വിക്കിപീഡിയ

എല്ലാളൻ

മനു നീധി ചോളൻ എന്നറിയപ്പെടുന്ന തമിഴ് ചോള രാജവംശത്തിലെ അംഗമായിരുന്നു എല്ലാളൻ (തമിഴ്: எல்லாளன்; സിംഹള: එළාර). സിംഹാസനം പിടിച്ചെടുത്തതോടെ ഇന്നത്തെ ശ്രീലങ്കയിൽ ക്രി.മു 145 മുതൽ ക്രി.മു. 101 വരെ അനുരാധപുര രാജ്യത്തിന്റെ രാജാവായിരുന്നു.[2][3][4]

എല്ലാളൻ
ചെന്നൈയിലെ മദ്രാസ് ഹൈക്കോടതി പരിസരത്ത് എല്ലാളയുടെ പ്രതിമ
King of അനുരാധപുര
ഭരണകാലം c.
മുൻഗാമി അസേല
പിൻഗാമി ദുട്ടുഗമുനു
മക്കൾ
വീദിവിദങ്കൻ[1]
മതം ഹിന്ദുമതം, ശൈവിസം

എല്ലാളനെ പരമ്പരാഗതമായി സിംഹളന്മാർ പോലും നീതിമാനായ രാജാവായി പരാമർശിക്കുന്നു.[5] അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണകാലത്ത് നിയമപ്രശ്നങ്ങളുണ്ടായ സന്ദർഭങ്ങളിൽ, സുഹൃത്തിനോടും ശത്രുവിനോടും നീതിയോടെയാണ് പെരുമാറിയതെന്നും [6] മഹത്തായ ഒരു കുറ്റകൃത്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ തന്റെ മകനെ വധിക്കാൻ പോലും അദ്ദേഹം ഉത്തരവിട്ടതെങ്ങനെയെന്നും മഹാവംശം പറയുന്നു.

ശ്രീലങ്കയുടെ ചരിത്രത്തിലെ മുൻകാല വംശീയ കലാപങ്ങൾ കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ ഒരു പ്രമുഖ വ്യക്തിയാണ് എല്ലാളൻ. അദ്ദേഹം ഒരു ആക്രമണകാരി ആയിരുന്നുവെങ്കിലും, ശ്രീലങ്കയിലെ ഏറ്റവും ബുദ്ധിമാനും നീതിമാനുമായ രാജാക്കന്മാരിൽ ഒരാളായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. പുരാതന സിംഹളരുടെ പാലി പുരാവൃത്തമായ മഹാവംശയിൽ അദ്ദേഹത്തെ എടുത്തുകാണിക്കുന്നു.

വൃത്താന്തം അനുസരിച്ച്, എല്ലാളന്റെ ശത്രുവായിരുന്ന ദുത്തുഗാമുനുപോലും അദ്ദേഹത്തോട് വലിയ ബഹുമാനമുണ്ടായിരുന്നു. യുദ്ധത്തിൽ മരിച്ച ശേഷം എല്ലാളനെ സംസ്‌കരിച്ച സ്ഥലത്ത് ഒരു സ്മാരകം പണിയാൻ ഉത്തരവിട്ടു. ദക്ഷിണ സ്തൂപം എല്ലാളന്റെ ശവകുടീരമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. എല്ലാളനെ 'ജസ്റ്റ് കിംഗ്' എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. എല്ലാളൻ എന്ന തമിഴ് പേരിന്റെ അർത്ഥം 'അതിർത്തി ഭരിക്കുന്നയാൾ' എന്നാണ്.

ജനനവും ആദ്യകാല ജീവിതവും

തിരുത്തുക

മഹാവംശത്തിൽ എല്ലാളനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് "കുലീന വംശജനായ തമിഴൻ, ചോളരാജ്യത്തിൽ നിന്നുള്ളവൻ" എന്നാണ്. [6] അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യകാല ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് വളരെക്കുറച്ചേ അറിയൂ. ക്രി.മു. 145-ൽ, എല്ലാളൻ വടക്കൻ ശ്രീലങ്കയിലെ അനുരാധപുരം ആസ്ഥാനമായുള്ള രാജാരതയിൽ അധിനിവേശം നടത്തി. അനുരാധപുരയിലെ അസേല രാജാവിന്റെ സൈന്യത്തെ പരാജയപ്പെടുത്തി രാജാരതയുടെ ഏക ഭരണാധികാരിയായി.

ചിലപ്പതികാരം, പെരിയ പുരാണം എന്നിവയിൽ അദ്ദേഹത്തെ പരാമർശിച്ചിട്ടുണ്ട്. [7] അതിനുശേഷം അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേര് തമിഴ് സാഹിത്യത്തിൽ നീതിക്കു വേണ്ടിയുള്ള ഒരു രൂപകമായി ഉപയോഗിച്ചു. തിരുവാരൂർ ആയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ തലസ്ഥാനം.

തോൽവിയും മരണവും

തിരുത്തുക

എല്ലാളന്റെ പ്രസിദ്ധമായ ഭരണം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, അദ്ദേഹത്തോടുള്ള ചെറുത്തുനിൽപ്പ് മഹാഗാമ രാജ്യത്തിലെ സിംഹള രാജകുമാരനായ ദുട്ടുഗമുനുവിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ്. എല്ലാളന്റെ ഭരണത്തിന്റെ അവസാനത്തോടെ ദുട്ടുഗാമുനു തന്റെ സഹോദരൻ സദ്ദ ടിസ്സയെ പരാജയപ്പെടുത്തി തെക്ക് തന്റെ സ്ഥാനം ശക്തിപ്പെടുത്തി. രണ്ട് രാജാക്കന്മാർ തമ്മിൽ ഏറ്റുമുട്ടൽ നടത്തേണ്ടിവന്നു. എല്ലാളന്റെ ഭരണത്തിന്റെ അവസാന വർഷങ്ങൾ ഇരുവരും തമ്മിലുള്ള യുദ്ധം എല്ലാളനെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്തു. യുവ ദുട്ടുഗാമുനുമായുള്ള യുദ്ധം നടക്കുമ്പോൾ എല്ലാളന് എഴുപത് വയസ്സിനോടടുത്തായിരുന്നു.[8]

സംഘർഷസമയത്ത് നടന്ന ഉപരോധങ്ങളെയും യുദ്ധങ്ങളെയും കുറിച്ച് വിശദമായ വിവരണം മഹാവംശത്തിൽ കാണാം. [5] യുദ്ധത്തിൽ ആനകളുടെ വ്യാപകമായ ഉപയോഗവും യുദ്ധങ്ങളിൽ ജ്വലിക്കുന്ന പിച്ചും പ്രത്യേകിച്ചും രസകരമാണ്. എല്ലാളന്റെ സ്വന്തം യുദ്ധ ആന മഹാ പബ്ബത അഥവാ 'ബിഗ് റോക്ക്' ആണെന്നും ദുത്തുഗമുനുവിന്റെ സ്വന്തം ആന 'കണ്ടുല' ആണെന്നും പറയപ്പെടുന്നു.[9]

ദുട്ടുഗമുനു അനുരാധപുരയോട് അടുക്കുമ്പോൾ മൂർദ്ധന്യത്തിലെത്തുന്ന യുദ്ധം നടന്നതായി പറയപ്പെടുന്നു. തലേദിവസം രാത്രി, എല്ലാളൻ രാജാവും ദുതുഗമുനു രാജകുമാരനും അവരുടെ ഉപദേഷ്ടാക്കളുമായി ചർച്ച നടത്തിയതായി പറയപ്പെടുന്നു. പിറ്റേന്ന് രാജാക്കന്മാർ ഇരുവരും യുദ്ധ ആനകളുടെ പുറത്ത് മുന്നോട്ട് നീങ്ങി. എല്ലാളൻ “പൂർണ്ണ കവചത്തിൽ രഥങ്ങൾ, പട്ടാളക്കാർ, മൃഗങ്ങൾ എന്നിവരോടൊപ്പം” മുന്നോട്ടുനീങ്ങിയെങ്കിലും ദുട്ടുഗാമുനുവിന്റെ സൈന്യം എല്ലാളന്റെ സൈന്യത്തെ തുരത്തിയതായും "അവിടെയുള്ള ടാങ്കിലെ വെള്ളം കൊല്ലപ്പെട്ടവരുടെ രക്തത്താൽ ചുവന്ന ചായം പൂശിയിരുന്നു" എന്നും പറയപ്പെടുന്നു. 'എല്ലാളനെയല്ലാതെ മറ്റാരെയും കൊല്ലുകയില്ല' എന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ച ദുട്ടുഗാമുനു തെക്കേ കവാടം അടച്ചു. അനുരാധപുരയിൽ, ഇരുവരും ആനയുടെ പിന്നിലുള്ള യുദ്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുകയും വൃദ്ധനായ രാജാവിനെ ഒടുവിൽ ദുട്ടുഗമുനുവിന്റെ അമ്പുകളിലൊന്ന് കൊല്ലുകയും ചെയ്തു.[8]

 
പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ട് വരെ ദാക്കിന സ്തൂപം എല്ലാളന്റെ ശവകുടീരമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു

അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണത്തെത്തുടർന്ന്‌, എല്ലാളനെ വീണുപോയ സ്ഥലത്ത് സംസ്‌കരിക്കാൻ ദുട്ടുഗാമുനു ഉത്തരവിട്ടു. സ്ഥലത്തിന് മുകളിൽ ഒരു സ്മാരകം പണിതു. ഇന്നും ലങ്കയിലെ രാജകുമാരന്മാർക്ക് ഈ സ്ഥലത്തോട് അടുക്കുമ്പോൾ അവരുടെ സംഗീതത്തെ നിശ്ശബ്ദമാക്കാൻ കഴിയില്ല എന്ന് മഹാവംശ പരാമർശിക്കുന്നു. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ട് വരെ ദക്ഷിണ സ്തൂപം എല്ലാളന്റെ ശവകുടീരമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുകയും എലറ സോഹോന എന്ന് വിളിക്കുകയും ചെയ്തുവെങ്കിലും പിന്നീട് ശ്രീലങ്കൻ പുരാവസ്തു വകുപ്പ് അതിന്റെ പേര് മാറ്റി. [10][11] പുനർ‌വിജ്ഞാപനവും തിരിച്ചറിയലും വിവാദമായും കണക്കാക്കുന്നു.[12]

സ്വാധീനം

തിരുത്തുക

ചോള സാമ്രാജ്യത്തിലെ വിശ്വസ്തരായ സൈനികരെക്കുറിച്ച് നിരവധി പരാമർശങ്ങൾ മഹാവംശത്തിൽ പറയുന്നു. മാത്രമല്ല അവ ഒരു മഹത്തായ ശക്തിയായി ചിത്രീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പരാക്രമബാഹു ഒന്നാമന്റെയും പൊളന്നറുവയിലെ വിജയബാഹു ഒന്നാമന്റെയും കാലഘട്ടത്തിൽ അവർ ക്ഷേത്രങ്ങളുടെ സംരക്ഷണച്ചുമതലയുൾപ്പെടെ വിവിധ പദവികൾ വഹിച്ചിരുന്നു. [13][14] ഏറ്റവും കഠിനാധ്വാനികളായ പോരാളികളിൽ ഒരു വിഭാഗത്തെ മഹാതന്ത്രം എന്ന് പുനർനാമകരണം ചെയ്ത് സിംഹള രാജാക്കന്മാർ അവരെ കൂലിപ്പടയാളികളായി നിയമിക്കാൻ ശ്രമിച്ച സംഭവങ്ങളുണ്ട്. ചരിത്രകാരനായ ബർട്ടൻ സ്റ്റെയ്ൻ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ഈ സൈനികരെ ചോള സാമ്രാജ്യത്തിനെതിരെ നയിച്ചപ്പോൾ, അവർ മത്സരിച്ചു, അടിച്ചമർത്തപ്പെടുകയും പുറത്താക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ഉപജീവനത്തിനായി വിവിധ ജോലികൾ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് അവർ നിഷ്ക്രിയാവസ്ഥയിൽ തുടർന്നു. [15]വേലിക്കര സേനയുടെ ഉപവിഭാഗമായ വലഞ്ജയര അത്തരമൊരു സമൂഹമായിരുന്നു. കാലക്രമേണ അവർ വ്യാപാരികളായി. അവർ വളരെ ശക്തരായിരുന്നു. ദന്താവശിഷ്ടം അവരുടെ സംരക്ഷണ ചുമതലയിലായിരുന്നു. [16][17] വേലിക്കര സൈന്യം പല്ലിന്റെ അവശിഷ്ട ദേവാലയം പിടിച്ചെടുത്തപ്പോൾ അവർ അതിനെ മൻ‌റുക്കായ്-തിരുവാലൈക്കരൻ ദലാഡേ പെമ്പള്ളി എന്ന് പുനർനാമകരണം ചെയ്തു. [18] വേലിക്കര സേനയുടെ ഒന്നിലധികം എപ്പിഗ്രാഫിക് രേഖകളും കാണപ്പെടുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ ഇത് അവരുടെ ലിഖിതങ്ങളാണ്. പോളുന്നാറുവയിലെ സിംഹള രാജാക്കന്മാരുടെ വാഴ്ചയുടെ കാലയളവ് നിർണ്ണയിക്കാൻ ഇത് ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന് വിജയബാഹു ഒന്നാമൻ (55 വർഷം). [19]

ജാഫ്‌നയിലെ കരയ്നഗറിലെ ശ്രീലങ്കൻ നേവി നോർത്തേൺ നേവൽ കമാൻഡ് ബേസിന് SLNS എലറ [20] എന്നാണ് പേര്.[21]

മനു നീധി ചോളന്റെ ഇതിഹാസം

തിരുത്തുക
 
മനു നീധി ചോളന്റെ മണിയും പശുവും

ഒരു പശുവിന് നീതി ലഭ്യമാക്കുന്നതിനായി സ്വന്തം മകനെ വധിച്ചതിനാലാണ് എല്ലാളന് "മനു നീധി ചോളൻ" (മനു നിയമങ്ങൾ പാലിക്കുന്ന ചോളൻ) എന്ന പേര് ലഭിച്ചത്. രാജാവ് തന്റെ രാജസദസ്സിനു മുന്നിൽ ഒരു ഭീമാകാരമായ മണി തൂക്കിയിട്ടുവെന്നാണ് ഐതിഹ്യം. നീതി ആവശ്യമുള്ള ആർക്കും മണിയടിക്കാം. ഒരു ദിവസം, ഒരു പശുവിന്റെ മണി മുഴങ്ങുന്നത് കേട്ട് രാജാവ് പുറത്തിറങ്ങി. അന്വേഷണത്തിൽ, ആ പശുവിന്റെ കാളക്കുട്ടിയെ മകന്റെ രഥത്തിന്റെ ചക്രങ്ങൾക്കടിയിൽ കൊന്നതായി കണ്ടെത്തി. പശുവിന് നീതി ലഭ്യമാക്കുന്നതിനായി, എല്ലാളൻ സ്വന്തം മകൻ വീദിവിദങ്കനെ രഥത്തിനു കീഴിൽ സ്വന്തം തെറ്റിന്റെ ശിക്ഷയായി കൊന്നു. അതായത് എല്ലാളൻ പശുവിനെപ്പോലെ തന്നെ ദുഃഖിച്ചു.[1] രാജാവിന്റെ നീതിയിൽ ആകൃഷ്ടനായ ശിവൻ അദ്ദേഹത്തെ അനുഗ്രഹിക്കുകയും കാളക്കുട്ടിയെയും മകനെയും ജീവനോടെ തിരികെ കൊടുത്തതായി പറയപ്പെടുന്നു. ചിലപ്പതികാരം, പെരിയ പുരാണം എന്നിവയിൽ അദ്ദേഹത്തെക്കുറിച്ച് പരാമർശിച്ചിട്ടുണ്ട്.[7] അതിനുശേഷം അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേര് തമിഴ് സാഹിത്യത്തിൽ നീതിക്കു വേണ്ടിയുള്ള ഒരു രൂപകമായി ഉപയോഗിച്ചു. തിരുവാരൂർ ആയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ തലസ്ഥാനം.

രഥത്തിൽ കയറുന്നതിനിടയിൽ അബദ്ധത്തിൽ ഒരു സ്തൂപത്തിൽ ഇടിച്ചതായും മഹാവംശം പറയുന്നു. അതിനുശേഷം തന്നെ കൊല്ലാൻ മന്ത്രിമാരോട് അദ്ദേഹം ഉത്തരവിട്ടെങ്കിലും ബുദ്ധൻ അത്തരമൊരു പ്രവൃത്തി അംഗീകരിക്കില്ലെന്ന് മന്ത്രിമാർ മറുപടി നൽകി. നാശനഷ്ടങ്ങൾ പരിഹരിക്കാൻ എന്തുചെയ്യണമെന്ന് രാജാവ് ചോദിച്ചു. ഘടന നന്നാക്കിയാൽ മതിയെന്നും അവർ പറഞ്ഞു.[22]

പുരാതന ചോള രാജാവും മനു നീതി ചോളന്റെ പിൻഗാമിയുമായ കുലക്കോട്ടൻ 438-ൽ തകർന്ന കോണേശ്വരം ക്ഷേത്രത്തിന്റെയും തിരുക്കോണമല ജലസംഭരണിയുടെയും പടിഞ്ഞാറൻ തീരത്തെ മുന്നേശ്വരം ക്ഷേത്രത്തിന്റെയും പുനഃസ്ഥാപകനായിരുന്നുവെന്ന് യൽപാന വൈപവ മലായ്, കൊൻസാർ കൽവെട്ടു പോലുള്ള ശിലാലിഖിതങ്ങളിൽ പറയുന്നു. ഈലം ദ്വീപിന്റെ കിഴക്ക് ഭാഗത്ത് പുരാതന വണ്ണിയാറുകളെ പാർപ്പിച്ച രാജാവായിരുന്നു.[23][24]

ഇതും കാണുക

തിരുത്തുക

അവലംബം

തിരുത്തുക
  1. ↑ 1.0 1.1 "From the annals of history". The Hindu. India. 25 June 2010.
  2. ↑ "The Five Kings". mahavamsa.org. Retrieved 21 September 2015.
  3. ↑ "Early history (from 250 BCE – 1000 CE)". Ceylon Tamils. Archived from the original on 2016-03-05. Retrieved 21 September 2015.
  4. ↑ "Elāra". palikanon.com. Retrieved 21 September 2015.
  5. ↑ 5.0 5.1 "Chapter XXV". lakdiva.org.
  6. ↑ 6.0 6.1 "Chapter XXI". lakdiva.org.
  7. ↑ 7.0 7.1 "Tiruvarur in religious history of Tamil Nadu". The Hindu. Chennai, India. 16 July 2010. Archived from the original on 2010-07-18.
  8. ↑ 8.0 8.1 Obeyesekere, Gananath (1990-11-27). The Work of Culture: Symbolic Transformation in Psychoanalysis and Anthropology (in ഇംഗ്ലീഷ്). University of Chicago Press. p. 172. ISBN 9780226615981.
  9. ↑ "War Against King Elara:". mahavamsa.org. Retrieved 2017-12-15.
  10. ↑ Archaeological Department Centenary (1890-1990): History of the Department of Archaeology (in ഇംഗ്ലീഷ്). Commissioner of Archaeology. 1990. p. 171.
  11. ↑ McGilvray, Dennis B. (1993). Reviewed Work: The Presence of the Past: Chronicles, Politics, and Culture in Sinhala Life.by Steven Kemper. The University of Colorado Boulder: The Journal of Asian Studies. p. 1058. JSTOR 2059412.
  12. ↑ Indrapala, K. The Evolution of an ethnic identity: The Tamils of Sri Lanka, p. 368
  13. ↑ The tooth relic and the crown, page 59
  14. ↑ Epigraphia Zeylanica: being lithic and other inscriptions of Ceylon, Volume 2, page 250
  15. ↑ Journal of Tamil studies, Issues 31-32, page 60
  16. ↑ The Ceylon historical journal, Volumes 1-2, page 197
  17. ↑ Culavamsa: Being the More Recent Part of Mahavamsa
  18. ↑ Early South Indian temple architecture: study of Tiruvāliśvaram inscriptions, page 93
  19. ↑ Ceylon journal of historical and social studies, Volume 2, page 34
  20. ↑ "SLNS Elara conducts Medical and Dental Clinic at Karainagar".
  21. ↑ "SLNS Elara conducts Medical and Dental Clinic at Karainagar".
  22. ↑ "King Elara (204 BC – 164 BC)". mahavamsa.org. Retrieved 2017-03-01.
  23. ↑ Hellmann-Rajanayagam, Dagmar (1994). "Tamils and the meaning of history". Contemporary South Asia. 3 (1). Routledge: 3–23. doi:10.1080/09584939408719724.
  24. ↑ Schalk, Peter (2002). "Buddhism Among Tamils in Pre-colonial Tamilakam and Ilam: Prologue. The Pre-Pallava and the Pallava period". Acta Universitatis Upsaliensis. 19–20. Uppsala University: 159, 503. The Tamil stone inscription Konesar Kalvettu details King Kulakottan's involvement in the restoration of Koneswaram temple in 438 A.D. (Pillay, K., Pillay, K. (1963). South India and Ceylon);

പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ

തിരുത്തുക
എല്ലാളൻ
Born: ? 235 BC Died: ? 161 BC
Regnal titles
മുൻഗാമി King of Anuradhapura
205 BC–161 BC 		പിൻഗാമി
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=എല്ലാളൻ&oldid=4061615" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്