പക്കോക്കു

മ്യാൻമറിലെ മാഗ മേഖലയിലെ ഏറ്റവും വലിയ നഗരമാണ് പക്കോക്കു (ബർമീസ്: ပခုက္ကူမြို့, [pəkʰoʊʔkù]). ഇരാവതി നദിയ്ക്കരികെ ബരാന് 30 കിലോമീറ്റർ വടക്കുകിഴക്കായി ഈ നഗരം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. പക്കോക്കു, പക്കോക്കു ടൗൺഷിപ്പ്, പക്കോക്കു ജില്ല, ഗംഗാവ് ജില്ല എന്നിവയുടെ ഭരണം നടത്തുന്നു. ഇന്ത്യ-മ്യാൻമർ-തായ്ലാന്റ് ട്രലെറ്ററൽ ഹൈവേയുടെ ഭാഗമായ പക്കോക്കു പാലം, മ്യാൻമറിലെ ഏറ്റവും ദൈർഘ്യമേറിയ പാലമാണ്. ഇത് പക്കോകു വിമാനത്താവളത്തിന്റെ വാസസ്ഥാനമാണ്.

പക്കോക്കു ပခုက္ကူမြို့
City
Myanma transcription(s)
• Burmese	pa.hkukku mrui.
പക്കോക്കു Location in Myanmar
Coordinates: 21°20′N 95°54′E
Country	Myanmar
Region	ഫലകം:Country data Magway Region
District	Pakokku District
Township	Pakokku Township
ജനസംഖ്യ  (2014)
• City	322,154
• നഗരപ്രദേശം	107,557
• മെട്രോപ്രദേശം	214,597
സമയമേഖല	UTC+6.30 (MST)

പക്കോക്ക് കമ്പ്യൂട്ടർ യൂണിവേഴ്സിറ്റി, പക്കോക്ക് എഡ്യൂക്കേഷൻ കോളേജ്, പക്കോക്ക് ടെക്നോളജിക്കൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റി, പക്കോക്ക് യൂണിവേഴ്സിറ്റി എന്നിവയുടെ സ്ഥാനമാണ് നഗരം. തിഹോ ഷിൻ പഗോഡ (ശ്രീലങ്കൻ പഗോഡയുടെ പ്രഭു), ഷ്വേ കു പഗോഡ, ഷ്വേ മൊത്താവ് പഗോഡ, ഷ്വേ തന്ത് ടിറ്റ്, ഫൗങ് താവ് ഊ പഗോഡ എന്നിവയാണ് പക്കോക്കിലെ പ്രശസ്തമായ പഗോഡകൾ. അപ്പർ മ്യാൻമറിലെ ഏറ്റവും വലിയ അരി വിപണി നഗരം കൂടിയാണ് പക്കോക്ക്.

ചരിത്രം

ബ്രിട്ടീഷ് അധിനിവേശത്തിന് മുമ്പ്, പക്കോക്ക് ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമവും പഖാങ്‌ഗി, ബഗാൻ ജില്ലകളുടെ ഭാഗവുമായിരുന്നു. 1885 നവംബർ 29-ന് ബ്രിട്ടീഷുകാർ അപ്പർ ബർമ്മ കീഴടക്കി. 1887 ഡിസംബർ 1-ന് ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യ ഗവൺമെന്റ് പക്കോക്ക് മുനിസിപ്പൽ സ്ഥാപിച്ചു. 1887 ഡിസംബർ 21-ന് ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യാ ഗവൺമെന്റ് പക്കോക്ക് 1,985 ജനസംഖ്യയുള്ള പഖാങ്കി ജില്ലയിലെ ഒരു പട്ടണമായി ഉത്തരവിട്ടു. ബ്രിട്ടീഷ് ഗവൺമെന്റിന്റെ ഓർഡർ ഡിഗ്രി (201) പ്രകാരം, പഖാംഗി ജില്ല നിർത്തലാക്കുകയും 1888 ജൂലൈ 21-ന് പക്കോക്കു ജില്ല സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു. 1901-ൽ പക്കോക്കിലെ ജനസംഖ്യ 19,456 ആയിരുന്നു. 13 വർഷത്തിനിടയിൽ, പക്കോക്കുവിന്റെ ജനസംഖ്യയും വികസനവും അതിവേഗം വർദ്ധിച്ചു.

1896-ൽ പക്കോക്ക് പക്കോക്ക് ഹിൽ ട്രാക്‌ട്‌സ് ഡിസ്ട്രിക്റ്റുകളുടെ തലസ്ഥാന നഗരമായി മാറി. അതിന്റെ ഭരണത്തിൻ കീഴിലുള്ള പ്രദേശങ്ങളിൽ പക്കോക്കു ജില്ല, പലേത്വ ടൗൺഷിപ്പിന് പുറത്തുള്ള ചിൻ സംസ്ഥാനം, ഗംഗാവ് ജില്ല, നാഗ സ്വയംഭരണ മേഖല, നാഗാലാൻഡ്, മിസോറാം, ത്രിപുര, മണിപ്പൂർ, ഷില്ലോങ് ടൗൺഷിപ്പിന് പുറത്ത് മേഘാലയ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.

1930-ന്റെ ആദ്യ മാസങ്ങളിൽ, ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് ബർമ്മയുടെ കൊളോണിയൽ വേർപിരിയലിനായുള്ള രാഷ്ട്രീയ പ്രസംഗങ്ങൾ ശ്വേഗു പഗോഡയിൽ നടന്നു. 1930 നവംബർ 7-ന് യു എൽവിൻ പക്കോക്കിന്റെ പുതിയ മേയറായി നിയമിതനായി. 1930 ഡിസംബർ 10-ന് പക്കോക്ക് മുനിസിപ്പൽ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടന്നു. 1931 മാർച്ച് 22-ന് അതിരാവിലെ പക്കോക്കിൽ കനത്ത തീ പടർന്നു. മൂവായിരത്തിലധികം ആളുകൾ ഭവനരഹിതരായി. അതിനാൽ പക്കോക്കു അഗ്നിശമനസേന 1931 ഏപ്രിൽ 7 ന് സ്ഥാപിതമായി.

1948-ൽ ബർമ്മ സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയപ്പോൾ, പക്കോക്ക് ഹിൽ ട്രാക്‌ട്‌സ് ഡിസ്ട്രിക്റ്റുകൾ രണ്ട് വിഭാഗങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടു. പക്കോക്കു ജില്ല, ഗംഗാവ് ജില്ല, നാഗ സ്വയംഭരണ മേഖല, ചിൻ സംസ്ഥാനം എന്നിവ ബർമ്മയുടെ ഭാഗവും നാഗാലാൻഡ്, മിസോറാം, ത്രിപുര, മണിപ്പൂർ, മേഘാലയ എന്നിവ ഇന്ത്യയുടെ ഭാഗവും ആയി മാറി.

1947-ലെ ബർമയുടെ ഭരണഘടന പ്രകാരം, 1948-ൽ രണ്ട് ജില്ലകളുമായി പക്കോക്കു പ്രവിശ്യ സ്ഥാപിതമായി. 11 ടൗൺഷിപ്പുകളുള്ള പക്കോക്കു ജില്ലയും കാൻപെറ്റ്‌ലെറ്റ് ജില്ലയുമാണ് അവ. പക്കോക്ക്, കാൻപെറ്റ്‌ലെറ്റ്, യെസാഗ്യോ, പോക്ക്, സെയ്ക്ഫ്യു, മൈയിംഗ്, ഗംഗാവ്, ഹ്റ്റിലിൻ, സോ, മിൻഡാറ്റ്, മതുപി എന്നിവയാണ് ടൗൺഷിപ്പുകൾ. 1949-ൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് വിമതർ പക്കോക്ക് പിടിച്ചടക്കുകയും 1955 വരെ സർക്കാർ സൈന്യം മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. 1958-ൽ കാൻപെറ്റ്‌ലെറ്റ് ജില്ലയുടെ പേര് മിണ്ടാറ്റ് ജില്ലയായി മാറ്റുകയും കാൻപെറ്റ്‌ലെറ്റ് ജില്ലയുടെ തലസ്ഥാനം കാൻപെറ്റ്‌ലെറ്റിൽ നിന്ന് മിണ്ടാട്ടിലേക്ക് മാറ്റുകയും ചെയ്തു. പ്രവിശ്യയുടെ തലസ്ഥാനം പക്കോക്കു ആയിരുന്നു.