പരിപാടൽ
പരിപാടൽ ( തമിഴ്: பரிபாடல்-അളവ് ) ഒരു പുരാതന തമിഴ് കാവ്യാത്മക കൃതിയും, പരമ്പരാഗത സംഘ സാഹിത്യങ്ങളിൽ എട്ടുത്തൊകൈയിലെ ( അഞ്ചാമത്തേതുമാണ്. [1] ഇത് ഒരു "അകം കൃതിയാണ്", ഹിന്ദു മതവീക്ഷണ പ്രകാരം ദേവഗണങ്ങളോടുള്ള ഭക്തിയെ സ്നേഹമായി പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള വിചിത്രമായ ഒരു സങ്കരയിനം ശേഖരം ആണ് പരിപാടൽ എന്ന് തമിഴ്ഭാഷ സാഹിത്യ ചരിത്ര പണ്ഡിതൻ കമില് ജ്വെലെബില് പറയുന്നു.[1] [2] എട്ടുത്തൊകൈ കളിലെ മറ്റ് ഏഴു ഭാഗങ്ങളിൾ വല്ലപ്പോഴുമുള്ള ദൈവിക പരാമർശങ്ങളാണ് അടങ്ങിയിട്ടുള്ളത് എങ്കിലും പരിപാടലിന്റ ഗണ്യഭാഗവും മതപരമായ ഇതിവൃത്തം കൂടിയതാണ്. എട്ട് എണ്ണത്തിൽ ഈ ശേഖര സമാഹാരത്തിൽ മാത്രമായിരുന്നു ഹിന്ദു ദൈവങ്ങളെയും, ദേവീമാരെയും ഐതിഹ്യപരമായ കവിതകൾ മുതൽ സമകാലികപ്രസക്തിയുള്ള ശിവഭഗവാന്റ പരാമർശങ്ങൾ വരെ പ്രധാന ഇതിവൃത്തമായി സ്വീകരിച്ചിട്ടുള്ളത്. [3] [4] തമിഴ് പരമ്പരാഗത പരിപാടൽ സമാഹാരങ്ങളിൽ 70 കവിതകൾ നിലനിൽക്കുന്നു എന്നാണ് വിശ്വാസം. ഇവയിൽ 24 കവിതകൾ പൂർണ്ണമായും കേടുപാടുകൾ കൂടാതെയും ബാക്കിയുള്ളവ കേടുപാടുകളോടെയും നിലകൊള്ളുന്നു. തൊൽക്കാപ്പിയം വും പുറത്തിറാട്ട് ലേയും ഉദ്ധരണികൾ ഇതിന് ഉത്തമ തെളിവുകൾ ആണ്. നിലനിൽക്കുന്ന 24 കവിതകളിൽ 7 എണ്ണം തിരുമാൾനും (കൃഷ്ണ, വിഷ്ണു), എട്ട് എണ്ണം മുരുകൻനും മിച്ചം 9 എണ്ണം കോവൈ നദി ദേവതക്കും സമർപ്പിക്കുന്നതായി കാണുവാൻ സാധിക്കുന്നു. [1] [5] നദിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒമ്പത് കവിതകളിൽ കുളിക്കാനുള്ള ഉത്സവങ്ങൾ ( മാഗ് മേള ), [1] [6] ജല കായിക വിനോദങ്ങൾ, നദീതീരങ്ങളിൽ പ്രാർത്ഥനകൾ, കാമുകന്റ കളിയായ കലഹം,കുളിസ്ഥലത്തിൽ ഭർത്താവിനെ കുറ്റപറഞ്ഞു തോഴിമാരോടൊപ്പം കുളിക്കുന്ന ഭാര്യമാരെയും കാണുവാൻ സാധിക്കുന്നു. [7]
പരിപാടൽ സമാഹരണത്തിൽ 13 കവികൾ പങ്കു ചേർന്നിരിക്കുന്നു. ഓരോ കവിതയ്ക്കും ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു കോളോഫോൺ ഉണ്ട്. ഈ കൊളോഫോണുകളിൽ, കവിയുടെ പേരിനുപുറമെ കവിതയുടെ സംഗീതവും രാഗവും (മെലോഡിക് മോഡ്, രാഗം ) ഒപ്പം ആ സംഗീതത്തിന്റെ രചയിതാവ് ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. [1] മറ്റ് പ്രധാന സംഗതി സമാഹാരങ്ങളിലെ കവിതകളേക്കാൾ ദൈർഘ്യമേറിയതാണ് പരിപാടൽ കവിതകൾ. സാധാരണ കവിതകൾക്ക് 60 വരികളുണ്ട്, ഏറ്റവും കൂടുതൽ ദൈർഖ്യമേറിയ കവിതയ്ക്ക് 140 വരികളും നിലനിൽക്കുന്നു. കാലിത്തൊകൈ സമാഹാരത്തിലെ പോലെ, ഈ ശേഖരത്തിൽ സംഭാഷണ അധിഷ്ഠിത കവിതകളും ഉൾപ്പെടുന്നു. [8] അവശേഷിക്കുന്ന 24 കവിതകൾക്കപ്പുറം, മറ്റ് 46 യഥാർത്ഥ കവിതകളെക്കുറിച്ചുള്ള വിഘടനാ രേഖകളിൽ നിന്ന് ഒരു അധിക കവിത തിരുമാളിനും 23 എണ്ണം മുരുകനും, ഒന്ന് ദുർഗയ്ക്കും 17 എണ്ണം വൈകായ്ക്കും 4 എണ്ണം മാതുരൈയ്ക്കും സമർപ്പിക്കുന്നവയാണ്. തിരുമാൾ ഭക്തി കവിതകൾ പുരാതന സംസ്‌കൃത ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ കാണുന്നവയുമായി സാമ്യമുള്ളതാണ്, പാൻ-ഇന്ത്യ ഇടപെടലിന്റെ ശക്തമായ സ്വാധീനം ഇതിലൂടെ കാണുവാൻ സാധിക്കുന്നു. [9]
പരിപാടൽ കയ്യെഴുത്തുപ്രതികൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, ഇത് കേവലം ഒരു അമൂർത്ത സാഹിത്യകൃതിയല്ല, മറിച്ച് ഭക്തിഗാനങ്ങൾ ആലപിക്കാനുള്ള വഴികാട്ടിയാണ് എന്നാണ്. ക്ഷേത്രങ്ങളെയും ആരാധനാലയങ്ങളെയും കവിതകൾ പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്, അതുവഴി സംഘം കാലഘട്ടത്തിൽ തമിഴ് ജനത വിഷ്ണു, മുരുകൻ, മറ്റ് ദേവതകൾ എന്നിവയ്ക്കായി ക്ഷേത്രങ്ങൾ പണിതിട്ടുണ്ടെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. [10] പാരിപാടൽ സമാഹാരം ഒരു വൈകൈ സംഘം സാഹിത്യമായിരിക്കാമെന്ന് സ്വെലെബിൽ പറയുന്നു, ആദ്യകാല സംഘം കൃതിയിൽ നിന്ന് കുറഞ്ഞത് മൂന്ന് നൂറ്റാണ്ടെങ്കിലും വേർതിരിവ് കാണപ്പെട്ടു. ഭാഷാപരവും വ്യാകരണപരവുമായ പുതുമകൾ, സംസ്‌കൃതത്തിൽ നിന്നുള്ള നിരവധി വായ്‌പ വാക്കുകൾ, ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ മ്യൂറൽ പെയിന്റിംഗുകളെക്കുറിച്ചും മറ്റ് സാംസ്കാരിക പുതുമകൾ എന്നിവയും ഇതിന് തെളിവാണ്. [10] തകനോബു തകഹാഷി ഇത് ഒരു വൈകൈ സംഘം കൃതിയാണെന്ന് സമ്മതിക്കുന്നു, കൂടാതെ കവിതകൾ 100-150 വർഷങ്ങളിൽ (എ.ഡി മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട്) നിരവധി തലമുറകളിലായി രചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കാമെന്നും കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു. [11] ആറാം നൂറ്റാണ്ടിൽ നിന്നുള്ളതാകാം ഈ സംഗതി സമാഹാരം എന്ന് എ കെ രാമാനുജൻ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. [2] സമുദ്രമന്തൻ (കോസ്മിക് സമുദ്രത്തിന്റെ ചൂഷണം ), വിഷ്ണു ഭക്തൻ പ്രഹ്ലാദന്റെ പോരാട്ടം, ശിവ, മുരുകൻ ഇതിഹാസങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെയുള്ള പല പാൻ-ഇന്ത്യൻ ഇതിഹാസങ്ങളെയും ഈ കവിതകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഭക്തി പ്രസ്ഥാന കവിതകളിലേക്ക് പുഷ്പിച്ച പരിവർത്തന കവിതകളുടെ ആദ്യകാല മുകുളങ്ങളായിരിക്കാം പാരിപാടൽ ശേഖരം. [10] [12] [13]
എൻ മുത്തുകുമാർ എലിസബത്ത് റാണി സെഗ്രാമും പറയുന്നത് പ്രകാരം പരിപാടൽ വിഷ്ണു ഭക്തിഗാന കവിതകൾ, വൈകൈ കവിതകൾ (വൈയൈ) നദി പ്രതിഷ്ഠ സമയത്തിനൊപ്പം 'ഭക്തി സാഹിത്യ വിഭാഗത്തിലെ ആദ്യകാല മികച്ച പ്രാതിനിധ്യങ്ങളെ "ചിലവയുമായി" ബന്ധപെടുത്തി സ്നേഹത്തിന്റെ അവിസ്മരണീയമായ ആഘോഷം "ആണ് ഇത്. [8] പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ കണ്ടെത്തിയ പന-ഇല കയ്യെഴുത്തുപ്രതികളിൽ നിന്നുള്ള പരിപാടലിന്റെ ആദ്യ തമിഴ് പതിപ്പ് 1918 ൽ യുവി സ്വാമിനാഥ അയ്യർ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. [14] ഫ്രഞ്ച് വിവർത്തനം 1968 ൽ ഫ്രാങ്കോയിസ് ഗ്രോസ് ആണ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്. [15] ശേഖരത്തിന്റെ ഇംഗ്ലീഷ് വിവർത്തനങ്ങൾ 1996 ൽ ശേശാദ്രി, ഹിക്കോസാക്ക തുടങ്ങിയവർ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു, [16] അതുപോലെ തന്നെ ഭാഗികമായി മുത്തുകുമാറും സെഗ്രാമും 2012 ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. [17]
ഉദാഹരണങ്ങൾ തിരുത്തുക
To തിരുമാൾ (Vishnu):
தீயினுள் தெறல் நீ; பூவினுள் நாற்றம் நீ; கல்லினுள் மணியும் நீ; சொல்லினுள் வாய்மை நீ; அறத்தினுள் அன்பு நீ; மறத்தினுள் மைந்து நீ; வேதத்து மறை நீ; பூதத்து முதலும் நீ; வெஞ் சுடர் ஒளியும் நீ; திங்களுள் அளியும் நீ; அனைத்தும் நீ; அனைத்தின் உட்பொருளும் நீ;
പരിപാടൽ, iii: 63-68
In fire, you are the heat, in blossons, the fragrance; among the stones, you are the diamond, in speech, truth; among virtues, you are love, in valour-strength; in the Veda, you are the secret, among elements, the primordial; in the burning sun, the light, in moonshine, its sweetness; you are all, and you are the substance and meaning of all. _K Zvelebil [18]
To മുരുകൻ:
We pray you not for wealth,
not for gold, not for pleasure;
But for your grace, for love, for virtue,
these three,
O god with the rich garland of katampu flowers
with rolling clusters!– പാരി. വി.: 78–81[18]
ഇതും കാണുക തിരുത്തുക
പരാമർശങ്ങൾ തിരുത്തുക
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 Kamil Zvelebil 1973, പുറങ്ങൾ. 123–124.
- ↑ 2.0 2.1 A.K. Ramanujan (2005). Hymns for the Drowning. Penguin Books. pp. 109–110. ISBN 978-0-14-400010-4.
- ↑ Kamil Zvelebil 1973, പുറങ്ങൾ. 31–33, 47, 53, 55, 57, 60, 87, 99, 123–124.
- ↑ V.N. Muthukumar; Elizabeth Rani Segran (2012). The River Speaks: The Vaiyai Poems from the Paripatal. Penguin Books. pp. 1–17. ISBN 978-81-8475-694-4.
- ↑ A. K. Ramanujan; Vinay Dharwadker; Stuart H. Blackburn (2004). The collected essays of A.K. Ramanujan. Oxford University Press. p. 235. ISBN 978-0-19-566896-4., Quote: "seventy poems dedicated to gods Tirumal (Visnu), Cevvel (Murukan) and the goddess, the river Vaiyai (presently known as Vaikai)."
- ↑ The festive bathing month is called Tai per the Tamil calendar (= Magh in northern Hindu calendar, January/February), particularly at the end of month Markali, and the poem also alludes to rebirths and merits in previous lives; Pari. 11:88–92, V.N. Muthukumar; Elizabeth Rani Segran (2012). The River Speaks: The Vaiyai Poems from the Paripatal. Penguin Books. pp. 103–105 with notes on "Lines 184–91". ISBN 978-81-8475-694-4.
- ↑ V.N. Muthukumar; Elizabeth Rani Segran (2012). The River Speaks: The Vaiyai Poems from the Paripatal. Penguin Books. pp. 3–11. ISBN 978-81-8475-694-4.
- ↑ 8.0 8.1 V.N. Muthukumar; Elizabeth Rani Segran (2012). The River Speaks: The Vaiyai Poems from the Paripatal. Penguin Books. pp. 1–7. ISBN 978-81-8475-694-4.
- ↑ Kamil Zvelebil (1974). Tamil Literature. Otto Harrassowitz Verlag. pp. 48–49. ISBN 978-3-447-01582-0.
- ↑ 10.0 10.1 10.2 Kamil Zvelebil 1973, പുറങ്ങൾ. 124–125.
- ↑ Takanobu Takahashi 1995, പുറങ്ങൾ. 17–19.
- ↑ Karen Pechilis Prentiss (2000). The Embodiment of Bhakti. Oxford University Press. pp. 52–55. ISBN 978-0-19-535190-3.
- ↑ David N. Lorenzen (2004). Religious Movements in South Asia, 600-1800. Oxford University Press. pp. 48–49, 67–70. ISBN 978-0-19-566448-5.
- ↑ Kamil Zvelebil 1973, പുറം. 124.
- ↑ François Gros (1968). Le Paripatal. Institut Francais D'Indologie. ISBN 978-8-18996-8359.
- ↑ Shu Hikosaka; K.G. Seshadri; John Samuel (1996). P. Thiagarajan and K. G. Seshadri (ed.). Paripāṭal. Institute of Asian Studies.
- ↑ V.N. Muthukumar; Elizabeth Rani Segran (2012). The River Speaks: The Vaiyai Poems from the Paripatal. Penguin Books. pp. 15–16. ISBN 978-81-8475-694-4.
- ↑ 18.0 18.1 Kamil Zvelebil (1974). Tamil Literature. Otto Harrassowitz Verlag. p. 49. ISBN 978-3-447-01582-0.
- ഗ്രന്ഥസൂചിക