വിക്കിപീഡിയ

ലൈക്കനോളജി

കുമിൾ ജീവിവർഗ്ഗവും പായൽ ജീവിവർഗ്ഗവും ഒന്നിച്ചുജീവിക്കുന്ന ജീവിതക്രമമായ കൽപായൽ അഥവാ ലൈക്കനുകളെക്കുറിച്ചു പഠിക്കുന്ന മൈക്കോളജിയുടെ ശാഖയാണ് ലൈക്കനോളജി.

ലൈക്കൺ

ലൈക്കണുകളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനം മൈക്കോളജി, ഫൈക്കോളജി, മൈക്രോബയോളജി, ബോട്ടണി എന്നിങ്ങനെ നിരവധി വിഷയങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ലൈക്കനോളജിയിൽ വിദഗ്ദ്ധരായവർ ലൈക്കനോളജിസ്റ്റുകൾ എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്.

ചരിത്രം

തിരുത്തുക

തുടക്കങ്ങൾ

തിരുത്തുക

മനുഷ്യരും ചില ജീവജാലങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ആദ്യകാലം മുതൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും സസ്യശാസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ക്ലാസിക്കൽ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ ഒരു ഗ്രൂപ്പെന്ന നിലയിൽ ലൈക്കണുകൾക്ക് മറ്റ് ഗ്രൂപ്പുകളെ അപേക്ഷിച്ച് ശ്രദ്ധ കുറവാണ്. പഠനങ്ങൾ വളരെ ആഴത്തിലുള്ളതല്ലെങ്കിലും ഡയോസ്കോറൈഡ്സ്, പ്ലിനി ദി എൽഡർ, തിയോഫ്രാസ്റ്റസ് എന്നിവരുടെ കൃതികളിൽ നിരവധി സ്പീഷീസുകളെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ആധുനിക യുഗത്തിന്റെ ആദ്യ നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ, സ്വതഃജനനത്തിൻ്റെ ഉദാഹരണങ്ങളായി അവയെ സാധാരണയായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുകയും അവയുടെ പ്രത്യുത്പാദന സംവിധാനങ്ങൾ പൂർണ്ണമായും അവഗണിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു.[1] നൂറ്റാണ്ടുകളായി പ്രകൃതിശാസ്ത്രജ്ഞർ ലൈക്കണുകളെ വിവിധ ഗ്രൂപ്പുകളായി ഉൾപ്പെടുത്തിയിരുന്നു, പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ഒരു ഫ്രഞ്ച് ഗവേഷകനായ ജോസഫ് പിറ്റൺ ഡി ടൂർണെഫോർട്ട് തന്റെ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂഷനുകളിൽ റെയ് ഹെർബാരിയേ ലൈക്കണുകളെ അവയുടെ സ്വന്തം ജനുസ്സിലേക്ക് തരംതിരിച്ചു. തിയോഫ്രാസ്റ്റസിൽ നിന്ന് പ്ലിനി ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ലൈക്കൺ എന്ന ലാറ്റിൻ പദമാണ് അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചത്, എന്നാൽ അതുവരെ ഈ പദം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നില്ല.[2] എന്നിരുന്നാലും λειχήν (ലൈക്കൺ) എന്ന ഗ്രീക്ക് പദത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം മോസ് എന്നായിരുന്നു, ഇത് ജീവജാലങ്ങൾക്ക് വെള്ളം ആഗിരണം ചെയ്യാനുള്ള കഴിവിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന ഗ്രീക്ക് ക്രിയയായ λείχω (ലൈക്കൊ) യിൽ നിന്ന് ആണ് ഉത്ഭവിച്ചത്. അതിന്റെ യഥാർത്ഥ ഉപയോഗത്തിൽ ആ പദം അന്ന് മോസസ്, ലിവർവോർട്ട്സ്, ലൈക്കണുകൾ എന്നിവയെ ആണ് സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നത്. ഏകദേശം നാൽപ്പത് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഡിലേനിയസ് തന്റെ ഹിസ്റ്റോറിയ മസ്‌കോറം എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിൽ, ലൈക്കൺ തല്ലസിന്റെ രൂപശാസ്ത്രപരമായ സ്വഭാവസവിശേഷതകളോട് പ്രതികരിച്ചുകൊണ്ട് ഉപകുടുംബങ്ങളായ ഉസ്‌നിയ, കോറലോയിഡ്‌സ് [a], ലൈക്കൻസ് എന്നിവയെ വേർപെടുത്തിക്കൊണ്ട് ടൂർൺഫോർട്ട് സൃഷ്ടിച്ച ഗ്രൂപ്പിന്റെ ആദ്യ ഡിവിഷൻ ഉണ്ടാക്കി.[4]

ജൈവവർഗ്ഗീകരണത്തിലെ വിപ്ലവത്തിന് ശേഷം ലിനേയസ് കൊണ്ടുവന്ന വർഗ്ഗീകരണം സസ്യരാജ്യത്തിൽ നിലനിർത്തി, താലസിന്റെ രൂപഘടനയനുസരിച്ച് ഗ്രൂപ്പിനുള്ളിൽ എട്ട് ഡിവിഷനുകളുള്ള ഒരൊറ്റ ഗ്രൂപ്പായ ലൈക്കൺ രൂപീകരിച്ചു.[5] സ്വീഡിഷ് സസ്യശാസ്ത്രജ്ഞനായ എറിക് അചാരിയസ് (1757-1819) ആണ് ലൈക്കണുകളുടെ വർഗ്ഗീകരണം ആദ്യമായി തീവ്രമായി അന്വേഷിച്ചത്, അതിനാൽ അദ്ദേഹത്തെ ചിലപ്പോൾ "ലൈക്കനോളജിയുടെ പിതാവ്" എന്ന് വിളിക്കുന്നു. കാൾ ലിന്നേയസിന്റെ വിദ്യാർത്ഥിയായിരുന്നു ആചാരിയസ്. ഒരു അച്ചടക്കമെന്ന നിലയിൽ ലൈക്കനോളജിയുടെ തുടക്കം കുറിക്കുന്ന ഈ വിഷയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രധാനപ്പെട്ട ചില കൃതികൾ ഇവയാണ്:

  • ലൈക്കനോഗ്രാഫിയ സൂസിയ പ്രോഡ്രോമസ് (1798)
  • മെത്തഡസ് ലൈക്കനം (1803)
  • ലൈക്കനോഗ്രാഫിയ യൂണിവേഴ്‌സലിസ് (1810)
  • സംഗ്രഹം മെത്തേഡിക്ക ലൈക്കനം (1814)
 
പാറകളിൽ ലൈക്കൺ
 
Evernia punastri, ഓക്ക്മോസ്

പിൽക്കാല ലൈക്കനോളജിസ്റ്റുകളിൽ അമേരിക്കൻ ശാസ്ത്രജ്ഞരായ വെർനൺ അഹമ്മദ്ജിയാൻ, എഡ്വേർഡ് ടക്കർമാൻ, റഷ്യൻ പരിണാമ ജീവശാസ്ത്രജ്ഞൻ കോൺസ്റ്റാന്റിൻ മിരിഷ്കോവ്സ്കി എന്നിവരും ലൂയിസ കോളിംഗ്സിനെപ്പോലുള്ള അമച്വർമാരും ഉൾപ്പെടുന്നു.

വർഷങ്ങൾ നീണ്ട ഗവേഷണങ്ങൾ അപ്പോഴും സസ്യങ്ങളായി വർഗ്ഗീകരിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ ജീവികളുടെ സ്വഭാവത്തിലേക്ക് പുതിയ വെളിച്ചം കൊണ്ടുവന്നു. 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭം മുതൽ ലൈക്കണുകളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ഒരു വിവാദ വിഷയം അവയുടെ പുനരുൽപാദനമാണ്. ഈ വർഷങ്ങളിൽ ലിനേയസിന്റെ തത്വങ്ങളോട് വിശ്വസ്തരായ ഒരു കൂട്ടം ഗവേഷകർ ലൈക്കണുകൾക്ക് ലൈംഗിക പ്രത്യുത്പാദന അവയവങ്ങൾ ഉള്ളതായി കണക്കാക്കുകയും ചെയ്തു. മറ്റ് ഗവേഷകർ പ്രൊപാഗുൾസ് വഴിയുള്ള അലൈംഗിക പുനരുൽപാദനം മാത്രമാണ് പരിഗണിച്ചത്.[6]

19-ആം നൂറ്റാണ്ട്

തിരുത്തുക

19-ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ ലിനേയസിന്റെ ശിഷ്യനും ഇന്ന് ലൈക്കനോളജിയുടെ പിതാവായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന സ്വീഡിഷ് സസ്യശാസ്ത്രജ്ഞനായ എറിക് അകാറിയസ് സ്വീഡിഷ് ലൈക്കണുകളെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രമുഖമായ പഠനങ്ങൾ നടത്തി.[7] ഈ പഠനങ്ങളും വർഗ്ഗീകരണങ്ങളുമാണ് തുടർന്നുള്ള അന്വേഷണങ്ങളുടെ ആണിക്കല്ല്. പുതിയതായി വന്ന ഈ ജീവശാസ്ത്ര മേഖലയുടെ ആദ്യ വർഷങ്ങളിൽ നിരവധി ശ്രദ്ധേയ പഠനങ്ങൾ വന്നു. 1831-ൽ എലിയാസ് ഫ്രൈസ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ലൈക്കനോഗ്രാഫിയ യൂറോപ്പിയ റിഫോർമറ്റ, 1850 ൽ ജർമ്മനിയിലെ ലുഡ്‌വിഗ് സ്‌ചേറർ[8] എഴുതിയ എന്യൂമറേഷ്യോ ക്രിറ്റിക്കോ ലിചെനം യൂറോപ്പോറം പോലുള്ള മികച്ച ശാസ്ത്രീയ പ്രാധാന്യമുള്ള വിവിധ കൃതികൾ 19 ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.[9]

 
എറിക് അക്കാരിയസ് (1757-1819), സ്വീഡിഷ് സസ്യശാസ്ത്രജ്ഞൻ, ലൈക്കനോളജിയുടെ പിതാവ്

എന്നാൽ ഈ കൃതികൾ ഉപരിപ്ലവവും കൂടുതൽ ഫിസിയോളജിക്കൽ പഠനങ്ങളില്ലാതെ സ്പീഷിസുകളുടെ വെറും പട്ടികകളുമായിരുന്നു എന്നതാണ് വലിയ പോരായ്മ.[10] ബയോകെമിക്കൽ, ഫിസിയോളജിക്കൽ രീതികൾ ഉപയോഗിച്ച് ഗവേഷണം നേടുന്നതിന് 19-ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പകുതി വരെ എടുത്തു. ജർമ്മനിയിൽ Hermann Itzigsohn (de) [11] ഒപ്പം Johann Bayrhoffer, [12] ഫ്രാൻസിൽ എഡ്മമണ്ട് തുലാസ്നെയും ക്യാമിലെ മൊണ്ടാഗ്നെയും, റഷ്യയിൽ ഫെഡോർ ബുസെ, [13] ഇംഗ്ലണ്ടിൽ വില്യം ആൽപോർട്ട് ലൈട്ടൻ, യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിൽ എഡ്വേഡ് ടക്കർമാൻ എന്നിവർ വലിയ ശാസ്ത്രീയ പ്രാധാന്യമുള്ള കൃതികൾ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

ലൈക്കണുകളെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞാതമായ പല വസ്തുതകളും ശാസ്ത്രീയ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങൾ പരിഹരിച്ചു. 1852-ലെ ഫ്രഞ്ച് പ്രസിദ്ധീകരണമായ അന്നലെസ് ഡെസ് സയൻസസ് നേച്ചർലെസിൽ, എഡ്മണ്ട് തുലാസ്‌നെ എഴുതിയ "മെമ്മോറി പോർ സെർവിർ എ എൽ ഹിസ്റ്റോയർ ഡെസ് ലൈക്കൻസ് ഓർഗാനോഗ്രാഫിക് എറ്റ് ഫിസിയോളജിക്" എന്ന ലേഖനത്തിൽ ലൈക്കണുകളുടെ പ്രത്യുത്പാദന അവയവങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ അപ്പോത്തീസിയ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.[14] [15]

ഈ പുതിയ കണ്ടുപിടുത്തങ്ങൾ ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് കൂടുതൽ വൈരുദ്ധ്യമായി മാറുകയായിരുന്നു. അപ്പോത്തീസിയം പ്രത്യുത്പാദന അവയവം ഫംഗസുകൾക്ക് മാത്രമുള്ളതാണ്, എന്നാൽ മറ്റ് ഫോട്ടോസിന്തറ്റിക് ജീവികളിൽ ഇത് ഇല്ല. മൈക്രോസ്കോപ്പിയിലെ മെച്ചപ്പെടുത്തലുകളോടെ, ലൈക്കൺ ഘടനയിൽ ആൽഗകളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു, ഇത് കൂടുതൽ വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ ഉയർത്തി. നനഞ്ഞ അവസ്ഥയിൽ സാമ്പിളുകൾ ശേഖരിക്കുന്നത് മൂലമുള്ള മലിനീകരണം മൂലമാണ് ആൽഗകളുടെ സാന്നിധ്യം ഉണ്ടായതെന്നാണ് ആദ്യം കണക്കാക്കിയത്, തല്ലസിന്റെ ഫംഗസ് ഭാഗവുമായി അവ സഹജീവി ബന്ധത്തിലാണെന്ന് ആദ്യമൊന്നും കണക്കാക്കിയിരുന്നില്ല. ആൽഗകൾ പെരുകുന്നത് തുടരുന്നത് അവ വെറും മലിനീകരണമല്ലെന്ന് കാണിച്ചു.

1865-ൽ ഫൈറ്റോപത്തോളജിയിൽ വൈദഗ്ദ്ധ്യം നേടിയ ജർമ്മൻ മൈക്കോളജിസ്റ്റായ ആന്റൺ ഡി ബാരിയാണ് ലൈക്കണുകൾ നോസ്റ്റോക്ക് തരം ആൽഗകളും മറ്റുള്ളവയും അസ്‌കോമൈസെറ്റസ് ഗ്രൂപ്പിലെ വിവിധ ഫംഗസുകളും തമ്മിലുള്ള പാരാസൈറ്റിസത്തിന്റെ ഫലമാണെന്ന് ആദ്യമായി നിർദ്ദേശിച്ചത്. 1867-ൽ ആന്ദ്രേ ഫാമിൻസിനും ബാരനെറ്റ്‌സ്‌കിയും[16] നടത്തിയതുപോലുള്ള തുടർച്ചയായ പഠനങ്ങൾ ലൈക്കൺ താലസിനെ ആൽഗൽ ഘടകത്തെ ആശ്രയിക്കുന്നില്ലെന്നും പായൽ ഘടകത്തിന് താലസിൽ നിന്ന് സ്വതന്ത്രമായി ജീവിക്കാൻ കഴിയുമെന്നും കാണിച്ചു.[17] 1869-ൽ സൈമൺ ഷ്വെൻഡനർ, എല്ലാ ലൈക്കണുകളും ആൽഗൽ കോശങ്ങളുടെ കോശങ്ങളിലെ ഫംഗസ് ആക്രമണത്തിന്റെ ഫലമാണെന്നും ഈ ആൽഗകളെല്ലാം പ്രകൃതിയിൽ സ്വതന്ത്രമായി നിലനിൽക്കുന്നുണ്ടെന്നും തെളിയിച്ചു. ഫംഗസ് ഘടകം ആൽഗൽ ഘടകം പിടിച്ചെടുക്കുന്നതിന്റെ ഫലമായി ലൈക്കണുകളുടെ ഇരട്ട സ്വഭാവം ആദ്യമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞത് ഈ ഗവേഷകനാണ്.[18] 1873-ൽ ജീൻ-ബാപ്റ്റിസ്റ്റ് എഡ്വാർഡ് ബോർനെറ്റ്, പലതരം ലൈക്കൺ സ്പീഷിസുകളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനം നടത്തി ഫംഗസുകളും ആൽഗകളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം പൂർണ്ണമായും സഹവർത്തിത്വമുള്ളതാണെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തി. വ്യത്യസ്ത ലൈക്കൺ ഫിനോടൈപ്പുകൾ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിന് ആൽഗകൾക്ക് വ്യത്യസ്ത ഫംഗസുകളുമായി ബന്ധപ്പെടുത്താൻ കഴിയുമെന്നും സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു.

 
ഫ്രഞ്ച് സസ്യശാസ്ത്രജ്ഞൻ (ജീൻ-ബാപ്റ്റിസ്റ്റ്) എഡ്വാർഡ് ബോർനെറ്റ് (1828-1911)

20-ാം നൂറ്റാണ്ട്

തിരുത്തുക

1909-ൽ റഷ്യൻ ലൈക്കനോളജിസ്റ്റ് കോൺസ്റ്റാന്റിൻ മെറെഷ്‌കോവ്‌സ്‌കി "The Theory of two Plasms as the basis of Symbiogenesis, A new study on the Origin of Organisms (രണ്ട് പ്ലാസ്മുകളുടെ സിദ്ധാന്തം സിംബയോജെനിസിസിന്റെ അടിസ്ഥാനമായി, ജീവികളുടെ ഉത്ഭവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പുതിയ പഠനം)" എന്ന ഒരു ഗവേഷണ പ്രബന്ധം അവതരിപ്പിച്ചു, ഇത് ലൈക്കണുകളും മറ്റ് ജീവജാലങ്ങളും ചേർന്ന് സിംബയോജെനിസിസിന്റെ ഒരു പുതിയ സിദ്ധാന്തം വിശദീകരിക്കാൻ ലക്ഷ്യമിടുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യ കൃതി "Nature and Origin of Chromatophores in the Plant Kingdom (സസ്യരാജ്യത്തിലെ ക്രോമാറ്റോഫോറുകളുടെ പ്രകൃതിയും ഉത്ഭവവും)" ആണ്. ഈ പുതിയ ആശയങ്ങൾ ഇന്ന് എൻഡോസിംബയോസിസ് സിദ്ധാന്തം എന്ന പേരിൽ പഠിക്കാവുന്നതാണ്.[19]

മേൽപ്പറഞ്ഞ പഠനങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, 1939-ൽ സ്വിസ് ഗവേഷകനായ യൂജെൻ എ തോമസിന്[20] [21] ക്ലഡോനിയ പിക്‌സിഡാറ്റ എന്ന ലൈക്കണിന്റെ ഫിനോടൈപ്പ് പുനർനിർമ്മിക്കാൻ കഴിയുന്നത് വരെ ലൈക്കണുകളുടെ ഇരട്ട സ്വഭാവം ഒരു സിദ്ധാന്തം മാത്രമായിരുന്നു.

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ സസ്യശാസ്ത്രവും മൈക്കോളജിയും ലൈക്കണുകളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള രണ്ട് പ്രധാന പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു വശത്ത് ലൈക്കണുകളുടെ നിർവചനവും മറുവശത്ത് രണ്ട് സഹജീവികൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധവും സസ്യ, ഫംഗസ് കിങ്ഡത്തിനുള്ളിൽ ഈ ജീവികളുടെ ടാക്സോണമിക് സ്ഥാനവും. ലൈക്കനോളജി മേഖലയിൽ ഹെൻറി നിക്കോളോൺ ഡെസ് അബ്ബായീസ്, വില്യം ആൽഫ്രഡ് വെബർ, അന്റോണിന ജോർജീവ്ന ബോറിസോവ, ഇർവിൻ എം. ബ്രോഡോ, ജോർജ്ജ് ആൽബർട്ട് ലാനോ തുടങ്ങിയ നിരവധി പ്രശസ്ത ഗവേഷകർ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

ലൈക്കനോളജിക്ക് ബയോളജിക്ക് അപ്പുറത്തുള്ള പ്രയോഗങ്ങൾ ഉണ്ട്. ഭൂഗർഭ ശാസ്ത്രത്തിൽ ലൈക്കനോമെട്രി എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരു സാങ്കേതികത ഉപയോഗിച്ച് വളരുന്ന ലൈക്കണുകളുടെ പ്രായം പഠിച്ച് തുറന്ന പ്രതലത്തിന്റെ പ്രായം കണ്ടെത്താനാകും. ഈ വിധത്തിലുള്ള പ്രായപരിധി സമ്പൂർണ്ണമോ ആപേക്ഷികമോ ആകാം, കാരണം ഈ ജീവികളുടെ വളർച്ച വിവിധ വ്യവസ്ഥകളിൽ അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെടാം. പഠിക്കുന്ന മാധ്യമത്തിന്റെ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ പ്രായം നൽകുന്ന പഴയ വ്യക്തിഗത ലൈക്കണുകളുടെ ശരാശരി പ്രായം ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ നൽകുന്നു.[22] 1950-ൽ റോളണ്ട് ബെഷെൽ [23] നടത്തിയ പഠനങ്ങളിൽ കണ്ടതുപോലെ, വളരുന്ന എപ്പിലിത്തിക് ലൈക്കണിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ തല്ലസിന്റെ പരമാവധി വ്യാസം, പരിസ്ഥിതിയുമായി ആദ്യം എക്സ്പോഷർ ചെയ്യുന്ന സമയത്തിന് നേരിട്ട് ആനുപാതികമാണ് എന്ന വസ്തുതയെ ലൈക്കനോമെട്രി ആശ്രയിക്കുന്നു. 1000 വർഷത്തിൽ താഴെയുള്ള പ്രദേശങ്ങളിൽ ഇത് പ്രത്യേകിച്ചും ഉപയോഗപ്രദമാണ്. ആദ്യത്തെ 20 മുതൽ 100 വരെ വർഷങ്ങളിൽ വളർച്ച ഏറ്റവും വലുതാണ് പ്രതിവർഷം 15-50 മില്ലീമീറ്റർ വളർച്ചയും തുടർന്നുള്ള വർഷങ്ങളിൽ വളർച്ച കുറഞ്ഞു ശരാശരി 2-4 മി.മീ. വളർച്ച/പ്രതിവർഷം എത്തും. [24]

ലൈക്കണോളജിസ്റ്റുകൾ ലൈക്കണുകളുടെ ഇരട്ട സ്വഭാവം ആദ്യമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞത് മുതൽ അറിയപ്പെടുന്ന എല്ലാ ലൈക്കണുകൾക്കും ബാധകമായ ഒരു നിർവചനം നൽകുന്നതിനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട് ചർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. 1982-ൽ ഇന്റർനാഷണൽ അസോസിയേഷൻ ഫോർ ലൈക്കനോളജി ഒരു കമ്മറ്റിയുടെ നിർദ്ദേശങ്ങളിൽ ലൈക്കൺ ഡ്രോയിംഗിന്റെ ഒരൊറ്റ നിർവചനം സ്വീകരിക്കാൻ ഒരു യോഗം വിളിച്ചു. വിഖ്യാത ഗവേഷകനായ വെർണൺ അഹമ്മദ്ജിയാൻ ആയിരുന്നു ഈ സമിതിയുടെ ചെയർമാൻ. നിർദ്ദിഷ്ട ഘടനയുള്ള ഒരു തല്ലസ് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഒരു ഫംഗസും ഫോട്ടോസിന്തറ്റിക് സിംബിയന്റും തമ്മിലുള്ള ബന്ധമായി ലൈക്കണിനെ കണക്കാക്കാമെന്നാണ് ഒടുവിൽ സ്വീകരിച്ച നിർവചനം.[25]

അത്തരമൊരു ലളിതമായ ഒരു മുൻകൂർ നിർവചനം താമസിയാതെ വിവിധ ലൈക്കനോളജിസ്റ്റുകളിൽ നിന്ന് വിമർശനത്തിന് ഇടയാക്കി, താമസിയാതെ ഭേദഗതികൾക്കായുള്ള അവലോകനങ്ങളും നിർദ്ദേശങ്ങളും ഉയർന്നുവന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു പ്രത്യേക ഘടനയുള്ള ഒരു തല്ലസ് എന്താണെന്ന് നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്നതിനാൽ ഡേവിഡ് എൽ. ഹോക്‌സ്‌വർത്ത് ഈ നിർവചനം അപൂർണ്ണമാണെന്ന് കണക്കാക്കുന്നു. ലൈക്കണുകൾ ഒരു പ്രത്യേക തരം ജീവിയായതിനാൽ അവയ്ക്ക് ഒരൊറ്റ നിർവചനം നൽകുന്നത് അസാധ്യമാണെന്ന് കരുതുന്ന ലൈക്കനോളജിസ്റ്റുകൾക്കിടയിലെ പ്രധാന പ്രവണതകളിലൊന്നാണ് ഈ ഗവേഷകൻ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത്. [25]

ഇന്ന് ലൈക്കനോളജിയിലെ പഠനങ്ങൾ ലൈക്കണുകളുടെ വിവരണത്തിലും വർഗ്ഗീകരണത്തിലും മാത്രമായി പരിമിതപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. ഇതിന് വിവിധ ശാസ്ത്ര മേഖലകളിൽ പ്രയോഗമുണ്ട്. ലൈക്കണുകൾ അവയുടെ പരിസ്ഥിതിയുമായി ഇടപഴകുന്നതിലൂടെ നിർമ്മിച്ച പാരിസ്ഥിതിക ഗുണനിലവാരത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങൾ പ്രത്യേകിച്ചും പ്രധാനമാണ്. വിവിധ വായു മലിനീകരണങ്ങളോട് ലൈക്കൺ വളരെ സെൻസിറ്റീവ് ആണ്, പ്രത്യേകിച്ച് സൾഫർ ഡയോക്സൈഡിനോട്, ഇത് ആസിഡ് മഴയ്ക്ക് കാരണമാകുകയും വെള്ളം ആഗിരണം ചെയ്യുന്നത് തടയുകയും ചെയ്യുന്നു.

 
റഷ്യൻ ലൈക്കനോളജിസ്റ്റ് കെ എസ് മെറെഷ്കോവ്സ്കി (1855-1921)

ലൈക്കണുകൾ ഫാർമക്കോളജിയിൽ

തിരുത്തുക

പരമ്പരാഗത വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിൽ നിരവധി ഇനം ലൈക്കണുകൾ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും 20-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിലാണ് ആധുനിക ശാസ്ത്രത്തിന് അവയിൽ താൽപ്പര്യമുണ്ടായത്. ലൈക്കൺ താലിയിൽ ആൻറി ബാക്ടീരിയൽ പ്രവർത്തനമുള്ള വിവിധ പദാർത്ഥങ്ങളുടെ കണ്ടെത്തലിനെ തുടർന്നാണ് ആധുനിക വൈദ്യശാസ്ത്രം ഈ ജീവികളുടെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ച് ബോധവാന്മാരാകാൻ തുടങ്ങിയത്. [26] 1940-കൾ മുതൽ പ്രസിദ്ധ മൈക്രോബയോളജിസ്റ്റ് റൂഫസ് പോൾ ബർഖോൾഡറുടെ വിവിധ കൃതികൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു, അദ്ദേഹം ബാസിലസ് സബ്റ്റിലിസിനും സാർസിന ല്യൂട്ടിയയ്ക്കും എതിരെ ഉസ്നിയ ജനുസ്സിലെ ലൈക്കണുകളുടെ ആൻറി ബാക്ടീരിയൽ പ്രവർത്തനം വിവരിച്ചു.[27] ബാക്ടീരിയയുടെ വളർച്ചയെ തടയുന്ന പദാർത്ഥം ഉസ്നിക് ആസിഡ് ആണെന്ന് പിൽക്കാല പഠനങ്ങൾ തെളിയിച്ചിട്ടുണ്ട്. രാമലിന റെറ്റിക്യുലേറ്റ എന്ന ലൈക്കണിൽ നിന്നു നിർമ്മിക്കുന്ന സമന്വയിപ്പിച്ച രാമെലിന എന്ന പദാർത്ഥത്തിന് സമാനമായ ചിലത് പിൽക്കാലത്ത് കണ്ടെത്തി.[28] എന്നിരുന്നാലും, എഷെറിക്കീയ കോളി ബാക്റ്റീരിയ, സ്യൂഡോമോണസ് തുടങ്ങിയ ഗ്രാം നെഗറ്റീവ് ബാക്ടീരിയകൾക്കെതിരെ ഈ പദാർത്ഥങ്ങൾ ഫലപ്രദമല്ലെന്ന് തെളിഞ്ഞു. തുടർന്നുള്ള അന്വേഷണങ്ങളിലൂടെ ലൈക്കണുകൾ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്ന ആൻറി ബാക്ടീരിയൽ പദാർത്ഥങ്ങളുടെ എണ്ണവും സാധ്യമായ മരുന്നുകളും (എർഗോസ്റ്റെറോൾ, [29] ആസിഡ് മുതലായവ) വർദ്ധിച്ചു.

രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ അവസാനത്തോടെ എല്ലാ ആൻറിബയോട്ടിക് പദാർത്ഥങ്ങളിലുമുള്ള വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന താൽപ്പര്യത്തോടൊപ്പം ലൈക്കണുകൾ നിന്ന് ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്ന പദാർത്ഥങ്ങളുടെ സാധ്യതകളിലുള്ള താൽപ്പര്യവും വർദ്ധിച്ചു. 1947-ൽ സെട്രാരിയ ഐലൻഡിക്കയുടെ സത്തിൽ ആൻറി ബാക്ടീരിയൽ പ്രവർത്തനം കണ്ടെത്തി, ബാക്ടീരിയയെ തടയുന്നതിന് കാരണമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞ സംയുക്തങ്ങൾ ഡി-പ്രോട്ടോലിക്കോസ്റ്റെറിക് ആസിഡും ഡി-1- ഉസ്നിക് ആസിഡും ആണെന്ന് തെളിയിക്കപ്പെട്ടു.[30] കൂടുതൽ അന്വേഷണങ്ങളിൽ പുതിയ ആൻറി ബാക്ടീരിയൽ പദാർത്ഥങ്ങളായ അലെക്ടോസാർമെന്റിൻ[31] അല്ലെങ്കിൽ അട്രാനോറിൻ കണ്ടെത്തി.[32]

ലൈക്കണുകൾ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്ന പദാർത്ഥങ്ങളുടെ ആൻറി ബാക്ടീരിയൽ പ്രവർത്തനം ബാക്ടീരിയൽ പ്രോട്ടീനുകളെ തടസ്സപ്പെടുത്താനുള്ള കഴിവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, തുടർന്ന് ബാക്ടീരിയയുടെ ഉപാപചയ ശേഷി നഷ്ടപ്പെടുന്നു. ഉസ്നിക് ആസിഡ് ഡെറിവേറ്റീവുകൾ പോലെയുള്ള ലൈക്കൺ ഫിനോളിക്സിന്റെ പ്രവർത്തനം മൂലമാണ് ഇത് സാധ്യമാകുന്നത്.[33]

1950 മുതൽ, ലൈക്കൺ ഉൽപന്നമായ ഉസ്നിക് ആസിഡ് മിക്ക ആന്റിട്യൂമർ ഗവേഷണങ്ങളുടെയും ലക്ഷ്യം ആയിരുന്നു. പെൽറ്റിഗേര ല്യൂക്കോഫ്ലെബിയ, കോളെമ ഫ്ലാസിഡം എന്നീ രണ്ട് സാധാരണ ലൈക്കണുകളിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞ പദാർത്ഥങ്ങളുടെ ഇൻ വിട്രോ പഠനങ്ങൾ അവയുടെ ആന്റിട്യൂമർ പ്രവർത്തനം വെളിപ്പെടുത്തി.[34]

പ്രായോഗിക ബയോകെമിസ്ട്രി മേഖലയിലെ സമീപകാല പ്രവർത്തനങ്ങൾ ചില ലൈക്കൺ പദാർഥങ്ങൾക്ക് ചില ആൻറിവൈറൽ പ്രവർത്തനം കാണിക്കുന്നു. 1989-ൽ കെ ഹീരാബയാഷി[35] എച്ച്.ഐ.വി. അണുബാധയിലെ ഇൻഹിബിറ്ററി ലൈക്കൺ പോളിസാക്രറൈഡുകളെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ അന്വേഷണങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ചു.[36]

ഗ്രന്ഥസൂചിക

തിരുത്തുക
  • "Protocols in Lichenology: Culturing, Biochemistry, Ecophysiology and Use in Biomonitoring (ലൈക്കനോളജിയിലെ പ്രോട്ടോക്കോളുകൾ: കൾച്ചറിംഗ്, ബയോകെമിസ്ട്രി, ഇക്കോഫിസിയോളജി, ബയോമോണിറ്ററിംഗിലെ ഉപയോഗം)" (സ്പ്രിംഗർ ലാബ് മാനുവലുകൾ, ക്രാനർ, ഇൽസെ, ബെക്കറ്റ്, റിച്ചാർഡ് ആൻഡ് വർമ്മ, അജിത് (28 നവംബർ 2001)
  • Lichenology in the British Isles (ബ്രിട്ടീഷ് ദ്വീപുകളിലെ ലൈക്കനോളജി), 1568-1975: ഒരു ചരിത്രപരവും ജീവചരിത്രപരവുമായ സർവേ, ഡിഎൽ ഹോക്സ്വർത്തും എംആർഡി സീവാർഡും (ഡിസം 1977)
  • "Lichenology: Progress and Problems (ലൈക്കനോളജി: പുരോഗതിയും പ്രശ്നങ്ങളും)" (പ്രത്യേക വാല്യങ്ങൾ/സിസ്റ്റമാറ്റിക്സ് അസോസിയേഷൻ) ഡെനിസ് ഹണ്ടർ ബ്രൗൺ et al. (10 മെയ് 1976)
  • Lichenology in Indian Subcontinent (ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ ലൈക്കനോളജി), ധരണി ധർ അവസ്തി (1 ജനുവരി 2000)
  • Lichenology in Indian Subcontinent (ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ ലൈക്കനോളജി) 1966-1977, അജയ് സിംഗ് (1980)
  • CRC ഹാൻഡ്ബുക്ക് ഓഫ് ലൈക്കനോളജി, വാല്യം II: v.2, മാർഗലിത്ത് ഗലുൻ (30 സെപ്തംബർ 1988)
  • A Textbook of General Lichenology (ജനറൽ ലൈക്കനോളജിയുടെ ഒരു പാഠപുസ്തകം), ആൽബർട്ട് ഷ്നൈഡർ (24 മെയ് 2013)
  • ഹൊറൈസൺസ് ഇൻ ലൈക്കനോളജി ഡിഎച്ച് ഡാൽബി (1988)
  • Bibliography of Irish Lichenology (ഐറിഷ് ലൈക്കനോളജിയുടെ ഗ്രന്ഥസൂചിക), ME മിച്ചൽ (നവംബർ 1972)
  • ഡിക്യോനാരിയോ ഡി ലിക്വെനോളജിയ/ലൈക്കനോളജിയുടെ നിഘണ്ടു, കെന്നത്ത് അലൻ ഹോർനാക്ക് (1998)
  • "Progress and Problems in Lichenology in the Eighties: Proceedings (എൺപതുകളിലെ ലൈക്കനോളജിയിലെ പുരോഗതിയും പ്രശ്‌നങ്ങളും: നടപടിക്രമങ്ങൾ)" (ബിബ്ലിയോതെക്ക ലൈക്കനോളോജിക്ക), എലിസബത്ത് പെവലിംഗ് (1987)
  • A Textbook of General Lichenology with Descriptions and Figures of the Genera Occurring in the North Eastern United States (നോർത്ത് ഈസ്റ്റേൺ യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിൽ സംഭവിക്കുന്ന ജനുസ്സുകളുടെ വിവരണങ്ങളും കണക്കുകളും അടങ്ങിയ ജനറൽ ലൈക്കനോളജിയുടെ ഒരു പാഠപുസ്തകം), ആൽബർട്ട് ഷ്നൈഡർ (മാർച്ച് 2010)
  • The Present Status and Potentialities of the Lichenology in China (ചൈനയിലെ ലൈക്കനോളജിയുടെ ഇന്നത്തെ നിലയും സാധ്യതകളും), ലിയു ഹുവാ ജി (1 ജനുവരി 2000)
  • ലൈക്കൺസ് ടു ബയോമോണിറ്റർ ദി എൻവയോൺമെന്റ്, ശുക്ല, ഡി കെ വെർട്ടിക, ഉപ്രേതി, ബാജ്പേയ്, രാജേഷ് (ഓഗസ്റ്റ് 2013)
  • Lichenology and Bryology in the Galapagos Islands with Checklists of the Lichens and Bryophytes thus far Reported (ഇതുവരെ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ട ലൈക്കണുകളുടെയും ബ്രയോഫൈറ്റുകളുടെയും ചെക്ക്‌ലിസ്റ്റുകളുള്ള ഗാലപാഗോസ് ദ്വീപുകളിലെ ലൈക്കനോളജിയും ബ്രയോളജിയും), വില്യം എ. വെബർ (1966)
  • Flechten Follmann: Gerhard Follmann, Gerhard Follmann, FJA Daniels, Margot Schultz, Jorge Peine (1995) എന്നിവരുടെ ബഹുമാനാർത്ഥം ലൈക്കനോളജിയിലേക്കുള്ള സംഭാവനകൾ
  • എൻവയോൺമെന്റൽ ലൈക്കനോളജി: ബയോമോണിറ്ററിംഗ് ട്രേസ് എലമെന്റ് എയർ പൊല്യൂഷൻ, ജോയ്സ് ഇ. സ്ലൂഫ് (1993)
  • ഹട്ടോറി ബൊട്ടാണിക്കൽ ലബോറട്ടറിയുടെ ജേണൽ: ബ്രയോളജി ആൻഡ് ലൈക്കനോളജിക്ക് സമർപ്പിക്കപ്പെട്ടത്, സെനോസുകെ ഇവാറ്റ്സുകി (1983)
  • Contemporary Lichenology and Lichens of Western Oregon (വെസ്റ്റേൺ ഒറിഗോണിലെ സമകാലിക ലൈക്കനോളജിയും ലൈക്കണുകളും), ഡബ്ല്യു. ക്ലേട്ടൺ ഫ്രേസർ (1968)
  • ഐറിഷ് ലൈക്കനോളജി 1858–1880: ഐസക് കരോളിന്റെ തിരഞ്ഞെടുത്ത കത്തുകൾ, തിയോബാൾഡ് ജോൺസ്, ചാൾസ് ലാർബലെസ്റ്റിയർ (1996)
  • Lichens from West of Hudson's Bay (വെസ്റ്റ് ഓഫ് ഹഡ്സൺസ് ബേയിൽ നിന്നുള്ള ലൈക്കണുകൾ) (ലൈക്കൻസ് ഓഫ് ആർട്ടിക് അമേരിക്ക വാല്യം 1), ജോൺ ഡബ്ല്യു. തോംസൺ (1953)
  • ലെസ് ലൈക്കൻസ് - മോർഫോളജി, ബയോളജി, സിസ്റ്റമാറ്റിക്, ഫെർണാണ്ട് മോറോ (1927)
  • "Eric Acharius and his Influence on English Lichenology (എറിക് അകാരിയസും ഇംഗ്ലീഷ് ലൈക്കനോളജിയിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വാധീനവും)" (ബോട്ടണി ബുള്ളറ്റിൻസ്), ഡേവിഡ് ജെ. ഗാലോവേ (ജൂലൈ 1988)
  • "ലൈക്കനോഗ്രാഫിയ തോംസോണിയാന: നോർത്ത് അമേരിക്കൻ ലൈക്കനോളജി ഇൻ ഹോണർ ഓഫ് ജോൺ ഡബ്ല്യു. തോംപ്സൺ", എം ജി ഗ്ലീൻ (മേയ് 1998)
  • "മോണിറ്ററിംഗ് വിത്ത് ലൈക്കൺസ്-പ്രൊസീഡിംഗ്സ് ഓഫ് ദി നാറ്റോ അഡ്വാൻസ്ഡ് റിസർച്ച് വർക്ക്ഷോപ്പ്", നിമിസ്, പിയർ ലൂയിഗി, ഷീഡെഗർ, ക്രിസ്റ്റോഫ് ആൻഡ് വോൾസെലി, പട്രീഷ്യ (ഡിസം 2001)
  • Contributions to Lichenology: In Honour of A. Henssen (ലൈക്കനോളജിയിലേക്കുള്ള സംഭാവനകൾ: എ. ഹെൻസൻ), എച്ച്.എം. ജാൻസ്, എ. ഹെൻസൻ എന്നിവരുടെ ബഹുമാനാർത്ഥം (1990)
  • Studies in Lichenology with Emphasis on Chemotaxonomy, Geography and Phytochemistry (കീമോടാക്സോണമി, ജ്യോഗ്രഫി, ഫൈറ്റോകെമിസ്ട്രി എന്നിവയിൽ ഊന്നൽ നൽകുന്ന ലൈക്കനോളജിയിലെ പഠനങ്ങൾ): ഫെസ്റ്റ്‌സ്‌ക്രിഫ്റ്റ് ക്രിസ്റ്റ്യൻ ലൂക്കർട്ട്, ജോഹന്നാസ് ഗുന്തർ നോഫ്, കുനിഗുണ്ട ഷ്രൂഫർ, ഹാരി ജെഎം സിപ്മാൻ (1995)
  • സ്വീഡിഷ് ലൈക്കനോളജി: റോളണ്ട് മൊബെർഗ്, ജാൻ എറിക് മാറ്റ്സൺ, മാറ്റ്സ് വെഡിൻ, ഇംഗ ഹെഡ്ബെർഗ് എന്നിവർക്ക് സമർപ്പിക്കപ്പെട്ടത് (സെപ്തംബർ 1999)
  • Index of Collectors in Knowles the Lichens of Ireland (1929) and Porter's Supplement: with a Conspectus of Lichen (നോൾസ് ദ ലൈക്കൺസ് ഓഫ് അയർലണ്ടിലെ (1929) കളക്ടർമാരുടെ സൂചികയും പോർട്ടേഴ്സ് സപ്ലിമെന്റും): എംഇ മിച്ചൽ, മട്ടിൽഡ സി. നോൾസ്, ലിലിയൻ പോർട്ടർ (1998)
  • Biodeterioration of Stone Surfaces: Lichens and Biofilms as Weathering Agents of Rocks and Cultural Heritage സ്റ്റോൺ സർഫേസുകളുടെ ബയോഡീറ്റീരിയറേഷൻ: ലൈക്കണുകളും ബയോഫിലിമുകളും, പാറകളുടെയും സാംസ്കാരിക പൈതൃകത്തിന്റെയും കാലാവസ്ഥാ ഏജന്റുമാരായി, ലാറി സെന്റ് ക്ലെയർ ആൻഡ് മാർക്ക് സീവാർഡ് (ഒക്ടോബർ 2011)
  • ലൈക്കൺ സിംബയോസിസ്, വെർനോൺ അഹമ്മദ്ജിയാൻ (ഓഗസ്റ്റ് 1993)
  • ലൈക്കൺ ബയോളജി, തോമസ് എച്ച്. നാഷ് (ജനുവരി 2008)
  • ഫോർട്ട്‌സ്‌ക്രിറ്റ് ഡെർ കെമി ഓർഗനൈസർ നാച്ചുർസ്റ്റോഫ്/ ഓർഗാനിക് നാച്ചുറൽ പ്രൊഡക്‌ട്‌സിന്റെ രസതന്ത്രത്തിൽ പുരോഗതി, എസ്. ഹുനെക് (ഒക്‌ടോബർ 2013)

ശ്രദ്ധേയരായ ലൈക്കനോളജിസ്റ്റുകൾ

തിരുത്തുക

ലൈക്കൺ ശേഖരങ്ങൾ

തിരുത്തുക
  • ബ്രിട്ടീഷ് ലൈക്കൺ സൊസൈറ്റി [37]
  • ബൊട്ടാനിഷെ സ്റ്റാറ്റ്‌സംലുങ് മൺചെൻ [38]
  • കനേഡിയൻ മ്യൂസിയം ഓഫ് നേച്ചർ [39]
  • സെൻട്രൽബ്യൂറോ വൂർ ഷിമ്മൽകൾച്ചേഴ്സ്
  • നാഷണൽ ബൊട്ടാണിക്കൽ റിസർച്ച് ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് (CSIR), ഇന്ത്യ [40]
  • അയോവ സ്റ്റേറ്റ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി, അഡ ഹെയ്ഡൻ ഹെർബേറിയം, അമേസ്, അയോവ [41]
  • നാഷണൽ മ്യൂസിയം കാർഡിഫ് [42]
  • നാച്ചുറൽ ഹിസ്റ്ററി മ്യൂസിയം, ലണ്ടൻ [43]
  • ന്യൂയോർക്ക് ബൊട്ടാണിക്കൽ ഗാർഡൻ [44]
  • റോയൽ ബൊട്ടാണിക് ഗാർഡൻ, എഡിൻബർഗ് [45]
  • റോയൽ ബൊട്ടാണിക് ഗാർഡൻസ്, ക്യൂ, ലണ്ടൻ [46]
  • യൂണിവേഴ്സിറ്റി ഓഫ് മിഷിഗൺ ഹെർബേറിയം, ആൻ അർബർ, മിഷിഗൺ [47]
  • അൾസ്റ്റർ മ്യൂസിയം, ബെൽഫാസ്റ്റ് [48]

അടിക്കുറിപ്പുകൾ

തിരുത്തുക
  1. ↑ "mostly Clavarieae", according to Druce.[3]

അവലംബം

തിരുത്തുക
  1. ↑ Lauder Lindsay, William (1856). A Popular History of British Lichens p. 22
  2. ↑ Lauder Lindsay, William (1856). A Popular History of British Lichens p. 23
  3. ↑ Eckel, P. M. (2010–2021). "A Grammatical Dictionary of Botanical Latin: coralloides". Missouri Botanical Garden. Retrieved 19 August 2021.
  4. ↑ Joseph Pitton de Tournefort (1700). Institutiones rei herbariae [Institutions of botany] (in ലാറ്റിൻ). Vol. 1.
  5. ↑ Lauder Lindsay, William (1856).
  6. ↑ Lauder Lindsay, William.
  7. ↑ Acharius, Erik (1814). Synopsis Methodica Lichenum: Systens omnes hujus ordinis naturalis detectas [Synopsis of lichen Methods, systems of this natural order detected] (in ലാറ്റിൻ). Svanborg.
  8. ↑ "Edit History: Schaerer, Ludwig Emanuel (Louis-Emmanuel) (1785-1853) on JSTOR". plants.jstor.org.
  9. ↑ Lauder Lindsay, William (1856).
  10. ↑ Schneider, Albert (1895). "The Biological Status of Lichens". Bulletin of the Torrey Botanical Club. 22 (5): 189–198. doi:10.2307/2478161. JSTOR 2478161.
  11. ↑ "Harvard University Herbaria & Libraries".
  12. ↑ "Harvard University Herbaria & Libraries".
  13. ↑ "Harvard University Herbaria & Libraries".
  14. ↑ Williams, Thomas A. (1856). "The Status of the Algo-Lichen Hypothesis". The American Naturalist. 23 (265): 1–8. doi:10.1086/274846.
  15. ↑ Lauder Lindsay, William (1856).
  16. ↑ "Harvard University Herbaria & Libraries".
  17. ↑ Fink, Bruce (1913). "The Nature and Classification of Lichens: II. The Lichen and its Algal Host". Mycologia. 5 (3): 97–166. doi:10.2307/3753090. JSTOR 3753090.
  18. ↑ Honegger, Rosmarie (2000). "Simon Schwendener (1829–1919) and The Dual Hypothesis of Lichens". The Bryologist. 103 (2): 307–313. doi:10.1639/0007-2745(2000)103[0307:ssatdh]2.0.co;2.
  19. ↑ Cavalier-Smith, T (2003). "Microbial Muddles". BioScience. 53 (10): 1008. doi:10.1641/0006-3568(2003)053[1008:mm]2.0.co;2.
  20. ↑ Species:Eugen A. Thomas
  21. ↑ "Pixie Cups (Cladonia pyxidata)". Archived from the original on 2022-09-23. Retrieved 2022-09-23.
  22. ↑ Antonio Gómez Ortiz, ed. (1998). Procesos biofísicos actuales en medios fríos: estudios recientes [Current biophysical processes in cold environments: recent studies] (in സ്‌പാനിഷ്). Edicions Universitat Barcelona. ISBN 9788447519231.
  23. ↑ "Archived copy" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2014-02-03. Retrieved 2014-01-21.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  24. ↑ Schaetzl Randall, J; Sharon Anderson (2005). Soils Genesis & Geomorphology. Cambridge University Press. p. 562. ISBN 978-0521812016.
  25. ↑ 25.0 25.1 David L. Hawksworth (1989) "Interactions Fungus and Alga in Lichen Symbiosis liquenoides" Annals of the Botanical Garden of Madrid (46).
  26. ↑ http://lichens.science.oregonstate.edu/antibiotics/lichen_antibiotics.htm Mike Crockett, Stacie Kageyama, Delfina Homen, Carrie Lewis, Jane Osborn, Logan Sander (2003).
  27. ↑ "Wikispaces". Archived from the original on 2018-07-19. Retrieved 2022-09-23.
  28. ↑ Marshak, A.; Barry, G. T.; Craig, L. C. (1947). "Antibiotic Compound Isolated from the Lichen Ramalina reticulata". Science. 106 (2756): 394–395. Bibcode:1947Sci...106..394M. doi:10.1126/science.106.2756.394. PMID 17750561.
  29. ↑ Bustinza, Francisco (1948) "Contribution to the Study of Antibiotics Produced by Lichens".
  30. ↑ Bustinza, Francisco (1951) "Contribution to the Study of Antibacterial Activity in Cetraria islandica".
  31. ↑ Gollapudi, S. R.; Telikepalli, H; Jampani, H. B.; Mirhom, Y. W.; Drake, S. D.; Bhattiprolu, K. R.; Vander Velde, D; Mitscher, L. A. (1994). "Alectosarmentin, a new antimicrobial dibenzofuranoid lactol from the lichen, Alectoria sarmentosa". Journal of Natural Products. 57 (7): 934–8. doi:10.1021/np50109a009. PMID 7964789.
  32. ↑ Edwards, Howell G.M.; Newton, Emma M.; Wynn-Williams, David D. (2003). "Molecular structural studies of lichen substances II: Atranorin, gyrophoric acid, fumarprotocetraric acid, rhizocarpic acid, calycin, pulvinic dilactone and usnic acid". Journal of Molecular Structure. 651–653: 27–37. Bibcode:2003JMoSt.651...27E. doi:10.1016/S0022-2860(02)00626-9.
  33. ↑ Neli Kika Honda & Wagner Vilegas (1998) "The Chemistry of Lichens" (Port) Química Nova 22(1) ISSN 0100-4042
  34. ↑ "EBI Search".
  35. ↑ Hirabayashi, K; Iwata, S; Ito, M; Shigeta, S; Narui, T; Mori, T; Shibata, S (1989). "Inhibitory effect of a lichen polysaccharide sulfate, GE-3-S, on the replication of human immunodeficiency virus (HIV) in vitro". Chemical & Pharmaceutical Bulletin. 37 (9): 2410–2. doi:10.1248/cpb.37.2410. PMID 2575016.
  36. ↑ Francisco Javier Toledo Marante, Ana Garcia Costellano, Francisco Leon Oyola and Jaime Bermejo Barrera "Ecologia Quimica en Hongos y Liquenes" (Spa) Columbian Academy of Science 28 ISSN 0370-3908 pp. 509–528
  37. ↑ "Herbaria | The British Lichen Society". www.britishlichensociety.org.uk.
  38. ↑ "The Lichen Collection at the Botanische Staatssammlung München". www.botanischestaatssammlung.de.
  39. ↑ "Collections | Canadian Museum of Nature". nature.ca.
  40. ↑ ":: Welcome to NBRI ::". www.nbri.res.in. Archived from the original on 2015-01-14.
  41. ↑ "Herbarium: Iowa State University". Archived from the original on 2013-10-04. Retrieved 2014-01-24.
  42. ↑ "Fungi & Lichens | National Museum Wales". Archived from the original on 2014-01-24. Retrieved 2014-01-24.
  43. ↑ "Botany collections | Natural History Museum". www.nhm.ac.uk.
  44. ↑ "Lichens - The William & Lynda Steere Herbarium". sweetgum.nybg.org.
  45. ↑ "RBGE Lichen Taxonomy". February 1, 2014. Archived from the original on 2014-02-01.
  46. ↑ "Royal Botanic Gardens, Kew: Science and Horticulture: Sending specimens to Kew". April 6, 2013. Archived from the original on 2013-04-06.
  47. ↑ "University of Michigan Herbarium - Collections". February 2, 2014. Archived from the original on 2014-02-02.
  48. ↑ "National Museums NI". www.nmni.com.

പുറം കണ്ണികൾ

തിരുത്തുക
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ലൈക്കനോളജി&oldid=4005543" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്