കരിമിഡ കടലിടുക്ക്
കരിമിഡ കടലിടുക്ക് (ഇന്തോനേഷ്യൻ: സെലാത് കരിമാത) കരിമാത [1] അല്ലെങ്കിൽ കാരമാത[2] തെക്കേ ചൈന കടലിനെ ജാവാ കടലുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന വിശാലമായ കടലിടുക്ക് ആണ്. സുമാത്ര, ബോർണിയോ (കലിമന്താൻ) എന്നീ ഇന്തോനേഷ്യൻ ദ്വീപുകളെ ഇത് വേർതിരിക്കുന്നു. ബെലിടങ് ദ്വീപ് (സുമാത്രയുടെ കിഴക്കൻ തീരത്ത്) പടിഞ്ഞാറ്, കിഴക്ക് ബോർണിയോ എന്നിവയാണ് അതിർത്തികൾ. ദക്ഷിണ ചൈനാ കടലും ജാവാ കടലുമായി തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന (മറ്റു കടലിടുക്കുകളിൽ ബംഗ്കാ, ഗാസ്പാർ സ്ട്രെയിറ്റുകൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു) ഏറ്റവും വിസ്താരമുള്ള കടലിടുക്ക് ആണിത്. എന്നാൽ ഇതിൻറെ നിരവധി ദ്വീപുകളും പവിഴപ്പുറ്റുകളും ആ ഭാഗത്തിലെ നാവിഗേഷൻ കുറയ്ക്കുന്നു. തെക്ക് കിഴക്ക്, വടക്കുപടിഞ്ഞാറൻ വാർഷിക മൺസൂൺ കാലാവസ്ഥയെ സ്വാധീനിക്കുന്നുണ്ട്.
| Karimata Strait | |
|---|---|
 Karimata Strait | |
  Karimata Strait | |
| നിർദ്ദേശാങ്കങ്ങൾ | 2°05′S 108°40′E / 2.083°S 108.667°E |
| Type | strait |
| തദ്ദേശീയ നാമം | [[[Indonesian ഭാഷ|Indonesian]]: Selat Karimata] Error: {{Lang}}: unrecognized language tag: Indonesian (help) (language?) |
| Basin countries |  ഇന്തോനേഷ്യ |
| അവലംബം | Selat Karimata: Indonesia National Geospatial-Intelligence Agency, Bethesda, MD, USA |
1811-ലെ ഡച്ച് ഈസ്റ്റ് ഇൻഡീസിൽ ജാവയുടെ അധിനിവേശത്തിൽ ബ്രിട്ടീഷ് കപ്പലുകളുടെ ഒരു ആക്രമണ മാർഗ്ഗമായി ഇത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ഇൻഡോനേഷ്യൻ എയർ എഷ്യൻ ഫ്ളൈറ്റ് 8501 തകർന്ന സ്ഥലമായിരുന്നു ഇത്. സെയിൽ ഇൻഡോനേഷ്യയുടെ 2016-ലെ എഡിഷൻ ("സെയിൽ കരിമിഡ സ്ട്രീറ്റ്") സ്ഥാനവും ഇതാണ്.
ഭൂമിശാസ്ത്രം
തിരുത്തുക
ഈ ദ്വീപ് ബെലിടങിൻറെ (ബിലിറ്റോൺ എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു) കിഴക്കൻ തീരത്ത് ബോർണിയോയുടെ പടിഞ്ഞാറൻ തീരത്ത് (കലിമന്താൻ) ഏകദേശം 125 മൈൽ വീതിയുള്ളതാണ്.[3] പടിഞ്ഞാറ് ഭാഗത്ത് വളരെ ഇടുങ്ങിയ ഗാസ്പർ കടലിടുക്ക് ബങ്കാ ദ്വീപിൽ നിന്ന് ബെലിടങ് വേർതിരിക്കുന്നു.[4] ബങ്കാ കടലിടുക്ക് വേർതിരിക്കപ്പെടുന്ന സുമാത്രയുടെ കിഴക്കൻ തീരത്തോട് അടുത്താണ് ബങ്കാ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. [5] ബെലിടങിൻറെ കിഴക്ക് ഭാഗത്ത് പവിഴപ്പുറ്റുകളും മോൺടാരൻ ദ്വീപുകൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരു കൂട്ടം ദ്വീപുകളും ബെലിടങിൻറെ വടക്കുകിഴക്കൻ തീരങ്ങളിൽ 40 നോട്ടിക്കൽ മൈൽ വരെ നീണ്ടുകിടക്കുന്നു.[6] കരിമിഡ സമതലത്തിന്റെ കിഴക്ക് ഭാഗത്തായി സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന കരിമിഡ ദ്വീപുകൾ, ബോർണിയോയുടെ പടിഞ്ഞാറൻ തീരത്ത് നിന്ന് മജദ്വീപിലെ തെക്കുപടിഞ്ഞാറും ബെലിടങിൻറെ വടക്ക് കിഴക്കും ആണ് കിടക്കുന്നത്.[1] ഈ ദ്വീപിലെ പവിഴപ്പുറ്റുകളുടെ സാന്നിധ്യം പ്രധാന നാവിഗേഷൻ ചാനലിന്റെ വീതി 45 നോട്ടിക്കൽ മൈൽ (52 കി.മീ. 83 കിലോമീറ്റർ) കുറയുന്നു.[1]ഈ പ്രധാന ഫെയർവേയ്ക്ക് പുറത്ത് കരിമിഡ ദ്വീപുകളുടെ കിഴക്ക് വശത്തായി നിരവധി നാവിഗേഷൻ ചാനലുകൾ കാണപ്പെടുന്നു.[7]
കപുവാസ്, കെന്ദവംഗൻ, പവൻ, ബോർണിയോയിലെ സംബസ് എന്നീ നദികളും കൂടാതെ സുമാത്രയിലെ ബാരുമൻ, മുസി നദി എന്നിവയും കടലിടുക്കിലേയ്ക്ക് ഒഴുകുന്നു.[8]
ചരിത്രം
തിരുത്തുക
18-ഉം 19-ഉം നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ കാരമട്ട പാസേജിൽ ബ്രിട്ടീഷ് നാവികർക്ക് അതു പരിചിതമായിരുന്നു. 1811-ലെ ജാവയുടെ അധിനിവേശത്തിനു വേണ്ടി ബ്രിട്ടീഷ് കപ്പൽ വഴിയായിരുന്നു ഇത്. ഡച്ച് ഈസ്റ്റ് ഇൻഡീസിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നപ്പോൾ മലാക്കയിലെ ബ്രിട്ടീഷ് അടിത്തറയിൽ നിന്നും ജാവ ദ്വീപിന് കപ്പൽ കയറുകയും ചെയ്തു.[2] തുടക്കത്തിൽ, ബ്രിട്ടീഷുകാർക്ക് കടലിടുക്കിൻറെ പ്രായോഗികതയെക്കുറിച്ച് ഉറപ്പില്ലായിരുന്നു. ബോർണിയോക്ക് വടക്കോട്ട് മക്കസാർ കടലിടുക്ക് വഴി വടക്കുകിഴക്കൻ ഭാഗത്തേക്കും വടക്ക് കിഴക്കോട്ട് സഞ്ചരിക്കുന്നതിന് ധൈര്യപ്പെട്ടിരുന്നില്ല.[9] പിന്നീട് സർ തോമസ് സ്റ്റാംഫോർഡ് റാഫ്ലേസിന്റെ ഒരു റിപ്പോർട്ടിൽ മലാക്കയിലെ ഒരു ബ്രിട്ടീഷ് ഓഫീസർ, കരിമിഡ റൂട്ട് ഉപയോഗിക്കാൻ ശുപാർശ ചെയ്യുകയും അദ്ദേഹം അതിനെ പരിഗണിക്കുകയും ചെയ്തു. ആ വർഷം നടന്ന യാത്രയിൽ വടക്കുകിഴക്കൻ ഭാഗത്തേക്കാൾ ദുഷിച്ച അപകടങ്ങൾ കുറവാണെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹം കണക്കാക്കിയിരുന്നത്.[10] ഈ യാത്ര ബ്രിട്ടീഷുകാർ ഒരു മാസമോ ആറ് ആഴ്ചയിലുടനീളമോ എടുക്കുമെന്ന് റാഫ്ലേസ് കണക്കാക്കിയിരുന്നു. [10] ബ്രിട്ടീഷ് ഗവർണർ ജനറൽ ഓഫ് ലോർഡ് മിൻറോ ചില നാവിക ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ എതിർപ്പിനെ അവഗണിച്ച് റാഫേലിന്റെ നിർദ്ദേശം എടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചത്.[11]100 ലധികം കപ്പലുകളും 11,000 സൈനികരെ കൊണ്ടു സഞ്ചരിച്ച കപ്പലുകളും 1811 ജൂൺ 11 നും 18 നും ഇടക്ക് മലാകയിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടു. [12] ജുൺ തീരത്ത് ഒരു മൃദുസമീപപര്യടനത്തിനുശേഷം ജുമയുടെ തീരത്ത് എത്തി. മിൻറോ, റാഫ്ലേസ് പുറപ്പെട്ടു ആറ് ആഴ്ചകൾക്കുശേഷം, ഒരു മൃദു യാത്രയ്ക്കുശേഷം ജൂലൈ 30 ന് ജാവ തീരത്ത് എത്തിച്ചേർന്നു.[13]
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ 1.0 1.1 1.2 Asiatic Pilot, p. 224.
- ↑ 2.0 2.1 Boulger 1897, p. 102.
- ↑ Merriam-Webster 1997, p. 573.
- ↑ Asiatic Pilot, p. 179.
- ↑ Asiatic Pilot, p. 139.
- ↑ Asiatic Pilot, pp. 224, 236.
- ↑ Asiatic Pilot, pp. 224–5.
- ↑ Milliman & Farnsworth 2013, pp. 321–322.
- ↑ Raffles 2013, pp. 39, 41.
- ↑ 10.0 10.1 Raffles 2013, p. 39.
- ↑ Boulger 1897, pp. 102–103.
- ↑ Boulger 1897, p. 125.
- ↑ Boulger 1897, p. 103.
ബിബ്ലിയോഗ്രഫി
തിരുത്തുക- Boulger, Demetrius Charles (1897). The Life of Sir Stamford Raffles. London: Marshall.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Merriam-Webster (1997). Merriam-Webster's Geographical Dictionary. Merriam-Webster. ISBN 978-0-87779-546-9.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Milliman, John D.; Farnsworth, Katherine L. (2013). River Discharge to the Coastal Ocean: A Global Synthesis. Cambridge University Press. ISBN 978-1-139-49350-5.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - Raffles, Sophia (5 സെപ്റ്റംബർ 2013). Memoir of the Life and Public Services of Sir Thomas Stamford Raffles. Cambridge University Press. ISBN 978-1-108-06604-4.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(help) - United States Hydrographic Office (1915). Asiatic Pilot: Sunda Strait and the southern approaches to China Sea with west and north coasts of Borneo and off-lying dangers. United States Hydrographic Office.
- R. Dwi Susanto; Wei Zexun; Adi Rameyo T.; Fan Bin; Li Shujiang; Fang Guohong (2013). "Observations of the Karimata Strait througflow from December 2007 to November 2008". Acta Oceanologica Sinica. 32 (5): 1–6. doi:10.1007/s13131-013-0307-3.
{{cite journal}}: Invalid|ref=harv(help) - Swadhin Kumar Behera; Toshio Yamagata (9 ഡിസംബർ 2015). Indo-Pacific Climate Variability and Predictability. World Scientific. ISBN 978-981-4696-63-0.