സജുർ നദി
തുർക്കിയിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിച്ച് സിറിയയിലെ യൂഫ്രട്ടീസിലേക്ക് ഒഴുകുന്ന 108 കിലോമീറ്റർ (67 മൈൽ) നീളമുള്ള നദിയാണ് സജുർ നദി. സിറിയയിലെ യൂഫ്രട്ടീസിൽ ചേരുന്ന മൂന്ന് നദികളിൽ ഏറ്റവും ചെറുതും യൂഫ്രട്ടീസിൽ അതിന്റെ വലത് കരയിൽ ചേരുന്നതുമായ ഒരേയൊരു നദിയാണിത്. ലോവർ പാലിയോലിത്തിക് കാലഘട്ടത്തിൽ ആരംഭിച്ച സജുർ തടത്തിലെ അധിവാസം ഇന്നും തുടരുന്നു.
| സജുർ നദി | |
|---|---|
 Map (in French) of the Syro–Turkish part of the Euphrates basin with the Sājūr (Sajour) in the left | |
| നദിയുടെ പേര് | അറബി: نهر الساجور |
| മറ്റ് പേര് (കൾ) | സായൂർ കായി ടർക്കിഷ് |
| രാജ്യം | തുർക്കി, സിറിയ |
| Region | മിഡിൽ ഈസ്റ്റ് |
| City | ഗാസിയാൻ‌ടെപ്പ്, മൻബിജ് |
| Physical characteristics | |
| നദീമുഖം | യൂഫ്രട്ടീസ് സിറിയ 36°39′35″N 38°04′14″E / 36.65972°N 38.07056°E |
| നീളം | 108 കി.മീ (67 മൈ) |
| Discharge |
|
| നദീതട പ്രത്യേകതകൾ | |
| നദീതട വിസ്തൃതി | 2,042 കി.m2 (2.198×1010 sq ft) |
പ്രവാഹം
തിരുത്തുകസജുർ നദിക്ക് 108 കിലോമീറ്റർ (67 മൈൽ) നീളമുണ്ട്. അതിൽ 60 കിലോമീറ്റർ (37 മൈൽ) തുർക്കിയിലും 48 കിലോമീറ്റർ (30 മൈൽ) സിറിയയിലും ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. [1] ഗാസിയാൻ‌ടെപ്പിന് തെക്ക് ചേരുന്ന രണ്ട് അരുവികളാണ് ഇതിന് ആവശ്യമായ ജലം നൽകുന്നത്. അവിടെ നിന്ന് സജുർ തെക്ക് കിഴക്ക് സൈറോ-ടർക്കിഷ് അതിർത്തി കടക്കുന്നതുവരെ ഒഴുകുന്നു. ടിഷ്‌റിൻ ഡാം റിസർവോയർ വെള്ളപ്പൊക്കമുണ്ടായ പ്രദേശത്ത് യൂഫ്രട്ടീസിൽ വലതു കരയിൽ ചേരുന്നതുവരെ നദി ഏകദേശം കിഴക്കൻ ദിശയിൽ തുടരുന്നു.[2]
സിറിയയിൽ, നദി സമതലത്തിന്റെ താഴെയായി 20 മുതൽ 100 മീറ്റർ വരെയും (66 മുതൽ 328 അടി വരെ), 500 മീറ്റർ (1,600 അടി) വരെ വീതിയിലും മൻബിജ് സമതലത്തിലേക്ക് ഒരു താഴ്വര മുറിക്കുന്നു.[3] സെക്കൻഡിൽ 4.1 ക്യുബിക് മീറ്റർ (140 ക്യു അടി) ആണ് ശരാശരി ഡിസ്ചാർജ്. ഫെബ്രുവരി, മാർച്ച് മാസങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്ന പരമാവധി ഡിസ്ചാർജ് സെക്കൻഡിൽ 7 ക്യുബിക് മീറ്റർ (250 ക്യുബിടി) ആണ്, ജൂൺ-ഒക്ടോബർ മാസങ്ങളിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയ മിനിമം ഡിസ്ചാർജ് സെക്കൻഡിൽ 1.4 ക്യുബിക് മീറ്റർ (49 ക്യു അടി) ആണ്.[1][4]ശരാശരി വാർഷിക ഡിസ്ചാർജ് 0.14 ഘന കിലോമീറ്റർ (0.03 ക്യു മൈൽ) ആണ്. സിറിയൻ മണ്ണിൽ യൂഫ്രട്ടീസിൽ ചേരുന്ന മൂന്ന് നദികളിൽ സജുർ നീളത്തിലും ഡിസ്ചാർജ് എന്നിവ കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ ഏറ്റവും ചെറുതാണ്. ബാലിഖും ഖബൂറും ആണ് മറ്റ് രണ്ട് നദികൾ. [4][5] സിറിയയിലെ വലത് കരയിൽ യൂഫ്രട്ടീസിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്ന ഏക നദി കൂടിയാണ് സജുർ. ബാലിഖും ഖബൂറും യൂഫ്രട്ടീസിന്റെ ഇടത് കരയിലേക്ക് ഒഴുകുന്നു.[6]
ഡ്രെയിനേജ് ബേസിൻ
തിരുത്തുകസജുർ മൊത്തം വിസ്തീർണ്ണം 2,042 ചതുരശ്ര കിലോമീറ്റർ (788 ചതുരശ്ര മൈൽ) ഒഴുകുന്നു. [4] സജുർ തടത്തിലെ സിറിയൻ ഭാഗം - മൻബിജ് പ്ലെയിൻ - പ്രത്യേകിച്ച് നന്നായി പഠനവിഷയമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഈ പ്രദേശം വടക്ക് സൈറോ-ടർക്കിഷ് അതിർത്തിയിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. ഇത് തെക്ക് മൻബിജ് വരെ വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു. പടിഞ്ഞാറ്, മൻബിജ് സമതലത്തിന്റെ അതിർത്തിയിൽ ബസാൾട്ട് ശിലകളുടെ തള്ളലുകൾ കാണപ്പെടുന്നു. ഒരുപക്ഷേ പ്ലിയോസീൻ അഗ്നിപർവ്വതത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ ആയിരിക്കാം. സമതലത്തിന്റെ തെക്കുകിഴക്കായി, ചുണ്ണാമ്പുകല്ലുകൾ യൂഫ്രട്ടീസിനെ ഖര ക്വാസാക്കിന്റെ മലയിടുക്കിലേയ്ക്ക് ശക്തിയോടെ തള്ളുന്നു. ഈ ഉന്തൽ സമതലത്തിന് മുകളിൽ 80–100 മീറ്റർ (260–330 അടി) ഉയരത്തിൽ എത്തുന്നു. വടക്ക്, പടിഞ്ഞാറ്, തെക്ക് ഭാഗങ്ങളിൽ 500–520 മീറ്റർ (1,640–1,710 അടി) ഉയരത്തിൽ എത്തുകയും മൻബിജ് സമതലത്തിൽ നിന്ന് 420 മീറ്റർ (1,380 അടി) കിഴക്കോട്ട് ചരിയുകയും ചെയ്യുന്നു. ഡ്രെയിനേജ് തടത്തിന്റെ പടിഞ്ഞാറൻ ഭാഗത്ത്, ഫലഭൂയിഷ്ഠമായ ചുവന്ന-തവിട്ട് മണ്ണുള്ള പരന്ന മൈതാനം കാണാം. ഈ പ്രദേശം കാർഷിക മേഖലയ്ക്ക് അനുയോജ്യമാണ്. കിഴക്കോട്ടും സജുറിലുമായി സമതലത്തെ നിരവധി നീർച്ചാൽ മുറിക്കുന്നു, ഈ പ്രദേശത്തിന്റെ ഭാഗങ്ങൾ മാനുഷിക പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കും കൃഷിക്കും അനുയോജ്യമല്ല. [7] മൻബിജ് സമതലത്തിൽ ഒരു ഭൂഖണ്ഡാന്തര കാലാവസ്ഥ അനുഭവപ്പെടുന്നു. ശരാശരി താപനില ജനുവരിയിൽ 5 ° C (41 ° F) മുതൽ ജൂലൈയിൽ 30 ° C (86 ° F) വരെയാണ്. വാർഷിക ശരാശരി മഴ 300 മില്ലിമീറ്റർ (12 ഇഞ്ച്) ആണ്. പക്ഷേ വരണ്ട വർഷങ്ങളിൽ പ്രതിവർഷം കുറഞ്ഞത് 141 മില്ലിമീറ്റർ (5.6 ഇഞ്ച്) മുതൽ അസാധാരണമായ ആർദ്ര വർഷങ്ങളിൽ പ്രതിവർഷം 424 മില്ലിമീറ്റർ (16.7 ഇഞ്ച്) വരെയാണ്. [8] ഈ പ്രദേശത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും ഇന്ന് കൃഷിചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും, പാലിയോബൊട്ടാണിക്കൽ, കാലാവസ്ഥ, സസ്യസംരക്ഷണ ഗവേഷണങ്ങൾ എന്നിവ സംയോജിപ്പിച്ച് നടത്തിയ പഠനങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് തടം ഒരു വനപ്രദേശത്തെ സസ്യങ്ങളെ പ്രത്യേകിച്ച് മനുഷ്യന്റെ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ അഭാവത്തിൽ വളരുന്ന തുറന്ന ഓക്ക് വനവും റോസേസി (റോസ് / പ്ലം ഫാമിലി) സസ്യങ്ങളെയും പിന്തുണയ്ക്കുന്നു. [9]
കുറിപ്പുകൾ
തിരുത്തുക- ↑ 1.0 1.1 Kolars & Mitchell 1991, p. 109
- ↑ Rawlinson 1880, pp. 137–138
- ↑ Besançon & Sanlaville 1985, p. 8
- ↑ 4.0 4.1 4.2 Besançon & Sanlaville 1985, p. 15
- ↑ Kolars & Mitchell 1991, pp. 108–109
- ↑ Besançon & Sanlaville 1981, p. 5
- ↑ Besançon & Sanlaville 1985, pp. 7–8
- ↑ Besançon & Sanlaville 1985, p. 13
- ↑ Moore, Hillman & Legge 2000, p. 50
അവലംബം
തിരുത്തുക- Besançon, J.; Sanlaville, P. (1981), "Aperçu géomorpholoqique sur la vallée de l' Euphrate syrien", Paléorient (in French), 7 (2): 5–18, doi:10.3406/paleo.1981.4295
{{citation}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - Besançon, Jacques; Sanlaville, Paul (1985), "Le milieu géographique", in Sanlaville, Paul (ed.), Holocene settlement in north Syria: résultats de deux prospections archéologiques effectuées dans la région du nahr Sajour et sur le haut Euphrate syrien, BAR International Series (in French), vol. 328, Oxford: B.A.R., pp. 7–40, ISBN 0-86054-307-2
{{citation}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - Daoudy, Marwa (2005), Le partage des eaux entre la Syrie, l'Irak et la Turquie. Négociation, sécurité et asymétrie des pouvoirs, Moyen-Orient (in French), Paris: CNRS, ISBN 2-271-06290-X
{{citation}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - Kaisi, A.; Yasser, M.; Mahrouseh, Y. (n.d.), Syrian Arab Republic Country Report (PDF), pp. 251–264, archived from the original (PDF) on 2021-07-18, retrieved 26 July 2010
{{citation}}: CS1 maint: year (link) - Kolars, John F.; Mitchell, William A. (1991), The Euphrates River and the Southeast Anatolia Development Project, Carbondale: SIU Press, ISBN 978-0-8093-1572-7
- Moore, A.M.T.; Hillman, G.C.; Legge, A.J. (2000), Village on the Euphrates. From foraging to farming at Abu Hureyra, Oxford: Oxford University Press, ISBN 0-19-510807-8
- Muhesen, Sultan (2002), "The Earliest Paleolithic Occupation in Syria", in Akazawa, Takeru; Aoki, Kenichi; Bar-Yosef, Ofer (eds.), Neandertals and Modern Humans in Western Asia, New York: Kluwer, pp. 95–105, doi:10.1007/0-306-47153-1_7, ISBN 0-306-47153-1
- Rawlinson, George (1880), The Seven Great Monarchies of the Ancient Eastern World, vol. 2, New York: J.W. Lovell, OCLC 288418703