വൈഷ്ണവമതം

ശൈവം, സ്മാർത്തം, ശാക്തേയം എന്നിവയോടൊപ്പം പ്രധാന ഹൈന്ദവവിഭാഗങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് വൈഷ്ണവർ .ശ്രീവൈഷ്ണവർ ആണ് ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ പ്രധാന വൈഷ്ണവ സമൂഹം. ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവമതം വളരെ പ്രചാരം ഉള്ള മറ്റൊരു വിഭാഗമാണ്. ദൈവത്തിന്റെ(വിഷ്ണുവിന്റെ) എല്ലാ അവതാര അവതാരങ്ങളുടെയും ഉറവിടമായി കൃഷ്ണനെ ആരാധിക്കുന്നു എന്നതാണ് ശ്രീ വൈഷ്ണവരിൽ നിന്നും ഇവർക്കുള്ള പ്രത്യേകത. ഭഗവതപുരാണത്തിൽ നിന്നുള്ള ഉദ്ധരണികളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ് ഈ നിലപാട്, " കൃഷ്‌ണസ്തു ഭഗവാൻ സ്വയം ", അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ "കൃഷ്ണൻ ദൈവം തന്നെ". എന്നാൽ ശ്രീ വൈഷ്ണവ മതം, വിഷ്ണു അഥവാ നാരായണനെ ആദി രൂപമായും കൃഷ്ണൻ മുതലായ അവതാരങ്ങളുടെ സ്രോതസ്സായും കരുതുന്നു. ഈ വിഭാഗങ്ങൾക്ക് പുറമേ മഹാവിഷ്ണുവിനെ പ്രധാനദേവനായി ആരാധിക്കുന്ന ഹിന്ദുമത വിശ്വാസികളെയെല്ലാം വൈഷ്ണവർ എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്. പരബ്രഹ്മത്തെ ആദിനാരായണനായി- വൈഷ്‌ണവർ കാണുന്നു. മഹാവിഷ്ണുവിനെ ത്രിഗുണങ്ങളും ചേർന്ന വിരാട് രൂപവും, സർവ്വേശ്വരൻ അഥവാ പരബ്രഹ്മനെന്നും ഭക്തർ വിശ്വസിക്കുന്നു.

ദുഃഖങ്ങളില്ലാത്ത ലോകം എന്നർത്ഥം വരുന്ന "വൈകുണ്ഠമാണ്" ഭഗവാന്റെ വാസസ്ഥാനം. സാക്ഷാൽ പരബ്രഹ്മമായ ആദിനാരായണനിൽ നിന്നു ഉൽപത്തി കൊണ്ടതാണ്‌ എല്ലാ ദേവതകളും ആയതിനാൽ ആദിനാരായണനിൽ ത്രിമൂർത്തികൾ ഉൾപ്പെടെ സർവ്വ ദേവതകളും, സമസ്ഥപ്രപഞ്ചവും കുടികൊള്ളുന്നതായി വൈഷ്‌ണവർ വിശ്വസിക്കുന്നു. സൃഷ്ടി, സ്ഥിതി, സംഹാരം, അനുഗ്രഹം, തിരോധാനം തുടങ്ങിയ പഞ്ചകൃത്യങ്ങൾ പരബ്രഹ്മ മൂർത്തിയായ ആദിനാരായണൻ തന്നെ ആണ് നിർവഹിക്കുന്നത്. അതായത്‌ സർവ്വതിന്റെയും ആദിയും, അന്തവും സാക്ഷാൽ ആദിനാരായണനായ മഹാവിഷ്‌ണു തന്നെയാണെന്ന്‌ ഭക്തർ വിശ്വസിക്കുന്നു.

മഹാവിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരങ്ങളിൽ ഒന്നിനെ, പ്രത്യേകിച്ചും രാമനേയോ കൃഷ്ണനെയോ ആരാധിക്കുന്ന വൈഷ്ണവർ ഭക്തി പ്രസ്ഥാനം തെക്കേ ഏഷ്യയിൽ പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിൽ പ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചു. വേദങ്ങൾ, ഉപനിഷത്തുകൾ, ഭഗവദ് ഗീത , വിവിധ പാഞ്ചരാത്രങ്ങൾ ഭാഗവത പുരാണം എന്നിവ വൈഷ്ണവരുടെ പ്രധാന ഗ്രന്ഥങ്ങളാണ് ഹിന്ദുക്കളിൽ നല്ലൊരു വിഭാഗം വൈഷ്ണവർ ആണെങ്കിലും വൈഷ്ണവരുടെ എണ്ണം പ്രത്യേകമായി കണക്കാക്കാൻ സാധിച്ചിട്ടില്ല.
ആധുനിക കാലത്ത് വൈഷ്ണവ സംഘടനയായ iskcon എന്ന ഹരേകൃഷ്ണ പ്രസ്ഥാനം, സ്വാമിനാരായൺ പ്രസ്ഥാനം ഇവ വൈഷ്ണവ മതത്തിന്റെ പ്രധാന പ്രചാരകരാണ്. വിദേശ രാജ്യങ്ങളിൽ ഇവരുടെ പ്രവർത്തനം സജീവമാണ്.

എങ്ങനെ ശ്രീവൈഷ്ണവരാകാം?

പഞ്ചസംസ്കാരം(സമാശ്രയണം/പ്രപത്തി) എന്ന ചടങ്ങിലൂടെ, ദീക്ഷാസ്വീകരണം ചെയ്ത്, ആർക്കും ജാതിമതലിംഗദേശകാല ഭേദമില്ലാതെ ശ്രീവൈഷ്ണവരാകാം. തപ്തമുദ്ര(ശംഖചക്രമുദ്രകൾ തോളിൽ പതിക്കൽ), ദീക്ഷാനാമം ലഭിക്കൽ, ഊർദ്ധ്വപുണ്ഡ്രം(വൈഷ്ണവ തിലകം)ധരിക്കൽ, മൂന്ന് രഹസ്യമന്ത്രങ്ങൾ ഉപദേശമായി ലഭിക്കൽ, പൂജയ്ക്ക് അധികാരം ലഭിക്കൽ ഇവയാണ് പഞ്ചസംസ്കാരം. പ്രമുഖ ആചാര്യനായ ശ്രീരാമാനുജാചാര്യർ പോലും ഇപ്രകാരമാണ് ശ്രീവൈഷ്ണവനായതെന്ന് ചരിത്രം. ശ്രീരാമാനുജന്റെ പിന്തുടർച്ചയിലുള്ള വൈഷ്ണവ ആചാര്യന്മാർക്കാണ് ഇപ്രകാരം ഒരുവനെ ശ്രീവൈഷ്ണവനാക്കാൻ അധികാരമുള്ളത്. തമിഴ്നാട് തിരുനെൽവേലി ജില്ലയിലെ നാങ്കുനേരിയിലുള്ള വാനമാമലൈ മഠം (തോതാത്രി മഠം) ഇപ്രകാരം വൈഷ്ണവ ദീക്ഷ നല്കുന്ന ഒരു വൈഷ്ണവ മഠമാണ്. മറ്റ് നിരവധി മഠങ്ങളും തിരുമാളികകളും(ഗൃഹസ്ഥ ആചാര്യ മഠങ്ങൾ) ദീക്ഷ നല്കുന്നുണ്ട്.

തത്വചിന്ത

വിശിഷ്ടാദ്വൈതമെന്ന തത്വചിന്തയാണ് ശ്രീവൈഷ്ണവർ പിന്തുടരുന്നത്. നമ്മുടെ ജീവാത്മാവും ശരീരവും എല്ലാം ഈശ്വരന്റെ ശരീരങ്ങളും അതിനാൽ അവിടുത്തെ സേവിക്കുക എന്ന ധർമത്തോട് കൂടിയവരുമാണ് നാം എന്നതാണ് തത്വചിന്ത. പ്രപഞ്ചത്തിൽ ചിത്ത് (സ്വബോധമുള്ളവ), അചിത്ത്(സ്വാവബോധഹീനം), ഈശ്വരൻ എന്നിങ്ങനെ മൂന്ന് അസ്തിത്വമുണ്ട് എന്നാണ് തത്വചിന്തയിലുള്ളത്. ഭക്തി,ജ്ഞാന,കർമ മാർഗ്ഗങ്ങളേക്കാൾ ഈശ്വരനെ ശരണാഗതി പ്രാപിക്കുക(പ്രപത്തി)എന്നതാണ് മോക്ഷമാർഗ്ഗമായി കാണുന്നത്. ഗുരു(ആചാര്യ)കൃപയാൽ ആണ് ഇത് സാധ്യമാകുക. പഞ്ചസംസ്കാരത്തിലൂടെ ആചാര്യ സംബന്ധം ലഭിക്കുന്നത് മോക്ഷം ഉറപ്പാക്കുമെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു. ആചാര്യർ ഭഗവാന്റെ പ്രതിനിധിയാകയാൽ ആചാര്യ പരമ്പരയിലൂടെ ആത്യന്തികമായി ഭഗവാൻ തന്നെ രക്ഷിക്കുമെന്നാണ് മതം. ആചാര്യനെ സമീപിച്ച് പഞ്ചസംസ്കാരം ചെയ്യുമ്പോൾ പ്രപന്നരായിക്കഴിഞ്ഞു. അപ്പോൾ നിസ്സഹായത പ്രകടിപ്പിച്ചു് ആചാര്യനെ സമീപിച്ചവരെന്ന നിലയിൽ മറ്റ് യോഗ്യതകളൊന്നും പരിഗണിക്കാതെ ഭഗവാൻ തന്റെ പ്രസാദത്താൽ മുക്തിയേകുന്നു. തുടർന്ന് അനുഷ്ഠിക്കുന്ന സാധനകളെല്ലാം മോക്ഷോപായത്തിനായല്ല, മറിച്ച് ഭഗവദ് പ്രേമത്താൽ അനുഷ്ഠിക്കപ്പെടുന്നവ മാത്രമാണ്. ലക്ഷ്യവും മാർഗ്ഗവും ഭഗവാൻ മാത്രമാണ്. ഇതാണ് ഭക്തിയോഗയുമായി പ്രപത്തിക്കുള്ള വ്യത്യാസം. തന്നെ ആശ്രയിക്കുന്നവനെ എന്ത് പ്രതികൂലതയെയും തട്ടിത്തകർത്ത് ഭഗവാൻ രക്ഷിക്കുമെന്ന വിശ്വാസമാണ് പ്രപത്തിക്ക് യോഗ്യത. നമ്മുടെ അയോഗ്യതയൊന്നും ഭഗവാന് നമ്മെ യോഗ്യരാക്കാനുള്ള കഴിവിലും വലുതല്ല എന്നതാണ് വിശ്വസിക്കേണ്ടത്. നിസ്സഹായത സമ്മതിച്ച് ഭഗവാനെ ശരണമടയുക മാത്രം മതി ഇതിലേക്ക് നാം ചെയ്യേണ്ടത്. അതിനെ കൂടുതൽ പ്രകടമാക്കുന്നതിനാണ് നാം ആചാര്യൻ മുഖേന ശരണാഗതി നടത്തുന്നത്. നേരിട്ട് ഭഗവാനെ സമീപിക്കുന്നത് കൈപിടിച്ച് കാര്യം തേടലാണെങ്കിൽ ആചാര്യനിലൂടെ സമീപിക്കുന്നത് കാല് പിടിച്ച് കാര്യം നേടലാണ് എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. ഇങ്ങനെ ആചാര്യപരമ്പരയിലൂടെ ആത്യന്തികമായി ശ്രീഭഗവതിയുടെ പുരുഷകാരത്വം(ശുപാർശ)ആണ് നമ്മെ രക്ഷിക്കുക എന്ന് ശ്രീവൈഷ്ണവർ വിശ്വസിക്കുന്നു.

ആഴ്വാർ(പ്രവാചകൻ)

ഭഗവദ് കിങ്കരനായി, നിത്യസൂരിയായി വൈകുണ്ഠവാസിയായുള്ള വിഷ്വക് സേനൻ എന്ന വിഷ്ണുപാർഷദൻ(മാലാഖ എന്ന സെമറ്റിക് ആശയത്തോട് സദൃശം), ഭഗവദ് നിയോഗത്താൽ, ഭക്തിനിമഗ്നനായിരുന്ന(ആണ്ടിരുന്ന-ആഴ്വാരെന്ന പദം ഇങ്ങനെ വന്നതാണ്) തമിഴ്ദേശീയനും വർണ്ണത്താൽ, ശൂദ്രനുമായിരുന്ന, ശഠകോപമുനി എന്ന നമ്മാഴ്വാർക്ക് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് ജ്ഞാനം പകർന്നു് ശിഷ്യത്വം നല്കി. സി.ഇ 7ആമത് ശതകത്തിൽ ജീവിച്ച പ്രസ്തുത നമ്മാഴ്വാരാണ് ശ്രീവൈഷ്ണവ മതത്തിൽ പ്രധാന പ്രവാചകൻ. ഇദ്ദേഹത്തിന് മുമ്പ് 9 ആഴ്വാർമാർ കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഭക്തിനിഷ്ഠയെപ്രതി, ആണ്ടാളെന്ന സ്ത്രീരത്നത്തെയും നമ്മാഴ്വാരുടെ ശിഷ്യനായിരുന്ന മധുരകവിയാഴ്വാരെയും ചേർത്ത് 12ആഴ്വാർമാരെന്നും ചിലർ പറയാറുണ്ട്. പെരുമാൾ തിരുമൊഴി, മുകുന്ദമാല ഇവ രചിച്ച പഴയ കേരള ചക്രവർത്തിയായിരുന്ന കുലശേഖര ആഴ്വാരും ഇതിലുൾപ്പെടുന്നു.

ആചാര്യപരമ്പര

ശ്രീമന്നാരായണൻ, ലക്ഷ്മീദേവി, വിഷ്വക്സേനൻ, തുടർന്ന് നമ്മാഴ്വാർ എന്ന ശഠകോപർ. നമ്മാഴ്വാരെ തുടർന്ന് ശിഷ്യൻ നാഥമുനി, തുടർന്ന് പുണ്ഡരീകാക്ഷ, രാമമിശ്ര, യാമുനാചാര്യ, പരാങ്കുശദാസ, ശ്രീരാമാനുജ എന്നിങ്ങനെ വന്ന ആചാര്യപരമ്പരയാണ് ശ്രീവൈഷ്ണവ മതത്തെ രൂപപ്പെടുത്തിയത്. നമ്മാഴ്വാരെ പ്രധാന ആഴ്വാർ ആയി കരുതുന്നവരും ശ്രീരാമാനുജനെ സ്വന്തം ഉദ്ധാരക ആചാര്യനായി(നമ്മെ വൈകുണ്ഠത്തിലേക്ക് കരകയറ്റാനായി അവതരിച്ച ആചാര്യൻ-പ്രധാന ആചാര്യൻ) കരുതുന്നവരുമാണ് ‍ ശ്രീവൈഷ്ണവരെല്ലാം. കേരളീയനായ തുഞ്ചത്തെഴുത്തച്ഛനിലും രാമാനുജ വൈഷ്ണവ മതത്തിന്റെ സ്വാധീനം പ്രകടമാണ്. പിൽക്കാലത്ത് വടകലൈ, തെങ്കലൈ എന്ന് ശ്രീവൈഷ്ണവത്തിൽ രണ്ട് പിരിവ് സംഭവിച്ചു. വേദാന്ത ദേശികന്റെ അനുയായികൾ വടകലൈ, മണവാള മാമുനികളുടെ അനുയായികൾ തെങ്കലൈ. ഇവർക്കിടയിൽ ചില തത്വചിന്താപരമായ വ്യത്യാസം ഉണ്ട്.

ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവമതം

ഇന്ത്യയിലെ ചൈതന്യ മഹാപ്രഭു (1486–1534) പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ടുള്ള ഒരു വൈഷ്ണവ ഹിന്ദു മത പ്രസ്ഥാനമാണ് ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവമതം ( ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവ പാരമ്പര്യം, ബംഗാളി വൈഷ്ണവിസം,  അല്ലെങ്കിൽ ചൈതന്യ വൈഷ്ണവിസം ). "ഗൌഡീയ" പരാമർശിക്കുന്നു ഗൌഡ മേഖലയിലെ (ഇന്നത്തെ ബംഗാൾ / ബംഗ്ലാദേശ് ) വൈഷ്ണവ എന്നത് കൊണ്ട് കൃഷ്ണ ആരാധന എന്നർത്ഥം . ഇതിന്റെ ദൈവശാസ്ത്ര അടിസ്ഥാനത്തിൽ പ്രധാനമായും ആണ് ഭഗവദ്ഗീത ആൻഡ് ഭാഗവത പുരാണ പോലുള്ള സനാതന ഗോസ്വാമി, രൂപ ഗൊസ്വാമിന്, ജീവ ഗൊസ്വാമിന്, ഗോപാല കാണുന്നത് ഗൊസ്വാമിന്, ചൈതന്യ മഹാപ്രഭു എന്ന ആദ്യകാല ശിഷ്യന്മാർ വ്യാഖ്യാനിച്ചത്.

വൈഷ്ണവ സമ്പ്രദയത്തിന്റെ ശ്രദ്ധ ഭക്തി ആരാധന (ആണ് ഭക്തിപ്രസ്ഥാനവും എന്ന) ശ്ര്രീമതി രാധാറാണിയും ശ്ര്രീ കൃഷ്ണനും, അവരുടെ പല ദൈവിക മൂർത്തീകരണത്തോടെയും പരമ രൂപങ്ങൾ പോലെ ദൈവം, സ്വയമ് ഭഗവാൻ . ഈ ആരാധന രാധയുടെയും കൃഷ്ണന്റെയും വിശുദ്ധനാമങ്ങളായ " ഹരേ ", " കൃഷ്ണ ", ഹരേ " രാമ " എന്നിവ ആലപിക്കുന്ന രൂപമാണ് സ്വീകരിക്കുന്നത്, സാധാരണയായി കീർത്തൻ എന്നും അറിയപ്പെടുന്ന ഹരേ കൃഷ്ണ (മന്ത്രം) രൂപത്തിലാണ്. ഈ പ്രസ്ഥാനത്തെ ചിലപ്പോൾ ബ്രഹ്മ-മാധവ-ഗൗഡിയ സമ്പ്രദായം എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്, ബ്രഹ്മത്തിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിച്ചതാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന ആത്മീയ യജമാനന്മാരുടെ ( ഗുരുക്കളുടെ ) പിന്തുടർച്ചയിലുള്ള വിശ്വാസത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ഹരേ കൃഷ്ണ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ (ISKCON)ആത്മീയവും ദാർശനികവുമായ അടിത്തറയാണ് ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവമതം

വിഷ്ണുവിന്റെയും കൃഷ്ണന്റെയും പല രൂപങ്ങളും ഏക പരമാധികാരിയായ ആദിപുരുഷന്റെ (കൃഷ്ണന്റെ ) വിപുലീകരണങ്ങളും അവതാരങ്ങളും ആയി കാണുന്നതിനാൽ ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവമതത്തെ ഒരു ഏകദൈവ പാരമ്പര്യമായി വർഗ്ഗീകരിക്കുന്നു.

ദാർശനിക ആശയങ്ങൾ

ജീവജാലങ്ങൾ

ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവ തത്ത്വചിന്ത അനുസരിച്ച്, ബോധം ദ്രവ്യത്തിന്റെ സൃഷ്ടിയല്ല, പകരം ആത്മാവിന്റെ ലക്ഷണമാണ്.  എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും ( ജീവകൾ ) അവയുടെ നിലവിലെ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ് - ആത്മാവിന്റെ സ്വഭാവം ഒരു പ്രത്യേക തുടക്കമോ അവസാനമോ ഇല്ലാതെ ശാശ്വതവും മാറ്റമില്ലാത്തതും അവഗണിക്കാനാവാത്തതുമാണ്.  ലോകത്തെ (എന്ന വിഭവമല്ലാതെ സ്വഭാവം ബദ്ധനായിരിക്കുന്നു ഏത് ആത്മാക്കള് മായ ) ആവർത്തിച്ച് അവ വിലയം വിവിധ (എണ്ണം ൮,൪൦൦,൦൦൦) ജീവന്റെ ഈ ഗ്രഹത്തിൽ ഒപ്പം നിയമങ്ങളുടെ അനുസരിച്ച് മറ്റു ലോകങ്ങളിൽ സ്പീഷീസ് ഇടയിൽ കർമ്മ വ്യക്തിഗത ആഗ്രഹം. ഹിന്ദു വിശ്വാസത്തിലുടനീളം കാണപ്പെടുന്ന സംസാരം എന്ന ആശയവുമായി ഇത് പൊരുത്തപ്പെടുന്നു.

സംസ്കാര പ്രക്രിയയിൽ നിന്നുള്ള മോചനം ( മോക്ഷം എന്നറിയപ്പെടുന്നു) വിവിധ ആത്മീയ പരിശീലനങ്ങളിലൂടെ നേടാനാകുമെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ, ഗൌദിയ വൈശ്നവിസ്മ് ഉള്ളിൽ അത് ഭക്തിപ്രസ്ഥാനവും അതിലെ സംസ്ഥാന (അല്ലെങ്കിൽ "ദൈവത്തിൻറെ ശുദ്ധമായ സ്നേഹം") ആത്യന്തിക ലക്ഷ്യം, പകരം പുനർജന്മമെന്ന ചക്രം വിമോചനം അധികം ലഭിച്ച ൽ.

പരമോന്നത വ്യക്തി (ദൈവം)

ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവമതത്തിന്റെ നിർവചിക്കുന്ന ഒരു വശമാണ്, ദൈവത്തിന്റെ എല്ലാ അവതാര അവതാരങ്ങളുടെയും ഉറവിടമായി കൃഷ്ണനെ ആരാധിക്കുന്നു എന്നതാണ്. ഭഗവതപുരാണത്തിൽ നിന്നുള്ള ഉദ്ധരണികളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ് ഇത്, " കൃഷ്‌ണസ്ത ഭഗവാൻ സ്വയം ", അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ "കൃഷ്ണൻ ദൈവം തന്നെ".

അചിന്തനീയമായ ഏകത്വവും വ്യത്യാസവും

ചൈതന്യ മഹാപ്രഭു അവതരിപ്പിച്ച ഗൗഡീയ വൈഷ്ണ തത്ത്വചിന്തയുടെ ഒരു പ്രത്യേക ഭാഗമാണ് അചിന്ത ഭേദ അഭേദ എന്ന ആശയം, ഇത് കൃഷ്ണനുമായുള്ള ആത്മാവിന്റെ ബന്ധത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ "അചിന്തനീയമായ ഏകത്വവും വ്യത്യാസവും" എന്ന് വിവർത്തനം ചെയ്യുന്നു, കൂടാതെ കൃഷ്ണനുമായുള്ള മറ്റ് ബന്ധവും g ർജ്ജം (അതായത് ഭ world തിക ലോകം).

ഗുണനിലവാരത്തിൽ, ആത്മാവിനെ ( ജീവ ) ദൈവവുമായി സാമ്യമുള്ളതാണെന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു, എന്നാൽ അളവനുസരിച്ച് വ്യക്തിഗത ജീവികൾ പരിധിയില്ലാത്ത പരമമായ വ്യക്തിയുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ അനന്തമാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. ഈ ബന്ധത്തിന്റെ കൃത്യമായ സ്വഭാവം (ഒരേസമയം കൃഷ്ണനുമായി വ്യത്യസ്തവും വ്യത്യസ്തവുമാണ്) മനുഷ്യ മനസ്സിന് അചിന്തനീയമാണ്, പക്ഷേ ഭക്തി യോഗ പ്രക്രിയയിലൂടെ അത് അനുഭവിക്കാൻ കഴിയും.

ഈ തത്ത്വചിന്ത ഹിന്ദു തത്ത്വചിന്തയുടെ രണ്ട് എതിർ വിദ്യാലയങ്ങളുടെ ഒരു മീറ്റിംഗായി വർത്തിക്കുന്നു, ശുദ്ധമായ മോണിസം (ദൈവവും ആത്മാവും ഒരു അസ്തിത്വമായി), ശുദ്ധമായ ദ്വൈതവാദം (ദൈവവും ആത്മാവും തികച്ചും വേറിട്ടത്). ഈ തത്ത്വചിന്ത പ്രധാനമായും പഴയ വേദാന്ത വിദ്യാലയം വിശിഷ്ടാദ്വൈതം ആചരിച്ച യോഗ്യതയുള്ള നോൺഡ്യുവലിസത്തിന്റെ ആശയങ്ങൾ പുനരാവിഷ്കരിക്കുന്നു, എന്നാൽ നാരായണനേക്കാളും ബംഗാളിലും പരിസരങ്ങളിലുമുള്ള പുണ്യ സൈറ്റുകളിൽ തമിഴ്‌നാട്ടിലെ സൈറ്റുകളെ അപേക്ഷിച്ച് കൃഷ്ണന്റെ രൂപം ഊന്നിപ്പറയുന്നു . പ്രായോഗികമായി, ഗൌഡീയ വൈഷ്ണവ തത്ത്വചിന്ത വളരെ ദ്വൈതപ്രാധാന്യ്ം ഉള്ളതാണ്/ പ്രത്യേകിച്ച് അടുത്ത സ്ഥാപിച്ച ദൈവശാസ്ത്ര പാരമ്പര്യ ആചാരപ്രകാരം പൊതുവായി കൂടുതൽ മധ്വാചാര്യ ന്റെ ദ്വൈത വേദാന്ത.

ഭക്തിപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ

ഭക്തി യോഗ

ഭക്തിജീവിതത്തിന്റെ പ്രായോഗിക പ്രക്രിയയെ ഭക്തി അല്ലെങ്കിൽ ഭക്തി യോഗ എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ഭക്തി-യോഗ പ്രക്രിയയുടെ രണ്ട് പ്രധാന ഘടകങ്ങൾ വൈദി ഭക്തിയാണ്, ഇത് നിയമങ്ങളും ചട്ടങ്ങളും ( സാധന ), രാഗുന ഭക്തി എന്നിവയിലൂടെയുള്ള ഭക്തിസേവനമാണ്, ഇത് പ്രസാദിപ്പിക്കാനുള്ള നിസ്സ്വാർത്ഥമായ ആഗ്രഹത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി കൂടുതൽ സ്വമേധയാ ഉള്ള ഭക്തിസേവനത്തിന്റെ ഉയർന്ന ഘട്ടമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഒരാളുടെ തിരഞ്ഞെടുത്ത കൃഷ്ണന്റെ ഇഷ്തദേവ അല്ലെങ്കിൽ അനുബന്ധ വിപുലീകരണങ്ങളും അവതാരങ്ങളും. ഒരു കാഴ്ച വൈധി-ഭക്തിപ്രസ്ഥാനവും പരിശീലിക്കുന്നു നട്ടുവളർത്താൻ പ്രേമ രഗനുഗ-സാധന യോഗ്യത സൃഷ്ടിക്കുന്നു. വൈധിയും രാഗുനുഭക്തിയും കൃഷ്ണന്റെ പേരുകൾ ചൊല്ലുന്നതിനോ ആലപിക്കുന്നതിനോ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. രാഗണുഗ ഘട്ടം കൈവരിക്കുക എന്നതിനർത്ഥം ജീവിതശൈലി നിയമങ്ങൾ മേലിൽ പ്രധാനമല്ലെന്നും കൃഷ്ണനുവേണ്ടിയുള്ള വികാരങ്ങളോ ഭ material തിക പ്രവർത്തനങ്ങളോ അടിച്ചമർത്തപ്പെടരുത് എന്നാണ്. ഭക്തനെ രാഗണുഗത്തിലേക്ക് ഉയർത്തുക എന്നതാണ് വൈധിഭക്തിയുടെ ലക്ഷ്യം; സാധാരണയായി വളരെ സമയമെടുക്കുന്ന ഒന്ന്.

തന്റെ ഉള്ളിൽ സിക്സസ്തക നമസ്കാരം, ചൈതന്യ, പൊടി ഒരു വൃത്തികെട്ട സ്ഥലം പാപപരിഹാരം ആ ഭക്തിപ്രസ്ഥാനവും-യോഗ പ്രക്രിയ താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്ന നമ്മുടെ ബോധം ശുദ്ധീകരണത്തിൽ ആവശ്യം വസ്തുവാണ് ഉൾകൊള്ളുന്ന.  ഈ ശുദ്ധീകരണകാലം വലിയതോതിൽ വഴി നടക്കുന്നത് മന്ത്രം ആൻഡ് പാടിയും രാധ കൃഷ്ണ ന്റെ പേരുകൾ. പ്രത്യേകിച്ചും, ഹരേ കൃഷ്ണ (മന്ത്രം) പരിശീലകർ ദിവസേന ചൊല്ലുകയും ആലപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, ചിലപ്പോൾ ഓരോ ദിവസവും മണിക്കൂറുകളോളം. പാരമ്പര്യത്തിൽ പ്രസിദ്ധമായ ചൈതന്യ മഹാപ്രഭുവിന്റെ അടുത്ത അനുയായികളിലൊരാളായ ഹരിദാസ താക്കൂർ ഓരോ ദിവസവും 300,000 വിശുദ്ധനാമങ്ങൾ ചൊല്ലുന്നുണ്ടെന്നാണ് റിപ്പോർട്ട്.

ഭക്ഷണക്രമവും ജീവിതരീതിയും

ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവർ ഒരു ലാക്ടോ വെജിറ്റേറിയൻ ഭക്ഷണക്രമം പിന്തുടരുന്നു, മത്സ്യവും മുട്ടയും ഉൾപ്പെടെ എല്ലാത്തരം മൃഗ മാംസങ്ങളിൽ നിന്നും വിട്ടുനിൽക്കുന്നു. ഉള്ളി, വെളുത്തുള്ളി എന്നിവയും വലിയ അളവിൽ കഴിക്കുമ്പോൾ ഹീറ്ററിൽ കൂടുതൽ തമസിക് ബോധം വളർത്തുമെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഗ ud ഡിയ വൈഷ്ണവരും കഫീൻ കഴിക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കുന്നു, കാരണം ഇത് ലഹരിയാണെന്നും ലഹരിയാണെന്നും അവർ വിശ്വസിക്കുന്നു.

നിരവധി ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവർ ജീവിതത്തിൽ കുറച്ചു കാലമെങ്കിലും സന്യാസിമാരായി ( ബ്രഹ്മചര്യ ) ജീവിക്കും

ചരിത്രം

മായാപൂരിലെ ഇസ്‌കോൺ ക്ഷേത്രത്തിലെ ചൈതന്യയുടെ ഒരു മൂർത്തി

ചൈതന്യ മഹാപ്രഭു

Caitanya Mahāprabhu വൈഷ്ണവിസം സ്ഥാപിച്ച ബംഗാളി ആത്മീയ അധ്യാപികയായിരുന്നു ചൈതന്യ മഹാപ്രഭു ( കൈതന്യ, ഐ‌എ‌എസ്‌ടി Caitanya Mahāprabhu ; 18 ഫെബ്രുവരി 1486 - 14 ജൂൺ 1534  ). ഭക്തിയുടെ പ്രക്രിയയെക്കുറിച്ചും ജീവിതത്തിന്റെ പൂർണത എങ്ങനെ നേടാമെന്നും ഈ ലോകത്തിലെ ജനങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കുന്നതിനായി സ്വന്തം ഭക്തന്റെ രൂപത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട കൃഷ്ണനാണെന്ന് അദ്ദേഹം തന്റെ ഭക്തർ വിശ്വസിക്കുന്നു. കൃഷ്ണന്റെ ഏറ്റവും കരുണയുള്ള പ്രകടനമായി അദ്ദേഹം കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഭഗവത പുരാണത്തെയും ഭഗവദ്‌ഗീതയെയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഭക്തി യോഗ (ദൈവത്തോടുള്ള സ്‌നേഹഭക്തി എന്നർത്ഥം) വൈഷ്ണവ വിദ്യാലയത്തിന്റെ വക്താവായിരുന്നു ചൈതന്യ. വിഷ്ണുവിന്റെ വിവിധ അവതാരങ്ങളിൽ, അദ്ദേഹത്തെ കൃഷ്ണനായി ബഹുമാനിക്കുന്നു, ഹരേ കൃഷ്ണ മന്ത്രം ചൊല്ലുന്നത് ജനപ്രിയമാക്കി  സംസ്കൃതത്തിൽ സിക്സസ്തകം (എട്ട് ഭക്തി പ്രാർത്ഥനകൾ) രചിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുയായികളായ ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവർ, രാധയുടെ പ്രചോദനത്തിന്റെ ഉറവിടത്തിന്റെ മാനസികാവസ്ഥയും നിറവും ഉള്ള ഒരു കൃഷ്ണനായി അദ്ദേഹത്തെ ബഹുമാനിക്കുന്നു.

ആദ്യകാല വളർച്ച

ശ്രീ ചൈതന്യ മഹാപ്രഭുവിന്റെ തിരോധാനത്തെത്തുടർന്ന് മൂന്ന് നൂറ്റാണ്ടുകളായി ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവ പാരമ്പര്യം സമകാലിക ഇന്ത്യയിൽ ഇന്ന് നാം കൂടുതലായി കാണുന്ന രൂപത്തിലേക്ക് പരിണമിച്ചു. പാരമ്പര്യത്തിന്റെ ആദ്യ വർഷങ്ങളിൽ, നിത്യാനന്ദ പ്രഭുവിന്റെയും അദ്വൈത ആചാര്യയുടെയും ചൈതന്യ മഹാപ്രഭുവിന്റെ മറ്റ് അനുയായികളുടെയും അനുയായികൾ ആളുകളെ പഠിപ്പിക്കുകയും ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു, ഓരോരുത്തരും ബംഗാളിലുടനീളമുള്ള സ്വന്തം പ്രദേശങ്ങളിൽ.

തന്റെ ഭക്തരുടെ ദൈവശാസ്ത്രത്തെ അവരുടെ രചനകളിൽ വ്യവസ്ഥാപിതമായി അവതരിപ്പിക്കാൻ ചൈതന്യ മഹാപ്രഭു തന്റെ അനുയായികളിൽ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട കുറച്ചുപേരോട് അഭ്യർത്ഥിച്ചു, പിന്നീട് വൃന്ദാവനത്തിലെ ആറ് ഗോസ്വാമികൾ എന്നറിയപ്പെട്ടു. ഈ ദൈവശാസ്ത്രം ദിവ്യ ദമ്പതികളായ രാധയോടും കൃഷ്ണനുമായുള്ള ഭക്തന്റെ ബന്ധത്തെ ized ന്നിപ്പറയുകയും രാധയുടെയും കൃഷ്ണന്റെയും ആൾരൂപമായി കൈതന്യയെ നോക്കുകയും ചെയ്തു. രൂപ ഗോസ്വാമി, സനാതന ഗോസ്വാമി, ഗോപാല ഭട്ട ഗോസ്വാമി, രഘുനാഥ ഭട്ട ഗോസ്വാമി, രഘുനാഥ ദാസ ഗോസ്വാമി, ജീവ ഗോസ്വാമി എന്നിവരായിരുന്നു ആറ് പേർ. പാരമ്പര്യത്തിന്റെ രണ്ടാം തലമുറയിൽ, നരോട്ടാമ, ശ്രീനിവാസ, ശ്യമാനന്ദ, ആറ് ഗോസ്വാമികളിൽ ഏറ്റവും ഇളയവനായ ജീവ ഗോസ്വാമിയുടെ മൂന്ന് വിദ്യാർത്ഥികൾ ബംഗാളിലും ഒറീസയിലും ഉടനീളം ദൈവശാസ്ത്രം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിൽ നിർണായക പങ്കുവഹിച്ചു.

ഖെതുരി ഉത്സവം (ഏകദേശം 1574),  അധികാരം ജഹ്നവ ഥകുരനി, നിത്യാനന്ദ രാമ, ആദ്യമായി ചൈതന്യ മഹപ്രഭു അനുയായികളിൽ വിവിധ ശാഖകൾ നേതാക്കൾ ഒരുമിച്ചു വന്നുകൂടി. അത്തരം ഉത്സവങ്ങളിലൂടെ, സംഘടിത പാരമ്പര്യത്തിലെ അംഗങ്ങൾക്ക് മറ്റ് ശാഖകളുമായി അതത് ദൈവശാസ്ത്രപരവും പ്രായോഗികവുമായ സൂക്ഷ്മതകൾ പരിചയപ്പെട്ടു. എന്നിരുന്നാലും, പാരമ്പര്യം അതിന്റെ ബഹുവചന സ്വഭാവം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു, അതിന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ അദ്ധ്യക്ഷത വഹിക്കാൻ കേന്ദ്ര അധികാരമില്ല. ഖെതുരി ഉത്സവം ഒരു വ്യത്യസ്തമായ ശാഖ ഗൌദിയ വൈഷ്ണവ ദൈവശാസ്ത്രത്തിന്റെ സ്യ്സ്തെമിജതിഒന് അനുവദിച്ച വൈഷ്ണവ ദൈവശാസ്ത്രം .

17 മുതൽ 18 വരെ നൂറ്റാണ്ട്

പന്ഛ-തത്ത്വ ദൈവങ്ങൾ: ചൈതന്യ മഹപ്രഭു, നിത്യാനന്ദ, അദ്വൈത ആചാര്യ, ഗദധര ആൻഡ് സ്രിവസ, ഒരു ഗൌദിയ വൈഷ്ണവ ക്ഷേത്രം ഇൻസ്റ്റാൾ

17 മുതൽ 18 വരെ നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ശക്തിയിലും ജനപ്രീതിയിലും പൊതുവായ ഇടിവുണ്ടായതായി ഗ ud ഡിയ മാതാ ചരിത്രകാരന്മാർ വാദിക്കുന്നു.  ഈ ഗ്രൂപ്പുകളെ അപാസപ്രദായാസ് എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ രാഗ-വർമ്മ-ചന്ദ്രിക പോലുള്ള കൃതികളിലൂടെ രാഗണുഗഭക്തിയുടെ പരിശീലനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രധാന ഉപദേശപരമായ പ്രശ്നങ്ങൾ വ്യക്തമാക്കുന്നതിൽ വിശ്വനാഥ് ചക്രവർത്തി താക്കൂർ വലിയ യോഗ്യത നേടി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിദ്യാർത്ഥി ബാലദേവ വിദ്യഭൂഷൻ വേദാന്ത സൂത്രത്തെക്കുറിച്ച് ഗോവിന്ദ ഭാഗ്യ എന്ന പ്രസിദ്ധമായ വ്യാഖ്യാനം എഴുതി.

പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ കാമ്യവനിലെ സിദ്ധ ജയകൃഷ്ണ ദാസ് ബാബാജി, ഗോവർദ്ധനിലെ സിദ്ധ കൃഷ്ണദാസ് ബാബാജി എന്നിവരുടെ നേതൃത്വത്തിൽ നിരവധി തിളക്കങ്ങൾ കണ്ടു. പാരമ്പര്യത്തിൽ ആചരിക്കുന്ന ആന്തരിക ആരാധന രീതിയുടെ ( രാഗഭാജൻ ) വ്യാപകമായി അറിയപ്പെടുന്ന അധ്യാപകനായ രണ്ടാമൻ, വൃന്ദാവനത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ചില പാരമ്പര്യങ്ങൾ സ്വീകരിച്ച നിലവിലെ ഭക്തി പരിശീലനത്തിന്റെ പ്രധാന ഉത്തരവാദിത്തമാണ്.

ബംഗാളിലെ ചൈതന്യയുടെ ഭക്തി പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ തുടക്കം മുതൽ ഹരിദാസ താക്കൂറും ജന്മനാ മുസ്ലീങ്ങളും പങ്കെടുത്തു. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിൽ ഭക്തിവിനോദ താക്കൂറിന്റെ വിശാലമായ ചിന്താഗതിയിൽ നിന്ന് ഈ തുറന്ന നിലയ്ക്ക് ഒരു ഉത്തേജനം ലഭിച്ചു. ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതി താക്കൂർ തന്റെ ഗൗഡിയ മാതത്തിൽ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ സ്ഥാപനവൽക്കരിച്ചു.

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ നവോത്ഥാനം

ഇപ്പോൾ ഗ ud ഡിയ മിഷന്റെ ആസ്ഥാനമായ ഗ ud ഡിയ മഠത്തിന്റെ ആസ്ഥാനമായി ശ്രീ ഗ ud ഡിയ മഠം ( കൊൽക്കത്ത, 1930) രൂപീകരിച്ചു.

ഈ കാലഘട്ടത്തെത്തുടർന്ന് ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ആരംഭിച്ച ഒരു നവോത്ഥാനം. ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാരുമായി ഡെപ്യൂട്ടി മജിസ്‌ട്രേറ്റ് പദവി വഹിച്ചിരുന്ന ഭക്തിവിനോദ താക്കൂർ എന്നറിയപ്പെടുന്ന പ്രഗല്ഭനായ ഒരു പ്രസംഗകന്റെ ശ്രമമാണ് ഈ മാറ്റം പ്രധാനമായും സംഭവിച്ചതെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ഭക്തിവിനോദ താക്കൂറിന്റെ മകൻ ഒരു പ്രശസ്ത പണ്ഡിതനും വളരെയധികം സ്വാധീനമുള്ള വൈഷ്ണവ പ്രസംഗകനുമായി വളർന്നു, അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിൽക്കാല ജീവിതത്തിൽ ശ്രീല ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതി താക്കൂർ എന്നറിയപ്പെട്ടു . മൊത്തത്തിൽ, ഭക്തിസിദാന്ത സരസ്വതി താക്കൂർ 1918 ൽ ഗ ud ഡിയ മഠത്തിലും പിന്നീട് ഇന്ത്യ, ബർമ, യൂറോപ്പ് എന്നിവിടങ്ങളിലെ അറുപത്തിനാല് ഗ ud ഡിയ മാത്ത മഠങ്ങളിലും സ്ഥാപിച്ചു. 'ഗ ud ഡിയ മിഷൻ സൊസൈറ്റി ഓഫ് ലണ്ടൻ' എന്ന പേരിൽ 1933 ൽ ലണ്ടനിൽ ആദ്യത്തെ ലണ്ടൻ പ്രസംഗകേന്ദ്രം (ലണ്ടൻ ഗ്ലൗസ്റ്റർ ഹൗസ്, കോൺവാൾ ഗാർഡൻ, ഡബ്ല്യു 7 സൗത്ത് കെൻസിംഗ്ടൺ) ആരംഭിച്ചു.

ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതിയുടെ മരണശേഷം (1 ജനുവരി 1937), ഒരു തർക്കം ആരംഭിക്കുകയും യഥാർത്ഥ ഗ ud ഡിയ മഠം ദൗത്യം രണ്ട് ഭരണസംഘടനകളായി വിഭജിക്കുകയും അവ സ്വന്തമായി പ്രസംഗം തുടരുകയും ചെയ്തു. ഒരു സെറ്റിൽമെന്റിൽ അവർ 64 ഗ ud ഡിയ മഠ കേന്ദ്രങ്ങളെ രണ്ട് ഗ്രൂപ്പുകളായി വിഭജിച്ചു. ശ്രീല ഭക്തി വിലാസ തീർത്ഥ മഹാരാജിന്റെ നേതൃത്വത്തിലായിരുന്നു ശ്രീ ചൈതന്യ മഠം ബ്രാഞ്ച്. ഗൗഡിയ മിഷന് നേതൃത്വം നൽകിയത് അനന്ത വാസുദേവ് പ്രഭു ആയിരുന്നു, ചുരുങ്ങിയ കാലത്തേക്ക് സന്യാസ സ്വീകരിച്ച ശേഷം ശ്രീല ഭക്തി പ്രസാദ് പുരി മഹാരാജ് എന്നറിയപ്പെട്ടു.  

ഭക്തിസിദ്ധാന്ത സരസ്വതിയുടെ ശിഷ്യന്മാരിൽ പലരും പുതുതായി സൃഷ്ടിച്ച ഈ രണ്ട് ഭിന്നസംഖ്യകളുടെ ആത്മാവിനോട് യോജിക്കുന്നില്ല, അല്ലെങ്കിൽ സ്വന്തം ഉത്സാഹത്തോടെ തങ്ങളുടെ ഗുരുവിന്റെ ദൗത്യം വിപുലീകരിക്കാൻ പ്രചോദിതരായി, സ്വന്തം ദൗത്യങ്ങൾ ആരംഭിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിഷ്യനായ ശ്രീല പ്രഭുപാദർ പടിഞ്ഞാറോട്ട് ഗ Ga ഡിയ-വൈഷ്ണവിസം പ്രചരിപ്പിക്കാൻ പോയി. അദ്ദേഹം സ്ഥാപിച്ച സമൂഹം, ' ഇന്റർനാഷണൽ സൊസൈറ്റി ഫോർ കൃഷ്ണ കോൺഷ്യസ്നെസ് ' (ഇസ്‌കോൺ) ഇന്നും പ്രവർത്തിക്കുന്നു, അതിന്റെ പ്രസംഗ ദൗത്യം തുടരുന്നു.

ആധുനിക ഗൗഡീയ വൈഷ്ണവ സൊസൈറ്റികൾ

• എ സി ഭക്തിവേദാന്ത സ്വാമി പ്രഭുപാദ സ്ഥാപിച്ച ഇന്റർനാഷണൽ സൊസൈറ്റി ഫോർ കൃഷ്ണ കോൺഷ്യസ്നെസ് (1966)
• https://en.m.wikipedia.org/wiki/International_Society_for_Krishna_Consciousness

• അന്താരാഷ്ട്ര കൃഷ്ണഭാവനാമൃത സംഘം

അടിക്കുറിപ്പുകൾ

1. ↑ Consciousness the Symptom of the Soul by Stephen Knapp
2. ↑ Caitanya Caritamrita 1.10.43, 3.3.100, 3.3.176, 3.4.101, 3.7.48
3. ↑ Sri Chaitanya Mahaprabhu "He spread the Yuga-dharma as the practice for attainment of pure love for Radha-Krishna. That process is Harinam-Sankirtan, or the congregational chanting of the Holy Names of Krishna "Hare Krishna Hare Krishna Krishna Krishna Hare Hare, Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare"
4. ↑ Benjamin E. Zeller (2010), Prophets and Protons, New York University Press,, pages 77-79
5. ↑ Women Saints in Gaudiya Vaishnavism "The event at which this took place was the famous Kheturi festival already mentioned above, the date of which is still a matter of conjecture, but likely took place in the 1570s."
6. ↑ śuna haridāsa ei līlā saṃgopane viśva andhakāra karibeka duṣṭa jane, Harinama Cintamani 15.108
7. ↑ Bryant, Ekstrand 2004, p. 130.
8. ↑ Bryant, Ekstrand 2004.
9. ↑ Rosen 1994.
10. ↑ Bhagavata Purana 11.5.32ആർക്കൈവ് കോപ്പി വേ ബാക്ക് യന്ത്രത്തിൽ നിന്നും "In the age of Kali, intelligent persons perform congregational chanting to worship the incarnation of Godhead who constantly sings the names of Krishna. Although His complexion is not blackish, He is Krishna Himself. He is accompanied by His associates, servants, weapons and confidential companions."
11. ↑ Sri Bhakti-rasamrta-sindhu-bindu,
12. ↑ Hari-bhakti-vilasa,
13. ↑ Sri Camatkara-candrika,
14. ↑ Swami B. A. Paramadvaiti (1999). Our Family — the Gaudiya Math. A study of the expansion of Gaudiya Vaisnavism and the many branches developing around the Gaudiya Math. VRINDA The Vrindavan Institute for Vaisnava Culture and Studies. ISBN 3-927745-90-1. മൂലതാളിൽ നിന്നും 13 April 2019-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത്20 December 2018.

ഗ്രന്ഥസൂചികതിരുത്തുക

• Sen, Dinesh Chandra (1922), Chaitanya and His Age (PDF), Calcutta: University of Calcutta Press

ബാഹ്യ ലിങ്കുകൾതിരുത്തുക

• ഗ ud ഡിയ വൈഷ്ണവവാദത്തിന്റെ ഒരു അവലോകനം - (gaudiya.com)
• ലോക വൈഷ്ണവ അസോസിയേഷൻ - വൈഷ്ണവ വിശ്വാസത്തിന്റെ ഒരു കുട സംഘടന
• ഇന്റർനാഷണൽ സൊസൈറ്റി ഫോർ കൃഷ്ണ കോൺഷ്യസ്നെസ് (iskcon.com)
• ശ്രീ കൈതന്യ സംഘ - സ്വാമി ത്രിപുരരിയുടെ ദൗത്യം
• പുരാതന ആത്മീയ ബംഗാളിലുടനീളം ഒരു ഉല്ലാസയാത്ര: നാദിയ, കൽന ആർക്കൈവ്സ് - ഗ au റംഗ പ്രഭുവിന്റെയും നവദ്വീപയിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂട്ടാളികളുടെയും വിനോദങ്ങളെക്കുറിച്ച് അറിയാൻ ഈ പുസ്തകം വായിക്കുക. ഗ ud ഡിയ വൈഷ്ണവ തത്ത്വചിന്തയെക്കുറിച്ചും അറിയുക

പ്രധാന തീർഥാടനകേന്ദ്രങ്ങൾ

'Nathdwara

രാമേശ്വരം

ഗുരുവായൂർ

ദ്വാരക

അയോദ്ധ്യ

മഥുര

വൃന്ദാവനം

വാരാണസി

വൈഷ്ണോ ദേവി

Pandharpur

ഉഡുപ്പി

തിരുപ്പത്

ശ്രീരംഗം

ബദരിനാഥ്

Jagannath

Mayapur

class=notpageimage|

വൈഷ്ണവ സമ്പ്രദായം പിൻതുടരുന്ന പ്രധാന തീർത്ഥാടനകേന്ദ്രങ്ങളും ക്ഷേത്രങ്ങളും. ഓറഞ്ച് അടയാളങ്ങൾ യുനെസ്കോ ലോകപൈതൃകകേന്ദ്രങ്ങളാണ്.

വൈഷ്ണവരുടെ പ്രധാന തീർഥാടനകേന്ദ്രങ്ങളിൽ ബദരി, പണ്ഡാർപുർ, ഉഡുപ്പി, പത്മനാഭസ്വാമി ഗുരുവായൂർ, ശ്രീരംഗനാഥ ക്ഷേത്രം, വൃന്ദാവനം, മഥുര, അയോധ്യ, തിരുപ്പതി, പുരി, ദ്വാരക എന്നിവയുൾപ്പെടുന്നു.

കേരളത്തിൽ പത്മനാഭസ്വാമി ക്ഷേത്രം, തിരുവട്ടാർ, വർക്കല ,മാവേലിക്കര, തിരുവല്ല, ആറന്മുള, തിരുവൻ വണ്ടൂർ, പുലിയൂർ, തൃച്ചിറ്റാറ്റ്, ഏവൂർ ,അമ്പലപ്പുഴ, തൃപ്പൂണിത്തുറ, തുറവൂർ, ഇരിങ്ങാലക്കുട ഗുരുവായൂർ, തൃപ്രയാർ, തിരുനാവായ, എന്നിവ പ്രസിദ്ധ വൈഷ്ണവകേന്ദ്രങ്ങളാണ്

അവലംബം

ഹൈന്ദവ സംബന്ധമായ വിഷയങ്ങൾ