വിക്കിപീഡിയ

നമിത ഗോഖലെ

ഇന്ത്യയിലെ ഒരു എഴുത്തുകാരന്‍

ഒരു ഇന്ത്യൻ എഴുത്തുകാരിയും എഡിറ്ററും ഫെസ്റ്റിവൽ ഡയറക്ടറും പ്രസാധകയുമാണ് നമിത ഗോഖലെ (ജനനം: 1956). അവരുടെ ആദ്യ നോവൽ, പാരോ: ഡ്രീംസ് ഓഫ് പാഷൻ 1984 ൽ പുറത്തിറങ്ങി, അതിനുശേഷം അവർ ഫിക്ഷനും നോൺ ഫിക്ഷനും എഴുതുകയും നോൺ ഫിക്ഷൻ ശേഖരങ്ങൾ എഡിറ്റ് ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. ദൂരദർശൻ ഷോ കിതാബ്‌നാമ: ബുക്‌സ് ആൻഡ് ബിയോണ്ട് എന്ന പരിപാടിയുടെ ആശയരൂപീകരണം നിവ്വഹിച്ച് അവതരിപ്പിച്ച അവർ ജയ്പൂർ ലിറ്ററേച്ചർ ഫെസ്റ്റിവലിന്റെ സ്ഥാപകയും സഹസംവിധായകയുമാണ്. 2021 ലെ കേന്ദ്ര സാഹിത്യഅക്കാദമി പുരസ്കാരം അവർ നേടി.[1]

നമിത ഗോഖലെ
നമിത ഗോഖലെ
നമിത ഗോഖലെ
ജനനം1956
ലക്നൗ, ഉത്തർ പ്രദേശ്, ഇന്ത്യ
തൊഴിൽഎഴുത്തുകാരി, എഡിറ്റർ, ഫെസ്റ്റിവൽ ഡയറക്ടർ, പ്രസാധക
ദേശീയതഭാരതീയ
വെബ്സൈറ്റ്
www.namitagokhale.in

ആദ്യകാല ജീവിതവും വിദ്യാഭ്യാസവും

തിരുത്തുക

1956 ൽ ഉത്തർപ്രദേശിലെ ലഖ്‌നൗവിലാണ് ഗോഖലെ ജനിച്ചത്.[2] നൈനിറ്റാളിൽ അമ്മായിമാരും മുത്തശ്ശി ശകുന്തള പാണ്ഡേയുമാണ് അവരെ വളർത്തിയത്.[3][4][2] ഡൽഹി യൂണിവേഴ്സിറ്റി ജീസസ് ആൻഡ് മേരി കോളേജിൽ ഇംഗ്ലീഷ് സാഹിത്യം പഠിച്ച അവർ, 18-ആം വയസ്സിൽ[5] രാജീവ് ഗോഖലെയെ വിവാഹം കഴിച്ചു. വിദ്യാർത്ഥിയായിരിക്കുമ്പോൾ അവർക്ക് രണ്ട് പെൺമക്കളുണ്ടായിരുന്നു. [2] ജെഫ്രി ചോസറിന്റെ രചനകളെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു കോഴ്‌സിൽ പങ്കെടുക്കാൻ അവർ വിസമ്മതിക്കുകയും [2] 26 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ സർവകലാശാലയിൽ [6] നിന്ന് പിരിച്ചുവിടുകയും ചെയ്തു. നാൽപ്പതാം വയസ്സിൽ അവർ ക്യാൻസറിനെ അതിജീവിക്കുകയും, ഭർത്താവ് മരിക്കുകയും ചെയ്തു. [2]

കരിയർ

തിരുത്തുക

വിദ്യാർത്ഥിയായിരിക്കെ, 17-ാം വയസ്സിൽ,[7] ഗോഖലെ 1970-കളിലെ ഫിലിം മാഗസിൻ സൂപ്പർ എഡിറ്റുചെയ്യാനും നിയന്ത്രിക്കാനും തുടങ്ങി, 1980-കളുടെ തുടക്കത്തിൽ അത് അടച്ചുപൂട്ടുന്നത് വരെ ഏഴ് വർഷത്തോളം മാസിക പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നത് തുടർന്നു.[8][6][2] സൂപ്പർ ക്ലോസ് ചെയ്ത ശേഷം, അവരുടെ ആദ്യ നോവലായി മാറിയ കഥ എഴുതാൻ തുടങ്ങി. [6]

തന്റെ എഴുത്തുജീവിതത്തിനുപുറമെ, ദൂരദർശനുവേണ്ടി അവർ ആശയരൂപപ്പെടുത്തിയ ബഹുഭാഷാ പുസ്തകപ്രദർശനമായ കിതാബ്നാമ: ബുക്‌സ് ആൻഡ് ബിയോണ്ട് എന്നതിന്റെ നൂറ് എപ്പിസോഡുകൾക്ക് ഗോഖലെ ആതിഥേയത്വം വഹിച്ചു.[9][2][10] 2013-ൽ ദി ഹിന്ദുവിനു വേണ്ടി എഴുതിയ രക്ഷാ കുമാർ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, " കിതാബ്നാമ വിവിധ ഭാഷകളിൽ നിന്നുള്ള സമ്മാന ജേതാക്കളെ അവരുടെ കൃതികളെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കാൻ ക്ഷണിച്ചുകൊണ്ട് ഇന്ത്യൻ സാഹിത്യത്തിന്റെ ബഹുഭാഷാ വൈവിധ്യം പ്രദർശിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ടെക്‌നിക്കൽ റൈറ്റിംഗ്, സെൽഫ് ഹെൽപ്പ് ബുക്കുകൾ എന്നിവയാൽ പുസ്തകശാലകൾ കീഴടങ്ങാതിരുന്ന; സാഹിത്യവും ഗുണമേന്മയുള്ള എഴുത്തും സമയനഷ്ടമായി കണക്കാക്കാതിരുന്ന; വായനയുടെ സുഖം പലർക്കും അനുഭവപ്പെട്ട; കാലത്തെ ഇത് ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു."[11]

വില്യം ഡാൽറിംപിൾ[8][12] സഞ്ജയ് കെ റോയ് എന്നിവർക്കൊപ്പം ജയ്പൂർ സാഹിത്യോത്സവത്തിന്റെ സ്ഥാപകയും സഹസംവിധായകനുമാണ് ഗോഖലെ.[13][2] ഭൂട്ടാനിലെ 'മൗണ്ടൻ എക്കോസ്' സാഹിത്യോത്സവത്തിന്റെ ഉപദേശക കൂടിയായിരുന്നു അവർ.[7] 2002 ലെ 'ഇന്റർനാഷണൽ ഫെസ്റ്റിവൽ ഓഫ് ഇന്ത്യൻ ലിറ്ററേച്ചർ-നീമ്രാണ', 2006-ലെ 'ദി ആഫ്രിക്ക ഏഷ്യ ലിറ്റററി കോൺഫറൻസ്' എന്നിവ അവർ ആവിഷ്കരിച്ചു. കലയ്ക്കും സാഹിത്യത്തിനുമുള്ള ഹിമാലയൻ എക്കോ കുമയോൺ ഫെസ്റ്റിവൽ അല്ലെങ്കിൽ അബോട്ട്സ്ഫോർഡ് ലിറ്റററി വീക്കെന്റ് എന്നിവയ്ക്കും ഗോഖലെ ഉപദേശം നൽകുന്നു.

2010 മുതൽ 2012 വരെ, ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ നിന്ന് സമകാലിക സാഹിത്യം എട്ട് യുനെസ്കോ ഭാഷകളിലേക്ക് വിവർത്തനം ചെയ്യാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ള ഒരു പ്രോജക്റ്റിനായി, ഇന്ത്യാ ഗവൺമെന്റിന്റെ സാംസ്കാരിക മന്ത്രാലയത്തിന്റെ സംരംഭമായ ഇന്ത്യൻ ലിറ്ററേച്ചർ എബ്രോഡ് (ILA) യുടെ കമ്മിറ്റി അംഗമായി അവർ യാത്ര ചെയ്യുകയും ഭരണപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ സർക്കാർ ധനസഹായം നൽകാത്തതിനെത്തുടർന്ന്, ജയ്പൂർ സാഹിത്യോത്സവത്തിന്റെ പ്രസിദ്ധീകരണ മുദ്രയായ ജയ്പൂർ ബുക്ക്മാർക്കിനൊപ്പം പ്രവർത്തിക്കാനുള്ള തന്റെ ശ്രമങ്ങൾ അവർ ഉപേക്ഷിച്ചു.[14]

നീത ഗുപ്തയ്‌ക്കൊപ്പം 2005-ൽ സ്ഥാപിതമായ, ഇംഗ്ലീഷ്, ഹിന്ദി, ഇന്ത്യൻ പ്രാദേശിക ഭാഷകളിലെ ക്രിയാത്മക രചനകളിലും വിവർത്തനങ്ങളിലും വൈദഗ്ദ്ധ്യമുള്ള ബഹുഭാഷാ പ്രസിദ്ധീകരണ കമ്പനിയായ യാത്രാ ബുക്‌സിന്റെ സഹ-സ്ഥാപക-സംവിധായക കൂടിയാണ് അവർ.[2][5]

സ്വാധീനങ്ങൾ

തിരുത്തുക

2017-ൽ ദി ഹിന്ദുവിന്റെ ആർ കൃതികയ്ക്ക് നൽകിയ അഭിമുഖത്തിൽ, തന്റെ എഴുത്തിലെ സ്വാധീനങ്ങളെ "വളരെ വഞ്ചനാപരമായ കാര്യങ്ങൾ" എന്ന് ഗോഖലെ വിശേഷിപ്പിച്ചു. പുസ്‌തകങ്ങൾക്കും ആശയങ്ങൾക്കും പ്രതികരണങ്ങൾ ഉണ്ടാകാൻ വളരെ സമയമെടുക്കും എന്ന് അവർ കൂട്ടിച്ചേർത്തു. അവർ തൻറെ എഴുത്തുകളുടെ സ്വാധീനമായി കണക്കാക്കുന്നത് പ്രധാനമായും ദി ടെയിൽ ഓഫ് ജെൻജിയും ഒപ്പം "ടോൾസ്റ്റോയ്, ദസ്തയേവ്സ്കി, മ്യൂറിയൽ സ്പാർക്ക്, കാളിദാസൻ" എന്നിവരും ആണ്ന്ന് പറയുന്നു. [9] 1998-ൽ, നളിനി ഗാംഗുലി ഇന്ത്യാ ടുഡേയ്‌ക്ക് വേണ്ടി എഴുതിയത് "അവരുടെ എല്ലാ സൃഷ്ടികളും ഒരു കുമയൂണി ബ്രാഹ്മണ പെൺകുട്ടിയെന്ന നിലയിൽ അവരുടെ വ്യക്തിത്വത്തിൽ കുടുങ്ങിയതായി തോന്നുന്നു," എന്നാണ്, ഗോഖലെ "ലോകത്തെ നോക്കുന്ന എന്റെ രീതി ആ പ്രാഥമിക സ്വത്വത്തിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നു" എന്ന് പറയുന്നു. 2010-ൽ, നിത സത്യേന്ദ്രൻ ദി ഹിന്ദുവിനു വേണ്ടി എഴുതിയത് "രചയിതാവ് ഇന്ത്യൻ പുരാണങ്ങളിൽ "അതീവ ആകൃഷ്ടയാണ്, അവരുടെ ധാരാളം പുസ്തകങ്ങൾ അതിലെ കഥകളിൽ നിന്നും കഥാപാത്രങ്ങളിൽ നിന്നും പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ടിട്ടുണ്ട്" എന്നാണ്. ദി ബുക്ക് ഓഫ് ശിവ (ശൈവ തത്ത്വചിന്ത), കുട്ടികൾക്കായി മഹാഭാരതത്തിന്റെ ചിത്രീകരിച്ച പതിപ്പ് തുടങ്ങിയ പുസ്തകങ്ങൾ എഴുതുന്നതിലേക്കും ഇത് അവരെ നയിച്ചു എന്ന് അദ്ദേഹം പറയുന്നു.

സ്വീകരണം

തിരുത്തുക

ഹാർമണി മാഗസിൻ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ഗോഖലെ 1984-ൽ പാരോ: ഡ്രീംസ് ഓഫ് പാഷൻ എന്ന സാമ്പ്രദായികമല്ലാത്ത ഒരു സാമൂഹിക ആക്ഷേപഹാസ്യത്തിലൂടെ സാഹിത്യരംഗത്ത് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു എന്നാണ്. 2014-ൽ മിന്റിനായി എഴുതിയ സോമക് ഘോഷാൽ, ഈ നോവലിനെ "ബോംബെയിലും (ഇപ്പോൾ മുംബൈ) ഡൽഹിയിലും ഉള്ള സമ്പന്നരുടെയും പ്രശസ്തരുടെയും അധഃപതിച്ച അസ്തിത്വത്തിന്റെ ചരിത്രരേഖ" എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു, "ഇത് ഇന്ത്യയിൽ ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ അത് ഭീതിയും രോഷവും വിളിച്ചുവരുത്തി എന്ന് അവർ എഴുതുന്നു.[6] കുറച്ചുപേർ അതിന്റെ നർമ്മം തിരിച്ചറിഞ്ഞതായി തോന്നുന്നു," കൂടാതെ "ഇന്ത്യൻ മാതാപിതാക്കൾ തങ്ങളുടെ കുട്ടികളെ പുസ്തകം തൊടുന്നത് വിലക്കിയപ്പോൾ പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിൽ പ്രതികരണം തികച്ചും വിപരീതമായിരുന്നു, അവിടെ അത് പൾപ്പ്, ഫിക്ഷൻ എന്നതിലുപരി സാഹിത്യ സൃഷ്ടിയായി അത് സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടു" അവർ എഴുതി.[6] 2020-ലെ പ്രസ് ട്രസ്റ്റ് ഓഫ് ഇന്ത്യ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ഇത് "ഒരു കൾട്ട് ക്ലാസിക് ആയി തുടരുന്നു."[15] ഇത് പിന്നീട് 2018-ൽ ഇരട്ട പതിപ്പ് ഡബിൾ ബിൽ: പ്രിയ ആൻഡ് പാരോ ആയി വീണ്ടും പുറത്തിറക്കി.[16] സോമക് ഘോഷാൽ, 2014-ൽ മിന്റിനു വേണ്ടി എഴുതിയത്, 2011-ലെ തുടർച്ചയായ പ്രിയ: ഇൻ ഇൻക്രെഡിബിൾ ഇന്ത്യ,[17][18] പാരോ പോലെ "സ്വീകാര്യമായില്ല" എന്നാണ്. [6] ഇന്ത്യാ ടുഡേയ്‌ക്ക് വേണ്ടി കിശ്വർ ദേശായിയുടെ പ്രിയയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു നിരൂപണം ഹ്യൂമറസ് എന്ന് പ്രസ്താവിക്കുന്നു.[19] 2011-ൽ ദി ഹിന്ദുവിനായുള്ള ഒരു അവലോകനത്തിൽ, ശ്രാവസ്തി ദത്ത, പ്രിയ "ഞെട്ടിക്കുന്നില്ല, കാരണം, പുസ്തകങ്ങളിലോ സിനിമകളിലോ ലൈംഗികത എല്ലായിടത്തും ഉണ്ട്" എന്ന് എഴുതി.[20]

1994-ൽ ഗോഖലെ ഗോഡ്‌സ് ഗ്രേവ്‌സ് ആൻഡ് ഗ്രാൻഡ്‌മദർ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു, ഇന്ത്യാ ടുഡേയിലെ സുഭാഷ് കെ ഝാ ഇതിനെ വിശേഷിപ്പിച്ചത് "രണ്ട് കാര്യങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധേയമാണ് എന്നാണ്. ഒന്നാമതായി, ഒരു ആധുനിക കെട്ടുകഥയുടെ ഘടന, ഏറ്റവും വിരോധാഭാസത്താൽ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്നു. രണ്ടാമതായി, കൃത്രിമത്വം ഉപയോഗിച്ച്, ഒരു കാഷ്വൽ എന്റർപ്രൈസസ് എന്ന നിലയിൽ ബൂർഷ്വാ വർഗ്ഗത്തിന്റെ കോട്ടയെ തകർത്തുകൊണ്ട് വേഗത്തിൽ സമ്പന്നരാകുന്ന ഇന്ത്യൻ മഹാനഗരങ്ങളിലെ താഴേത്തട്ടിലുള്ള മൊബൈൽ ക്ലാസ് കുടിയേറ്റ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അതിന്റെ തിരച്ചിൽ" എന്നിവയാണ്.[20] ഇത് പിന്നീട് ഒരു സംഗീത നാടകമായി രൂപാന്തരപ്പെടുത്തി. 

1998-ൽ ഗോഖലെ മൗണ്ടൻ എക്കോസ്: റെമിനിസെൻസസ് ഓഫ് കുമയൂണി വിമൻ എന്ന നോൺ ഫിക്ഷൻ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. അത് നാല് സ്ത്രീകളുടെ ജീവിതത്തിലൂടെ കുമയൂണി ജീവിതരീതിയെ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുന്ന ഒരു പുസ്തകമാണ്.[3][21] ഇതിനെക്കുറിച്ച് നിത സത്യേന്ദ്രൻ 2010-ൽ ദി ഹിന്ദുവിനു വേണ്ടി എഴുതിയത് "ശക്തരായ സ്ത്രീകളുടെ കഥകൾ" എന്നാണ്.[8]

ദ ഹിന്ദുവിൽ ഡാനിയേൽ പഗാനി 2014-ൽ ഗോഖലെ എഡിറ്റ് ചെയ്ത ട്രാവലിംഗ് ഇൻ, ട്രാവലിംഗ് ഔട്ട് എന്ന പുസ്തകത്തെ വിവരിച്ചത് "ഏഷ്യയിൽ നിന്ന് അമേരിക്കയിലേക്കും യൂറോപ്പിലേക്കും വായനക്കാരനെ കൊണ്ടുപോകുന്ന സാഹചര്യങ്ങളും യാത്ര ചെയ്യാനുള്ള വ്യത്യസ്ത വഴികളും കണ്ടെത്തുന്ന ഒരു ഉപന്യാസ ശേഖരം" എന്നാണ്.[22] ഓരോ എഴുത്തുകാരനും തന്റെ വ്യക്തിപരമായ അനുഭവം പങ്കുവെക്കുന്നു, കഥകൾ പരസ്പരം വളരെ വ്യത്യസ്തമാണ് - കാട്ടിൽ മാവോയിസ്റ്റ് ഗറില്ലകളുമായുള്ള അസാധാരണമായ ഏറ്റുമുട്ടലുകൾ മുതൽ പാശ്ചാത്യ നഗരങ്ങളിൽ കുടിയേറ്റക്കാർ നേരിടുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ വരെ," "വിശദാംശങ്ങളിൽ സമ്പന്നമാണെങ്കിലും, ചില കഥകൾ ചുരുക്കി എഴുതുന്നതിലൂടെ വായനക്കാർക്ക് കൂടുതൽ അറിയാനുള്ള ആഗ്രഹം ഉണ്ടാക്കുന്നു" പഗാനി എഴുതുന്നു.

അവരുടെ നോവൽ തിങ്സ് ടു ലീവ് ബിഹൈൻഡ് 2016 ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.[23] ഷഹനാസ് സിഗൻപോറിയ വോഗ് ഇന്ത്യക്ക് വേണ്ടി എഴുതുന്നത്, "മുതിർന്ന പ്രസാധകയും, പ്രഗത്ഭയായ എഴുത്തുകാരിയും, ജയ്പൂർ സാഹിത്യോത്സവത്തിന്റെ സ്ഥാപക-സംവിധായകയും, ഭൂട്ടാനിലെ മൗണ്ടൻ എക്കോസിന്റെ ഉപദേശകയും ആയ നമിത ഗോഖലെയുടെ ഏറ്റവും പുതിയ നോവൽ ഇതുവരെയുള്ളതിൽ അവരുടെ ഏറ്റവും മികച്ചതായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു" എന്നാണ്.[24] ദ ബുക്ക് ഓഫ് ഷാഡോസ്, എ ഹിമാലയൻ ലവ് സ്‌റ്റോറി എന്നിവയ്ക്ക് ശേഷം ഹിമാലയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഗോഖലെയുടെ പുസ്തകങ്ങളുടെ ട്രൈലോജിയിലെ മൂന്നാമത്തേതാണ് തിംഗ്‌സ് ടു ലീവ് ബിഹൈൻഡ് എന്ന് സ്‌ക്രോൾ ഡോട്ട് ഇൻക്ക് വേണ്ടി രക്ഷന്ദ ജലീൽ എഴുതുന്നു. മുൻ പുസ്തകങ്ങളിലെന്നപോലെ, നൈനീറ്റലിലെയും അൽമോറയിലെയും ചുറ്റുപാടുമുള്ള കുന്നുകളുടെയും ഡാലുകളുടെയും ഏറ്റവും ഉജ്ജ്വലമായ ചിത്രങ്ങൾ വരയ്ക്കുന്നതിൽ അവർ വീണ്ടും തന്റെ ശക്തി പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. ചെറിയ വിശദാംശങ്ങൾക്കായുള്ള അവരുടെ കണ്ണും, ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് മെമ്മറിയും കുട്ടിക്കാലത്ത് അവരുടെ മുത്തശ്ശിയിൽ നിന്നും മുത്തശ്ശിമാരിൽ നിന്നും കേട്ട കഥകളും വായനക്കാരന്റെ അകക്കണ്ണിന് മുന്നിൽ ഒരു വെർച്വൽ ടാബ്ലോ സൃഷ്ടിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു."[25][26] "1840 നും 1912 നും ഇടയിൽ കുമയോൺ കുന്നുകളിൽ നടക്കുന്ന സംഭവങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പരയിലെ മൂന്നാമത്തേതാണ് ഈ നോവൽ" എന്നും "ഗോഖലെയുടെ സ്വന്തം കുടുംബത്തിന്റെ, പ്രത്യേകിച്ച് അതിലെ സ്ത്രീ അംഗങ്ങളുടെ അനുഭവങ്ങൾ കഥകളീൽ ഉണ്ടെന്നും ശ്രേയ റോയ് ചൗധരി ദി ടൈംസ് ഓഫ് ഇന്ത്യക്കായി എഴുതുന്നു.[27] കിതാബിനായുള്ള ഒരു അവലോകനത്തിൽ,[28] "സമൂഹത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗത്തിന്റെയും പുരുഷാധിപത്യ പ്രവർത്തനത്തിലേക്ക് രചയിതാവ് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നതായി തോന്നുന്നു എന്ന് ഡോ. പല്ലവി നാരായൺ എഴുതുന്നു. സൗകര്യപൂർവ്വം സ്ത്രീകളെ ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ട് പുരുഷന്മാരുടെ ചരിത്രങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ അവരെ നിഴൽ രൂപങ്ങളായി ചിത്രീകരിക്കുന്നു എന്ന് പല്ലവി കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു.[29]

അവരുടെ ആദ്യത്തെ YA ഫിക്ഷൻ പുസ്തകം ലോസ്റ്റ് ഇൻ ടൈം 2017 ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു, ദി ഹിന്ദുവിലെ ആർ കൃതിക "ടൈം ട്രാവൽ, സൗഹൃദം, നഷ്ടം, പ്രണയം എന്നിവയുടെ മനോഹരമായ കഥ" എന്ന് ഇതിനെ വിശേഷിപ്പിച്ചു.[9]

കൃതികൾ

തിരുത്തുക

ഫിക്ഷൻ

തിരുത്തുക
  • പാരോ: ഡ്രീംസ് ഓഫ് പാഷൻ, 1984
  • ഗോഡ്സ്, ഗ്രേവ്സ് ആൻഡ് ഗ്രാൻഡ് മദർ, 1994
  • എ ഹിമാലയൻ ലവ് സ്റ്റോറി, 1996[30]
  • ദി ബുക്ക് ഓഫ് ഷാഡോസ്, 1999
  • ശകുന്തള: ദി പ്ലേ ഓഫ് മെമ്മറി, 2005[31]
  • പ്രിയ: ഇൻ ഇൻക്രെഡിബിൾ ഇന്ത്യ, 2011
  • ദ ഹാബിറ്റ് ഓഫ് ലവ്, 2012
  • തിങ്സ് റ്റു ലീവ് ബിഹൈൻഡ്, 2016
  • ലോസ്റ്റ് ഇൻ ടൈം: ഘടോത്കച ആൻഡ് ദി ഗെയിം ഓഫ് ഇല്യൂഷൻസ്, 2017
  • ലോസ്റ്റ് ഇൻ ടൈം: എ പ്ലേ ഓൺ ദി ലൈഫ് ഓഫ് മൈക്കിൾ മധുസൂദൻ ദത്ത് (മാലാശ്രീ ലാലിനൊപ്പം എഴുതിയത്), 2020
  • ദി ബ്ലൈൻഡ് മാട്രിയാർക്ക്, 2021 ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു

നോൺ-ഫിക്ഷൻ

തിരുത്തുക
  • മൗണ്ടൻ എക്കോസ് - റെമ്നിസെൻസസ് ഓഫ് കുമയൂണി വുമൺ, 1994
  • ദി ബുക്ക് ഓഫ് ശിവ, 2000
  • ദി പഫിൻ മഹാഭാരത, 2009
  • ഇൻ സെർച്ച് ഓഫ് സീത (മാലാശ്രീ ലാലിനൊപ്പം എഡിറ്റ് ചെയ്തത്), 2009
  • ട്രാവലിംഗ് ഇൻ, ട്രാവലിംഗ് ഔട്ട് (എഡിറ്റഡ്), 2014
  • ഹിമാലയ: അഡ്വെഞ്ചേഴ്സ്, മെഡിറ്റേഷൻസ്, ലൈഫ് (റസ്കിൻ ബോണ്ടുമായി സഹകരിച്ച് എഡിറ്റ് ചെയ്തത്), 2016
  • ദ ഹിമാലയൻ ആർക്ക്: ജേണേസ് ഈസ്റ്റ് ഓഫ് സൗത്തീസ്റ്റ് (എഡിറ്റഡ്), 2018
  • ഫൈൻഡിങ് രാധ: ദ ക്വിസ്റ്റ് ഫോർ ലവ്, 2018

ബഹുമതികളും പുരസ്കാരങ്ങളും

തിരുത്തുക
  • അസം സാഹിത്യ സഭയുടെ സാഹിത്യത്തിനുള്ള 2017 ലെ ശതാബ്ദി ദേശീയ അവാർഡ്[9][2]
  • 2017-ലെ വാലി ഓഫ് വേഡ്സ് ബുക്ക് അവാർഡ്, മികച്ച ഇംഗ്ലീഷ് ഫിക്ഷൻ (തിംഗ്സ് ടു ലീവ് ബിഹൈൻഡ്)[10]
  • 2018-ലെ ഇന്റർനാഷണൽ ഡബ്ലിൻ ലിറ്റററി അവാർഡ് നീണ്ട പട്ടിക (തിംഗ്സ് ടു ലീവ് ബിഹൈൻഡ്) [2]
  • 2019-ലെ സുശീലാ ദേവി സാഹിത്യ പുരസ്‌കാരം, 'ഒരു വനിതാ എഴുത്തുകാരി എഴുതിയ മികച്ച ഫിക്ഷൻ പുസ്തകം' (തിംഗ്സ് ടു ലിവ് ബിഹൈൻഡ്)[32]
  • 2021-ലെ ഏഴാമത് യാമിൻ ഹസാരിക വുമൺ ഓഫ് സബ്‌സ്റ്റൻസ് അവാർഡ് [33]
  • 2021-ലെ സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാർഡ് തിംഗ്സ് ടു ലീവ് ബിഹൈൻഡ് എന്നതിന്[34]

അവലംബം

തിരുത്തുക
  1. ↑ "Sahitya Akademi announces awards in 20 languages". The Hindu. 30 December 2021.
  2. ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 "On the write track". Harmony - Celebrate Age Magazine. January 2018. Retrieved 19 June 2021.
  3. ↑ 3.0 3.1 Ganguly, Nalini (February 16, 1998). "Namita Gokhale and her overpowering obsession with the hills". India Today. Retrieved 18 June 2021.
  4. ↑ Gokhale, Namita (November 18, 2016). "In the shadow of the 'deodar'". Mint. Retrieved 19 June 2021.
  5. ↑ 5.0 5.1 Bhatia, Samita (June 12, 2011). "Summer of sequels". The Telegraph India. Archived from the original on June 18, 2011. Retrieved 19 June 2021.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 6.4 6.5 Ghoshal, Somak (April 12, 2014). "Lounge Loves - Paro". Mint. Retrieved 19 June 2021.
  7. ↑ 7.0 7.1 "Namita Gokhale takes potshots at elite society in new book". The Indian Express. Agencies. May 30, 2011. Retrieved 19 June 2021.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 Sathyendran, Nita (November 19, 2010). "A step beyond". The Hindu. Retrieved 19 June 2021.
  9. ↑ 9.0 9.1 9.2 9.3 Krithika, R (December 15, 2017). "In the write space". The Hindu. Retrieved 19 June 2021.
  10. ↑ 10.0 10.1 Chakrabarti, Paromita (January 14, 2018). "Reading Time: Namita Gokhale on her new novel and why the Jaipur Literature Festival is a perfect fit for Rajasthan". The Indian Express. Retrieved 19 June 2021.
  11. ↑ Kumar, Raksha (December 7, 2013). "Page turners". The Hindu. Retrieved 19 June 2021.
  12. ↑ "Festival Directors and Producer". Jaipur Literature Festival. 17 September 2013. Retrieved June 19, 2021.
  13. ↑ Ghosh, Tanushree (April 13, 2020). "'If journalists write the first draft of history from the ground, writers do it from a distance'". The Indian Express. Retrieved 19 June 2021.
  14. ↑ Sharma, Manik (April 16, 2016). "Why did India's ambitious global translations project, die prematurely?". Scroll.in. Retrieved 19 June 2021.
  15. ↑ "JLF director Namita Gokhale releases new book titled Jaipur Journals". Hindustan Times. Press Trust of India. January 25, 2020. Retrieved 19 June 2021.
  16. ↑ "Behold readers! Two timeless novels to be launched in a double-bill edition". The Indian Express. Indo-Asian News Service. April 2, 2018. Retrieved 19 June 2021.
  17. ↑ "Concept of 'Bharatiya Nari' a can of worms: Namita Gokhale". Deccan Herald. Indo-Asian News Service. May 29, 2011. Retrieved 19 June 2021. updated May 4, 2018
  18. ↑ Anand, Paro (July 4, 2011). "Climbing Shoes". Outlook. Archived from the original on 2021-07-23. Retrieved 19 June 2021.
  19. ↑ Desai, Kishwar (June 27, 2011). "This satire takes potshots at the shallow world of the elite". India Today. Retrieved 19 June 2021.
  20. ↑ 20.0 20.1 Datta, Sravasti (July 3, 2011). "On the arrival of hag-lit". The Hindu. Retrieved 19 June 2021.
  21. ↑ Sharma, Anjana (March 23, 1998). "Rescuing The Past". Outlook. Archived from the original on 2021-06-27. Retrieved 19 June 2021.
  22. ↑ Pagani, Danielle (April 2, 2014). "Meaningful travels". The Hindu. Retrieved 19 June 2021. updated May 21, 2016
  23. ↑ Doshi, Tishani (March 5, 2017). "Myth and memory from Kumaon". The Hindu. Retrieved 19 June 2021.
  24. ↑ Siganporia, Shahnaz (November 29, 2016). "Namita Gokhale's new book explores love and caste in pre-Independence India". Vogue India. Retrieved 19 June 2021.
  25. ↑ Jalil, Rakhshanda (December 17, 2016). "Namita Gokhale's new novel of the Himalayas reminds us that history cannot be separated from fiction". Scroll.in. Retrieved 19 June 2021.
  26. ↑ Etteth, Ravi Shankar (December 10, 2016). "Unsentimental poetry in prose". The New Indian Express. Archived from the original on 2022-03-22. Retrieved 19 June 2021.
  27. ↑ Chowdhury, Shreya Roy (November 26, 2016). "Namita Gokhale talks about her novel "Things to Leave Behind" at Times Lit Fest 2016". The Times of India. Retrieved 19 June 2021.
  28. ↑ Narayan, Pallavi (March 14, 2017). "Book Review: Things to leave behind by Namita Gokhale". Kitaab. Retrieved 19 June 2021.
  29. ↑ Zaidi, Annie (January 3, 2017). "Book review: Things to Leave Behind". Mint. Retrieved 19 June 2021.
  30. ↑ Moraes, Dom (November 4, 2002). "Life in Wee Nooke". Outlook. Retrieved 19 June 2021.[പ്രവർത്തിക്കാത്ത കണ്ണി]
  31. ↑ Nair, Anita (June 20, 2005). "Nymphet's Nemesis". Outlook. Retrieved 19 June 2021.[പ്രവർത്തിക്കാത്ത കണ്ണി]
  32. ↑ "Namita Gokhale wins Sushila Devi Literature Award". Financial Express. PTI. January 13, 2019. Retrieved 19 June 2021.
  33. ↑ "Author Namita Gokhale receives 7th Yamin Hazarika Woman of Substance Award". The Indian Express (in ഇംഗ്ലീഷ്). 2021-09-06. Retrieved 2021-12-02.
  34. ↑ "Sahitya Akademi announces awards in 20 languages". The Hindu. 30 December 2021.

പുറം കണ്ണികൾ

തിരുത്തുക
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=നമിത_ഗോഖലെ&oldid=4115684" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്