സൈലീൻ

പൂച്ചെടികളുടെ ഒരു ജനുസ്സ്

കാരിയോഫില്ലേസി കുടുംബത്തിലെ പൂച്ചെടികളുടെ ഒരു ജനുസ്സാണ് സൈലീൻ. ഏകദേശം 700 ഇനം അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന ഈ കുടുംബത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ജനുസ്സാണിത്.[1] സാധാരണ പേരുകളിൽ ക്യാമ്പിയൻ (ബന്ധപ്പെട്ട ജനുസ്സായ ലിക്നിസുമായി പങ്കിടുന്നു), ക്യാച്ച്ഫ്ലൈ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. പ്രത്യേകിച്ച് വടക്കൻ അർദ്ധഗോളത്തിൽ പല സൈലീൻ ഇനങ്ങളും വ്യാപകമായിട്ടുണ്ട്.[1]

സൈലീൻ
Silene latifolia (white campion)
ശാസ്ത്രീയ വർഗ്ഗീകരണം
കിങ്ഡം:
(unranked):
(unranked):
(unranked):
Order:
Family:
Genus:
Silene

Species

About 300 species, see text.

പദോൽപ്പത്തി

തിരുത്തുക

ഗ്രീക്ക് വനദേവനായ സൈലനസിന്റെ സ്ത്രീ രൂപമാണ് സൈലീൻ.

ഉപയോഗങ്ങൾ

തിരുത്തുക

ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിലെ ഷോസകൾക്കിടയിൽ സൈലീൻ ഉൻഡുലതയെ ഐൻഡ്ലേല സിംലോഫ് എന്നറിയപ്പെടുന്നു. ഭാവിപ്രവചനം നടത്തുന്ന ഒരു ഷോസജനത കാട്ടിൽ നിന്ന് ചെടിയെ തിരിച്ചറിയുകയും ശേഖരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വേരുകൾ പൊടിച്ചു, വെള്ളത്തിൽ കലർത്തി, അതിന്റെ നുരയെ അടിച്ചെടുക്കുന്നു. ഇത് പൂർണ്ണചന്ദ്രദിവസം പുതുതായി ഭാവിപ്രവചനം നടത്തുന്നവർ അവരുടെ സ്വപ്നങ്ങളെ സ്വാധീനിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നു. വിവിധ ആചാരങ്ങൾക്കായുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിനായി അവർ ഇത് എടുക്കുന്നു. വേരിന് ശക്തമായ കസ്‌തൂരിഗന്ധമുണ്ട്. അത് കഴിക്കുന്ന ദിവ്യന്മാർ അവരുടെ വിയർപ്പിലൂടെ സുഗന്ധം പുറന്തള്ളുന്നു.[2]

ശാസ്ത്ര ചരിത്രം

തിരുത്തുക

സൈലീനെ ആദ്യം ലിന്നേയസ് വിവരിച്ചിരുന്നു. ചാൾസ് ഡാർവിൻ, ഗ്രിഗർ മെൻഡൽ, കാൾ കോറൻസ്, ഹെർബർട്ട് ജി. ബേക്കർ, ജാനിസ് അന്റോനോവിക്സ് എന്നിവരുൾപ്പെടെ പ്രമുഖ സസ്യ പരിസ്ഥിതി ശാസ്ത്രജ്ഞർ, പരിണാമ ജീവശാസ്ത്രജ്ഞർ, ജനിതകശാസ്ത്രജ്ഞർ എന്നിവരുടെ ഗവേഷണവിഷയമാണ് ഈ ജനുസ്സിലെ അംഗങ്ങൾ. സിസ്റ്റങ്ങളെ പഠിക്കാൻ പല സൈലൻ ഇനങ്ങളും വ്യാപകമായി പ്രത്യേകിച്ചും പരിസ്ഥിതി, പരിണാമ ജീവശാസ്ത്ര മേഖലകളിൽ ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു.[3] ഒരു നൂറ്റാണ്ടിലേറെയായി ലൈംഗിക നിർണ്ണയത്തിന്റെ ജനിതകശാസ്ത്രം മനസ്സിലാക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു മാതൃകയായി ഈ ജനുസ്സ് ഉപയോഗിക്കുന്നു. സൈലീൻ സ്പീഷിസുകളിൽ സാധാരണയായി ഹെർമാഫ്രോഡിറ്റിക്കിന്റെ മിശ്രിതവും, സ്ത്രീയുടെയും (or male-sterile) ഒറ്റയായും (ഗൈനോഡിയോസി) അടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. കോറൻസിന്റെ ആദ്യകാല പഠനങ്ങൾ കാണിക്കുന്നത് പുരുഷ വന്ധ്യത മാതൃപരമായി പാരമ്പര്യമായി ലഭിക്കുമെന്നാണ്. [4][5] ഇപ്പോൾ സൈറ്റോപ്ലാസ്മിക് പുരുഷ വന്ധ്യത എന്നറിയപ്പെടുന്നത് ഇതിന് ഒരു ഉദാഹരണം ആണ്. മനുഷ്യരിലും മറ്റ് സസ്തനികളിലും കാണപ്പെടുന്ന സിസ്റ്റത്തിന് സമാനമായ ക്രോമസോം ലിംഗനിർണ്ണയത്തോടെ സൈലീനിലെ രണ്ട് സ്വതന്ത്ര ഗ്രൂപ്പുകൾ വ്യത്യസ്ത പുരുഷ-സ്ത്രീ ലിംഗങ്ങളെ (ഡയോസി) ആവിഷ്കരിച്ചു.[6][7]റിംഗിയ കാമ്പെസ്ട്രിസ് പോലുള്ള ഈച്ചകൾ സൈലീൻ പൂക്കൾ പതിവായി സന്ദർശിക്കാറുണ്ട്.[8]സ്പെസിഫിക്കേഷൻ, ഹോസ്റ്റ്-പാത്തോജെൻ ഇന്ററാക്ഷൻസ്, ബയോളജിക്കൽ സ്പീഷീസ് ഇൻവേഷൻസ്, ഹെവി-മെറ്റൽ-കണ്ടാമിനേറ്റെഡ് മണ്ണിനെ അനുരൂപമാക്കൽ, മെറ്റാപോപ്പുലേഷൻ ജനിതകശാസ്ത്രം, ഓർഗാനിക് ജീനോം എവല്യൂഷൻ എന്നിവ പഠിക്കാനും സൈലീൻ സ്പീഷീസ് ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്.[3]ഇതുവരെ തിരിച്ചറിഞ്ഞതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും വലിയ മൈറ്റോകോൺ‌ഡ്രിയൽ ജീനോമുകളെ പാർപ്പിക്കുകയെന്ന പ്രത്യേകത സൈലീൻ ജനുസ്സിലെ ചില അംഗങ്ങൾക്കുണ്ട്.[9]

തിരഞ്ഞെടുത്ത ഇനം

തിരുത്തുക
 
Silene noctiflora in Behbahan

അനുബന്ധ ഇനങ്ങളായ ലിച്ച്നിസ്, മെലാണ്ട്രിയം, വിസ്‌കറിയ എന്നിവ സൈലീനിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. 900 ഓളം ഇനം ഇതിലുണ്ട്.[1]

 
Silene colorata

ഉൾപ്പെടുന്ന സ്പീഷിസുകൾ

തിരുത്തുക
 
Silene gallica var. quinquevulnera

ഫോസിൽ റെക്കോർഡ്

തിരുത്തുക

Silene microsperma fossil seeds of the Chattian stage, Oligocene, are known from the Oberleichtersbach Formation in the Rhön Mountains, central Germany.[17]

  1. 1.0 1.1 1.2 "36. Silene Linnaeus". Flora of North America.
  2. Hirst, M. (2005). Dreams and medicines: The perspective of Xhosa diviners and novices in the Eastern Cape, South Africa. Indo-Pacific Journal of Phenomenology 5(2) 1-22.
  3. 3.0 3.1 Bernasconi et al. 2009. Silene as a model system in ecology and evolution. Heredity. 103:5-14. PMID 19367316
  4. Correns C. 1906. Die vererbung der Geshlechstsformen bei den gynodiocischen Pflanzen. Ber. Dtsch Bot. Ges. 24: 459–474.
  5. Correns C. 1908. Die rolle der mannlichen Keimzellen bei der Geschlechtsbestimmung der gynodioecishen Pflanzen. Ber. Dtsch Bot. Ges. 26A: 626–701.
  6. Evolution of Sex Chromosomes: The Case of the White Campion. PLoS Biol 3(1): e28. doi:10.1371/journal.pbio.0030028
  7. Mrackova M. et al. 2008. Independent origin of sex chromosomes in two species of the genus Silene. 179(2): 1129–1133. PMID 18558658
  8. Van Der Kooi, C. J.; Pen, I.; Staal, M.; Stavenga, D. G.; Elzenga, J. T. M. (2015). "Competition for pollinators and intra-communal spectral dissimilarity of flowers". Plant Biology. 18 (1): 56–62. doi:10.1111/plb.12328. PMID 25754608.
  9. Sloan DB et al. 2012. Rapid Evolution of Multichromosomal Genomes in Flowering Plant Mitochondria with Exceptionally High Mutation Rates. PLoS Biol. 10: e1001241. doi:10.1371/journal.pbio.1001241 Archived 2015-01-09 at the Wayback Machine.
  10. Silene undulata Aiton. SANBI Red List of South African Plants.
  11. Aksoy, Ahmet; Hamzaoğlu, Ergin; Kiliç, Semra (2008-12-01). "A new species of Silene L. (Caryophyllaceae) from Turkey". Botanical Journal of the Linnean Society (in ഇംഗ്ലീഷ്). 158 (4): 731. doi:10.1111/j.1095-8339.2008.00922.x. ISSN 1095-8339.
  12. 12.0 12.1 Country Study for Biodiversity of the Republic of Macedonia (First National Report. Skopje: Ministry of Environment and Physical Planning. 2003. ISBN 978-9989-110-15-3.
  13. English Names for Korean Native Plants (PDF). Pocheon: Korea National Arboretum. 2015. p. 637. ISBN 978-89-97450-98-5. Archived from the original (PDF) on 25 May 2017. Retrieved 16 December 2016 – via Korea Forest Service.
  14. United States Department of Agriculture (2011). "Silene ovata Pursh". USDA Plants Website. Retrieved 2011-11-18.
  15. Royal Botanic Garden Edinburgh (2001). "Silene paeoniensis". Flora Europaea Website. Retrieved 2010-08-27.
  16. "List of rare, threatened and endemic plants in Europe (1982 edition". COUNCIL OF EUROPE. Retrieved 2010-08-27.
  17. The floral change in the tertiary of the Rhön mountains (Germany) by Dieter Hans Mai - Acta Paleobotanica 47(1): 135-143, 2007.

കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്

തിരുത്തുക

പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ

തിരുത്തുക
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=സൈലീൻ&oldid=4113862" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്