വിക്കിപീഡിയ

കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെയും കുടുംബങ്ങളുടെയും അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ഉടമ്പടി

എല്ലാ കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെയും കുടുംബങ്ങളുടെയും സംരക്ഷണത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഒരു ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ ബഹുമുഖ ഉടമ്പടിയാണ് കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെയും അവരുടെ കുടുംബങ്ങളിലെ അംഗങ്ങളുടെയും അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള അന്താരാഷ്ട്ര ഉടമ്പടി. 1990 ഡിസംബർ 18-ന് ഒപ്പിട്ട ഇത് 2003 മാർച്ചിൽ 20 അംഗീകൃത സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ പരിധിയിൽ എത്തിയതിന് ശേഷം 2003 ജൂലൈ 1-ന് പ്രാബല്യത്തിൽ വന്നു. കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെ സമിതി (CMW) ഉടമ്പടി നടപ്പാക്കുന്നത് നിരീക്ഷിക്കുന്നു. ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഏഴ് മനുഷ്യാവകാശ ഉടമ്പടി സ്ഥാപനങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് ഇത്. 2021 ഓഗസ്റ്റ് മുതൽ 56 രാജ്യങ്ങളിൽ ഉടമ്പടി ബാധകമാണ്.[1]

International Convention on the Protection of the Rights of All Migrant Workers and Members of Their Families

States parties and signatories to the treaty:
  Parties
  Signatories
Signed
Location 		18 December 1990[1]
New York
Effective
Condition 		1 July 2003[1]
20 ratifications[1]
Signatories 39[1]
Parties 57[1]
Depositary Secretary-General of the United Nations
Languages Arabic, Chinese, English, French, Russian and Spanish

പശ്ചാത്തലം തിരുത്തുക

"ഇപ്പോൾ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾ ഉൾപ്പെടുന്നതും ഉത്ഭവം, ഗതാഗതം, ലക്ഷ്യസ്ഥാനം എന്നീ രാജ്യങ്ങളെ ബാധിക്കുന്നതുമായ കുടിയേറ്റ പ്രശ്നത്തിന്റെ വിവിധ തലങ്ങളിലേക്ക് കൂടുതൽ സമഗ്രമായ ഒരു വീക്ഷണം നടത്തേണ്ട സമയമാണിത്. ആളുകളുടെ അന്താരാഷ്ട്ര പ്രവാഹത്തിന്റെ കാരണങ്ങളും വികസനവുമായുള്ള അവരുടെ സങ്കീർണ്ണമായ പരസ്പര ബന്ധവും നാം നന്നായി മനസ്സിലാക്കേണ്ടതുണ്ട്. " യുണൈറ്റഡ് നേഷൻസ് സെക്രട്ടറി ജനറൽ കോഫി അന്നാൻ, 2002 നവംബർ 9 ന്, സംഘടനയെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ റിപ്പോർട്ടിൽ നിന്ന്.[2]

അവലോകനം തിരുത്തുക

ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ ഉടമ്പടി കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെ അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് സമഗ്രമായ ഒരു അന്താരാഷ്ട്ര ഉടമ്പടി രൂപീകരിക്കുന്നു. ലോകമെമ്പാടുമുള്ള നിർണായക നയ വിഷയമായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കുടിയേറ്റവും മനുഷ്യാവകാശങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ ഇത് ഊന്നിപ്പറയുന്നു. കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളെയും അവരുടെ കുടുംബാംഗങ്ങളെയും സംരക്ഷിക്കാൻ ഉടമ്പടി ലക്ഷ്യമിടുന്നു. അതിന്റെ അസ്തിത്വം ഒരു ധാർമ്മിക നിലവാരം സ്ഥാപിക്കുന്നു. കൂടാതെ ഓരോ രാജ്യത്തും കുടിയേറ്റ അവകാശങ്ങൾ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു വഴികാട്ടിയും ഉത്തേജനവും ആയി പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

ആമുഖത്തിൽ, കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളെക്കുറിച്ചുള്ള ഇന്റർനാഷണൽ ലേബർ ഓർഗനൈസേഷന്റെ ഉടമ്പടികൾ : മൈഗ്രേഷൻ ഫോർ എംപ്ലോയ്‌മെന്റ് കൺവെൻഷൻ (പുതുക്കിയത്), 1949, മൈഗ്രന്റ് വർക്കേഴ്സ് (സപ്ലിമെന്ററി പ്രൊവിഷൻസ്) കൺവെൻഷൻ, 1975, നിർബന്ധിത തൊഴിൽ; നിർബന്ധിത തൊഴിൽ ഉടമ്പടിയും നിർബന്ധിത തൊഴിൽ നിർത്തലാക്കൽ ഉടമ്പടിയും വിദ്യാഭ്യാസത്തിലെ വിവേചനത്തിനെതിരായ ഉടമ്പടി ഉൾപ്പെടെയുള്ള അന്താരാഷ്ട്ര മനുഷ്യാവകാശ ഉടമ്പടികളും അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നു.

കുടിയേറ്റക്കാരുടെ മനുഷ്യാവകാശങ്ങളോടുള്ള ആദരവ് വളർത്തുക എന്നതാണ് കൺവെൻഷന്റെ പ്രാഥമിക ലക്ഷ്യം. കുടിയേറ്റക്കാർ തൊഴിലാളികൾ മാത്രമല്ല, മനുഷ്യരും കൂടിയാണ്. ഉടമ്പടി കുടിയേറ്റക്കാർക്ക് പുതിയ അവകാശങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നില്ല, എന്നാൽ കുടിയേറ്റക്കാർക്കും പൗരന്മാർക്കും ചികിത്സയുടെ തുല്യതയും താൽക്കാലിക ജോലി ഉൾപ്പെടെയുള്ള അതേ തൊഴിൽ സാഹചര്യങ്ങളും ഉറപ്പുനൽകാൻ ലക്ഷ്യമിടുന്നു. ഉടമ്പടി നവീകരിക്കുന്നത് കാരണം എല്ലാ കുടിയേറ്റക്കാർക്കും മിനിമം പരിരക്ഷ ലഭിക്കണമെന്ന അടിസ്ഥാന ധാരണയെ അത് ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ക്രമരഹിത കുടിയേറ്റക്കാരേക്കാൾ കൂടുതൽ അവകാശങ്ങൾ ക്ലെയിം ചെയ്യാൻ സ്ഥിരം കുടിയേറ്റക്കാർക്ക് നിയമസാധുതയുണ്ടെന്ന് ഉടമ്പടി അംഗീകരിക്കുന്നു. എന്നാൽ ക്രമരഹിത കുടിയേറ്റക്കാർ എല്ലാ മനുഷ്യരെയും പോലെ തങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാന മനുഷ്യാവകാശങ്ങളെ മാനിക്കണമെന്ന് അത് ഊന്നിപ്പറയുന്നു.

ഇതിനിടയിൽ, രഹസ്യ നീക്കങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കാൻ നടപടികൾ കൈക്കൊള്ളണമെന്ന് ഉടമ്പടി നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. പ്രത്യേകിച്ച് ആളുകളെ ക്രമരഹിതമായി കുടിയേറാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുന്ന വിവരങ്ങൾക്കെതിരായ പോരാട്ടത്തിലൂടെയും അനധികൃത കുടിയേറ്റക്കാരുടെ കടത്തുകാർക്കും തൊഴിലുടമകൾക്കും എതിരായ ഉപരോധം വഴിയും.

ഈ കൺവെൻഷന്റെ ആർട്ടിക്കിൾ 7 കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളികളുടെയും അവരുടെ കുടുംബങ്ങളുടെയും "ലിംഗം, വംശം, നിറം, ഭാഷ, മതം അല്ലെങ്കിൽ ബോധ്യം, രാഷ്ട്രീയമോ മറ്റ് അഭിപ്രായം, ദേശീയ, വംശീയ അല്ലെങ്കിൽ സാമൂഹിക ഉത്ഭവം, ദേശീയത, പ്രായം, സാമ്പത്തിക നില, സ്വത്ത്, വൈവാഹിക നില, ജനനം അല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് പദവികൾ" എന്നിവ പരിഗണിക്കാതെ അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നു. [3] കൂടാതെ ആർട്ടിക്കിൾ 29 കുടിയേറ്റ തൊഴിലാളിയുടെ കുട്ടിയുടെ പേര്, ജനന രജിസ്ട്രേഷൻ, ഒരു ദേശീയത എന്നിവയ്ക്കുള്ള അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നു.

ഈ കൺവെൻഷൻ ആമുഖത്തിലെ വികലാംഗരുടെ അവകാശങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഉടമ്പടികളും ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.[4]

പാർട്ടികളും ഒപ്പിട്ടവരും തിരുത്തുക

2021 ഓഗസ്റ്റ് വരെ കൺവെൻഷൻ അംഗീകരിച്ച രാജ്യങ്ങൾ പ്രധാനമായും കുടിയേറ്റക്കാരുടെ ഉത്ഭവ രാജ്യങ്ങളാണ് (മെക്സിക്കോ, മൊറോക്കോ, ഫിലിപ്പീൻസ് എന്നിവ). ഈ രാജ്യങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, വിദേശത്ത് താമസിക്കുന്ന അവരുടെ പൗരന്മാരെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു പ്രധാന മാധ്യമമാണ് ഉടമ്പടി. ഉദാഹരണത്തിന്, ഫിലിപ്പൈൻസിൽ, ഫിലിപ്പിനോ തൊഴിലാളികളോട് വിദേശത്ത് മോശമായി പെരുമാറുന്ന നിരവധി കേസുകളുടെ സവിശേഷതയായ ഒരു സന്ദർഭത്തിലാണ് കൺവെൻഷന്റെ അംഗീകാരം നടന്നത്: അത്തരം കേസുകൾ ഫിലിപ്പിനോ ജനസംഖ്യയെ വേദനിപ്പിക്കുകയും കൺവെൻഷൻ അംഗീകരിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നിരുന്നാലും, ഈ രാജ്യങ്ങൾ ട്രാൻസിറ്റ്, ഡെസ്റ്റിനേഷൻ രാജ്യങ്ങൾ കൂടിയാണ്. അവരുടെ പ്രദേശത്തെ കുടിയേറ്റക്കാരുടെ അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള അവരുടെ ഉത്തരവാദിത്തം കൺവെൻഷൻ വ്യക്തമാക്കുന്നു. മാത്രമല്ല അവർ വീട്ടിൽ ഉള്ളവരെ സംരക്ഷിക്കാൻ കാര്യമായൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല.[5][6]

പടിഞ്ഞാറൻ യൂറോപ്പിലോ വടക്കേ അമേരിക്കയിലോ കുടിയേറ്റക്കാരെ സ്വീകരിക്കുന്ന ഒരു സംസ്ഥാനവും ഉടമ്പടി അംഗീകരിച്ചിട്ടില്ല. ഓസ്‌ട്രേലിയ, പേർഷ്യൻ ഗൾഫിലെ അറബ് രാജ്യങ്ങൾ, ഇന്ത്യ, ദക്ഷിണാഫ്രിക്ക എന്നിവ പോലുള്ള മറ്റ് പ്രധാന രാജ്യങ്ങൾ ഉടമ്പടി അംഗീകരിച്ചിട്ടില്ല.

ഫലകം:Stacked bar
World population covered by the treaty[1][i]
Legend Population[i] Per.
  Parties
 1,790,722,000 22.97%
  Signatories
 83,145,000 1.07%
  Non-signatories
 5,920,932,000 75.96%
Parties and signatories[1]
State Status Signature Deposit Method Population[i]
  Albania Party 5 June 2007 Accession 2,878,000
  Algeria Party 21 April 2005 Accession 43,851,000
  Argentina Party 10 August 2004 23 February 2007 Ratification 45,196,000
  Armenia Signatory 26 September 2013 2,963,000
  Azerbaijan Party 11 January 1999 Accession 10,139,000
  Bangladesh Party 7 October 1998 24 August 2011 Ratification 164,689,000
  Belize Party 14 November 2001 Accession 398,000
  Benin Party 15 September 2005 6 July 2018 Ratification 12,123,000
  Bolivia Party 16 October 2000 Accession 11,673,000
  Bosnia and Herzegovina Party 13 December 1996 Accession 3,281,000
  Burkina Faso Party 16 November 2001 26 November 2003 Ratification 20,903,000
  Cabo Verde Party 16 September 1997 Accession 556,000
  Cambodia Signatory 27 September 2004 16,719,000
  Cameroon Signatory 15 December 2009 26,546,000
  Chad Party 26 September 2012 22 February 2022 Ratification 16,426,000
  Chile Party 24 September 1993 21 March 2005 Ratification 19,116,000
  Colombia Party 24 May 1995 Accession 50,883,000
  Comoros Signatory 22 September 2000 870,000
  Congo, Republic of the Party 29 September 2008 31 March 2017 Ratification 5,518,000
  Ecuador Party 5 February 2002 Accession 17,643,000
  Egypt Party 19 February 1993 Accession 102,334,000
  El Salvador Party 13 September 2002 14 March 2003 Ratification 6,486,000
  Fiji Party 19 August 2019 Accession 896,000
  Gabon Signatory 15 December 2004 2,226,000
  Gambia Party 20 September 2017 28 September 2018 Ratification 2,417,000
  Ghana Party 7 September 2000 7 September 2000 Ratification 31,073,000
  Guatemala Party 7 September 2000 14 March 2003 Ratification 17,916,000
  Guinea Party 7 September 2000 Accession 13,133,000
  Guinea-Bissau Party 12 September 2000 22 October 2018 Ratification 1,968,000
  Guyana Party 15 September 2005 7 July 2010 Ratification 787,000
  Haiti Signatory 5 December 2013 11,403,000
  Honduras Party 9 August 2005 Accession 9,905,000
  Indonesia Party 22 September 2004 31 May 2012 Ratification 273,524,000
  Jamaica Party 25 September 2008 25 September 2008 Ratification 2,961,000
  Kyrgyzstan Party 29 September 2003 Accession 6,524,000
  Lesotho Party 24 September 2004 16 September 2005 Ratification 2,142,000
  Liberia Signatory 22 September 2004 5,058,000
  Libya Party 18 June 2004 Accession 6,871,000
  Madagascar Party 24 September 2014 13 May 2015 Ratification 27,691,000
  Mali Party 5 June 2003 Accession 20,251,000
  Mauritania Party 22 January 2007 Accession 4,650,000
  Mexico Party 22 May 1991 8 March 1999 Ratification 128,933,000
  Montenegro Signatory 23 October 2006 628,000
  Morocco Party 15 August 1991 21 June 1993 Ratification 36,911,000
  Mozambique Party 15 March 2012 19 August 2013 Ratification 31,255,000
  Nicaragua Party 26 October 2005 Accession 6,625,000
  Niger Party 18 March 2009 Accession 24,207,000
  Nigeria Party 27 July 2009 Accession 206,140,000
  Palau Signatory 20 September 2011 18,000
  Paraguay Party 13 September 2000 23 September 2008 Ratification 7,133,000
  Peru Party 22 September 2004 14 September 2005 Ratification 32,972,000
  Philippines Party 15 November 1993 5 July 1995 Ratification 109,581,000
  Rwanda Party 15 December 2008 Accession 12,952,000
  São Tomé and Príncipe Party 6 September 2000 10 January 2017 Ratification 219,000
  Senegal Party 9 June 1999 Accession 16,744,000
  Serbia Signatory 11 November 2004 8,737,000
  Seychelles Party 15 December 1994 Accession 98,000
  Sierra Leone Signatory 15 September 2000 7,977,000
  Sri Lanka Party 11 March 1996 Accession 21,413,000
  Saint Vincent and the Grenadines Party 29 October 2010 Accession 111,000
  Syria Party 2 June 2005 Accession 17,501,000
  Tajikistan Party 7 September 2000 8 January 2002 Ratification 9,538,000
  Timor-Leste Party 30 January 2004 Accession 1,318,000
  Togo Party 15 November 2001 16 December 2020 Ratification 8,279,000
  Turkey Party 13 January 1999 27 September 2004 Ratification 84,339,000
  Uganda Party 14 November 1995 Accession 45,741,000
  Uruguay Party 15 February 2001 Accession 3,474,000
  Venezuela Party 4 October 2011 25 October 2016 Ratification 28,436,000

കുറിപ്പുകൾ തിരുത്തുക

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Population figures are 2020 mid-year medium-variant projections from the United Nations World Population Prospects 2019.[7]

അവലംബം തിരുത്തുക

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7 "13. International Convention on the Protection of the Rights of All Migrant Workers and Members of their Families. New York, 18 December 1990". UN Treaty base. Retrieved 2 August 2021.
  2. ↑ "United Nations Maintenance Page". www.un.org. Retrieved 2020-01-02.
  3. ↑ Kinnear, Karen L. (2011). Women in Developing Countries: A Reference Handbook. ABC-CLIO. pp. 184. ISBN 9781598844252.
  4. ↑ Convention on the Rights of Persons with Disabilities: Preamble,(d)
  5. ↑ Palmer, Wayne; Missbach, Antje (2019-05-04). "Enforcing labour rights of irregular migrants in Indonesia". Third World Quarterly (in ഇംഗ്ലീഷ്). 40 (5): 908–925. doi:10.1080/01436597.2018.1522586. ISSN 0143-6597.
  6. ↑ Palmer, Wayne (2018). "Back Pay for Trafficked Migrant Workers: An Indonesian Case Study". International Migration (in ഇംഗ്ലീഷ്). 56 (2): 56–67. doi:10.1111/imig.12376.
  7. ↑ "World Population Prospects 2019: Volume I: Comprehensive Tables" (PDF). United Nations. 2019. pp. 23–32. Archived (PDF) from the original on 9 February 2022. Retrieved 13 February 2022.

പുറംകണ്ണികൾ തിരുത്തുക

"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=കുടിയേറ്റ_തൊഴിലാളികളുടെയും_കുടുംബങ്ങളുടെയും_അവകാശങ്ങൾ_സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള_ഉടമ്പടി&oldid=3795733" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്