ആരോൺ സിചനോവർ
ഒരു ഇസ്രായേലി ജീവശാസ്ത്രജ്ഞനായിരുന്നു ആരോൺ സിചനോവർ. (/ɑːhəˈroʊn tʃiˈhɑːnoʊvɛər/ ജനനം ഒക്ടോബർ 1, 1947) യൂബിക്വിറ്റിൻ ഉപയോഗിച്ച് പ്രോട്ടീനുകളുടെ ഘടനയിൽ സങ്കീർണ്ണത കുറയ്ക്കുന്നതിനും പുനരുപയോഗം ചെയ്യുന്നതും കോശങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന രീതിയെ ചിത്രീകരിച്ചതിന് രസതന്ത്രത്തിൽ നൊബേൽ സമ്മാനം നേടി.
ആരോൺ സിചനോവർ | |
|---|---|
 2018 ഫെബ്രുവരിയിൽ ഇസ്രായേലിലെ ടെക്നോണിൽ സംസാരിക്കുന്ന പ്രൊഫ. സിചനോവർ | |
| ജനനം | ഒക്ടോബർ 1, 1947 |
| ദേശീയത | ഇസ്രായേലി |
| അറിയപ്പെടുന്നത് | യുബിക്വിറ്റിൻ-mediated പ്രോട്ടീൻ ഡീഗ്രഡേഷൻ |
| ജീവിതപങ്കാളി(കൾ) | മെനുച സിചനോവർ |
| പുരസ്കാരങ്ങൾ | രസതന്ത്രത്തിനുള്ള നോബൽ സമ്മാനം (2004) |
| ശാസ്ത്രീയ ജീവിതം | |
| പ്രവർത്തനതലം | ബയോളജി |
ജീവചരിത്രം തിരുത്തുക
ഇസ്രായേൽ സ്ഥാപിതമാകുന്നതിന് ഒരു വർഷം മുമ്പ് ഹൈഫയിലാണ് സിചനോവർ ജനിച്ചത്. ഇംഗ്ലീഷ് അദ്ധ്യാപകനായ ബ്ലൂമയുടെയും (ലുബാഷെവ്സ്കിയുടെയും) ഓഫീസ് ജോലിക്കാരനായ യിത്ഷാക് സിചനോവറിന്റെയും മകനാണ്. [1]രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന് മുമ്പ് പോളണ്ടിൽ നിന്നുള്ള ജൂത കുടിയേറ്റക്കാരായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബം. 1971-ൽ ശാസ്ത്രത്തിൽ ബിരുദാനന്തര ബിരുദം നേടിയ അദ്ദേഹം 1974-ൽ ജറുസലേമിലെ ഹദസ്സ മെഡിക്കൽ സ്കൂളിൽ നിന്ന് ബിരുദം നേടി. 1977-ൽ ന്യൂയോർക്ക് സന്ദർശനത്തിനെത്തിയ സിചനോവർ, റബ്ബി മെനാഷെം എം. ഷ്‌നെർസണുമായി രണ്ട് മണിക്കൂർ ഒരു കൂടിക്കാഴ്ച നടത്തി. 1981-1984 വരെ എം‌ഐ‌ടിയിലെ വൈറ്റ്ഹെഡ് ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിലെ ഹാർവി ലോഡിഷിന്റെ ലബോറട്ടറിയിൽ പോസ്റ്റ്ഡോക്ടറൽ ഗവേഷണം നടത്തുന്നതിന് മുമ്പ് 1981-ൽ ഹൈഫയിൽ ടെക്നോൻ - ഇസ്രായേൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് ടെക്നോളജിയിൽ നിന്ന് ബയോകെമിസ്ട്രിയിൽ ഡോക്ടറേറ്റ് നേടി. നിലവിൽ ടെക്നോണിയനിലെ റൂത്ത് ആന്റ് ബ്രൂസ് റാപ്പപോർട്ട് ഫാക്കൽറ്റി ഓഫ് മെഡിസിൻ ടെക്നോൺ റിസർച്ച് ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് എന്നിവിടങ്ങളിലെ ടെക്നോൺ ഡിസ്റ്റിംഗ്വിഷ്ഡ് റിസർച്ച് പ്രൊഫസറാണ്.
ഇസ്രായേൽ അക്കാദമി ഓഫ് സയൻസസ് ആന്റ് ഹ്യുമാനിറ്റീസ്, പോണ്ടിഫിക്കൽ അക്കാദമി ഓഫ് സയൻസസ് എന്നിവയിലെ അംഗമായ സിചനോവർ യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് നാഷണൽ അക്കാദമി ഓഫ് സയൻസസിന്റെ വിദേശ പങ്കാളിയുമാണ്.
ഇസ്രായേലിന്റെ ആദ്യത്തെ ശാസ്ത്ര നോബൽ സമ്മാന ജേതാക്കളിൽ ഒരാളെന്ന നിലയിൽ, ഇസ്രായേലിന്റെ ചരിത്രത്തിലും ടെക്നോൻ - ഇസ്രായേൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് ടെക്നോളജിയുടെ ചരിത്രത്തിലും ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചതിന്റെ പേരിൽ അദ്ദേഹത്തിന് ബഹുമതി ലഭിച്ചിരുന്നു.
സിചനോവർ നിരീശ്വരവാദിയാണെങ്കിലും മരണാനന്തര ജീവിതത്തിൽ വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ല. മറിച്ച് സാംസ്കാരികമായി ജൂതനാണ്.[2]
2010-ൽ അർമേനിയയിലെ യെരേവൻ സ്റ്റേറ്റ് മെഡിക്കൽ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിലെ ക്ഷണിക്കപ്പെട്ട അതിഥി പ്രഭാഷകനായിരുന്നു ഡോ.സിചനോവർ. 2016 മെയ് മാസത്തിൽ ഉത്തര കൊറിയയിലെ പ്യോങ്‌യാങ് യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി ഓഫ് സയൻസ് ആൻഡ് ടെക്നോളജിയിൽ അദ്ദേഹം പ്രഭാഷണം നടത്തിയിരുന്നു.
ആദ്യകാല പ്രവർത്തനങ്ങൾ തിരുത്തുക
ഇൻട്രാ സെല്ലുലാർ പ്രോട്ടിയോലൈസിസ് ഗവേഷണത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്ന അവ്രാം ഹെർഷ്കോയുടെ സംഘത്തോടൊപ്പം സിചനോവർ ബിരുദ പഠനം ആരംഭിച്ചു. അക്കാലത്ത് ഹെർഷ്കോ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രദ്ധ കൂടുതലും കേന്ദ്രീകരിച്ച സെറം-ഇൻഡ്യൂസ്ഡ് “പ്ലിയോട്രോപിക് പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ” സംവിധാനത്തെയും അത് തിരിച്ചറിയാനുള്ള ശ്രമവും ഉപേക്ഷിച്ചിരുന്നു. റെറ്റികുലോസൈറ്റിലെ അസാധാരണമായ ഹീമോഗ്ലോബിന്റെ അപചയമായ പ്രോട്ടിയോലൈസിസ് പഠിക്കാൻ തിരഞ്ഞെടുത്തു. ഇത് ചുവന്ന രക്താണുക്കളെ വേർതിരിക്കുന്നു. റെറ്റിക്യുലോസൈറ്റിനെ ഒരു മാതൃകാ സംവിധാനമായി തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിനുള്ള കാരണം, നോൺ-ലൈസോസോമൽ, എനർജി ആവശ്യപ്പെടുന്ന പ്രോട്ടിയോലൈറ്റിക് സിസ്റ്റം തേടുകയായിരുന്നു എന്നതാണ്. ഇൻട്രാ സെല്ലുലാർ പ്രോട്ടീനുകളുടെ നിയന്ത്രിത പ്രോട്ടിയോലൈസിസ് ലൈസോസോമല്ലെന്ന് പല പഠനങ്ങളിൽ നിന്നും വ്യക്തമായിരുന്നു. റെറ്റിക്യുലോസൈറ്റിൽ കൂടുതൽ കാലം ലൈസോസോമുകൾ നിലനിൽക്കുന്നില്ല. ഇത് അതിന്റെ പൂർണ്ണതയുടെ അവസാന ഘട്ടത്തിൽ രക്തചംക്രമണത്തിലേക്ക് എത്തുന്നതിന് മുമ്പ് നീക്കംചെയ്യുന്നു. 1978-ലെ വേനൽക്കാലത്ത്, ലൈസോസോമുകളെക്കുറിച്ചുള്ള ഗോർഡൻ കോൺഫറൻസിനിടെ, ന്യൂയോർക്കിലെ യെശിവ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി സ്‌കൂൾ ഓഫ് മെഡിസിനിൽ നിന്നുള്ള ഡോ. അലക്സ് നോവികോഫിനെയും അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം ലൈസോസോം ഗവേഷണ മേഖലയുടെ തുടക്കക്കാരിൽ ഒരാളായ ക്രിസ്റ്റ്യൻ ഡി ഡുവെയെയും കണ്ടുമുട്ടി. ഈ കോശത്തിൽ ലൈസോസോമുകൾ ഇല്ലാത്തതിനാൽ റെറ്റിക്യുലോസൈറ്റിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ, അദ്ദേഹം ഈ വാദം തള്ളിക്കളഞ്ഞു. രൂപശാസ്‌ത്രപരമായി റെറ്റിക്യുലോസൈറ്റുകളുടെ സവിശേഷത ആസിഡ് ഫോസ്ഫറ്റേസ് പോസിറ്റീവ് ഓർഗനെല്ലെകളുടെ സ്വഭാവമാണെന്നാണ് അദ്ദേഹം അഭിപ്രായപ്പെട്ടത്. ഈ വിഷയത്തിൽ അദ്ദേഹം പ്രസിദ്ധീകരിച്ച പ്രസക്തമായ പ്രബന്ധം തെളിവായി സിചനോവറിന് നൽകി. ഇവ പ്രോട്ടിയോലൈറ്റിക്കലായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഓർഗനെല്ലെകളാണെന്ന് വ്യക്തമല്ല. ഇൻട്രാ സെല്ലുലാർ പ്രോട്ടിയോലൈസിസ് പഠിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു മാതൃകയായി റെറ്റിക്യുലോസൈറ്റ് തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിനുള്ള മറ്റൊരു കാരണം, അസ്ഥിമജ്ജയിലെ പൂർണ്ണതയുടെ അവസാന ഘട്ടത്തിലും പെരിഫറൽ രക്തചംക്രമണത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നതിനുമുമ്പും, ഒരു വലിയ പ്രോട്ടിയോലൈറ്റിക് പൊട്ടിത്തെറി അതിന്റെ മിക്ക പ്രവർത്തനസംവിധാനം നശിപ്പിക്കുന്നതായി ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നു. കോശത്തിൽ കാര്യക്ഷമമായ പ്രോട്ടിയോലൈറ്റിക് സിസ്റ്റം അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. റെറ്റിക്യുലോസൈറ്റിന്റെ വ്യത്യാസത്തിലും പക്വതയിലും ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന അതേ സംവിധാനം വ്യത്യസ്ത ഹീമോഗ്ലോബിനോപതികളിൽ സമന്വയിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന “സ്വാഭാവികമായി സംഭവിക്കുന്ന” മ്യൂട്ടന്റ് ക്രമവിരുദ്ധമായ ഹീമോഗ്ലോബിനുകൾ നീക്കം ചെയ്യുന്നതിലും ഉൾപ്പെടുന്നുവെന്ന് സിചനോവറും സംഘവും അനുമാനിച്ചു. റൈബികുലോസൈറ്റിൽ ക്രമവിരുദ്ധമായ, അമിനോ ആസിഡ് അനലോഗ് അടങ്ങിയ ഹീമോഗ്ലോബിൻ കുറയുന്നുവെന്ന് റാബിനോവിറ്റ്സും ഫിഷറും നേരത്തെ നടത്തിയ പഠനങ്ങൾ തെളിയിച്ചിട്ടുണ്ട്. തലസ്സീമിയ, അരിവാൾ കോശ വിളർച്ച, അമിനോ ആസിഡ് അനലോഗുകളുടെ നാശത്തിലും സമന്വയിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന “സ്വാഭാവികമായും സംഭവിക്കുന്ന” മ്യൂട്ടന്റ് ക്രമവിരുദ്ധമായ ഹീമോഗ്ലോബിനുകൾ നീക്കം ചെയ്യുന്നതിലും റെറ്റിക്യുലോസൈറ്റിന്റെ വ്യത്യാസത്തിലും പൂർണ്ണതയിലും അതേ സംവിധാനം ഉൾപ്പെടുന്നുവെന്ന് അനുമാനിച്ചു. അമിനോ ആസിഡ് അനലോഗുകളിൽ ക്രമവിരുദ്ധമായ ഹീമോഗ്ലോബിനുകൾ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഈ സംവിധാനം “സാർവത്രികം” ആയി മാറുമെന്നും എല്ലാ കോശങ്ങളിലെയും സാധാരണ പ്രോട്ടീനുകളുടെ അപചയത്തിൽ ഏർപ്പെടുമെന്നും അനുമാനിച്ചു. വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം ഈ അനുമാനം ശരിയാണെന്ന് തെളിഞ്ഞു. അതിനാൽ, ഈ സുപ്രധാന വിവരങ്ങൾ - ലൈസോസോമിൽ ഇല്ലാത്ത പ്രോട്ടിയോലൈറ്റിക് സിസ്റ്റത്തിന്റെ നിലനിൽപ്പ്, റെറ്റിക്യുലോസൈറ്റിന്റെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് എന്നിവയിൽ കൂടുതൽ വ്യക്തമായ ശ്രദ്ധ പതിപ്പിച്ചു. പ്രക്രിയയ്ക്ക് ഊർജ്ജം ആവശ്യമാണെന്ന് തെളിയിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമായിരുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ, കേടുപാടുകൾ സംഭവിക്കാത്ത സെല്ലിലെ അസാധാരണമായ ഹീമോഗ്ലോബിന്റെ അപചയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രാഥമിക വിവരങ്ങൾ ലഭിച്ചതോടെ പ്രക്രിയയ്ക്ക് ഊർജ്ജം ആവശ്യമാണെന്ന് കണ്ടെത്തി (1978-ൽ ബഫല്ലോ, NY യിലെ ഒരു മീറ്റിംഗിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച പ്രോട്ടിയോലൈസിസ്), കൂടാതെ കോശം തുറക്കുന്നതും വേർതിരിക്കുന്നതും ആയ ലൈസോസോമൽ അല്ലാത്ത എടിപി ആശ്രിതവുമായ പ്രോട്ടിയോലൈറ്റിക് എൻസൈം വേർതിരിക്കാൻ ശ്രമം ആരംഭിച്ചു. അതിനു തൊട്ടുമുമ്പ്, 1977-ൽ, ഡോ. ആൽഫ്രഡ് ഗോൾഡ്ബെർഗും ഹാർവാർഡ് മെഡിക്കൽ സ്കൂളിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പോസ്റ്റ്-ഡോക്ടറൽ സഹപ്രവർത്തകനുമായ ഡോ. ജോസഫ് എറ്റ്‌ലിംഗർ, റെറ്റിക്യുലോസൈറ്റിൽ നിന്നുള്ള സെൽ-ഫ്രീ പ്രോട്ടിയോലൈറ്റിക് സംവിധാനം ആദ്യമായി അവതരിപ്പിച്ചു.[3]
പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങൾ തിരുത്തുക
- സിചനോവർ, എ., ഹോഡ്, വൈ. ആൻഡ് ഹെർഷ്കോ, എ. (1978). റെറ്റിക്യുലോസൈറ്റുകളിൽ നിന്നുള്ള എടിപി-ആശ്രിത പ്രോട്ടിയോലൈറ്റിക് സിസ്റ്റത്തിന്റെ ഹീറ്റ് സ്റ്റേബിൾ പോളിപെപ്റ്റൈഡ് ഘടകം. ബയോകെം. ബയോഫിസ്. Res. Commun. 81, 1100–1105.
- സിചനോവർ, എ., ഹെല്ലർ, എച്ച്., ഏലിയാസ്, എസ്., ഹാസ്, എ. എൽ. ഹെർഷ്കോ, എ. (1980). പ്രോട്ടീൻ നശീകരണത്തിന് ആവശ്യമായ പോളിപെപ്റ്റൈഡുമായി റെറ്റിക്യുലോസൈറ്റ് പ്രോട്ടീനുകളുടെ എടിപി-ആശ്രിത സംയോജനം. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 77, 1365–1368.
- ഹെർഷ്കോ, എ. സിചെനോവർ, എ. (1982). മെക്കാനിസം ഓഫ് ഇൻട്രാ സെല്ലുലാർ പ്രോട്ടീൻ ബ്രേക്ക്ഡൗൺ Annu. Rev. Biochem. 51, 335–364.
അവലംബം തിരുത്തുക
- ↑ "Archived copy". Archived from the original on 2013-06-21. Retrieved 2013-02-11.
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link) - ↑ J. (2013). 50 Renowned Academics Speaking About God (Part 3). Retrieved September 04, 2016, from https://www.youtube.com/watch?v=HHv__O8wvZI
- ↑ "The Nobel Prize in Chemistry 2004". NobelPrize.org (in അമേരിക്കൻ ഇംഗ്ലീഷ്). Retrieved 2019-10-12.
പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ തിരുത്തുക
