വിക്കിപീഡിയ

എച്ച്.ഐ.വി./എയ്ഡ്സിന്റെ ചരിത്രം

(History of HIV/AIDS എന്ന താളിൽ നിന്നും തിരിച്ചുവിട്ടതു പ്രകാരം)

ഹ്യൂമൻ ഇമ്മ്യൂണോ ഡെഫിഷ്യൻസി (എച്ച്ഐവി) മൂലമാണ് എയ്ഡ്സ് ഉണ്ടാകുന്നത്. മധ്യ, പശ്ചിമാഫ്രിക്കയിലെ മനുഷ്യേതര പ്രൈമേറ്റുകളിൽ നിന്നാണ് ഇത് ഉത്ഭവിച്ചത്. വൈറസിന്റെ വിവിധ ഉപഗ്രൂപ്പുകൾ വ്യത്യസ്ത സമയങ്ങളിൽ മനുഷ്യർക്ക് ആഗോളമായി പാൻഡെമിക് പോലുള്ള പകർച്ചവ്യാധികൾക്ക് കാരണമായി. അതിലൊന്നാണ് 1920-കളിൽ ബെൽജിയൻ കോംഗോയിലെ ലിയോപോൾഡ്‌വില്ലിൽ (ഇപ്പോൾ ഡെമോക്രാറ്റിക് റിപ്പബ്ലിക്ക് ഓഫ് കോംഗോയിലെ കിൻഷാസ) ഉത്ഭവിച്ച എച്ച്ഐവി -1 ഉപഗ്രൂപ്പ് എം [1]

എച്ച് ഐ വി -1 ന്റെ ഇലക്ട്രോൺ മൈക്രോഗ്രാഫ് സ്കാൻ ചെയ്യുന്നു, പച്ച നിറം, കൾച്ചർ ചെയ്ത ലിംഫോസൈറ്റിൽ നിന്ന് വളർന്നുവരുന്നു.
എച്ച് ഐ വിയിൽ രണ്ട് തരം ഉണ്ട്
എച്ച്ഐവി -1, എച്ച്ഐവി -2.

എച്ച്ഐവി -1 കൂടുതൽ ജീവഹാനിവരുത്തുന്നതാണ്. വളരെവേഗത്തിൽ പകരുന്ന ഈ രോഗം ആഗോളതലത്തിൽ ബഹുഭൂരിപക്ഷം എച്ച്ഐവി അണുബാധകൾക്കും കാരണമാകുന്നു.[2] ഒരു പാൻഡെമിക് സ്വഭാവവുള്ള എച്ച് ഐ വി -1, മധ്യ ആഫ്രിക്കൻ രാജ്യങ്ങളായ കാമറൂൺ, ഇക്വറ്റോറിയൽ ഗ്വിനിയ, ഗാബൺ, റിപ്പബ്ലിക്ക് ഓഫ് കോംഗോ (അല്ലെങ്കിൽ കോംഗോ-ബ്രാസാവിൽ), മദ്ധ്യ ആഫ്രിക്കൻ റിപ്പബ്ലിക് എന്നീ ഭൂപ്രദേശങ്ങളിലെ വനങ്ങളിൽ വസിക്കുന്ന പാൻ ട്രോഗ്ലോഡൈറ്റ്സ് ട്രോഗ്ലോഡൈറ്റ്സ് എന്ന ചിമ്പാൻസിയുടെ സബ്സ്പീഷീസിൽ നിന്നും കണ്ടെത്തിയ വൈറസുമായി അടുത്ത ബന്ധം കാണിക്കുന്നു.

എച്ച് ഐ വി -2 പകരുന്നത് കുറവാണ്. ഇത് പ്രധാനമായും പശ്ചിമാഫ്രിക്കയിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നു. തെക്കൻ സെനഗൽ, ഗിനി-ബിസൗ, ഗ്വിനിയ, സിയറ ലിയോൺ, ലൈബീരിയ, പടിഞ്ഞാറൻ ഐവറി കോസ്റ്റ് എന്നീ ഭൂപ്രദേശങ്ങളിൽ വസിക്കുന്ന സൂട്ടി മംഗബെ (Cercocebus atys atys) എന്ന പഴയ ലോക കുരങ്ങിൽ നിന്നും കണ്ടെത്തിയ വൈറസുമായി അടുത്ത ബന്ധം കാണിക്കുന്നു.[2][3]

മനുഷ്യരല്ലാത്തവരിൽ നിന്ന് മനുഷ്യരിലേക്ക് പകരുന്നത്

തിരുത്തുക

സിമിയൻ ഇമ്മ്യൂണോ ഡെഫിഷ്യൻസി വൈറസിന്റെ (എസ്‌ഐവി) തൊട്ടടുത്ത് ബന്ധമുള്ള എച്ച്‌ഐവിയിൽ നിന്ന് ഒരു ഘട്ടത്തിൽ പരിണമിച്ചതെന്നും എസ്‌ഐവി അല്ലെങ്കിൽ എച്ച്ഐവി (പോസ്റ്റ് മ്യൂട്ടേഷൻ) മനുഷ്യേതര പ്രൈമേറ്റുകളിൽ നിന്ന് മനുഷ്യരിലേക്ക് സമീപകാലത്ത് കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെട്ടുവെന്നും ഭൂരിഭാഗം എച്ച്ഐവി ഗവേഷകരും സമ്മതിക്കുന്നു (ഒരു തരം സൂനോസിസ്). ഈ മേഖലയിലെ ഗവേഷണങ്ങൾ മോളിക്യുലർ ഫൈലോജെനെറ്റിക്സ് ഉപയോഗിച്ചാണ് നടത്തുന്നത്. ഈ രണ്ടു വൈറസുകൾ തമ്മിലുള്ള താരതമ്യം നിർണ്ണയിക്കാൻ വൈറൽ ജീനോമിക് സീക്വൻസുകൾ നടത്തുന്നു.

ചിമ്പാൻസികളിൽ നിന്നും ഗോറില്ലകളിൽ നിന്നും മനുഷ്യരിലേക്ക് എച്ച്ഐവി -1

തിരുത്തുക

പശ്ചിമ മദ്ധ്യ ആഫ്രിക്കൻ വനങ്ങളിലെ കാട്ടു കുരങ്ങുകളിൽ കാണപ്പെടുന്ന സിമിയൻ ഇമ്മ്യൂണോ ഡെഫിഷ്യൻസി വൈറസുകളുമായി (എസ്‌ഐവി) ഏറ്റവും അടുത്ത ബന്ധമുള്ള എച്ച് ഐ വി -1 ന്റെ അറിയപ്പെടുന്ന സ്ട്രയിൻസ് (അല്ലെങ്കിൽ ഗ്രൂപ്പുകൾ) ശാസ്ത്രജ്ഞർ പൊതുവെ അംഗീകരിക്കുന്നു. പ്രത്യേകിച്ചും, അറിയപ്പെടുന്ന ഓരോ എച്ച്ഐവി -1 സ്ട്രയിൻസ് എസ്‌ഐവിയുമായി അടുത്ത് ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. പാൻ ട്രോഗ്ലോഡൈറ്റ്സ് ട്രോഗ്ലോഡൈറ്റ്സ് എന്ന ചിമ്പാൻസിയുടെ സബ്സ്പീഷീസിൽ നിന്നും കണ്ടെത്തിയ വൈറസുമായി എച്ച് ഐ വി -1, അടുത്ത ബന്ധം കാണിക്കുന്നു. എസ്‌ഐ‌വി‌ഗോർ എന്നുവിളിക്കുന്ന പടിഞ്ഞാറൻ താഴ്ന്ന പ്രദേശത്തെ ഗോറില്ലകളെ (ഗോറില്ല ഗോറില്ല ഗോറില്ല) ബാധിക്കുന്ന വൈറസുകൾ എസ്‌ഐവിയുമായി അടുത്ത ബന്ധം കാണിക്കുന്നു.[4][5][6][7][8][9]പാൻഡെമിക് എച്ച്ഐവി -1 ഇനം (ഗ്രൂപ്പ് എം അല്ലെങ്കിൽ മെയിൻ) അപൂർവമായി കുറച്ച് കാമറൂണിയൻ ആളുകളിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയതും കാമറൂണിൽ താമസിക്കുന്ന പാൻ ട്രോഗ്ലോഡൈറ്റ്സ് ട്രോഗ്ലോഡൈറ്റ്സ് ചിമ്പാൻസി ജനസംഖ്യയിൽ കാണപ്പെടുന്ന SIVcpz ഇനത്തിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിച്ചതാണ്.[4]വളരെ അപൂർവമായ മറ്റൊരു എച്ച്ഐവി -1 ഇനം (ഗ്രൂപ്പ് പി) കാമറൂണിലെ എസ്‌ഐ‌വി‌ഗോർ ഇനങ്ങളിൽനിന്ന് ഉത്ഭവിച്ചതാണ്.[7]അവസാനമായി, എച്ച്‌ഐവി -1 ഗ്രൂപ്പ് ഓയുടെ പ്രൈമറ്റ് പൂർവ്വികൻ, കാമറൂണിൽ നിന്നും അയൽരാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുമുള്ള ഒരു ലക്ഷത്തോളം പേരെ ബാധിക്കുന്ന ഒരു ഇനം 2006-ൽ എസ്‌ഐ‌വി‌ഗോർ ആണെന്ന് സ്ഥിരീകരിച്ചു.[6] സംഘ നദിക്ക് സമീപമുള്ള കാമറൂണിന്റെ (ആധുനിക കിഴക്കൻ പ്രവിശ്യ) തെക്കുകിഴക്കൻ മഴക്കാടുകളിൽ നിന്ന് ശേഖരിച്ച എസ്‌ഐവിസിപിഎസുമായി പാൻഡെമിക് എച്ച്ഐവി -1 ഗ്രൂപ്പ് എം അടുത്തബന്ധം കാണിക്കുന്നു.[4]അതിനാൽ, ഈ പ്രദേശം ചിമ്പാൻസികളിൽ നിന്ന് മനുഷ്യരിലേക്ക് ആദ്യമായി വൈറസ് പകർന്നയിടമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, സംഭരിച്ച രക്ത സാമ്പിളുകളിൽ ആദ്യകാല എച്ച്ഐവി -1 അണുബാധയുടെ പകർച്ചവ്യാധി തെളിവുകളുടെയും മധ്യ ആഫ്രിക്കയിലെ പഴയ എയ്ഡ്സ് കേസുകളുടെയും അവലോകനങ്ങൾ പല ശാസ്ത്രജ്ഞരെയും എച്ച്ഐവി -1 ഗ്രൂപ്പ് എം ആദ്യകാല മനുഷ്യ കേന്ദ്രം കാമറൂണിലില്ലെന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ കാരണമായി. ഏറെക്കുറെ ഡെമോക്രാറ്റിക് റിപ്പബ്ലിക്ക് ഓഫ് കോംഗോയിൽ തെക്ക് തലസ്ഥാനമായ കിൻ‌ഷാസയിൽ (മുമ്പ് ലിയോപോൾഡ്‌വില്ലെ) ആകാനാണ് സാധ്യതയെന്ന് കരുതുന്നു.[4][10][11]

വൈറൽ മ്യൂട്ടേഷൻ നിരക്കിന്റെ കണക്കുകൾക്കൊപ്പം മനുഷ്യ ജൈവശാസ്ത്ര സാമ്പിളുകളിൽ സംരക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന എച്ച്ഐവി -1 സീക്വൻസുകൾ ഉപയോഗിച്ച്, ശാസ്ത്രജ്ഞർ കണക്കാക്കുന്നത് ചിമ്പാൻസിയിൽ നിന്ന് മനുഷ്യനിലേക്കുള്ള കുതിപ്പ് 19-ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിലോ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിലോ ആയിരിക്കാം, ഇത് മധ്യരേഖാ ആഫ്രിക്കയിലെ ദ്രുതഗതിയിലുള്ള നഗരവൽക്കരണത്തിന്റെയും കോളനിവൽക്കരണത്തിന്റെയും കാലമാണ്. സൂനോസിസ് എപ്പോൾ സംഭവിച്ചുവെന്ന് കൃത്യമായി അറിയില്ല. ചില മോളിക്യുലർ ഡേറ്റിംഗ് പഠനങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് എച്ച്ഐവി -1 ഗ്രൂപ്പ് എം അതിന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ പൊതുവായ പൂർവ്വികൻ (എംആർസി‌എ) (അതായത്, മനുഷ്യ ജനസംഖ്യയിൽ വ്യാപിക്കാൻ തുടങ്ങി) ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ, മിക്കവാറും 1915 നും 1941 നും ഇടയിലായിരുന്നു. [12][13][14]2008-ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒരു പഠനം, 1960-ൽ കിൻ‌ഷാസയിൽ നടത്തിയ ബയോപ്‌സിയിൽ നിന്ന് കണ്ടെടുത്ത വൈറൽ സീക്വൻസുകൾ വിശകലനം ചെയ്തു, മുമ്പ് അറിയപ്പെടുന്ന സീക്വൻസുകൾക്കൊപ്പം, 1873 നും 1933 നും ഇടയിൽ ഒരു പൊതു പൂർവ്വികനെ നിർദ്ദേശിച്ചു (കേന്ദ്ര കണക്കുകൾ 1902 നും 1921 നും ഇടയിൽ വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു).[15]ജനിതക പുനഃസംയോജനം അത്തരം ഫൈലോജെനെറ്റിക് വിശകലനത്തെ "ഗൗരവമായി ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാക്കുമെന്ന്" നേരത്തെ കരുതിയിരുന്നു. എന്നാൽ പിന്നീട് "പുനഃ സംയോജനം വ്യവസ്ഥാപിതമായി പക്ഷപാതപരമായിരിക്കില്ലെന്ന് ഫലങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും പുനഃസംയോജനം "വ്യതിയാനം വർദ്ധിപ്പിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു".[15]2008 ലെ ഫൈലോജെനെറ്റിക്സ് പഠനത്തിന്റെ ഫലങ്ങൾ പിന്നീടുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങളെ പിന്തുണയ്ക്കുകയും എച്ച്ഐവി "തികച്ചും വിശ്വസനീയമായി" പരിണമിക്കുന്നുവെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.[15][16] പ്രൈമേറ്റുകൾ ഗുരുതരമായി വംശനാശഭീഷണി നേരിടുന്നതിനാൽ കൂടുതൽ ഗവേഷണങ്ങൾക്ക് തടസ്സമായി. പരീക്ഷണാത്മക ഘടകത്തിന്റെ കുറവുകാരണം സാമ്പിൾ വിശകലനങ്ങൾ ചെറിയ ഡാറ്റകൾ മാത്രം ലഭ്യമാകാൻ കാരണമായി. എന്നിരുന്നാലും, ശേഖരിച്ച വിവരങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒരു ഫൈലോജെനിയെ അനുമാനിക്കാൻ ഗവേഷകർക്ക് കഴിഞ്ഞു. പ്രസരണത്തിന്റെ പ്രാരംഭ തീയതി നിർണ്ണയിക്കാൻ എച്ച് ഐ വി യുടെ ഒരു പ്രത്യേക സ്ട്രെയിന്റെ മോളിക്യുലർ ക്ലോക്ക് (രണ്ടോ അതിലധികമോ ജീവജാലങ്ങൾ വ്യതിചലിക്കുമ്പോൾ ചരിത്രാതീതകാലത്തെ സമയം നിർണ്ണയിക്കാൻ ജൈവതന്മാത്രകളുടെ മ്യൂട്ടേഷൻ നിരക്ക് കാണാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു സാങ്കേതികതയുടെ ആലങ്കാരിക പദമാണ് മോളിക്യുലർ ക്ലോക്ക്) ഉപയോഗിക്കാനും അവർക്ക് കഴിഞ്ഞു. ഇത് ഏകദേശം 1915-1931 കാലഘട്ടത്തിൽ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.[17]

എച്ച് ഐ വി -2 സൂട്ടി മംഗബേയിൽ നിന്ന് മനുഷ്യരിലേക്ക്

തിരുത്തുക

പശ്ചിമ ആഫ്രിക്കൻ രാജ്യങ്ങളായ സിയറ ലിയോൺ, ലൈബീരിയ, ഐവറി കോസ്റ്റ് എന്നിവിടങ്ങളിലെ നിരവധി കാട്ടു സൂട്ടി മംഗാബെ (സെർകോസെബസ് ആറ്റിസ് ആറ്റിസ്) (എസ്‌ഐവിഎസ്എംഎം) ജനസംഖ്യയിൽ നിന്ന് ശേഖരിച്ച എസ്‌ഐവി സ്ട്രെയിനുമായി സമാനമായ ഗവേഷണങ്ങൾ നടന്നിട്ടുണ്ട്. തത്ഫലമായുണ്ടാകുന്ന ഫൈലോജെനെറ്റിക് വിശകലനങ്ങൾ കാണിക്കുന്നത് മനുഷ്യരിൽ ഗണ്യമായി പടരുന്ന എച്ച്ഐവി -2 ന്റെ രണ്ട് സ്ട്രെയിനുമായി വൈറസുകൾ (എച്ച്ഐവി -2 ഗ്രൂപ്പുകൾ എ, ബി) പടിഞ്ഞാറൻ ഐവറി കോസ്റ്റിലെ തായ് വനത്തിലെ മംഗബേകളിൽ കാണപ്പെടുന്ന എസ്‌ഐവിഎസ്എംഎം ആണെന്നാണ്.[3]

അറിയപ്പെടുന്ന ആറ് അധിക എച്ച്ഐവി -2 ഗ്രൂപ്പുകളുണ്ട്, ഓരോന്നും ഒരു വ്യക്തിയിൽ മാത്രം കണ്ടെത്തി. അവയെല്ലാം സൂട്ടി മംഗാബേയിൽ നിന്ന് മനുഷ്യരിലേക്ക് സ്വതന്ത്രമായി പകരുന്നതായി കരുതുന്നു. ലൈബീരിയയിൽ നിന്നുള്ള രണ്ട് ആളുകളിൽ സി, ഡി ഗ്രൂപ്പുകളും സിയറ ലിയോണിൽ നിന്നുള്ള രണ്ട് ആളുകളിൽ ഇ, എഫ് ഗ്രൂപ്പുകളും ഐവറി കോസ്റ്റിൽ നിന്നുള്ള രണ്ട് ആളുകളിൽ ജി, എച്ച് ഗ്രൂപ്പുകളും കണ്ടെത്തി. ഈ എച്ച്ഐവി -2 സ്ട്രെയിനുകൾ ഒരുപക്ഷേ അന്തിമഘട്ടത്തിലുള്ള അണുബാധകളാണ്. അവ ഓരോന്നും മനുഷ്യ അണുബാധ കണ്ടെത്തിയ അതേ രാജ്യത്ത് താമസിക്കുന്ന സൂട്ടി മംഗാബേകളിൽ നിന്നുള്ള എസ്‌ഐവിഎസ്എം സ്ട്രെയിനുകളുമായി വളരെ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.[3][18]1905 നും 1961 നും ഇടയിൽ പകർച്ചവ്യാധി ഗ്രൂപ്പുകൾ (എ, ബി) മനുഷ്യർക്കിടയിൽ വ്യാപിക്കാൻ തുടങ്ങി എന്നാണ് മോളിക്യുലർ ഡേറ്റിംഗ് പഠനങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് (കേന്ദ്ര കണക്കനുസരിച്ച് 1932 നും 1945 നും ഇടയിൽ വ്യത്യാസമുണ്ട്)[19] [20]

ബുഷ്മീറ്റ് പരിശീലനം

തിരുത്തുക

നാച്ചുറൽ ട്രാൻസ്ഫർ തിയറി ("ഹണ്ടർ തിയറി" അല്ലെങ്കിൽ "ബുഷ്മീറ്റ് തിയറി" എന്നും വിളിക്കുന്നു) അനുസരിച്ച്, "ക്രോസ്-സ്പീഷീസ് ട്രാൻസ്മിഷന് ഏറ്റവും ലളിതവും വിശ്വസനീയവുമായ വിശദീകരണം" നൽകുന്നു.[8] എസ്‌ഐവി അല്ലെങ്കിൽ എച്ച്ഐവി (പോസ്റ്റ് മ്യൂട്ടേഷൻ), മൃഗത്തെ വേട്ടയാടുന്നതിനോ കശാപ്പ് ചെയ്യുന്നതിനോ വേട്ടക്കാരനോ ബുഷ്മീറ്റ് വെണ്ടർ / ഹാൻഡ്‌ലറോ കടിക്കുകയോ മുറിക്കുകയോ ചെയ്യുമ്പോൾ ഒരു കുരങ്ങിൽ നിന്നോ കുരങ്ങിൽ നിന്നോ മനുഷ്യനിലേക്ക് വൈറസ് പകരുന്നു. തത്ഫലമായി രക്തത്തിലേക്കോ മൃഗത്തിന്റെ മറ്റ് ശാരീരിക ദ്രാവകങ്ങളിലേക്കോ എക്സ്പോഷർ ചെയ്യുന്നത് എസ്‌ഐവി അണുബാധയ്ക്ക് കാരണമാകും.[21]രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിനുമുമ്പ്, വിഭവങ്ങൾക്കായുള്ള യൂറോപ്യൻ ആവശ്യം കാരണം ചില ഉപ-സഹാറൻ ആഫ്രിക്കക്കാരെ ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കി. ഗ്രാമീണ ആഫ്രിക്കക്കാർ കാട്ടിൽ കാർഷിക രീതികൾ പിന്തുടരാൻ താൽപ്പര്യമില്ലാത്തതിനാൽ, അവർ മാംസത്തിന്റെ പ്രാഥമിക ഉറവിടമായി വളർത്തുമൃഗങ്ങളല്ലാത്ത മൃഗങ്ങളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. ബുഷ്മീറ്റിനോടുള്ള അമിത എക്സ്പോഷറും കശാപ്പിന്റെ ദുരുപയോഗവും രക്തത്തിൽ നിന്ന് രക്തത്തിലേക്ക് സമ്പർക്കം വർദ്ധിപ്പിച്ചു, ഇത് പകരാനുള്ള സാധ്യത വർദ്ധിപ്പിച്ചു. [22]അടുത്തിടെ നടന്ന ഒരു സീറോളജിക്കൽ സർവേ മധ്യ ആഫ്രിക്കയിൽ എസ്‌ഐവി മനുഷ്യ അണുബാധകൾ അപൂർവമല്ലെന്ന് തെളിയിച്ചു. ആന്റിജനുകൾക്ക് സീറോ ആക്റ്റിവിറ്റി കാണിക്കുന്ന ആളുകളുടെ ശതമാനം നിലവിലുള്ളതോ പഴയതോ ആയ എസ്‌ഐവി അണുബാധയുടെ തെളിവുകൾ കാണിക്കുന്നത് കാമറൂണിലെ സാധാരണ ജനസംഖ്യയിൽ 7.8%, ബുഷ്മീറ്റ് വേട്ടയാടപ്പെടുകയോ ഉപയോഗിക്കുന്നതോ ആയ ഗ്രാമങ്ങളിൽ 17.1% ആണ്. കുരങ്ങിൽ നിന്നോ വേട്ടക്കാരന്റെയോ ബുഷ്മീറ്റ് ഹാൻഡ്‌ലറിന്റെയോ അണുബാധയ്ക്ക് ശേഷം എസ്‌ഐവി വൈറസ് എച്ച്‌ഐവി ആയി മാറുന്നത് എങ്ങനെയെന്നത് ഇപ്പോഴും ചർച്ചാവിഷയമാണ്. എന്നിരുന്നാലും സ്വാഭാവിക തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ക്രമീകരിക്കാൻ കഴിവുള്ള ഏതെങ്കിലും വൈറസുകളെ അനുകൂലിക്കുകയും അവ ഒരു മനുഷ്യ ഹോസ്റ്റിന്റെ ടി സെല്ലുകളിൽ പുനരുൽപ്പാദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും.

എച്ച് ഐ വി യുടെ ഉപവിഭാഗമായ എച്ച്ഐവി -1 സി അതിന്റെ ഉത്ഭവം തെക്കേ അമേരിക്കയിൽ പ്രചരിക്കുന്നതായി സൈദ്ധാന്തികമാക്കി. [23] തെക്കേ അമേരിക്കയിൽ എച്ച്ഐവി -1 സി ഉയർന്നുവരുന്നതിനുള്ള ഏറ്റവും പ്രധാന കാരണം ബുഷ്മീറ്റിന്റെ ഉപഭോഗവുമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, എസ്‌ഐ‌വി വൈറസ് വഹിക്കുന്നതായി കാണിക്കുന്ന കുരങ്ങുകളുടെ തരം തെക്കേ അമേരിക്കയിൽ വ്യത്യസ്തമാണ്. പ്രവേശനത്തിന്റെ പ്രാഥമിക പോയിൻറ്, ബ്രസീലിലെ കാടുകളിൽ എവിടെയോ ആണെന്ന് ഗവേഷകർ പറയുന്നു.[23] എച്ച് ഐ വി യുമായി അടുത്ത ബന്ധമുള്ള ഒരു എസ്‌ഐവി സ്ട്രെയിനുകൾ പ്രൈമേറ്റുകളുടെ ഒരു പ്രത്യേക ക്ലേഡിനുള്ളിൽ വിഭജിക്കപ്പെട്ടു. വൈറസിന്റെ സൂനോട്ടിക് പ്രസരണം ഈ പ്രദേശത്ത് സംഭവിച്ചിരിക്കാമെന്ന് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.[23]രാജ്യങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള നിരന്തരമായ കുടിയേറ്റം വൈറസ് പകരുന്നത് വർദ്ധിപ്പിച്ചു. മറ്റ് ശാസ്ത്രജ്ഞർ വിശ്വസിക്കുന്നത് എച്ച്ഐവി -1 സി സ്ട്രെയിൻ തെക്കേ അമേരിക്കയിൽ പ്രചരിച്ച അതേ സമയത്താണ് ആഫ്രിക്കയിൽ എച്ച്ഐവി -1 സി സ്ട്രെയിൻ ഏർപ്പെടുത്തിയത്.[23] ഈ സിദ്ധാന്തത്തെക്കുറിച്ച് വളരെക്കുറച്ച് ഗവേഷണങ്ങൾ നടന്നിട്ടുണ്ട്. കാരണം ഈ ഗവേഷണങ്ങൾ അധികം വികാസം പ്രാപിച്ചിട്ടില്ലാത്തതാണ്.

എമെർജെൻസ്

തിരുത്തുക

എച്ച് ഐ വി ഉത്ഭവത്തെക്കുറിച്ചും ഉയർന്നുവരുന്നതിനെക്കുറിച്ചും പരിഹരിക്കപ്പെടാത്ത ചോദ്യങ്ങൾ

തിരുത്തുക

പ്രധാന എച്ച്ഐവി / എസ്‌ഐവി ഫൈലോജെനെറ്റിക് ബന്ധങ്ങളുടെ കണ്ടെത്തൽ വിപുലമായ എച്ച്ഐവിയുടെ ജൈവഭൂമിശാസ്ത്രം വിശദീകരിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നു. എച്ച്ഐവി -1 ഗ്രൂപ്പുകളുടെ ആദ്യകാല കേന്ദ്രങ്ങൾ മധ്യ ആഫ്രിക്കയിലായിരുന്നു. അവിടെ ബന്ധപ്പെട്ട എസ്‌ഐവിസിപിഎസ്, എസ്‌ഐ‌വി‌ഗോർ വൈറസുകളുടെ (ചിമ്പാൻസികളും ഗോറില്ലകളും) പ്രൈമറ്റ് റിസർവോയറുകൾ നിലവിലുണ്ട്. സമാനമായി, എച്ച്ഐവി -2 ഗ്രൂപ്പുകൾക്ക് അവരുടെ കേന്ദ്രങ്ങൾ പശ്ചിമാഫ്രിക്കയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ ബന്ധപ്പെട്ട SIVsmm വൈറസിനെ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സൂട്ടി മംഗാബികൾ നിലവിലുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ഐവറി കോസ്റ്റിൽ എന്തിനാണ് പകർച്ചവ്യാധി എച്ച് ഐ വി -2 ഗ്രൂപ്പുകൾ (എ, ബി) വികാസം പ്രാപിച്ചത് എന്നതുപോലുള്ള ജൈവ ഭൂമിശാസ്ത്രത്തിന്റെ കൂടുതൽ വിശദമായ പാറ്റേണുകൾ ഈ ബന്ധങ്ങൾ വിശദീകരിക്കുന്നില്ല. ചിമ്പാൻസി ഉപജാതികളിലെ SIVcpz വംശനാശം എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് വ്യക്തമല്ല. ഡെമോക്രാറ്റിക് റിപ്പബ്ലിക്ക് ഓഫ് കോംഗോ എച്ച്ഐവി -1 ഗ്രൂപ്പിന്റെ പ്രധാന കേന്ദ്രമായിരുന്നു. ഈ രാജ്യത്ത് നിലവിലില്ലാത്ത ഒരു ഉപജാതിയുടെ (പാൻ ട്രോഗ്ലോഡൈറ്റ്സ് ട്രോഗ്ലോഡൈറ്റ്സ്) SIVcpz സ്ട്രെയിനിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിച്ചതാണ് വൈറസ്.[3][6][7][8][10][18] മനുഷ്യർക്ക് ക്രോസ്-സ്പീഷീസ് കൈമാറ്റം ചെയ്യാനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല വേദി ബുഷ്മീറ്റ് പരിശീലനം നൽകുന്നു.[8][10]

മധ്യ, പശ്ചിമാഫ്രിക്ക[11] എന്നിവിടങ്ങളിൽ ബുഷ്മീറ്റ് സമ്പ്രദായങ്ങൾ വ്യാപകമായിരുന്നിട്ടും, നാല് എച്ച് ഐ വി ഗ്രൂപ്പുകൾ (എച്ച്ഐവി -1 ഗ്രൂപ്പുകളായ എം, ഒ, എച്ച്ഐവി -2 ഗ്രൂപ്പുകൾ എ, ബി) മാത്രം മനുഷ്യ ജനസംഖ്യയിൽ വ്യാപിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് ഇതുവരെ വിശദീകരിച്ചിട്ടില്ല.[24]

എല്ലാ പകർച്ചവ്യാധി എച്ച് ഐ വി ഗ്രൂപ്പുകളും ഒരേസമയം മനുഷ്യരിൽ ഉയർന്നുവന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് വിശദീകരിക്കാനാവില്ല. എസ്.ഐ.വിയുമായി വളരെ പഴയ മനുഷ്യ സമ്പർക്കം ഉണ്ടായിരുന്നത് 20-ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ മാത്രമാണ്. (എസ്.ഐ.വിക്ക് കുറഞ്ഞത് പതിനായിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ പഴക്കമുണ്ടെന്ന് അടുത്തിടെയുള്ള ഒരു ഫൈലോജെനെറ്റിക് പഠനം തെളിയിച്ചു)[25]

ഉത്ഭവവും പകർച്ചവ്യാധിയും

തിരുത്തുക

എച്ച് ഐ വി ഉത്ഭവത്തിന്റെ പല സിദ്ധാന്തങ്ങളും എച്ച് ഐ വി / എസ്‌ഐവി ഫൈലോജെനെറ്റിക് ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ് സ്വീകരിക്കുന്നു. മാത്രമല്ല മനുഷ്യരിലേക്കുള്ള പ്രാരംഭ കൈമാറ്റത്തിന് ബുഷ്മീറ്റ് പരിശീലനമാണ് ഏറ്റവും കാരണമെന്ന് സമ്മതിക്കുന്നു. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിലും ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിലും നാല് എച്ച് ഐ വി ഗ്രൂപ്പുകളുടെ പകർച്ചവ്യാധികൾ ഒരേസമയം ഉയർന്നുവന്നിരുന്നുവെന്നും ആ സമയപരിധിക്കുള്ളിൽ പ്രസക്തമായ ആഫ്രിക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട തക്കതായ പുതിയ ഘടകങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് വിശദീകരിക്കുന്നു. ഈ പുതിയ ഘടകങ്ങൾ ഒന്നുകിൽ എസ്‌ഐവി മനുഷ്യനിലേക്കുള്ള പ്രവേശനം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനോ, മ്യൂട്ടേഷനിലൂടെ മനുഷ്യരുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ സഹായിക്കുന്നതിനോ (അങ്ങനെ മനുഷ്യർ തമ്മിലുള്ള സംക്രമണക്ഷമത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനോ) അല്ലെങ്കിൽ ഒരു പകർച്ചവ്യാധി പരിധി കടക്കുന്ന പ്രാരംഭ പൊട്ടിത്തെറിക്ക് കാരണമാകുന്നു. അതിനാൽ തുടർച്ചയായ വ്യാപനത്തിന്റെ സാധ്യത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.

2008-ൽ വൈറസിന്റെ ജനിതക പഠനങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് എച്ച് ഐ വി -1 എം ഗ്രൂപ്പിന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ പൂർവ്വികൻ ബെൽജിയൻ കോംഗോ നഗരമായ ലിയോപോൾഡ്‌വില്ലെ (ആധുനിക കിൻ‌ഷാസ), 1910-ൽ ആരംഭിച്ചതാണ്.[11]ഈ ഡേറ്റിംഗിന്റെ വക്താക്കൾ എച്ച്ഐവി പകർച്ചവ്യാധിയെ കൊളോണിയലിസത്തിന്റെ ആവിർഭാവവും വലിയ കൊളോണിയൽ ആഫ്രിക്കൻ നഗരങ്ങളുടെ വളർച്ചയുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് സാമൂഹ്യമാറ്റങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. ഇതിൽ ഉയർന്ന അളവിലുള്ള ഏകഭാര്യയല്ലാത്ത ലൈംഗിക ഇടപെടലുകൾ, വേശ്യാവൃത്തിയുടെ വ്യാപനം, ജനനേന്ദ്രിയ അൾസറിന്റെ ഉയർന്ന ആവൃത്തി, പുതിയ കൊളോണിയൽ നഗരങ്ങളിലെ രോഗങ്ങൾ (സിഫിലിസ് പോലുള്ളവ) എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.[1]

സാമൂഹിക മാറ്റങ്ങളും നഗരവൽക്കരണവും

തിരുത്തുക

ബിയാട്രിസ് ഹാൻ, പോൾ എം. ഷാർപ്പ്, അവരുടെ സഹപ്രവർത്തകർ എന്നിവർ നിർദ്ദേശിച്ചത് "എച്ച്ഐവിയുടെ പകർച്ചവ്യാധി ആവിർഭാവം മിക്കവാറും ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ആഫ്രിക്കയിലെ ജനസംഖ്യാ ഘടനയിലും സ്വഭാവത്തിലുമുള്ള മാറ്റങ്ങളെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. വൈറസിന്റെ മനുഷ്യ വ്യാപനം തടയുന്ന ചികിത്സകളിലൂടെ ഒരുപക്ഷേ മനുഷ്യർക്ക് ജീവിക്കാനുള്ള അവസരം നൽകുന്നു.[8]1880 കളിൽ ആഫ്രിക്കയ്‌ക്കായുള്ള സ്‌ക്രാമ്പിൾ ആരംഭിച്ചതിനുശേഷം യൂറോപ്യൻ കൊളോണിയൽ ശക്തികൾ നഗരങ്ങളും പട്ടണങ്ങളും മറ്റ് കൊളോണിയൽ സ്റ്റേഷനുകളും സ്ഥാപിച്ചു. ഫ്ലൂവിയൽ, കടൽ തുറമുഖങ്ങൾ, റെയിൽ‌വേ, മറ്റ് അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങൾ, തോട്ടങ്ങൾ എന്നിവയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നതിനായി ഒരു വലിയ പുരുഷ തൊഴിലാളിയെ തിടുക്കത്തിൽ നിയമിച്ചു. ഇത് പരമ്പരാഗത ഗോത്ര മൂല്യങ്ങളെ തടസ്സപ്പെടുത്തുകയും പങ്കാളികളുടെ എണ്ണം കൂടുന്ന സാധാരണ ലൈംഗിക പ്രവർത്തനങ്ങളെ അനുകൂലിക്കുകയും ചെയ്തു. പുതിയ നഗരങ്ങളിൽ സ്ത്രീകൾക്ക് ഗ്രാമീണ ഗോത്ര നിയമങ്ങളിൽ നിന്ന് താരതമ്യേന മോചനം ലഭിച്ചു. [26] പലരും അവിവാഹിതരോ വിവാഹമോചിതരോ ആയി തുടർന്നു. [11][27] ആഫ്രിക്കൻ പരമ്പരാഗത സമൂഹങ്ങളിൽ ഇത് വളരെ അപൂർവമാണ്.[28] ജനങ്ങളുടെ മുന്നേറ്റത്തിൽ അഭൂതപൂർവമായ വർധനവുണ്ടായി. എച്ച്ഐവി പകർച്ചവ്യാധിയുടെ ആവിർഭാവത്തിൽ നഗരങ്ങളുടെ വളർച്ച ഒരുപക്ഷേ ഒരു പങ്കുവഹിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് മൈക്കൽ വൊറോബിയും സഹപ്രവർത്തകരും നിരീക്ഷിച്ചു, കാരണം എച്ച്ഐവി -1 ന്റെ പഴയ രണ്ട് സ്ട്രെയിനുകളുടെ (എം, ഒ ഗ്രൂപ്പുകൾ) ഫൈലോജെനെറ്റിക് ഡേറ്റിംഗ് പ്രധാന മധ്യ ആഫ്രിക്കൻ കൊളോണിയൽ നഗരങ്ങൾ സ്ഥാപിതമായതോടെ ഈ വൈറസുകൾ ഉടൻ തന്നെ പടരാൻ തുടങ്ങി എന്നാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. [15]

ആഫ്രിക്കയിലെ കൊളോണിയലിസം

തിരുത്തുക

കഠിനമായ അവസ്ഥ, നിർബന്ധിത തൊഴിൽ, സ്ഥലംമാറ്റം, കൊളോണിയലിസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സുരക്ഷിതമല്ലാത്ത കുത്തിവയ്പ്പ്, പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പ്പുകൾ എന്നിവയുടെ ഫലമായി പ്രത്യേകിച്ച് ഫ്രഞ്ച് ഇക്വറ്റോറിയൽ ആഫ്രിക്കയിൽ എച്ച്ഐവി പകർച്ചവ്യാധിയായി ഉയർന്നുവന്നിരിക്കാമെന്ന് അമിത് ചിറ്റ്നിസ്, ഡയാന റോൾസ്, ജിം മൂർ എന്നിവർ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.[29]തോട്ടങ്ങൾ, നിർമ്മാണ പദ്ധതികൾ, മറ്റ് കൊളോണിയൽ സംരംഭങ്ങൾ എന്നിവയിലെ തൊഴിലാളികൾക്ക് ബുഷ്മീറ്റ് നൽകിയിരുന്നു. ഇത് മനുഷ്യർക്ക് എസ്‌ഐവി ബാധയേൾക്കാൻ കാരണമാകുമായിരുന്നു. തൊഴിലാളികളുടെ മാംസത്തിന്റെ വർദ്ധിച്ച ആവശ്യകതയും തോക്കുകൾ കൂടുതൽ വ്യാപകമായി ലഭ്യമാകുന്നതുമാണ് ബുഷ്മീറ്റ് വേട്ടയാടൽ വർദ്ധിച്ചതെന്ന കാഴ്ചപ്പാടിനെ നിരവധി ചരിത്ര സ്രോതസ്സുകൾ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു.[29][30][31] കൊളോണിയൽ അധികൃതർ നിരവധി വസൂരി പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പ്പുകൾ നൽകിയിരുന്നു. അവയിൽ പലതും ഉപയോഗങ്ങൾക്കിടയിൽ (സുരക്ഷിതമല്ലാത്തതോ അണുവിമുക്തമാക്കാത്തതോ ആയ കുത്തിവയ്പ്പുകൾ) ഉപകരണങ്ങൾ അണുവിമുക്തമാക്കാതെ എടുത്തിരുന്നു. ചിറ്റ്നിസ് തുടങ്ങിയവർ ഈ രക്ഷാകർതൃ അപകടസാധ്യതകളും നിർബന്ധിത ലേബർ ക്യാമ്പുകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വേശ്യാവൃത്തിയും മനുഷ്യർക്കിടയിൽ എസ്‌ഐവിയുടെ പകർച്ചവ്യാധിക്ക് (അല്ലെങ്കിൽ സീരിയൽ പാസേജ്) കാരണമാകാമെന്ന് നിർദ്ദേശിച്ചു. [29]കൂടാതെ, നിർബന്ധിത അധ്വാനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കടുത്ത സമ്മർദ്ദത്തിന്റെ അവസ്ഥ തൊഴിലാളികളുടെ രോഗപ്രതിരോധ ശേഷി കുറയ്ക്കുമെന്ന് അവർ നിർദ്ദേശിച്ചു. അതിനാൽ പുതിയതായി എസ്‌ഐവി ബാധിച്ച ഒരാളുടെ പ്രാഥമിക അണുബാധ കാലയളവ് നീളുന്നു. അങ്ങനെ വൈറസ് മനുഷ്യരിലേയ്ക്ക് കൂടുതൽ പകരുന്നതും വർദ്ധിക്കുന്നു.[32]

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ഫ്രഞ്ച് ഇക്വറ്റോറിയൽ ആഫ്രിക്കയുടെ പ്രദേശത്താണ് എച്ച്ഐവി -1 ഉത്ഭവിച്ചതെന്ന് രചയിതാക്കൾ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു (കൊളോണിയൽ ദുരുപയോഗവും നിർബന്ധിത അധ്വാനവും ഏറ്റവും ഉയർന്ന സമയത്ത്). പിന്നീടുള്ള ഗവേഷണങ്ങളിൽ ഈ സിദ്ധാന്തങ്ങൾ കൂടുതലും ശരിയാണെന്ന് കണ്ടെത്തി. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിലും ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിലും എച്ച്ഐവി -1 ഗ്രൂപ്പുകൾ എം, ഒ മനുഷ്യരിൽ വ്യാപിക്കാൻ തുടങ്ങി.[12][13][33][15] കൂടാതെ, എച്ച്ഐവി -1 ന്റെ എല്ലാ ഗ്രൂപ്പുകളും ഉബാംഗി നദിയുടെ പടിഞ്ഞാറ് ഭാഗത്ത് വസിക്കുന്ന കുരങ്ങുകളിൽ നിന്ന് SIVcpz അല്ലെങ്കിൽ എസ്‌ഐ‌വി‌ഗോറിലേയ്ക്ക് പടരുന്നു. ഫ്രഞ്ച് ഇക്വറ്റോറിയൽ ആഫ്രിക്ക ഫെഡറേഷൻ ഓഫ് കോളനികളിൽ ഉൾപ്പെട്ട രാജ്യങ്ങളിൽ, ഇക്വറ്റോറിയൽ ഗ്വിനിയയിൽ (അന്ന് ഒരു സ്പാനിഷ് കോളനി), അല്ലെങ്കിൽ കാമറൂണിൽ (1884 നും 1916 നും ഇടയിൽ ഒരു ജർമ്മൻ കോളനിയായിരുന്നു അത്. പിന്നീട് ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിൽ ഫ്രഞ്ച് ഇക്വറ്റോറിയൽ ആഫ്രിക്കയുമായി അടുത്ത ബന്ധത്തിൽ ഫ്രാൻസ് ഭരിച്ച പ്രദേശത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും സഖ്യസേനയുടെ കീഴിലായി.) ഈ സിദ്ധാന്തത്തെ പിന്നീട് "ഹാർട്ട് ഓഫ് ഡാർക്ക്നെസ്" എന്ന് ജിം മൂർ വിശേഷിപ്പിച്ചു.[34]മധ്യരേഖാ ആഫ്രിക്കയിലെ കൊളോണിയൽ ദുരുപയോഗമാണ് ജോസഫ് കോൺറാഡ് എഴുതിയ അതേ തലക്കെട്ടിന്റെ പുസ്തകത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.

അണുവിമുക്തമാക്കാത്ത കുത്തിവയ്പ്പുകൾ

തിരുത്തുക

2001 മുതൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച നിരവധി ലേഖനങ്ങളിൽ, പ്രെസ്റ്റൺ മാർക്സ്, ഫിലിപ്പ് അൽകാബ്സ്, ഏണസ്റ്റ് ഡ്രക്കർ എന്നിവർ സുരക്ഷിതമല്ലാത്തതോ അണുവിമുക്തമാക്കാത്തതോ ആയ കുത്തിവയ്പ്പുകളിലൂടെ എസ്‌ഐവി (ഒരു ബുഷ്മീറ്റ് വേട്ടക്കാരനോ ഹാൻഡ്‌ലറോ എസ്‌ഐവി ബാധിച്ചതിനുശേഷം) മനുഷ്യനിൽ നിന്ന് മനുഷ്യനിലേയ്ക്ക് അതിവേഗം പകരുന്നതിനാൽ എച്ച് ഐ വി ആവിർഭവിച്ചതായി അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.[18][35][36] ചിറ്റ്നിസ് [29] ഷാർപ്പ് എന്നിവർ [8] എച്ച് ഐ വി ഉയർന്നുവരുന്നതിലെ പ്രധാന അപകട ഘടകങ്ങളിലൊന്നായിരിക്കാം ഇത് (മുകളിൽ കാണുക), മാർക്സ് മറ്റുള്ളവരും. അന്തർലീനമായ സംവിധാനങ്ങളെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ വിശദമായി വിശദീകരിച്ചു, കൊളോണിയൽ ആഫ്രിക്കയിൽ നടത്തിയ കുത്തിവയ്പ്പ് പ്രചാരണങ്ങളുടെ ആദ്യ അവലോകനം എഴുതി.[18][35]മാർക്സ് മറ്റുള്ളവരും മുഖ്യമായി സീരിയൽ പാസേജ് (അല്ലെങ്കിൽ സീരിയൽ ട്രാൻസ്മിഷൻ) അനുരൂപമാക്കുന്ന ആശയമാണ് ആർഗ്യുമെന്റ്. ഒരു അഡ്വെൻചിയസ്നെസ് വൈറസിന് (അല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് രോഗകാരിക്ക്) ഹോസ്റ്റുകൾക്കിടയിൽ നിശ്ചിത അണുബാധ കാലഘട്ടത്തിൽ അതിവേഗം പകരുകയാണെങ്കിൽ ഒരു പുതിയ ആതിഥേയ ഇനവുമായി അതിന്റെ ജൈവിക പൊരുത്തപ്പെടുത്തൽ വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ കഴിയും. ഈ പ്രക്രിയ കൂടുതൽ വേഗത്തിൽ അഡാപ്റ്റീവ് മ്യൂട്ടേഷനുകൾ ശേഖരിക്കുന്നതിനെ അനുകൂലിക്കുന്നു. അതിനാൽ രോഗപ്രതിരോധ ശേഷി വൈറസിനെ അടിച്ചമർത്തുന്നതിനുമുമ്പ് ഹോസ്റ്റിൽ മെച്ചപ്പെട്ട അഡാപ്റ്റഡ് വൈറൽ വേരിയൻറ് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുമെന്നത് വർദ്ധിക്കുന്നു.[18]മെച്ചപ്പെട്ട അഡാപ്റ്റഡ് വേരിയന്റിന് പിന്നീട് മനുഷ്യ ഹോസ്റ്റിൽ ഹ്രസ്വമായ അക്യൂട്ട് അണുബാധ കാലയളവിനേക്കാൾ കൂടുതൽ കാലം, ഉയർന്ന സംഖ്യകളിൽ (ഉയർന്ന വൈറൽ ലോഡ്) നിലനിൽക്കാൻ കഴിയും, ഇത് പകർച്ചവ്യാധിയ്ക്ക് കൂടുതൽ സാധ്യതകൾ നൽകുന്നു.


മാർക്സ് തുടങ്ങിയവർ ബന്ദികളാക്കിയ കുരങ്ങുകളിൽ എസ്‌ഐ‌വിയുടെ ക്രോസ്-സ്പീഷിസ് ട്രാൻസ്ഫറിന്റെ പരീക്ഷണങ്ങൾ റിപ്പോർട്ടുചെയ്‌തു (അവയിൽ ചിലത് സ്വയം നിർമ്മിച്ചവയാണ്). ഇതിൽ മൂന്നോ നാലോ മൃഗങ്ങൾ കടന്നുപോയതിനുശേഷം പുതിയ കുരങ്ങ് ഇനങ്ങളുമായി എസ്‌ഐവിയെ പൊരുത്തപ്പെടുത്താൻ സീരിയൽ പാസേജ് ഇതിന് കാരണമായേക്കാമെന്നും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.[18]

എച്ച്ഐവി -1, എച്ച്ഐവി -2 എന്നിവ മനുഷ്യരിൽ ഗണ്യമായ വൈറൽ ലോഡ് കൈവരിക്കുമെങ്കിലും, മനുഷ്യരെ ബാധിക്കുന്ന അഡ്വെൻടിഷ്യസ് എസ്‌ഐവി അപൂർവ്വമായി മാത്രമേ ഇത് ചെയ്യുന്നുള്ളൂ. [37] എസ്‌ഐവി ആന്റിബോഡികളുള്ള ആളുകൾക്ക് പലപ്പോഴും വളരെ കുറഞ്ഞതോ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്തതോ ആയ എസ്‌ഐവി വൈറൽ കാണപ്പെടുന്നു.[18][35]എച്ച്ഐവി -1, എച്ച്ഐവി -2 എന്നിവ മനുഷ്യരുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നതാണെന്നും സീരിയൽ പാസേജ് ഇതിന് കാരണമായേക്കാമെന്നും ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

മാർക്സ് തുടങ്ങിയവർ അണുവിമുക്തമാക്കാത്ത കുത്തിവയ്പ്പുകൾ (അതായത്, വന്ധ്യംകരണമോ ഉപയോഗങ്ങൾക്കിടയിൽ വൃത്തിയാക്കലോ ഇല്ലാതെ സൂചി അല്ലെങ്കിൽ സിറിഞ്ച് വീണ്ടും ഉപയോഗിക്കുന്ന കുത്തിവയ്പ്പുകൾ) നിർദ്ദേശിച്ചു. കൊളോണിയൽ കാലഘട്ടത്തിലും അതിനുശേഷവും ആഫ്രിക്കയിൽ ഇത് വളരെ വ്യാപകമായിരുന്നിരിക്കാം. മനുഷ്യരുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ എച്ച്ഐവി അനുവദിക്കുന്ന സീരിയൽ പാസേജിന്റെ സംവിധാനം നൽകിയതിനാൽ ഇത് പകർച്ചവ്യാധിയായി 20 ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ മാത്രം ഉയർന്നുവന്നതിന്റെ കാരണം വിശദീകരിക്കുന്നു.[18][35]

ഇതും കാണുക

തിരുത്തുക

അവലംബം

തിരുത്തുക
  1. ↑ 1.0 1.1 James Gallagher (October 2, 2014). "Aids: Origin of pandemic 'was 1920s. Kinshasa'". BBC. Retrieved October 5, 2014.
  2. ↑ 2.0 2.1 Reeves JD, Doms RW (2002). "Human immunodeficiency virus type 2". The Journal of General Virology. 83 (Pt 6): 1253–65. doi:10.1099/0022-1317-83-6-1253. PMID 12029140.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 Santiago ML, Range F, Keele BF, Li Y, Bailes E, Bibollet-Ruche F, Fruteau C, Noë R, Peeters M, Brookfield JF, Shaw GM, Sharp PM, Hahn BH (2005). "Simian Immunodeficiency Virus Infection in Free-Ranging Sooty Mangabeys (Cercocebus atys atys) from the Tai Forest, Cote d'Ivoire: Implications for the Origin of Epidemic Human Immunodeficiency Virus Type 2". Journal of Virology. 79 (19): 12515–27. doi:10.1128/JVI.79.19.12515-12527.2005. PMC 1211554. PMID 16160179.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 Keele BF, Van Heuverswyn F, Li Y, Bailes E, Takehisa J, Santiago ML, Bibollet-Ruche F, Chen Y, Wain LV, Liegeois F, Loul S, Ngole EM, Bienvenue Y, Delaporte E, Brookfield JF, Sharp PM, Shaw GM, Peeters M, Hahn BH (2006). "Chimpanzee Reservoirs of Pandemic and Nonpandemic HIV-1". Science. 313 (5786): 523–26. Bibcode:2006Sci...313..523K. doi:10.1126/science.1126531. PMC 2442710. PMID 16728595.
  5. ↑ "HIV's ancestry traced to wild chimps in Cameroon". USA Today. 2006-05-25. Retrieved 2010-05-20.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 Van Heuverswyn F, Li Y, Neel C, Bailes E, Keele BF, Liu W, Loul S, Butel C, Liegeois F, Bienvenue Y, Ngolle EM, Sharp PM, Shaw GM, Delaporte E, Hahn BH, Peeters M (2006). "Human immunodeficiency viruses: SIV infection in wild gorillas". Nature. 444 (7116): 164. Bibcode:2006Natur.444..164V. doi:10.1038/444164a. PMID 17093443.
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 Plantier JC, Leoz M, Dickerson JE, De Oliveira F, Cordonnier F, Lemée V, Damond F, Robertson DL, Simon F (2009). "A new human immunodeficiency virus derived from gorillas". Nature Medicine. 15 (8): 871–72. doi:10.1038/nm.2016. PMID 19648927.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 8.4 8.5 Sharp PM, Bailes E, Chaudhuri RR, Rodenburg CM, Santiago MO, Hahn BH (2001). "The origins of acquired immune deficiency syndrome viruses: where and when?". Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences. 356 (1410): 867–76. doi:10.1098/rstb.2001.0863. PMC 1088480. PMID 11405934.
  9. ↑ Takebe, Y; Uenishi, R; Li, X (2008). "Global Molecular Epidemiology of HIV: Understanding the Genesis of AIDS Pandemic". In Jeang, Kuan-Teh (ed.). HIV-1: Molecular Biology and Pathogenesis. Advances in Pharmacology. Vol. 56. pp. 1–25. doi:10.1016/S1054-3589(07)56001-1. ISBN 978-0123736017. PMID 18086407. {{cite book}}: |journal= ignored (help)
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 Gao F, Bailes E, Robertson DL, Chen Y, Rodenburg CM, Michael SF, Cummins LB, Arthur LO, Peeters M, Shaw GM, Sharp PM, Hahn BH (1999). "Origin of HIV-1 in the chimpanzee Pan troglodytes troglodytes". Nature. 397 (6718): 436–41. Bibcode:1999Natur.397..436G. doi:10.1038/17130. PMID 9989410.
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 11.3 de Sousa JD, Müller V, Lemey P, Vandamme AM (2010). "High GUD Incidence in the Early 20th century Created a Particularly Permissive Time Window for the Origin and Initial Spread of Epidemic HIV Strains". PLoS ONE. 5 (4): e9936. Bibcode:2010PLoSO...5.9936S. doi:10.1371/journal.pone.0009936. PMC 2848574. PMID 20376191.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)
  12. ↑ 12.0 12.1 Salemi M, Strimmer K, Hall WW, Duffy M, Delaporte E, Mboup S, Peeters M, Vandamme AM (2000). "Dating the common ancestor of SIVcpz and HIV-1 group M and the origin of HIV-1 subtypes by using a new method to uncover clock-like molecular evolution". The FASEB Journal. 15 (2): 276–78. doi:10.1096/fj.00-0449fje. PMID 11156935.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)
  13. ↑ 13.0 13.1 Korber B, Muldoon M, Theiler J, Gao F, Gupta R, Lapedes A, Hahn BH, Wolinsky S, Bhattacharya T (2000). "Timing the Ancestor of the HIV-1 Pandemic Strains". Science. 288 (5472): 1789–96. Bibcode:2000Sci...288.1789K. doi:10.1126/science.288.5472.1789. PMID 10846155.
  14. ↑ Lemey P, Pybus OG, Rambaut A, Drummond AJ, Robertson DL, Roques P, Worobey M, Vandamme AM (2004). "The Molecular Population Genetics of HIV-1 Group O". Genetics. 167 (3): 1059–68. doi:10.1534/genetics.104.026666. PMC 1470933. PMID 15280223.
  15. ↑ 15.0 15.1 15.2 15.3 15.4 Worobey M, Gemmel M, Teuwen DE, Haselkorn T, Kunstman K, Bunce M, Muyembe JJ, Kabongo JM, Kalengayi RM, Van Marck E, Gilbert MT, Wolinsky SM (2008). "Direct evidence of extensive diversity of HIV-1 in Kinshasa by 1960". Nature. 455 (7213): 661–64. Bibcode:2008Natur.455..661W. doi:10.1038/nature07390. PMC 3682493. PMID 18833279.
  16. ↑ Colonial clue to the rise of HIV. BBC News. Retrieved 20-1-2009.
  17. ↑ Sharp, Paul, Elizabeth Bailes, Roy Chaudhuri, et al. "The Origins of Acquired Immune Deficiency Syndrome Viruses: Where and When?" The Royal Society (2001): 867–76. Print.
  18. ↑ 18.0 18.1 18.2 18.3 18.4 18.5 18.6 18.7 Marx PA, Alcabes PG, Drucker E (2001). "Serial human passage of simian immunodeficiency virus by unsterile injections and the emergence of epidemic human immunodeficiency virus in Africa". Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 356 (1410): 911–20. doi:10.1098/rstb.2001.0867. PMC 1088484. PMID 11405938.
  19. ↑ Lemey P, Pybus OG, Wang B, Saksena NK, Salemi M, Vandamme AM (2003). "Tracing the origin and history of the HIV-2 epidemic". Proceedings of the National Academy of Sciences. 100 (11): 6588–92. Bibcode:2003PNAS..100.6588L. doi:10.1073/pnas.0936469100. PMC 164491. PMID 12743376.
  20. ↑ Wertheim JO, Worobey M (2009). Drummond AJ (ed.). "Dating the Age of the SIV Lineages That Gave Rise to HIV-1 and HIV-2". PLoS Computational Biology. 5 (5): e1000377. Bibcode:2009PLSCB...5E0377W. doi:10.1371/journal.pcbi.1000377. PMC 2669881. PMID 19412344.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)
  21. ↑ Annabel Kanabus & Sarah Allen. Updated by Bonita de Boer (2007). "The Origins of HIV & the First Cases of AIDS". AVERT (an international HIV and AIDS charity based in the UK). Retrieved 2007-02-28.
  22. ↑ Chitnis A, Rawls D, Moore J (2000). "Origin Of HIV Type 1 In Colonial French Equatorial Africa?". AIDS Research and Human Retroviruses. 16 (1): 5–8. doi:10.1089/088922200309548. PMID 10628811.
  23. ↑ 23.0 23.1 23.2 23.3 Jones LR, Dilernia DA, Manrique JM, Moretti F, Salomón H, Gomez-Carrillo M (2009). "In-Depth Analysis of the Origins of HIV Type 1 Subtype C in South America". AIDS Research and Human Retroviruses. 25 (10): 951–59. doi:10.1089/aid.2008.0293. PMID 19842791.
  24. ↑ Kalish ML, Wolfe ND, Ndongmo CB, McNicholl J, Robbins KE, Aidoo M, Fonjungo PN, Alemnji G, Zeh C, Djoko CF, Mpoudi-Ngole E, Burke DS, Folks TM (2005). "Central African hunters exposed to simian immunodeficiency virus". Emerg Infect Dis. 11 (12): 1928–30. doi:10.3201/eid1112.050394. PMC 3367631. PMID 16485481.
  25. ↑ Worobey M, Telfer P, Souquière S, Hunter M, Coleman CA, Metzger MJ, Reed P, Makuwa M, Hearn G, Honarvar S, Roques P, Apetrei C, Kazanji M, Marx PA (2010). "Island Biogeography Reveals the Deep History of SIV". Science. 329 (5998): 1487. Bibcode:2010Sci...329.1487W. doi:10.1126/science.1193550. PMID 20847261.
  26. ↑ Egerton FC (1938) African Majesty: A Record of Refuge at the Court of the King of Bangangté in the French Cameroons. London: George Routledge & Sons.
  27. ↑ Gondola, Charles Didier (1996). Villes miroirs: migrations et identités urbaines à Kinshasa et Brazzaville, 1930–1970 (in French). Paris: L'Harmattan. ISBN 978-2-7384-4868-2.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)[പേജ് ആവശ്യമുണ്ട്]
  28. ↑ Friedrichs A (Herzogs zu Mecklenbourg), editor (1924) Wissenschaftliche Ergebnisse der Deutschen Zentral-Afrika Expedition 1907–1908. Leipzig: Klinkhardt & Biermann.
  29. ↑ 29.0 29.1 29.2 29.3 Chitnis A, Rawls D, Moore J (2000). "Origin of HIV Type 1 in Colonial French Equatorial Africa?". AIDS Research and Human Retroviruses. 16 (1): 5–8. doi:10.1089/088922200309548. PMID 10628811.
  30. ↑ Merfield FG (1957) Gorillas were my Neighbours. London: The Company Book Club.
  31. ↑ Coquery-Vidrovitch C (1998). "The Upper-Sangha in the Time of the Concession Companies" (PDF). Yale F & ES Bulletin. 102: 72–84.
  32. ↑ Moore J (2001) About this paper and comments on 'The River' url=http://weber.ucsd.edu/~jmoore/publications/HIVorigin.html Archived 2012-04-01 at the Wayback Machine.
  33. ↑ Lemey P, Pybus OG, Rambaut A, Drummond AJ, Robertson DL, Roques P, Worobey M, Vandamme AM (2004). "The Molecular Population Genetics of HIV-1 Group O". Genetics. 167 (3): 1059–68. doi:10.1534/genetics.104.026666. PMC 1470933. PMID 15280223.
  34. ↑ Moore J (2004). "The Puzzling Origins of AIDS". American Scientist. 92 (6): 540–47. doi:10.1511/2004.6.540. Archived from the original on 2016-10-30. Retrieved 2019-08-03.
  35. ↑ 35.0 35.1 35.2 35.3 Drucker E, Alcabes PG, Marx PA (2001). "The injection century: massive unsterile injections and the emergence of human pathogens". Lancet. 358 (9297): 1989–92. doi:10.1016/S0140-6736(01)06967-7. PMID 11747942.
  36. ↑ Donald G. McNeil, Jr. (September 16, 2010). "Precursor to H.I.V. Was in Monkeys for Millennia". New York Times. Retrieved 2010-09-17. Dr. Marx believes that the crucial event was the introduction into Africa of millions of inexpensive, mass-produced syringes in the 1950s. ... suspect that the growth of colonial cities is to blame. Before 1910, no Central African town had more than 10,000 people. But urban migration rose, increasing sexual contacts and leading to red-light districts.
  37. ↑ Kalish ML, Wolfe ND, Ndongmo CB, McNicholl J, Robbins KE, Aidoo M, Fonjungo PN, Alemnji G, Zeh C, Djoko CF, Mpoudi-Ngole E, Burke DS, Folks TM (2005). "Central African hunters exposed to simian immunodeficiency virus". Emerg Infect Dis. 11 (12): 1928–30. doi:10.3201/eid1112.050394. PMC 3367631. PMID 16485481.

കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്

തിരുത്തുക

ലുവ പിഴവ് package.lua-ൽ 80 വരിയിൽ : module 'Module:Navbox with collapsible groups/configuration' not found

"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=എച്ച്.ഐ.വി./എയ്ഡ്സിന്റെ_ചരിത്രം&oldid=3795680" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്