ദക്ഷിണ അറേബ്യ

جنوب الجزيرة العربية (Arabic)
അറേബ്യൻ പെനിൻസുലയിലെ ഒരു ചരിത്ര പ്രദേശം
ദക്ഷിണ അറേബ്യയുടെ ഭൂപടം
ദക്ഷിണ അറേബ്യയുടെ ഭൂപടം
Country Yemen
 Saudi Arabia
 Oman

ദക്ഷിണ അറേബ്യ ( അറബി: جنوب الجزيرة العربية ) പടിഞ്ഞാറൻ ഏഷ്യയിലെ അറേബ്യൻ പെനിൻസുലയുടെ തെക്കൻ പ്രദേശം ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു ചരിത്ര പ്രദേശമാണ്. അത് നിലന്നിരുന്ന പ്രദേശം ഇപ്പോൾ പ്രധാനമായും യെമൻ റിപ്പബ്ലിക്കിൽ ആണ് കേന്ദ്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതിൻ്റെ മറ്റ് ഇടങ്ങൾ ചരിത്രപരമായി നജ്റാൻ, ജിസാൻ, അൽ-ബഹ, 'അസിർ എന്നിവ ആയിരുന്നു. അവയൊക്കെ നിലവിൽ സൗദി അറേബ്യയിലും ഇന്നത്തെ ഒമാനിലെ ദോഫാറിലും ആണ് ഉള്ളത്.

സമീപകാല രാഷ്ട്രീയ അതിരുകൾക്ക് അതീതമായി, വ്യതിരിക്തമായ ഭാഷാപരവും വംശീയവുമായ ബന്ധങ്ങളും പാരമ്പര്യങ്ങളും സംസ്കാരവും ഉള്ള ആളുകളാണ് ദക്ഷിണ അറേബ്യയിൽ വസിക്കുന്നത്. രണ്ട് തദ്ദേശീയ ഭാഷാ ഗ്രൂപ്പുകളുണ്ട്: ഇപ്പോൾ വംശനാശം സംഭവിച്ച പഴയ ദക്ഷിണ അറേബ്യൻ ഭാഷകളും അവയുമായി ബന്ധമില്ലാത്ത ആധുനിക ദക്ഷിണ അറേബ്യൻ ഭാഷകളും. ഈ രണ്ട് ഭാഷാ ഗ്രൂപ്പുകളും സെമിറ്റിക് ഭാഷാ കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങൾ ആണ്.

  

പദോൽപ്പത്തി

തിരുത്തുക

പഴയ ദക്ഷിണ അറേബ്യൻ ലിഖിതങ്ങളിൽ യംനാത്ത് (Yamnat) എന്ന പദം ഷമർ യാഹ്രിഷ് രണ്ടാമൻ എന്നറിയപ്പെടുന്ന രണ്ടാമത്തെ ഹിംയറൈറ്റ് സാമ്രാജ്യത്തിലെ ഒരു രാജാവിന്റെ തലക്കെട്ടിൽ പരാമർശിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ പദം ഒരുപക്ഷേ അറേബ്യൻ ഉപദ്വീപിന്റെ തെക്കുപടിഞ്ഞാറൻ തീരപ്രദേശത്തെയും ഏഡനും ഹദ്രമൗത്തിനുമിടയിലുള്ള തെക്കൻ തീരപ്രദേശത്തെയും സൂചിപ്പിക്കാം. [1] [2] [3] [4] ഒരു പദോൽപ്പത്തി യെമൻ എന്നത് "തെക്ക്" എന്നർത്ഥം വരുന്ന ymnt എന്ന വാക്കിൽ നിന്നാണ് ഉരുത്തിരിഞ്ഞത്, അല്ലെങ്കിൽ വലതുവശത്തുള്ള ഭൂമി എന്ന അർത്ഥം വരുന്നതിൽ നിന്ന് ( 𐩺𐩣𐩬 ) ആകാം. [5] രാജ്യത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും ഫലഭൂയിഷ്ഠമായതിനാൽ യെമൻ "സൗഭാഗ്യം" അല്ലെങ്കിൽ "അനുഗ്രഹീതം" എന്ന് അർത്ഥം വരുന്ന യാമം അല്ലെങ്കിൽ യമ്‌നുമായി എന്നീ പദങ്ങളുമായിട്ട് ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് മറ്റ് സ്രോതസ്സുകൾ അവകാശപ്പെടുന്നു. [6] [7] റോമാക്കാർ ഇതിനെ അറേബ്യ ഡെസേർട്ട (വിജനമായ അറേബ്യ) എന്നതിന് വിരുദ്ധമായി അറേബ്യ ഫെലിക്‌സ് (ഫലഭൂയിഷ്ഠമായ അറേബ്യ ) എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു, ക്ലാസിക്കൽ ലാറ്റിൻ, ഗ്രീക്ക് എഴുത്തുകാർ ദക്ഷിണ അറേബ്യയെ (പുരാതന യെമൻ) സൂചിപ്പിക്കാൻ "ഇന്ത്യ" എന്ന പേര് ഉപയോഗിച്ചു. "ഇന്ത്യ" എന്ന പദത്തിന്റെ ഉപയോഗം ഉടലെടുത്തത് പേർഷ്യക്കാർ ദക്ഷിണ അറേബ്യയിൽ തങ്ങൾ സമ്പർക്കം പുലർത്തിയ അബിസീനിയക്കാരെ ഇന്ത്യക്കാർ എന്ന് ആണ് വിളിച്ചിരുന്നത്. [8] ദക്ഷിണ അറേബ്യ സഹസ്രാബ്ദങ്ങളായി ഇന്ത്യൻ മഹാസമുദ്ര വ്യാപാര പാതകളുടെ ഭാഗമായിരുന്നു [9] . ഒമാനി സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ആവിർഭാവത്തോടെ, [10] ഇന്ത്യയും ആഫ്രിക്കയുടെ കിഴക്കൻ തീരവും മഡഗാസ്കറും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ദൃഢമായി.

ചരിത്രം

തിരുത്തുക
 
ദക്ഷിണ അറേബ്യൻ ആഭരണം -നെറ്റിയിൽ ധരിക്കുന്നത്. ഒരുപക്ഷേ 1800-കളുടെ അവസാനത്തിൽ, സ്വർണ്ണം, മുത്തുകൾ, ടർക്കോയ്സ്, രത്നക്കല്ലുകൾ എന്നിവകൊണ്ട് നിർമ്മിച്ചത്, ഡാളസ് മ്യൂസിയം ഓഫ് ആർട്ടിൽ ( ഡാലസ്, ടെക്സസ്, യുഎസ്എ) പ്രദർശിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.

മൂവായിരം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, മൈൻ, ഖതാബാൻ, ഹദ്രമൗത്ത്, സബ എന്നിങ്ങനെ നിരവധി പുരാതന സംസ്ഥാനങ്ങൾ ദക്ഷിണ അറേബ്യയുടെ പ്രദേശം കൈവശപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. [11] ഈ പുരാതന കാലത്ത് ദക്ഷിണ അറേബ്യ നിരവധി ശ്രദ്ധേയമായ സവിശേഷതകൾ അവകാശപ്പെട്ടിരുന്നു: മാരിബിലെ പ്രശസ്തമായ അണക്കെട്ട്, ലോകത്തിന്റെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളിലേക്കും ഉള്ള കുന്തിരിക്കം പോലുള്ള സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങളുടെ വ്യാപാരം , അതുപോലെ തന്നെ ഇതിഹാസമായ ഷേബ രാജ്ഞി.[12] രണ്ടായിരം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഹിമയാരികൾ ദക്ഷിണ അറേബ്യയുടെ യജമാനന്മാരായി, നിരവധി നൂറ്റാണ്ടുകളായി ഈ പ്രദേശത്ത് ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചു. 3-4 നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ എത്യോപ്യൻ രാജ്യമായ അക്‌സും ആദ്യം ദക്ഷിണ അറേബ്യയെ ആക്രമിച്ചു, പിന്നീട് 6-ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ ഈ പ്രദേശം കീഴടക്കിയ കലേബ് രാജാവിന്റെ കീഴിൽ ആയി. പിന്നീട് കടൽ വഴിയും വന്ന സസ്സാനിഡ് രാജവംശത്തിലെ പേർഷ്യൻ സൈന്യം അവരെ കുടിയിറക്കി.[13] [14] [15] [16] അരനൂറ്റാണ്ടിനുശേഷം, ഹിജ്റ 6-ൽ (628) ഈ പ്രദേശത്ത് ഇസ്ലാം മതം വ്യാപകമായി. [17]

പുരാതന ദക്ഷിണ അറേബ്യ

തിരുത്തുക

പുരാതന രാജ്യങ്ങളും വിശേഷണങ്ങളും:

  • സബ'
  • മെയ്ൻ
  • ഖത്തബാൻ
  • ഹളർമൌത്ത്
  • ഔസാൻ
  • ഹിംയാർ
  • അറേബ്യ ഫെലിക്സ് ( റോമാക്കാർ ദക്ഷിണ അറേബ്യയെ സൂചിപ്പിക്കാൻ ഉപയോഗിച്ച പദം)

ഇസ്ലാമിന് മുമ്പുള്ള വിദേശ അധിനിവേശക്കാർ:

ദക്ഷിണ അറേബ്യൻ ഇസ്ലാമിക രാജവംശങ്ങൾ

തിരുത്തുക

ആദ്യകാല ആധുനിക, കൊളോണിയൽ കാലഘട്ടങ്ങളിൽ ദക്ഷിണ അറേബ്യ

തിരുത്തുക
 
ഫെഡറേഷൻ ഓഫ് സൗത്ത് അറേബ്യയുടെ പതാക, ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ സംരക്ഷക രാജ്യം.
  • വടക്കൻ
  • തെക്കൻ
    • ഏഡൻ നഗരം
      • ഏഡൻ പ്രവിശ്യ (1839–1937)
      • ഏഡൻ കോളനി (1937–1963)
    • പ്രാദേശിക
      • ഏഡൻ പ്രൊട്ടക്‌ടറേറ്റ് (1874–1959)
      • ഫെഡറേഷൻ ഓഫ് അറബ് എമിറേറ്റ്സ് ഓഫ് സൗത്ത് (1959–1962)
      • ഫെഡറേഷൻ ഓഫ് സൗത്ത് അറേബ്യ (1962–1967)
      • ദക്ഷിണ അറേബ്യയുടെ സംരക്ഷക രാജ്യം (1963–1967)

സമീപകാല ചരിത്രത്തിൽ ദക്ഷിണ അറേബ്യ

തിരുത്തുക

സ്വതന്ത്ര യെമൻ:

  • ഏകീകൃത
  • വടക്കൻ
    • ഇദ്രിസിദ് എമിറേറ്റ് (1906–1934)
    • മുതവാക്കിലൈറ്റ് കിംഗ്ഡം ഓഫ് യെമൻ (1918–1962)
    • യെമൻ അറബ് റിപ്പബ്ലിക് (1962–1990)
  • തെക്കൻ
    • ക്വായിറ്റി സുൽത്താനേറ്റ് (1858–1967)
    • പീപ്പിൾസ് റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് സൗത്ത് യെമൻ (1967–1970)
    • പീപ്പിൾസ് ഡെമോക്രാറ്റിക് റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് യെമൻ (1970–1990)
  • മറ്റ് ലേഖനങ്ങൾ
    • യെമനൈറ്റ് പുനരേകീകരണം (1990)
    • വടക്കൻ യെമൻ & തെക്കൻ യെമൻ
    • ഡെമോക്രാറ്റിക് റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് യെമൻ (1994)
    • വലിയ യമൻ
    • യെമനിലെ ഹൂതി കലാപം (2015)

യെമൻ റിപ്പബ്ലിക്കിന് പുറത്ത് ദക്ഷിണ അറേബ്യ

തിരുത്തുക

റഫറൻസുകൾ

തിരുത്തുക
  1. Jawād ʻAlī (1968) [Digitized 17 February 2007]. الـمـفـصـّل في تـاريـخ العـرب قبـل الإسـلام [Detailed history of Arabs before Islam] (in അറബിക്). Vol. 1. Dār al-ʻIlm li-l-Malāyīn. p. 171.
  2. Neuwirth, Angelika; Sinai, Nicolai; Marx, Michael (2010). The Qur??n in Context: Historical and Literary Investigations Into the Qur??nic Milieu (in ഇംഗ്ലീഷ്). BRILL. ISBN 9789004176881.
  3. Burrowes (2010)
  4. Smith, William Robertson. Kinship and Marriage in Early Arabia. p. 193. ISBN 1117531937. He was worshiped by the Madhij and their allies at Jorash (Asir) in Northern Yemen
  5. Beeston, A.F.L.; Ghul, M.A.; Müller, W.W.; Ryckmans, J. (1982). Sabaic Dictionary. University of Sanaa, YAR. p. 168. ISBN 2-8017-0194-7.
  6. Vladimir Sergeyevich Solovyov (2007). Enemies from the East?: V. S. Soloviev on Paganism, Asian Civilizations, and Islam. Northwestern University Press. p. 149. ISBN 9780810124172.
  7. Edward Balfour (1873). Cyclopædia of India and of Eastern and Southern Asia, Commercial, Industrial and Scientific: Products of the Mineral, Vegetable and Animal Kingdoms, Useful Arts and Manufactures, Band 5. Printed at the Scottish & Adelphi presses. p. 240.
  8. Origin Of Islam In Its Christian Environment Bell, Richard p.g 34
  9. "Indian Ocean Trade Routes".
  10. "William the Rebel: Musandam: The isolated land of the Shihuh". 19 December 2016.
  11. Brian Doe, South Arabia (London: Thames & Hudson 1971) at 60–102.
  12. Jean-Francois Breton, Arabia Felix (University of Notre Dame 1999) at 13–20, 23; 53–73; 3–5, 41–43.
  13. al-Tabari, The History of al-Tabari, volume V, The Sasanids, the Byzantines, the Lakmids, and Yemen (S.U.N.Y. 1999), in Yemen: Ethiopian conquest at 179, 182–183, 204–208, 212; Persia over al-Habashah at 159–160, 236–249.
  14. Stuart Munro-Hay, Aksum. An African civilization of late antiquity (Edinburgh Univ. 1991) at 71–74, 76–77 (3rd century), at 78–80 (4th century), at 84–88 (6th century).
  15. Sally Ann Baynard, "Historical Setting" in The Yemens: Country Studies (Washington, D.C.: Foreign Area Studies, The American University, c.1985) 1–89, at 3–14: Ethiopians at 11–12 (4th century for 4 decades, 6th century for about 50 years); Persians at xiii, 12.
  16. Guy Annequin, Little-Known Civilizations of the Red Sea (Geneva: Ferni 1979) at 196–202.
  17. al-Tabari, The History of al-Tabari, volume VIII, The Victory of Islam (S.U.N.Y. 1997) at 114 (became Muslim).
  18. Abū Muḥammad ʿAbd al-Malik b. Hishām, al-Sīra al-Nabawiyya. 3rd edition. 4 vols. (Beirut: Dār Ṣādir, 2010), 1:60-66; Fred M. Donner, Muhammad and The Believers: At the Origins of Islam (Cambridge: Belknap Press of Harvard University Press, 2012), 34; G.W. Bowersock, The Throne of Adulis: Red Sea Wars on the Eve of Islam (Oxford University Press, 2013), 117.

ഇതും കാണുക

തിരുത്തുക

ബാഹ്യ ലിങ്കുകൾ

തിരുത്തുക
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ദക്ഷിണ_അറേബ്യ&oldid=3829728" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്