വിക്കിപീഡിയ

ആലീസ് ഹാമിൽട്ടൺ

ആലീസ് ഹാമിൽട്ടൺ (ഫെബ്രുവരി 27, 1869 [3] - സെപ്റ്റംബർ 22, 1970) ഒരു അമേരിക്കൻ ഫിസിഷ്യനും ഗവേഷണ ശാസ്ത്രജ്ഞയും എഴുത്തുകാരിയുമായിരുന്നു. തൊഴിൽപരമായി ആരോഗ്യമേഖലയിലെ പ്രമുഖ വിദഗ്ധയും വ്യാവസായിക വിഷശാസ്ത്ര മേഖലയിലെ മുൻഗാമിയുമായിരുന്നു അവർ.

ഡോ. ആലീസ് ഹാമിൽട്ടൺ
ജനനം(1869-02-27)ഫെബ്രുവരി 27, 1869
മാൻഹട്ടൻ, ന്യൂയോർക്ക് സിറ്റി, യു.എസ്.
മരണംസെപ്റ്റംബർ 22, 1970(1970-09-22) (പ്രായം 101)
Hadlyme, Connecticut
ദേശീയതഅമേരിക്കൻ
കലാലയംMiss Porter's School (1888)[1]
University of Michigan (1893)
University of Leipzig,
University of Munich, and University of Frankfurt (1895)
Johns Hopkins University (1897)
University of Chicago (1899–1901)[2]
പുരസ്കാരങ്ങൾആൽബർട്ട് ലാസ്കർ പബ്ലിക് സർവീസ് അവാർഡ് (1947)
ശാസ്ത്രീയ ജീവിതം
പ്രവർത്തനതലംതൊഴിൽ ആരോഗ്യം, വ്യാവസായിക ടോക്സിക്കോളജി
സ്ഥാപനങ്ങൾവുമൺസ് മെഡിക്കൽ സ്കൂൾ ഓഫ് നോർത്ത് വെസ്റ്റേൺ യൂണിവേഴ്സിറ്റി;
മെമ്മോറിയൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഫോർ ഇൻഫെക്ഷ്യസ് ഡിസീസസ്
ഹാർവാർഡ് മെഡിക്കൽ സ്കൂൾ
ഡോക്ടർ ബിരുദ ഉപദേശകൻകാര ലെനർ
മറ്റു അക്കാദമിക് ഉപദേശകർസൈമൺ ഫ്ലെക്‌സ്‌നർ

യൂണിവേഴ്സിറ്റി ഓഫ് മിഷിഗൺ മെഡിക്കൽ സ്കൂളിലാണ് ഹാമിൽട്ടൺ പരിശീലനം നേടിയത്. 1897-ൽ നോർത്ത് വെസ്റ്റേൺ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ വുമൺസ് മെഡിക്കൽ സ്കൂളിൽ പാത്തോളജി പ്രൊഫസറായി. 1919-ൽ ഹാർവാർഡ് സർവകലാശാലയിലെ ഫാക്കൽറ്റിയിലേക്ക് നിയമിതയായ ആദ്യ വനിതയായി.

അവളുടെ ശാസ്ത്രീയ ഗവേഷണം തൊഴിൽപരമായ രോഗങ്ങളെയും വ്യാവസായിക ലോഹങ്ങളുടെയും രാസ സംയുക്തങ്ങളുടെയും അപകടകരമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങളെയും കുറിച്ചുള്ള പഠനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. അവളുടെ ശാസ്ത്രീയ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് പുറമേ, ഹാമിൽട്ടൺ ഒരു സാമൂഹിക-ക്ഷേമ പരിഷ്കർത്താവും, മാനുഷികവാദിയും, സമാധാന പ്രവർത്തകയും, 1887 മുതൽ 1919 വരെ ചിക്കാഗോയിലെ ഹൾ ഹൗസിലെ റസിഡന്റ്-വോളന്റിയറുമായിരുന്നു. ആൽബർട്ട് ലാസ്‌കർ പബ്ലിക് സർവീസ് അവാർഡ് ഉൾപ്പെടെ നിരവധി ബഹുമതികളും അവാർഡുകളും അവർക്ക് ലഭിച്ചു.

ആദ്യകാല ജീവിതവും കുടുംബവും

തിരുത്തുക

മോണ്ട്‌ഗോമറി ഹാമിൽട്ടണിന്റെയും (1843-1909) ഗെർട്രൂഡിന്റെയും (നീ പോണ്ട്) ഹാമിൽട്ടണിന്റെയും (1840-1917) രണ്ടാമത്തെ കുട്ടിയായ ഹാമിൽട്ടൺ, 1869 ഫെബ്രുവരി 27-ന് ന്യൂയോർക്കിലെ ന്യൂയോർക്ക് നഗരത്തിലെ മാൻഹട്ടനിൽ ജനിച്ചു. [4] ഐറിഷ് കുടിയേറ്റക്കാരനായ അവളുടെ മുത്തച്ഛൻ അലൻ ഹാമിൽട്ടൺ 1823-ൽ ഇന്ത്യാനയിലെ ഫോർട്ട് വെയ്‌നിലെ ഒരു കൂട്ടുകുടുംബത്തിനിടയിൽ അഭയം പ്രാപിക്കുകയും അവിടെ സ്ഥിരതാമസമാക്കിയതോടെ അവർ കുട്ടിക്കാലം അവിടെ ചെലവഴിക്കുകയും ചെയ്തു. 1828-ൽ ഇന്ത്യാന സുപ്രീം കോടതി ജസ്റ്റിസ് ജെസ്സി ലിഞ്ച് ഹോൾമാന്റെ മകൾ എമറിൻ ഹോൾമാനെ അദ്ദേഹം വിവാഹം കഴിച്ചു, ഫോർട്ട് വെയ്ൻ ബിസിനസുകാരനും ഭൂമി ഊഹക്കച്ചവടക്കാരനുമായി. ഫോർട്ട് വെയ്ൻ നഗരത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും അദ്ദേഹം ഒരിക്കൽ കൈവശപ്പെടുത്തിയ ഭൂമിയിലാണ് നിർമ്മിച്ചത്. ഫോർട്ട് വെയ്ൻ നഗരത്തിന്റെ മൂന്ന് ബ്ലോക്കുകളുള്ള ഹാമിൽട്ടൺ കുടുംബത്തിന്റെ വലിയ എസ്റ്റേറ്റിലാണ് ആലീസ് വളർന്നത്. [5] [6] [7] ഹാമിൽട്ടൺ കുടുംബം മിഷിഗണിലെ മക്കിനാക് ദ്വീപിൽ ധാരാളം വേനൽക്കാലങ്ങൾ ചെലവഴിച്ചു. ആലീസിന്റെ കുടുംബവും അവളുടെ അമ്മാവന്മാരും അമ്മായിമാരും കസിൻസും ഉൾപ്പെട്ട വിപുലീകൃത ഹാമിൽട്ടൺ കുടുംബത്തിലെ രണ്ടാമത്തെയും മൂന്നാമത്തെയും തലമുറകൾ പാരമ്പര്യമായി ലഭിച്ച സമ്പത്തിലാണ് ജീവിച്ചിരുന്നത്. [8]

ആലീസിന്റെ പിതാവ് മോണ്ട്ഗോമറി ഹാമിൽട്ടൺ പ്രിൻസ്റ്റൺ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലും ഹാർവാർഡ് ലോ സ്കൂളിലും പഠിച്ചു . അദ്ദേഹം ജർമ്മനിയിൽ പഠിച്ചു, അവിടെ സമ്പന്നനായ ഒരു പഞ്ചസാര ഇറക്കുമതിക്കാരന്റെ മകളായ ഗെർട്രൂഡ് പോണ്ടിനെ കണ്ടുമുട്ടി. 1866-ൽ അവർ വിവാഹിതരായി. [9] [10] ആലീസിന്റെ പിതാവ് ഫോർട്ട് വെയ്‌നിലെ മൊത്തവ്യാപാര പലചരക്ക് വ്യാപാരത്തിൽ പങ്കാളിയായി, എന്നാൽ ഈ പങ്കാളിത്തം 1885-ൽ ഇല്ലാതാകുകയും പൊതുജീവിതത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറുകയും ചെയ്തു. ബിസിനസ് പരാജയം കുടുംബത്തിന് സാമ്പത്തിക നഷ്ടമുണ്ടാക്കിയെങ്കിലും, ആലീസിന്റെ അമ്മ ജെർട്രൂഡ് ഫോർട്ട് വെയ്ൻ കമ്മ്യൂണിറ്റിയിൽ സാമൂഹികമായി സജീവമായി തുടർന്നു. [9] [11] [12]

 
ഹാമിൽട്ടൺ സഹോദരിമാർ: എഡിത്ത്, ആലീസ്, മാർഗരറ്റ്, നോറ

വിദ്യാഭ്യാസം

തിരുത്തുക
 
1893-ൽ ഹാമിൽട്ടൺ (24 വയസ്സ്), മിഷിഗൺ യൂണിവേഴ്സിറ്റി മെഡിക്കൽ സ്കൂളിൽ നിന്ന് ബിരുദം നേടിയ വർഷം
 
തിയോഡേറ്റ് പോപ്പ്, ആലീസ് ഹാമിൽട്ടൺ, ആഗ്നസ് ഹാമിൽട്ടൺ എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു വിദ്യാർത്ഥി, 1888. മിസ് പോർട്ടേഴ്സ് സ്കൂളിന്റെ കടപ്പാട്.

ഹാമിൽട്ടണിന്റെ മാതാപിതാക്കൾ ചെറുപ്പം മുതലേ കുട്ടികളെ വീട്ടിൽ ഇരുത്തി പഠിപ്പിച്ചു (ഹോം സ്കൂളിംഗ്‌). [9] ഹാമിൽട്ടൺ സ്ത്രീകൾക്കിടയിലെ കുടുംബ പാരമ്പര്യത്തെ പിന്തുടർന്ന്, 1886 മുതൽ 1888 വരെ കണക്റ്റിക്കട്ടിലെ ഫാർമിംഗ്ടണിലുള്ള മിസ് പോർട്ടേഴ്സ് ഫിനിഷിംഗ് സ്കൂൾ ഫോർ യംഗ് ലേഡീസിൽ ( മിസ് പോർട്ടേഴ്സ് സ്കൂൾ എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു) ആലീസ് തന്റെ പ്രാഥമിക വിദ്യാഭ്യാസം പൂർത്തിയാക്കി. ആലീസിനെ കൂടാതെ, അവളുടെ മൂന്ന് അമ്മായിമാരും, മൂന്ന് കസിൻസും, അവളുടെ മൂന്ന് സഹോദരിമാരും സ്കൂളിലെ പൂർവ്വ വിദ്യാർത്ഥികളായിരുന്നു. [13] [14]

ഫോർട്ട് വെയ്നിൽ ഹാമിൽട്ടൺ സുഖകരമായ നല്ല ജീവിതം നയിച്ചിരുന്നെങ്കിലും, ലോകത്തിന് ഉപയോഗപ്രദമായ ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള സേവനം നൽകാൻ അവർ ആഗ്രഹിച്ചു, സ്വയം സാമ്പത്തികമായി സഹായിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു മാർഗമായി അവർ മെഡിസിൻ പഠനം തിരഞ്ഞെടുത്തു. [9]

കണക്റ്റിക്കട്ടിലെ സ്‌കൂളിൽ നിന്ന് ഇന്ത്യാനയിലേക്ക് മടങ്ങിയ ശേഷം, ഹാമിൽട്ടൺ ഫോർട്ട് വെയ്‌നിലെ ഒരു ഹൈസ്‌കൂൾ അധ്യാപികയ്‌ക്കൊപ്പം സയൻസും ഫോർട്ട് വെയ്ൻ കോളേജ് ഓഫ് മെഡിസിനിൽ അനാട്ടമിയും പഠിച്ചു, 1892-ൽ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി ഓഫ് മിഷിഗൺ മെഡിക്കൽ സ്‌കൂളിൽ ചേർന്നു. [15] [16] [17] അവിടെ അവൾക്ക് "ശ്രദ്ധേയരായ ഒരു കൂട്ടം പുരുഷന്മാരോടൊപ്പം പഠിക്കാനുള്ള അവസരം ലഭിച്ചു. പഠനത്തിന്റെ അവസാന വർഷത്തിനിടയിൽ അവൾ ഡോ. ഡോക്കിന്റെ സ്റ്റാഫിൽ സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു, ചുറ്റിക്കറങ്ങുകയും ക്ലിനിക്കൽ ലബോറട്ടറി ജോലികൾ ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. [18] ഹാമിൽട്ടൺ 1893 [19] ൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ നിന്ന് മെഡിക്കൽ ബിരുദം നേടി.

 
ആലീസ് ഹാമിൽട്ടൺ ഒരു അനാട്ടമി ക്ലാസിൽ, ഏകദേശം. 1893

1893-94-ൽ, മെഡിക്കൽ സ്കൂളിൽ നിന്ന് ബിരുദം നേടിയ ശേഷം, ഹാമിൽട്ടൺ മിനിയാപൊളിസിലെ നോർത്ത് വെസ്റ്റേൺ ഹോസ്പിറ്റൽ ഫോർ വുമൺ ആൻഡ് ചിൽഡ്രൻ ഹോസ്പിറ്റലിലും മസാച്യുസെറ്റ്‌സിലെ ബോസ്റ്റണിന്റെ സബർബൻ അയൽപക്കത്തുള്ള റോക്‌സ്ബറിയിൽ ന്യൂ ഇംഗ്ലണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലിലും ഇന്റേൺഷിപ്പ് പൂർത്തിയാക്കി. . [20] [21] [22] ഒരു മെഡിക്കൽ പ്രാക്ടീസ് സ്ഥാപിക്കുന്നതിൽ തനിക്ക് താൽപ്പര്യമില്ലെന്ന് ഹാമിൽട്ടൺ നേരത്തെ തന്നെ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു, കൂടാതെ ഫ്രെഡറിക് ജോർജ്ജ് നോവിയുടെ റസിഡന്റ് ബിരുദധാരിയായും ലാബ് അസിസ്റ്റന്റും ആയി ബാക്ടീരിയോളജി പഠിക്കാൻ 1895 ഫെബ്രുവരിയിൽ മിഷിഗൺ സർവകലാശാലയിൽ തിരിച്ചെത്തി. [23] [22] പൊതുജനാരോഗ്യത്തിൽ അവൾ താൽപ്പര്യം വളർത്തിയെടുക്കാനും തുടങ്ങി.

1895 അവസാനത്തോടെ, ആലീസും അവളുടെ മൂത്ത സഹോദരി എഡിത്തും ജർമ്മനിയിലേക്ക് പോയി. ആലിസ് മിഷിഗണിലെ പ്രൊഫസർമാരുടെ ഉപദേശപ്രകാരം ബാക്ടീരിയോളജിയും പാത്തോളജിയും പഠിക്കാൻ പദ്ധതിയിട്ടിരുന്നു, എഡിത്ത് ക്ലാസിക്കുകൾ പഠിക്കാനും പ്രഭാഷണങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കാനും ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നു. [24] [25] ഹാമിൽട്ടൺ സഹോദരിമാർ വിദേശത്ത് പഠിക്കാനുള്ള അവരുടെ ശ്രമങ്ങളിൽ ചില എതിർപ്പുകൾ നേരിട്ടു. ആലീസിനെ ഫ്രാങ്ക്ഫർട്ടിൽ സ്വാഗതം ചെയ്‌തെങ്കിലും, ബെർലിനിൽ പഠിക്കാനുള്ള അവളുടെ അഭ്യർത്ഥനകൾ നിരസിക്കപ്പെട്ടു, രണ്ട് സഹോദരിമാർ മ്യൂണിക്കിലെയും ലീപ്‌സിഗിലെയും സർവ്വകലാശാലകളിൽ പഠിച്ചപ്പോൾ അവൾക്ക് സ്ത്രീകളോട് കാണിക്കുന്ന ചില മുൻവിധികൾ അനുഭവപ്പെട്ടു. [26] "Alice Hamilton". Science History Institute. Retrieved 21 March 2018.</ref> [27]

1896 സെപ്റ്റംബറിൽ ആലീസ് അമേരിക്കയിലേക്ക് മടങ്ങിയെത്തിയപ്പോൾ ജോൺസ് ഹോപ്കിൻസ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി മെഡിക്കൽ സ്കൂളിൽ ഒരു വർഷത്തോളം ബിരുദാനന്തര ബിരുദ പഠനം തുടർന്നു. അവിടെ അവൾ സൈമൺ ഫ്ലെക്‌സ്നറിനൊപ്പം പാത്തോളജിക്കൽ അനാട്ടമിയിൽ പ്രവർത്തിച്ചു. വില്യം എച്ച് വെൽച്ചിൽ നിന്നും വില്യം ഓസ്ലറിൽ നിന്നും പഠിക്കാനുള്ള അവസരവും അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നു. [28] [29] [30]

കരിയർ

തിരുത്തുക

ചിക്കാഗോയിലെ ഹൾ ഹൗസിൽ ആദ്യകാലങ്ങൾ

തിരുത്തുക

1897-ൽ ഹാമിൽട്ടൺ നോർത്ത് വെസ്റ്റേൺ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ വുമൺസ് മെഡിക്കൽ സ്കൂളിൽ പാത്തോളജി പ്രൊഫസറാകാനുള്ള ഒരു ഓഫർ സ്വീകരിച്ചു. ഇല്ലിനോയിയിലെ ചിക്കാഗോയിലേക്ക് താമസം മാറിയ ഉടൻ, ഹാമിൽട്ടൺ സാമൂഹ്യ പരിഷ്കർത്താവായ ജെയ്ൻ ആഡംസും എലൻ ഗേറ്റ്സ് സ്റ്റാറും ചേർന്ന് സ്ഥാപിച്ച സെറ്റിൽമെന്റ് ഹൗസായ ഹൾ ഹൗസിൽ അംഗമാകാനും താമസിക്കാനുമുള്ള ദീർഘകാല അഭിലാഷം നിറവേറ്റി. [31] [32] [33] ഹാമിൽട്ടൺ പകൽ സമയത്ത് മെഡിക്കൽ സ്കൂളിൽ പഠിപ്പിക്കുകയും ഗവേഷണം നടത്തുകയും ചെയ്തപ്പോൾ [34] 1897 മുതൽ 1919 വരെ അവളുടെ മുഴുവൻ സമയ വസതിയായ ഹൾ ഹൗസിൽ അവൾ സജീവമായ ജീവിതം തുടർന്നു. ഹാമിൽട്ടൺ ജെയ്ൻ ആഡംസിന്റെ പേഴ്‌സണൽ ഫിസിഷ്യൻ ആയിത്തീർന്നു, ഇംഗ്ലീഷും കലയും പഠിപ്പിക്കാൻ ഹൾ ഹൗസിൽ അവളുടെ സമയം സ്വമേധയാ ചെയ്തു. അവർ പുരുഷന്മാരുടെ ഫെൻസിങ്, അത്‌ലറ്റിക് ക്ലബുകൾക്ക് നേതൃത്വം നൽകി, ഒരു നല്ല ശിശു ക്ലിനിക്ക് നടത്തി, രോഗികളെ അവരുടെ വീടുകളിൽ സന്ദർശിച്ചു. [35] [36] ഹൾ ഹൗസിലെ മറ്റ് നിവാസികളിൽ ആലീസിന്റെ സഹോദരി നോറയും അവളുടെ സുഹൃത്തുക്കളായ റേച്ചലും വിക്ടർ യാരോസും ഉൾപ്പെടുന്നു . [37] 1919-ൽ ഹാർവാർഡ് മെഡിക്കൽ സ്‌കൂളിൽ അസിസ്റ്റന്റ് പ്രൊഫസറായി ഹാമിൽട്ടൺ ചിക്കാഗോയിൽ നിന്ന് മാറിത്താമസിച്ചെങ്കിലും, അവൾ ഹൾ ഹൗസിൽ തിരിച്ചെത്തി, 1935 ൽ ജെയ്ൻ ആഡംസിന്റെ മരണം വരെ എല്ലാ മാസവും മാസങ്ങളോളം താമസിച്ചു.

അവളുടെ സഹവാസത്തിലൂടെയും ഹൾ ഹൗസിലെ ജോലിയിലൂടെയും കമ്മ്യൂണിറ്റിയിലെ ദരിദ്രരായ താമസക്കാരോടൊപ്പം താമസിക്കുന്നതിലൂടെയും, കാർബൺ മോണോക്സൈഡ്, ലെഡ് വിഷബാധ എന്നിവയിലൂടെ തൊഴിലാളികളുടെ ആരോഗ്യത്തിൽ അപകടകരമായ വ്യാപാരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രത്യാഘാതങ്ങൾക്ക് ഹാമിൽട്ടൺ സാക്ഷ്യം വഹിച്ചു. തൽഫലമായി, തൊഴിലാളികൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങളിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് തൊഴിൽപരമായ പരിക്കുകൾ, രോഗങ്ങൾ എന്നിവയിൽ അവർക്ക് കൂടുതൽ താൽപ്പര്യമുണ്ടായി. [38] [39] അമേരിക്കൻ തൊഴിലാളികളുടെ ആരോഗ്യം മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനായി മെഡിക്കൽ സയൻസിലും സാമൂഹിക പരിഷ്കരണത്തിലും അവളുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾ എങ്ങനെ ലയിപ്പിക്കാം എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഹാമിൽട്ടൺ ആലോചിക്കാൻ ഈ അനുഭവം കാരണമായി.

1902-ൽ വുമൺസ് മെഡിക്കൽ സ്കൂൾ അടച്ചുപൂട്ടിയപ്പോൾ, ലുഡ്വിഗ് ഹെക്ടോണുമായി ചേർന്ന് മെമ്മോറിയൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഫോർ ഇൻഫെക്ഷ്യസ് ഡിസീസസിൽ ബാക്‌ടീരിയോളജിസ്റ്റായി ഹാമിൽട്ടൺ ചുമതലയേറ്റു. [40] [41] ഈ സമയത്ത്, അവർ ബാക്ടീരിയോളജിസ്റ്റ് റൂത്ത് ടണ്ണിക്ലിഫുമായി സൗഹൃദം സ്ഥാപിച്ചു. [42] വ്യാവസായിക രോഗങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഗവേഷണത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ഹാമിൽട്ടൺ ചിക്കാഗോയിൽ ടൈഫോയ്ഡ് പകർച്ചവ്യാധിയെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചു. [41] ഈ മേഖലയിലെ ഹാമിൽട്ടന്റെ ആദ്യകാല ഗവേഷണങ്ങളിൽ ഹൾ ഹൗസിന് ചുറ്റുമുള്ള സമൂഹത്തിൽ ടൈഫോയിഡിന്റെയും ക്ഷയരോഗത്തിന്റെയും കാരണങ്ങൾ തിരിച്ചറിയാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്നു. "Alice Hamilton". Science History Institute. Retrieved 21 March 2018.</ref> 1902-ൽ ടൈഫോയിഡിനെക്കുറിച്ചുള്ള അവളുടെ പ്രവർത്തനം, പ്രദേശത്തെ ചീഫ് സാനിറ്ററി ഇൻസ്പെക്ടറെ ചിക്കാഗോ ബോർഡ് ഓഫ് ഹെൽത്ത് മാറ്റുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചു. [43]

പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തെ വ്യാവസായിക വിപ്ലവം ജോലിസ്ഥലത്തെ പുതിയ അപകടങ്ങൾക്ക് കാരണമായതിനാൽ വ്യാവസായിക വൈദ്യശാസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനം (ജോലി സംബന്ധമായ അസുഖങ്ങൾ) കൂടുതൽ പ്രാധാന്യമർഹിച്ചു. 1907-ൽ ഹാമിൽട്ടൺ വിദേശത്ത് നിന്ന് നിലവിലുള്ള ഇത് സംബന്ധിച്ച രചനകൾ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. വ്യാവസായിക വൈദ്യശാസ്ത്രം അമേരിക്കയിൽ അത്രയധികം ആരും പഠിക്കുന്നില്ലെന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു. ഈ സാഹചര്യം മാറ്റാൻ അവർ തയ്യാറായി, 1908 [44] ൽ ഈ വിഷയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ ആദ്യ ലേഖനം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.

മെഡിക്കൽ ഇൻവെസ്റ്റിഗേറ്റർ

തിരുത്തുക

1910-ൽ ഇല്ലിനോയിസ് ഗവർണർ ചാൾസ് എസ്. ഡെനീൻ അവളെ പുതിയതായി രൂപീകരിച്ച തൊഴിൽ രോഗങ്ങൾക്കുള്ള ഇല്ലിനോയി കമ്മീഷനിലേക്ക് മെഡിക്കൽ ഇൻവെസ്റ്റിഗേറ്ററായി നിയമിച്ചതോടെയാണ് ഹാമിൽട്ടൺ പൊതുജനാരോഗ്യത്തിലും ജോലിസ്ഥല സുരക്ഷയിലും തന്റെ നീണ്ട ജീവിതം ആരംഭിച്ചത്. "Alice Hamilton". Science History Institute. Retrieved 21 March 2018.</ref> [45] [46] വ്യാവസായിക വിഷങ്ങളായ ലെഡും മറ്റ് വിഷവസ്തുക്കളും കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള കമ്മീഷന്റെ അന്വേഷണങ്ങൾക്ക് ഹാമിൽട്ടൺ നേതൃത്വം നൽകി. [47] [48] തൊഴിലാളികളെ ലെഡ് വിഷബാധയ്ക്കും മറ്റ് രോഗങ്ങൾക്കും വിധേയരാക്കുന്ന വ്യാവസായിക പ്രക്രിയകളുടെ കണ്ടെത്തലുകൾ രേഖപ്പെടുത്തുന്ന കമ്മീഷന്റെ റിപ്പോർട്ടായ "ഇല്ലിനോയിസ് സർവേ"യും അവർ രചിച്ചു. കമ്മീഷന്റെ ശ്രമങ്ങളുടെ ഫലമായി 1911-ൽ ഇല്ലിനോയിസിലും 1915-ൽ ഇന്ത്യാനയിലും മറ്റ് സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ തൊഴിൽപരമായ രോഗനിയമങ്ങളും ആദ്യമായി തൊഴിലാളികളുടെ നഷ്ടപരിഹാര നിയമങ്ങൾ പാസാക്കപ്പെട്ടു. തൊഴിലാളികളെ സംരക്ഷിക്കാൻ തൊഴിലുടമകൾ സുരക്ഷാ മുൻകരുതലുകൾ എടുക്കണമെന്ന് പുതിയ നിയമങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടുന്നു. [49] [50]

1916 ആയപ്പോഴേക്കും ഹാമിൽട്ടൺ ലെഡ് വിഷബാധയിൽ അമേരിക്കയുടെ മുൻനിര അധികാരിയായി മാറി. [41] അടുത്ത ദശകത്തിൽ അവർ വിവിധ സംസ്ഥാന, ഫെഡറൽ ആരോഗ്യ സമിതികൾക്കായി നിരവധി പ്രശ്നങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചു. അനിലിൻ ഡൈകൾ, കാർബൺ മോണോക്‌സൈഡ്, മെർക്കുറി, ടെട്രെഥൈൽ ലെഡ്, റേഡിയം, ബെൻസീൻ, കാർബൺ ഡൈസൾഫൈഡ്, ഹൈഡ്രജൻ സൾഫൈഡ് വാതകങ്ങൾ തുടങ്ങിയ പദാർത്ഥങ്ങളുടെ ഫലങ്ങൾ പരിശോധിച്ചുകൊണ്ട് ഹാമിൽട്ടൺ തൊഴിൽപരമായ വിഷ വൈകല്യങ്ങളിൽ തന്റെ പര്യവേക്ഷണങ്ങൾ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. 1925-ൽ, ഗ്യാസോലിനിലെ ലെഡിന്റെ ഉപയോഗത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പബ്ലിക് ഹെൽത്ത് സർവീസ് കോൺഫറൻസിൽ, ലെഡിന്റെ ഉപയോഗത്തിനെതിരെ അവർ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുകയും അത് ആളുകൾക്കും പരിസ്ഥിതിക്കും ഉണ്ടാക്കുന്ന അപകടത്തെക്കുറിച്ച് അവർ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുകയും ചെയ്തു. [51] എന്നിരുന്നാലും, ലെഡ് ഗ്യാസോലിൻ അനുവദിക്കപ്പെട്ടു. [52] [53] 1988-ലെ അമേരിക്കയിലെ EPA കണക്കാക്കിയത്, കഴിഞ്ഞ 60 വർഷത്തിനിടയിൽ 68 ദശലക്ഷം കുട്ടികൾ ലെഡ് ഇന്ധനങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ഉയർന്ന വിഷബാധയേറ്റു എന്നാണ്. [51]

യുഎസ് ബ്യൂറോ ഓഫ് ലേബർ സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സിന്റെ പ്രത്യേക അന്വേഷകയെന്ന നിലയിൽ വൈറ്റ് ലെഡിന്റെയും ലെഡ് ഓക്സൈഡിന്റെയും നിർമ്മാണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവളുടെ പ്രവർത്തനം ഒരു "ലാൻഡ്മാർക്ക് പഠനം" ആയി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. [54] പ്രാഥമികമായി "ഷൂ ലെതർ എപ്പിഡെമിയോളജി" (ഫാക്‌ടറികളിൽ വ്യക്തിപരമായി സന്ദർശനം നടത്തുക, തൊഴിലാളികളുമായി അഭിമുഖം നടത്തുക, രോഗനിർണ്ണയിച്ച വിഷബാധ കേസുകളുടെ വിശദാംശങ്ങൾ സമാഹരിക്കുക) എന്നിവയെയും ടോക്സിക്കോളജിയിലെ ഉയർന്നുവരുന്ന ലബോറട്ടറി സയൻസിനെയും ആശ്രയിച്ച്, ഹാമിൽട്ടൺ ഒക്യുപേഷണൽ എപ്പിഡെമിയോളജിയിലും വ്യാവസായിക ശുചിത്വത്തിലും തുടക്കമിട്ടു. യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിൽ വ്യാവസായിക വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ പ്രത്യേക മേഖലയും അവർ സൃഷ്ടിച്ചു. അവളുടെ കണ്ടെത്തലുകൾ ശാസ്ത്രീയമായി ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നതും തൊഴിലാളികളുടെ ആരോഗ്യം മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനായി നിയമങ്ങളും പൊതു രീതികളും മാറ്റിമറിച്ച വ്യാപകമായ ആരോഗ്യ പരിഷ്കാരങ്ങളെ സ്വാധീനിച്ചു. [55] [56] [57]

ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധസമയത്ത്, ന്യൂജേഴ്‌സിയിലെ ഒരു യുദ്ധോപകരണ പ്ലാന്റിലെ തൊഴിലാളികളെ ബാധിച്ച ഒരു നിഗൂഢമായ അസുഖം പരിഹരിക്കാൻ യുഎസ് സൈന്യം അവരെ ചുമതലപ്പെടുത്തി. ഹാർവാർഡ് മെഡിക്കൽ സ്കൂളിലെ പ്രൊഫസറായ ജോർജ്ജ് മിനോട്ട് ഉൾപ്പെട്ട ഒരു ടീമിനെ അവർ നയിച്ചു. സ്ഫോടകവസ്തുവായ ട്രിനിട്രോടോലൂയീനുമായുള്ള (ടിഎൻടി) സമ്പർക്കത്തിലൂടെയാണ് തൊഴിലാളികൾ രോഗബാധിതരായതെന്ന് അവർ അനുമാനിച്ചു. ഓരോ ഷിഫ്റ്റിന്റെയും അവസാനം തൊഴിലാളികൾ നീക്കം ചെയ്യാനും കഴുകാനും ആവശ്യമായ സംരക്ഷണ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കാൻ അവർ ശുപാർശ ചെയ്തു. ഇത് ആ പ്രശ്നം പരിഹരിച്ചു. [58]

അമേരിക്കൻ ഉരുക്ക് തൊഴിലാളികൾക്കിടയിലെ കാർബൺ മോണോക്സൈഡ് വിഷബാധ, തൊപ്പിക്കാരുടെ മെർക്കുറി വിഷബാധ, " ജാക്ക്ഹാമർ ഉപയോഗിക്കുന്ന തൊഴിലാളികൾ വികസിപ്പിച്ച കൈകളുടെ ദുർബലപ്പെടുത്തുന്ന അവസ്ഥ " എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള അവളുടെ പഠനങ്ങൾ ഹാമിൽട്ടന്റെ ഏറ്റവും അറിയപ്പെടുന്ന ഗവേഷണങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. [59] യുഎസ് തൊഴിൽ വകുപ്പിന്റെ അഭ്യർത്ഥനപ്രകാരം, ഉയർന്ന സ്ഫോടകവസ്തുക്കൾ വികസിപ്പിക്കുന്നതിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന വ്യവസായങ്ങൾ , ഇൻഡ്യാനയിലെ ബെഡ്ഫോർഡ്, ചുണ്ണാമ്പുകല്ല് വെട്ടുന്നവർക്കിടയിലെ "ഡെഡ് ഫിംഗർ എന്നറിയപ്പെടുന്ന സ്പാസ്റ്റിക് അനീമിയ", ശവകുടീരങ്ങൾക്കിടയിൽ "പൾമണറി ക്ഷയരോഗത്തിന്റെ അസാധാരണ സംഭവങ്ങൾ" എന്നിവയും അവർ അന്വേഷിച്ചു. ക്വിൻസി, മസാച്യുസെറ്റ്‌സ് , വെർമോണ്ടിലെ ബാരെ എന്നിവിടങ്ങളിലെ ഗ്രാനൈറ്റ് മില്ലുകളിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന കൊത്തുപണിക്കാരുടെ അസുഖങ്ങൾ എന്നിവയും അവർ അന്വേഷിച്ചു. [60] ഡസ്റ്റി ട്രേഡിലെ ക്ഷയരോഗത്തിൽ നിന്നുള്ള മരണനിരക്ക് ശാസ്ത്രീയ അന്വേഷണ സമിതിയിൽ ഹാമിൽട്ടൺ അംഗമായിരുന്നു, അവരുടെ ശ്രമങ്ങൾ "തുടർ പഠനങ്ങൾക്കും വ്യവസായങ്ങളിൽ വ്യാപകമായ പരിഷ്കരണത്തിനും അടിത്തറയിട്ടു." [60]

സ്ത്രീകളുടെ അവകാശങ്ങളും സമാധാന പ്രവർത്തകയും

തിരുത്തുക

ഹൾ ഹൗസിലെ അവളുടെ വർഷങ്ങളിൽ, സ്ത്രീകളുടെ അവകാശങ്ങളിലും സമാധാന പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലും ഹാമിൽട്ടൺ സജീവമായിരുന്നു. 1915- ൽ ഹേഗിൽ നടന്ന ഇന്റർനാഷണൽ കോൺഗ്രസ് ഓഫ് വിമൻ സമ്മേളനത്തിലേക്ക് അവർ ജെയ്ൻ ആഡംസ്, എമിലി ഗ്രീൻ ബാൽച്ച് എന്നിവർക്കൊപ്പം യാത്ര ചെയ്തു, [61] അവിടെ അവർ ഡച്ച് സമാധാനവാദിയും ഫെമിനിസ്റ്റും വോട്ടവകാശവാദിയുമായ അലറ്റ ജേക്കബ്സിനെ കണ്ടുമുട്ടി. [62] [63] 1915 മെയ് 24-ന് ഗവൺമെന്റ് നേതാക്കളെ കാണുന്നതിനായി ജർമ്മനി സന്ദർശിച്ചപ്പോൾ ബെർലിനിലെ ബ്രാൻഡൻബർഗ് ഗേറ്റിന് മുന്നിൽ ആഡംസ്, ഹാമിൽട്ടൺ, ജേക്കബ്സ് എന്നിവരെ പിന്നീട് കണ്ടെത്തിയ ചരിത്രദൃശ്യങ്ങൾ കാണിക്കുന്നു.  അവർ ജർമ്മൻ അധിനിവേശ ബെൽജിയവും സന്ദർശിച്ചു. [41]

1919 മെയ് മാസത്തിൽ സ്വിറ്റ്സർലൻഡിലെ സൂറിച്ചിൽ നടന്ന രണ്ടാമത്തെ അന്താരാഷ്ട്ര വനിതാ കോൺഗ്രസിൽ പങ്കെടുക്കാൻ ഹാമിൽട്ടൺ ആഡംസിനൊപ്പം യൂറോപ്പിലേക്ക് മടങ്ങി. [41] [64] കൂടാതെ, ഹാമിൽട്ടൺ, ആഡംസ്, ജേക്കബ്സ്, അമേരിക്കൻ ക്വാക്കർ കരോലിന എം. വുഡ് എന്നിവർ ജർമ്മനിയിൽ ഭക്ഷ്യസഹായം വിതരണം ചെയ്യുന്നതിനും ക്ഷാമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള റിപ്പോർട്ടുകൾ അന്വേഷിക്കുന്നതിനുമായി ഒരു മാനുഷിക ദൗത്യത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടു. [65]

ഹാർവാർഡ് മെഡിക്കൽ സ്കൂളിലെ അസിസ്റ്റന്റ് പ്രൊഫസർ

തിരുത്തുക
 
ആലീസ് ഹാമിൽട്ടൺ, 1919, ഹാർവാർഡിലെ ആദ്യ വർഷത്തിൽ

1919 ജനുവരിയിൽ, ഹാർവാർഡ് മെഡിക്കൽ സ്കൂളിൽ പുതുതായി രൂപീകരിച്ച ഇൻഡസ്ട്രിയൽ മെഡിസിൻ വകുപ്പിൽ (1925 ന് ശേഷം സ്കൂൾ ഓഫ് പബ്ലിക് ഹെൽത്ത്) അസിസ്റ്റന്റ് പ്രൊഫസറായി ഹാമിൽട്ടൺ ഒരു സ്ഥാനം സ്വീകരിച്ചു. "Alice Hamilton". Science History Institute. Retrieved 21 March 2018.</ref> [41] അതെക്കുറിച്ച് "അതെ, ഞാൻ ഹാർവാർഡ് ഫാക്കൽറ്റിയിലെ ആദ്യത്തെ വനിതയാണ്-എന്നാൽ നിയമിക്കപ്പെടേണ്ട ആദ്യത്തെ ആളല്ല!" [66] എന്നവർ പറഞ്ഞു.

ഹാർവാർഡിലെ അവളുടെ വർഷങ്ങളിൽ, 1919 മുതൽ 1935-ൽ വിരമിക്കുന്നതുവരെ, ഹാമിൽട്ടണിന് ഒരിക്കലും ഫാക്കൽറ്റി പ്രൊമോഷൻ ലഭിച്ചില്ല, കൂടാതെ മൂന്ന് വർഷത്തെ നിയമനങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പര മാത്രമാണ് അവർക്ക് ലഭിച്ചത്. അവരുടെ അഭ്യർത്ഥനപ്രകാരം, അവർ പ്രതിവർഷം ഒരു സെമസ്റ്റർ പഠിപ്പിച്ച അർദ്ധസമയ നിയമനങ്ങൾ അവളുടെ ഗവേഷണം തുടരാനും ഓരോ വർഷവും നിരവധി മാസങ്ങൾ ഹൾ ഹൗസിൽ ചെലവഴിക്കാനും അവരെ അനുവദിച്ചു. ഒരു സ്ത്രീ എന്ന നിലയിലും ഹാമിൽട്ടൺ വിവേചനം നേരിട്ടു. അവർ സാമൂഹിക പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെട്ടു, ഹാർവാർഡ് യൂണിയനിൽ പ്രവേശിക്കാനോ ഫാക്കൽറ്റി ക്ലബിൽ പങ്കെടുക്കാനോ ഫുട്ബോൾ ടിക്കറ്റുകളുടെ ക്വാട്ട സ്വീകരിക്കാനോ അവർക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. കൂടാതെ, സർവ്വകലാശാലയുടെ പ്രാരംഭ ചടങ്ങുകളിൽ പുരുഷ ഫാക്കൽറ്റി അംഗങ്ങൾ ചെയ്തതുപോലെ ഹാമിൽട്ടനെ മാർച്ച് ചെയ്യാൻ അനുവദിച്ചില്ല. [67] [68] [69]

ഹാമിൽട്ടൺ ഹാർവാർഡിന്റെ ഒരു വിജയകരമായ ധനസമാഹരണക്കാരിയായിത്തീർന്നു, കാരണം അവർ അപകടകരമായ തൊഴിലുകളെക്കുറിച്ച് എഴുതുകയും ഗവേഷണം നടത്തുകയും ചെയ്തു. അരിസോണയിലെ ചെമ്പ് ഖനികളിലെ തൊഴിലാളികളുമായും ഇൻഡ്യാനയിലെ ചുണ്ണാമ്പുകല്ല് ക്വാറികളിലെ കല്ലുവെട്ടുന്നവരുമായും ബന്ധപ്പെട്ട ഗവേഷണത്തെക്കുറിച്ച് "യുഎസ് ലേബർ ഡിപ്പാർട്ട്‌മെന്റിന്റെ നാഴികക്കല്ലായ റിപ്പോർട്ടുകൾ" പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നതിനു പുറമേ, [68] ഹാമിൽട്ടൺ യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിലെ വ്യാവസായിക വിഷങ്ങൾ (1925) എന്ന പുസ്തകം എഴുതി. അത് ഈ വിഷയത്തിലെ ആദ്യത്തെ അമേരിക്കൻ പാഠപുസ്തകമാണ്. ഈ വിഷയത്തിലും അനുബന്ധമായ മറ്റൊരു പാഠപുസ്തകമായ ഇൻഡസ്ട്രിയൽ ടോക്സിക്കോളജി (1934) അവർ എഴുതി. [70] [71] 1925-ൽ വാഷിംഗ്ടൺ ഡിസിയിൽ നടന്ന ടെട്രാതൈൽ ലീഡ് കോൺഫറൻസിൽ, ഗ്യാസോലിനിൽ ടെട്രാഎഥൈൽ ലെഡ് ചേർക്കുന്നതിന്റെ ഒരു പ്രമുഖ വിമർശകനായിരുന്നു ഹാമിൽട്ടൺ. [72] [73] [74]

ഹാമിൽട്ടൺ സാമൂഹിക പരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങളിൽ സജീവമായി തുടർന്നു. [41] [60] പൗരസ്വാതന്ത്ര്യം, സമാധാനം, ജനന നിയന്ത്രണം, സ്ത്രീകൾക്ക് സംരക്ഷണം നൽകുന്ന തൊഴിൽ നിയമനിർമ്മാണം എന്നിവയിലെ അവളുടെ പ്രത്യേക താൽപ്പര്യങ്ങൾ അവളുടെ വിമർശകരിൽ ചിലർ അവളെ ഒരു "സമൂലവും" "അതിക്രമകാരിയും" ആയി കണക്കാക്കാൻ കാരണമായി. [68] 1924 മുതൽ 1930 വരെ ലീഗ് ഓഫ് നേഷൻസ് ഹെൽത്ത് കമ്മിറ്റിയിലെ ഏക വനിതാ അംഗമായി അവർ സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു. [75] അവർ 1924-ൽ സോവിയറ്റ് യൂണിയനും 1933 ഏപ്രിലിൽ നാസി ജർമ്മനിയും സന്ദർശിച്ചു. ന്യൂയോർക്ക് ടൈംസിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച "യുവതയാണ് ഹിറ്റ്ലറുടെ ശക്തി" എന്ന ലേഖനം ഹാമിൽട്ടൺ എഴുതി. രണ്ട് ലോകമഹായുദ്ധങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള വർഷങ്ങളിൽ യുവാക്കളെ നാസികൾ ചൂഷണം ചെയ്തതിനെക്കുറിച്ച് ലേഖനം വിവരിച്ചു. [71] [76] നാസി വിദ്യാഭ്യാസത്തെ, പ്രത്യേകിച്ച് പെൺകുട്ടികൾക്കുള്ള ഗാർഹിക പരിശീലനത്തെയും അവർ വിമർശിച്ചു. [77]

പിന്നീടുള്ള വർഷങ്ങൾ

തിരുത്തുക

1935-ൽ ഹാർവാർഡിൽ നിന്ന് വിരമിച്ച ശേഷം, ഹാമിൽട്ടൺ യുഎസ് ഡിവിഷൻ ഓഫ് ലേബർ സ്റ്റാൻഡേർഡിന്റെ മെഡിക്കൽ കൺസൾട്ടന്റായി. [78] 1937-38-ൽ നടത്തിയ അവളുടെ അവസാന ഫീൽഡ് സർവേ, വിസ്കോസ് റേയോൺ വ്യവസായത്തെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചു. കൂടാതെ [79] 1944 മുതൽ 1949 വരെ നാഷണൽ [71] ലീഗിന്റെ പ്രസിഡന്റായി ഹാമിൽട്ടൺ സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു.

ഹാമിൽട്ടൺ തന്റെ റിട്ടയർമെന്റ് വർഷങ്ങൾ കണക്റ്റിക്കട്ടിലെ ഹാഡ്‌ലിമിൽ 1916-ൽ തന്റെ സഹോദരി മാർഗരറ്റിനൊപ്പം അവൾ വാങ്ങിയ വീട്ടിൽ ചെലവഴിച്ചു. വിരമിക്കുമ്പോഴും ഹാമിൽട്ടൺ സജീവ എഴുത്തുകാരിയായി തുടർന്നു. അവരുടെ ആത്മകഥ, എക്സ്പ്ലോറിംഗ് ദ ഡേഞ്ചറസ് ട്രേഡ്സ്, 1943 [80] ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ഹാമിൽട്ടണും സഹ രചയിതാവ് ഹാരിയറ്റ് ലൂയിസ് ഹാർഡിയും ചേർന്ന് 1934-ൽ ഹാമിൽട്ടൺ ആദ്യം എഴുതിയ പാഠപുസ്തകമായ ഇൻഡസ്ട്രിയൽ ടോക്സിക്കോളജി (1949) പരിഷ്കരിച്ചു. ഹാമിൽട്ടൺ, വായന, സ്കെച്ചിംഗ്, എഴുത്ത് തുടങ്ങിയ ഒഴിവുസമയ പ്രവർത്തനങ്ങളും കുടുംബത്തിനും സുഹൃത്തുക്കൾക്കും ഇടയിൽ സമയം ചെലവഴിക്കാനും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. [71] [81]

മരണവും പാരമ്പര്യവും

തിരുത്തുക

1970 സെപ്തംബർ 22-ന് 101-ആം വയസ്സിൽ കണക്റ്റിക്കട്ടിലെ ഹാഡ്‌ലിമിലുള്ള അവരുടെ വീട്ടിൽ വെച്ച് ഹാമിൽട്ടൺ പക്ഷാഘാതം മൂലം മരിച്ചു. [82] [83] അവരെ ഹാഡ്‌ലിമിലെ കോവ് സെമിത്തേരിയിൽ അടക്കം ചെയ്തു. [84] [85]

ഹാമിൽട്ടൺ അക്ഷീണയായ ഗവേഷകയും ജോലിസ്ഥലത്ത് വിഷവസ്തുക്കളുടെ ഉപയോഗത്തിനെതിരായ പ്രവർത്തകയും ആയിരുന്നു. [86] 1970-ൽ അവർ മരിച്ച് മൂന്ന് മാസത്തിനുള്ളിൽ, യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിലെ ജോലിസ്ഥലത്തെ സുരക്ഷ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനായി യുഎസ് കോൺഗ്രസ് ഒക്യുപേഷണൽ സേഫ്റ്റി ആൻഡ് ഹെൽത്ത് ആക്ട് പാസാക്കി. [87]

അംഗീകാരവും അവാർഡുകളും

തിരുത്തുക
  • യൂണിവേഴ്സിറ്റി ഓഫ് മിഷിഗൺ, മൗണ്ട് ഹോളിയോക്ക് കോളേജ്, സ്മിത്ത് കോളേജ് എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്ന് ഹാമിൽട്ടണിന് ഓണററി ബിരുദങ്ങൾ ലഭിച്ചു. [87]
  • അമേരിക്കൻ മെൻ ഇൻ സയൻസ്: എ ബയോഗ്രഫിക്കൽ ഡിക്ഷണറിയിൽ (1906) അവളെ ഉൾപ്പെടുത്തി.
  • 1935-ൽ എലീനർ റൂസ്‌വെൽറ്റ് ഹാമിൽട്ടന് ചി ഒമേഗ വനിതാ സാഹോദര്യത്തിന്റെ ദേശീയ നേട്ടത്തിനുള്ള അവാർഡ് സമ്മാനിച്ചു. [88]
  • 1947-ൽ ഹാമിൽട്ടൺ തന്റെ പൊതുസേവന സംഭാവനകൾക്ക് ആൽബർട്ട് ലാസ്‌കർ പബ്ലിക് സർവീസ് അവാർഡ് ലഭിക്കുന്ന ആദ്യ വനിതയായി. [87] [89]
  • 1948-ൽ അമേരിക്കൻ ഇൻഡസ്ട്രിയൽ ഹൈജീൻ അസോസിയേഷന്റെ ഡൊണാൾഡ് ഇ. കമ്മിംഗ്സ് മെമ്മോറിയൽ അവാർഡുകൾ ഹാമിൽട്ടണിന് ലഭിച്ചു. [90] 1993-ൽ, തൊഴിൽ, പരിസ്ഥിതി ശുചിത്വം എന്നീ മേഖലകളിലെ മികച്ച സ്ത്രീകളുടെ സംഭാവനകളെ അംഗീകരിക്കുന്നതിനായി അവളുടെ ബഹുമാനാർത്ഥം സംഘടന ഒരു അവാർഡ് സ്ഥാപിച്ചു. [91]
  • 1956-ൽ TIME മാസികയുടെ വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിൽ "വുമൺ ഓഫ് ദ ഇയർ" ആയി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു.
  • 1973-ൽ ഹാമിൽട്ടൺ മരണാനന്തരം ദേശീയ വനിതാ ഹാൾ ഓഫ് ഫെയിമിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി . [92]
  • 1987 ഫെബ്രുവരി 27-ന് നാഷണൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഫോർ ഒക്യുപേഷണൽ സേഫ്റ്റി ആൻഡ് ഹെൽത്ത് അതിന്റെ ഗവേഷണ സൗകര്യം ആലിസ് ഹാമിൽട്ടൺ ലബോറട്ടറി ഫോർ ഒക്യുപേഷണൽ സേഫ്റ്റി ആൻഡ് ഹെൽത്ത് ആയി സമർപ്പിച്ചു. ഈ മേഖലയിലെ മികച്ച ശാസ്ത്ര ഗവേഷണങ്ങളെ അംഗീകരിക്കുന്നതിനായി ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് വാർഷിക ആലീസ് ഹാമിൽട്ടൺ അവാർഡ് നൽകാനും തുടങ്ങി. [93]
  • 1995-ൽ യു.എസ് പോസ്റ്റൽ സർവീസ് ഹാമിൽട്ടൺ പൊതുജനാരോഗ്യത്തിന് നൽകിയ സംഭാവനകളെ അതിന്റെ ഗ്രേറ്റ് അമേരിക്കൻസ് സീരീസിൽ 55-സെന്റ് കൊമ്മെമ്മൊറേറ്റീവ് തപാൽ സ്റ്റാമ്പ് പുറത്തിറക്കി ആദരിച്ചു. [94]
  • 2000-ൽ ഇൻഡ്യാനയിലെ ഫോർട്ട് വെയ്ൻ നഗരം, നഗരത്തിലെ ഹെഡ്‌വാട്ടേഴ്‌സ് പാർക്കിൽ ആലീസ്, അവളുടെ സഹോദരി എഡിത്ത്, അവരുടെ കസിൻ ആഗ്നസ് എന്നിവരുടെ പ്രതിമകൾ സ്ഥാപിച്ചു. [68]
  • 2002 സെപ്തംബർ 21-ന്, അമേരിക്കൻ കെമിക്കൽ സൊസൈറ്റി ഹാമിൽട്ടനെയും ഇൻഡസ്ട്രിയൽ ടോക്സിക്കോളജിയിലെ അവളുടെ പ്രവർത്തനത്തെയും ഒരു ദേശീയ ചരിത്രപരമായ കെമിക്കൽ ലാൻഡ്മാർക്ക് ആയി നിയമിച്ചു, ഒക്യുപേഷണൽ മെഡിസിൻ വികസിപ്പിക്കുന്നതിലെ അവളുടെ പങ്കിനെ മാനിച്ചു. [95]
  • ഒരു പയനിയറിംഗ് വനിതാ പരിസ്ഥിതി പ്രവർത്തകയായി ഹാമിൽട്ടൺ പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടു. [96] സാൻ ഫ്രാൻസിസ്കോയിലെ കാലിഫോർണിയ സർവകലാശാലയിലെ ഒക്യുപേഷണൽ ആന്റ് എൻവയോൺമെന്റൽ മെഡിസിൻ വിഭാഗം, ഈ മേഖലകളിലെ അവളുടെ നേട്ടങ്ങളെ ആദരിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു വാർഷിക പ്രഭാഷണം സ്പോൺസർ ചെയ്യുന്നു. [97] 1997 മുതൽ അമേരിക്കൻ സൊസൈറ്റി ഫോർ എൻവയോൺമെന്റൽ ഹിസ്റ്ററി, എൻവയോൺമെന്റൽ ഹിസ്റ്ററി ജേണലിന് പുറത്ത് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന മികച്ച ലേഖനത്തിനുള്ള ആലീസ് ഹാമിൽട്ടൺ സമ്മാനം വർഷം തോറും നൽകിവരുന്നു. [98]
  • 2018 സെപ്റ്റംബർ 26-ന്, ഹാർവാർഡ് ടിഎച്ച് ചാൻ സ്കൂൾ ഓഫ് പബ്ലിക് ഹെൽത്തിന്റെ ഫ്രാൻകോയിസ്-സേവിയർ ബാഗ്‌നൗഡ് ബിൽഡിംഗിന്റെ ഫോയറിൽ ആലീസ് ഹാമിൽട്ടന്റെ ഒരു പ്രതിമ സ്ഥാപിച്ചു, കൂടാതെ മറ്റൊരു പ്രതിമ, പ്രാദേശിക ശിൽപിയായ റോബർട്ട് ഷൂറും ആട്രിയത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചു. ഹാർവാർഡ് മെഡിക്കൽ സ്കൂളിലെ ടോസ്റ്റെസൺ മെഡിക്കൽ വിദ്യാഭ്യാസ കേന്ദ്രം.
  • എല്ലാ വർഷവും, ഹാർവാർഡ് ടിഎച്ച് ചാൻ സ്കൂൾ ഓഫ് പബ്ലിക് ഹെൽത്തിന്റെ കമ്മിറ്റി ഓൺ ദി അഡ്വാൻസ്‌മെന്റ് ഓഫ് വിമൻ ഫാക്കൽറ്റി (CAWF) പ്രത്യേകിച്ച് വാഗ്ദാനമുള്ള ജൂനിയർ ഫാക്കൽറ്റി സ്ത്രീകളെ അംഗീകരിക്കുന്നതിനായി വാർഷിക ആലീസ് ഹാമിൽട്ടൺ പ്രഭാഷണവും അവാർഡും സ്പോൺസർ ചെയ്യുന്നു. [99]

തിരഞ്ഞെടുത്ത പ്രസിദ്ധീകരിച്ച കൃതികൾ

തിരുത്തുക

പുസ്തകങ്ങൾ:

  • അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളിലെ വ്യാവസായിക വിഷങ്ങൾ (1925) [71]
  • ഇൻഡസ്ട്രിയൽ ടോക്സിക്കോളജി (1934' റെവ. 1949) [100]
  • അപകടകരമായ വ്യാപാരങ്ങൾ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുന്നു: ആലീസ് ഹാമിൽട്ടണിന്റെ ആത്മകഥ, MD (1943). [101]

ലേഖനങ്ങൾ:

  • "ഹിറ്റ്ലർ സംസാരിക്കുന്നു: അവന്റെ പുസ്തകം മനുഷ്യനെ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു," അറ്റ്ലാന്റിക് മാസിക (ഏപ്രിൽ 1933) [68]
  • "ദി യൂത്ത് ആർ ഹിറ്റ്ലറുടെ ശക്തി," ന്യൂയോർക്ക് ടൈംസ്, 1933 [76]
  • "തൊണ്ണൂറിലെ സ്ത്രീ അവളുടെ ലോകത്തെ നോക്കുന്നു," അറ്റ്ലാന്റിക് മാസിക (1961) [87]

കുറിപ്പുകൾ

തിരുത്തുക
  1. ↑ Sicherman, Barbara (1984). Alice Hamilton, A Life in Letters. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. p. 15. ISBN 0-674-01553-3.
  2. ↑ Cattell, James McKeen, ed. (1906). American Men of Science: A Biographical Dictionary. New York: The Science Press. p. 134.
  3. ↑ Corn, J. Hamilton, Alice American National Biography
  4. ↑ "Dr. Alice Hamilton". Changing the face of medicine. National Library of Medicine. Archived from the original on 18 October 2015. Retrieved 15 October 2015.
  5. ↑ The family compound included three homes: her grandparents' homestead, called Old House; Red House, the home of her uncle, Andrew Holman Hamilton, and his family; and White House, where Alice and her family lived.
  6. ↑ "Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine National Historic Chemical Landmark". ACS Chemistry for Life. Archived from the original on 17 October 2015. Retrieved 16 October 2015.
  7. ↑ Sicherman, Alice Hamilton, A Life in Letters, pp. 13–15.
  8. ↑ Sicherman, Alice Hamilton, A Life in Letters, pp. 14, 25.
  9. ↑ 9.0 9.1 9.2 9.3 Weber, p. 31.
  10. ↑ Sicherman, Alice Hamilton, A Life in Letters, pp. 15, 17.
  11. ↑ Sicherman, Alice Hamilton, A Life in Letters, p. 18.
  12. ↑ Sicherman, Barbara; Green, Carol Hurd (1980). Notable American Women: The Modern Period, A Biographical Dictionary. Cambridge, Massachusetts: Belknap Press of Harvard University. pp. 303. ISBN 9780674627321.
  13. ↑ "Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine National Historic Chemical Landmark". ACS Chemistry for Life. Archived from the original on 17 October 2015. Retrieved 16 October 2015.
  14. ↑ Sicherman, Barbara; Green, Carol Hurd (1980). Notable American Women: The Modern Period, A Biographical Dictionary. Cambridge, Massachusetts: Belknap Press of Harvard University. pp. 303. ISBN 9780674627321.
  15. ↑ "Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine National Historic Chemical Landmark". ACS Chemistry for Life. Archived from the original on 17 October 2015. Retrieved 16 October 2015.
  16. ↑ Weber, p. 32.
  17. ↑ Sicherman, Barbara; Green, Carol Hurd (1980). Notable American Women: The Modern Period, A Biographical Dictionary. Cambridge, Massachusetts: Belknap Press of Harvard University. pp. 303. ISBN 9780674627321.
  18. ↑ Hamilton, Alice (1985). Exploring the Dangerous Trades: The Autobiography of Alice Hamilton, M.D. Boston: Northeastern University Press. pp. 44–51. ISBN 0-930350-81-2.
  19. ↑ Jay, Stephen J. (2015). "Alice Hamilton". In Gugin, Linda C.; St. Clair, James E. (eds.). Indiana's 200: The People Who Shaped the Hoosier State. Indianapolis: Indiana Historical Society Press. p. 148. ISBN 978-0-87195-387-2.
  20. ↑ "Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine National Historic Chemical Landmark". ACS Chemistry for Life. Archived from the original on 17 October 2015. Retrieved 16 October 2015.
  21. ↑ Windsor, Laura Lynn (2002). Women in Medicine: An Encyclopedia. Santa Barbara, CA: ABC-CLIO. pp. 89–91.
  22. ↑ 22.0 22.1 Weber, p. 33.
  23. ↑ Sicherman, Barbara; Green, Carol Hurd (1980). Notable American Women: The Modern Period, A Biographical Dictionary. Cambridge, Massachusetts: Belknap Press of Harvard University. pp. 303. ISBN 9780674627321.
  24. ↑ In 1894 Edith Hamilton, a fellow in Latin at Bryn Mawr College, was awarded the Mary E. Garrett European Fellowship that provided the funds to enable the two sisters to pursue further studies abroad for an academic year.
  25. ↑ Weber, p. 43.
  26. ↑ Windsor, Laura Lynn (2002). Women in Medicine: An Encyclopedia. Santa Barbara, CA: ABC-CLIO. pp. 89–91.
  27. ↑ Hamilton described their experiences in Germany in her autobiography.
  28. ↑ "Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine National Historic Chemical Landmark". ACS Chemistry for Life. Archived from the original on 17 October 2015. Retrieved 16 October 2015.
  29. ↑ Sicherman, Barbara; Green, Carol Hurd (1980). Notable American Women: The Modern Period, A Biographical Dictionary. Cambridge, Massachusetts: Belknap Press of Harvard University. pp. 303. ISBN 9780674627321.
  30. ↑ Hamilton, Alice (1985). Exploring the Dangerous Trades: The Autobiography of Alice Hamilton, M.D. Boston: Northeastern University Press. pp. 44–51. ISBN 0-930350-81-2.
  31. ↑ "Dr. Alice Hamilton". Changing the face of medicine. National Library of Medicine. Archived from the original on 18 October 2015. Retrieved 15 October 2015.
  32. ↑ "Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine National Historic Chemical Landmark". ACS Chemistry for Life. Archived from the original on 17 October 2015. Retrieved 16 October 2015.
  33. ↑ Sicherman, Alice Hamilton: A Life in Letters, p. 111.
  34. ↑ "Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine". National Historic Chemical Landmarks. American Chemical Society. Archived from the original on 29 August 2017. Retrieved 2 May 2017.
  35. ↑ Weber, p. 34.
  36. ↑ "Alice Hamilton". National Women's History Museum. Archived from the original on 2016-12-30. Retrieved 1 May 2017.
  37. ↑ Hamilton, Alice (1985). Exploring the Dangerous Trades: The Autobiography of Alice Hamilton, M.D. Boston: Northeastern University Press. pp. 44–51. ISBN 0-930350-81-2.
  38. ↑ Jay, Stephen J. (2015). "Alice Hamilton". In Gugin, Linda C.; St. Clair, James E. (eds.). Indiana's 200: The People Who Shaped the Hoosier State. Indianapolis: Indiana Historical Society Press. p. 148. ISBN 978-0-87195-387-2.
  39. ↑ Hamilton, Alice (1943). Exploring the Dangerous Trades: The Autobiography of Alice Hamilton. Boston: Little, Brown, and Company. p. 114. ISBN 0-930350-81-2.
  40. ↑ Jay, Stephen J. (2015). "Alice Hamilton". In Gugin, Linda C.; St. Clair, James E. (eds.). Indiana's 200: The People Who Shaped the Hoosier State. Indianapolis: Indiana Historical Society Press. p. 148. ISBN 978-0-87195-387-2.
  41. ↑ 41.0 41.1 41.2 41.3 41.4 41.5 41.6 Sicherman and Green, p. 304.
  42. ↑ Morantz-Sanchez, Ruth Markell (Oct 12, 2005). Sympathy & science : women physicians in American medicine (2nd ed.). University of North Carolina Press. p. 161. ISBN 978-0807848906. Retrieved 25 September 2018.
  43. ↑ "Alice Hamilton Collection". Richard J. Daley Library Special Collections and University Archives, University of Illinois at Chicago. Archived from the original on 1 October 2015. Retrieved 16 October 2015.
  44. ↑ "Alice Hamilton, M.D." MMWR Weekly. 48 (22): 462. 11 June 1999. Archived from the original on 16 December 2015. Retrieved 16 October 2015.
  45. ↑ "Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine". National Historic Chemical Landmarks. American Chemical Society. Archived from the original on 29 August 2017. Retrieved 2 May 2017.
  46. ↑ Stebner, Eleanor J. (1997). The women of Hull House : a study in spirituality, vocation, and friendship. New York: State University of New York Press. pp. 128–139. ISBN 9780791434871. Retrieved 9 October 2018.
  47. ↑ Jay, Stephen J. (2015). "Alice Hamilton". In Gugin, Linda C.; St. Clair, James E. (eds.). Indiana's 200: The People Who Shaped the Hoosier State. Indianapolis: Indiana Historical Society Press. p. 148. ISBN 978-0-87195-387-2.
  48. ↑ "A Voice in the Wilderness: Alice Hamilton and the Illinois Survey | NIOSH Science Blog | Blogs | CDC". blogs.cdc.gov. Archived from the original on 13 November 2016. Retrieved 12 November 2016.
  49. ↑ Windsor, Laura Lynn (2002). Women in Medicine: An Encyclopedia. Santa Barbara, CA: ABC-CLIO. pp. 89–91.
  50. ↑ "Alice Hamilton Science Awards". Centers for Disease Control and Prevention. The National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH). Archived from the original on 21 September 2015. Retrieved 15 October 2015.
  51. ↑ 51.0 51.1 "Why lead used to be added to gasoline". Archived from the original on 2017-10-03. Retrieved 2017-12-05.
  52. ↑ Jacobson, Mark Z. (2002). Atmospheric pollution : history, science, and regulation. Cambridge University Press. pp. 75–80. ISBN 0521010446.
  53. ↑ Kovarik, William (2005). "Ethyl-leaded gasoline: How a classic occupational disease became an international public health disaster". International Journal of Occupational and Environmental Health. 11 (4): 384–397. doi:10.1179/oeh.2005.11.4.384. PMID 16350473.
  54. ↑ "Alice Hamilton". Science History Institute. Retrieved 21 March 2018.
  55. ↑ Jay, Stephen J. (2015). "Alice Hamilton". In Gugin, Linda C.; St. Clair, James E. (eds.). Indiana's 200: The People Who Shaped the Hoosier State. Indianapolis: Indiana Historical Society Press. p. 148. ISBN 978-0-87195-387-2.
  56. ↑ Weber, p. 35.
  57. ↑ "Alice Hamilton Science Awards". Centers for Disease Control and Prevention. The National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH). Archived from the original on 21 September 2015. Retrieved 15 October 2015.
  58. ↑ "Alice Hamilton a pioneer in occupational health". Tacomed.com. Archived from the original on 28 December 2017. Retrieved 13 June 2017.
  59. ↑ "Alice Hamilton". National Women's History Museum. Archived from the original on 2016-12-30. Retrieved 1 May 2017.
  60. ↑ 60.0 60.1 60.2 Weber, p. 37.
  61. ↑ Sklar, Kathryn Kish; Amidon, Kari. "How Did Women Activists Promote Peace in Their 1915 Tour of Warring European Capitals?". Women and Social Movements in the United States. Archived from the original on 20 September 2014. Retrieved 16 October 2015.
  62. ↑ Addams, Jane; Balch, Emily; Hamilton, Alice (1915). Women at The Hague : The International Congress of Women and Its Results / by Three Delegates to the Congress from the United States, Jane Addams, Emily G. Balch, Alice Hamilton. New York: Macmillan. Archived from the original on 2016-03-08.
  63. ↑ "1915: International Congress of Women opens at The Hague". This Day in History. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 16 October 2015.
  64. ↑ Sklar, Kathryn Kish; Schüler, Anja; Strasser, Susan (1998). Social Justice Feminists in the United States and Germany: A Dialogue in Documents, 1885–1933. Ithaca: Cornell University Press. pp. 53–55. ISBN 9780801484698. Archived from the original on 2016-05-29.
  65. ↑ Sklar, Schüler, and Strasser, pp. 53–55.
  66. ↑ Fee, Elizabeth; Brown, Theodore M. (November 2001). "Alice Hamilton: Settlement Physician, Occupational Health Pioneer". American Journal of Public Health. 91 (11): 1767. doi:10.2105/AJPH.91.11.1767. PMC 1446873. PMID 11684598.
  67. ↑ "Dr. Alice Hamilton". Changing the face of medicine. National Library of Medicine. Archived from the original on 18 October 2015. Retrieved 15 October 2015.
  68. ↑ 68.0 68.1 68.2 68.3 68.4 Jay, p. 149.
  69. ↑ "A National Chemical Landmark: Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine, September 21, 2002" (PDF). American Chemical Society. 2002. Archived from the original (PDF) on 29 October 2017. Retrieved 2 May 2017.
  70. ↑ "Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine National Historic Chemical Landmark". ACS Chemistry for Life. Archived from the original on 17 October 2015. Retrieved 16 October 2015.
  71. ↑ 71.0 71.1 71.2 71.3 71.4 Sicherman and Green, p. 305.
  72. ↑ Rosner, David; Markowitz, Gerald (April 1985). "A 'Gift of God'?: The Public Health Controversy over Leaded Gasoline during the 1920s". American Journal of Public Health. 75 (4): 344–352. doi:10.2105/ajph.75.4.344. PMC 1646253. PMID 2579591.
  73. ↑ Hamilton, Alice (June 15, 1925). "What Price Safety, Tetraethyl Lead Reveals a Flaw in Our Defenses". The Survey Mid-Monthly. 54: 333–34.
  74. ↑ Dauvergne, Peter (2010). The shadows of consumption : consequences for the global environment (First MIT Press paperback ed.). Cambridge, Mass.: MIT Press. p. 74. ISBN 978-0262514927. Archived from the original on 2016-06-17.
  75. ↑ Hilgenkamp, Kathryn (2011). Environmental Health. Jones and Bartlett Learning. p. 327. ISBN 978-0763771089. Archived from the original on 30 April 2016. Retrieved 16 October 2015.
  76. ↑ 76.0 76.1 Sicherman, Alice Hamilton, A Life in Letters, p. 437.
  77. ↑ Perry, Marvin (2003). Sources of the Western Tradition. Vol. II (5th ed.). Belmont, California: Wadsworth.
  78. ↑ Moye, William T. (June 1986). "BLS and Alice Hamilton: Pioneers in Industrial Health" (PDF). Monthly Labor Review. 109 (6). Archived from the original (PDF) on 3 December 2016. Retrieved 12 November 2016.
  79. ↑ "Alice Hamilton". National Women's History Museum. Archived from the original on 30 December 2016. Retrieved 1 May 2017.
  80. ↑ "Alice Hamilton". Connecticut Women's Hall of Fame. Archived from the original on 11 September 2015. Retrieved 15 October 2015.
  81. ↑ Weber, pp. 38–39.
  82. ↑ "Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine National Historic Chemical Landmark". ACS Chemistry for Life. Archived from the original on 17 October 2015. Retrieved 16 October 2015.
  83. ↑ Sicherman and Green, p. 306.
  84. ↑ Alice Hamilton is buried in the same cemetery where the remains of her mother (Gertrude) and sisters (Norah, Alice, and Margaret) are interred, as well as those of Edith's life partner, Doris Fielding Reid, and Margaret's life partner, Clara Landsberg.
  85. ↑ Clara Landsberg, a close college and longtime family friend, studied in Europe with Margaret Hamilton for a summer in 1899.
  86. ↑ Weber, p. 28.
  87. ↑ 87.0 87.1 87.2 87.3 Weber, p. 39.
  88. ↑ "Grimes, Roosevelt, and Hamilton, standing. Roosevelt is presenting Hamilton with an award". Harvard University Library. Archived from the original on 2016-03-04. Retrieved 2015-10-16.
  89. ↑ "Albert Lasker Public Service Award". Lasker Foundation. Archived from the original on 9 September 2013. Retrieved 16 October 2015.
  90. ↑ "American Industrial Hygiene Association", Wikipedia (in ഇംഗ്ലീഷ്), 2022-11-01, retrieved 2022-11-01
  91. ↑ "Alice Hamilton Award". web.archive.org. 2016-04-02. Archived from the original on 2016-04-02. Retrieved 2022-11-01.
  92. ↑ "Alice Hamilton". Nationanl Women's Hall of Fame. Archived from the original on 5 September 2015. Retrieved 15 October 2015.
  93. ↑ "Alice Hamilton Awards for Occupational Safety and Health". Centers for Disease Control and Prevention. The National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH). Archived from the original on 5 September 2015. Retrieved 15 October 2015.
  94. ↑ "Up 55-cent Hamilton". Arago: People, Postage and the Post. Archived from the original on 3 February 2016. Retrieved 16 October 2015.
  95. ↑ "Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine". National Historic Chemical Landmarks. American Chemical Society. Archived from the original on 29 August 2017. Retrieved 2 May 2017.
  96. ↑ Unger, Nancy (2012). Beyond Nature's Housekeepers: American Women in Environmental History. Oxford and New York: Oxford University Press. pp. 87–88.
  97. ↑ "Division of Occupational and Environmental Medicine, UCSF". Archived from the original on 2014-02-23. Retrieved 21 February 2014.
  98. ↑ "Alice Hamilton Prize for Best Article". American Society for Environmental History. Archived from the original on 17 September 2017. Retrieved 2 May 2017.
  99. ↑ "Final Self-Study Report, Harvard T.H. Chan School of Public Health" (PDF). p. 86.
  100. ↑ "Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine National Historic Chemical Landmark". ACS Chemistry for Life. Archived from the original on 17 October 2015. Retrieved 16 October 2015.
  101. ↑ "Alice Hamilton". Connecticut Women's Hall of Fame. Archived from the original on 11 September 2015. Retrieved 15 October 2015.

റഫറൻസുകൾ

തിരുത്തുക

ബാഹ്യ ലിങ്കുകൾ

തിരുത്തുക

 

"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ആലീസ്_ഹാമിൽട്ടൺ&oldid=3943539" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്