വീരമാമുനിവർ
കോൺസ്റ്റന്റൈൻ ജോസഫ് ബെസ്ചി (8 നവംബർ 1680 - 4 ഫെബ്രുവരി 1747), ഇറ്റാലിയൻ ജെസ്യൂട്ട് പാതിരിയും, ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ മിഷനറിയും, തമിഴ് ഭാഷാ സാഹിത്യകാരനുമായിരുന്നു. വീരമാമുനിവർ എന്ന തമിഴ് നാമത്തിലാണ് അദ്ദേഹം കൂടുതലും അറിയപ്പെടുന്നത്.
കോൺസ്റ്റന്റൈൻ ജോസഫ് ബെസ്ചി(വീരമാമുനിവർ) | |
|---|---|
 മറീനാബീച്ചിലെ വീരമാമുനിവർ പ്രതിമ | |
| ജനനം | 8 November 1680 |
| മരണം | 4 ഫെബ്രുവരി 1747, കൊച്ചി രാജ്യം, അമ്പലക്കാട്, ഇന്ത്യ അല്ലെങ്കിൽ മണപ്പാട്, തമിഴ്‌നാട്, ഇന്ത്യ |
| അന്ത്യ വിശ്രമം | സമ്പാളൂർ, കേരള or മണപ്പാട്, തമിഴ്‌നാ |
| മറ്റ് പേരുകൾ | വീരമാമുനിവർ, வீரமாமுனிவர் (Veeramamunivar) |
ആദ്യകാലങ്ങളിൽ
തിരുത്തുകകാസ്റ്റിഗ്ലിയോൺ ഡെല്ലെ സ്റ്റിവിയറിലാണ് ജനിച്ചത്[1] [2] [3] . മാന്റുവയിലെ ജെസ്യൂട്ട് ഹൈസ്‌കൂളിലാണ് ബെസ്ച്ചി തന്റെ സെക്കൻഡറി വിദ്യാഭ്യാസം പുറുത്തിയാക്കിയത്. 1698-ൽ ജെസ്യൂട്ട് ആയതിനുശേഷം, റവെന്നയിലും ബൊലോഗ്നയിലും പരിശീലനം നേടുകയും ചെയ്തു. മധുരയിലുള്ള ജെസ്യൂട്ട് മിഷനിലേക്ക് അയയ്‌ക്കാൻ സുപ്പീരിയർ ജനറൽ മൈക്കലാഞ്ചലോ തംബുരിനിയിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹഅനുവാദം ചോദിച് . 1710 ഒക്ടോബറിൽ ലിസ്ബണിൽ നിന്ന് കപ്പൽ കയറി അദ്ദേഹം ഗോവയിലെത്തി, അവിടെ നിന്ന് ഉടൻ തന്നെ തമിഴ്നാട്ടിലേക്ക് പോയി. 1711 മെയ് മാസത്തിൽ അദ്ദേഹം മധുരയിലെത്തി .
ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ
തിരുത്തുകചൈനയിൽ ചെയ്ത കാര്യങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ട്, ബെസ്ചി തന്റെ ജീവിതത്തിലും മിഷനറി പ്രവർത്തനത്തിലും തദ്ദേശീയരായ തമിഴരുടെ ജീവിതശൈലി സ്വീകരിച്ചു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു സന്ന്യാസി (ഇന്ത്യൻ സന്യാസി) സാധാരണയായി ധരിക്കുന്ന കാവി നിറത്തിലുള്ള വസ്ത്രം അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചു. തമിഴ് ഭാഷ പഠിക്കുന്നതിനായി അദ്ദേഹം തിരുനെൽവേലി, രാമനാഥപുരം, തഞ്ചാവൂർ, മധുര തുടങ്ങി നിരവധി പ്രധാന കേന്ദ്രങ്ങൾ സന്ദർശിച്ചു. 1714-15 കാലഘട്ടത്തിൽ അദ്ദേഹം മതവിചാര നേരിടുകയും വധശിക്ഷയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ഇക്കാലത്ത് തമിഴ് ഭാഷയിൽ പ്രാവീണ്യം നേടി[2].
ആദ്യത്തെ ആറ് വർഷങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം തിരുവയ്യാറിനടുത്തുള്ള ഏലക്കുറിച്ചിയിൽ മിഷനറിയായി പ്രവർത്തിച്ചു. തുടർന്ന് അദ്ദേഹം തമിഴ്‌നാട്ടിലെ ഏറ്റവും പഴയ മിഷൻ കേന്ദ്രങ്ങളിലൊന്നായ കാമനായക്കൻപട്ടിയിൽ ഇടവക വികാരിയായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു. 1738 വരെ തഞ്ചാവൂർ പ്രദേശത്ത് ജോലി ചെയ്ത അദ്ദേഹം 1740 ൽ കോറമാണ്ടൽ തീരത്ത് താമസമാക്കി, അവിടെ അദ്ദേഹം ജീവിതാവസാനം വരെ തുടർന്നു.
തഞ്ചാവൂരിനടുത്ത് പൂണ്ടിയിൽ പൂണ്ടി മാതാ ബസിലിക്ക, തഞ്ചാവൂരിലെ വ്യാകുല മാതാ പള്ളി, പെരിയനായഗി മാതാ ദേവാലയം, [4] കോണങ്കുപ്പത്തിലെ മുഗസപരൂരിലെ കോണങ്കുപ്പം, ഏലക്കുറിച്ചിയിലെ അഡൈകാ മാതാ ദേവാലയം എന്നിവ നിർമ്മിക്കാൻ അദ്ദേഹം സഹായിച്ചു. ഈ പള്ളികൾ ഇക്കാലത്ത് കത്തോലിക്കാ തീർഥാടന കേന്ദ്രങ്ങളാണ്.
കൊച്ചി രാജ്യത്തിലെ (ഇപ്പോൾ കേരള സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്) തൃശ്ശൂരിലെ അമ്പലക്കാടുവെച്ച് അദ്ദേഹം അന്തരിച്ചു. സമ്പാളൂരിലെ സെന്റ് ഫ്രാൻസിസ് സേവ്യേഴ്‌സ് പള്ളിയിൽ അദ്ദേഹത്തെ സംസ്‌കരിച്ചു. പ്രമുഖ തമിഴ് ഭാഷാപണ്ഡിതനും ചരിത്രകാരനുമായ റോബർട്ട് കാൾഡ്വെൽ തന്റെ 'A Political and General History of Tinnevelly (ഇന്നത്തെ തിരുനെൽവേലി) എന്ന പുസ്തകത്തിൽ Presidency of Madras: From the Earliest Period to the Cession to the English Government in AD 1801 എന്ന ലേഖനത്തിൽ എഴുതിയതനുസരിച്ച്, ബെസ്ചിയുടെ ജീവചരിത്രകാരന്റെ രചനകളും അക്കാലത്ത് യൂറോപ്പിന് എഴുതിയ കത്തുകളും അടിസ്ഥാനമാക്കി, "ബെസ്ച്ചി 1744-ൽ മണപ്പാറിന്റെ (ഇന്നത്തെ മണപ്പാട്) "Rector" ആയിരുന്നുവെന്നും 1746-ൽ അവിടെ വച്ച് അദ്ദേഹം മരിച്ചുവെന്നും ആധികാരിക രേഖകളിൽ നിന്ന് തീർച്ചയാണെന്നു പറയുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ 66-ാം വയസ്സിലും ഇന്ത്യയി1 വന്നതി 40-ാം വർഷത്തിലുമായിരുന്നു ഇത്. ഗോവ വിട്ടതിന് ശേഷം ബെസ്ച്ചി താമസിച്ചിരുന്ന തമിഴ്‌നാട്ടിലെ ആദ്യത്തെ സ്ഥലം മണപ്പാറായിരിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്, അതിന്റെ ഫലമായി സ്വാഭാവികമായും തന്റെ ദിവസങ്ങൾ അവിടെ അവസാനിപ്പിക്കാൻ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചേക്കാം." [5] അതേ പുസ്തകത്തിൽ (പേജ് 243) തന്റെ മൃതദേഹം മണപ്പാടിലെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന പള്ളിയിൽ സംസ്‌കരിച്ചതായും ഇപ്പോൾ പൂർണ്ണമായും മണലിൽ മറഞ്ഞതായും പറയുന്നു. [5]
തമിഴ് സാഹിത്യത്തിനുള്ള സംഭാവന
തിരുത്തുക
കോൺസ്റ്റന്റൈൻ ആദ്യത്തെ തമിഴ് നിഘണ്ടു സമാഹരിച്ചു - ഒരു തമിഴ്-ലാറ്റിൻ നിഘണ്ടു. പദങ്ങൾ, പര്യായങ്ങൾ, പദങ്ങളുടെയും പ്രാസങ്ങളുടെയും വിഭാഗങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു സമഗ്രമായ ചതുകരാതി (சதுரகராதி) അദ്ദേഹം തയ്യാറാക്.
തിരുവള്ളുവരുടെ ഇതിഹാസകാവ്യമായ "തിരുക്കുറൾ" അദ്ദേഹം ലത്തീനിൽ വിവർത്തനം ചെയ്യുകയും വിശദീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ ലാറ്റിൻ കൃതി യൂറോപ്യൻ ബുദ്ധിജീവികളുടെ കണ്ണ് തുറപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു, തമിഴ് സാഹിത്യത്തിൽ സത്യവും സൗന്ദര്യവും കണ്ടെത്താൻ അവരെ പ്രാപ്തരാക്കുകയും ചെയ്തു. ദേവാരം (தேவாரம்), തിരുപ്പുകഴ് (திருப்புகழ்), നന്നൂൽ (நன்னூல்), ആത്തിച്ചൂടി ( ஆத்திசூடி) തുടങ്ങി നിരവധി പ്രധാന തമിഴ് സാഹിത്യകൃതികൾ അദ്ദേഹം യൂറോപ്യൻ ഭാഷകളിലേക്കും വിവർത്തനം ചെയ്തു.
സാഹിത്യ തമിഴ് വ്യാകരണ കൃതികൾ രചിക്കുന്നതിനു പുറമേ, തമിഴിന്റെ പൊതുവായ ഉപയോഗത്തിനായി ഒരു വ്യാകരണവും അദ്ദേഹം രചിച്ചിട്ടുണ്ട് (ഉറൈ നടൈ ഇല്ലക്കിയം - உரை நடை இலக்கியம்), ഇത് ചില സമയങ്ങളിൽ അദ്ദേഹത്തെ 'തമിഴ് ഗദ്യത്തിന്റെ പിതാവ്' എന്ന് വിളിക്കുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചു. [6]
നേരത്തെ തമിഴ് ലിപികൾ വ്യഞ്ജനാക്ഷരങ്ങൾക്ക് പുള്ളി( புள்ளி ) ഇല്ലാതെ എഴുതിയിരുന്നു, കൂടാതെ ദീർഘ സ്വരാക്ഷരങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കാൻ ര എന്ന ചിഹ്നം ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. തമിഴ് വ്യഞ്ജനാക്ഷരങ്ങൾ (க், ங், ச், ...) കുത്തുകയും ദീർഘ സ്വരാക്ഷരങ്ങൾ அரയ്ക്ക് പകരം ஆ, கரക്ക് പകരം கா എന്നിങ്ങനെ എഴുതുകയും ചെയ്യുന്ന സമ്പ്രദായം അവതരിപ്പിച്ചത് വീരമാമുനിവറാണ് [7] [8] [9] [10]
അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ കാവ്യാത്മക കൃതിയാണ് തേമ്പാവണി (தேம்பாவணி - The Unfading Garland - an ornament of poems as sweet as honey), 3615 ഖണ്ഡികകൾ സാൽവേഷൻ ചരിത്രത്തെയും വിശുദ്ധ ജോസഫിന്റെ ജീവിതത്തെയും കുറിച്ചുള്ളതാണ്. അദ്ദേഹം കാവലൂർ കലമ്പഗം (காவலூர் கலம்பகம்)) എന്ന ഒരു പ്രബന്ധം രചിച്ചിട്ടുണ്ട്. വ്യാകരണഗ്രന്ഥമായ തോന്നൂൽ (தொன்னூல்), വേദിയാർ ഒഴുക്കം (வேதியர் ஒழுக்கம்), പരമാർത്ഥഗുരുവിൻ കഥൈ (பரமார்த்த குருவின் கதை - The Adventures of Guru Paramartha -നിഷ്കളങ്കനായ ഒരു മത ആചാര്യനെയും അവന്റെ തുല്യ തന്ത്രശാലികളായ ശിഷ്യന്മാരെയും കുറിച്ചുള്ള ആക്ഷേപഹാസ്യ ശകലം ) എന്നിവയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതികളാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗദ്യകൃതികളിൽ ലൂഥറൻ മിഷനറിമാർക്കെതിരായ വാദപ്രതിവാദ രചനകളും കത്തോലിക്കരുടെ പ്രബോധനത്തിനായുള്ള ഉപദേശപരമായ മതഗ്രന്ഥങ്ങളും ഉൾപ്പെടുന്നു.
അംഗീകാരം
തിരുത്തുക1968-ൽ, തമിഴ് ഭാഷയ്ക്കും സാഹിത്യത്തിനും നൽകിയ സംഭാവനകൾക്കുള്ള അംഗീകാരമായി തമിഴ്‌നാട് സംസ്ഥാനം ബെസ്‌ച്ചിക്ക് വേണ്ടി മദ്രാസ് നഗരത്തിലെ മറീന ബീച്ചിൽ ഒരു പ്രതിമ സ്ഥാപിച്ചു. [11] [12] [13]
ഇതും കാണുക
തിരുത്തുകഅവലംബങ്ങൾ
തിരുത്തുക- ↑ Lal, Mohan (1992). Encyclopaedia of Indian Literature: Sasay to Zorgot (in ഇംഗ്ലീഷ്). Sahitya Akademi. p. 4531. ISBN 978-81-260-1221-3. Retrieved 18 April 2020.
- ↑ 2.0 2.1 "CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Costanzo Giuseppe Beschi". Newadvent.org. Retrieved 2018-05-28.
- ↑ Blackburn, Stuart H. (2006). Print, Folklore, and Nationalism in Colonial South India (in ഇംഗ്ലീഷ്). Orient Blackswan. p. 45. ISBN 978-81-7824-149-4. Retrieved 18 April 2020.
- ↑ "Archived copy". Archived from the original on 18 January 2010. Retrieved 2009-11-03.
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link) - ↑ 5.0 5.1 "Ebook a political and general history of the District of Tinnevelly, in the Presidency of Madras, from the earliest period to its cession to the English Government in A. D. 1801 by Robert Caldwell - read online or download for free". Archived from the original on 2022-03-04. Retrieved 2022-03-04.
- ↑ "வீரமாமுனிவர் - Father Constantine Joseph Beschi". tamilnation.co. Archived from the original on 2013-08-17. Retrieved 2018-05-27.
- ↑ Subramanian, Dr S Ve (May 1978). Thonnool Vilakkam. Chennai: Tamil Pathippagam. pp. 25–26.
- ↑ வீரமாமுனிவர், Veeramamunivar (1838). Thonnool Vilakkam தொன்னூல் விளக்கம். Pondycherry.
- ↑ Srinivasa Ragavacharya, Veeramamunivar. "ஐந்திலக்கணத் தொன்னூல் விளக்கம்". tamildigitallibrary.in (in ഇംഗ്ലീഷ്). Retrieved 2018-05-29.
- ↑ "வீரமாமுனிவரின் எழுத்துச் சீர்திருத்தம் | தமிழ் இணையக் கல்விக்கழகம்". www.tamilvu.org. Retrieved 2018-05-29.
- ↑ Muthiah, S. (2008). Madras, Chennai: A 400-year Record of the First City of Modern India (in ഇംഗ്ലീഷ്). Palaniappa Brothers. p. 242. ISBN 978-81-8379-468-8.
- ↑ Ramaswamy, Sumathi (1997-11-20). Passions of the Tongue: Language Devotion in Tamil India, 1891–1970 (in ഇംഗ്ലീഷ്). University of California Press. p. 189. ISBN 978-0-520-91879-5.
- ↑ "100 Unique tales of namma city, told through lens". The New Indian Express. Retrieved 2020-04-18.
കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്
തിരുത്തുക- Besse, L.: Fr.Beschi: his times and his writings, Trichinolopy, 1918.