വിക്കിപീഡിയ

ഭിക്ഷാടനമൂർത്തി

ഭിക്ഷാടക ( സംസ്കൃതം: भिक्षाटन  ; Bhikṣāṭana ; അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ, " Bhikṣāṭanamūrti അലഞ്ഞുനടക്കുക, " [1] ) അല്ലെങ്കിൽ ഭിക്ഷാടനമൂർത്തി ( Bhikṣāṭanamūrti ) എന്നത് ഹിന്ദുദേവനായ ശിവന്റെ ഒരു വശമാണ് "പരമോന്നത ഭിക്ഷു " [2] അല്ലെങ്കിൽ "പരമോന്നത യാചകൻ ". [3] ഭിക്ഷാടനത്താൽ അലങ്കരിച്ച നഗ്നമായ നാല് സായുധനായ പുരുഷനായി ഭിക്ഷാടകന്റെ ചിത്രീകരിക്കുന്നു. ഭിക്ഷ യാചിക്കുന്ന പാത്രം കയ്യിൽ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.

Bhikshatana
Bhikshatana, Annamalaiyar Temple, Thiruvannamalai
God of ascetics
ദേവനാഗരിभिक्षाटन
സംസ്കൃതംBhikṣāṭana
ബന്ധംAspect of Shiva
ആയുധംTrishula
പങ്കാളിMohini or Parvati

ശിവന്റെ ഉഗ്രകോപരൂപിയായ ഭൈരവന്റെ ശാന്തരൂപമാണ് ഭിക്ഷാടകൻ. [4] ബ്രഹ്മാവിന്റെ അഞ്ചാമത്തെ തല വിച്ഛേദിച്ചതിന്റെ പാപത്തിന് പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്യാമെന്ന് ശിവൻ കരുതുന്ന ഭൈരവന്റെ രൂപമാണ് ഭിക്ഷാടകൻ. പുണ്യനഗരമായ വാരണാസിയിലെത്തുമ്പോൾ പാപം തീരുന്നതുവരെ ബ്രഹ്മാവിന്റെ കപാലം (തലയോട്ടി) ഉപയോഗിച്ച് ഭിക്ഷ യാചിക്കുന്ന അദ്ദേഹം, നഗ്നമായ ഒരു കപാലി ഭിക്ഷാക്കാരന്റെ രൂപത്തിൽ പ്രപഞ്ചത്തിൽ അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.

മറ്റൊരു ഐതിഹ്യം ഭിക്ഷാടക സന്ദർശനം വിവരിക്കുന്നു ദേവതാരു(പൈൻ) ഫോറസ്റ്റ് ഭാഗക്കാര് അജ്ഞത ദാനം ചെയ്ത് യഥാർത്ഥ ജ്ഞാനം അവരെ നയിക്കുന്നു . സന്ദർശന വേളയിൽ, ദാനധർമ്മം ചെയ്യാൻ വരുന്ന മുനിമാരുടെ ഭാര്യമാരെ അദ്ദേഹം വശീകരിക്കുന്നു. ഭിക്ഷാടക "ബീഭത്സമായ" രൂപവും പ്രവൃത്തിയും കണ്ട് പരിഭ്രാന്തരായ മുനിമാർ അദ്ദേഹവുമായി ഒരു നീണ്ട ഏറ്റുമുട്ടലുണ്ട്. ആത്യന്തികമായി ഭിക്ഷാടകൻ വിജയിക്കുകയും ചെയ്തു. ലിംഗപൂജയുടെഒരു ആരാധന സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു ഐതിഹ്യത്തിന്റെ ഒരു വകഭേദം ഭിക്ഷാടകൻ എങ്ങനെ നടരാജൻ എന്ന വിശ്വനടനായി മാറുന്നു. എന്നതിനെ ക്കുറിച്ചാണ്

.

ഇതിഹാസങ്ങൾ തിരുത്തുക

കാലഹരണപ്പെടുന്ന അലഞ്ഞുതിരിയൽ തിരുത്തുക

 
ഭിക്ശതന, ഗംഗൈകൊണ്ട ചോളപുരക്ഷേത്രം (1025 C.E.)

കൂർമ്മപുരാണം ആ സംഭവം വിവരിക്കുന്നു. ഋഷിമാരുടെഒരു പ്രത്യേക കൗൺസിൽ സമയത്ത് ബ്രഹ്മാവ് അഹങ്കരിച്ച് പ്രപഞ്ചത്തിലെ പരമോന്നത ശക്തി താനാണെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തുകയുണ്ടായി. അപ്പോൾ ശിവൻ അനന്തമായ ജ്യോതിർസ്തംഭമായി സഭയിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ബ്രഹ്മാവിന്റെ പ്രസ്താവനയെ വെല്ലുവിളിക്കുകയും ചെയ്തു. ആലോചിച്ച ശേഷം, കൗൺസിൽ ശിവനെ യഥാർത്ഥ സ്രഷ്ടാവായി അംഗീകരിച്ചു, പക്ഷേ ബ്രഹ്മാവ് കഠിനമായി തുടർന്നു. ബ്രഹ്മാവിന്റെ അന്യായമായ നില്പിൽ കലിപൂണ്ട ശിവൻ - ഭൈരവൻ-, അഞ്ച് തലയുള്ള ബ്രഹ്മാവിന്റെ ഒരു തല നുള്ളിയെടുത്തു. (വിഗ്രഹത്തിൽ- ശില്പശാസ്ത്രത്തിൽ ബ്രഹ്മശിരച്ഛേദനമൂർത്തി) അതിന്റെ അനന്തരഫലമായി ബ്രഹ്മാവ് മരിച്ചു. എന്നാൽ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഭക്തനായ സന്ന്യാസം അവൻ സ്വരൂപിച്ച ആത്മീയ ബഹുമതി അവനെ മരണത്തിൽ നിന്ന് ഉടനടി പിന്നോട്ട് വലിച്ചു. ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റശേഷം ബ്രഹ്മാവ് ശിവന്റെ ശ്രേഷ്ഠത സ്വീകരിച്ചു. ശിവപുരാണത്തിന്റെയും മത്സ്യപുരാണത്തിന്റെയും വിവരണങ്ങളിൽ ബ്രഹ്മാവിന്റെ ശിരഛേദം സംഭവിക്കുന്നു. സ്കന്ദപുരാണത്തിൽ, ബ്രഹ്മാവിന്റെ അഹങ്കാരമല്ല, മകളുമായുള്ള വ്യഭിചാരമാണ് ശിരച്ഛേദനകാരണം. ശിവപുരാണത്തിന്റെ ബംഗാളി പതിപ്പിൽ, ബ്രഹ്മാവ് തന്റെ അഞ്ചാമത്തെ തലയുടെ വായ ഉപയോഗിച്ച് ശിവനെ അപമാനിക്കുന്നു. ബാക്കിയുള്ള തലകൾ ശിവനെ സ്തുതിക്കുന്നു. ബ്രഹ്മാവിന്റെ വാസസ്ഥലത്ത് അതിഥിയായി. ശിവപുരാണത്തിലെ മറ്റൊരു സന്ദർഭത്തിൽ, ആരാണ് ശ്രേഷ്ഠൻ എന്നതിനെച്ചൊല്ലി ബ്രഹ്മാവും വിഷ്ണും തമ്മിൽ തർക്കം ഉടലെടുക്കുമ്പോൾ, അവരിരുവർക്കും മുന്നിൽ അനന്തമായ അഗ്നിസ്തംഭമായി (ലിംഗം) ശിവൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. സ്തംഭത്തിന്റെ അവസാനം ആരാണ് കണ്ടെത്തുന്നതെന്ന് അവർ തീരുമാനിക്കുന്നു. അനന്തമായ സ്തംഭത്തിന്റെ തല കണ്ടെത്തുന്നതിൽ ബ്രഹ്മാവ് കള്ളം പറയുകയും ശ്രേഷ്ഠനാണെന്ന് സ്വയം പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ബ്രഹ്മാവിന്റെ ഭ്രൂമധ്യത്തിൽ നിന്ന് ശിവൻ ജനിക്കുന്ന വരാഹ പുരാണത്തിൽ, ബ്രഹ്മാവ് മകനെ കപാലി എന്ന് വിളിക്കുകയും, അപ്പോൾ ശിവൻ കോപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എല്ലാ പതിപ്പുകളിലും, പ്രകോപിതനായ ഒരു ശിവൻ അല്ലെങ്കിൽ ഭൈരവ ശിക്ഷയായി ബ്രഹ്മാവിന്റെ തല മുറിക്കുന്നു. [5] [6] എന്നിരുന്നാലും, എല്ലാ പുരാണങ്ങളും (കുർമ, വരാഹ, ശിവ, സ്കന്ദ, വാമന ) ബ്രഹ്മാവിനെ വധിച്ച പാപം കാരണം ബ്രഹ്മാവിന്റെ തല ഭൈരവ-ശിവന്റെ ഇടതു കൈപ്പത്തിയിൽ പറ്റിനിൽക്കുന്നുവെന്ന് സമ്മതിക്കുന്നു. ഏറ്റവും പഠിച്ച ബ്രാഹ്മണൻ - ബ്രഹ്മഹത്യ അല്ലെങ്കിൽ ബ്രാഹ്മണഹത്യ. ബ്രഹ്മഹത്യയുടെ പാപം ഇല്ലാതാക്കാൻ, ശിവന് ഒരു കപാലിയുടെ നേർച്ച പാലിക്കേണ്ടി വന്നു: കൊല്ലപ്പെട്ടവരുടെ തലയോട്ടി തന്റെ ഭിക്ഷാടന പാത്രമായി നഗ്നനായ ഭിക്ഷക്കാരനായി ലോകം അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു. [7] [8] കുർമ, വാമന പുരാണങ്ങളിൽ, ശിവന്റെ പാപം ശാരീരിക രൂപമെടുക്കുന്നു, ബ്രഹ്മഹത്യ എന്ന ചണ്ഡാല സ്ത്രീയായിത്തീരുന്നു. അവൻ പോകുന്നിടത്തെല്ലാം ഭിക്ഷാടകൻ പിന്തുടരുന്നു. [9]

മൂന്ന് ലോകങ്ങളെ (സ്വർഗ്ഗം, ഭൂമി, പാതാളം) ഭിക്ഷാടകൻ ഭൂതങ്ങളുമായി ( വീടുതോറും ഭിക്ഷാടനം നടത്തിയെന്നും കുർമ്മ പുരാണം വിശദീകരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന് ഭക്ഷണം നൽകാൻ വന്ന വീടുകളിലെ സ്ത്രീകൾ അവന്റെ രൂപഭാവത്തിൽ ആകൃഷ്ടരായി അവനെ അനുഗമിച്ചു, പാട്ടും നൃത്തവും. [8] അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന ഭിക്ഷാടകൻ ദേവദാരു വനത്തിലെത്തി (ദാരുക്ക വനം, ദാരുക്ക-വാന അല്ലെങ്കിൽ ദാരുവന എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു), അവിടെ അദ്ദേഹം തന്റെ "നീചവും നഗ്നതയും" ഉപയോഗിച്ച് മുനിമാരെ ഞെട്ടിക്കുകയും അവരുടെ ഭാര്യമാരെ പ്രലോഭിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഭിക്ഷതാന-ശിവൻ അവരുടെ ഏറ്റുമുട്ടലിനുശേഷം അവന്റെ മഹത്ത്വം മനസ്സിലാക്കി. [7] എന്നിരുന്നാലും, മറ്റ് ചില പുരാണങ്ങളിൽ ഈ ഏറ്റുമുട്ടൽ ഭിക്ഷാടകന്റെ കാലഹരണപ്പെടലുമായി ബന്ധമില്ലാത്ത മറ്റൊരു കാലഘട്ടത്തിലാണ് സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നത്.

കൂർമ്മം പുരാന ദേവതാരു ഫോറസ്റ്റ് ഭാഗക്കാര് കൂടെ ഏറ്റുമുട്ടലിൽ ശേഷം ഭിക്ശതന അദ്ദേഹം ഒടുവിൽ ദൈവത്തിന്റെ പാർപ്പിടം എത്തുന്നതിന് മുൻപ് ദേവന്മാരുടെ ഭൂതങ്ങളെ വിവിധ രാജ്യങ്ങളിൽ സന്ദർശിച്ച്, അലഞ്ഞ് തുടർന്നു സംസ്ഥാന തുടരുന്നു വിഷ്ണു . വിഷ്ണുവിന്റെ ഗേറ്റ്കീപ്പർ വിശ്വക്ഷേന അവനെ പ്രവേശിക്കാൻ അനുവദിച്ചില്ല. പ്രകോപിതനായ ഭിക്ഷതാന വിശ്വസേനനെ കൊന്ന് മൃതദേഹം ത്രിശൂലത്തിന്മേൽ കുത്തിക്കൊന്നു, ഇത് അവന്റെ പാപത്തിന് ആക്കം കൂട്ടി. ത്രിശൂലത്തിൽ മൃതദേഹമുള്ള ശിവന്റെ ഈ രൂപത്തെ കങ്കല-മൂർത്തി ("അസ്ഥികൂടമുള്ള ഒന്ന്") എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഇപ്പോൾ കങ്കളമൂർത്തി എന്ന നിലയിൽ ഭിക്ഷതാനൻ വിഷ്ണുവിന്റെ വാസസ്ഥലത്ത് പ്രവേശിച്ച് ഭക്ഷണത്തിനായി യാചിച്ചു. ഒരു പതിപ്പിൽ വിഷ്ണു സ്വന്തം രക്തത്തെ ഭക്ഷണമായി നൽകി. മറ്റൊരു പതിപ്പിൽ, വിഷ്ണു ഭിക്ഷതാനന്റെ നെറ്റിയിൽ ഒരു ധമനിയെ മുറിച്ചു; അവന്റെ ഭിക്ഷ യാചിക്കുന്ന പാത്രത്തിലേക്ക് രക്തത്തിന്റെ ഒരു അരുവി ഒഴുകുന്നു. പാപം അവസാനിക്കുന്ന വിശുദ്ധ നഗരമായ വാരണാസി സന്ദർശിക്കാൻ വിഷ്ണു ഭിക്ഷതാനനോട് നിർദ്ദേശിച്ചു. [7] [8] [10] വിഷ്ണുവിന്റെ ദ്വാരപാലകനുമായുള്ള ഏറ്റുമുട്ടലും വാമനപുരാണത്തിലും മത്സ്യപുരാണത്തിലും ചില വ്യതിയാനങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. [11]

വാരണാസിയിലെത്തുമ്പോൾ ബ്രഹ്മാവിന്റെ തലയോട്ടി ഭിക്ഷതാനയുടെ കൈപ്പത്തിയിൽ നിന്ന് ഇപ്പോൾ കപാല-മോചന ("തലയോട്ടിയിൽ നിന്ന് മോചനം") എന്ന സ്ഥലത്ത് വീഴുകയും വിശാക്‌സേനന്റെ മൃതദേഹം അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്ന് എല്ലാ പുരാണങ്ങളും സമ്മതിക്കുന്നു. ബ്രഹ്മഹത്യ വ്യക്തിത്വമാക്കിയ പാപം നരകത്തിൽ അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു. വിശാക്‌സേന പുനരുത്ഥാനം പ്രാപിക്കുകയും വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ട ഭൈരവ-ശിവൻ വാരണാസിയിലെ പുണ്യ കുളത്തിൽ കുളിക്കുകയും ഭിക്ഷതാനത്തിന്റെ രൂപം ഉപേക്ഷിച്ച് തന്റെ വാസസ്ഥലത്തേക്ക് മടങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. [7] [8] [10]

ദേവദാരുവനം സന്ദർശനം തിരുത്തുക

 
ഭിക്ഷാടന, കൈലാസനാഥ ക്ഷേത്രം, കാഞ്ചീപുരം . ചെറുപ്പക്കാരനും നഗ്നനുമായ ഭിക്ഷതാന (വലത്) ഒരു വടി പിടിച്ച് മുറിവില്ലാത്ത മുടിയുള്ള സ്ത്രീകളെ ആരാധിക്കുന്നു. അവർ അവനെ വശീകരിക്കുന്നു. പ്രകോപിതനായ ഒരു മുനി (മുകളിൽ ഇടത്) ഭിക്ഷതാനയെ അടിക്കാൻ കൈ ഉയർത്തുന്നു.

കൂർമപുരാണത്തിൽ പറഞ്ഞതുപോലെ, ധർമ്മത്തിലും (നീതിയിലും) കടുത്ത ചെലവുചുരുക്കലിലും മുഴുകിയിരുന്ന സംഖ്യ ( പരമമായ അറിവ്) മറന്ന മഹർഷിമാരുടെ അജ്ഞത വെളിപ്പെടുത്താൻ ഭിക്ഷതാന-ശിവൻ ആഗ്രഹിച്ചു. നഗ്നനായ, സുന്ദരനായ, ഇത്തിഫാലിക് (നിവർന്നുനിൽക്കുന്ന ഫല്ലസ്, ഉർദ്വലിംഗ ) യാചകൻ ശിവൻ കാട്ടിൽ പ്രവേശിച്ചു, ges ഷിമാരുടെ ഭാര്യമാരിൽ നിന്ന് ദാനത്തിനായി യാചിക്കുന്നു. അവർ അവനെ വളരെയധികം ആകർഷിച്ചു, ദാനധർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യുമ്പോൾ, വസ്ത്രങ്ങൾ വീഴാൻ അനുവദിക്കുകയും അവനെ അനുഗമിക്കുകയും ചെയ്തു, നൃത്തവും പാട്ടും, പ്രണയരോഗികളും. ഭിക്ഷതാനയ്‌ക്കൊപ്പം മോഹിനി ish വിഷ്ണു ഭിക്ഷതാനയുടെ മോഹിപ്പിക്കുന്ന ഭാര്യയായി വേഷംമാറി, ges ഷിമാരുടെ മക്കളെ പ്രണയത്തിലാക്കി. ശിവനെ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്ത മുനിമാർ അവനെ അധിക്ഷേപിക്കുകയും ശപിക്കുകയും ആക്രമിക്കുകയും ചെയ്തു. അവന്റെ ലിംഗം (ഫാളസ്) വീഴണമെന്ന് അവർ ശപിച്ചു. ശിവൻ അങ്ങനെ ആകാൻ അനുവദിക്കുകയും ലിംഗം അനന്തമായ അഗ്നിജ്വാലയായി മാറുകയും ചെയ്തു. അനുസുയ, മുനി ഭാര്യ അണ്ഡമാകുകയും, ദമ്പതികൾ ശിവൻ, വിഷ്ണു മറ്റാരുമല്ല എന്ന് ഈ ജന്മ അറിവുപകർന്നു. അതിനുശേഷം മുനിമാർ ലിംഗത്തെ ആരാധിച്ചു. സന്തോഷിച്ച ശിവൻ ഭാര്യ പാർവതിയോടൊപ്പം വൃത്തികെട്ട രൂപത്തിൽ ഭിക്ഷക്കാരനായി കാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി. ക്രമേണ, അദ്ദേഹം തന്റെ പരമോന്നത രൂപം ges ഷിമാർക്ക് വെളിപ്പെടുത്തുകയും പശുപത നേർച്ചയെ ഉയർത്തുകയും ചെയ്തു - അതിലൂടെ ഒരു മനുഷ്യൻ തന്റെ അഭിനിവേശം നിയന്ത്രിക്കുകയും ബ്രഹ്മചര്യം പ്രാപിക്കുകയും ചാരനിറത്തിൽ നഗ്നനായി കറങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു - അത്തരമൊരു ജീവിതരീതി മോക്ഷത്തിലേക്ക് (രക്ഷ) നയിക്കുമെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചു. [12] [13]

ശിവൻ തന്റെ ഭിക്ഷതാന രൂപത്തിൽ ദേവദാർ വനത്തിലേക്കുള്ള മറ്റ് സന്ദർശനങ്ങളെ വിവരിക്കുന്നു. ശിവൻ ഒരു ഭിക്ഷക്കാരനായി ദേവദാർ വനത്തിൽ പ്രവേശിച്ചതായി വാമന പുരാണത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്നു. തന്റെ ആദ്യ ഭാര്യ മരണം മദ്ദെനെദ് സതി എന്നാൽ സ്നേഹം-ദൈവം ഓടിച്ചു ദേവൻ, ശിവ ഒരു ഭിക്ഷാക്കാരൻ ആയി ദേവദാരുവും വനം ജീവിതത്തിൽ രക്ഷപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹത്തിന് ഭക്ഷണം നൽകാൻ വരുന്ന ges ഷിമാരുടെ ഭാര്യമാർ അവനെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ലൈംഗിക ആവേശത്തിലാകുന്നു. മുനിമാർ അവന്റെ ലിംഗത്തിൽ നിന്ന് വീഴാൻ ശപിക്കുകയും അത് അനന്തമായ തൂണായി മാറുകയും ചെയ്യുന്നു. ബ്രഹ്മാവും വിഷ്ണും അദ്ദേഹത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുന്നു, ശിവൻ തന്റെ ശരീരത്തിൽ ലിംഗത്തെ വീണ്ടും ആഗിരണം ചെയ്യുന്നു. മറ്റൊരു സന്ദർഭത്തിൽ, ദേവദാർ വനം കടന്നുപോകുമ്പോൾ, ശിവനെ ആരാധിക്കുകയും ഉപവാസങ്ങളോടും കഠിനമായ നേർച്ചകളോടും കൂടി ശരീരം നശിപ്പിച്ച മുനിമാരെ പാർവതി ശ്രദ്ധിക്കുന്നു. കൂടുതൽ വേദനയിൽ നിന്ന് തങ്ങളെ രക്ഷിക്കണമെന്ന് പാർവതി ശിവനോട് അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു, എന്നാൽ ges ഷിമാർ വെറും വിഡ് ish ികളാണെന്നും അവരുടെ അഭിനിവേശവും കോപവും നിയന്ത്രിച്ചിട്ടില്ലെന്നും ശിവൻ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. സിൽവാൻ പുഷ്പങ്ങളുടെ മാല മാത്രം ധരിച്ച് സുന്ദരനായിട്ടാണ് അദ്ദേഹം കാട്ടിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നത്. അവൻ ദാനധർമ്മം ചെയ്യുന്ന ges ഷിമാരുടെ ഭാര്യമാരെ വശീകരിക്കുന്നു. മുമ്പത്തെപ്പോലെ, ശപിക്കപ്പെട്ട ശിവന്റെ ലിംഗം വീഴുന്നു, പക്ഷേ ഒടുവിൽ ges ഷിമാർ അവരുടെ വിഡ് olly ിത്തം മനസ്സിലാക്കുകയും ലിംഗത്തെ ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. [2] [14] വ്യാജ ges ഷിമാരെ വിനയാന്വിതരാക്കാനും ബോധവൽക്കരിക്കാനും ഭിക്ഷതാന-ശിവൻ ദിയോഡാർ വനത്തിലേക്കുള്ള സന്ദർശനം, ഭിക്ഷതാന-ശിവന്റെ സ്മരണയും ലിംഗാരാധന സ്ഥാപിച്ചതും മഹാഭാരതം, ശിവപുരാണം, ഭാഗവത പുരാണം എന്നിവയിൽ കാണപ്പെടുന്നു . [15]

"ആരോഗ്യകരമായ ഒരു സാമൂഹിക ക്രമം നിലനിൽക്കുന്നതിന് ഹാനികരമായ" ചെലവുചുരുക്കൽ ഏറ്റെടുത്ത മുനിമാരുടെ ഭാര്യമാരെ വശീകരിക്കാൻ ഭിക്ഷതാന-ശിവൻ ദേവദാർ വനത്തിലേക്കുള്ള സന്ദർശനത്തെക്കുറിച്ചും ലിംഗ പുരാണത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്നു. [16] ഭിക്ഷതാന-ശിവന്റെ വികൃതവും എന്നാൽ ആകർഷകവുമായ നഗ്ന കറുപ്പ്-ചുവപ്പ് രൂപം, ges ഷിമാരുടെ ഭാര്യമാരെ വശീകരിക്കൽ, ges ഷിമാരുടെ ശാപം എന്നിവയെക്കുറിച്ച് തിരുവെഴുത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ശാപം ഈ പതിപ്പിൽ ഫലമില്ലാത്തതാണെന്ന് തെളിയിക്കുന്നു. ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായ ges ഷിമാർ ബ്രഹ്മാവിനോട് മാർഗനിർദ്ദേശം ചോദിക്കുന്നു, അവർ യാചകനെക്കുറിച്ച് സത്യം പറയുകയും ശിവനെ പ്രീതിപ്പെടുത്താനുള്ള ശരിയായ മാർഗ്ഗം അവരെ അറിയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വനത്തിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ, ദാനത്തിനായി യാചിക്കാൻ മടങ്ങിയ ശിവനെ അവർ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നു. അവസാനമായി, അവൻ തന്റെ യഥാർത്ഥ രൂപം വെളിപ്പെടുത്തി ges ഷിമാരെ പ്രബുദ്ധരാക്കുന്നു. [17] [18] ൽ പദ്മ പുരാണ, ഭാഗക്കാര് ശാപം പരാജയപ്പെട്ടാൽ. പ്രതികാരമായി, ശിവൻ ges ഷിമാരെ ശപിക്കുന്നു, അതിനാൽ ഭിക്ഷതാനനെപ്പോലെ, പക്വതയാർന്ന മുടിയുള്ള ഭിക്ഷക്കാരായിത്തീരുകയും അറിവില്ലാത്തവരായിത്തീരുകയും ചെയ്യും. ഇപ്പോഴും അവനെ ആരാധിക്കുന്നവർ അറിവും സമ്പത്തും സന്തതിയും നേടുകയും നല്ല കുടുംബങ്ങളായി പുനർജനിക്കുകയും ചെയ്യും. [19] സ്കന്ദപുരാണത്തിൽ, ദേവദാർ വനത്തിലെ മുനിമാർ ആചാരങ്ങൾ അനുഷ്ഠിക്കുകയും തങ്ങളെ ദേവന്മാരായി കരുതാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. അഹങ്കാരികളായ ഈ ges ഷിമാരെ താഴ്ത്താൻ, ശിവൻ ഭിക്ഷതാനത്തിന്റെ രൂപമെടുക്കുന്നു - ആകർഷകമായ ഒരു യുവ യാചകൻ -, വിഷ്ണു മോഹിനി, ഭാര്യയായിത്തീരുന്നു. മുനിമാർ മോഹിനിക്കുവേണ്ടി വീഴുമ്പോൾ സ്ത്രീകൾ വന്യമായി ശിവനെ പിന്തുടരുന്നു. മുനിമാർ ബോധം വീണ്ടെടുക്കുമ്പോൾ, അവർ ഒരു മാന്ത്രിക യാഗം നടത്തുന്നു, അത് ഒരു സർപ്പം, സിംഹം, ആന (അല്ലെങ്കിൽ കടുവ), ഒരു കുള്ളൻ എന്നിവ ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു, ഇവയെല്ലാം തന്നെ കീഴടക്കുന്ന ശിവനെ ആക്രമിക്കുന്നു. ശിവൻ പിന്നീട് കുള്ളനിൽ നൃത്തം ചെയ്യുകയും കോസ്മിക് നർത്തകിയായ നടരാജന്റെ രൂപമെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. [20] ഇതേ ഇതിഹാസം തമിഴ് കോവിൽ പുരാണത്തിലും കാണ്ഡ പുരാണത്തിലും ചില വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ട്. [21] [22] [23] ഈ ഐതിഹ്യം പുറമേ പറഞ്ഞത് ആണ് സ്ഥല പുരാണ ബന്ധപ്പെട്ട ചിദംബരം ക്ഷേത്രം ശിവ-നടരാജൻ പ്രതിഷ്ഠ. [24] നടരാജ ക്ഷേത്ര സമുച്ചയത്തിലെ ശിവകമാസുന്ദരി ദേവാലയത്തിന്റെ പരിധി ഈ ഇതിഹാസത്തെ ഫ്രെസ്കോകളുടെ ഒരു പരമ്പരയിൽ ചിത്രീകരിക്കുന്നു, അവിടെ ഭിക്ഷതാനയെ ഒരു വെളുത്ത നഗ്നനായ മെൻഡിക്കന്റായി ചിത്രീകരിക്കുന്നു. [25]

കപലേശ്വര ഇതിഹാസം തിരുത്തുക

ഭിക്ഷതാന-ശിവൻ മറ്റൊരു സന്ദർഭത്തിൽ നഗ്നനും കഠിനവുമായ കപാലി ഭിക്ഷക്കാരനായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നുവെന്ന് സ്കന്ദ പുരാണം വിവരിക്കുന്നു. ഒരിക്കൽ, ബ്രഹ്മാവ് ആതിഥ്യമരുളിയപ്പോൾ, ഭിക്ഷതാന പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ഭക്ഷണത്തിനായി യാചിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ത്യാഗം ചെയ്യുന്ന ബ്രാഹ്മണർ വിശന്ന ഭിക്ഷക്കാരനെ ത്യാഗപരമായ ചടങ്ങുകൾക്ക് യോഗ്യരല്ലെന്ന് കരുതി അവനെ ഓടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ഭിക്ഷതാന ഭിക്ഷ യാചിക്കുന്ന പാത്രം നിലത്ത് എറിയുകയും ബ്രാഹ്മണർ അതിനെ പുറത്തേക്ക് എറിയുകയും ചെയ്യുന്നു, എന്നാൽ മറ്റൊരു തലയോട്ടി പാത്രം അതിന്റെ സ്ഥാനത്ത് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. തന്മൂലം, നൂറുകണക്കിന് തലയോട്ടികൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ത്യാഗത്തെ മലിനമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, ഇത് ശിവനോട് ഒരു ക്ഷണം കൂടാതെ പൂർണ്ണമായതായി കണക്കാക്കില്ലെന്ന് ശിവനോട് വാഗ്ദാനം ചെയ്യാൻ ബ്രഹ്മാവിനെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു, കപലേശ്വര - തലയോട്ടി കർത്താവ്. [26]

ഐക്കണോഗ്രഫി തിരുത്തുക

 
തഞ്ചാവൂരിലെ നായക് പാലസ് ആർട്ട് മ്യൂസിയത്തിൽ പന്ത്രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലെ വെങ്കല ഭിക്ഷതാന. മറ്റ് പല വെങ്കലങ്ങളെയും പോലെ, വെവ്വേറെ കാസ്റ്റ് ത്രിശൂലയും കയ്യിൽ നിന്ന് കാണുന്നില്ല.

ഭിക്ശതന എന്ന ഇചൊനൊഗ്രഫ്യ് എല്ലാ ചര്ച്ച കാമരൂപദേശത്ത് അഗമിച് അമ്ശുമദ്ഭെദഗമ, കമികഗമ, സുപ്രെദഗമ, കരനഗമ ആൻഡ് ശില്പകലാ എന്നീ പുസ്തകങ്ങളിൽ, ശില്പരത്ന ; പാഠങ്ങൾ കൂടുതലും ദക്ഷിണേന്ത്യൻ വംശജരാണ്. [27] ബ്രഹ്മാവിന്റെ തല പിളർത്തുന്നതിനുള്ള ശിവന്റെ പ്രായശ്ചിത്തത്തിന്റെ ഇതിഹാസവുമായി ഭിക്ഷതാനത്തെപ്പോലെ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന കങ്കള-മൂർത്തി വർഷവുമായി ഐക്കണോഗ്രഫി തികച്ചും സമാനമാണ്. പ്രധാന വ്യത്യാസം ഭിക്ഷതാന നഗ്നനാണെന്നും കങ്കളമൂർത്തി വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നു എന്നതാണ്. [28]

ശിവനെ പലപ്പോഴും ഒരു നഗ്ന സന്ന്യാസി യോഗി എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാറുണ്ടെങ്കിലും, പ്രതിരൂപശാസ്ത്രപരമായി അദ്ദേഹത്തെ നഗ്നനായി ചിത്രീകരിക്കുന്നത് ഭിക്ഷതാന എന്ന രൂപത്തിലല്ലാതെ. [16] പലപ്പോഴും നഗ്നനായ ഭിക്ഷതാനയുടെ മോഹിപ്പിക്കുന്ന സ്വഭാവം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുലയിലും നിതംബത്തിലും ized ന്നിപ്പറയുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുരുഷത്വം പൂർണ്ണമായി കാണാമെങ്കിലും, ദക്ഷിണേന്ത്യൻ പ്രതിരൂപത്തിൽ ഭിക്ഷതാനയെ ഒരിക്കലും ഇത്തിഫാലിക് ആയി കാണിക്കില്ല. [2] [29] വാചക വിവരണങ്ങളിൽ നിന്ന് വിഭിന്നമായി, ഭിക്ഷതാനയുടെ ഒറീസൻ ചിത്രങ്ങൾ കടുവയുടെ തൊലിയും മറ്റ് ശരീര ആഭരണങ്ങളും ധരിച്ചതായി ചിത്രീകരിക്കുന്നു, പക്ഷേ നിവർന്നുനിൽക്കുന്ന ഒരു ഫാളസ് പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നു. ഭിക്ഷാടന പാത്രമായ കപാലയെ ഇടതു കൈയിലും ത്രിശൂല (ത്രിശൂലം) വലതുകയ്യിൽ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന അദ്ദേഹം രണ്ടു ആയുധങ്ങളുള്ളവനാണ്. [30]

ജാതഭദ്ര ( അഴിച്ചുമാറ്റിയ മാറ്റ് ലോക്കുകൾ) അല്ലെങ്കിൽ ജതമണ്ഡല (വൃത്തത്തിൽ ക്രമീകരിച്ച പക്വമായ മുടി) ഉപയോഗിച്ചാണ് ഭിക്ഷതാനത്തെ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. പക്വതയാർന്ന മുടിയിൽ ഒരു സർപ്പത്തെ ചിത്രീകരിക്കാം, അത് ചന്ദ്രക്കലയും അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു. അവന്റെ നെറ്റിയിൽ ഒരു ത്രിപുംദര, വഹിക്കുന്നു കാമരൂപദേശത്ത് കരുതി മൂന്നു തിരശ്ചീനമായി വരികൾ രചിച്ച ഭസ്മം പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന നടുവിൽ ഒരു ചുവന്ന ഡോട്ട് മൂന്നാം കണ്ണ് . നെറ്റിയിൽ ഒരു പട്ട (അലങ്കാര ഹെഡ് ബാൻഡ്) - മനുഷ്യ തലയോട്ടി കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ച ചില സമയങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം ധരിക്കുന്നു. പാമ്പിന്റെ ആഭരണങ്ങൾ അയാളുടെ ശരീരത്തെ അലങ്കരിക്കുന്നു, വെങ്കല ചിത്രങ്ങളിൽ പലപ്പോഴും ഒന്നിലധികം നെക്ലേസുകൾ, അരക്കെട്ട്, കൈപ്പുസ്തകങ്ങൾ, കൈമുട്ട് ബാൻഡുകൾ, ബ്രേസ്ലെറ്റുകൾ, കണങ്കാലുകൾ, മോതിരങ്ങൾ എന്നിവ വിരലുകളിലെയും വിരലുകളിലെയും ചിത്രീകരിക്കുന്നു. അരയിൽ ഒരു പാമ്പും കെട്ടിയിട്ടുണ്ട്, നെഞ്ചിന് കുറുകെ ഒരു വെളുത്ത യജ്ഞോപവിത (പവിത്രമായ നൂൽ) ധരിക്കുന്നു. [28] [29]

ദക്ഷിണേന്ത്യൻ പ്രതിരൂപത്തിൽ ഭിക്ഷതാനയെ പലപ്പോഴും നാല് കൈകളാൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. മുൻ വലതു കൈ താഴേക്ക് നീട്ടി, കൈ കറ്റക ആംഗ്യത്തിൽ ഒരു ചെറിയ പുല്ലോ മറ്റൊരു ചെടിയോ പിടിക്കുന്നു, തന്റെ വളർത്തുമൃഗങ്ങളുടെ മാൻ അല്ലെങ്കിൽ ഉറുമ്പിന്റെ വായിലിനടുത്ത്, അവൻ അരികിലൂടെ കളിയാക്കുന്നു. [28] [29] [31] [32] പിന്നിലെ വലതു കൈ ഉയർത്തി ഒരു ഡമാരു (ഡ്രം) പിടിക്കുന്നു. മുൻ ഇടത് കൈ ഒരു ഭിക്ഷാടന പാത്രമായി ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു കപാല (തലയോട്ടി കപ്പ്) പിടിക്കുന്നു. പിന്നിൽ ഇടതുകൈയിൽ മയിൽ തൂവലുകൾ കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ച ഒരു ത്രിശൂലം പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇടത് കാൽ നിലത്ത് ഉറച്ചുനിൽക്കുമ്പോൾ വലതുഭാഗം ചെറുതായി വളച്ച് നടക്കാൻ നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. [30] അദ്ദേഹം പലപ്പോഴും പാദുക (തടി ചെരുപ്പുകൾ) ധരിക്കുന്നു, പക്ഷേ ചിലപ്പോൾ നഗ്നപാദനായിരിക്കാം. ചെരുപ്പുകൾ ഭിക്ഷതാനയുടെ പ്രതിരൂപത്തിന്റെ സവിശേഷതയാണ്, മാത്രമല്ല മറ്റ് രൂപങ്ങളായ ശിവനിൽ നിന്നും മറ്റെല്ലാ ദേവതകളിൽ നിന്നും അവനെ വേർതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അവ എല്ലായ്പ്പോഴും നഗ്നപാദനായി ചിത്രീകരിക്കപ്പെടുന്നു. [33] ചില സമയങ്ങളിൽ ഭിക്ഷതാനയുടെ പ്രതിരൂപം ഭൈരവയുമായി സംയോജിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു, ഈ സാഹചര്യത്തിൽ അദ്ദേഹം ഭൈരവയുടെ ഗുണവിശേഷങ്ങൾ തന്റേതായതിന് പുറമേ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നു. [34]

കാനോനുകളിൽ ദൃശ്യമാകാത്തതും എന്നാൽ പലപ്പോഴും ശില്പ ശില്പങ്ങളിലും വെങ്കലത്തിലും കാണപ്പെടുന്ന ഒരു സവിശേഷത വലത് കാൽമുട്ടിന് തൊട്ടുതാഴെയായി ഒരു സ്ട്രിംഗ് കൊണ്ട് കെട്ടിയിരിക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ മണിയുടെ സാന്നിധ്യമാണ്. [28] മണി മണിയുടെ പ്രതീകാത്മക പോലെ, ഭിക്ശതന ന്റെ ഭ്രഷ്ടനാക്കിയിരുന്ന നില പ്രതീകമാണ് എന്നു പണ്ഡിതനായ മഹാദേവ ചക്രവർത്തി വ്യാഖ്യാനിച്ചത് ആണ് പരിയ്ഹ് " തൊട്ടുകൂടാത്തവർക്ക് പരമ്പരാഗതമായി ഒരു ബ്രാഹ്മണ ഗ്രാമം നൽകുമ്പോൾ ഒരു മണി റിംഗ് പങ്കെടുക്കാവുന്ന ദക്ഷിണേന്ത്യയുടെ". [35] വെങ്കലങ്ങളിൽ, മാനുകളെയും ത്രിശൂലത്തെയും വെവ്വേറെ എറിയുകയും പിന്നീട് ഐക്കണിൽ സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു, എന്നാൽ കാലക്രമേണ ഇവയിൽ പലതും നഷ്ടമായതിനാൽ, വെങ്കലങ്ങൾ പലപ്പോഴും അവയില്ലാതെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.

ഭിക്ഷതാനയിൽ പലപ്പോഴും സ്ത്രീകളും ഭൂട്ടാനയും (ശിവന്റെ ഗോബ്ലിൻ പരിചാരകർ) ഒപ്പമുണ്ട്. ഭിക്ഷതാനയുടെ ഇടതുവശത്ത് സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന പരിചാരകരിലൊരാൾ ശിവന്റെ ഭക്ഷ്യ ദാനം സൂക്ഷിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു വലിയ പാത്രം വഹിക്കണം. മിക്കപ്പോഴും ഏഴെണ്ണം വരുന്ന സ്ത്രീകളെ [36] ശിവനെ ആകർഷിക്കുന്ന, അവനെ ആലിംഗനം ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന, അനുഗ്രഹിക്കുന്ന, അല്ലെങ്കിൽ ഭിക്ഷാടന പാത്രത്തിൽ ഒരു ലാൻഡിൽ ഭക്ഷണം വിളമ്പുന്നതായി ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ സ്ത്രീകളിൽ ചിലരുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ അവരുടെ കാമത്തിന്റെ പ്രതീകമായി അരയിൽ നിന്ന് തെറിക്കുന്നു. ഭിക്ഷതാന ദാനം നൽകുന്ന സ്ത്രീയെ ധാന്യദേവതയായ അന്നപൂർണ എന്നും വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നു. [30] വിവിധ ദേവന്മാരും ആകാശഗോളങ്ങളും മുനിമാരും മടക്കിവെച്ച കൈകളാൽ അവനെ നമിക്കുന്നു. [28] ചില സീനുകളിൽ, ges ഷിമാരെ ദേഷ്യക്കാരായും ഭിക്ഷതാനയെ തോൽപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതായും ചിത്രീകരിക്കുന്നു.

വികസനവും ആരാധനയും തിരുത്തുക

 
പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഭിക്ഷതാന ചിത്രീകരണം. പ്രതിമ നഗ്നമാണെങ്കിലും തന്ത്രപരമായി സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന ഷാൾ ജനനേന്ദ്രിയം മറയ്ക്കുന്നു.

ഭിക്ഷക്കാരനെന്ന നിലയിൽ ശിവന്റെ പ്രമേയം ഭിക്ഷതാന ഐക്കണിനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇതിഹാസങ്ങൾക്കും പ്രത്യേകമല്ല. ഭവനരഹിതമായ ഒരു ഭിക്ഷക്കാരനെന്ന നിലയിൽ പ്രപഞ്ചത്തെ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നതായി ശിവനെ വിശേഷിപ്പിക്കാറുണ്ട്. അയാളുടെ ഭാര്യയായ പാർവതിയുടെ റെയ്സൺ ഡി'ട്രെ അദ്ദേഹത്തെ തന്റെ വൈവാഹിക ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവരികയാണ്. [37] പാർവതിയുടെ ഒരു രൂപമായ അന്നപൂർണ ദേവിയോട് ഭക്ഷ്യദേവതയായി ശിവൻ ചിത്രീകരിക്കുന്നു. ഭിക്ഷാടനത്തിലൂടെ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നതിലൂടെ ഭിക്ഷാടനത്തിലൂടെ ഭക്ഷണം ശേഖരിക്കുന്നതായി സതരുദ്രിയ വിവരിക്കുന്നു. ഇതൊക്കെയാണെങ്കിലും, പ്രപഞ്ചത്തെ നിലനിർത്തുന്നവനും ജീവൻ നിലനിർത്തുന്ന ഭക്ഷണവുമാണ് അദ്ദേഹത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. [38]

എന്നാൽ ശിവൻ സാധാരണയായി ഒരു ഭിക്ഷക്കാരൻ പരിഹാരബലിയോ നോട്ടം-ഏത് ഭിക്ശതന എന്ന .രോഗിയുടെ പാരമ്പര്യങ്ങൾ നിന്ന് സവിശേഷമായി കഥ-പുറപ്പെടും ഒരു മുഖ്യ പ്രത്യേക തീം വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ബൌലുകള് കക്ഷിയിൽ അതിന്റെ പ്രെചെഷൊര് പശുപത കക്ഷിയിൽ. ത്രിശൂലവും മാന്ത്രികശക്തിയും ഉപയോഗിച്ച് സ്വയം പ്രതിരോധിക്കുകയും തലയോട്ടി പാത്രം പിടിക്കുകയും ശിവനെ ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന സന്യാസിയായ കപാലി (തലയോട്ടി വഹിക്കുന്നയാൾ) എന്ന കഥാപാത്രത്തെ ഭിക്ഷതാന പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു (കപാലിക്ക എന്ന പദം കപാലിക വിഭാഗത്തിലെ ഒരു അംഗത്തെ നിയോഗിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നു) . കുർമ പുരാണം പോലുള്ള തിരുവെഴുത്തുകൾ ശിവനെ ഒരു കപാലിയുമായി വ്യക്തമായി തിരിച്ചറിയുന്നു - "അയാളുടെ നോട്ടം ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു പുറംനാട്ടുകാരൻ, ചിലപ്പോൾ ചാം" - ഈ രൂപത്തിൽ. [39] ദൈവം ബ്രഹ്മാവിന്റെ അഞ്ചാമത്തെ തല ഉപേക്ഷിച്ചതിൽ പാപം പ്രായശ്ചിത്തം, ശിവ സ്വന്തം നിന്ന് ഭൈരവ മൃതദേഹം വേർതിരിച്ചു പറയപ്പെടുന്നു തന്റെ കയ്യിൽ ബ്രഹ്മാവിന്റെ തലയോട്ടി കൊണ്ട് വിഹരിച്ചുകൊള്ളുവാൻ മഹ- ഇവിടേയും ഒരു നേർച്ച അതു തന്നെയാണ് വ്രത ( " മഹത്തായ നേർച്ച ") ഒരു ബ്രാഹ്മണനെ ആകസ്മികമായി കൊന്നതിന്റെ പാപം നീക്കാൻ ഒരു കപാലി ഏറ്റെടുക്കണം. 12 വർഷക്കാലം അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന ശിക്ഷ ഒരു ബ്രൂണാഗ്ന പാപിക്കും നൽകപ്പെടുന്നു - ഒരു പഠിച്ച ബ്രാഹ്മണൻ മറ്റൊരു മികച്ച പഠനത്തെയും നല്ല പെരുമാറ്റത്തെയും കൊല്ലുന്നു. നേർച്ച ൽ നിശ്ചയിച്ചതിനു ധര്മശസ്ത്ര ങ്ങൾ, ഒരു ടെക്സ്റ്റ് കോർപ്പസ് നീതിശാസ്ത്രം പെരുമാറ്റവും വിശദാംശങ്ങളോടെ. പാപി ഒറ്റപ്പെട്ട സ്ഥലത്ത് താമസിക്കുകയും കൊല്ലപ്പെട്ടവരുടെ തലയോട്ടി ഉപയോഗിച്ച് ഏഴ് വീടുകളിൽ മാത്രം യാചിക്കുകയും വേണം. കൊല്ലപ്പെട്ടവരുടെ അസ്ഥികളെ അദ്ദേഹം ഒരു സ്റ്റാഫായി ഉപയോഗിക്കുകയും സമൂഹം പുറത്താക്കപ്പെട്ടവനായി കണക്കാക്കുകയും വേണം. അതുപോലെ, ബ്രഹ്മാവിന്റെ തലയോട്ടി ഭിക്ഷാടന പാത്രമായും എല്ലുകൾ ഒരു സ്റ്റ. ആയി ഉപയോഗിച്ചും ഭിക്ഷതനത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. അവൻ ഏഴു വീടുകൾ യാചിച്ചുകൊണ്ടു ഉഴന്നു സപ്തർഷി ഏഴു വലിയ ഈ ജന്മ - - ഒരു പട്ടണത്തിന്റെ പുറത്തു സംസ്കാരത്തിനുള്ള അടിസ്ഥാനത്തിൽ താമസിച്ചിരുന്നത്. [9] [40] [41]

ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ ശൈവ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ ഉടനീളം ഭിക്ഷതാനത്തിന്റെ ചിത്രങ്ങൾ കാണപ്പെടുന്നു, [27] പക്ഷേ ഉത്തരേന്ത്യയിൽ ഇത് മിക്കവാറും അജ്ഞാതമാണ്. [42] മറ്റെല്ലാ ദക്ഷിണേന്ത്യൻ ക്ഷേത്രങ്ങളുടെയും ക്ഷേത്ര ഭിത്തികളിൽ അലങ്കരിച്ച കല്ലിൽ കൊത്തിയെടുത്ത ഭിക്ഷതാനയുടെ ചിത്രങ്ങളും വെങ്കലത്തിൽ ഘോഷയാത്രയായി പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു. [29] ദക്ഷിണേന്ത്യൻ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ, ഭിക്ഷതാനത്തെ ഒരു അവതാര- ദേവതയായി പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്നു (മധ്യ ശ്രീകോവിലിനെ ചുറ്റുന്ന വൃത്താകൃതിയിലുള്ള പാതയിൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു ദേവത ). [43] അതുപോലെ ഒരിഷന് ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ ഭിക്ശതന നമസ്കരിച്ചു പര്ശ്വ-ദെവത (ഒരു അറ്റൻഡന്റ് പ്രതിഷ്ഠ) അല്ലെങ്കിൽ അവരന-ദെവത ചിത്രീകരിക്കുന്ന ചെയ്യാം. [30]

ഭിക്ഷതാനയുടെ പ്രതിരൂപവും ഐതിഹ്യവും കൂടുതലും ദക്ഷിണേന്ത്യയിലാണ് വികസിച്ചത്, മറ്റൊരു ഇതിഹാസ ശിവനായ നടരാജൻ തന്റെ ഐതിഹ്യങ്ങളിലൂടെ ഭിക്ഷതാനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, നടരാജനിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ഭിക്ഷതനം പ്രത്യേക ക്ഷേത്രങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടില്ല, മറിച്ച് "എല്ലാ പ്രധാന തമിഴ് ആരാധനാലയങ്ങളുടെയും പുരാണ, ഉത്സവവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ ഭാഗമായി" മാറിയിരിക്കുന്നു. [44] ഉദാഹരണത്തിന്, ചിദംബരത്ത് (പ്രസിദ്ധമായ നടരാജ ക്ഷേത്രം സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന), വാർഷിക ക്ഷേത്രോത്സവത്തിൽ ഭിക്ഷതാനത്തെ സ്വർണ്ണ രഥത്തിൽ പരേഡ് ചെയ്യുന്നു. [45] ൽ മൈലാപ്പൂർ ക്ഷേത്രം ഉത്സവം, ഭിക്ശതന ഐക്കൺ സൂചിപ്പിച്ചു നാലു നായ്ക്കൾ സഹിതം വീഥികളിൽ പരേഡ് ആണ് വേദങ്ങൾ ആൻഡ് ഗണ പരിചാരകർ. മോതിരം നഷ്ടപ്പെട്ടതിനാൽ ഭിക്ഷാടനത്തിനായി തന്റെ ഭാര്യ പാർവതി (കർപഗമ്പൽ) അയച്ചതായി ശിവനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. ഭിക്ഷത്താനയോടുള്ള കഠിനമായ പെരുമാറ്റത്തിന് അനുതപിക്കുകയും തെരുവുകളിലെ സ്ത്രീകളുടെ നോട്ടത്തിൽ അസൂയപ്പെടുകയും, അയാളുടെ രൂപഭാവത്താൽ ആകർഷിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു, പാർവതിയുടെ ഐക്കൺ ഭിക്ഷതാനയുടെ പിന്നിലേക്ക് ഓടിക്കയറുകയും അവനെ തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ "നൃത്തം" ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. ശിവൻ അനുതപിക്കുകയും അവർ ഒരുമിച്ച് ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു.

 
ഭിക്ഷതാന, സർക്കാർ മ്യൂസിയം, ചെന്നൈ, യഥാർത്ഥത്തിൽ തിരുച്ചിറപ്പള്ളി ജില്ലയിലെ ഭിക്ഷന്ദർകോയിലിൽ നിന്നാണ്. ഏകദേശം പത്താം നൂറ്റാണ്ട്.

തമിഴ് കൃതികൾ ശിവന്റെ ഭയാനകമായ കപാലി രൂപത്തെ കൂടുതൽ പ്രിയങ്കരമാക്കി മാറ്റുന്നു. [46] ദക്ഷിണേന്ത്യൻ ഭക്തിസാഹിത്യം ges ഷിമാരുടെ ദേവദാർ വനത്തിൽ ഭിക്ഷതാനത്തെ ചിത്രീകരിക്കുന്നു, പക്ഷേ നയനാർ കവി-സന്യാസിമാരുടെ തേവാരം ഗ്രാമീണ സ്ത്രീകളെ അനുഗമിക്കുകയും അദ്ദേഹത്തെ വിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നിരവധി കവി-സന്യാസിമാർ ഭിക്ഷതാനത്തിന്റെ ഇന്ദ്രിയ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ചും അദ്ദേഹത്തിന് ദാനം നൽകാൻ വന്ന സ്ത്രീകളുടെ സ്നേഹ-രോഗ വികാരങ്ങളെക്കുറിച്ചും വിവരിക്കുന്നു. [47] എന്നിരുന്നാലും, മണികാവാകകറുടെ (എ.ഡി ഒമ്പതാം നൂറ്റാണ്ട്) അപ്പോഴേക്കും ശിവനെ ദാനം തേടുന്നതിന്റെ പരാമർശങ്ങൾ മൂന്നോ നാലോ ആയി കുറഞ്ഞു. [39] കാമ്പന്തർ, അപ്പാർ, കുന്താരർ എന്നിവരുടെ കവിതകൾ ശിവന്റെ രണ്ട് രൂപങ്ങളെ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു: നടരാജ, ഭിക്ഷതാന. [44] ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ നയനാർ വിശുദ്ധ കാമ്പന്തർ, ഭിക്ഷാടുകാരൻ "ലേഡീസ്, എനിക്ക് ദാനധർമ്മം തരൂ" എന്ന് വിളിച്ച് ഭിക്ഷ യാചിച്ച് വീടുതോറും അലഞ്ഞുനടക്കുന്നുവെന്നും അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്യങ്ങൾ സ്ത്രീകളുടെ അധരങ്ങളിൽ വയ്ക്കുന്നുവെന്നും അവർ പറയുന്നു. ഒരു വാക്യത്തിൽ, എന്തിനാണ് എല്ലാം നൽകുന്നവനും ഭക്തരുടെ എല്ലാ പ്രശ്‌നങ്ങളും അവസാനിപ്പിക്കുന്നവനും - ശിവൻ a വെറുപ്പുള്ള വെളുത്ത തലയോട്ടി ഉപയോഗിച്ച് ഭക്ഷണത്തിനായി യാചിക്കുന്നത്. മറ്റൊരു വാക്യത്തിൽ ഒരു സ്ത്രീ അവന്റെ വിചിത്ര രൂപത്തെക്കുറിച്ച് അഭിപ്രായപ്പെടുകയും ദാനധർമ്മം ചെയ്യാൻ സമീപിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ ശരീരം ചുറ്റിപ്പിടിക്കുന്ന സർപ്പത്തെ എങ്ങനെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നുവെന്ന് വിവരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. [48] [49] ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ മറ്റൊരു നയനാർ സന്യാസിയായ അപ്പാർ വിവാഹിതരായ സ്ത്രീകളെ വശീകരിക്കുന്ന സുന്ദരനായ ഭിക്ഷക്കാരനായ ശിവനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു. ഭിക്ഷതാനയുടെ പ്രസംഗവും നോട്ടവും കൊണ്ട് ആകർഷിക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീകളെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം സംസാരിക്കുന്നു. കടുവ തൊലി ധരിച്ച് ചാരത്തിൽ പുരട്ടിയ സുന്ദരനായ ഭിക്ഷക്കാരൻ ഒരു വെളുത്ത കാളയെ കയറ്റി ഒരു മഴു പിടിച്ച് വന്നിട്ടുണ്ടെന്നും ഒരു തലയോട്ടി തന്റെ ഭിക്ഷാടന പാത്രമായി ഉപയോഗിച്ചുവെന്നും സ്ത്രീകൾ പറയുന്നു. അവൻ ദാനത്തിനായി യാചിച്ചുവെങ്കിലും, സ്ത്രീയിൽ നിന്ന് ആരെയും സ്വീകരിക്കില്ല, അവരെ "നിസ്സാരമെന്ന്" കരുതുന്നു. വഞ്ചനയുടെയും തന്ത്രത്തിൻറെയും കാര്യത്തിൽ അദ്ദേഹം സ്ത്രീകൾക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി. [50] അപ്പാർ തന്റെ മിക്ക വാക്യങ്ങളിലും ശക്തമായ ഒരു ലൈംഗിക ഘടകത്തെ ചേർക്കുന്നു, അവിടെ സ്ത്രീകൾ നേരിട്ട് ഭിക്ഷതാനയുമായി ശാരീരിക ബന്ധം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അപ്പാറിന്റെ കവിതയിലെ ഒരു സ്ത്രീ പാടുന്നു: [51]

എട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലെ വിശുദ്ധനായ കുന്താരൻ ഭിക്ഷതാനയെ പക്വതയാർന്ന മുടിയും ചർമ്മവും ചാരനിറത്തിലാണെന്നും പുറംതൊലി വസ്ത്രവും അരയിൽ കടുവ തൊലിയും ധരിച്ചതായും വിശേഷിപ്പിച്ചു. ഭിക്ഷതാനൻ പകൽ ഭക്ഷണത്തിനായി ഭിക്ഷാടനം നടത്തുകയും രാത്രിയിൽ തീയുടെ മുന്നിൽ നൃത്തം ചെയ്യുകയും ഭാര്യയുടെയും നിരവധി കുറുക്കന്മാരുടെയും കൂടെ നൃത്തം ചെയ്യുമെന്നും അദ്ദേഹം കൂട്ടിച്ചേർത്തു. [52]

അടുത്ത കാലത്തായി കവി പപാനസം ശിവൻ (1890-1973) ഭിക്ഷതാനത്തെ വിവരിക്കുന്ന നാല് ഗാനങ്ങൾ രചിച്ചു. പാർവതി ആഭരണങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടുന്നതിനാലോ മകൻ ഗണേശൻ മൊഡാക്ക് (മധുരപലഹാരങ്ങൾ) ആവശ്യപ്പെടുന്നതിനാലോ അല്ലെങ്കിൽ താൻ അതിശയകരമായി തോന്നുന്നുവെന്ന് ലോകത്തെ കാണിക്കാനായതിനാലോ ശിവ ഭിക്ഷക്കാരനായി അലഞ്ഞുനടക്കുന്നതെന്തിനാണെന്ന് "പിച്ചൈക്കു വാൻഡിറോ" യിൽ ശിവൻ ആശ്ചര്യപ്പെടുന്നു. ഒരു വിദഗ്ദ്ധനായി. "സൗന്ദര്യ വെല്ലന്റാനിൽ", പ്രണയത്തിലായ ഒരു കന്യകയെക്കുറിച്ച് പറയുന്നു, ഭിക്ഷതാനയുടെ തല മുതൽ കാൽ വരെ സൗന്ദര്യത്തെക്കുറിച്ചും അവനോടുള്ള അവളുടെ ആഗ്രഹത്തെക്കുറിച്ചും വിവരിക്കുന്നു.

കുറിപ്പുകൾ തിരുത്തുക

  1. ↑ Monier-Williams (2008) [1899]. Monier Williams Sanskrit-English Dictionary. Universität zu Köln. p. 756. Archived from the original on 2019-10-18.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 Kramrisch p. 155
  3. ↑ Kramrisch p. 287
  4. ↑ von Stietencron p. 105
  5. ↑ Kramrisch p. 259
  6. ↑ von Stietencron pp. 106–8
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 Peterson p. 345
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 Rao pp. 295–7
  9. ↑ 9.0 9.1 Donaldson p. 51
  10. ↑ 10.0 10.1 Kramrisch pp. 293–4
  11. ↑ Kramrisch pp. 297–8
  12. ↑ Donaldson pp. 52–3
  13. ↑ Kramrisch p. 291
  14. ↑ Donaldson pp. 53–4
  15. ↑ Kramrisch pp. 153–157
  16. ↑ 16.0 16.1 Pal p. 160
  17. ↑ Donaldson p. 54
  18. ↑ Rao pp. 302–3
  19. ↑ O'Flaherty, Wendy Doniger (1988). The Origins of Evil in Hindu Mythology. Delhi: Motilal Banarsidass. pp. 315–7. ISBN 81-208-0386-8.
  20. ↑ Pattanaik, Devdutt (2001). The Man Who Was a Woman and Other Queer Tales of Hindu Lore. New York: Routledge. p. 71. ISBN 978-1-56023-181-3. {{cite book}}: Cite has empty unknown parameter: |coauthors= (help)
  21. ↑ Goudriaan, Teun (1978). "The Māyā of the Gods: Mohini". Māyā Divine and Human. Delhi: Motilal Banarsidass. pp. 41–49 [43]. ISBN 978-81-208-2389-1.
  22. ↑ Daniélou, Alain (1992). Gods of Love and Ecstasy: The Traditions of Shiva and Dionysus. Rochester, VT: Inner Traditions / Bear & Company. pp. 68–70. ISBN 978-0-89281-374-2. (originally published in French in 1979 and first translated into English in 1984)
  23. ↑ Dr. Akila Sivaraman (2006). Sri Kandha Puranam (English translation). Chennai: GIRI Trading Agency Private. pp. 170–2, 366–7. ISBN 978-81-7950-397-3.
  24. ↑ Swami Parmeshwaranand (1 January 2004). Encyclopaedia of the Saivism. Vol. 1. New Delhi: Sarup & Sons. pp. 150–1. ISBN 978-81-7625-427-4.
  25. ↑ George Michell (1995). Architecture and art of Southern India: Vijayanagara and the successor states. The new Cambridge history of India. Cambridge; New York: Cambridge University Press. ISBN 0-521-44110-2.
  26. ↑ Kramrisch pp. 295–6
  27. ↑ 27.0 27.1 Rao p. 303
  28. ↑ 28.0 28.1 28.2 28.3 28.4 Rao pp. 304–9
  29. ↑ 29.0 29.1 29.2 29.3 Dehejia p. 119
  30. ↑ 30.0 30.1 30.2 30.3 Donaldson p. 56
  31. ↑ "Hindu Sculptures: Bhikshatan". Government Museum, Chennai. Archived from the original on 14 April 2009.
  32. ↑ Kramrisch p. 39
  33. ↑ Morris, Kate (2006). Illustrated Dictionary of History. New Delhi: Lotus Press. pp. 35–6. ISBN 81-89093-37-1.
  34. ↑ Gunther, Michael D. "Amalgamated image of Bhikshatana and Bhairva". Archived from the original on 8 January 2008. Retrieved 19 June 2011.
  35. ↑ Chakravarti, Mahadev (1986). The Concept of Rudra-Shiva Through the Ages. Delhi: Motilal Banarsidass. p. 66. ISBN 81-208-0053-2.
  36. ↑ Donaldson p. 57
  37. ↑ Kinsley, David (1987). Hindu Goddesses: Vision of the Divine Feminine in the Hindu Religious Traditions. Delhi: Motilal Banarsidass. pp. 35, 48. ISBN 81-208-0379-5.
  38. ↑ Sivaramamurti, C. (2004) [1976]. Satarudriya: Vibhuti Or Shiva's Iconography. Abhinav Publications. pp. 47, 92, 94. ISBN 81-7017-038-9.
  39. ↑ 39.0 39.1 Smith pp. 161–2
  40. ↑ Rao pp. 297–301
  41. ↑ von Stietencron p. 109
  42. ↑ Rao p. 307
  43. ↑ Bastin, Rohan (2007) [2005]. "the Hindu temple and the Aesthetics of the Imaginary". In Angela Hobart, Bruce Kapferer (ed.). Aesthetics in Performance: Formations of Symbolic Construction and Experience. New York: Berghahn Books. pp. 47, 92, 93, 94. ISBN 1-84545-315-8.
  44. ↑ 44.0 44.1 Peterson p. 99
  45. ↑ Smith p. 79
  46. ↑ Smith pp. 162–3
  47. ↑ Dehejia p. 120
  48. ↑ Peterson pp. 123–4
  49. ↑ Dehejia pp. 120–1
  50. ↑ Peterson pp. 124–6
  51. ↑ Dehejia pp. 121–2
  52. ↑ Smith p. 163

പരാമർശങ്ങൾ തിരുത്തുക

"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ഭിക്ഷാടനമൂർത്തി&oldid=4024370" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്