ജമദഗ്നി
ഹിന്ദു ഇതിഹാസങ്ങൾ അനുസരിച്ച്, മൻവന്തരയിൽ പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്ന സപ്തർഷികളിൽ (ഏഴ് മഹാ മുനിമാർ ) ഏഴാമത്തെ മുനിയാണ് ജമദഗ്നി. ( സംസ്കൃതം: जमदग्नि) വിഷ്ണുവിന്റെ ആറാമത്തെ അവതാരമായ പരശുരാമന്റെ പിതാവാണ് അദ്ദേഹം.[1]കശ്യപ, അത്രി, വസിഷ്ഠൻ, വിശ്വാമിത്രൻ, ഗൗതമ മഹർഷി, ജമദഗ്നി, ഭരദ്വജ എന്നിവരാണ് എഴാമത്തേയും, ഇപ്പോഴത്തേതുമായ മന്വന്തരത്തിലെ സപ്തർഷികൾ. സൃഷ്ടിയുടെ ദൈവമായ ബ്രഹ്മാവ് സൃഷ്ടിച്ച പ്രജാപതികളിൽ ഒരാളായ ഭൃഗുമുനിയുടെ പിൻഗാമിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. ജമദഗ്നിക്ക് ഭാര്യ രേണുകയിൽ അഞ്ച് മക്കളുണ്ടായിരുന്നു. അതിൽ അവസാനത്തെ പുത്രൻ പരശുരാമൻ, വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായിരുന്നു. ഔപചാരിക മായി അഭ്യസിക്കാതെ തന്നെ ജമാദഗ്നിക്ക് വേദഗ്രന്ഥങ്ങളിലും ആയുധങ്ങളിലും വൈദഗ്ദ്ധ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു.
| ജമദഗ്നി | |
|---|---|
| Jamadagni Jamadagni telling about the Kartyaveerarjuna fault to Parashurama | |
| Information | |
| കുടുംബം | Richik Muni (father) Satyaavati (mother) (daughter of King Gaadhi) |
| ഇണ | Renuka |
| കുട്ടികൾ | Vasu, Viswa Vasu, Brihudyanu, Brutwakanwa and Rambhadra (also called Parashurama) |
മുൻകാലജീവിതം
തിരുത്തുകഅഗ്നി ഉപയോഗിക്കുന്നവൻ എന്നർത്ഥം വരുന്ന ജമാദഗ്നി ഭൃഗു മുനിയുടെ പിൻ‌ഗാമിയും ഋചീകമുനി, ക്ഷത്രിയ രാജാവായ ഗാദിയുടെ മകളായ സത്യവതി എന്നിവർക്കാണ് ജനിച്ചത്.[2] വളരുന്നതനുസരിച്ച് അദ്ദേഹം നന്നായി പഠിക്കുകയും വേദത്തിൽ അറിവു നേടുകയും ചെയ്തു. ഔപചാരികമായി അഭ്യസിക്കാതെതന്നെ അദ്ദേഹം ആയുധശാസ്ത്രം സ്വന്തമാക്കി. പിതാവ് ഋചീകൻ അദ്ദേഹത്തെ നയിച്ചിരുന്നു. ജമാദഗ്നിയും ഉശനസ്സും ശുക്രാചാര്യനും തമ്മിലുള്ള യുദ്ധത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു സംഭാഷണത്തെക്കുറിച്ചാണ് ഇപ്പോൾ നഷ്ടപ്പെട്ടെന്നു കരുതുന്ന ഉശാനസ ധനുർവേദം. അദ്ദേഹം സൂര്യവംശത്തിലെ പ്രസൻജിത് രാജാവിന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് മകളായ രേണുകയെ വിവാഹത്തിനായി ആവശ്യപ്പെട്ടു. തുടർന്ന്, അവർ വിവാഹിതരായി, ദമ്പതികൾക്ക് രുമണ്വന്തൻ, സുഷേണൻ, വസു, വിശ്വാവസു, പിന്നീട് പരശുരാമൻ എന്നറിയപ്പെട്ട ഭദ്രരാമൻ ഉൾപ്പെടെ അഞ്ച് ആൺമക്കളുണ്ടായിരുന്നു.[2][3][4]
ഐതിഹ്യങ്ങൾ
തിരുത്തുകമഹാഭാരതം പറയുന്നതനുസരിച്ച്, വളരെയധികം ചൂട് ഉണ്ടാക്കിയതിൽ ജമാദഗ്നി ഒരിക്കൽ സൂര്യദേവനോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു. യോദ്ധാവ്-മുനി സൂര്യനെ ഭയപ്പെടുത്തി നിരവധി അമ്പുകൾ ആകാശത്തേക്ക് എറിഞ്ഞു. സൂര്യൻ പിന്നീട് ഒരു ബ്രാഹ്മണനായി ഋഷിയുടെ മുമ്പാകെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും മനുഷ്യനു ചൂടിനെ നേരിടാൻ സഹായിക്കുന്ന രണ്ട് കണ്ടുപിടിത്തങ്ങൾ നൽകുകയും ചെയ്തു - ചെരുപ്പും കുടയും.
രേണുകയെ കൊല്ലുന്നു
തിരുത്തുകരേണുക ഭക്തയും പാതിവ്രത്യശക്തിയുമുള്ള ഭാര്യ ആയിരുന്നു. ജമദാഗ്നിയോടുള്ള അവളുടെ പാതിവ്രത്യശക്തിയാൽ എന്നും നർമ്മദാ നദിയിലിറങ്ങി സ്‌നാനം ചെയ്ത് പുഴയിലെ മണലെടുത്ത് കുടമുണ്ടാക്കി അതിൽ ജലം നിറച്ചാണ് ജമദഗ്നി മഹർഷിയുടെ അഗ്‌നിഹോത്രത്തിന് കൊണ്ടുക്കൊടുത്തിരുന്നത്. എന്നാൽ ഒരു ദിവസം അഗ്‌നിഹോത്രത്തിന് ജലം കൊണ്ടുവരാൻ പോയപ്പോൾ, നദിയിൽ ചിത്രരഥൻ എന്ന ഗന്ധർവ്വൻ ഗന്ധർവ്വസ്ത്രീകളുമൊത്ത് രസിച്ച് ജലക്രീഡ ചെയ്യുന്നത് രേണുകാദേവി കണ്ട് നോക്കിനിന്നു. ഒരു നിമിഷം രേണുകാദേവിയുടെ മനസ്സ് പതറിപ്പോയി. പക്ഷെ, പിന്നീട് പതിവുപോലെ മണൽകൊണ്ട് കുടം ഉണ്ടാക്കി ജലമെടുക്കാൻ രേണുകാദേവിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. തിരിച്ചുവന്ന രേണുകയെ കണ്ട് 'തന്റെ ജ്ഞാനദൃഷ്ടിയാൽ നടന്നതെന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ജമദഗ്നി മഹർഷി ഉടൻ തന്റെ പുത്രന്മാരോട് രേണുകയെ കൊല്ലാൻ ആജ്ഞാപിച്ചു. മൂത്തപുത്രരായ രുമണ്വൻ, സുഷേണൻ, വസു, വിശ്വാവസു എന്നീ നാലുപേരും തങ്ങൾ മാതൃഹത്യ ചെയ്യില്ലെന്ന് ശഠിച്ചു. എന്നാൽ അഞ്ചാമനായ പരശുരാമൻ പിതാവിന്റെ ആജ്ഞ അനുസരിച്ചു. കോടാലി ഉപയോഗിച്ച് അമ്മയെ ശിരഛേദം ചെയ്തു. ജമദഗ്നി അനുസരിക്കാത്ത തന്റെ നാല് പുത്രന്മാരെയും ശിലകളാക്കിത്തീർത്തു. പിന്നീട് പരശുരാമൻ പിതാവിനെ പ്രസാദിപ്പിച്ച് രേണുകയെ ജീവിപ്പിക്കുകയും സഹോദരർക്ക് ശാപമോക്ഷം നേടിക്കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. മാതൃഹത്യാപാപം തീരാൻ വേണ്ടി പരശുരാമൻ കഠിനതപസ്സുചെയ്ത് ശ്രീപരമേശ്വരപ്രീതി നേടി.
മരണം
തിരുത്തുകജമദഗ്നിയെ പിന്നീട് ഹെഹേയ രാജാവായ കാർത്ത്യവിര്യാർജ്ജുനൻ സന്ദർശിച്ചു (അദ്ദേഹത്തിന് ആയിരം ആയുധങ്ങൾ / കൈകളുണ്ടെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു), കാമധേനു എന്ന ദിവ്യ പശുവിനെ ഉപയോഗിച്ച് ഒരു വിരുന്നു കഴിച്ചു. കാമധേനുവിനെ വേണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ച രാജാവ് ജമദഗ്നിക്ക് സമ്പത്ത് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. ജമദഗ്നിയോട് സാധ്യമെങ്കിൽ തിരികെ എടുക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ട് കാമധേനുവിനെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. പക്ഷേ ജമാദഗ്നി യുദ്ധത്തിനു തയ്യാറായി.
ഈ വസ്തുത അറിഞ്ഞ പ്രകോപിതനായ പരശുരാമൻ രാജാവിനെ കൊന്നു. കാർത്ത്യവിര്യാർജ്ജുന രാജാവിന്റെ സൈന്യത്തെ തനിയെ ഒറ്റക്ക് നേരിട്ടുകൊണ്ട് കാമധേനുവിനെ വീണ്ടെടുത്തു. പിന്നീട്, രാജാവിന്റെ മൂന്ന് ആൺമക്കൾ പരശുരാമന്റെ പിതാവായ ജമദഗ്നിയെ കൊന്നു. പ്രതികാര മനോഭാവത്താൽ അവർ ആദ്യം ജമദഗ്നിയെ ഇരുപത്തിയൊന്ന് തവണ കുത്തി. തുടർന്ന് തല അറുത്തു.
വീണ്ടും പ്രകോപിതനായ പരശുരാമൻ മൂന്നു സഹോദരന്മാരെയും കൊന്ന് ശവസംസ്കാരത്തിനായി പിതാവിന്റെ തല വീണ്ടെടുത്തു. ആത്യന്തികമായി പിതാവിനെ ക്ഷത്രിയൻ ഇരുപത്തിയൊന്ന് തവണ കുത്തിയതിനാൽ അടുത്ത ഇരുപത്തിയൊന്ന് തലമുറകളിലായി ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ക്ഷത്രിയ ജാതിയിൽ ഒരു വംശഹത്യ നടപ്പാക്കി.
ബുദ്ധമതം
തിരുത്തുകവേദങ്ങൾ അവയുടെ യഥാർത്ഥ രൂപത്തിൽ ജമാദഗ്നി ഉൾപ്പെടെയുള്ള യഥാർത്ഥ വേദ ഋഷികൾക്ക് വെളിപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ട് മഹാവഗ്ഗത്തിലെ ബുദ്ധമത വിനയ പിറ്റക വിഭാഗത്തിൽ (I.245)[5] ബുദ്ധൻ ജമാദഗ്നിയെ ബഹുമാനിക്കുന്നു. [6][7]
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ Avalon, Arthur (Sir John Woodroffe) (1913, reprint 1972) (tr.) Tantra of the Great Liberation (Mahāanirvāna Tantra), New York: Dover Publications, ISBN 0-486-20150-3, p. xli: The Rishi are seers who know, and by their knowledge are the makers of shastra and "see" all mantras. The word comes from the root rish Rishati-prāpnoti sarvvang mantrang jnānena pashyati sangsārapārangvā, etc. The seven great Rishi or saptarshi of the first manvantara are Marichi, Atri, Angiras, Pulaha, Kratu, Pulastya, and Vashishtha. In other manvantara there are other sapta-rshi. In the present manvantara the seven are Kashyapa, Atri, Vashishtha, Vishvamitra, Gautama, Jamdagnini, Bharadvaja. To the Rishi the Vedas were revealed. Vyasa taught the Rigveda so revealed to Paila, the Yajurveda to Vaishampayana, the Samaveda to Jaimini, Atharvaveda to Samantu, and Itihasa and Purana to Suta. The three chief classes of Rishi are the Brahmarshi, born of the mind of Brahma, the Devarshi of lower rank, and Rajarshi or Kings who became Rishis through their knowledge and austerities, such as Janaka, Ritaparna, etc. Thc Shrutarshi are makers of Shastras, as Sushruta. The Kandarshi are of the Karmakanda, such as Jaimini.
- ↑ 2.0 2.1 Subodh Kapoor (2004). A Dictionary of Hinduism: Including Its Mythology, Religion, History, Literature, and Pantheon. Cosmo Publications. pp. 185–. ISBN 978-81-7755-874-6.
- ↑ George Mason Williams (2003). Handbook of Hindu Mythology. ABC-CLIO. pp. 160–161. ISBN 978-1-57607-106-9.
- ↑ Parsurama.
- ↑ P. 494 The Pali-English dictionary By Thomas William Rhys Davids, William Stede
- ↑ P. 245 The Vinaya piṭakaṃ: one of the principle Buddhist holy scriptures ..., Volume 1 edited by Hermann Oldenberg
- ↑ The Vinaya Pitaka's section Anguttara Nikaya: Panchaka Nipata, P. 44 The legends and theories of the Buddhists, compared with history and science By Robert Spence Hardy