വിക്കിപീഡിയ

കാട്ടുപൂച്ച

മാർജ്ജാര വംശത്തിലെ ഒരു വന്യ ഇനമാണ് കാട്ടുപൂച്ച[3] അഥവാ കാട്ടുമാക്കാൻ (ശാസ്ത്രീയനാമം: Felis chaus) (കേരളത്തിൽ പ്രാദേശികമായി കോക്കാൻ, കോക്കാൻപൂച്ച, പോക്കാൻ എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു) മനുഷ്യരെ ഉപദ്രവിക്കാത്ത ഇവ നാട്ടിലിറങ്ങി വളർത്തുമൃഗങ്ങളെ ഭക്ഷണമാക്കാറുണ്ട്. മിഡിൽ ഈസ്റ്റ്, തെക്ക്, തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യ, തെക്കൻ ചൈന എന്നിവിടങ്ങളിൽ കാണപ്പെടുന്ന ഒരു ഇടത്തരം വലിപ്പത്തിലുള്ള പൂച്ചയാണിവ.[1] ഇടതൂർന്ന സസ്യജാലങ്ങളുള്ള ചതുപ്പുകൾ, കടൽത്തീരമേഖല, നദീതീരങ്ങൾ പോലുള്ള പ്രധാന തണ്ണീർതടങ്ങളിൽ ഇത് വസിക്കുന്നു. ഐ‌യു‌സി‌എൻ റെഡ് ലിസ്റ്റിൽ ഇതിനെ കുറഞ്ഞ ആശങ്കയുള്ള ഇനമായി ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇവയുടെ നാശം പ്രധാനമായും തണ്ണീർത്തടങ്ങൾ നശിപ്പിക്കൽ, കെണി വെക്കൽ, വിഷം എന്നിവ മൂലമാണ് സംഭവിക്കുന്നത്.

കാട്ടുപൂച്ച
Jungle cat
ഇന്ത്യൻ കാട്ടുപൂച്ച
ശാസ്ത്രീയ വർഗ്ഗീകരണം edit
Domain: Eukaryota
കിങ്ഡം: Animalia
Phylum: കോർഡേറ്റ
Class: Mammalia
Order: Carnivora
Suborder: Feliformia
Family: Felidae
Subfamily: Felinae
Genus: Felis
Species:
F. chaus
Binomial name
Felis chaus
Schreber, 1777
Subspecies

See text

Map of the Eastern Hemisphere showing highlighted range covering portions of southern Asia
Distribution of the jungle cat in 2016[1]
Synonyms[2]
List
പാലക്കാട് ജില്ലയിൽ കൂറ്റനാട് നിന്നും

സാധാരണയായി ഇവയുടെ രോമങ്ങൾ പാടുകളില്ലാത്ത മണൽ നിറത്തിലും ചുവപ്പ് കലർന്ന തവിട്ട് അഥവാ ചാരനിറത്തിലും കാണപ്പെടുന്നു. ചിലപ്പോൾ പ്രത്യേകമായി മെലാനിസ്റ്റിക്, ആൽബിനോ നിറങ്ങളിലും കാണാറുണ്ട്. ഇണചേരൽ കാലഘട്ടത്തിലും കുഞ്ഞുങ്ങളുമായി കഴിയുന്നതുമൊഴികെയുള്ള സമയങ്ങളിലും ഇവ ഏകാന്ത സ്വഭാവക്കാരാണ്. സുഗന്ധം അടയാളപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെയും മൂത്രം തളിക്കുന്നതിലൂടെയും പൂച്ചകൾ തങ്ങളുടെ പ്രദേശങ്ങൾ നിലനിർത്തുന്നു. ചെറിയ സസ്തനികളും പക്ഷികളുമാണ് ഇവയുടെ പ്രധാന ഇര. ഇരയെ പിന്തുടർന്ന് വേട്ടയാടുന്നതാണ് പൊതുവേയുള്ള രീതി. ഇരയുടെ സ്ഥാനം കൃത്യമായി നിർണ്ണയിക്കാൻ ചെവികൾ സഹായിക്കുന്നു. അടുത്തെത്തിയ ശേഷം കുതിച്ചുചാടി ഇരയെ കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നു. ഒരു വയസ് പ്രായമാകുമ്പോൾ തന്നെ ഇവ ലൈംഗിക പക്വത പ്രാപിക്കുന്നു. ജനുവരി മുതൽ മാർച്ച് വരെയാണ് പെൺപൂച്ചകളിലെ ഈസ്ട്രസ് കാലഘട്ടം. ഇണചേരൽ രീതി വളർത്തുപൂച്ചകൾക്ക് സമാനമാണ്. ഈസ്ട്രസ് സമയത്ത് ആൺപൂച്ചകൾ പെൺപൂച്ചയെ പിന്തുടരുന്നു. ഗർഭാവസ്ഥ ഏകദേശം രണ്ട് മാസം നീണ്ടുനിൽക്കും. ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായി ചെറിയ മാറ്റം ഉണ്ടെങ്കിലും ഡിസംബർ മുതൽ ജൂൺ വരെയാണ് സാധാരണയായി പ്രസവം നടക്കുന്നത്. ആറുമാസത്തോടെ പൂച്ചകൾ സ്വയം ഇര പിടിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു. എട്ടോ ഒമ്പത് മാസത്തിന് ശേഷം അമ്മയിൽ നിന്നും വേർപിരിഞ്ഞ് തനിയെ ജീവിക്കാൻ പ്രാപ്തമാകുന്നു.

കൊക്കേഷ്യൻ തണ്ണീർത്തടത്തിൽ പിടിക്കപ്പെട്ട ഒരു മാതൃകയെ അടിസ്ഥാനമാക്കി 1776-ൽ ജോഹാൻ ആന്റൺ ഗോൾഡൻസ്റ്റാഡ് ഈ ഇനത്തെ ആദ്യമായി വിവരിച്ചു.[4] ജോഹാൻ ക്രിസ്റ്റ്യൻ ഡാനിയൽ വോൺ ഷ്രെബർ പൂച്ചയ്ക്ക് ഇന്നത്തെ ദ്വിപദ നാമം നൽകി. അതിനാൽ ഇന്ന് ഇവയെ പൊതുവെയുള്ള ദ്വിപദ അതോറിറ്റിയായി കണക്കാക്കുന്നു. മൂന്ന് ഉപജാതികളെ നിലവിൽ അംഗീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.[5]

വർഗ്ഗീകരണം

തിരുത്തുക

വർഗ്ഗീകരണ ചരിത്രം

തിരുത്തുക
 
1874-ലെ ജോസഫ് സ്മിറ്റിന്റെ കാട്ടുപൂച്ചയുടെ ചിത്രീകരണം
 
ജോസഫ് സ്മിറ്റിന്റെ മറ്റൊരു ചിത്രീകരണം, 1892

റഷ്യൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തെക്കേ അതിർത്തിയിൽ ടെറക് നദിക്ക് സമീപം കാട്ടുപൂച്ചയെ പിടികൂടിയ ആദ്യത്തെ ശാസ്ത്രജ്ഞനാണ് ബാൾട്ടിക്-ജർമ്മൻ പ്രകൃതിശാസ്ത്രജ്ഞനായ ജോഹാൻ ആന്റൺ ഗുൽഡെൻസ്റ്റാഡ്. 1768–1775 ൽ റഷ്യയിലെ കാതറിൻ രണ്ടാമന്റെ പേരിൽ അദ്ദേഹം പര്യവേക്ഷണം നടത്തിയ പ്രദേശമാണിത്.[6] 1776 ൽ "ചൗസ്" (Chaus) എന്ന പേരിൽ അദ്ദേഹം ഈ മാതൃക വിവരിച്ചു.[4][7]

1778-ൽ ജോഹാൻ ക്രിസ്റ്റ്യൻ ഡാനിയൽ വോൺ ഷ്രെബർ, ചൗസിനെ സ്പീഷിസ് നാമമായി ഉപയോഗിച്ചു. അതിനാൽ ഇത് ദ്വിപദ അതോറിറ്റിയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.[2][8] 1912-ൽ പോൾ മാറ്റ്ഷിയും 1920-ൽ ജോയൽ ആസാഫ് അല്ലനും ഗെൽഡെൻസ്റ്റാഡിന്റെ നാമകരണത്തിന്റെ സാധുതയെ ചോദ്യം ചെയ്തു. ഫെലിസ് ഓറികുലിസ് അപൈസ് നിഗ്രോ ബാർബാറ്റിസ് (Felis auriculis apice nigro barbatis) എന്ന പേര് ഒരു ദ്വിമാനമല്ലെന്നും അതിനാൽ അനുചിതമാണെന്നും വാദിച്ചു. "ചൗസ്" എന്നത് ശാസ്ത്രീയ നാമത്തിലെ ഒരു പൊതുനാമമായി ഉപയോഗിച്ചു.[9]

1820-കളിൽ എഡ്വേർഡ് റോപ്പൽ നൈൽ ഡെൽറ്റയിലെ മൻസാല തടാകത്തിന് സമീപം ഒരു പെൺ കാട്ടുപൂച്ചയെ ശേഖരിച്ചു.[10] തോമസ് ഹാർഡ്‌വിക്കിയുടെ ഇന്ത്യൻ വന്യജീവികളുടെ ചിത്രങ്ങളുടെ ശേഖരത്തിൽ ഒരു ഇന്ത്യൻ കാട്ടുപൂച്ചയുടെ ആദ്യത്തെ ചിത്രം ഉൾപ്പെടുന്നു. 1830-ൽ ജോൺ എഡ്വേർഡ് ഗ്രേ വരച്ച ഇതിന് "allied cat" (ഫെലിസ് അഫിനിസ്) എന്ന് നാമകരണം ചെയ്തു.[11] രണ്ടുവർഷത്തിനുശേഷം ഈജിപ്ഷ്യൻ കാട്ടിലെ പൂച്ചയുടെ പ്രത്യേകത തിരിച്ചറിഞ്ഞ് ജോഹാൻ ഫ്രീഡ്രിക്ക് വോൺ ബ്രാന്റ് Felis rüppelii (ഫെലിസ് റാപ്പെലി) എന്ന പേരിൽ ഒരു പുതിയ ഇനം നിർദ്ദേശിച്ചു.[12] അതേ വർഷം ഏഷ്യാറ്റിക് സൊസൈറ്റി ഓഫ് ബംഗാളിന്റെ യോഗത്തിൽ പശ്ചിമ ബംഗാളിലെ മിഡ്‌നാപൂരിലെ കാടുകളിൽ നിന്നും പിടിക്കപ്പെട്ട ഒരു പൂച്ചയെ സ്റ്റഫ് ചെയ്ത് അവതരിപ്പിച്ചു. ഈ മാതൃക സംഭാവന ചെയ്ത ജെ. ടി. പിയേഴ്സൺ Felis kutas (ഫെലിസ് കുറ്റാസ്) എന്ന പേര് നിർദ്ദേശിച്ചു. ഇതിന് ഫെലിസ് ചൗസിൽ നിന്ന് നിറത്തിൽ വ്യത്യാസമുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.[13] 1844-ൽ വിക്ടർ ജാക്വമോണ്ടിന്റെ സ്മരണയ്ക്കായി ഉത്തരേന്ത്യയിലെ ഡെറാഡൂൺ പ്രദേശത്തുനിന്നുള്ള ഒരു കാട്ടുപൂച്ചയെ ഇസിഡോർ ജിയോഫ്രോയ് സെന്റ്-ഹിലെയർ, ഫെലിസ് ജാക്വമോണ്ടി (Felis jacquemontii ) എന്ന പേരിൽ വിവരിച്ചു.[14]

1836-ൽ ബ്രയാൻ ഹോട്ടൺ ഹോഡ്സൺ നേപ്പാളിൽ സാധാരണയായി കാണപ്പെടുന്ന ചുവന്ന ചെവികളുള്ള പൂച്ചയെ ഒരു ലിൻക്സ് ആയി പ്രഖ്യാപിക്കുകയും അതിന് ലിഞ്ചസ് എറിത്രോട്ടസ് (Lynchus erythrotus) എന്ന് പേരിടുകയും ചെയ്തു.[15] എഡ്വേർഡ് ഫ്രെഡറിക് കെലാർട്ട് 1852-ൽ ശ്രീലങ്കയിൽ നിന്നുള്ള ആദ്യത്തെ കാട്ടുപൂച്ചയുടെ ചർമ്മത്തെക്കുറിച്ച് വിവരിക്കുകയും ഹോഡ്ജോണിന്റെ ചുവന്ന പൂച്ചയുമായി സാമ്യമുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പിച്ചു പറയുകയും ചെയ്തു.[16] 1876-ൽ ഫെലിസ് ഷാവിയാനയെക്കുറിച്ച് (Felis shawiana) വിശേഷിപ്പിച്ചപ്പോൾ യാർകാന്റ് കൗണ്ടി, കഷ്ഗർ എന്നിവയ്ക്ക് ചുറ്റുമുള്ള സമതലങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള പൂച്ച തൊലികളും തലയോട്ടികളും വില്യം തോമസ് ബ്ലാൻഫോർഡ് ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.[17]

1858-ൽ നിക്കോളായ് സെവെർട്സോവ് കാറ്റോലിൻക്സ് (Catolynx) എന്ന പൊതുനാമം നിർദ്ദേശിച്ചു,[18] തുടർന്ന് 1869-ൽ ലിയോപോൾഡ് ഫിറ്റ്സിംഗർ ഇതിനെ ചൗസ് കാറ്റോലിൻക്സ് (Chaus catolynx) എന്ന് വിളിക്കാൻ നിർദ്ദേശിച്ചു.[19] 1898-ൽ വില്യം എഡ്വേർഡ് ഡി വിന്റൺ കോക്കേഷ്യയിൽ നിന്നുള്ള മാതൃകകളെ ശേഖരിക്കുവാൻ നിർദ്ദേശിച്ചു. പേർഷ്യ, തുർക്കെസ്താൻ തുടങ്ങിയ മേഖലകളിൽ നിന്ന് ഫെലിസ് ചൗസ് ടൈപ്പിക്കയും (Felis chaus typica) ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ നിന്ന് എഫ്.സി. അഫിനിസ്ന്റെ (F. c. affinis.) വരെ ഭാരം കുറഞ്ഞ മാതൃകകളെ വീണ്ടും സംഘടിപ്പിച്ചു. ഫെലിസ് റാപ്പെലി (Felis rüppelii) ഇതിനകം തന്നെ മറ്റൊരു പൂച്ചയ്ക്ക് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതിനാൽ അദ്ദേഹം ഈജിപ്ഷ്യൻ കാട്ടുപൂച്ചയെ എഫ്.സി. നിലോട്ടിക്ക (F. c. nilotica) എന്ന് പുനർനാമകരണം ചെയ്തു. 1864-ൽ ജെറിക്കോയ്‌ക്ക് സമീപത്തു ശേഖരിച്ച ഒരു ചർമ്മം ഫ്യൂറാക്സ് എന്ന പുതിയ ഉപജാതിയെ വിവരിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. കാരണം ഈ ചർമ്മം മറ്റ് ഈജിപ്ഷ്യൻ കാട്ടുപൂച്ചകളുടെ ചർമ്മത്തേക്കാൾ ചെറുതാണ്.[20] കുറച്ച് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആൽഫ്രഡ് നെഹ്രിംഗ് പലസ്തീനിൽ നിന്ന് ശേഖരിച്ച ഒരു കാട്ടുപൂച്ചയുടെ ചർമ്മത്തെക്കുറിച്ചു പഠനം നടത്തി അവയ്ക്ക് ലിങ്ക്സ് ക്രിസോമെലനോട്ടിസ് (Lynx chrysomelanotis) എന്ന് പേരിട്ടു.[21] റെജിനാൾഡ് ഇന്നസ് പോക്കോക്ക് 1917-ൽ ഫെലിഡുകളുടെ നാമകരണം അവലോകനം ചെയ്യുകയും ഫെലിസ് (Felis) എന്ന ജനുസ്സിന്റെ ഭാഗമായി ജംഗിൾ ക്യാറ്റ് ഗ്രൂപ്പിനെ വർഗ്ഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.[22] 1930-കളിൽ ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയിൽ നിന്നും സമീപ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുമുള്ള കാട്ടുപൂച്ചയുടെ തൊലികളും തലയോട്ടികളും പോക്കോക്ക് അവലോകനം ചെയ്തു. പ്രധാനമായും രോമങ്ങളുടെ നീളത്തിലും നിറത്തിലുമുള്ള വ്യത്യാസങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി അദ്ദേഹം തുർക്കെസ്താൻ മുതൽ ബലൂചിസ്ഥാൻ വരെയുള്ള ജന്തുശാസ്‌ത്രപരമായ മാതൃകകളെ എഫ്. സി. ചൗസ് (F. c. chaus), ഹിമാലയൻ മുതൽ എഫ്. സി. അഫിനിസ് (F. c. affinis), കച്ച് മുതൽ ബംഗാൾ വരെ എഫ്. സി. കുറ്റാസ് (F. c. kutas), ബർമ്മയിൽ നിന്നും എഫ്. സി. ഫുൾവിഡിന (F. c. fulvidina) എന്നിവയെ വിലയിരുത്തി.[23] സിന്ധിൽ നിന്നും വലിയ ചർമ്മങ്ങൾ ഉള്ളവയെ എഫ്.സി. പ്രാതേരി (F. c. prateri) എന്നും ശ്രീലങ്കയിൽ നിന്നും ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ നിന്നും ചെറിയ ആവരണമുള്ള ചർമ്മങ്ങൾ എഫ്.സി. കേലാർട്ടി (F. c. kelaarti) എന്നും അദ്ദേഹം പുതിയതായി വിശേഷിപ്പിച്ചു.[24]

വർഗ്ഗീകരണം

തിരുത്തുക

2005-ൽ മാമൽ സ്പീഷീസ് ഓഫ് ദ വേൾഡിന്റെ രചയിതാക്കൾ 10 ഉപജാതികളെ സാധുവായ ഇനങ്ങളായി അംഗീകരിച്ചു.[2] 2017 മുതൽ ക്യാറ്റ് സ്പെഷ്യലിസ്റ്റ് ഗ്രൂപ്പ് മൂന്ന് ഉപജാതികൾക്കു മാത്രമേ സാധുത നൽകിയുള്ളു. കാട്ടുപൂച്ചയുടെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ വ്യത്യാസം ഇതുവരെ കൃത്യമായി മനസ്സിലായിട്ടില്ല. അവയെപ്പറ്റി ശരിക്കും പരിശോധന നടത്തേണ്ടതുണ്ട്.[5] മാമൽ സ്പീഷീസ് ഓഫ് ദ വേൾഡ് നൽകിയിരിക്കുന്ന ഇനങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് താഴെ നൽകിയിരിക്കുന്ന പട്ടിക. ക്യാറ്റ് ക്ലാസിഫിക്കേഷൻ ടാസ്ക് ഫോഴ്സിന്റെ (CCTF) പുനരവലോകനത്തിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന പര്യായങ്ങളും ഇത് കാണിക്കുന്നു:

ഉപജാതികൾ പര്യായങ്ങൾ വിതരണം
F. c. chaus Schreber, 1777
  • F. c. furax de Winton, 1898
  • F. c. nilotica de Winton, 1898
  • F. c. maimanah Zukowsky, 1915
  • F. c. oxiana Heptner, 1969
 കൊക്കേഷ്യ, തുർക്കെസ്താൻ, ഇറാൻ, ബലൂചിസ്ഥാൻ, യാർക്കണ്ട്, ചൈനീസ് തുർക്കിസ്ഥാൻ, പലസ്തീൻ, തെക്കൻ സിറിയ, ഇറാക്ക്, ഈജിപ്ത്;[25] വടക്കൻ അഫ്ഗാനിസ്ഥാൻ, അമു ദര്യ നദിയുടെ തെക്ക് ഭാഗം;[26] അമു ദര്യ നദിയുടെ വലതു ഭാഗത്തെ കൈവഴികൾ, വക്ഷ് ന്നദിയുടെ ലോവർ കോഴ്സുകൾ, ഗിസ്സാർ താഴ്‌വരയുടെ കിഴക്കൻ ഭാഗങ്ങൾ, ദുഷാൻബെയ്ക്ക് കുറച്ച് വിദൂരഭാഗത്തും.[27]
F. c. affinis Gray, 1830
  • F. c. kutas Pearson, 1832
  • F. c. kelaarti Pocock, 1939
  • F. c. prateri Pocock, 1939
  • F. c. valbalala Deraniyagala, 1955
 ദക്ഷിണേഷ്യ: ഹിമാലയൻ പ്രദേശം; കശ്മീർ, നേപ്പാൾ മുതൽ സിക്കിം വരെയും, ബംഗാളിന്റെ പടിഞ്ഞാറോട്ട് കച്ചിലേക്കും യുനാനിലേക്കും, തെക്കേ ഇന്ത്യ, ശ്രീലങ്ക.[25]
F. c. fulvidina Thomas, 1929 തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യ: മ്യാൻമർ, തായ്‌ലൻഡ് മുതൽ ലാവോസ്, കംബോഡിയ, വിയറ്റ്നാം വരെ[25]

പരിണാമചരിത്രം

തിരുത്തുക

2006-ൽ കാട്ടുപൂച്ചയുടെ പരിമാണചരിത്രം ഇപ്രകാരമാണ്:[28][29]


  Felinae  
      
  Acinonyx  

Cheetah (Acinonyx jubatus)

 
    Puma     
 

Cougar (P. concolor)

 
 

Jaguarundi (P. yagouaroundi)

 
 
 
 
    Felis    
 

Jungle cat (F. chaus)

 
 
 

Black-footed cat (F. nigripes)

 
 
 

Sand cat (F. margarita)

 
  wildcats  
 
 

European wildcat (F. silvestris silvestris)

 
 

Domestic cat (F. catus)

 
 
 
 

Chinese mountain cat (F. bieti)

 
 

African wildcat (F. silvestris lybica)

 
 
 
 
 
 
 
  Prionailurus  
 

Leopard cat (P. bengalensis)

 
 

Sunda leopard cat (P. javanensis)

 
 

Flat-headed cat (P. planiceps)

 
 

Fishing cat (P. viverrinus)

 
 

Rusty-spotted cat (P. rubiginosus)

 
 
  Otocolobus  
 

Pallas's cat (O. manul)

 
 
 
 
 

ഫെലിഡെ കുടുംബത്തിലെ ഫെലിസ് ജനുസ്സിലെ അംഗമാണ് കാട്ടുപൂച്ച.[2]

ഇന്ത്യയിലെ വിവിധ ജൈവ ഭൂമിശാസ്ത്ര മേഖലകളിൽ നിന്നുള്ള 55 കാട്ടുപൂച്ചകളെ mtDNA വിശകലനം നടത്തിയതിൽ നിന്നും ലഭിച്ച ഫലങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് ഉയർന്ന ജനിതക വ്യതിയാനവും അവയുടെ എണ്ണം തമ്മിലുള്ള താരതമ്യേന കുറഞ്ഞ വ്യത്യാസവുമാണ്. മധ്യ ഇന്ത്യൻ F. c. kutas ന്റെ എണ്ണം ഥാർ മരുഭൂമിയിലെ F. c. prateri യെ മറ്റുള്ളവയിൽ നിന്നും തെന്നിന്ത്യൻ F. c. kelaarti യുടെ എണ്ണത്തെ ഉത്തരേന്ത്യൻ F. c. affinis നിന്നും വേർതിരിക്കുന്നു.[30] മധ്യ ഇന്ത്യയിലെ ഇവയുടെ എണ്ണം വടക്കൻ മേഖലയിലെ എണ്ണത്തേക്കാൾ, ജനിതകപരമായി തെക്കൻ പ്രദേശവുമായി ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു.

രൂപസവിശേഷതകൾ

തിരുത്തുക
 
ഒരു കാട്ടുപൂച്ചയുടെ അടുത്തുനിന്നുള്ള കാഴ്ച (F. c. affinis). ഉത്തരാഖണ്ഡിലെ മുൻസിയാരിയിൽ നിന്നും.

നീളമുള്ള കാലുകളുള്ള ഇടത്തരം വലിപ്പമുള്ള പൂച്ചയാണ് കാട്ടുപൂച്ച. നിലവിലുള്ള ഫെലിസ് ഇനങ്ങളിൽ ഏറ്റവും വലിയ പൂച്ചകളാണിവ.[31][32] പൂച്ച നിൽക്കുമ്പോൾ തോൾ ഭാഗം വരെ ഏകദേശം 36 സെന്റീമീറ്റർ ഉയരമുണ്ട്. 2–16 കിലോഗ്രാം വരെയാണ് ഇവയുടെ ഭാരം.[33][34] പടിഞ്ഞാറ് (ഇസ്രായേൽ) മുതൽ കിഴക്ക് (ഇന്ത്യ) വരെ എത്തുമ്പോൾ ഇവയുടെ ശരീര വലുപ്പം താരതമ്യേന കുറഞ്ഞു വരുന്നു. കിഴക്കൻ പ്രദേശത്തുള്ള ചെറിയ പൂച്ചകളുമായുള്ള മത്സരമാണ് ഇവയുടെ ഈ ഭാരക്കുറവിനു കാരണം.[35] ശരീരത്തിന്റെ വലിപ്പം വടക്കൻ അക്ഷാംശങ്ങളിൽ നിന്ന് ഉഷ്ണമേഖലാ പ്രദേശങ്ങളിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ സമാനമായ കുറവ് കാണിക്കുന്നു. ആൺ-പെൺ രൂപവ്യത്യാസത്തിൽ പെൺപൂച്ചകൾ ആൺപൂച്ചകളേക്കാൾ ചെറുതും ഭാരം കുറഞ്ഞതുമാണ്. വളർത്തു പൂച്ചയുടേതിനേക്കാൾ ചെറുതായ വാലിലും ഉടനീളം രണ്ടു കറുത്തവരകളുണ്ട്. വാലിന്റെ അറ്റം കറുപ്പ് നിറമാണ്. നെറ്റിയിലും പുറംകാലിലും കാണുന്ന മങ്ങിയ ചുവപ്പുനിറം ഒഴിച്ചാൽ രോമക്കുപ്പായത്തിൽ ഇതിന് മറ്റ് അടയാളങ്ങളൊന്നുമില്ല.

തെക്കേ ഇന്ത്യയിൽ കാണപ്പെടുന്ന പൂച്ചകൾ പൊതുവേ ചാരനിറമുള്ളതാണ്. ഇവയിലെ ആണിന്റെ ശരീരം പുള്ളികളോ അടയാളങ്ങളോ നിറഞ്ഞവയായും കാണപ്പെടുന്നു. മുഖം നീണ്ടതും ഇടുങ്ങിയതുമാണ്. ഇവയുടെ വായും മൂക്കും ചേരുന്ന ഭാഗം വെളുത്ത നിറത്തിൽ കാണപ്പെടുന്നു. വലിയതും കൂർത്തതുമായ ചെവികൾക്ക് 4.5–8 സെന്റിമീറ്റർ വരെ നീളവും പിന്നിൽ ചുവപ്പ് കലർന്ന തവിട്ടുനിറവും ചേർന്നു കാണുന്നു. ഏകദേശം 15 മില്ലീമീറ്റർ നീളമുള്ള കറുത്ത രോമങ്ങളുടെ ഒരു ചെറിയ കൂട്ടം രണ്ട് ചെവികളുടെയും അഗ്രത്തിൽ നിന്ന് ഉയർന്നു കാണുന്നു. ഉൾഭാഗം മഞ്ഞ നിറത്തിലുള്ള കണ്ണുകളിൽ കൃഷ്ണമണിയ്ക്ക് ദീർഘവൃത്താകൃതിയാണ്. കണ്ണിന് ചുറ്റും വെളുത്ത വരകൾ കാണാം. കണ്ണുകളുടെ കോണിൽ നിന്നും ഇരുണ്ട വരകൾ മൂക്കിന്റെ വശങ്ങളിലേക്ക് നീളുന്നു. മൂക്കിന്റെ ഭാഗത്ത് ഇരുണ്ട അടയാളം ഉണ്ട്.[33][34][36] കവിൾത്തടഭാഗത്ത് തലയോട്ടി വളരെ വിശാലമാണ്. അതിനാൽ പൂച്ചയുടെ തല താരതമ്യേന വൃത്താകൃതിയിൽ കാണപ്പെടുന്നു.[27]

ചെറിയ സസ്തനികൾ, പക്ഷികൾ മുതലായവയാണ് ഇവയുടെ പ്രധാന ഭക്ഷണം. മനുഷ്യവാസം ഉള്ളിടത്ത് ഇവ കൂടെക്കൂടെ വരാറുണ്ട്. തങ്ങളേക്കാൾ വളരെ വലിപ്പമുള്ള മൃഗങ്ങളെ ഇവ വേട്ടയാടാറുമുണ്ട് (ഉദാ: മുള്ളൻപന്നി). ഭയപ്പെടുമ്പോൾ ഇവ മറ്റെല്ലാ പൂച്ചകളെയും പോലെ ചെവിയുയർത്തി നിൽക്കും.

ഇവയുടെ രോമകവചം മണൽനിറത്തിലോ ചുവപ്പ് കലർന്ന തവിട്ട് അഥവാ ചാരനിറത്തിലോ ആണ്. രോമപാളികൾ ഒരേപോലെ നിറമുള്ളതും പാടുകൾ ഇല്ലാത്തതുമാണ്. ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ നിന്ന് മെലാനിസ്റ്റിക്, ആൽബിനോ ഇനങ്ങളെ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. തെക്കൻ പശ്ചിമഘട്ടത്തിലെ തീരപ്രദേശങ്ങളിൽ കാണപ്പെടുന്ന വെളുത്ത പൂച്ചകൾക്ക് യഥാർത്ഥ ആൽബിനോകളുടെതുപോലുള്ള ചുവന്ന കണ്ണുകൾ ഇല്ലായിരുന്നു. ഒരേ വർഗ്ഗത്തിൽപെട്ടവയുമായി ഇണ ചേരലിന് ഈ വർ‌ണ്ണന കാരണമാകുമെന്ന് 2014-ൽ നിർദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടു.[37] പൂച്ചക്കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ശരീരത്തിൽ വരയും പുള്ളിയുമുണ്ട്. പ്രായമെത്തുമ്പോൾ ഇവയിൽ ചിലപ്പോൾ ചില അടയാളങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നു. രോമാഗ്രങ്ങളിലെ ഇരുണ്ട നിറം ശരീരത്തെ മൂടുന്നതിലൂടെ പൂച്ചയ്ക്ക് ഒരു പുള്ളി രൂപം ലഭിക്കുന്നു. വയർ സാധാരണയായി ശരീരത്തിന്റെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ചെറുതാണ്. അടിഭാഗവുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ പിന്നിലെ രോമങ്ങൾ പിന്നിൽ മൃദുവാണ്. ഒരു വർഷത്തിൽ രണ്ട് പ്രാവശ്യം രോമം കൊഴിയുന്നു. രോമാവരണം ശൈത്യകാലത്തേക്കാൾ വേനൽക്കാലത്ത് കടുപ്പമുള്ളതും ഭാരം കുറഞ്ഞതുമായിരിക്കും. മുൻകാലുകളുടെ ഉൾവശം നാലഞ്ചു വളയങ്ങൾ കാണുന്നു, മങ്ങിയ അടയാളങ്ങൾ പുറമേ കാണാം. 21 മുതൽ 36 സെന്റിമീറ്റർ വരെ നീളമുള്ള കൂർത്ത വാലിന്റെ അവസാന മൂന്നിലൊരു ഭാഗത്ത് രണ്ട് മൂന്ന് ഇരുണ്ട വളയങ്ങൾ കാണുന്നു.[34][31] പൂച്ചയുടെ കൈ-കാല്പാദങ്ങൾ 5-6 സെന്റിമീറ്റർ വരെ വിസ്തൃതമാണ്. ഇതുപയോഗിച്ച് പൂച്ചയ്ക്ക് ഒരു ഘട്ടത്തിൽ 29 മുതൽ 32 സെന്റിമീറ്റർ വരെ മൂടാൻ സാധിക്കും.[27] നട്ടെല്ലിന്റെ മകുടഭാഗം വ്യക്തമായി കാണാം.[36] നീളമുള്ള കാലുകൾ, ചെറിയ വാൽ, ചെവികളിലെ രോമകൂപം എന്നിവ കാരണം കാട്ടുപൂച്ച ഒരു ചെറിയ ലിൻക്സ് പോലെയാണ്.[31] കാരക്കലിനും ആഫ്രിക്കൻ കാട്ടുപൂച്ചയ്ക്കും ഈ പൂച്ചകളെ പോലെ രോമകവചം ഉണ്ട്. വളർത്തുപൂച്ചകളെ അപേക്ഷിച്ച് കാട്ടുപൂച്ച വലുതും മെലിഞ്ഞതുമാണ്.[38]

വിതരണവും ആവാസ വ്യവസ്ഥയും

തിരുത്തുക
 
ഇന്ത്യയിലെ സുന്ദർബൻസിൽ നിന്നും ഒരു കാട്ടുപൂച്ച
 
ഗുജറാത്തിലെ തോൽ ബേർഡ് സാങ്ച്വറിക്ക് സമീപം റോഡരികിലായി പെൺപൂച്ച

കാട്ടുപൂച്ചയുടെ വിതരണം കൂടുതലായും കിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലാണ്. മിഡിൽ ഈസ്റ്റ്, ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡം, മധ്യ, തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യ, ശ്രീലങ്ക, തെക്കൻ ചൈന എന്നിവിടങ്ങളിലാണ് പ്രധാനമായും ഇവയുടെ ആവാസവ്യവസ്ഥ.[1][39][36] പൊതുവേ വ്യത്യസ്ത ആവാസമേഖലയിൽ വസിക്കുമെങ്കിലും കാട്ടുപൂച്ചകൾ ആവശ്യത്തിന് വെള്ളവും ഇടതൂർന്ന സസ്യങ്ങളും ഉള്ള സ്ഥലങ്ങളിൽ പ്രധാനമായും വസിക്കുന്നു. ചതുപ്പുകൾ, തണ്ണീർത്തടങ്ങൾ, കടൽത്തീരപ്രദേശങ്ങൾ, നദീതീരങ്ങൾ, പുൽമേടുകൾ, കുറ്റിച്ചെടികൾ എന്നിവിടങ്ങൾ വാസമേഖലകളാണ്. കാപ്പിത്തോട്ടം, കരിമ്പ് തുടങ്ങിയ കൃഷിയിടങ്ങളിൽ ഇവ സാധാരണയായി വസിക്കുന്നു. ഇത് പലപ്പോഴും മനുഷ്യവാസ കേന്ദ്രങ്ങൾക്ക് സമീപമാണ്. ഈറ്റയും ഉയരമുള്ള പുല്ലുകളും അതിന്റെ ആവാസവ്യവസ്ഥയുടെ ഭാഗമായതിനാൽ ഇതിനെ "റീഡ് ക്യാറ്റ്" അല്ലെങ്കിൽ "സ്വാമ്പ് ക്യാറ്റ്" എന്ന് വിളിക്കുന്നു.[40][38] വിരളമായ സസ്യജാലങ്ങളിൽ പോലും ഇവ സമൃദ്ധമായി വസിക്കുന്നു. പക്ഷേ തണുത്ത കാലാവസ്ഥയുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ല. മഞ്ഞുവീഴ്ച സാധാരണയുള്ള പ്രദേശങ്ങളിൽ ഇവ വളരെ അപൂർവമാണ്.[31] ഹിമാലയത്തിലെ 2,310 മീറ്റർ ഉയരത്തിലാണ് ഇത് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് ചരിത്രരേഖകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.[24] മഴക്കാടുകളെയും വനപ്രദേശങ്ങളെയും ഇവ ഒഴിവാക്കുന്നു.[31][32][38]

ആവാസം

തിരുത്തുക

രാന്ധംഭോർ നാഷണൽ പാർക്ക്‌ (രാജസ്ഥാൻ), കാസിരംഗ നാഷണൽ പാർക്ക്‌ (ആസാം) എന്നിവിടങ്ങളിൽ ഇവയെ കാണാറുണ്ട്‌. പുൽപ്രദേശം, കുറ്റിക്കാട്, വരണ്ട ഇലപൊഴിയും കാടുകൾ, നിത്യഹരിത വനങ്ങൾ, ഗ്രാമങ്ങൾ തുടങ്ങിയവയാണ് ഇവയുടെ ആവാസ കേന്ദ്രങ്ങൾ. ഹിമാലയത്തിന്റെ ഉയർന്ന പ്രദേശങ്ങളൊഴിച്ച് ഇന്ത്യയിൽ എല്ലായിടവും (2400 മീ വരെ) ഇവയെ കാണാൻ സാധിക്കുന്നു.

ഇതും കാണുക

തിരുത്തുക

അവലംബം

തിരുത്തുക
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Gray, T.N.E.; Timmins, R.J.; Jathana, D.; Duckworth, J.W.; Baral, H.; Mukherjee, S. (2016). "Felis chaus". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T8540A50651463. {{cite journal}}: Unknown parameter |last-author-amp= ignored (|name-list-style= suggested) (help)
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Wozencraft, W. C. (2005 നവംബർ 16). Wilson, D. E., and Reeder, D. M. (eds) (ed.). Mammal Species of the World (3rd edition ed.). Johns Hopkins University Press. ISBN 0-801-88221-4. {{cite book}}: |edition= has extra text (help); |editor= has generic name (help); Check date values in: |date= (help)CS1 maint: multiple names: editors list (link)
  3. ↑ P. O., Nameer (2015). "A checklist of mammals of Kerala, India". Journal of Threatened Taxa. 7(13): 7971–7982.
  4. ↑ 4.0 4.1 Güldenstädt, J. A. (1776). "Chaus – Animal feli adfine descriptum". Novi Commentarii Academiae Scientiarum Imperialis Petropolitanae (in Latin). 20: 483–500.{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  5. ↑ 5.0 5.1 Kitchener, A.C.; Breitenmoser-Würsten, C.; Eizirik, E.; Gentry, A.; Werdelin, L.; Wilting, A.; Yamaguchi, N.; Abramov, A. V.; Christiansen, P.; Driscoll, C.; Duckworth, J. W.; Johnson, W.; Luo, S.-J.; Meijaard, E.; O’Donoghue, P.; Sanderson, J.; Seymour, K.; Bruford, M.; Groves, C.; Hoffmann, M.; Nowell, K.; Timmons, Z.; Tobe, S. (2017). "A revised taxonomy of the Felidae: The final report of the Cat Classification Task Force of the IUCN Cat Specialist Group" (PDF). Cat News. Special Issue 11: 11–13. {{cite journal}}: Unknown parameter |last-author-amp= ignored (|name-list-style= suggested) (help)
  6. ↑ Güldenstädt, J. A. (1787). Reisen durch Russland und im Caucasischen Gebürge (in German). St. Petersburg, Russia: Kayserliche Akademie der Wissenschaften.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  7. ↑ Sanderson, J. (2009). "A Matter of Very Little Moment? The mystery of who first described the jungle cat". Feline Conservation Federation. 53 (1): 12–18.
  8. ↑ Schreber, J. C. D. (1778). "Der Kirmyschak". Die Säugethiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Erlangen: Wolfgang Walther. pp. 414–416. {{cite book}}: External link in |chapterurl= (help); Unknown parameter |chapterurl= ignored (|chapter-url= suggested) (help)
  9. ↑ Allen, J. A. (1920). "Note on Güldenstädt's names of certain species of Felidae". Journal of Mammalogy. 1 (2): 90–91. doi:10.1093/jmammal/1.2.90.
  10. ↑ Rüppell, E. (1826). "Felis chaus, der Kirmyschak". Atlas zu der Reise im nördlichen Afrika (in German). pp. 13–14. {{cite book}}: External link in |chapterurl= (help); Unknown parameter |chapterurl= ignored (|chapter-url= suggested) (help)CS1 maint: unrecognized language (link)
  11. ↑ Gray, J. E. (1830). Illustrations of Indian Zoology chiefly selected from the collection of Major-General Hardwicke. Vol. 1. London, UK: Treuttel, Wurtz, Treuttel, jun. and Richter.
  12. ↑ Brandt, J. F. (1832). "De nova generis Felis specie, Felis Rüppelii nomine designanda hucusque vero cum Fele Chau confusa". Bulletin de la Société Impériale des Naturalistes de Moscou (in Latin). 4: 209–213.{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  13. ↑ Pearson, J. T. (1832). "A stuffed specimen of a species of Felis, native of the Midnapure jungles". Journal of the Asiatic Society of Bengal. 1: 75.
  14. ↑ Saint-Hilaire, I. G. (1844). Voyage dans l'Inde, par Victor Jacquemont, pendant les années 1828 à 1832 [Travel in India, Victor Jacquemont, during the years 1828 to 1832] (in French). Paris, France: Firmin Didot Frères.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  15. ↑ Hodgson, B. H. (1836). "Synoptical description of sundry new animals, enumerated in the Catalogue of Nepalese Mammals". Journal of the Asiatic Society of Bengal. 5: 231–238.
  16. ↑ Kelaart, E. F. (1852). "Felis chaus". Prodromus Faunæ Zeylanicæ: 48.
  17. ↑ Blanford, W. T. (1876). "Description of Felis shawiana, a new Lyncine cat from eastern Turkestan". The Journal of the Asiatic Society of Bengal. 45 (2): 49–51.
  18. ↑ Severtzov, N. (1858). "Notice sur la classification multisériale des Carnivores, spécialement des Félidés, et les études de zoologie générale qui s'y rattachent". Revue et Magasin de Zoologie Pure et Appliquée (in French). 2: 385–396.{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  19. ↑ Fitzinger, L. (1869). "Revision der zur natürlichen Familie der Katzen (Feles) gehörigen Formen". Sitzungsberichte der Mathematisch-Naturwissenschaftliche Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften (in German). 60 (1): 173–262.{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  20. ↑ de Winton, W. E. (1898). "Felis chaus and its allies, with descriptions of new subspecies". The Annals and Magazine of Natural History: Including Zoology, Botany, and Geology. 2. 2 (10): 291–294. doi:10.1080/00222939808678046.
  21. ↑ Nehring, A. (1902). "Über einen neuen Sumpfluchs (Lynx chrysomelanotis) aus Palästina". Schriften der Berlinischen Gesellschaft Naturforschender Freunde (in German). Jahrgang 6: 124–128.{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  22. ↑ Pocock, R. I. (1917). "Classification of existing Felidae". The Annals and Magazine of Natural History: Including Zoology, Botany, and Geology. 8th. 20 (119): 329–350. doi:10.1080/00222931709487018.
  23. ↑ Pocock, R. I. (1917). "Classification of existing Felidae". The Annals and Magazine of Natural History: Including Zoology, Botany, and Geology. 8th. 20 (119): 329–350. doi:10.1080/00222931709487018.
  24. ↑ 24.0 24.1 Pocock, R. I. (1939). The Fauna of British India, including Ceylon and Burma. Mammalia. Vol. 1. London: Taylor and Francis. pp. 290–305.
  25. ↑ 25.0 25.1 25.2 Ellerman, J.R.; Morrison-Scott, T.C.S. (1966). "Felis chaus Güldenstädt 1776". Checklist of Palaearctic and Indian Mammals 1758 to 1946 (2nd ed.). London: British Museum of Natural History. pp. 306–307. {{cite book}}: External link in |chapterurl= (help); Unknown parameter |chapterurl= ignored (|chapter-url= suggested) (help)
  26. ↑ Zukowsky, L. (1914). "Drei neue Kleinkatzenrassen aus Westasien" [Three new small breeds from east Asia]. Archiv für Naturgeschichte (in German). 80 (10): 139–142.{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  27. ↑ 27.0 27.1 27.2 Geptner, V. G.; Sludskij, A. A. (1992) [1972]. "Jungle Cat". Mlekopitajuščie Sovetskogo Soiuza. Moskva: Vysšaia Škola [Mammals of the Soviet Union. Volume II, Part 2. Carnivora (Hyaenas and Cats)]. Washington DC: Smithsonian Institution and the National Science Foundation. pp. 356–398. {{cite book}}: External link in |chapterurl= (help); Unknown parameter |chapterurl= ignored (|chapter-url= suggested) (help)
  28. ↑ Johnson, W.E.; Eizirik, E.; Pecon-Slattery, J.; Murphy, W.J.; Antunes, A.; Teeling, E.; O'Brien, S.J. (2006). "The Late Miocene radiation of modern Felidae: A genetic assessment". Science. 311 (5757): 73–77. doi:10.1126/science.1122277. PMID 16400146. {{cite journal}}: Unknown parameter |last-author-amp= ignored (|name-list-style= suggested) (help)
  29. ↑ Werdelin, L.; Yamaguchi, N.; Johnson, W.E.; O'Brien, S.J. (2010). "Phylogeny and evolution of cats (Felidae)". In Macdonald, D.W.; Loveridge, A.J. (eds.). Biology and Conservation of Wild Felids (Reprint ed.). Oxford, UK: Oxford University Press. pp. 59–82. ISBN 978-0-19-923445-5. {{cite book}}: External link in |chapterurl= (help); Unknown parameter |chapterurl= ignored (|chapter-url= suggested) (help); Unknown parameter |last-author-amp= ignored (|name-list-style= suggested) (help)
  30. ↑ Mukherjee, S.; Krishnan, A.; Tamma, K.; Home, C.; R., N.; Joseph, S.; Das, A.; Ramakrishnan, U.; Murphy, W.J. (2010). "Ecology driving genetic variation: A comparative phylogeography of jungle cat (Felis chaus) and leopard cat (Prionailurus bengalensis) in India". PLOS ONE. 5 (10): e13724. doi:10.1371/journal.pone.0013724. PMC 2966403. PMID 21060831.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)
  31. ↑ 31.0 31.1 31.2 31.3 31.4 Sunquist, M.; Sunquist, F. (2002). "Jungle cat Felis chaus (Schreber, 1777)". Wild Cats of the World. Chicago: University of Chicago Press. pp. 60–66. ISBN 978-0-226-77999-7. {{cite book}}: External link in |chapterurl= (help); Unknown parameter |chapterurl= ignored (|chapter-url= suggested) (help); Unknown parameter |last-author-amp= ignored (|name-list-style= suggested) (help)
  32. ↑ 32.0 32.1 Hunter, L. (2015). "Jungle Cat Felis chaus (Schreber, 1777)". Wild Cats of the World. London, UK: Bloomsbury Publishing. pp. 38–41. ISBN 978-1-4729-2285-4. {{cite book}}: External link in |chapterurl= (help); Unknown parameter |chapterurl= ignored (|chapter-url= suggested) (help)
  33. ↑ 33.0 33.1 Burnie, D.; Wilson, D.E., eds. (2001). Animal (1st American ed.). New York: Dorling Kindersley. ISBN 978-0-7894-7764-4.
  34. ↑ 34.0 34.1 34.2 Kingdon, J.; Happold, D.; Butynski, T.; Hoffmann, M.; Happold, M.; Kalina, J. (2013). Mammals of Africa. London, UK: Bloomsbury Publishing. pp. 197–199. ISBN 978-1-4081-8996-2. {{cite book}}: Unknown parameter |last-author-amp= ignored (|name-list-style= suggested) (help)
  35. ↑ ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ <ref> ടാഗ്; Mukherjee എന്ന പേരിലെ അവലംബങ്ങൾക്ക് എഴുത്തൊന്നും നൽകിയിട്ടില്ല.
  36. ↑ 36.0 36.1 36.2 Wozencraft, W.C. (2010). "Jungle cat Felis chaus (Schreber, 1777)". In Smith, A.T.; Xie, Y. (eds.). A Guide to the Mammals of China. Princeton: Princeton University Press. p. 394. ISBN 978-1-4008-3411-2. {{cite book}}: External link in |chapterurl= (help); Unknown parameter |chapterurl= ignored (|chapter-url= suggested) (help)
  37. ↑ Sanil, R.; Shameer, T.T.; Easa, P.S. (2014). "Albinism in jungle cat and jackal along the coastline of the southern Western Ghats". Cat News (61): 23–25.
  38. ↑ 38.0 38.1 38.2 Sunquist, F.; Sunquist, M. (2014). The Wild Cat Book: Everything You Ever Wanted to Know about Cats. Chicago, USA: University of Chicago Press. pp. 239–241. ISBN 978-0-226-78026-9.
  39. ↑ Blanford, W.T. (1891). "Felis chaus". The Fauna of British India, including Ceylon and Burma. London: Taylor & Francis. pp. 86–88. {{cite book}}: External link in |chapterurl= (help); Unknown parameter |chapterurl= ignored (|chapter-url= suggested) (help)
  40. ↑ ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ <ref> ടാഗ്; Nowell96 എന്ന പേരിലെ അവലംബങ്ങൾക്ക് എഴുത്തൊന്നും നൽകിയിട്ടില്ല.

പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ

തിരുത്തുക
 
Felis chaus എന്ന വിഷയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചിത്രങ്ങൾ വിക്കിമീഡിയ കോമൺസിലുണ്ട്.
 
വിക്കിസ്പീഷിസിൽ Felis chaus എന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ ലഭ്യമാണ്.
 

സസ്തനികളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഈ ലേഖനം അപൂർണ്ണമാണ്‌. ഇതു വികസിപ്പിക്കുവാൻ സഹായിക്കുക.  


"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=കാട്ടുപൂച്ച&oldid=4016152" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്