പരാക്രമബാഹു ഒന്നാമൻ
1153 മുതൽ 1186 വരെ പൊളന്നരുവയിലെ രാജാവായിരുന്നു പരാക്രമബാഹു ഒന്നാമൻ (സിംഹള: മഹാ පරාക്രമബാഹു, സി. 1123-1186),[2] അല്ലെങ്കിൽ മഹാനായ പരാക്രമബാഹു. തന്റെ തലസ്ഥാനത്തിന്റെ വിപുലീകരണത്തിനും സൗന്ദര്യവൽക്കരണത്തിനും അദ്ദേഹം മേൽനോട്ടം വഹിച്ചു.[3]:7 അദ്ദേഹം വിപുലമായ ജലസേചന സംവിധാനങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചു. രാജ്യത്തിന്റെ സൈന്യത്തെ പുനഃസംഘടിപ്പിച്ചു. ബുദ്ധമത ആചാരങ്ങൾ പരിഷ്കരിച്ചു. കലകളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. ദക്ഷിണേന്ത്യയിലും ബർമ്മയിലും സൈനിക പ്രചാരണങ്ങൾ നടത്തി.[4]:160 മഴയിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന അല്പം വെള്ളം പോലും മനുഷ്യന് ഉപയോഗപ്രദമാകാതെ തന്നെ സമുദ്രത്തിലേക്ക് ഒഴുകില്ല. എന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ വാക്യങ്ങളാണ്.[5]
| Parākramabāhu the Great | |
|---|---|
| King of Polonnaruwa
| |
| |
| The statue in Polonnaruwa traditionally held to be of Parākramabāhu the Great[1]:6-7 | |
| ഭരണകാലം | 1153–1186 |
| കിരീടധാരണം | 1153 |
| മുൻഗാമി | Manabharana of Ruhuna |
| പിൻഗാമി | Vijayabâhu II |
| ജീവിതപങ്കാളി | Queen Consort Queen Lilavati |
| പേര് | |
| Maha Parakramabahu | |
| പിതാവ് | Prince Manabharana of Dakkhinadesa |
| മാതാവ് | Princess Ratnavali |
| മതം | Theravada Buddhism |
1140 ൽ, പരക്രമാബാഹു അമ്മാവനായ കിറ്റി ശ്രീ മേഘ ദക്ഷിണദേസ രാജകുമാരന്റെ മരണത്തെത്തുടർന്ന് ദക്ഷിണദേസ സിംഹാസനസ്ഥനായി. അടുത്ത ദശകത്തിൽ, ദക്ഷിണദേസ അടിസ്ഥാന സൗകര്യവും സൈനികവും മെച്ചപ്പെടുത്തി. നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന ആഭ്യന്തരയുദ്ധത്തെത്തുടർന്ന് ഏകദേശം 1153 വരെ മുഴുവൻ ദ്വീപിലും അദ്ദേഹം അധികാരം നേടി. 1186-ൽ മരണം വരെ ഈ സ്ഥാനത്ത് അദ്ദേഹം തുടർന്നു. ദക്ഷിണേന്ത്യ, മിഡിൽ ഈസ്റ്റിലെ ചൈന, അങ്കോർ, രാജ്യങ്ങൾ എന്നിവരുമായി വ്യാപാര ബന്ധം പുലർത്തി. [6][7] ദ്വീപിൽ, മത സ്മാരകങ്ങൾ, ആശുപത്രികൾ, സാമൂഹ്യക്ഷേമ യൂണിറ്റുകൾ, കനാലുകൾ, പരാക്രമസമുദ്ര പോലുള്ള വലിയ ജലസംഭരണികൾ എന്നിവ അദ്ദേഹം സമർപ്പിച്ചു.
പശ്ചാത്തലം
തിരുത്തുകആദ്യകാലം
തിരുത്തുകപ്രധാന ലേഖനം: അനുരാധപുര രാജ്യം
രാജ രാജ ചോളൻ ആക്രമണം ചോളന്മാർ ശ്രീലങ്കൻ ദ്വീപിനെ അലങ്കോലപ്പെടുത്തുകയും ആഭ്യന്തര കലഹത്തിലൂടെ ദ്വീപിന്റെ പകുതിയും കീഴടക്കുകയും ചെയ്തു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിൻഗാമികളായപ്പോൾ ഈ ദ്വീപ് ഏകദേശം ചോള നിയന്ത്രണത്തിലായിരുന്നില്ല. വിജയബാഹു Iന്റെ വാഴ്ചക്കാലത്ത് (1070-1100) ഈ പ്രദേശങ്ങൾ ചോള നിയന്ത്രണത്തിലായി. വിജയബാഹു I ചോള ആക്രമണകാരികളെ ദ്വീപിൽ നിന്ന് പുറത്തിറക്കിയപ്പോൾ, അനുരാധപുരയേക്കാൾ പോളൂൺനാരുവയിൽ തലസ്ഥാനം തുടർന്നു. വിക്രമാഭാബാഹു I (1111-1132) ന്റെ ഭരണത്തിലൂടെ ദ്വീപിനെ രാജരാറ്റ രാജ്യം, ദക്ഷിണദേസ, റുഹുന രാജ്യം എന്നീ മൂന്ന് രാജ്യങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടു. വിജയബാഹു ഒരു തമിഴ് പാണ്ഡ്യൻ രാജകുമാരനുമായി സഹോദരി മിത്തയെ വിവാഹം കഴിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നു. പാണ്ഡ്യൻ രാജകുമാരൻ മനഭാരനയുടെ പിതാവും മനഭാരന പരക്രമബാഹുവിന്റെ പിതാവായിരുന്നു. [8]ദക്ഷിണദേസയിലെ ("ദക്ഷിണദേശം") രാജാവായ മാനാഭരന അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹോദരന്മാർ റുഹുനയിലെ സംയുക്ത രാജാക്കന്മാർ ആയ ശ്രീ വല്ലഭ, കിറ്റി ശ്രീ മേഘ എന്നിവർ കിരീടത്തിന് ശക്തമായ എതിരാളികളായിരുന്നു. മൂന്ന് പേരും വിജയബാഹുവിന്റെ സഹോദരിയുടെ പിൻഗാമികളായിരുന്നു. അങ്ങനെ സിംഹാസനത്തിന് ശക്തമായ അവകാശവാദം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവർ റോയൽ രാജവംശത്തിന്റെ ആര്യ ശാഖയായ കുലവംസ ആണെന്ന് പരാമർശിക്കുന്നു. വിക്രമാഭാബാഹു I കലിംഗ ശാഖയിലുള്ളതാണ്.[9]
ജനനം
തിരുത്തുക
പരാക്രമബാഹുവിന്റെ ജനനസമയത്ത് ദക്ഷിണധസ ഗവർണർ മാനാഭരദയ്ക്ക് മിത്ത, ഫബാവതി എന്നീ പുത്രിമാരുണ്ടായിരുന്നു(ഒരു പുത്രന്മാരും ഇല്ല). അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു:
we from the pure race of the moon, ... yet we three have been defeated by Vikrama Bahu ... and yet, there seem not any likelyhood of coming to us a son who would wipe off this stain.[10]
കുറിപ്പുകൾ
തിരുത്തുക- ↑ Ancient City of Polonnaruva. Ceylon: Purāvidyā Depārtamēntuva.
- ↑ Datta, പുറം. 220.
- ↑ Agrawal, O. P.; Wickramasinghe, Nanda. Materials & Techniques of Ancient Wall Paintings of Sri Lanka.
- ↑ Daniel George Edward Hall (1955). History of South East Asia.
- ↑ The Economist: 322, (7740-7752). 1992. Economist Newspaper Limited.
- ↑ Hall (2010), p. 224
- ↑ Kenneth Hall, "Economic History of Early South Asia", in Nicholas Tarling (ed), The Cambridge History of South East Asia, Vol. I, Cambridge 1994
- ↑ Indrapala, K. (2005). The Evolution of an Ethnic Identity - The Tamils of Sri Lanka 300 B.C.E to 1200 C.E. ISBN 0-646-42546-3.
Vijayabāhu was not keen on establishing such a close matrimonial alliance with the Cola family and, instead, preferred to give his sister in marriage to another Tamil, a Pāndya prince. This Tamil prince was to become the grandfather of Parākramabāhu I, traditionally hailed as the greatest of the Sinhalese kings
- ↑ Wijesekara, പുറം. 55.
- ↑ Wright 1999, പുറം. 34.
അവലംബം
തിരുത്തുക- Geiger, W. Culawamsa: Being The More Recent Part of the Mahawamsa (in ജർമ്മൻ). Germany. ISBN 8120813006.
- Finegan, Jack (1989). An Archaeological History of Religious Indian Asia. ISBN 0913729434.
- Seniviratne, A. The Temple of the Sacred Tooth Relic: An Architectural History of the Dalada Maligāwa, the Symbol of Buddhist Faith and Sovereignty in Sri Lanka.
- Mendis, G. C. (1996). The Early History of Ceylon. Asian Education Services.
- Basnayake, H (1986). Sri Lankan Monastic Architecture.
- Chandra, S (October 1987). The Indian Ocean. ISBN 0803995342.
- Murhpey, Rhoads (1957). "Ruin of Ancient Ceylon". The Journal of Asian Studies. 15 (2): 181–200. JSTOR 2941377.
- Parker, Henry (1981). Ancient Ceylon. Asian Educational Services. ISBN 8120602080.
- Edirisuriya, Chandra. "Parakramabahu I". lankalibrary.com.
- Bell, H.C.P. (1892). Report on the Kagella District in the Province of Sabaraganuwa (Report). Archeological Survey of Ceylon. Vol. XIX. Colombo.
- Law, C. (1954). "KING PARĀKRAMABĀHU I OF CEYLON". B.O.R Institute. 35 (1/4): 1–9. JSTOR 41784912.
- Wijesekara, G. Heritage of Sri Lanka.
- Paranavitana, Senarat; Nicholas, Cyril Wace. A Concise History of Ceylon. Colombo: Ceylon University Press. OCLC 465385.
- Muller, E.B. (1883). Ancient Inscriptions in Ceylon. Trubner & Company.
- de Silva, K. M. (1981). A History of Sri Lanka. Colombo: University of California Press. ISBN 0-520-04320-0.
- Richard de Silva, Chandra. Sri Lanka. Vikas Publishing.
Further reading
തിരുത്തുക- Mitton, G.E., The Lost Cities of Ceylon, J.Murray, London 1916
- Perera, L.H.H., Additional chapters to H.W. Codrington's A short history of Ceylon, Macmillan, London 1952.
External links
തിരുത്തുക