തീയർ പട്ടാളം
ബ്രിട്ടീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യ കമ്പനി സൃഷ്ടിച്ച ഒരു സൈനിക വിഭാഗമായിരുന്നു തിയ്യർ റെജിമെന്റ് അഥവ തീയ്യർ പട്ടാളം (English: Thiyya Regiment), മലബാറിൽ നിന്നുള്ള ആയിരക്കണക്കിന് തിയ്യർ സമുദായാംഗങ്ങളെ ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യൻ സൈന്യത്തിന് ചേർത്ത ഒരു ശക്തമായ Native Infendry force കൂടെ ആയിരുന്നു ഇത്.
| Thiyyar Regiment തീയ്യർ പട്ടാളം | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Madras PresidencyPresidency | |||||||||
| unknown–1950 | |||||||||
 Flag | |||||||||
 Kannur kotta | |||||||||
| ചരിത്രം | |||||||||
| കാലഘട്ടം | New Imperialism | ||||||||
• The Agency of Fort St George at Madraspatnam becomes the Madras Presidency | unknown | ||||||||
| 1932 1950 | |||||||||
| |||||||||
മലബാറിലെ ഒരു തന്ത്രപ്രധാന കേന്ദ്രമായതിനാൽ തിരഞ്ഞെടുത്ത തലശേരിയിലാണ് റെജിമെന്റ് പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നത്. ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനിയുടെ കീഴിലുള്ള പ്രാദേശിക മിലിഷ്യയിൽ സുബേദാരന്ദ്, ജെമദാർ പദവികൾ ആയിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്, ജമേദാർ പദവി അതിൽ ഏറ്റവുംഉയർന്നതും ഉത്തരവാദിത്തമുള്ളതുമായ തസ്തികകളായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ജമേദാർ പദവിയിൽ ഇരുന്ന ആദ്യ വ്യക്തിയും ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യൻ ആർമിയിലെ തിയ്യർ പട്ടാളത്തിൽ പല യുദ്ധങ്ങൾക്ക് നേതൃത്വം വഹിച്ച വ്യക്തിയും ആയിരുന്നു അയ്യത്താൻ ചന്തോമൻ ജമേദാർ. സുബേദാർ മേജർ പദവിയിൽ ഇരിക്കെ ഇൻഫൻ്ററിയിൽ നിന്നും വിരമിച്ചു. അദ്ദേഹം അദ്ദേഹം കേരളത്തിലെ നവോത്ഥാന നായകനായ ഡോ. അയ്യത്താൻ ഗോപാലൻൻ്റെ മുത്തശ്ശൻ്റെ അമ്മാവൻ കൂടെ ആയിരുന്നു. [1][2][3][4]മാഹിയിലും തലശ്ശേരിയിലും ഫ്രഞ്ച്, ബ്രിട്ടീഷ് ഗവൺമെന്റുകൾ രൂപംകൊണ്ട തീയ്യ റെജിമെന്റുകളും തീയ്യർ പട്ടാളവും അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. ബ്രിട്ടീഷുകാർ വിവിധ സൈനിക പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ യൂണിറ്റിനെ വിന്യസിച്ചു. [5][6][7]
ഉദ്ദേശം
തിരുത്തുകമലബാർ മേഖലയിൽ ഒരിടത്തും തീയ്യ സേനയില്ലാത്ത മറ്റു നേറ്റിവ് മാത്രമുള്ള സൈന്യത്തെ കാണാൻ സാധിക്കില്ല. തിയ്യ ഡിവിഷനിൽ തന്നെ വിവിധ പോലീസ് സേനകളും സൈനിക മേഖലയും കോളോനിയൽ ഫ്രഞ്ച് സേനയുടെ കീഴിലുണ്ടായിരുന്നു..[8] ബ്രിട്ടീഷുകാർ രൂപീകരിച്ചത് കാലാൾപ്പടയുടെ ഒരു പ്രത്യേക ഫോർഴ്സ് ആയിരുന്നു. ഇത് തലശ്ശേരിയിൽ സാമാന്യം ശക്തമായ ഒരു സേനയുടെ അറ്റകുറ്റപ്പണികൾ ആവശ്യമായി വന്നു. യൂറോപ്യൻ റെജിമെന്റിനെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നതിനുള്ള സ്ഥിരം സേനയായി പ്രാദേശിക തീയർ പട്ടാളം മാറി, അതിനായി ഈ എത്തിനിക്കൽ വിഭാകത്തിൽ നിന്ന് ഉദ്യോഗസ്ഥരെ റിക്രൂട്ട് ചെയ്തു. യുദ്ധസമയത്ത് 51 പ്രാദേശിക ആഭ്യന്തര പ്രശ്നങ്ങൾ വരെ പരിപാലിക്കപ്പെട്ടു.[9]
ഈ ബറ്റാലിയൻ പഴശ്ശിരാജ ബ്രിട്ടീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനി യുദ്ധത്തിൽ പ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചതായി ചില ബ്രിട്ടീഷ് രേഖകളിലും തലശേരി കത്തിലും പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. 1802-ൽ ഒരു യൂറോപ്യൻ റെജിമെന്റും പ്രാദേശിക കാലാൾപ്പടയുടെ മൂന്ന് ബറ്റാലിയനുകളും ഗോവയിൽ നിന്ന് ബ്രിട്ടീഷ് പട്ടാളത്തെ പിൻവലിക്കാൻ കാനറയിൽ നിലയുറപ്പിക്കേണ്ടതായിരുന്നു എന്ന് അന്നത്തെ ഇൻഫെൻഡ്രി ഫോഴ്സ് ജനറൽ ആയിരുന്നാ ഗ്രേറ്റ് സ്റ്റുവർട്ട് പറയുന്നു. പഴശ്ശി ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യ കമ്പനിയുമായി ഉള്ള ഏറ്റ്മുട്ടലിൽ പഴശ്ശി സേനയിൽ നായർ, തീയ്യർ, മാപ്പിള സേന ഉള്ളതിനാൽ സേനയുടെ നേറ്റിവ് ഫോഴ്സ് ആയ തീയർ സെബുന്ദിസ് അവിടെ നിന്നും പിരിച്ചു വിടുന്നത് നല്ലതാവില്ല എന്നായിരുന്നു. "അവർ ഗോവയിൽ തുടരുകയാണെങ്കിൽ, കാനറയിലെ സേവനത്തിന് ഒരു റെജിമെന്റും രണ്ട് ബറ്റാലിയനുകളും മതിയാകും. പ്രവിശ്യയുടെ തെക്കൻ ഭാഗങ്ങളിൽ ഡിറ്റാച്ച്മെന്റുകൾക്കായി ഒരു റെജിമെന്റും ഒരു ബറ്റാലിയനും മംഗലാപുരത്ത് നിലയുറപ്പിക്കേണ്ടതായിരുന്നു; കുന്താപൂരിലെ ഒരു ബറ്റാലിയൻ. ഗോവയിൽ നിന്ന് ബ്രിട്ടീഷ് സൈന്യത്തെ പിൻവലിച്ചാൽ സീദാസിഗൂരിൽ ഒരു ബറ്റാലിയൻ നിലയുറപ്പിക്കേണ്ടതായിരുന്നു. യൂറോപ്യന്മാരുടെ ഒരു റെജിമെന്റ്, പ്രാദേശിക കാലാൾപ്പടയുടെ അഞ്ച് ബറ്റാലിയനുകൾ, മൂന്ന് കമ്പനി പീരങ്കികൾ എന്നിവ മലബാർ പ്രവിശ്യയിൽ ഉണ്ടായിരിക്കണം, വയനാട് ഒഴികെ, മൈസൂറിലേക്കുള്ള വിതരണം എന്നിങ്ങനെ ആയിരുന്നു ജനറൽ പറഞ്ഞത്.[10] മലബാറിലെ തീയ്യർ, നായർ, മോപ്ല സെബണ്ടികൾ, മറ്റ് ഭാഗങ്ങളിലെ എല്ലാ പ്രാദേശിക, സന്നദ്ധ സേനകളും, കൂടാതെ 1796 ലെ സമാധാന സ്ഥാപനത്തിലേക്ക് റെഗുലർ ബറ്റാലിയനുകളുടെ എണ്ണം കുറച്ചതയും പറയപ്പെടുന്നു, അതായത് ഓരോ ബറ്റാലിയനും 900 ആക്കുകയാണ് പിന്നീട് ഉണ്ടായത്.[11]
പിരിച്ചു വിടൽ സംബന്ധിച്ചു
തിരുത്തുക
പിരിച്ചു വിടുന്നതായി രേഖപ്പെടുത്തിയ മദ്രാസ് സർക്കാരിന്റെ കത്ത് "വടക്കേ മലബാറിലെ പ്രധാനപ്പെട്ടതും ആയിരുന്ന ഒരു പട്ടാള യൂണിറ്റ്, അടുത്ത കാലം വരെ മലബാറിൽ ഒരു പ്രത്യേക റെജിമെന്റ് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇത് ഉപയോഗപ്രദമായ സേവനം ചെയ്തു. ഇപ്പോൾ ഈ റെജിമെന്റ് പിരിച്ചുവിടപ്പെടുന്നതിനാൽ, മലബാർ ബറ്റാലിയൻ റാങ്കുകളിൽ രണ്ടിനും റാങ്ക് മതിയായ പ്രാതിനിധ്യം നൽകേണ്ടത് ഉചിതമാണ്, പ്രത്യേകിച്ചും മലബാറിന് ഒരു സാമൂഹിക പ്രാദേശിക ശക്തി ഉണ്ടെന്ന വസ്തുത കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ". മദ്രാസ് സർക്കാരിന്റെ കത്ത് ഒക്ടോബർ (1932)ൽ മലബാറിലെ തിയ്യർ റെജിമെന്റിന്റെ പിരിച്ചു വിടുന്നു.[12]
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ L.K.A.Iyer, The Mysore Tribes and caste. Vol.III, A Mittal Publish. Page.279, Google Books
- ↑ Nagendra k.r.singh Global Encyclopedia of the South India Dalit's Ethnography (2006) page.230, Google Books
- ↑ L.Krishna Anandha Krishna Iyer(Divan Bahadur) The Cochin Tribes and Caste Vol.1. Johnson Reprint Corporation, 1962. Page. 278, Google Books
- ↑ Iyer, L. K. Anantha Krishna (1909). The Cochin tribes and castes vol.I. Higginbotham, Madras.
- ↑ North Africa To North Malabar: AN ANCESTRAL JOURNEY - N.C.SHYAMALAN M.D. - Google Books Africa To North Malabar:AN ANCESTRAL JOURNEY - N.C.SHYAMALAN M.D -Google Books
- ↑ Jumbos and Jumping Devils: A Social History of Indian Circus - Nisha P.R. - Google Books and Jumping Devil:A social History of Indian Circus -Nisha P.R -Google Books
- ↑ https://oxford.universitypressscholarship.com//mobile/view/10.1093/oso/9780199496709.001.0001/oso-9780199496709-chapter-2
- ↑ J.B Prasant (2001). Freedom Movement in French India: The Mahe Revolt of 1948. IRISH. pp. 8–10. ISBN 9788190016698.
- ↑ K.k.N Kurup (1985). History of the Tellicherry Factory, 1683-1794. Sandhya Publications. p. 254.
- ↑ Wellesley Duke of Wellington (1851). Supplementary Despatches and Memoranda of Field Marshal Arthur, Duke of Wellington, K. G.: India, 1797-1805. J. r Murray, published books of florida. p. 68.
- ↑ Arthur Wellesley Duke of Wellington (1859). India, 1797-1805 Volume 3 of Supplementary Despatches and Memoranda of Field Marshal Arthur, Duke of Wellington, K.G, Arthur Richard Wellesley Duke of Wellington. J. Murray. p. 107.
- ↑ S.M.Mohammed Koya, "print and public in malabar:A study of early newspaper" (1847-1930)