കേരളത്തിലെ വാദ്യങ്ങൾ

കഥകളിയുടെ വാദ്യങ്ങൾ

ഭാരതീയ സംഗീത സാഗരത്തിൽ വാദ്യങ്ങൾക്ക് യാതൊരു ക്ഷാമവുമില്ല. തന്ത്രി വാദ്യങ്ങൾ, കാറ്റുവാദ്യങ്ങൾ(സുഷിരവാദ്യങ്ങൾ), തോലുവാദ്യങ്ങൾ ഇങ്ങനെയാണ് ഇവിടെ വകതിരിക്കാറ്. ഇവയിൽ നിരവധിവാദ്യങ്ങൾ ഇന്ന് ഉപയോഗിച്ച് വരുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ അനവധി എണ്ണം താളിയോല ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ ഇപ്പോഴും കിടക്കുകയാണ്. എല്ലാ ഭാരതീയകലകളും-പാട്ടും കൊട്ടും നാടകവും ചിത്രകലയും കൊത്തുപണിയും ഭാരതത്തിൽ അമ്പലത്തിനോട് ഇണങ്ങിച്ചേർന്നാണ് കിടക്കുന്നത് “കലകളുടെ അടിസ്ഥാനം ഈശ്വരാർപ്പണം”- ഇതാണിതിന്റെ ന്യായം.

കേരളത്തിലേയും സ്ഥിതി അതുതന്നെ. കേരളത്തിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളിലും സംഗീതം മറ്റുകലകളെപ്പോലെയോ അതിൽകൂടുതലോ ഒരു പങ്കുവഹിക്കുന്നുണ്ട്. ക്ഷേത്രസംഗീതത്തിനായി പ്രത്യേകമായ രണ്ടു സമുദായങ്ങളെത്തന്നെ കേരളത്തിൽ നിയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്-മാരാന്മാരും പൊതുവാൾമാരും. തന്ത്രിവാദ്യം പ്രയേണ കുറവും തോലുവാദ്യങ്ങളും കാറ്റുവാദ്യങ്ങളും അധികമായും ഇവിടെ ഉപയോഗിച്ചു കാണുന്നു. താളവാദ്യങ്ങൾക്ക് കേരളത്തിൽ പ്രത്യേക സ്ഥാനം കാണുന്നുണ്ട്. അവയിൽ കേരളത്തിലെ പഴയ കലാകാരന്മാർ അടുത്ത ഒരു നൂറുകൊല്ലത്തിനിടയിൽ പരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്തി പല പരിഷ്കാരങ്ങളും വരുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ദേവകാര്യങ്ങൾക്ക്, നാടകം, നൃത്തനാടകങ്ങൾ മുതലായവക്ക് എന്തിനും കേരളത്തിൽ ഒരു കൊട്ട് നിർബന്ധമാണ്. താളത്തിന്റെയും നാ‍ദത്തിന്റെയും നാടാണ് കേരളം.

“പതിനെട്ടു വാദ്യങ്ങളും ചെണ്ടക്കുതാഴെ” എന്നൊരു പഴമൊഴി പ്രചാരത്തിലുണ്ടല്ലോ. ഇവിടെ ഉദ്ദേശിച്ചിരിക്കുന്നത് മുൻപറഞ്ഞ വാദ്യോപകരണങ്ങളെയാണ്.കേരളത്തിൽ പ്രചാരത്തിലിരുന്ന പതിനെട്ടു വാദ്യോപകരണങ്ങളെ ഇന്നും അവ ഏറെക്കുറെ, പ്രദേശികഭേദത്തോടെയാണെങ്കിലും കണ്ടെത്താവുന്നതാണ്.

കേരളത്തിലെ വാദ്യങ്ങൾ താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നു.‍

ഇത് നിങ്ങൾക്ക് സമർപ്പിക്കുന്നത് നാഫിഹ പൂവൻച്ചിന