ബുറാ കഥ
വാ മൊഴിയിലവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന കഥാ കഥന രീതിയാണ് ബുറാ കഥ. ആന്ധ്രപ്രദേശ്, തെലങ്കാന എന്നിവടങ്ങളിലാണ് ഇത് അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്. ട്രൂപ്പിൽ ഒരു പ്രധാന പ്രകടനക്കാരനും രണ്ട് സഹപ്രവർത്തകരും ഉൾപ്പെടുന്നു. പ്രാർത്ഥന, സോളോ നാടകം, നൃത്തം, പാട്ടുകൾ, കവിതകൾ, തമാശകൾ എന്നിവ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു ആഖ്യാന വിനോദമാണിത്. വിഷയം ഒന്നുകിൽ ഒരു ഹിന്ദു പുരാണ കഥ ( ജംഗം കഥ ) അല്ലെങ്കിൽ ഒരു സമകാലിക സാമൂഹിക പ്രശ്‌നം ആയിരിക്കും. [1]
ഉത്ഭവം
തിരുത്തുകഗ്രാമങ്ങളിലെ നിരക്ഷരരായ ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ രാഷ്ട്രീയ ആശയങ്ങൾ പ്രചരിപ്പിക്കുകയെന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ 1942 ൽ ഗുണ്ടൂർ ജില്ലയിലാണ് ബുറാ - കഥ വികസിപ്പിച്ചത്. [2]
പദോൽപ്പത്തി
തിരുത്തുകപൊള്ളയായ ഷെല്ലുള്ള സംഗീത സ്ട്രിംഗ് ഉപകരണമായ തംബുരയെ "ബുറ" എന്ന് വിളിക്കുന്നു. "കഥ" എന്നാൽ കഥ.
ബുറ എന്നാൽ തെലുങ്കിൽ തലയോട്ടി എന്നാണ്. മനുഷ്യന്റെ തലയോട്ടിക്ക് സമാനമായ ഒരു ഷെൽ, ചുട്ടുപഴുത്ത കളിമണ്ണ് അല്ലെങ്കിൽ ഉണങ്ങിയ മത്തങ്ങ, അല്ലെങ്കിൽ പിച്ചള, ചെമ്പ് എന്നിവകൊണ്ടാണ് ഇത് നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്. വീണക്ക് സമാനമായ ശബ്ദങ്ങളും സ്വരങ്ങളും ഉത്പാദിപ്പിക്കാൻ ഇവക്ക് കഴിയും.
ചരിത്രം
തിരുത്തുകനാടോടികളുടെ അധ്യാത്മിക ഗാനങ്ങളായാണ് ഇവയുടെ തുടക്കം. പിന്നീട് ഏറെ ജനകീയമായ ഇവയുടെ അവതരണം ടിവിയിലും റേഡിയോയിലും ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. ജംഗം കഥ എന്ന നാടക രൂപത്തിന്റെ പുതിയ പേരാണിത്. ശിവ ഭക്തരായ ലിംഗായത്തുകളിലെ നാടോടികളുടെ ശിവ സ്തുതിയാണിത്. രണ്ടു കലാകാരന്മാരാകും ഈ അവതരണത്തിലുണ്ടാകുക. കലാകാരനും ഭാര്യയുമാകും മിക്കപ്പോഴും അവതരണത്തിലുണ്ടാകുക. സാംസ്കാരിക - സാമൂഹിക മാറ്റങ്ങളോടൊപ്പം അവതരണങ്ങളിൽ മതേതര കാഴ്ചപ്പാട് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. മൂന്നു പേരാണ് ഇപ്പോൾ അവതരണങ്ങളിലുണ്ടാകാറുള്ളത്.
പെണ്ട്യാല വെങ്കിടേശ്വറാവു, ശങ്കര ശ്രീകൃഷ്ണ മാധവ റാവു, പരുചുരി രാമകോട്ടയ്യ, സിരിവിസെട്ടി സുബ്ബറാവു, കൊസൂരി പുന്നയ്യ, ഗോവർദ്ധന, കകുമാനു സുബ്ബറാവു, തുടങ്ങിയവരാണ് ഈ രംഗത്തെ പ്രധാന ഹിന്ദു കലാകാരന്മാർ. അബ്രഹാം ഭാഗവതർ, മനോഹാര കവി, ഖാദർ ഖാൻ സാഹിബ്, ഷെയ്ക്ക് നാസർ തുടങ്ങിയവരാണ് ഹിന്ദു ഇതര കലാകാരന്മാർ.
ആധുനിക രൂപം
തിരുത്തുകപ്രധാന കഥാകാരൻ (കഥകുടു) കഥ വിവരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹം തമ്പുര വായിക്കുകയും സംഗീതത്തിലേക്ക് നൃത്തം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. വലതു തള്ളവിരലിൽ ആൻഡെലു എന്ന ലോഹ മോതിരം ധരിക്കുകയും മറ്റൊരു കൈയിൽ മറ്റൊരു മോതിരം പിടിക്കുകയും ഇടയ്ക്കിടെ കൂട്ടിയിടിച്ച് കൂടുതൽ സംഗീതം ചേർക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സഹ-പ്രകടനം നടത്തുന്നവർ ഗമ്മേട്ട (ഡക്കി അല്ലെങ്കിൽ ബുഡിക്കെ എന്നും വിളിക്കുന്നു), രണ്ട് തലകളുള്ള മൺപാത്രങ്ങൾ. മൂന്ന്‌ അല്ലെങ്കിൽ കഥകാടി മാത്രം കണങ്കാലുകൾ ധരിക്കുന്നു (ഗജ്ജേലു എന്നും വിളിക്കുന്നു), അവർ നൃത്തം ചെയ്യുമ്പോൾ കൂടുതൽ സംഗീതം നൽകുന്നു.
വലതുവശത്തെ പ്രകടനം നടത്തുന്നയാൾ (ഹസ്യാക്ക, ജോക്കർ എന്നർത്ഥം) ഒരു തമാശക്കാരനായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ആക്ഷേപഹാസ്യങ്ങളും തമാശകളും തകർക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ലൗകിക വഴികൾ അറിയുകയും രാഷ്ട്രീയത്തെക്കുറിച്ചും സാമൂഹിക പ്രശ്‌നങ്ങളെക്കുറിച്ചും സംസാരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാളായി ഇടത് വശത്തെ പ്രകടനം നടത്തുന്നയാൾ (രാജകിയ, രാഷ്ട്രീയക്കാരൻ എന്നർത്ഥം) പ്രവർത്തിക്കുന്നു. പ്രധാന പ്രകടനക്കാരനും സഹപ്രവർത്തകരും നിരന്തരം പരസ്പരം അഭിസംബോധന ചെയ്യുകയായിരുന്നു. സഹപ്രവർത്തകർ കഥകുഡുവിനെ സംശയത്തോടെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നു, മാത്രമല്ല അവർ ചിലപ്പോൾ കഥയിലെ പ്രധാന സംഭവങ്ങൾക്ക് "വോവ്!" "ആഹാ!" "അതാണ്."
പ്രധാന അവതാരകൻ ഒരു ഗാനം ആലപിക്കുമ്പോഴെല്ലാം, അവൻ അല്ലെങ്കിൽ അവൾ ആരംഭിക്കുന്നത് "വിനാര വീര കുമാര വീര ഗാദ വിനാര" യിൽ നിന്നാണ്, തുടർന്ന് സഹപ്രവർത്തകർ "തന്താന താന തന്താന നാ" ആലപിക്കുന്നു. ഇതിനെ 'തന്താന കഥ' എന്നും വിളിക്കുന്നു.
പ്രാധാന്യം
തിരുത്തുകഗ്രാമങ്ങളിൽ ഒരു വിനോദ വിനോദമായിരുന്നു ബുറ കഥ. രാമായണം, മഹാഭാരതം തുടങ്ങിയ ഇതിഹാസങ്ങളിലെ സംഭവങ്ങളും കംബോജരാജു കഥ, ചിന്നമ്മ കഥ, മുഗുരുമോരതില കഥ മുതലായ രാജാക്കന്മാരുടെ മികച്ചതും ധാർമ്മികവുമായ കഥകൾ വിവരിക്കുന്നതിന് ദസറ അല്ലെങ്കിൽ സംക്രാന്തി ഉത്സവ സീസണുകളിൽ ഇപ്പോഴും ഇത് അവതരിപ്പിച്ചു വരുന്നു.
വർത്തമാന കാലത്ത്
തിരുത്തുകബുരകത അവതാരകരെ ബുഡഗജംഗലു എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്. ആധുനിക ജീവിതത്തിൽ ഇന്റർനെറ്റിന്റെയും സിനിമയുടെയും അമിതമായ വളർച്ച കാരണം നിരവധി കലാ രൂപങ്ങൾ ക്ഷയിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
അതിനാൽ ഈ ബുറകഥ പറയുന്നവർ തങ്ങളുടെ പരമ്പരാഗത കല ഉപേക്ഷിച്ച് യാചകരോ കൂലി തൊഴിലാളികളോ ആയിത്തീർന്നു. ഈ ഗോത്രത്തിൽ ഇപ്പോൾ പോലും വിദ്യാസമ്പന്നരായ ആളുകളില്ല. ദാരോജ് ഏരമ്മ കർണാടകത്തിലെ ഒരു ബുറാ കഥ അവതാരകയാണ്.
25.06.2020 ൽ ഭാരത സർക്കാർ ബുറാ കഥ ഗായകരുടെ ചിത്രം തപാൽ സ്റ്റാമ്പായി പുറത്തിറക്കുകയുണ്ടായി.[3]
ഇതും കാണുക
തിരുത്തുക- ജംഗം
- കീർത്തനം
- ഹരികത
- ഒഗ്ഗു കഥ
- പ്രവാചൻ
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ "Burrakatha loses sheen sans patronage". 14 January 2013. Archived from the original on 2013-11-14. Retrieved 2013-09-02.
- ↑ Lectures, Bangalore University Dept of Publications and Extension (1977-01-01). Vidya Bharathi (in ഇംഗ്ലീഷ്).
- ↑ https://web.archive.org/web/20201001122645/http://postagestamps.gov.in/Stampofyear.aspx?uid=2020. Archived from the original on 2020-10-01.
{{cite web}}: Missing or empty|title=(help)
ഗ്രന്ഥസൂചിക
തിരുത്തുക- Kajal Kumar Das (1980). Burrakatha of Andhra Pradesh. Indian Institute of Mass Communication.
- Martin Banham (1995). The Cambridge Guide to Theatre. Cambridge University Press. p. 146. ISBN 978-0-521-43437-9.
- Manohar Laxman Varadpande (1992). History of Indian Theatre. Abhinav Publications. pp. 92–93. ISBN 978-81-7017-278-9.
- Molly Kaushal (2001). Chanted narratives: the living "katha-vachana" tradition. Indira Gandhi National Centre for the Arts. pp. 123–128. ISBN 978-81-246-0182-2.