നരഹരി തീർത്ഥ
ഒരു ദ്വൈത തത്ത്വചിന്തകനും പണ്ഡിതനും രാഷ്ട്രതന്ത്രജ്ഞനും മധ്വാചാര്യരുടെ ശിഷ്യന്മാരിൽ ഒരാളുമായിരുന്നു നരഹരി തീർത്ഥ ( c. 1243 [3] [4] - c. 1333 [5] ). ശ്രീപാദരാജയോടൊപ്പം ഹരിദാസ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ഉപജ്ഞാതാവായി അദ്ദേഹം കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. [6] അദ്ദേഹത്തിന്റെ പണ്ഡിതോചിതമായ കൃതികളിൽ രണ്ടെണ്ണം മാത്രമേ നിലവിലുള്ളൂവെങ്കിലും, അവ സവിശേഷമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. [7] അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചില രചനകൾ രഘുകുലതിലക എന്ന തൂലികാനാമത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട്. കിഴക്കൻ ഗംഗ ഭരണാധികാരികൾക്ക് ഗണ്യമായ സ്വാധീനമുള്ള മന്ത്രിയും പിന്നീട് മധ്വാചാര്യ മഠത്തിന്റെ മഠാധിപതിയായും മാറിയ നരഹരി തീർത്ഥ, സിംഹാചലത്തെ വരാഹലക്ഷ്മി നരസിംഹ ക്ഷേത്രത്തെ പ്രശസ്തമായ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനമായും വൈഷ്ണവരുടെ മതകേന്ദ്രമായും മാറ്റി. [8]
| {{{name}}} | |
|---|---|
| ജനനം | Śyama Śastri [1] 1243 Kalinga, modern day Odisha or Bijapur district, modern day Karnataka[2] or Andhra Pradesh |
| മരണം | 1333 Hampi |
| Order | Vedanta |
| ഗുരു | Madhvacharya |
| തത്വസംഹിത | Dvaita |
| പ്രധാന ശിഷ്യ(ർ) | Madhava Tirtha |
ജീവിതം
തിരുത്തുകകിഴക്കൻ ഗംഗാരാജ്യമായ കലിംഗയിലെ (ഇന്നത്തെ ഒഡീഷ ) മന്ത്രിയായും പിന്നീട് സന്യാസിയായി നിയമിക്കപ്പെടുന്നതിന് മുമ്പ് നരസിംഹദേവ രണ്ടാമന് പകരം റീജന്റായും സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു എന്നതൊഴിച്ചാൽ നരഹരി തീർത്ഥന്റെ ആദ്യകാല ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ഒന്നും അറിയില്ല. നരഹരിയതിസ്തോത്രം, എന്ന ഹഗിയോഗ്രഫി, നാരായണ പണ്ഡിതന്റെ മധ്വവിജയം, ശ്രീകൂർമം, സിംഹാചലം ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ലിഖിതങ്ങൾ എന്നിവയിൽ നിന്നാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ലഭിച്ചത്. ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും ആയുധപ്രയോഗത്തിലുമുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ വൈദഗ്ധ്യവും ഈ ലിഖിതങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. [9] 1281 CE-ന് ശേഷമുള്ള ലിഖിതങ്ങളുടെ സാന്നിധ്യത്തിൽ നിന്നും ഉള്ളടക്കത്തിൽ നിന്നും അദ്ദേഹം "രാജ്യത്തിന്റെ വെർച്വൽ അധിപനായിരുന്നു" എന്ന് അനുമാനിക്കുന്നു. [10] തന്റെ ശക്തിയുടെ ഉന്നതിയിൽ അദ്ദേഹം ശ്രീകൂർമത്തിൽ യോഗാനന്ദ നരസിംഹ ക്ഷേത്രം പണിയുകയും ആക്രമണങ്ങളിൽ നിന്ന് നഗരത്തെ സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. [11] ഭാനുദേവ ഒന്നാമനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിൻഗാമിയായ നരസിംഹദേവ രണ്ടാമനും അദ്ദേഹത്തെ സംരക്ഷിച്ചുവെന്നതിനും കലിംഗയിൽ ഉടനീളം മാധ്വ തത്ത്വചിന്ത പ്രചരിപ്പിച്ചതിനും തെളിവുകളുണ്ട്. [12] അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭൗതികാവശിഷ്ടങ്ങൾ ഹംപിക്കടുത്തുള്ള ചർക്രതീർത്ഥയിലാണുള്ളത്.
കൃതികളും പാരമ്പര്യവും
തിരുത്തുകജയതീർത്ഥയും രാഘവേന്ദ്ര തീർത്ഥയും പരാമർശിച്ച നരഹരി തീർത്ഥയുടെ മാധ്വ ഗീതാ ഭാഷ്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭാവപ്രകാശിക എന്ന ഗ്രന്ഥം ദ്വൈത കാനോനിലെ ഒരു പ്രധാന കൃതിയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. നരഹരി തീർത്ഥ മൂലഗ്രന്ഥത്തിലെ അവ്യക്തമായ ഭാഗങ്ങൾ വിപുലീകരിക്കുകയും ശങ്കരന്റെയും രാമാനുജന്റെയും വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ വിശദീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. [7] അദ്ദേഹത്തിന്റെ പല കൃതികളും കന്നഡ ഭാഷയിലായിരുന്നുവെങ്കിലും, കന്നഡയിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൂന്ന് രചനകൾ മാത്രമേ നിലനിൽക്കുന്നുള്ളൂ. നരഹരിയും ശ്രീപാദരാജയും ഹരിദാസ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ മുൻഗാമികളായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. പാട്ടുകളും കീർത്തനങ്ങളും രചിച്ചു, കൂടുതലും മാധ്വയുടെ ആശയങ്ങൾ ലളിതമായി ഉൾക്കൊള്ളുകയും പ്രാദേശിക ഭാഷയായ കന്നഡയിൽ സംഗീതരചനകളായിത്തീരുകയും ചെയ്തു. പരമ്പരാഗതമായി, യക്ഷഗാനത്തിന്റെയും ബയലാട്ടയുടെയും സ്ഥാപകൻ കൂടിയാണ് നരഹരി തീർത്ഥ.
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ Sharma 2000, p. 297.
- ↑ S. A. Jeelani (2006). Karnataka State Gazetteer: Bijapur District (Bagalkot District Included). Karnataka Gazetteer Department. p. 718.
It was Naraharitirtha who hailed from Bijapur district in the 12th century and Madhavatirtha who laid firm foundation for the Haridasa movement and literature.
- ↑ Journal of the Andhra Historical Society, Volume 11. Andhra Historical Research Society. 1938. p. 155.
Sri Narahari tirtha is known to have died in 1333 A.D, at the ripe old age of ninety. Obviously, he was born in 1243 A.D.
- ↑ S. Settar (1976). Archaeological Survey of Mysore, Annual Reports: 1906-1909. Department of History and Archaeology, Karnatak University. p. 70.
He is said to have died at the ripe age of ninety.
- ↑ Sharma 2000, p. 227.
- ↑ Rice 1982, p. 77.
- ↑ 7.0 7.1 Sharma 2000, p. 299.
- ↑ Sundaram 1969, p. 77.
- ↑ Sharma 2000, p. 296.
- ↑ Sharma 2000, p. 298.
- ↑ Banerji 1930, p. 271.
- ↑ Rao 1901, p. 44.
ഗ്രന്ഥസൂചിക
തിരുത്തുക- Sharma, B. N. Krishnamurti (2000). A History of the Dvaita School of Vedānta and Its Literature, Vol 1. 3rd Edition. Motilal Banarsidass (2008 Reprint). ISBN 978-8120815759.
- Rice, E.P (1982). A History of Kannada Literature. Asian Educational Services,India. ISBN 978-8120600638.
- Sundaram, K (1969). The Simhachalam Temple. Simhachalam Devasthanam.
- Rao, R. Subba (1901). Journal of the Andhra Historical Research Society. Andhra Historical Research Society.
- Banerji, R. D (1930). History of Orissa: From Earliest Times to the British Period. Chatterjee.
പുറംകണ്ണികൾ
തിരുത്തുക- നരഹരി തീർത്ഥയുടെ ജീവചരിത്രം Archived 2020-01-30 at the Wayback Machine.