സയ്യിദ് ഫഖ്റുദ്ദീൻ അഹ്‌മദ്

07:59, 24 ജൂലൈ 2021-നു ഉണ്ടായിരുന്ന രൂപം സൃഷ്ടിച്ചത്:- Irshadpp (സംവാദം | സംഭാവനകൾ) ("Syed Fakhruddin Ahmad" എന്ന താൾ പരിഭാഷപ്പെടുത്തിയത്.)

ഇന്ത്യയിലെ ഒരു ഇസ്‌ലാമികപണ്ഡിതനും നേതാവും നിയമജ്ഞനുമായിരുന്നു സയ്യിദ് ഫക്രുദ്ദീൻ അഹ്മദ് (1889-1972). ഷാഹി മദ്രസയുടെ പ്രിൻസിപ്പൽ, ജംഇയ്യത്തുൽ ഉലമയെ ഹിന്ദ് അധ്യക്ഷൻ, ദാറുൽ ഉലൂം ദയൂബന്ദിലെ ഹദീഥ് അധ്യാപകൻ എന്നീ നിലകളിൽ അദ്ദേഹം പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നു.

മൗലാന
സയ്യിദ് ഫഖ്റുദ്ദീൻ അഹ്‌മദ്
ശൈഖ് അൽ ഹദീസ്
ജംഇയ്യത്തുൽ ഉലമായെ ഹിന്ദ് നേതാവ്
ഓഫീസിൽ
December 1959 – 5 April 1972
മുൻഗാമിAhmad Saeed Dehlavi
പിൻഗാമിAsad Madni

ജീവിതരേഖ

1889-ൽ ജനിച്ച ഫഖ്റുദ്ദീൻ, മാതാവിൽ നിന്നും മറ്റു മുതിർന്ന കുടുംബാംഗങ്ങളിൽ നിന്നും ഖുർആൻ പഠനം ആരംഭിച്ചു. എട്ടാം വയസ്സിൽ അറബി ഭാഷാ വ്യാകരണവും ഘടനയുമൊക്കെ പഠിക്കാനാരംഭിച്ച അദ്ദേഹം മാജിദ് അലി ജൗൻപുരിയോടൊപ്പം മൻബഉൽ ഉലൂം മദ്രസ്സയിൽ പഠനമാരംഭിച്ചു. അവരൊന്നിച്ച് പിന്നീട് ദൽഹിയിലെ വിവിധ മദ്രസ്സകളിൽ പഠിച്ചിരുന്നു[1]. 1908-ൽ ദാറുൽ ഉലൂം ദയൂബന്ദിൽ പ്രവേശിച്ച ഫഖ്റുദ്ദീൻ മഹ്മൂദ് അൽ ഹസൻ ദയൂബന്ദിയുടെ കീഴിൽ ഹദീസ് പഠനം പൂർത്തിയാക്കി[2].


ദാറുൽ ഉലൂം ദിയോബന്ദിൽ ആദ്യം പഠിപ്പിച്ച അദ്ദേഹം പിന്നീട് ഷാവാൽ 1339 എഎച്ചിലെ മദ്രസ ഷാഹിയിൽ പോയി, അവിടെ 48 വർഷം സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു. മദ്രസ ഷാഹിയുടെ പ്രിൻസിപ്പലായിരുന്ന അദ്ദേഹം അവിടെ സാഹിഹ് അൽ ബുഖാരിയെയും സുനാൻ അബു ദാവൂദിനെയും പഠിപ്പിച്ചു. [3] [4] 1367 നും 1383 നും ഇടയിൽ 1161 വിദ്യാർത്ഥികൾ അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്ന് സാഹിഹ് അൽ ബുഖാരി പഠിച്ചു. [5] 1957 ൽ ഹുസൈൻ അഹമ്മദ് മദാനിയുടെ മരണശേഷം ദാറുൽ ഉലൂം ദിയോബന്ദിലെ ശൈഖ് അൽ ഹദീസായിരുന്നു അദ്ദേഹം. [2]

ഹുസൈൻ അഹ്മദ് മദാനിയുടെ അധ്യക്ഷതയിൽ അഹ്മദ് രണ്ടുതവണ ജാമിയത്ത് ഉലമ-ഇ-ഹിന്ദിന്റെ വൈസ് പ്രസിഡന്റായിരുന്നു. [2] 1959 ഡിസംബറിൽ അഹ്മദ് സയീദ് ഡെഹ്‌ലവിയുടെ മരണശേഷം അദ്ദേഹം പ്രസിഡന്റായി [6]

82 അല്ലെങ്കിൽ 83 വയസ്സുള്ള അഹ്മദ് 1972 ഏപ്രിൽ 5 ന് മരിച്ചു (20 സഫർ 1392 എഎച്ച്). മൊറാദാബാദിലെ മുഹമ്മദ് തയ്യിബ് ഖാസ്മിയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംസ്കാര ചടങ്ങുകൾക്ക് നേതൃത്വം നൽകിയത്. [2] [5]

സാഹിത്യകൃതികൾ

അഹ്മദിന്റെ കൃതികളിൽ ഇവ ഉൾപ്പെടുന്നു:

  • അൽ-ക്വൽ അൽ-ഫസീഹ്
  • ആമീൻ ബിൽ ജെഹർ സാഹിഹ് ബുഖാരി കെ പേഷ് കർദ ദലയിൽ കി റോഷ്നി മെയിൻ
  • ഇസാഹുൽ ബുഖാരി

അവലംബം

  1. "Darul Uloom" (July 1979): 11-12. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Syed Mehboob Rizwi. History of The Dar al-Ulum Deoband (in English). Vol. 2 (1981 ed.). Darul Uloom Deoband: Idara-e-Ehtemam. p. 158-159.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  3. Mufti Masood Azizi Nadwi. Tazkirah Muhammad Miyan Deobandi. p. 40-41.
  4. Nizamuddin Asir Adrawi (November 2009). Dastan Na'tamam. Kutub Khana Husainia, Deoband. p. 72-73.
  5. 5.0 5.1 Qari Muhammad Tayyib. Hafiz Muhammad Akbar Shah Bukhari (ed.). Darul Uloom Deoaband Ki 50 Misaali Shaksiyyaat (in Urdu) (July 1999 ed.). Maktaba Faiz-ul-Quran, Deoband. p. 167.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  6. Salman Mansoorpuri (2014). Tehreek Azadi-e-Hind Mai Muslim Ulama aur Awaam ka Kirdar (in ഉറുദു). Deoband: Deeni Kitab Ghar. p. 198.