ട്രെമെല്ല ഫ്യൂസിഫോമിസ്

ഒരിനം ഫംഗസ് ആണ് ട്രെമെല്ല ഫ്യൂസിഫോമിസ്. ഇത് സ്നോ ഫംഗസ്, സ്നോ ഇയർ, സിൽവർ ഇയർ ഫംഗസ്, വൈറ്റ് ജെല്ലി മഷ്റൂം, വൈറ്റ് ഫംഗസ് എന്നെല്ലാം അറിയപ്പെടുന്നു. ഇത് വെളുത്ത, ജെലാറ്റിനസ് ബേസിഡിയോകാർപുകൾ (ഫലവത്തായ ശരീരങ്ങൾ) ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു. ഉഷ്ണമേഖലാ പ്രദേശങ്ങളിൽ ഇത് വ്യാപകമാണ്. വാണിജ്യപരമായി കൃഷി ചെയ്യുന്ന ഈ ഫംഗസ്, ചൈനയിലെ പാചകരീതിയിലും മരുന്നിലും ഏറ്റവും പ്രചാരമുള്ളതാണ്.^[1]

ഒരു പരാന്നഭോജിയായ യീസ്റ്റാണ് ട്രെമെല്ല ഫ്യൂസിഫോമിസ്. മാത്രമല്ല അതിന്റെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട ആതിഥേയരെ, (വിവിധതരം ആനുലോഹൈപോക്സൈലോൺ ഫംഗസുകളെ) കണ്ടുമുട്ടുന്നതുവരെ നേർത്ത കഫം പോലെയുള്ളതുമായ ഒരു പാളിയായി വളരുന്നു. തുടർന്ന് അത് ആക്രമണോത്സുകമായി വിഭജിച്ച് വളരുന്നു.^[1]^[2]

ടാക്സോണമി, നാമകരണം

യൂനിബിയോസോട്ട് ("സിൽവർ ഇയർ മഷ്റൂം")

സസ്യശാസ്ത്രജ്ഞനും പര്യവേക്ഷകനുമായ റിച്ചാർഡ് സ്പ്രൂസ് ബ്രസീലിൽ നടത്തിയ ശേഖരങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി 1856 ൽ ഇംഗ്ലീഷ് മൈക്കോളജിസ്റ്റ് മൈൽസ് ജോസഫ് ബെർക്ക്‌ലി ട്രെമെല്ല ഫ്യൂസിഫോമിസിനെ ആദ്യമായി വിവരിച്ചു.

മാൻഡറിൻ ചൈനീസിൽ ഇതിനെ "സിൽവർ ഇയർ" "സ്നോ ഇയർ", "വൈറ്റ് വുഡ് ഇയർ " എന്നെല്ലാം വിളിക്കപ്പെടുന്നു. ജാപ്പനീസ് ഭാഷയിൽ അത് ശിരൊ കികുരഗെ ("വൈറ്റ് ട്രീ ജെല്ലിഫിഷ്") എന്നും വിളിക്കപ്പെടുന്നു.^[1]

ആവാസ വ്യവസ്ഥയും വിതരണവും

ട്രെമെല്ല ഫ്യൂസിഫോമിസ് ഹൈപ്പോക്സൈലോൺ ( ആനുലോഹൈപോക്സൈലോൺ ) ഇനങ്ങളുടെ പരാന്നഭോജികളാണ്. ^[1]

തെക്ക്, മധ്യ അമേരിക്ക, കരീബിയൻ, ഉപ-സഹാറൻ ആഫ്രിക്ക, തെക്ക്, കിഴക്കൻ ഏഷ്യ, ഓസ്‌ട്രേലിയ, ന്യൂസിലാന്റ്, പസഫിക് ദ്വീപുകൾ എന്നിവിടങ്ങളിൽ കാണപ്പെടുന്നു.

സാമ്പത്തിക ഉപയോഗം

പ്രമാണം:Nuoc yen ngan nhi.jpg

ട്രെമെല്ല ഫ്യൂസിഫോമിസും പക്ഷിക്കൂടും ഉള്ള പാനീയം

കുറഞ്ഞത് പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ ചൈനയിൽ ട്രെമെല്ല ഫ്യൂസിഫോമിസ് കൃഷി ചെയ്യുന്നു.^:159^[1] 1997 ൽ ചൈനയിൽ ഉത്പാദനം 130,000 ടൺ ആയിരുന്നു. മറ്റ് കിഴക്കൻ ഏഷ്യൻ രാജ്യങ്ങളിലും ട്രെമെല്ല ഫ്യൂസിഫോമിസ് കൃഷിചെയ്യുന്നു. ^:327

ചൈനീസ് പാചകരീതിയിൽ, ട്രെമെല്ല ഫ്യൂസിഫോമിസ് പരമ്പരാഗതമായി മധുര പലഹാരങ്ങളിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. രുചിയില്ലാത്തതാണെങ്കിലും, അതിന്റെ ജെലാറ്റിനസ് ഘടനയ്ക്കും ഔഷധഗുണങ്ങൾക്കും ഇത് വിലമതിക്കുന്നു.^:329 ഇത് പാനീയത്തിന്റെ ഘടകമായും ഐസ്ക്രീമായും ഉപയോഗിക്കുന്നു.

സൗന്ദര്യവർദ്ധക ഉപയോഗം

ചൈന, കൊറിയ, ജപ്പാൻ എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വനിതാ സൗന്ദര്യവർദ്ധക ഉൽപന്നങ്ങളിൽ ട്രെമെല്ല ഫ്യൂസിഫോമിസ് സത്ത് ഉപയോഗിക്കുന്നു.

അവലംബം

↑ ^1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 ^1.4 Stamets, Paul (2000). "Chapter 21: Growth Parameters for Gourmet and Medicinal Mushroom Species". Growing gourmet and medicinal mushrooms = [Shokuyo oyobi yakuyo kinoko no sabai] (3rd ed.). Berkeley, California, USA: Ten Speed Press. pp. 402–406. ISBN 978-1-58008-175-7.
↑ Hsieh, Huei-Mei; Ju, Yu-Ming; Rogers, Jack D. (July–August 2005). Natvig, Don (ed.). "Molecular phylogeny of Hypoxylon and closely related genera". Mycologia. 97 (4). Lawrence, Kansas, USA: The Mycological Society of America: 844–865. doi:10.3852/mycologia.97.4.844. ISSN 1557-2536. PMID 16457354. Print ISSN: 0027-5514.

[Stamets-1] 1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 ^1.4 Stamets, Paul (2000). "Chapter 21: Growth Parameters for Gourmet and Medicinal Mushroom Species". Growing gourmet and medicinal mushrooms = [Shokuyo oyobi yakuyo kinoko no sabai] (3rd ed.). Berkeley, California, USA: Ten Speed Press. pp. 402–406. ISBN 978-1-58008-175-7.

[mycologia-2] Hsieh, Huei-Mei; Ju, Yu-Ming; Rogers, Jack D. (July–August 2005). Natvig, Don (ed.). "Molecular phylogeny of Hypoxylon and closely related genera". Mycologia. 97 (4). Lawrence, Kansas, USA: The Mycological Society of America: 844–865. doi:10.3852/mycologia.97.4.844. ISSN 1557-2536. PMID 16457354. Print ISSN: 0027-5514.

[1]

[2]