വിക്കിപീഡിയ

ഇന്ത്യയിലെ സ്ത്രീകൾ

speech on protection of modern womens in malayalam

ഇന്ത്യയിലെ സ്ത്രീകൾ ഇന്ത്യയിൽ ജനിച്ചതോ ജിവിക്കുന്നതോ എവിടെനിന്നും വന്നതോ ആയ സ്ത്രീകളാണ്. ഇന്ത്യയിലെ സ്ത്രീകളുടെ സ്ഥിതി കഴിഞ്ഞ അനേകം വർഷങ്ങളായി വളരെയധികം മാറ്റങ്ങൾക്കു വിധേയമായിട്ടുണ്ട്. [5]പ്രാചീനമായ കാലത്തുള്ള അവരുടെ സ്ഥിതിയിൽനിന്നും മദ്ധ്യകാലമായപ്പോഴെയ്ക്കും മോശമായി. [6][7]എന്നാൽ അതിനുശേഷം സാമൂഹ്യ പരിഷ്കർത്താക്കളുടെ പ്രവർത്തനഫലമായി, സ്ത്രീകളുടെ ചരിത്രം മാറി. ഇന്ന് ആധുനികകാലത്ത്, ഇന്ത്യയിലെ സ്ത്രീകൾ, പ്രസിഡന്റ്, പ്രധാനമന്ത്രി, ലോകസഭാസ്പീക്കർ, പ്രതിപക്ഷനേതാവ്, കേന്ദ്രമന്ത്രിമാർ, സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ മുഖ്യമന്ത്രിമാർ, ഗവർണർമാർ തുടങ്ങി ഉയർന്ന സ്ഥാനങ്ങൾ വഹിച്ചുപോന്നിട്ടുണ്ട്.

ഇന്ത്യയിലെ സ്ത്രീകൾ
A woman harvesting wheat in Raisen district, Madhya Pradesh, India
Gender Inequality Index[3]
Value0.563 (2014)
Rank130th out of 188
Maternal mortality (per 100,000)174 (2015)[1]
Women in parliament12.2% (2014)
Females over 25 with secondary education27% (2014)
Women in labour force29.0% (2014)[2]
Global Gender Gap Index[4]
Value0.683 (2016)
Rank87th out of 144

ബ്രിട്ടീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനി ഭരണകാലത്തും (1757-1857), ബ്രിട്ടീഷ് രാജ് (1858-1947) കാലത്തും, ബംഗാൾ സതി റെഗുലേഷൻ, 1829, ഹിന്ദു വിധവകളുടെ പുനർവിവാഹ നിയമം, 1856, പെൺ ശിശുഹത്യ തടയൽ നിയമം 1870, സമ്മത പ്രായം നിയമം, 1891 .എന്നിവ ഉൾപ്പെടെ, സ്ത്രീകളുടേ നില മെച്ചപ്പെടുത്തൽ ലക്ഷ്യമിട്ടുള്ള നടപടികൾ നടപ്പിലാക്കി. പുതുതായി വന്ന ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന, ലൈംഗികതയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള വിവേചനം നിരോധിക്കുകയും അവർക്കായി പ്രത്യേക നടപടികൾ കൈക്കൊള്ളാൻ സർക്കാരിന് അധികാരം നൽകുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. [8] ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന പ്രകാരമുള്ള സ്ത്രീകളുടെ അവകാശങ്ങളിൽ പ്രധാനമായും സമത്വം, അന്തസ്സ്, വിവേചനത്തിൽ നിന്നുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു; കൂടാതെ, സ്ത്രീകളുടെ അവകാശങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന വിവിധ നിയമങ്ങൾ ഇന്ത്യയിലുണ്ട്. [9] [10]

ഇന്ത്യയിലെ അനേകം സംസ്ഥാനങ്ങൽ സ്ത്രീകളുടെ അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കാനായി ഇതിനുപുറമേ പ്രത്യേകം നിയമങ്ങൾ പാസ്സാക്കിവരുന്നു. [11][12]

2011ലെ കണക്കുപ്രകാരം ഇന്ത്യൻ പ്രസിഡന്റ്, ലോകസഭാസ്പീക്കർ, പ്രതിപക്ഷ നേതാവ്, ലോകസഭാസ്പീക്കർ എന്നിവർ സ്ത്രീകളാണ്. എന്നിരുന്നാലും ഇന്ത്യയിലെ സ്ത്രീകൾ അനേകം പ്രശ്നങ്ങൾ അഭിമുഖീകരിച്ചുവരുന്നുണ്ട്. ബലാത്കാരത്തിലൂടെ അക്രമണാത്മകമായി അവരെ ഇരയാക്കുന്നു. ആസിഡ് ആക്രമണം, സ്ത്രീധനകൊലകൾ, വൈവാഹികബലാത്സംഗം, ബാലികമാരെ ബലമായി ലൈംഗികത്തൊഴിലാളികളാക്കുക തുടങ്ങിയവ ഇന്ത്യയിലെ സ്ത്രീകൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു. 2012ൽ ഇന്ത്യയെ സ്ത്രീകളുടെ കാര്യത്തിൽ ഏറ്റവും മോശം രാജ്യമായി ചിത്രീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. [13][14][15]

ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണകാലത്ത്

തിരുത്തുക

ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണകാലത്ത് റാം മോഹൻ റോയ്, ഈശ്വർ ചന്ദ്ര വിദ്യാസാഗർ, ജ്യോതിറാവു ഫൂലെ തുടങ്ങിയ നിരവധി പരിഷ്കർത്താക്കൾ സ്ത്രീകളുടെ ഉന്നമനത്തിനായി പോരാടി. കൽക്കട്ടയിലെ ഹിന്ദു കോളേജിലെ മുൻ വിദ്യാർത്ഥിയും "യംഗ് ബംഗാൾ" അംഗവുമായിരുന്ന പിയറി ചരൺ സർക്കാർ 1847-ൽ കൽക്കട്ടയുടെ പ്രാന്തപ്രദേശമായ ബരാസത്തിൽ ഇന്ത്യയിലെ ആദ്യത്തെ സൗജന്യ സ്കൂൾ സ്ഥാപിച്ചു. സ്കൂൾ (പിന്നീട് ഈ വിദ്യാലയം കാളികൃഷ്ണ ഗേൾസ് ഹൈസ്കൂൾ എന്ന പേരിൽ അറീയപ്പെട്ടു) രാജഭരണകാലത്ത് ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ ക്രിയാത്മകമായ സംഭാവനകളൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെന്ന് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുമെങ്കിലും, അത് പൂർണ്ണമായും അങ്ങനെയല്ല. മിഷനറിമാരുടെ ഭാര്യമാരായ മാർത്ത മോൾട്ട് നീ മീഡ്, അവളുടെ മകൾ എലിസ കാൾഡ്‌വെൽ നീ മോൾട്ട് എന്നിവരെ ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ പെൺകുട്ടികളുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനും പരിശീലനത്തിനും തുടക്കമിട്ടതിന് ഓർമ്മിക്കപ്പെടുന്നു. ഈ ആചാരത്തിന് തുടക്കത്തിൽ പ്രാദേശിക പ്രതിരോധം നേരിടേണ്ടിവന്നു, കാരണം അത് പാരമ്പര്യത്തിന്റെ മുഖത്ത് പറന്നു. രാജാ റാംമോഹൻ റോയിയുടെ ശ്രമങ്ങൾ 1829-ൽ ഗവർണർ ജനറലായ വില്യം കാവൻഡിഷ്-ബെന്റിങ്കിന്റെ കീഴിൽ സതി നിർത്തലാക്കുന്നതിന് കാരണമായി. വിധവകളുടെ അവസ്ഥ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനായി ഈശ്വർ ചന്ദ്ര വിദ്യാസാഗർ നടത്തിയ കുരിശുയുദ്ധം 1856-ലെ വിധവ പുനർവിവാഹ നിയമത്തിലേക്ക് നയിച്ചു. പണ്ഡിത രമാഭായിയെപ്പോലുള്ള നിരവധി സ്ത്രീ പരിഷ്കർത്താക്കളും സ്ത്രീകളുടെ ലക്ഷ്യത്തെ സഹായിച്ചു.

കർണാടകയിലെ കിറ്റൂർ നാട്ടുരാജ്യത്തിലെ രാജ്ഞിയായ കിറ്റൂർ ചെന്നമ്മ, [16] കാലഹരണപ്പെട്ട സിദ്ധാന്തത്തിന് മറുപടിയായി ബ്രിട്ടീഷുകാർക്കെതിരെ സായുധ കലാപത്തിന് നേതൃത്വം നൽകി. ഝാൻസി രാജ്ഞിയായ റാണി ലക്ഷ്മി ബായി 1857-ൽ ബ്രിട്ടീഷുകാർക്കെതിരായ ഇന്ത്യൻ കലാപത്തിന് നേതൃത്വം നൽകി. അവർ ഇന്ന് ഒരു ദേശീയ നായിക ആയി പരക്കെ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. 1857 ലെ കലാപത്തിന് നേതൃത്വം നൽകിയ മറ്റൊരു ഭരണാധികാരിയായിരുന്നു അവധിലെ സഹ ഭരണാധികാരിയായ ബീഗം ഹസ്രത്ത് മഹൽ . അവൾ ബ്രിട്ടീഷുകാരുമായുള്ള ഇടപാടുകൾ നിരസിക്കുകയും പിന്നീട് നേപ്പാളിലേക്ക് പിൻവാങ്ങുകയും ചെയ്തു. ഭോപ്പാലിലെ ബീഗങ്ങളും ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ ശ്രദ്ധേയമായ സ്ത്രീ ഭരണാധികാരികളായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ആയോധനകലകളിൽ പരിശീലനം നേടിയവരായിരുന്നു അവർ. ചന്ദ്രമുഖി ബസു, കാദംബിനി ഗാംഗുലി, ആനന്ദി ഗോപാൽ ജോഷി എന്നിവരാണ് ബിരുദം നേടിയ ആദ്യകാല ഇന്ത്യൻ വനിതകൾ.

1917-ൽ, ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ കോൺഗ്രസിന്റെ പിന്തുണയോടെ സ്ത്രീകളുടെ രാഷ്ട്രീയ അവകാശങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെട്ട് ആദ്യത്തെ വനിതാ പ്രതിനിധി സംഘം സ്റ്റേറ്റ് സെക്രട്ടറിയെ കണ്ടു. 1927-ൽ പൂനെയിൽ നടന്ന അഖിലേന്ത്യാ വനിതാ വിദ്യാഭ്യാസ സമ്മേളനം സാമൂഹിക മാറ്റത്തിനായുള്ള പ്രസ്ഥാനത്തിലെ ഒരു പ്രധാന സംഘടനയായി മാറി. [17] [18] 1929-ൽ, ശൈശവ വിവാഹ നിയന്ത്രണ നിയമം പാസാക്കി, ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ വിവാഹപ്രായം പതിനാലായി നിശ്ചയിച്ചു. [17] [19][full citation needed] പതിമൂന്നാം വയസ്സിൽ ശൈശവവിവാഹത്തിന് ഇരയായ മഹാത്മാഗാന്ധി പിന്നീട് ശൈശവവിവാഹങ്ങൾ ബഹിഷ്കരിക്കാൻ ജനങ്ങളോട് ആഹ്വാനം ചെയ്യുകയും ബാലവിധവകളെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ യുവാക്കളോട് ആഹ്വാനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. [20]

ഇതും കാണൂ

തിരുത്തുക

Lists of Indian women by profession:

അവലംബം

തിരുത്തുക
  1. ↑ "Maternal mortality ratio (modeled estimate, per 100,000 live births)". data.worldbank.org. World Bank. 2015.
  2. ↑ "Labor force participation rate, female (% of female population ages 15-64) (modeled ILO estimate)". data.worldbank.org. World Bank. 2014.
  3. ↑ "Gender Inequality Index". United Nations Development Programme. Retrieved 14 December 2015.
  4. ↑ The Global Gender Gap Report 2016 (PDF). World Economic Forum. p. 11.
  5. ↑ "Rajya Sabha passes Women's Reservation Bill". The Hindu. Chennai, India. 10 March 2010. Archived from the original on 2010-03-14. Retrieved 25 August 2010.
  6. ↑ Jayapalan, N. (2001), "Status of women in Hindu society", in Jayapalan, N. (ed.), Indian society and social institutions, New Delhi, India: Atlantic Publishers and Distributors, p. 145, ISBN 9788171569250. {{citation}}: Invalid |ref=harv (help) Preview.
  7. ↑ ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ <ref> ടാഗ്; nrcw_history എന്ന പേരിലെ അവലംബങ്ങൾക്ക് എഴുത്തൊന്നും നൽകിയിട്ടില്ല.
  8. ↑ Salini, S. (2017). "Protection Of Women Under Indian Constitution". Buddy-Mantra.
  9. ↑ Parihar, Lalita Dhar (2011). Women and law: from impoverishment to empowerment. Lucknow: Eastern Book Company. ISBN 9789350280591.
  10. ↑ Rao, Mamta (2008). Law relating to women and children (3rd ed.). Lucknow: Eastern Book Co. ISBN 9788170121329. ...women and the protection provided under various criminal, personal and labour laws in India
  11. ↑ Parihar, Lalita Dhar (2011). Women and law: from impoverishment to empowerment. Lucknow: Eastern Book Company. ISBN 9789350280591.
  12. ↑ Rao, Mamta (2008). Law relating to women and children (3rd ed.). Lucknow: Eastern Book Co. ISBN 9788170121329. ...women and the protection provided under various criminal, personal and labour laws in India
  13. ↑ Tilak, Sudha G. (11 March 2013). "Crimes against women increase in India - Features". Al Jazeera English. Retrieved 7 February 2014.
  14. ↑ Upreti, Deepak K. (14 November 2011). "India is home of unspeakable crimes against women". Deccan Herald. Retrieved 7 February 2014.
  15. ↑ Kumar, Madhuri (8 March 2013). "Atrocities against women on the rise". The Times of India. Archived from the original on 2013-09-28. Retrieved 2017-03-11.
  16. ↑ Saraswati English Plus. New Saraswati House. p. 47.
  17. ↑ 17.0 17.1 {{cite news}}: Empty citation (help)
  18. ↑ Nelasco, Shobana (2010). Status of women in India. New Delhi: Deep & Deep Publications. p. 11. ISBN 9788184502466.
  19. ↑ Ambassador of Hindu Muslim Unity, Ian Bryant Wells
  20. ↑ Kamat, Jyotsana (19 December 2006). "Gandhi and status of women (blog)". kamat.com. Kamat's Potpourri. Retrieved 24 December 2006.

കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്

തിരുത്തുക
Traces the beginnings of feminism in modern India to social and religious reform movements in Maharashtra, Western India.
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ഇന്ത്യയിലെ_സ്ത്രീകൾ&oldid=4086342" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്