വിക്കിപീഡിയ

ചോരക്കാലി ആള

സ്റ്റേർനിഡെ കുടുംബത്തിൽപ്പെട്ട ഒരു കടൽപ്പക്ഷിയാണ് ചോരക്കാലി ആള. ചോരക്കാലി ആളയ്ക്ക് ഇംഗ്ലിഷിൽ common tern[2] എന്നു പേരുണ്ട്. ശാസ്ത്രീയ നാമം Sterna hirundoഎന്നാണ്. ദേശാടന പക്ഷിയാണ്.

ചോരക്കാലി ആള
Common tern with fish.jpg
ശാസ്ത്രീയ വർഗ്ഗീകരണം
സാമ്രാജ്യം:
Animalia
ഫൈലം:
Chordata
ക്ലാസ്സ്‌:
Aves
നിര:
Charadriiformes
കുടുംബം:
Sternidae
ജനുസ്സ്:
Sterna
വർഗ്ഗം:
S. hirundo
ശാസ്ത്രീയ നാമം
Sterna hirundo
Linnaeus, 1758
Map showing the breeding range of Sterna hirundo (most of temperate northern hemisphere), and wintering areas (coasts in tropics and southern hemisphere).
   Breeding range
   Wintering range
(ranges are approximate)
പര്യായങ്ങൾ

Sterna fluviatilis Naumann, 1839


രൂപ വിവരണംതിരുത്തുക

 
ഫിൻലാന്റ്
 
പ്രജനന കാല രൂപത്തിൽ

31-35 സെ.മീ നീളം, 77-98 സെ.മീ. ചിറകു വിരിപ്പ്, 110-141 ഗ്രാം തൂക്കം. 6-9 സെ.മീ നീളമുള്ള ഫോർക്കുപോലുള്ള വാൽ.[3] പൂവനും പിടയും ഒരേപൊലെയാണ്. പ്രജനന സമയമല്ലാത്തപ്പോൾ നെറ്റിയും അടിവശവും വെള്ള നിറം. കൊക്ക് കറുപ്പ്. ചിലപ്പോൾ കൊക്കിന്റെ കടവശം ചുവപ്പ് ആയിരിക്കും. കാൽ കടും ചുവപ്പൊ കറുപ്പൊ ആയിരിക്കും..

വിതരണംതിരുത്തുക

ഇവ തണുപ്പുകാലത്ത് ഉഷ്ണ മേഖലാ പ്രദേശങ്ങളിലും അതിനടുത്ത പ്രദേശങ്ങളിലും ദേശാടനം നടത്തുന്നു.

പ്രജനനംതിരുത്തുക

പ്രജനനം നടത്തുന്ന കാലത്ത് ചാര അടിവശം, കറുത്ത ഉച്ചി, ഓറഞ്ചു- ചുവപ്പ് കാലുകൾ, കനം കുറഞ്ഞ കൂർത്ത കൊക്കുകൾ.ഇവ വെള്ളത്തിനടുത്ത് അധികം ചെടികൾ ഇല്ലാത്തിടത്ത്, നിരപ്പായ സ്ഥലത്ത്കൂട് വെയ്ക്കുന്നു. വെള്ളത്തി പൊങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ചങ്ങാറ്റം പോലുള്ളതിലൊ നിലത്തൊ കൂട് കെട്ടാറുണ്ട്. പരിസരത്ത് കിട്ടാവുന്ന എല്ലാ വസ്ത്തുക്കളും കൂടിന് ഉപയോഗിക്കും. 3 മുട്ടകളിടും.. ഇണകൾ ചേർന്നാണ് അടയിരിക്കുന്നത്. മുട്ടകൾ 21-22ദിവസം കൊണ്ട് മുട്ട വിരിയും. 22-28 ദിവസംകൊണ്ട് കുട്ടികൾ പറക്കും.

ഭക്ഷണംതിരുത്തുക

വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങി കടലിലേയൊ ശുദ്ധ ജലത്തിലേയൊ മത്സ്യങ്ങളെ ഭക്ഷിക്കുന്നു. ചില ഭാഗങ്ങളിൽ ഞവുനികളൊ, അകശേരുകികലേയൊ ഭക്ഷണമാക്കുന്നു. .

ഇവയ്ക്ക് പറക്കുംപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് വളയാനും തിരിയാനും നേരെ മുകളിലേക്ക് പറക്കാനും പറ്റും. അനുകൂല കാറ്റില്ലെങ്കിൽ അവയുടെ ശരാശരി വേഗത് 10-30 മിറ്ററാണ്.ദേശാടന സമയത്ത് ശരാശരി വേഗത് 43-54 കി.മീ. ആണ്. [4] ഉയരം 1000-3000 മീറ്ററാണ്. ഇവയ്ക്ക് നീന്താൻ പ്റ്റില്ല. [5]




വിതരണംതിരുത്തുക

 
പ്രജനന സമയമല്ലാത്തപ്പോൾ, ബ്രസീലിൽ

പ്രജനന കേന്ദ്രമായ ഉത്തര അർദ്ധഗോളത്തിലെ ആർട്ടിക്കിന്റെ പരിസര പ്രദേശങ്ങളിൽ നിനും തണുപ്പുകാലത്ത് തെക്കോട്ട് ദേശാടനം നടത്തുന്നു.ബഹാമാസിലും ക്യൂബയിലും ഉള്ള ചെറിയൊരു കൂട്ടം ദേശാടനം നടത്താറീല്ല.[6]

 
Nest site, Elliston, Newfoundland and Labrador



 
Three eggs in a nest on Great Gull Island
 
A chick on an island off the coast of Maine


 
This autumn juvenile in Massachusetts has a white forehead, having lost the ginger colouration characteristic of younger birds

പ്രജനനംതിരുത്തുക

മുട്ടകൾ നിലത്ത് ഇടുന്നു. ഇലകൾ പോലുള വസ്തുക്കൾ ലഭ്യമെങ്കിൽ അതും ഉപയോഗിക്കും. [7]

 
Hovering and screaming to deter intruders on Great Gull Island
 
Egg, Collection Museum Wiesbaden

മായാണ് കൂട് ഒരുക്കുന്നത്. അതിൽ അവയുടെ സ്വന്തം മുട്ട കണ്ടുപിടിക്കുന്നതിൽ ഈ പക്ഷിക്ക് പ്രത്യേക സാമർഥ്യമുണ്ട്. മുട്ട സ്ഥലം മാറ്റിയാലുംമറച്ചു വച്ചാലും അവയ്ക്ക് യ്ഹിരിച്ചറിയാനാവും.

വർഷത്തിൽ ഒരു തവണയാണ് മുടയിടുന്നത്. ആദ്യത്തെ കൂട്ടം നഷ്ടാമായാൽ രണ്ടമത്തെ കൂട്ടം മുട്ടകളിടും.< ref name= hays>Hays, H (1984). "Common Terns raise young from successive broods" (PDF). Auk. 101: 274–280.</ref> നാലു വർഷം പ്രായമാവുംപ്പോഴാണ് പ്രജനനം നടത്തുന്നത്, ചിലപ്പോൾ മൂന്നാം വർഷവും.

തീറ്റതിരുത്തുക

 
Flying over a pond in England. The head and bill point down during a search for fish.

വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങി 3-6 അടി വരെ താഴ്ചയിൽ മുങ്ങി മത്സ്യം പിടീക്കുന്നു.കടലിലും ശുദ്ധജലത്തിലും ഇര തേടുന്നു.

അവലംബംതിരുത്തുക

  1. ↑ BirdLife International (2012). "Sterna hirundo". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. International Union for Conservation of Nature. ശേഖരിച്ചത് 26 November 2013.CS1 maint: uses authors parameter (link) CS1 maint: ref=harv (link)
  2. ↑ Gill, F; Donsker D (eds). "IOC World Bird Names (v 2.11)". International Ornithologists' Union. മൂലതാളിൽ നിന്നും 5 December 2013-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത് 15 May 2014.CS1 maint: multiple names: authors list (link) CS1 maint: extra text: authors list (link)
  3. ↑ Hume (1993) pp. 21–29.
  4. ↑ Alerstam, T (1985). "Strategies of migratory flight, illustrated by Arctic and common terns, Sterna paradisaea and Sterna hirundo". Contributions to Marine Science. 27 (supplement on migration: mechanisms and adaptive significance): 580–603.
  5. ↑ ആർ.വിനോദ് കുമാർ (1984). കേരളത്തിലെ പക്ഷികൾ. പൂർണ പബ്ലിഷേഴ്സ്. ISBN 978-81-300-1612-2. Unknown parameter |month= ignored (help)
  6. ↑ Raffaele et al. (2003) p. 292.
  7. ↑ Hume (1993) pp. 100–111.

[1]

  • Beaman, Mark; Madge, Steve; Burn, Hilary; Zetterstrom, Dan (1998). The Handbook of Bird Identification: For Europe and the Western Palearctic. London: Christopher Helm. ISBN 0-7136-3960-1.
  • Bent, Arthur Cleveland (1921). Life Histories of North American Gulls and Terns: Order Longipennes. Washington, DC: Government Printing Office.
  • Best, E P H; Haeck, J (1984). Ecological Indicators for the Assessment of the Quality of Air, Water, Soil and Ecosystems: Symposium Papers ("Environmental Monitoring & Assessment"). Dordrecht: D Reidel. ISBN 90-277-1708-7.
  • Blomdahl, Anders; Breife, Bertil; Holmstrom, Niklas (2007). Flight Identification of European Seabirds. London: Christopher Helm. ISBN 0-7136-8616-2.
  • Brazil, Mark (2008). Birds of East Asia. London: Christopher Helm. ISBN 0-7136-7040-1.
  • Cocker, Mark; Mabey, Richard (2005). Birds Britannica. London: Chatto & Windus. ISBN 0-7011-6907-9.
  • Cuthbert, Francesca J; Wires, Linda R; Timmerman, Kristina (2003). Status Assessment and Conservation Recommendations for the Common Tern (Sterna hirundo) in the Great Lakes Region (PDF). U S Department of the Interior, Fish and Wildlife Service, Fort Snelling, Minnesota.
  • van Duivendijk, Nils (2011). Advanced Bird ID Handbook: The Western Palearctic. London: New Holland. ISBN 1-78009-022-6.
  • Enticott, Jim; Tipling, David (2002). Seabirds of the World. London: New Holland Publishers. ISBN 1-84330-327-2.
  • Fisher, James; Lockley, R M (1989). Sea Birds (Collins New Naturalist series). London: Bloomsbury Books. ISBN 1-870630-88-2.
  • Grimmett, Richard; Inskipp, Carol; Inskipp, Tim (2002). Pocket Guide to Birds of the Indian Subcontinent. London: Christopher Helm. ISBN 0-7136-6304-9.
  • Harrison, Peter (1988). Seabirds. London: Christopher Helm. ISBN 0-7470-1410-8.
  • Hilty, Steven L (2002). Birds of Venezuela. London: Christopher Helm. ISBN 0-7136-6418-5.
  • Hume, Rob (1993). The Common Tern. London: Hamlyn. ISBN 0-540-01266-1.
  • Hume, Rob; Pearson, Bruce (1993). Seabirds. London: Hamlyn. ISBN 0-600-57951-4.
  • Karleskint, George; Turner, Richard; Small, James (2009). Introduction to Marine Biology. Florence, Kentucky: Brooks/Cole. ISBN 0-495-56197-5.
  • Lima, Pedro (2006). Aves do litoral norte da Bahia (PDF) (ഭാഷ: Portuguese and English). Bahia: Atualidades Ornitológicas.CS1 maint: unrecognized language (link)
  • Linnaeus, C (1758). Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata (ഭാഷ: Latin). Stockholm: Laurentii Salvii.CS1 maint: unrecognized language (link)
  • Lloyd, Clare; Tasker, Mark L; Partridge, Ken (2010). The Status of Seabirds in Britain and Ireland. London: Poyser. ISBN 1-4081-3800-X.
  • Lythgoe, J N (1979). The Ecology of Vision. Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-854529-0.
  • Newton, Ian (2010). Bird Migration. London: Collins. ISBN 0-00-730731-4.
  • Olsen, Klaus Malling; Larsson, Hans (1995). Terns of Europe and North America. London: Christopher Helm. ISBN 0-7136-4056-1.
  • Raffaele, Herbert A; Raffaele, Janis I; Wiley, James; Garrido, Orlando H; Keith, Allan R (2003). Field Guide to the Birds of the West Indies. London: Christopher Helm. ISBN 0-7136-5419-8.
  • Rasmussen, Pamela C; Anderton, John C (2005). Birds of South Asia. The Ripley Guide. Volume 2. Washington DC and Barcelona: Smithsonian Institution and Lynx Edicions. ISBN 84-87334-67-9.CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  • Robertson, Hugh; Heather, Barrie (2005). The Field Guide to the Birds of New Zealand. Auckland: Penguin Group (NZ). ISBN 0-14-302040-4.
  • Rothschild, Miriam; Clay, Theresa (1953). Fleas, Flukes and Cuckoos. A Study of Bird Parasites. London: Collins.CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  • Sandilands, Allan P (2005). Birds of Ontario: Habitat Requirements, Limiting Factors, and Status Nonpasserines, Waterfowl Through Cranes: 1. Vancouver: University of British Columbia Press. ISBN 0-7748-1066-1.
  • Schulenberg, Thomas S; Stotz, Douglas F; Lane, Daniel F; O'Neill, John P; Parker, Theodore A (2010). Birds of Peru. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. ISBN 0-691-13023-X.
  • Simpson, Ken; Day, Nicolas (2010). Field Guide to the Birds of Australia (8th ed.). Camberwell, Victoria: Penguin Books. ISBN 0-670-07231-1.
  • Sinclair, Ian; Hockey, Phil; Tarboton, Warwick (2002). SASOL Birds of Southern Africa. Cape Town: Struik. ISBN 1-86872-721-1.
  • Sinclair, Sandra (1985). How Animals See: Other Visions of Our World. Beckenham, Kent: Croom Helm. ISBN 0-7099-3336-3.
  • Snow, David; Perrins, Christopher M, eds. (1998). The Birds of the Western Palearctic (BWP) concise edition (2 volumes). Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-854099-X.
  • Stephens, David W; Brown, Joel Steven; Ydenberg, Ronald C (2007). Foraging: Behavior and Ecology. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0-226-77264-0.
  • Vinicombe, Keith; Tucker, Laurel; Harris, Alan (1990). The Macmillan Field Guide to Bird Identification. London: Macmillan. ISBN 0-333-42773-4.
  • Wassink, Jan L; Ort, Kathleen (1995). Birds of the Pacific Northwest Mountains: The Cascade Range, the Olympic Mountains, Vancouver Island, and the Coast Mountains. Missoula, Montana: Mountain Press. ISBN 0-87842-308-7.
  • Watling, Dick (2003). A Guide to the Birds of Fiji and Western Polynesia. Suva, Fiji: Environmental Consultants. ISBN 982-9030-04-0.
  • Zeigler, Harris Philip; Bischof, Hans-Joachim (1993). Vision, Brain, and Behavior in Birds: A Comparative Review. Cambridge, Massachusetts: MIT Press. ISBN 0-262-24036-X.
  • Zimmerman, Dale A; Pearson, David J; Turner, Donald A (2010). Birds of Kenya and Northern Tanzania. London: Christopher Helm. ISBN 0-7136-7550-0.

പുറത്തേക്കുള്ളകണ്ണികൾതിരുത്തുക

  1. ↑ ആർ.വിനോദ് കുമാർ (1984). കേരളത്തിലെ പക്ഷികൾ. പൂർണ പബ്ലിഷേഴ്സ്. ISBN 978-81-300-1612-2. Unknown parameter |month= ignored (help)
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ചോരക്കാലി_ആള&oldid=3342476" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്