ലീം സൺ ദേശീയോദ്യാനം
ലീം സൺ ദേശീയോദ്യാനം തായ്ലാൻഡിലെ റാണൊംഗ് ഫാംഗ് നഗ്ഗ എന്നീ പ്രവിശ്യകളിലായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. പടിഞ്ഞാറൻ തീരത്ത് റാണോങ്ങിൽ നിന്ന് 60 കിലോമീറ്റർ അകലെ തെക്ക്[1][2] ആൻഡമാൻ കടൽ തീരത്ത് നിന്ന് 100 കിലോമീറ്റർ (62 മൈൽ) അകലെയായി തായ്ലാൻഡിലെ ഏറ്റവും സംരക്ഷിതമായ തീരത്താണിത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്.[3] മുനമ്പിന്റെ തീരത്ത് ധാരാളമായി കാണപ്പെടുന്ന പൈൻ മരത്തിൽ നിന്നാണ് മറൈൻ നാഷണൽ പാർക്ക് നാമകരണം ചെയ്തിട്ടുള്ളത്.[4] 1983 ൽ സ്ഥാപിതമായ ഇത് 315 ചതുരശ്ര കിലോമീറ്റർ (122 ച.മീ) വലിപ്പമുള്ളതാണ്.
| ലീം സൺ ദേശീയോദ്യാനം | |
|---|---|
ഐ.യു.സി.എൻ. ഗണം II (ദേശീയോദ്യാനം) | |
 | |
  Park location in Thailand | |
| Location | Ranong and Phangnga provinces, Thailand |
| Nearest city | Ranong |
| Coordinates | 9°36′14″N 98°27′58″E / 9.604°N 98.466°E |
| Area | 315 km2 (122 sq mi) |
| Established | 1983 |
| Governing body | Department of National Parks, Wildlife and Plant Conservation |
ദേശീയോദ്യാനം ബീച്ചുകൾ, പവിഴപ്പുറ്റുകൾ, കണ്ടൽക്കാടുകൾ, എന്നിവയുൾപ്പെടുന്ന മഴക്കാടുകളോടുകൂടിയ തീരദേശ പ്രദേശം ആണ്. ഹാറ്റ് ബാങ് ബെൻ ബീച്ചിൽ നിന്ന്, 20 തീരദേശ ദ്വീപുകളിലെ കടൽത്തീരം ചിലത് ഇവിടെ ദൃശ്യമാണ്, കോ കാ യായ്, കോ കാം നോയി, കോ കോ യിപൺ, കൊ കോങ് ഖാവോ, കോ ഫയാം, കോ കോം ടോക്, കോ കാം യായ് എന്നിവ ഈ ബീച്ചിൽ നിന്ന് ദൃശ്യമല്ല.[5]പിയാക് നാം യായിലെ ദ്വീപുകൾ[6] തായോ എന്നിവിടങ്ങളിൽ ശിലായുധം ഉപയോഗിക്കുന്ന ലോങ്-ടെയിൽഡ് മക്കാക്വുവിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടുന്നത് ആണ്.[7] 2002 ൽ 'ലീം സൺ നാഷണൽ പാർക്ക്-കപോയി എസ്റ്റുറി-ക്രാ ബുർവി നദീതട പ്രദേശം റാംസർ സൈറ്റായി നാമനിർദ്ദേശം ചെയ്തു.[8] ഇന്തോനേഷ്യയിലെ സുമാത്രയുടെ പടിഞ്ഞാറൻ തീരത്തിനടുത്ത് 2004 ഡിസംബർ 26-ന് 00:58:53 യു.ടി.സി. സമയത്ത് കടലിനടിയിൽ വച്ചുണ്ടായ മെഗാത്രസ്റ്റ് ഭൂകമ്പമായ ഇന്ത്യൻ മഹാസമുദ്രത്തിലെ ഭൂകമ്പവും സുനാമിയെയും തുടർന്ന് പാർക്ക് ഹെഡ്ക്വാർട്ടേഴ്സ് തകരുകയും അോ ഖാവോ ക്വായ് (ബുൾ ഹോൺ ബേ) രണ്ട് ചെറിയ ദ്വീപുകളായി വിഭജിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു.[9] കൺസോർഷ്യം സ്ഥാപനപങ്കാളികൾ ലീം സോണിൽ ഒരു മാൻഗ്രൂവ് റിസ്ട്രോറേക്ഷൻ പ്രോജക്ട് നടപ്പിലാക്കുകയും ചെയ്തു.[10]
ഭൂമിശാസ്ത്രം തിരുത്തുക
315 ചതുരശ്ര കിലോമീറ്റർ നീളമുള്ള ഈ ദേശീയ ഉദ്യാനം 60 കി.മീ ആന്തമാൻ തീരപ്രദേശവും (തായ്ലൻഡിന്റെ ദീർഘകാല സംരക്ഷിത തീരം) 20 ഓളം ദ്വീപുകളും ഉൾപ്പെടുന്നു. ഇത് 85% തുറസ്സായ കരയാണ്. ഭൂരിഭാഗവും തീരപ്രദേശങ്ങളാൽ ചുറ്റപ്പെട്ടതാണ്. ഖാവോ ബംഗ് ബെൻ, ദ്വീപുകളുടെ ആന്തരിക പ്രദേശങ്ങൾ പ്രത്യേകിച്ച് പ്രധാനമായും ഉഷ്ണമേഖലാ മഴക്കാടുകളാണ്,
മത്സ്യം, മാൻ, കുരങ്ങുകൾ, എന്നിവയും കഴുകൻ ഉൾപ്പെടെ നൂറോളം പക്ഷികളും ഇവിടെയുണ്ട്.[11]കോ പാൻക്നായ്, കോ കോൻ യായ്, കോ കാം നിയി, കോ ഖാവായ് യായ്, കോ കോങ് ഖാവോ തുടങ്ങിയദ്വീപുകളും ഇവിടെ കാണപ്പെടുന്നു. ചതുപ്പുവനങ്ങളും, കോറൽ റിഫ് ഇക്കോസിസ്റ്റം എന്നിവയും ഇവിടെയുണ്ട്. ഏകദേശം 85.25% ദേശീയ ഉദ്യാനം കടൽത്തീരമാണ്. 60 കിലോമീറ്ററോളം തീരപ്രദേശവും രണ്ടു ദ്വീപുസമൂഹങ്ങളും 8 മറ്റ് ദ്വീപുകളും ഇവിടെയുണ്ട്. ഖോ (മൗണ്ട്) ഖാം യാ ആണ് ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ മേഖല.[12]
ജന്തുജാലങ്ങൾ തിരുത്തുക
ലീം സൺ ദേശീയോദ്യാന സംരക്ഷണ മേഖലയിൽ 30 ലധികം സസ്തനികൾ കാണപ്പെടുന്നു. പാംഗോലിൻ, ട്രീഷ്രൂ, ക്രാബ് ഈറ്റിംഗ് മകാക്, ലെസ്സർ മൗസ് ഡീർ, ബ്ലാക്ക് ജയന്റ് സ്കിറൽ, ലംഗൂർ, കാട്ടുപന്നി, യെല്ലോ റാറ്റ്, ബുഷ് ടെയിൽഡ് പോർക്കുപിൻ, മുഞ്ചാക്, പിഗ് ടെയിൽഡ് മകാക് എന്നിവയും കാണപ്പെടുന്നു.
സ്നോർക്കെലിംഗ് ആൻഡ് ഡൈവിംഗ് തിരുത്തുക
ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ ഒരു സ്കൂബ ഡൈവിംഗും സ്നോക്കിലിംഗും ആകർഷണീയമല്ല. പക്ഷേ, ആ നഗരത്തിലെ തന്ത്രപ്രധാനമായ സ്ഥലത്തെ, അതിശയകരമായ ദൂരദർശിനിയുടെ സഹായത്തോടെ ധാരാളം പേർ ഉപയോഗിക്കുന്നു. രനാങ് പ്രവിശ്യയിലെ ദ്വീപിന്റെ വെളുത്ത മണലിൻറെ തീരങ്ങളിൽ സ്നോക്കിലിംഗ് നടത്തുന്നു.[13]
അവലംബം തിരുത്തുക
- ↑ Braatz, Susan M. (November 1992). Conserving biological diversity: a strategy for protected areas in the Asia-Pacific region. World Bank Publications. pp. 57–. ISBN 978-0-8213-2307-6. Retrieved October 1, 2011.
- ↑ Hoskin, John (October 2006). Thailand. New Holland Publishers. pp. 109–. ISBN 978-1-84537-549-2. Retrieved 10 December 2011.
- ↑ Williams, China (1 August 2009). Thailand. Lonely Planet. pp. 638–. ISBN 978-1-74179-157-0. Retrieved 10 December 2011.
- ↑ Angell, James Burrill (December 2000). Water is the Animal: Fin de Millenaire Reflections of Planet Earth from a Diplomatic Courier. iUniverse. pp. 104–. ISBN 978-0-595-15423-4. Retrieved 10 December 2011.
- ↑ Haslam, M.; Gumert, M. D.; Biro, D.; Carvalho, S.; Malaivijitnond, S. (2013). Noë, Ronald (ed.). "Use-Wear Patterns on Wild Macaque Stone Tools Reveal Their Behavioural History". PLoS ONE. 8 (8): e72872. doi:10.1371/journal.pone.0072872. PMC 3745380. PMID 23977365.
{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link) - ↑ Gumert, Michael; Fuentes, Agustin (30 May 2011). Monkeys on the Edge: Ecology and Management of Long-Tailed Macaques and Their Interface with Humans. Cambridge University Press. pp. 332–. ISBN 978-0-521-76433-9. Retrieved 10 December 2011.
- ↑ Malaivijitnond, S.; Lekprayoon C; Tandavanittj N; Panha S; Cheewatham C; Hamada Y. (February 2007). "Stone-tool usage by Thai long-tailed macaques (Macaca fascicularis)". Am J Primatol. 69 (2): 227–33. doi:10.1002/ajp.20342. PMID 17146796.
- ↑ Oh, J.V.; Ratner, B.D.; Bush, S.R. (September 2005). Kolandai, K.; Too, T.Y. (eds.). Westlands Governance in the Mekong Region. The WorldFish Center. pp. 152–. ISBN 978-983-2346-40-1. Retrieved 10 December 2011.
- ↑ Meprasert, Somrudee; Oregon State University (2006). The 2004 Indian Ocean tsunami: Tourism impacts and recovery progress in Thailand's marine national parks. ProQuest. pp. 17–. ISBN 978-0-542-96361-2. Retrieved October 1, 2011.
- ↑ Kallesøe, Mikkel Franklin; Bambaradeniya, Channa; Iftikhar, Usman Ali; Thushara Ranasinghe; Sriyanie Miththapala (2008). Linking coastal ecosystems and human well-being : learning from conceptual frameworks and empirical results. IUCN. pp. 31–. ISBN 978-955-8177-83-9. Retrieved 10 December 2011.
- ↑ https://www.lonelyplanet.com/thailand/andaman-coast/laem-son-national-park
- ↑ https://www.andamandiscoveries.com/laem-son-national-park/
- ↑ https://www.travelfish.org/sight_profile/thailand/southern_thailand/ranong/ranong/471