വിക്കിപീഡിയ

വൈറോളജി

(വൈറോളജിസ്റ്റ് എന്ന താളിൽ നിന്നും തിരിച്ചുവിട്ടതു പ്രകാരം)

വൈറസുകളെക്കുറിച്ചും വൈറസ് പോലുള്ള ഏജന്റുകളെക്കുറിച്ചുമുള്ള ശാസ്ത്രീയ പഠനമാണ് വൈറോളജി.[1][2] ജനിതകവിവരങ്ങളടങ്ങിയ ഡി.എൻ.എ. അഥവാ ആർ.എൻ.എ. ശൃംഖല ചുരുളുകൾ പ്രോട്ടീനിൽ പൊതിഞ്ഞെടുത്ത സാധാരണ സൂക്ഷ്മദർശിനിയിലൂടെ കാണാൻ കഴിയാത്തത്ര (സബ്മൈക്രോസ്കോപ്പിക്), വളരെ ചെറിയ പരാന്നഭോജികൾ ആയ വൈറസുകളുടെ ഘടന, വർഗ്ഗീകരണം, പരിണാമം, ഹോസ്റ്റ് സെല്ലുകളിൽ കടന്നു കൂടി അവയെ ചൂഷണം ചെയ്ത് സ്വയം നിലനിൽകാനും പെരുകാനും കൈക്കൊള്ളുന്ന മാർഗ്ഗങ്ങൾ, ഹോസ്റ്റ് ജീവികളുടെ ശാരീരികവ്യവസ്ഥകളിലും പ്രതിരോധശേഷിയിലും വൈറസുകളുടെ ഇടപെടൽ, വൈറസുകൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന രോഗങ്ങൾ, വൈറസുകളെ വേർതിരിച്ചടുത്ത് പരീക്ഷണശാലയിൽ വളർത്തിയെടുക്കാനുള്ള (കൾചർ ചെയ്യുക) സാങ്കേതിക വിദ്യകൾ, ഗവേഷണത്തിലും ചികിത്സയിലും അവയുടെ ഉപയോഗം എന്നിവയൊക്കെ വൈറോളജിയുടെ പരിധിയിൽ പെടുന്നു. മൈക്രോബയോളജിയുടെ ഒരു ഉപമേഖലയാണ് വൈറോളജി.

ഗാമ ഫേജ്, ഒരു വൈറസിന്റെ ഉദാഹരണം

ടുബാക്കോ മൊസൈക് രോഗത്തിന് കാരണമാകുന്ന സൂക്ഷ്മാണുവിനെ ഒരു പുതിയ രോഗകാരിയായി മാർട്ടിനസ് ബീജറിങ്ക് (1898) തിരിച്ചറിഞ്ഞതാണ് ബാക്ടീരിയോളജിയിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ ഒരു മേഖല എന്ന നിലയിൽ വൈറോളജിയുടെ ഔദ്യോഗിക തുടക്കമെന്ന് ഇപ്പോൾ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.[3] [4] [5] രോഗത്തിൻ്റെ ഉറവിടം ഒരു ബാക്ടീരിയയോ ഫംഗസ് അണുബാധയോ അല്ല, മറിച്ച് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ ഒന്നാണെന്ന് അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കി. രോഗിയുടെ സാംക്രമികക്ഷമതയുള്ള ജൈവസ്രവത്തിലെ (കണ്ടേജിയസ് ലിവിംഗ് ഫ്ലൂയിഡ് എന്ന ഇംഗ്ലീഷിലും 'കോണ്ടാഗിയം വിവം ഫ്ലൂയിഡം എന്ന് ലാറ്റിനിലും) നിഗൂഢ രോഗകാരകത്തെ വിവരിക്കാൻ ബീജറിങ്ക് 'വൈറസ്' എന്ന പദം ഉപയോഗിച്ചു. ഇന്ന് നമ്മൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന രീതിയിൽ ആദ്യമായി ഈ പദം ഉപയോഗിച്ചത് ബിജ്റിംഗ് ആണ്.

വൈറസ് ഘടനയും വർഗ്ഗീകരണവും

തിരുത്തുക

വൈറോളജിയുടെ ഒരു പ്രധാന ശാഖ വൈറസ് വർഗ്ഗീകരണമാണ്. ജന്തു വൈറസുകൾ, സസ്യ വൈറസുകൾ, ഫംഗസ് വൈറസുകൾ, ബാക്ടീരിയോഫേജുകൾ (ബാക്ടീരിയകളെ ബാധിക്കുന്ന വൈറസുകൾ, അതിൽ ഏറ്റവും സങ്കീർണ്ണമായ വൈറസുകൾ ഉൾപ്പെടുന്നു) എന്നിങ്ങനെ വൈറസുകളെ അവ ബാധിക്കുന്ന ഹോസ്റ്റ് സെൽ അനുസരിച്ച് തരം തിരിക്കാം.[6] മറ്റൊരു വർഗ്ഗീകരണം അവയുടെ പ്രോട്ടീൻ പുറന്തോടിൻറെ (കാപ്സിഡ്) ജ്യാമിതീയ രൂപം (പലപ്പോഴും ഒരു ഹെലിക്സ് അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ഐക്കോസഹെഡ്രോൺ) അല്ലെങ്കിൽ വൈറസിന്റെ ഘടന (ഉദാ: ലിപിഡ് ആവരണത്തിന്റെ സാന്നിധ്യം അല്ലെങ്കിൽ അഭാവം) ഉപയോഗിക്കുന്നു.[7] വൈറസുകളുടെ വലുപ്പം ഏകദേശം 30 മുതൽ 450 നാനോമീറ്റർ വരെയാകാം. അതായത് അവയിൽ മിക്കതും ലൈറ്റ് മൈക്രോസ്‌കോപ്പുകൾ ഉപയോഗിച്ച് പോലും കാണാൻ കഴിയില്ല. ഇലക്ട്രോൺ മൈക്രോസ്‌കോപ്പി, എൻ‌എം‌ആർ സ്പെക്ട്രോസ്കോപ്പി, എക്സ്-റേ ക്രിസ്റ്റലോഗ്രാഫി എന്നിവ വൈറസുകളുടെ ആകൃതിയും ഘടനയും പഠിക്കുന്നതിന് ഉപയോഗിക്കുന്നു.

ഏറ്റവും ഉപയോഗപ്രദവും വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതുമായ വർഗ്ഗീകരണ സംവിധാനം വൈറസുകൾ ജനിതക വസ്തുവായി ഉപയോഗിക്കുന്ന ന്യൂക്ലിക് ആസിഡിന്റെ തരം അനുസരിച്ച് വേർതിരിക്കുന്ന രീതിയോ, ഹോസ്റ്റ് സെല്ലുകളിൽ പെരുകുന്നതിനായി ഉപയോഗിക്കുന്ന വൈറൽ റെപ്ലിക്കേഷൻ രീതി അനുസരിച്ച് ഉള്ളതോ ആണ്:

  • ഡി‌എൻ‌എ വൈറസുകൾ: തരംതിരിവ് ഇരട്ടയിഴയോ ഒറ്റയിഴയോഎന്ന അടിസ്ഥാനത്തിലാകം. ഡബ്ൾ സ്ട്രാനൻഡ് ഡി‌എൻ‌എ വൈറസുകൾ, സിങ്കിൾ- സ്ട്രാൻ്റഡ് ഡി‌എൻ‌എ വൈറസുകൾ
  • ആർ‌എൻ‌എ വൈറസുകൾ‌ : ഇവ മൂന്നു തരത്തിലാകാം. ഒറ്റയിഴയുടെ ഗതിയനുസരിച്ച്( 3'-5' അതോ 5'-3') പോസിറ്റീവ്-സെൻസ് സിംഗിൾ‌-സ്ട്രാൻ‌ഡ് ആർ‌എൻ‌എ വൈറസുകൾ‌, നെഗറ്റീവ്-സെൻസ് സിംഗിൾ‌-സ്ട്രാൻ‌ഡ് ആർ‌എൻ‌എ വൈറസുകൾ‌, വിരളമായി കാണപ്പെടുന്ന ഡബിൾ-സ്ട്രാൻ‌ഡ് ആർ‌എൻ‌എ വൈറസുകൾ‌
  • റിവേഴ്സ് ട്രാൻസ്ക്രിപ്റ്റിംഗ് വൈറസുകൾ : (ഡബിൾ-സ്ട്രാൻ്റഡ് റിവേഴ്സ്-ട്രാൻസ്ക്രിപ്റ്റിംഗ് ഡി‌എൻ‌എ വൈറസുകളും റിട്രോവൈറസുകൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള സിംഗിൾ-സ്ട്രാൻ്റഡ് റിവേഴ്സ്-ട്രാൻസ്ക്രിപ്റ്റിംഗ് ആർ‌എൻ‌എ വൈറസുകളും).

വൈറോളജിസ്റ്റുകൾ വൈറസുകളേക്കാൾ ചെറുതും ലളിതവുമായ സബ്‌വൈറൽ കണങ്ങളെക്കുറിച്ചും പഠിക്കുന്നു:

  • വൈറോയിഡുകൾ : (സസ്യങ്ങളെ ബാധിക്കുന്ന വൃത്താകൃതിയിലുള്ള ആർ‌.എൻ‌.എ. തന്മാത്രകൾ),
  • സാറ്റലൈറ്റ്സ്  : (അണുബാധയ്ക്കും പുനരുൽപാദനത്തിനും ഒരു ഹെൽപ്പർ വൈറസ് ആവശ്യമായ കാപ്സിഡ് ഉള്ളതോ ഇല്ലാത്തതോ ആയ ന്യൂക്ലിക് ആസിഡ് തന്മാത്രകൾ), കൂടാതെ
  • പ്രിയോൺസ് : (മറ്റ് പിയോൺ തന്മാത്രകളെ അതേ അനുമാനത്തിന് പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു പാത്തോളജിക്കൽ കോൺഫിഗറേഷനിൽ നിലനിൽക്കാൻ കഴിയുന്ന പ്രോട്ടീനുകൾ).[8]

വിവിധ വൈറസ് ഗ്രൂപ്പുകളുടെ പരിണാമ ബന്ധങ്ങൾ അവ്യക്തമായി തുടരുന്നതിനാൽ വൈറോളജിയിലെ ടാക്സ മോണോഫൈലെറ്റിക് ആയിരിക്കണമെന്നില്ല. അവയുടെ ഉത്ഭവത്തെക്കുറിച്ച് മൂന്ന് സിദ്ധാന്തങ്ങൾ നിലവിലുണ്ട്:

  1. കോശങ്ങൾക്ക് സമാന്തരമായി, ജീവനില്ലാത്ത വസ്തുക്കളിൽ നിന്ന് വൈറസുകൾ ഉടലെടുത്തു, ഒരുപക്ഷേ വൈറോയിഡുകൾക്ക് സമാനമായ സ്വയം ആവർത്തിക്കുന്ന ആർ‌എൻ‌എ റൈബോസൈമുകളുടെ രൂപത്തിൽ.
  2. മുമ്പത്തേതിൽ നിന്ന് ജീനോം കുറച്ചുകൊണ്ടാണ് വൈറസുകൾ ഉടലെടുത്തത്, ഹോസ്റ്റ് സെല്ലുകളുടെ പരാന്നഭോജികളായി മാറുകയും പിന്നീട് അവയുടെ പ്രവർത്തനക്ഷമത നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്തു; അത്തരം ചെറിയ പരാന്നഭോജികളായ പ്രോകാരിയോട്ടുകളുടെ ഉദാഹരണങ്ങൾ മൈകോപ്ലാസ്മ, നാനോഅർച്ചിയ എന്നിവയാണ്.
  3. കോശങ്ങളുടെ മൊബൈൽ ജനിതക ഘടകങ്ങളിൽ നിന്ന് (ട്രാൻസ്‌പോസോൺ, റിട്രോട്രാൻസ്‌പോസോൺ അല്ലെങ്കിൽ പ്ലാസ്മിഡുകൾ) വൈറസുകൾ ഉയർന്നുവന്നു, അവ പ്രോട്ടീൻ കാപ്‌സിഡുകളിൽ പൊതിഞ്ഞു, ഹോസ്റ്റ് സെല്ലിൽ നിന്ന് "സ്വതന്ത്രമാകാനും" മറ്റ് സെല്ലുകളെ ബാധിക്കാനുമുള്ള കഴിവ് നേടി.

അമീബയെ ബാധിക്കുകയും പരമ്പരാഗതമായി ബാക്ടീരിയയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന തന്മാത്രാ യന്ത്രങ്ങളെ എൻ‌കോഡുചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്ന ഭീമൻ വൈറസുകളായ മിമിവൈറസ് ഈ വിഷയത്തിൽ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന ഒന്നാണ്. ഒരു പരാന്നഭോജിയായ പ്രോകാരിയറ്റിന്റെ ലളിതമായ പതിപ്പാണ് ഇത് അല്ലെങ്കിൽ അതിന്റെ ഹോസ്റ്റിൽ നിന്ന് ജീനുകൾ നേടിയ ലളിതമായ വൈറസായിട്ടാണ് ഇത് ഉത്ഭവിച്ചത് എന്നിങ്ങനെ രണ്ട് സാധ്യതകളാണ് ഉള്ളത്.

അവയുടെ ആതിഥേയ ജീവിയുടെ പരിണാമവുമായി ബന്ധപ്പെടുന്ന വൈറസുകളുടെ പരിണാമം, വൈറൽ എവലൂഷൻ മേഖലയിൽ പഠിക്കപ്പെടുന്നു.

വൈറസുകൾ‌ പുനരുൽ‌പാദിപ്പിക്കുകയും പരിണമിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ തന്നെ‌, അവ ഉപാപചയ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ‌ ഏർപ്പെടുന്നില്ല, അനങ്ങുന്നില്ല, പുനരുൽ‌പാദനത്തിനായി ഒരു ഹോസ്റ്റ് സെല്ലിനെ ആശ്രയിക്കുന്നുമില്ല. അതിനാൽ വൈറസുകൾ ജീവനുള്ളവയാണോ അല്ലയോ എന്നത് പലപ്പോഴും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്ന ചോദ്യമാണ്.

വൈറൽ രോഗങ്ങളും ഹോസ്റ്റ് പ്രതിരോധവും

തിരുത്തുക

ജലദോഷം, ഇൻഫ്ലുവെൻസ, പേവിഷബാധ, മീസിൽസ്, പലതരം വയറിളക്കം, ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ്, ഡെങ്കിപ്പനി, മഞ്ഞപ്പനി, പോളിയോ, വസൂരി, എയ്ഡ്സ് എന്നിവ പോലെയുള്ള രോഗങ്ങൾ വൈറസുകളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനത്തിനുള്ള ഒരു പ്രധാന പ്രചോദനമാണ്.[9] ഹെർപ്പസ് സിംപ്ലക്സ് ജലദോഷവും ജനനേന്ദ്രിയ ഹെർപ്പസും ഉണ്ടാക്കുന്നു, ഇത് അൽഷിമേഴ്‌സിന്റെ ഒരു ഘടകമാണോ എന്നത് അന്വേഷണത്തിലാണ്.[10]

ഓങ്കോവൈറസ് പോലെയുള്ള ചില വൈറസുകൾ ചിലതരം അർബുദങ്ങളുടെ വികാസത്തിന് കാരണമാകുന്നു. ഹ്യൂമൻ പാപ്പിലോമ വൈറസും സെർവിക്കൽ ക്യാൻസറും തമ്മിലുള്ള ബന്ധമാണ് ഏറ്റവും നന്നായി പഠിച്ച മറ്റൊരു ഉദാഹരണം: ലൈംഗികബന്ധത്തിലൂടെ പകരുന്ന ഈ വൈറസിന്റെ ചില സ്ടെയിനുകൾ മൂലമാണ് സെർവിക്കൽ ക്യാൻസറിന്റെ മിക്കവാറും എല്ലാ കേസുകളും ഉണ്ടാകുന്നത്. ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് ബി, ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് സി വൈറസുകൾക്ക് കരൾ കാൻസറുമായുള്ള ബന്ധമാണ് മറ്റൊരു ഉദാഹരണം.

ചില സബ്‌വൈറൽ കണികകളും രോഗത്തിന് കാരണമാകുന്നു: കുരു, ക്രീറ്റ്സ്ഫെൽഡ്-ജാക്കോബ് രോഗം, ബോവിൻ സ്പോങ്കിഫോം എൻസെഫലോപ്പതി ("ഭ്രാന്തി പശു രോഗം") എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്ന ട്രാൻസ്മിസിബിൾ സ്പോങ്കിഫോം എൻസെഫലോപ്പതികൾ[11] ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് ഡി എന്ന ഒരു സാറ്റലൈറ്റ് വൈറസ് മൂലമാണ് ഉണ്ടാകുന്നത്.

വൈറസുകൾ രോഗമുണ്ടാക്കുന്ന രീതിയെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനം വൈറൽ പതോജനിസിസ് ആണ് . ഒരു വൈറസ് രോഗത്തിന് കാരണമാകുന്ന അളവ് ആണ് അതിന്റെ വൈറലൻസ്.

കശേരുകിയുടെ രോഗപ്രതിരോധ ശേഷി ഒരു വൈറസിനെ നേരിടുമ്പോൾ, അത് നിർദ്ദിഷ്ട ആന്റിബോഡികൾ ഉൽ‌പാദിപ്പിക്കുകയും അത് വൈറസുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുകയും അതിന്റെ പകർച്ചവ്യാധിയെ നിർവീര്യമാക്കുകയും അല്ലെങ്കിൽ നാശത്തിനായി അടയാളപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യും . എലിസ പോലുള്ള പരിശോധനകളിലൂടെ ഒരു വ്യക്തി മുമ്പ് വൈറസിന് ഇരയായിട്ടുണ്ടോ എന്ന് നിർണ്ണയിക്കാൻ ബ്ലഡ് സെറത്തിലെ ആന്റിബോഡി സാന്നിധ്യം പലപ്പോഴും ഉപയോഗിക്കുന്നു. പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പ്പുകൾ ആന്റിബോഡികളുടെ ഉത്പാദനം വഴി വൈറൽ രോഗങ്ങളിൽ നിന്ന് സംരക്ഷിക്കുന്നു. ഫ്ലൂറസെൻസ് മൈക്രോസ്‌കോപ്പിയിലെന്നപോലെ ഓരോ വൈറസിന്റെയുംമോണോക്ലോണൽ ആന്റിബോഡികളും അവയെ തിരിച്ചറിയുന്നതിന് ഉപയോഗിക്കുന്നു.

വൈറസുകൾക്കെതിരായ കശേരുക്കളുടെ രണ്ടാമത്തെ പ്രതിരോധം ടി സെല്ലുകൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന രോഗപ്രതിരോധ കോശങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സെൽ-മെഡിയേറ്റഡ് ഇമ്മ്യൂണിറ്റിയാണ്: ശരീരത്തിന്റെ കോശങ്ങൾ അവയുടെ പ്രോട്ടീനുകളുടെ ചെറിയ ശകലങ്ങൾ സെല്ലിന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ നിരന്തരം പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നു, ഒരു ടി സെൽ അവിടെ സംശയാസ്പദമായ വൈറൽ ശകലത്തെ തിരിച്ചറിയുന്നുവെങ്കിൽ, ഹോസ്റ്റ് സെൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും വൈറസ് നിർദ്ദിഷ്ട ടി-സെല്ലുകൾ വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ചില പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പ്പുകളിലൂടെയും ഈ സംവിധാനം പ്രവർത്തനക്ഷമമാകുന്നു.

സസ്യങ്ങൾ, മൃഗങ്ങൾ, മറ്റ് പല യൂക്കറിയോട്ടുകൾ എന്നിവയിൽ കാണപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രധാന സെല്ലുലാർ സംവിധാനമായ ആർ‌എൻ‌എ ഇന്റർഫറൻസ് വൈറസുകൾക്കെതിരായ പ്രതിരോധം എന്ന നിലയിൽ പരിണമിച്ചതായി കരുതുന്നു. സംവേദനാത്മക എൻസൈമുകൾ ഡബിൾ-സ്ട്രാന്റഡ് ആർ‌എൻ‌എ തന്മാത്രകളെ കണ്ടെത്തുന്നു (അവ പല വൈറസുകളുടെയും ജീവിത ചക്രത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഉണ്ടാകുന്നു), തുടർന്ന് കണ്ടെത്തിയ ആർ‌എൻ‌എ തന്മാത്രകളുടെ എല്ലാ സിംഗിൾ-സ്ട്രാന്റഡ് പതിപ്പുകളും നശിപ്പിക്കും.

ഇന്ന് മിക്ക വൈറസുകളും അവയുടെ സ്വാഭാവിക ഹോസ്റ്റുകളിൽ താരതമ്യേന അപകടകാരികളല്ലെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു; ചില വൈറൽ അണുബാധ ഹോസ്റ്റിന് ഗുണം ചെയ്യുന്നുമുണ്ട്.[12] ഒരു ജീവിവർഗ്ഗത്തിന് ദോഷമുണ്ടാക്കാത്ത വൈറസ് അവയിൽ നിന്ന് "ആകസ്മികമായി" പുറത്ത് ചാടുന്നതിന്റെ ഫലമായാണ് മാരകമായ വൈറൽ രോഗങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നതെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, മനുഷ്യരിൽ ഗുരുതരമായ ഇൻഫ്ലുവൻസ വൈറസുകൾക്ക് അവയുടെ സ്വാഭാവിക ഹോസ്റ്റായി പന്നികളോ പക്ഷികളോ ഉണ്ടായിരിക്കാം, കൂടാതെ എച്ച് ഐ വി ഉത്ഭവിച്ചത് നോൺ-ഹ്യൂമൺ പ്രൈമേറ്റ് വൈറസ് എസ്‌ഐവിയിൽ നിന്നാണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു.

വളരെക്കാലമായി (ചില) വൈറൽ രോഗങ്ങൾ തടയാൻ വാക്സിനേഷൻ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, വൈറൽ രോഗങ്ങളെ ചികിത്സിക്കുന്നതിനായി ആൻറിവൈറൽ മരുന്നുകളുടെ ഉപയോഗം താരതമ്യേന സമീപകാല സംഭവവികാസമാണ്. അത്തരത്തിലുള്ള ആദ്യത്തെ മരുന്ന് ഇന്റർഫെറോൺ, അണുബാധ കണ്ടെത്തി അത് രോഗപ്രതിരോധവ്യവസ്ഥയുടെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായി ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതാണ്.

മോളിക്യുലർ ബയോളജി റിസർച്ചും വൈറൽ തെറാപ്പിയും

തിരുത്തുക

ബാക്ടീരിയയെ ബാധിക്കുന്ന വൈറസുകളായ ബാക്ടീരിയോഫേജുകൾ ബാക്ടീരിയ കൾച്ചറിൽ വൈറൽ പ്ലേക്വുകളായി താരതമ്യേന എളുപ്പത്തിൽ വളർത്താം. ട്രാൻസ്ഡക്ഷൻ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രക്രിയയിൽ ബാക്ടീരിയോഫേജുകൾ ഇടയ്ക്കിടെ ജനിതകവസ്തുക്കളെ ഒരു ബാക്ടീരിയ കോശത്തിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക് മാറ്റുന്നു,[13] ഈ തിരശ്ചീന ജീൻ കൈമാറ്റം മൂലം തന്മാത്രാ ജീവശാസ്ത്രത്തിന്റെ ആദ്യകാല വികാസത്തിൽ ഇത് പ്രധാനപ്പെട്ട ഒന്നായിരുന്നു. ജനിതക കോഡ്, റൈബോസൈമുകളുടെ പ്രവർത്തനം, ആദ്യത്തെ പുനസംയോജന ഡിഎൻ‌എ, ആദ്യകാല ജനിതക ലൈബ്രറികൾ എന്നിവയെല്ലാം ബാക്ടീരിയോഫേജുകൾ ഉപയോഗിച്ചാണ് ഉരുത്തിരിഞ്ഞത്. പ്രൊമോട്ടേഴ്സ് പോലുള്ള വൈറസുകളിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞ ചില ജനിതക ഘടകങ്ങൾ ഇന്ന് തന്മാത്ര ബയോളജി ഗവേഷണത്തിൽ സാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കുന്നു.

ജീവനുള്ള ആതിഥേയ മൃഗത്തിന് പുറത്ത് മൃഗങ്ങളുടെ വൈറസുകൾ വളർത്തുന്നത് കൂടുതൽ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. ഇതിനായി ബീജസങ്കലനം ചെയ്ത കോഴിമുട്ടകൾ പലപ്പോഴും ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്, എന്നാൽ സെൽ കൾച്ചറുകൾ ആണ് ഇന്ന് ഈ ആവശ്യത്തിനായി കൂടുതലായി ഉപയോഗിക്കുന്നത്.

ജനിതക രോഗങ്ങളുടെ ചികിത്സക്കായി ഉപയോഗിക്കുന്ന ജീൻ തെറാപ്പി, വൈറസുകളെ ജീൻ വെക്ടറുകളായി ഉപയോഗിക്കുന്നതിനുള്ള സമീപനം പിന്തുടരുന്നു. വൈറൽ ജീൻ തെറാപ്പിയിൽ മറികടക്കേണ്ട ഒരു പ്രധാന പ്രശ്നം രോഗപ്രതിരോധ സംവിധാനം വൈറസിനെ നിരസിക്കുന്നതാണ്.

ബാക്ടീരിയ രോഗങ്ങളെ പ്രതിരോധിക്കാൻ ബാക്ടീരിയോഫേജുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഫേജ് തെറാപ്പി ആൻറിബയോട്ടിക്കുകളുടെ വരവിനു മുമ്പുള്ള ഒരു ജനപ്രിയ ഗവേഷണ വിഷയമായിരുന്നു, അടുത്തിടെ ഈ വിഷയത്തിൽ പുതിയ താൽപ്പര്യങ്ങൾ ഉയർന്നു വരുന്നുണ്ട്.

കാൻസർ കോശങ്ങളെ ബാധിക്കുന്ന വൈറസുകളാണ് ഓങ്കോളിറ്റിക് വൈറസുകൾ. ക്യാൻസർ ചികിത്സയിൽ ഈ വൈറസുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നതിനുള്ള ആദ്യകാല ശ്രമങ്ങൾ പരാജയപ്പെട്ടപ്പോൾ, അനുകൂല പ്രാഥമിക ഫലങ്ങൾ ഉള്ളതായി 2005, 2006 വർഷങ്ങളിൽ റിപ്പോർട്ടുകൾ ഉണ്ട്.[14]

വൈറസുകളുടെ ശ്രേണീകരണം

തിരുത്തുക

മിക്ക വൈറസുകളും ഒരു മൈക്രോസ്കോപ്പ് ഉപയോഗിച്ച് പോലും കാണാൻ കഴിയാത്തത്ര ചെറുതായതിനാൽ, വൈറസുകളെ തിരിച്ചറിയുന്നതിനും പഠിക്കുന്നതിനുമുള്ള വൈറോളജിയിലെ പ്രധാന ഉപകരണങ്ങളിലൊന്നാണ് സീക്വൻസിംഗ്. പരമ്പരാഗത സാങ്കർ സീക്വൻസിംഗും നെക്സ്റ്റ്-ജനറേഷൻ സീക്വൻസിംഗും (എൻ‌ജി‌എസ്) അടിസ്ഥാന, ക്ലിനിക്കൽ ഗവേഷണങ്ങളിൽ വൈറസുകൾ ക്രമപ്പെടുത്തുന്നതിനും വൈറൽ അണുബാധകൾ കണ്ടെത്തുന്നതിനും വൈറൽ രോഗകാരികളുടെ മോളിക്യുലർ എപ്പിഡെമിയോളജി, മരുന്ന്-പ്രതിരോധ പരിശോധന എന്നിവയ്ക്കും ഉപയോഗിക്കുന്നു. 2.3 ദശലക്ഷത്തിലധികം അദ്വിതീയ വൈറൽ സീക്വൻസുകൾ ജീൻബാങ്കിൽ ഉണ്ട്. നിലവിൽ സാങ്കറിനെ മറികടന്ന് വൈറൽ ജീനോമുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനുള്ള ഏറ്റവും ജനപ്രിയ സമീപനമായി എൻ‌ജി‌എസ് മാറി.[15]

ചരിത്രം

തിരുത്തുക
 
1875 ൽ അഡോൾഫ് മേയർ
പ്രമാണം:Ivanovsky.jpg
ദിമിത്രി ഇവാനോവ്സ്കി c. 1915
 
മാർട്ടിനസ് ബീജറിങ്ക് 1921 ൽ തന്റെ ലബോറട്ടറിയിൽ

വൈറസ് എന്ന പദം 1599 ൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു, യഥാർത്ഥത്തിൽ "വിഷം" എന്നാണ് അന്ന് ആ വാക്കുകൊണ്ട് അർത്ഥമാക്കിയത്.[16]

വാക്സിനേഷൻറെ ആദ്യകാല രൂപമായ വേരിയൊലേഷൻ സഹസ്രാബ്ദങ്ങൾക്കു മുൻപ് ചൈനയിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. മറ്റുള്ളവർക്ക് രോഗപ്രതിരോധം നൽകുന്നതിനായി, വസൂരി ബാധിതരിൽ നിന്നുള്ള വസ്തുക്കൾ അവരുടെ ശരീരത്തിൽ പ്രയോഗിക്കുന്നത് ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. 1717-ൽ ലേഡി മേരി വോർട്ലി മൊണ്ടാഗു ഇസ്താംബൂളിലെ സമ്പ്രദായം നിരീക്ഷിക്കുകയും ബ്രിട്ടനിൽ ഇത് ജനപ്രിയമാക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്തുവെങ്കിലും കാര്യമായ പ്രതിരോധം നേരിട്ടു. 1796-ൽ എഡ്വേർഡ് ജെന്നർ വളരെ സുരക്ഷിതമായ ഒരു രീതി വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു. അദ്ദേഹം കൌപോക്സ് (ഗോവസൂരി) അണുക്കൾ ഉപയോഗിച്ച് ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിക്ക് വസൂരിക്ക് എതിരായി പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പ്പ് നൽകി, ഈ രീതി വ്യാപകമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു. 1886 ൽ ലൂയി പാസ്ചർ നടത്തിയ റാബിസ് വാക്സിനേഷൻ ഉൾപ്പെടെ മറ്റ് വൈറൽ രോഗങ്ങൾക്കെതിരായ പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പ്പുകൾ തുടർന്ന് പ്രയോഗത്തിൽ വന്നു. എന്നിരുന്നാലും, വൈറസുകളുടെ സ്വഭാവം ഈ ഗവേഷകർക്ക് വ്യക്തമായിരുന്നില്ല.

1892-ൽ റഷ്യൻ ബയോളജിസ്റ്റ് ദിമിത്രി ഇവാനോവ്സ്കി ചേംബർ‌ലാൻഡ് ഫിൽട്ടർ ഉപയോഗിച്ച് പുകയില മൊസൈക് രോഗത്തിന് കാരണമായ ബാക്ടീരിയകളെ അരിച്ചെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. രോഗം ബാധിച്ച പുകയില ചെടികളിൽ നിന്നുള്ള ചതച്ച ഇലകൾ ചേർത്ത വെള്ളം അരിച്ചെടുത്തതിനുശേഷവും രോഗ പകർച്ചയുള്ളവയായി തുടരുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പരീക്ഷണങ്ങൾ തെളിയിച്ചു. ഫിൽട്ടറിൽ കൂടെ കടന്നുപോകാൻ പ്രാപ്തിയുള്ള ഒരു മൈനസ്ക്യൂൾ പകർച്ചവ്യാധി ഏജന്റ് അല്ലെങ്കിൽ വിഷവസ്തുവിനെ ബാക്ടീരിയകൾ നിർമ്മിച്ചതായി ഇവാനോവ്സ്കി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു.[17] [18] [19]

1898-ൽ മാർട്ടിനസ് ബീജെറിങ്ക് ഇവാനോവ്സ്കിയുടെ പരീക്ഷണം ആവർത്തിച്ചെങ്കിലും കൂടുതൽ മുന്നോട്ട് പോയി "ഫിൽട്ടറബിൾ ഏജന്റ്" പ്ലാന്റിൽ നിന്ന് പ്ലാന്റിലേക്ക് കൈമാറിയിട്ടും പ്രവർത്തനം കുറയുന്നില്ലെന്ന് കണ്ടെത്തിയതിനാൽ ഇത് വെറും വിഷവസ്തുവല്ല എന്നും അത് ഒരു രോഗകാരിയാണ് എന്നും നിഗമനം ചെയ്തു. അദ്ദേഹം അതിനെ കോണ്ടാഗിയം വിവം ഫ്ലൂഡിയം എന്ന് വിളിച്ചു.[20] ഏജന്റ് ഒരു "ജീവനുള്ള ദ്രാവകം" അല്ലെങ്കിൽ ഒരു കണികയാണോ എന്ന ചോദ്യം ഇപ്പോഴും ഉത്തരം കിട്ടാത്തതാണ്.

1903-ൽ ആദ്യമായി വൈറസുകളുടെ ട്രാൻസ്ഡക്ഷൻ ക്യാൻസറിന് കാരണമാകുമെന്ന് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. 1908-ൽ ബാംഗും എല്ലെർമാനും ഒരു ഫിൽട്ടറബിൾ വൈറസ് ചിക്കൻ ലൂക്കീമിയ പകർത്താൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് കാണിച്ചു, പക്ഷെ 1930 കളിൽ രക്താർബുദം കാൻസറായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതുവരെ ഈ ഡാറ്റ അവഗണിക്കപ്പെട്ടു. 1911-ൽ പേറ്റൻ റൂസ് ഒരു സോളിഡ് ട്യൂമർ ആയ ചിക്കൻ സാർക്കോമ വൈറസ് മൂലം പകരുന്നതായി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു. അതിന്റെ പേരിൽ റൂസ് "ട്യൂമർ വൈറോളജിയുടെ പിതാവ്" ആയി അറിയപ്പെട്ടു.[21] ആ വൈറസിനെ പിന്നീട് റൂസ് സാർകോമ വൈറസ് 1 എന്ന് വിളിക്കുകയും ഒരു റിട്രോവൈറസ് ആണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്തു. ക്യാൻസറിന് കാരണമാകുന്ന മറ്റ് നിരവധി റിട്രോവൈറസുകൾ ഇതിനുശേഷം വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ബാക്ടീരിയയെ ബാധിക്കുന്ന വൈറസുകളുടെ (ബാക്ടീരിയോഫേജുകൾ) അസ്തിത്വം ആദ്യമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞത് 1911 ൽ ഫ്രെഡറിക് ടോർട്ടും, പിന്നീട് 1917 ൽ സ്വതന്ത്രമായി ഫെലിക്സ് ഡി ഹെറെലുമാണ്. കൾച്ചറുകളിൽ ബാക്ടീരിയകൾ എളുപ്പത്തിൽ വളർത്താൻ കഴിയുമെന്നതിനാൽ, ഇത് വൈറോളജി ഗവേഷണത്തിന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള ഉയർച്ചക്ക് കാരണമായി.

1918 ലെ വിനാശകരമായ സ്പാനിഷ് ഇൻഫ്ലുവൻസയുടെ കാരണം തുടക്കത്തിൽ വ്യക്തമായിരുന്നില്ല. 1918 ന്റെ അവസാനത്തിൽ, ഫ്രഞ്ച് ശാസ്ത്രജ്ഞർ "ഫിൽട്ടർ-പാസിംഗ് വൈറസ്" മൂലം രോഗം ആളുകൾക്കും മൃഗങ്ങൾക്കും പകരാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് കാണിച്ചു, ഇത് കൊച്ചിന്റെ പോസ്റ്റുലേറ്റുകൾ ശരിയാണെന്ന് തെളിയിച്ചു.[22]

ഒരു പ്രത്യേക ബാക്ടീരിയോഫേജ് ബാധിച്ച ഒരു ബാക്ടീരിയയാണ് സ്കാർലറ്റ് പനി ഉണ്ടാകുന്നതെന്ന് 1926 ൽ കണ്ടെത്തി.

പ്ലാന്റ് വൈറസുകളും ബാക്ടീരിയോഫേജുകളും താരതമ്യേന എളുപ്പത്തിൽ വളർത്താൻ കഴിയുമെങ്കിലും, മൃഗ വൈറസുകൾക്ക് സാധാരണയായി ഒരു ജീവനുള്ള ഹോസ്റ്റ് മൃഗം ആവശ്യമാണ്, ഇത് അവരുടെ പഠനത്തെ വളരെയധികം സങ്കീർണ്ണമാക്കുന്നു. ബീജസങ്കലനം ചെയ്ത കോഴിമുട്ടയിൽ ഇൻഫ്ലുവൻസ വൈറസ് വളർത്താമെന്ന് 1931 ൽ കാണിക്കപ്പെട്ടു, ഈ രീതി വാക്സിനുകൾ നിർമ്മിക്കാൻ ഇന്നും ഉപയോഗിക്കുന്നു. 1937-ൽ, മാക്സ് തീലർ കോഴി മുട്ടകളിൽ മഞ്ഞപ്പനി വൈറസ് വളർത്തുകയും, നിർവ്വീര്യമാക്കിയ വൈറസ് സ്ട്രെയിനിൽ നിന്ന് ഒരു വാക്സിൻ നിർമ്മിക്കുകയും ചെയ്തു. ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളുടെ ജീവൻ രക്ഷിച്ച ഈ വാക്സിൻ ഇന്നും ഉപയോഗിക്കുന്നു.

1949-ൽ ജോൺ എഫ്. എൻഡേഴ്സ്, തോമസ് വെല്ലർ, ഫ്രെഡറിക് റോബിൻസ് എന്നിവർ സംസ്ക്കരിച്ച മനുഷ്യ ഭ്രൂണ കോശങ്ങളിൽ പോളിയോവൈറസിന്റെ വളർച്ച റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു, മൃഗങ്ങൾക്കും കോഴിമുട്ടയ്ക്കും പുറത്ത് വളർത്തിയ ഒരു മൃഗ വൈറസിന്റെ ആദ്യത്തെ പ്രധാന ഉദാഹരണം ആണിത്. നിർജ്ജീവമാക്കിയ പോളിയോ വൈറസുകളിൽ നിന്ന് പോളിയോ വാക്സിൻ എടുക്കുന്നതിന് ജോനാസ് സാൽക്കിനെ ഈ പരീക്ഷണം സഹായിച്ചു; ഈ വാക്സിൻ 1955 ൽ ഫലപ്രദമാണെന്ന് തെളിഞ്ഞു.

1963 ൽ ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് ബി വൈറസ് കണ്ടെത്തിയ ബറൂക്ക് ബ്ലംബർഗ് ഒരു ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് ബി വാക്സിൻ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു.

1976 ൽ ആദ്യമായി വളരെ മാരകമായ എബോള വൈറസ് രോഗം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടു.

1977 ൽ, ഫ്രെഡറിക് സാങ്കർ ഫൈ എക്സ് 174 എന്ന ബാക്ടീരിയോഫേജിൽ ഏതൊരു ജീവിയുടെയും ജീനോമിന്റെ ആദ്യത്തെ പൂർണ്ണമായ സീക്വൻസിംഗ് നടത്തി. അതേ വർഷം, റിച്ചാർഡ് റോബർട്ട്സും ഫിലിപ്പ് ഷാർപ്പും സ്വതന്ത്രമായി അഡെനോവൈറസിന്റെ ജീനുകളിൽ ഇന്ട്രോൺസ് അടങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്നും അതിനാൽ ജീൻ സ്പ്ലൈസിങ് ആവശ്യമാണെന്നും തെളിയിച്ചു. യൂക്കറിയോട്ടുകളുടെ മിക്കവാറും എല്ലാ ജീനുകളിലും ഇൻട്രോൺസ് ഉണ്ടെന്ന് പിന്നീട് മനസ്സിലായി

ലോകാരോഗ്യ സംഘടനയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ലോകമെമ്പാടുമുള്ള വാക്സിനേഷൻ പ്രചാരണത്തിന്റെ ഫലമായി 1979 ൽ വസൂരി ഉന്മൂലനം ചെയ്യപ്പെട്ടു.

ആദ്യത്തെ എയ്ഡ്‌സ് കേസ് 1981-ൽ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടു, ഇതിന് കാരണമായ റിട്രോവൈറസ് എച്ച്.ഐ.വി 1983-ൽ ലൂക്ക് മോണ്ടാഗ്നിയർ, ഫ്രാങ്കോയിസ് ബാരെ-സിനൌസി, റോബർട്ട് ഗാലോ എന്നിവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.[23][24][25] എച്ച് ഐ വി ആന്റിബോഡിയുടെ സാന്നിധ്യം കണ്ടെത്തി എച്ച്.ഐ.വി. അണുബാധ കണ്ടെത്തുന്ന പരിശോധനകൾ തുടർന്ന് വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു. തുടർന്നുള്ള ഗവേഷണ ശ്രമങ്ങൾ എച്ച്ഐവിയെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ പഠിക്കപ്പെട്ട വൈറസാക്കി മാറ്റി. എയ്ഡ്‌സ് രോഗികളിൽ പലപ്പോഴും കാണപ്പെടുന്ന കപ്പോസിയുടെ സാർകോമയുടെ കാരണം ഹ്യൂമൻ ഹെർപ്പസ് വൈറസ് 8 ആണ്എന്ന് 1994 ൽ ആണ് തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. 1990 കളുടെ അവസാനത്തിൽ നിരവധി ആന്റി റിട്രോവൈറൽ മരുന്നുകൾ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു, വികസിത രാജ്യങ്ങളിൽ എയ്ഡ്സ് മരണനിരക്ക് ഗണ്യമായി കുറഞ്ഞുവന്നു. എച്ച്ഐവിക്ക് നിലവിലുള്ള ചികിത്സയിൽ ഹൈ ആക്റ്റീവ് ആന്റി റിട്രോവൈറൽ തെറാപ്പി (HAART) എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന വിവിധ മരുന്നുകൾ ഉൾപ്പെടുന്നു.[26]

1987-ൽ പുതിയ മോളിക്യുലർ ക്ലോണിംഗ് ടെക്നിക്കുകൾ ഉപയോഗിച്ച് ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് സി വൈറസ് തിരിച്ചറിഞ്ഞു, ഇത് സ്ക്രീനിംഗ് ടെസ്റ്റുകളുടെ കണ്ടെത്തലിലേക്ക് നയിക്കുകയും ട്രാൻസ്ഫ്യൂഷന് ശേഷമുള്ള ഹെപ്പറ്റൈറ്റിസ് കേസുകൾ ഗണ്യമായി കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.[27]

1985 ആയപ്പോഴേക്കും ഹ്യൂമൻ പാപ്പിലോമ വൈറസിന്റെ (എച്ച്പിവി) രണ്ട് സ്ട്രെയിനുകളാണ് ഭൂരിഭാഗം സെർവിക്കൽ ക്യാൻസറിനും കാരണമാകുന്നതെന്ന് ഹരാൾഡ് സുർ ഹൌസൻ തെളിയിച്ചു. ഈ സ്ട്രെയിനുകൾ നിന്ന് സംരക്ഷിക്കുന്ന രണ്ട് വാക്സിനുകൾ 2006 ൽ പുറത്തിറങ്ങി.

ഇതും കാണുക

തിരുത്തുക

അവലംബം

തിരുത്തുക
  1. ↑ Crawford, Dorothy (2011). Viruses: A Very Short Introduction. New York: Oxford University Press. p. 4. ISBN 978-0199574858.
  2. ↑ Cann, Alan (2011). Principles of Molecular Virology (5 ed.). London: Academic Press. ISBN 978-0123849397.
  3. ↑ Scholthof, Karen-Beth G.; Shaw, John G.; Zaitlin, Milton (eds.): Tobacco Mosaic Virus: One Hundred Years of Contributions to Virology. (St. Paul, MN: American Phytopathological Society Press, 1999)
  4. ↑ Calisher, Charles H.; Horzinek, M. C. (eds.): 100 Years of Virology: The Birth and Growth of a Discipline. (New York: Springer, 1999)
  5. ↑ Bos, L. (2000), '100 years of virology: from vitalism via molecular biology to genetic engineering,'. Trends in Microbiology 8(2): 82–87
  6. ↑ Mateu MG (2013). "Introduction: The Structural Basis of Virus Function". Structure and Physics of Viruses. Subcellular Biochemistry. Vol. 68. Nature Public Health Emergency Collection. pp. 3–51. doi:10.1007/978-94-007-6552-8_1. ISBN 978-94-007-6551-1. PMC 7120296. PMID 23737047.
  7. ↑ Themes, U. F. O. (2017-02-19). "6 Viruses–Basic Concepts". Basicmedical Key (in അമേരിക്കൻ ഇംഗ്ലീഷ്). Retrieved 2020-05-29.
  8. ↑ "Prion Diseases". CDC. Archived from the original on 2010-03-04. Retrieved 2016-03-25.
  9. ↑ Evans, Alfred (1982). Viral Infections of Humans. New York: Plenum Publishing Corporation. pp. xxv–xxxi. ISBN 0306406764.
  10. ↑ "Reactivated herpes simplex infection increases the risk of Alzheimer's disease". Alzheimer's & Dementia. 11 (6): 593–99. July 2014. doi:10.1016/j.jalz.2014.04.522. PMID 25043910.
  11. ↑ "1 Moved | Prion Diseases | CDC". Archived from the original on 2010-03-04. Retrieved 2017-09-17.
  12. ↑ Dimmock NJ, Easton AJ, Leppard K, Introduction to Modern Virology, (Oxford: Blackwell Publishers, 2007), ch 23 "Horizons in human virology", subch 23.3 "Subtle and insidious virus-host interactions", sec "Virus infections can give their host an evolutionary advantage", p. 432.
  13. ↑ Stanley Maloy. "Horizontal Gene Transfer". Retrieved 2016-03-25.
  14. ↑ Viruses: The new cancer hunters Archived 2006-02-13 at the Wayback Machine., IsraCast, 1 March 2006
  15. ↑ Castro, Christina; Marine, Rachel; Ramos, Edward; Ng, Terry Fei Fan (22 June 2020). "The effect of variant interference on de novo assembly for viral deep sequencing". BMC Genomics. 21 (1): 421. doi:10.1186/s12864-020-06801-w. PMC 7306937. PMID 32571214.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)
  16. ↑ "Virus", Merriam-Webster, Inc, 2011.
  17. ↑ Sussman, Max; Topley, W. W. C.; Wilson, Graham K.; Collier, L. H.; Balows, Albert (1998). Topley & Wilson's microbiology and microbial infections. London: Arnold. p. 3. ISBN 0-340-66316-2.
  18. ↑ Iwanowski, D. (1892). "Über die Mosaikkrankheit der Tabakspflanze". Bulletin Scientifique Publié Par l'Académie Impériale des Sciences de Saint-Pétersbourg / Nouvelle Serie III (in ജർമ്മൻ and റഷ്യൻ). 35. St. Petersburg: 67–70. Translated into English in Johnson, J., Ed. (1942) Phytopathological classics (St. Paul, Minnesota: American Phytopathological Society) No. 7, pp. 27–30.
  19. ↑ Iwanowski, D. (1903). "Über die Mosaikkrankheit der Tabakspflanze". Zeitschrift für Pflanzenkrankheiten und Pflanzenschutz (in ജർമ്മൻ). 13: 1–41.
  20. ↑ Pennazio S (2007). "Genetics and virology: Two interdisciplinary branches of biology". Rivista di Biologia. 100 (1): 119–46. PMID 17592822.
  21. ↑ Van Epps HL (2005). "Peyton Rous: Father of the tumor virus" (PDF). Journal of Experimental Medicine. 201 (3): 320. doi:10.1084/jem.2013fta. PMC 2213042. PMID 15756727.
  22. ↑ The Medical and Scientific Conceptions of Influenza, Human Virology at Stanford
  23. ↑ Montagnier L (2002). "Historical essay. A History of HIV Discovery". Science. 298 (5599): 1727–28. doi:10.1126/science.1079027. PMID 12459575.
  24. ↑ Gallo RC (2002). "Historical essay. The Early Years of HIV/AIDS". Science. 298 (5599): 1728–30. doi:10.1126/science.1078050. PMID 12459576.
  25. ↑ "Historical essay. Prospects for the Future". Science. 298 (5599): 1730–31. 2002. doi:10.1126/science.1079864. PMID 12459577.
  26. ↑ Hu, Wenhui; Kaminski, Rafal; Yang, Fan; Zhang, Yonggang; Cosentino, Laura; Li, Fang; Luo, Biao; Alvarez-Carbonell, David; Garcia-Mesa, Yoelvis (2014-08-05). "RNA-directed gene editing specifically eradicates latent and prevents new HIV-1 infection". Proceedings of the National Academy of Sciences (in ഇംഗ്ലീഷ്). 111 (31): 11461–66. Bibcode:2014PNAS..11111461H. doi:10.1073/pnas.1405186111. ISSN 0027-8424. PMC 4128125. PMID 25049410.
  27. ↑ 2000 Albert Lasker Award for Clinical Medical Research Archived October 28, 2007, at the Wayback Machine., The Lasker Foundation. Accessed 20 February 2008

കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്

തിരുത്തുക

പുറം കണ്ണികൾ

തിരുത്തുക
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=വൈറോളജി&oldid=4024392" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്