വാസ്ലാവ് നിജിൻസ്കി
ഒരു ബാലെ നർത്തകനും നൃത്തസംവിധായകനുമായിരുന്നു വാസ്ലാവ് നിജിൻസ്കി.(/ˌvɑːtslɑːf nɪˈ(d)ʒɪnski/; Russian: Ва́цлав Фоми́ч Нижи́нский, tr. Václav Fomíč Nižínskij, റഷ്യൻ ഉച്ചാരണം: [ˈvatsləf fɐˈmʲitɕ nʲɪˈʐɨnskʲɪj]; Polish: Wacław Niżyński, IPA: [ˈvatswaf ɲiˈʐɨj̃skʲi]; 12 മാർച്ച്1889[1][3][2] – 8 ഏപ്രിൽ 1950) ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിലെ ഏറ്റവും മികച്ച പുരുഷ നർത്തകനും ആയിരുന്നു.[2]പോളിഷ് മാതാപിതാക്കൾക്ക് കീവിൽ ജനിച്ച നിജിൻസ്കി ഇംപീരിയൽ റഷ്യയിലാണ് വളർന്നതെങ്കിലും സ്വയം പോളിഷ് ആണെന്ന് കരുതി.[4]കലാപരമായ നിപുണതയിലൂടെയാണ് അദ്ദേഹം പ്രശസ്തനായത്. അക്കാലത്ത് പുരുഷ നർത്തകർക്കിടയിൽ അപൂർവമായ വൈദഗ്ദ്ധ്യത്തോടെ അദ്ദേഹം നൃത്തം ചെയ്യുമായിരുന്നു. [5]
വാസ്ലാവ് നിജിൻസ്കി | |
|---|---|
 Vaslav Nijinsky as Vayou in Nikolai Legat's revival of Marius Petipa's ദി താലിസ്‌മാൻ , സെന്റ് പീറ്റേഴ്‌സ്ബർഗ്, 1909 | |
| ജനനം | വാക്ലൗ നിസിയാസ്കി 12 മാർച്ച് 1889[1]/1890[2] കീവ്, റഷ്യൻ സാമ്രാജ്യം (ഇപ്പോൾ ഉക്രെയ്ൻ) |
| മരണം | 1950 ഏപ്രിൽ 8 (aged 60 or 61) ലണ്ടൻ, ഇംഗ്ലണ്ട് |
| മറ്റ് പേരുകൾ | Vatslav Nijinsky |
| തൊഴിൽ | ബാലെ നർത്തകൻ, നൃത്തസംവിധായകൻ |
| സജീവ കാലം | 1908–1916 |
സഞ്ചരിക്കുന്ന സെറ്റോവ് ഓപ്പറ കമ്പനിയിലെ മുതിർന്ന നർത്തകരായ മാതാപിതാക്കളാണ് നിജിൻസ്കിയെ നൃത്തം ചെയ്യാൻ പരിചയപ്പെടുത്തിയത്. കുട്ടിക്കാലം കമ്പനിയുമായി പര്യടനം നടത്തി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജ്യേഷ്ഠൻ സ്റ്റാനിസ്ലാവ്, ഇളയ സഹോദരി ബ്രോണിസ്ലാവ "ബ്രോണിയ" നിജിൻസ്ക എന്നിവരും നർത്തകരായിരുന്നു. ബ്രോണിയ ഒരു നൃത്തസംവിധായകയായിത്തീർന്നു. ഔദ്യോഗിക ജീവിതത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം ചേർന്നു പ്രവർത്തിച്ചു. ഒൻപതാമത്തെ വയസ്സിൽ ലോകത്തിലെ പ്രമുഖ ബാലെ സ്കൂളായ സെന്റ് പീറ്റേഴ്‌സ്ബർഗിലെ ഇംപീരിയൽ ബാലെ സ്കൂളിൽ (ഇപ്പോൾ മാരിൻസ്കി സ്‌കൂൾ എന്നറിയപ്പെടുന്നു) നിജിൻസ്കിയെ സ്വീകരിച്ചു. 1907-ൽ അദ്ദേഹം ബിരുദം നേടി ഇംപീരിയൽ ബാലെയിൽ അംഗമായി. കോർപ്സ് ഡി ബാലെക്ക് പകരം കോറിഫീ റാങ്കിൽ തുടങ്ങി, ഇതിനകം തന്നെ പ്രധാന വേഷങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ചു.
1909-ൽ സെർജ് ഡയാഗിലേവ് ആരംഭിച്ച ബാലെ റസ്സസ് എന്ന പുതിയ ബാലെ കമ്പനിയിൽ ചേർന്നു. പൊതു കലാപ്രകടനസംഘാടകൻ ഇംപീരിയോ റഷ്യൻ ബാലെ പാരീസിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. അവിടെ ഇംപീരിയൽ ബാലെ പോലുള്ള ഉയർന്ന നിലവാരമുള്ള നിർമ്മാണങ്ങൾ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. നിജിൻസ്കി കമ്പനിയുടെ സ്റ്റാർ മെൻ ഡാൻസറായി. അദ്ദേഹം നൃത്തം അവതരിപ്പിക്കുമ്പോഴെല്ലാം പ്രേക്ഷകർക്കിടയിൽ വലിയ കോളിളക്കം സൃഷ്ടിച്ചു. സാധാരണ ജീവിതത്തിൽ അദ്ദേഹം ശ്രദ്ധേയനായി കാണപ്പെടുകയും സംവാദത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറുകയും ചെയ്തു. ഡയാഗിലേവും നിജിൻസ്കിയും സ്നേഹിതരായി. നൃത്തത്തിലും, നൃത്തസംവിധാനത്തിലും തന്റെ കലയും പരീക്ഷണവും ഉപയോഗിച്ച് വിപുലീകരിക്കാൻ ബാലെ റസ്സസ് നിജിൻസ്കിക്ക് അവസരം നൽകി. അന്തർദ്ദേശീയ പ്രശസ്തി നേടുന്നതിനിടയിൽ അദ്ദേഹം പുരുഷ നർത്തകർക്കായി പുതിയ നിർദ്ദേശങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു.
ജീവചരിത്രം
തിരുത്തുക_photographed_at_Krasnoe_Selo,_summer_1907.jpg)
റഷ്യൻ സാമ്രാജ്യത്തിലെ (ഇപ്പോൾ ഉക്രെയ്ൻ) കീവിലാണ് 1889 [1][6] അല്ലെങ്കിൽ 1890-ൽ[2] പോളിഷ് വംശജരും സഞ്ചാര നർത്തകരായ ടോമാസ് നിയാസ്കി (ജനനം: 7 മാർച്ച് 1862), എലിയോനോറ ബെറെഡ (ജനനം: ഡിസംബർ 28, 1856) എന്നീ മാതാപിതാക്കൾക്ക് വാസ്ലാവ് നിജിൻസ്കി ജനിച്ചു. നിജിൻസ്കിയെ വാഴ്‌സയിൽ നാമകരണം ചെയ്തു. അദ്ദേഹം സ്വയം പോളിഷ് ആണെന്ന് സ്വയം തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു. മാതാപിതാക്കളോടൊപ്പം റഷ്യയുടെ ഉൾഭാഗത്താണ് വളർന്നതെങ്കിലും പോളിഷ് സംസാരിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന് പ്രയാസമായിരുന്നു.[7]
എലീനോറയും അവളുടെ രണ്ട് സഹോദരന്മാരും രണ്ട് സഹോദരിമാരും കുട്ടിയായിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ അനാഥരായി. വാർസയിലെ ഗ്രാൻഡ് തിയറ്റർ ബാലെയിൽ (പോളിഷ്: ടീറ്റർ വീൽക്കി) അധികമായി ഉപജീവനമാർഗ്ഗം നേടാൻ തുടങ്ങിയ അവൾ പതിമൂന്നാം വയസ്സിൽ കമ്പനിയിൽ പൂർണ്ണ അംഗമായി. 1868-ൽ അവളുടെ കഴിവുകൾ കണ്ടെത്തി. സോളോ നർത്തകിയായി അവൾ കീവിലേക്ക് മാറി. ടോമാസ് നിയാസ്കിയും വിയൽക്കി തിയേറ്റർ സ്കൂളിൽ ചേർന്നു. അവിടെ ഒരു സോളോയിസ്റ്റായി. പതിനെട്ടാം വയസ്സിൽ അദ്ദേഹം ഒഡെസ തിയേറ്ററുമായി ഒരു സോളോയിസ്റ്റ് കരാർ സ്വീകരിച്ചു. 1884 മെയ് മാസത്തിൽ വിവാഹിതരായ ഇരുവരും യാത്രാ സെറ്റോവ് ഓപ്പറ കമ്പനിയിൽ ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ചു. ടോമാസ് പ്രധാന നർത്തകനും എലനോറ സോളോയിസ്റ്റുമായിരുന്നു. മക്കളായ സ്റ്റാനിസ്ലാവ് (ജനനം: 1886 ഡിസംബർ 29, ടിഫ്ലിസിൽ), വാസ്ലാവ്, മകൾ ബ്രോനിസ്ലാവ ('ബ്രോണിയ', ജനനം 8 ജനുവരി 1891 മിൻസ്കിൽ) എന്നീ മൂന്ന് മക്കളുണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ എലനോറ പര്യടനവും നൃത്തവും തുടർന്നു. അവൾക്ക് വിഷാദരോഗം പിടിപെട്ടു. ഇത് മകൻ വാസ്ലാവ് മറ്റൊരു രൂപത്തിൽ പങ്കിട്ട ഒരു ജനിതക ദുർബലതയായിരിക്കാം. [1] രണ്ട് ആൺകുട്ടികളും അവരുടെ പിതാവിൽ നിന്ന് പരിശീലനം നേടി. 1894-ൽ ഒഡെസയിൽ ഒരു അമേച്വർ ഹോപാക് നിർമ്മാണത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടു.[8]
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Joan Acocella (14 January 1999). "Secrets of Nijinsky". New York Review of Books.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 "Vaslav Nijinsky". Encyclopedia of World Biography. Encyclopedia.com. 2004.
- ↑ Nijinsky, Vaslaw, 1890-1950. (2006). The diary of Vaslav Nijinsky. Acocella, Joan Ross. (Unexpurgated ed ed.). Urbana: University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-07362-5. OCLC 63277817.
{{cite book}}:|edition=has extra text (help)CS1 maint: multiple names: authors list (link) CS1 maint: numeric names: authors list (link) - ↑ Vaslav Nijinsky
- ↑ Albright 2004, പുറം. 19
- ↑ Joan Acocella, ed. (2006) [1998]. The Diary of Vaslav Nijinsky. University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-07362-5.
- ↑ Sarzyński, Piotr (2000). "Popołudnie fauna". Polityka. Vol. 19, no. 2244. Poland (published 6 May 2000).
- ↑ Parker 1988, പുറങ്ങൾ. 19–22, 28
ഉറവിടങ്ങൾ
തിരുത്തുക- Albright, Daniel (2004). Modernism and Music: An Anthology of Sources. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-01267-4.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Bergamini, John (1969) The Tragic Dynasty: A History of the Romanovs, pg. 430. Konecky and Konecky. ISBN 1-56852-160-X
- Buckle, Richard (1971). Nijinsky. The Trinity Press. ISBN 0297-00452-2.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Buckle, Richard (1979). Diaghilev. London: Weidenfeld & Nicolson. ISBN 978-0-297-77506-5.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Gold, Arthur; Fitzdale, Robert. Misia, the life of Misia Sert.
- Kolb, Alexandra (2009) "Nijinsky's Images of Homosexuality: Three Case Studies". Journal of European Studies 39/2, pp. 147–171
- Kopelson, Kevin (1997) The Queer Afterlife of Vaslav Nijinsky. Stanford University Press. ISBN 0-8047-2950-6
- Moore, Lucy (2013), Nijinsky: a Life, Profile.
- Nijinsky, Waslaw (January 1999). Joan Acocella (ed.). The Diary of Vaslav Nijinsky: Unexpurgated Edition. Farrar Straus Giroux. ISBN 978-0-374-13921-6.
- Nijinsky, Romola (1934). Nijinsky. Simon and Schuster. (ghostwritten by Lincoln Kirstein)
- Ostwald, Peter F. (1991). Vaslav Nijinsky, A Leap into Madness. London: Robson Books Ltd. ISBN 086051711-X.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Parker, Derek (1988). Nijinsky: God of the Dance. Wellingborough, England: Thorsons Publishing Group. ISBN 978-1-85336-032-9.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help)
പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ
തിരുത്തുക
- Works by or about വാസ്ലാവ് നിജിൻസ്കി at Internet Archive
- Vaslav Nijinsky, Chapter One, The Diary of Vaslav Nijinsky/ Unexpurgated Edition, Edited by Joan Acocella, Farrar, Straus and Giroux, 1998, online February 1999
- Joan Acocella, "The Faun", The New Yorker, 29 June 2009
- Vaslav Nijinsky: Creating A New Artistic Era Vaslav, New York Public Library.
- Bridget Lowe, ″At the Autopsy of Vaslav Nijinsky″, New Republic, 20 April 2010
- The Diaries of Vaslav Nijinsky (2001) ഇന്റർനെറ്റ് മൂവി ഡാറ്റാബേസിൽ
- Nijinsky: Unfinished Project (1970) ഇന്റർനെറ്റ് മൂവി ഡാറ്റാബേസിൽ