സീബ്ര പ്രാവ്
കൊളംബിഡേ എന്ന പ്രാവ് കുടുംബത്തിലെ തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യൻ സ്വദേശിയായ ഒരിനമാണ് സീബ്ര പ്രാവ് (ശാസ്ത്രീയനാമം: Geopelia striata). ബാർഡ് ഗ്രൗണ്ട് ഡവ് എന്നും ഇംഗ്ലീഷിൽ അറിയപ്പെടുന്നു. നീളമുള്ള വാലുള്ള ചെറിയ പക്ഷികളാണ് ഇവ. പ്രധാനമായും തവിട്ട്-ചാരനിറത്തിലുള്ളതും കറുപ്പും വെളുപ്പും വരകളോടു കൂടിയതുമാണ് ഇവയുടെ ശരീരം. ശ്രുതിമധുരമായ ശബ്ദത്തിന് ഇവ പേരുകേട്ടതാണ്.
| Zebra dove സീബ്ര പ്രാവ് | |
|---|---|
| |
| ഒരു സീബ്ര പ്രാവ് സിംഗപ്പൂരിൽ നിന്നും | |
ശാസ്ത്രീയ വർഗ്ഗീകരണം 
| |
| Domain: | Eukaryota |
| കിങ്ഡം: | Animalia |
| Phylum: | കോർഡേറ്റ |
| Class: | Aves |
| Order: | Columbiformes |
| Family: | Columbidae |
| Genus: | Geopelia |
| Species: | G. striata
|
| Binomial name | |
| Geopelia striata (കാൾ ലിനേയസ്, 1766)
| |
| Synonyms | |
|
Columba striata Linnaeus, 1766 | |
ശാസ്ത്രീയ വർഗ്ഗീകരണം
തിരുത്തുക1743-ൽ ഇംഗ്ലീഷ് പ്രകൃതിശാസ്ത്രജ്ഞനായ ജോർജ്ജ് എഡ്വേർഡ്സ് തന്റെ എ നാച്ചുറൽ ഹിസ്റ്ററി ഓഫ് അൺ‌കോമൺ ബേർഡ്‌സിൽ സീബ്ര പ്രാവിന്റെ ചിത്രവും വിവരണവും ഉൾപ്പെടുത്തി. ലണ്ടന് സമീപമുള്ള പാർസൺസ് ഗ്രീനിലുള്ള അഡ്മിറൽ ചാൾസ് വേജറുടെ വീട്ടിലെ ഒരു തത്സമയ മാതൃകയിൽ നിന്നാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിത്രം വരച്ചത്. ഈസ്റ്റ് ഇൻഡീസിൽ നിന്നാണ് പ്രാവിനെ കൊണ്ടുവന്നതെന്ന് എഡ്വേർഡിനോട് പറഞ്ഞു.[2] 1766-ൽ സ്വീഡിഷ് പ്രകൃതിശാസ്ത്രജ്ഞനായ കാൾ ലിനേയസ് പന്ത്രണ്ടാം പതിപ്പിനായി തന്റെ സിസ്റ്റമാ നാച്ചുറേ (Systema Naturae) പരിഷ്കരിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹം സീബ്ര പ്രാവിനെ കൊളംബ ജനുസ്സിലെ മറ്റെല്ലാ പ്രാവുകൾക്കൊപ്പമായി ഉൾപ്പെടുത്തി. ലിന്നേയസ് ഒരു ഹ്രസ്വ വിവരണം ഉൾപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് കൊളംബ സ്ട്രിയാറ്റ (Columba striata) എന്ന ദ്വിപദം നൽകി എഡ്വേർഡിന്റെ കൃതി ഉദ്ധരിച്ചു.[3] "സ്ട്രൈറ്റഡ്" (striated) എന്നർഥമുള്ള ലാറ്റിൻ സ്ട്രിയാറ്റസിൽ നിന്നാണ് സ്ട്രിയാറ്റ എന്ന നിർദ്ദിഷ്ട പേര് ലഭിച്ചത്.[4] ഇന്തോനേഷ്യയിലെ ജാവ ദ്വീപിലേക്ക് മാത്രമായി ഇതിന്റെ ടൈപ്പ് ലൊക്കാലിറ്റി പരിമിതപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.[5] 1837 ൽ ഇംഗ്ലീഷ് പ്രകൃതിശാസ്ത്രജ്ഞനായ വില്യം ജോൺ സ്വെയ്ൻസൺ അവതരിപ്പിച്ച ജിയോപെലിയ ജനുസ്സിലാണ് ഈ ഇനം ഇപ്പോൾ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.[6] [7] സീബ്ര പ്രാവ് ഏകവർഗ്ഗജീവിയാണ്. ഇവയുടെ ഉപജാതികളൊന്നും തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടില്ല.
സീബ്ര പ്രാവുകൾക്ക് ഓസ്‌ട്രേലിയയുടെ പീസ്ഫുൾ പ്രാവുമായും കിഴക്കൻ ഇന്തോനേഷ്യയിലെ ബാർഡ് പ്രാവുമായും അടുത്ത ബന്ധമാണ്. അടുത്ത കാലം വരെ ഇവ രണ്ടും സീബ്ര പ്രാവുകളുടെ ഉപജാതികളായി വർഗ്ഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. പീസ്ഫുൾ പ്രാവ്, ബാർഡ് പ്രാവ് എന്നീ പേരുകൾ എല്ലാ ഇനങ്ങൾക്കും ബാധകമായിരുന്നു.
വിവരണം
തിരുത്തുക_-_Philippines.jpg)
സീബ്ര പ്രാവുകളുടെ ശരീരം ചെറുതും നേർത്തതുമാണ്. നീളമുള്ളതും ഇടുങ്ങിയതുമാണ് ഇവയുടെ വാൽ. കറുപ്പും വെളുപ്പും കൂടാതെ ഇവയുടെ മുകൾ ഭാഗങ്ങൾ തവിട്ട്-ചാരനിറത്തിലുള്ളതാണ്. കഴുത്ത്, നെഞ്ച്, വയറ് എന്നിവയുടെ വശങ്ങളിൽ കറുത്ത വരകളും അടിവശം പിങ്ക് നിറത്തിലുമാണ്. കണ്ണുകൾക്ക് ചുറ്റും രോമമില്ലാത്ത ചർമ്മഭാഗം ഉണ്ട്. മുഖം നീല-ചാരനിറമാണ്. വാലിന്റെ അഗ്രഭാഗം വെളുത്ത നിറമാണ്. ചെറുപ്രാവുകൾക്ക് മുതിർന്നവയെ അപേക്ഷിച്ച് മങ്ങിയ ഇളം നിറമാണുള്ളത്. തവിട്ടുനിറത്തിലുള്ള തൂവലുകളും ഇവയ്ക്ക് കാണപ്പെടുന്നു. സെബ്ര പ്രാവുകൾക്ക് 20-23 സെന്റീമീറ്റർ നീളമുണ്ട്. ചിറകിന്റെ ആകെ വിസ്തീർണ്ണം 24–26 സെന്റീമീറ്റർ ആണ്.
പതിഞ്ഞ ശ്രുതിമധുരമുള്ള ശബ്ദമാണ് തുടർച്ചയായി സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. തായ്‌ലൻഡിലും ഇന്തോനേഷ്യയിലും ഇവയെ വളർത്തുമൃഗങ്ങളായി പരിചരിക്കുന്നു. ഇവയുടെ ശബ്ദത്തിലെ പ്രത്യേകത കാരണം മികച്ച ശബ്ദമുള്ള പക്ഷിയെ കണ്ടെത്താൻ മത്സരങ്ങൾ നടക്കുന്നു. ഇന്തോനേഷ്യയിൽ ഈ പക്ഷിയെ പെർകുട്ട് എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഫിലിപ്പൈൻസിൽ ഇവയെ ബാറ്റോബടോംഗ് കാറ്റിഗ്ബെ (batobatong katigbe), കുറോകുട്ടോക്ക് (kurokutok) എന്നൊക്കെ വിളിക്കുന്നു. മലേഷ്യയിൽ ഈ പക്ഷിയെ മെർബക് (merbuk) എന്ന് വിളിക്കുന്നു.[8] ഫിലിപ്പിനോയിൽ തുക്മോ (tukmo) എന്നുറിയപ്പെടുന്നു. പുള്ളി പ്രാവിനും ( Spilopelia chinensis ) മറ്റ് കാട്ടു പ്രാവുകൾക്കും ഈ പേര് നൽകിയിട്ടുണ്ട്.
വിതരണവും ആവാസ വ്യവസ്ഥയും
തിരുത്തുക
തെക്കൻ തായ്‌ലൻഡ്, ടെനാസെറിം, പെനിൻസുലാർ മലേഷ്യ, സിംഗപ്പൂർ എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്ന് ഇന്തോനേഷ്യൻ ദ്വീപുകളായ സുമാത്ര, ജാവ വരെ ഇവ തദ്ദേശീയമായി വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു. ബോർണിയോ, ബാലി, ലോംബോക്ക്, സുംബാവ, ഫിലിപ്പൈൻ ദ്വീപുകൾ എന്നിവിടങ്ങളിലും തദ്ദേശീയമായി കാണപ്പെടുന്നു.
സീബ്ര പ്രാവിനെ കൂട്ടിൽ വളർത്തുന്നതു ജനപ്രിയമാണ്. കൂട്ടിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടുകയോ മനഃപൂർവ്വം മോചിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതിനാൽ നിരവധി എണ്ണം തദ്ദേശീയമല്ലാതെ കാണപ്പെടുന്നുണ്ട്. മധ്യ തായ്‌ലൻഡ്, ലാവോസ്, ബോർണിയോ, സുലവേസി, ഹവായ് (1922 ൽ അവതരിപ്പിച്ചത്), തഹിതി (1950), ന്യൂ കാലിഡോണിയ, സീഷെൽസ്, ചാഗോസ് ദ്വീപസമൂഹം (1960), മൗറീഷ്യസ് (1768 ന് മുമ്പ്), റീയൂണിയൻ, സെന്റ് ഹെലീന എന്നിവിടങ്ങളിലും ഇവയെ കാണപ്പെടുന്നു.
താഴ്ന്ന പ്രദേശങ്ങളിൽ കുറ്റിക്കാടുകളിലും കൃഷിസ്ഥലങ്ങളിലും തുറന്ന പ്രദേശങ്ങളിലും വസിക്കുന്ന ഇവ പാർക്കുകളിലും പൂന്തോട്ടങ്ങളിലും സാധാരണയായി കാണപ്പെടുന്നു. കെണി വെച്ച് പിടിച്ച് കൂട്ടിലാക്കി വില്പന നടത്തുന്ന രീതി വ്യാപകമായതിനാൽ ഇന്തോനേഷ്യയുടെ ചില ഭാഗങ്ങളിൽ ഇന്നിവ അപൂർവമായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ രാജ്യത്തിന്റെ മിക്ക ഭാഗങ്ങളിലും ഇവയെ സാധാരണയായിത്തന്നെ കാണാം. ഹവായ്, സീഷെൽസ് തുടങ്ങിയ ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ സീബ്ര പ്രാവുകൾ ധാരാളമായി കാണപ്പെടുന്നു.
പെരുമാറ്റവും പരിസ്ഥിതിശാസ്ത്രവും
തിരുത്തുകപ്രജനനം
തിരുത്തുകസെപ്റ്റംബർ മുതൽ ജൂൺ വരെയാണ് ഇവയുടെ പ്രജനന കാലം. ആൺപ്രാവുകൾ പ്രജനനകാലമാകുമ്പോൾ അവയുടെ വാൽ ഉയർത്തി വിരിച്ചു പ്രദർശിപ്പിച്ച് ഇണയെ ആകർഷിക്കുന്നു. പ്രാവുകൾ ഒരു വാസസ്ഥലം തിരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ പെൺപ്രാവ് സ്വയമേ അവിടെത്തന്നെ നിൽക്കുകയും കൂടുണ്ടാക്കാൻ ആൺപ്രാവുകളെ ആകർഷിക്കുന്നതിനായി ഗൗരവതരമായ ശബ്ദമുണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യും. ഇലകളും പരന്ന പുല്ലുകളും ചേർന്ന ലളിതമായ രീതിയിലാണ് ഇവയുടെ കൂട്. ഇത് ഒരു മുൾപടർപ്പിലോ മരത്തിലോ ചിലപ്പോൾ നിലത്തും ചിലപ്പോൾ ജനൽത്തട്ടുകളിലും നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒന്നോ രണ്ടോ വെളുത്ത മുട്ടകൾ ഇടുകയും 13 മുതൽ 18 ദിവസം വരെ ഇരുവരും അടയിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. രണ്ടാഴ്ചയ്ക്കുള്ളിൽ കുഞ്ഞുങ്ങൾ കൂടു വിടും. മൂന്നാഴ്ചയ്ക്കുശേഷം കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് നന്നായി പറക്കാൻ കഴിയും.[8]
തീറ്റ
തിരുത്തുകസീബ്ര പ്രാവ് ചെറിയ പുല്ലും പുൽവിത്തുകളും ഭക്ഷിക്കുന്നു. പ്രാണികളെയും മറ്റ് ചെറിയ അകശേരുക്കളെയും ഭക്ഷിക്കും. ഇടതൂർന്ന പുല്ലില്ലാത്ത നിലത്തോ ചെറിയ പുല്ല് പ്രദേശത്തോ റോഡുകളിലോ തീറ്റപ്പുല്ല് കഴിക്കാൻ ഇവ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. എലി പോലുള്ള ശത്രുജീവികളുടെ ചലനങ്ങളിൽ ഇവ വ്യാപൃതരാണ്. മറ്റ് പ്രാവുകളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി അവ ഒറ്റയ്ക്കോ ഇണകളായോ തീറ്റ നൽകുന്നു. ഇവയുടെ നിറം നിലത്തിരിക്കുമ്പോൾ ഇവയെ ശത്രുക്കളിൽ നിന്നും അത്ഭുതകരമായി മറയ്ക്കുന്നു.
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ BirdLife International (2012). "Geopelia striata". IUCN Red List of Threatened Species. 2012. Retrieved 26 November 2013.
{{cite journal}}: Invalid|ref=harv(help) - ↑ Edwards, George (1743). A Natural History of Uncommon Birds. London: Printed for the author, at the College of Physicians. p. 16.
- ↑ Linnaeus, Carl (1766). Systema naturae : per regna tria natura, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis (in Latin). Vol. Volume 1, Part 1 (12th ed.). Holmiae (Stockholm): Laurentii Salvii. p. 282.
{{cite book}}:|volume=has extra text (help)CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ Jobling, James A. (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. p. 367. ISBN 978-1-4081-2501-4.
- ↑ Peters, James Lee, ed. (1937). Check-List of Birds of the World. Vol. Volume 3. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. p. 100.
{{cite book}}:|volume=has extra text (help) - ↑ Swainson, William John (1837). On the Natural History and Classification of Birds. Vol. Volume 2. London: John Taylor. p. 348.
{{cite book}}:|volume=has extra text (help) - ↑ Gill, Frank; Donsker, David; Rasmussen, Pamela, eds. (2020). "Pigeons". IOC World Bird List Version 10.1. International Ornithologists' Union. Retrieved 15 March 2020.
- ↑ 8.0 8.1 Robert Kennedy (2000). A Guide to the Birds of the Philippines. Oxford University Press. pp. 149–150. ISBN 9780198546689.
കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്
തിരുത്തുക
- Pratt, H. Douglas; Philip L. Bruner; & Delwyn Berrett (1987). A Field Guide to the Birds of Hawaii and the Tropical Pacific. Princeton University Press.
- Robson, Craig (2002). A Field Guide to the Birds of South-East Asia. New Holland Publishers (UK) Ltd.
- Skerrett, Adrian; Ian Bullock; & Tony Disley (2001). Birds of Seychelles. Christopher Helm.