1915 മുതൽ 1920 വരെയുള്ള കാലത്ത് ഓട്ടൊമൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ തുർക്കിയിലെ ലക്ഷക്കണക്കിന് അർമേനിയൻ വംശജരെ കൊല ചെയ്യുകയും ഇസ്ലാം മതത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തതതാണ് അർമേനിയൻ കൂട്ടക്കുരുതി എന്നറിയപ്പെടുന്നത്. ഈ കൂട്ടക്കുരുതിയിൽ എട്ട് ലക്ഷം മുതൽ പതിനഞ്ച് ലക്ഷം വരെ അർമേനിയൻ വംശജർ കൊല്ലപ്പെട്ടു എന്നും രണ്ട് ലക്ഷത്തോളം പേർ നിർബന്ധിത മതപരിവർത്തനത്തിന് വിധേയമായെന്നും കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധകാലത്ത്, കിഴക്കൻ തുർക്കിയിലേക്കുള്ള റഷ്യൻ സേനയുടെ കടന്നുവരിനെക്കുറിച്ചറിഞ്ഞ തുർക്കിയിലെ വാൻ മേഖലയിലെ അർമേനിയൻ വംശജർ, തദ്ദേശീയരായ തുർക്കികളെ വധിക്കുകയും 1915 ഏപ്രിൽ 20-ന് പ്രദേശത്തെ കോട്ട പിടിച്ചേടുക്കുകയും ചെയ്തു. യുദ്ധമേഖലയിലേക്കുള്ള അർമേനിയൻ വംശജരെ മുഴുവൻ വിശാലസിറിയയിലേക്ക്ക് നാടുകടത്താൻ നാലുദിവസത്തിനു ശേഷം ഓട്ടൊമൻ അധികാരികൾ ഉത്തരവിട്ടു. അർമേനിയൻ സ്ത്രീകളും കുട്ടികളും ഇത്തരത്തിൽ സിറിയൻ അതിർത്തി കടക്കുമ്പോൾ ആയിരക്കണക്കിന് അർമേനിയൻ പുരുഷന്മാരെ ഓട്ടൊമൻ സേന കൊന്നൊടുക്കി.

തുർക്കി നാളിതുവരെ അർമേനിയൻ കൂട്ടക്കുരുതി നടന്നതായി അംഗീകരിച്ചിട്ടില്ല. ബഹുഭൂരിപക്ഷം ചരിത്രകാരന്മാർ ഈ വംശഹത്യ നടന്നിട്ടുണ്ട് എന്നുള്ള അഭിപ്രായക്കാരാണ്. തുർക്കിയിൽ അക്കാലത്ത് പ്രവർത്തിച്ചിരുന്ന അനേകം ഡിപ്ലോമാറ്റുകളും വിദേശ സഞ്ചാരികളും അര്മേനിയർക്കും ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കും എതിരെയുള്ള അതിക്രമം നേരിട്ട് കണ്ടതായി രേഖപെടുത്തുന്നു.[1]

പശ്ചാത്തലം

തിരുത്തുക

ഒട്ടോമൻ സാമ്രാജ്യത്തിലെ അർമേനിയക്കാർ

തിരുത്തുക
 
1910 പശ്ചിമേഷ്യയുടെ ബ്രിട്ടീഷ് എത്‌നോഗ്രാഫിക് മാപ്പ്; പച്ച നിറത്തിൽ കാണിച്ചിരിക്കുന്ന അർമേനിയക്കാർ, മഞ്ഞയിൽ കുർദുകൾ, തവിട്ടുനിറത്തിൽ തുർക്കികൾ; കിഴക്കൻ അർമേനിയ, വാൻ തടാകം, സൈതുൻ എന്നിവയ്‌ക്ക് ചുറ്റുമുള്ള അർമേനിയക്കാരുടെ സാന്ദ്രത ശ്രദ്ധിക്കുക. അവർ താമസിച്ചിരുന്ന മിക്ക സ്ഥലങ്ങളിലും, ഓട്ടോമൻ അർമേനിയക്കാർ ഒരു ന്യൂനപക്ഷമായിരുന്നു, എന്നിരുന്നാലും ഗ്രാമങ്ങളിൽ സംഘമായി താമസിച്ചിരുന്നു. [2]

ഏഷ്യാമൈനറിലെ അർമേനിയക്കാരുടെ സാന്നിധ്യം ബി.സി. ആറാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്[3][4]. , തുർക്കികൾ പ്രദേശത്തേക്ക് കുടിയേറുന്നതിന് ഏകദേശം ഒരു സഹസ്രാബ്ദത്തിന് മുമ്പാണിത്. അർമേനിയ രാജ്യം ക്രി.വ. നാലാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ക്രിസ്തുമതത്തെ ദേശീയ മതമായി സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട്, അർമേനിയൻ അപ്പസ്തോലിക സഭ സ്ഥാപിക്കുകയുണ്ടായി[5]. 1453-ൽ ബൈസാന്റിയൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പതനത്തോടെ ഓട്ടോമൻ സാമ്രാജ്യവും ഇറാനിലെ സഫാവിദ് സാമ്രാജ്യവും പടിഞ്ഞാറൻ അർമേനിയക്കായി യുദ്ധം ചെയ്തുവന്നു. 1639 ലെ സുഹബ് ഉടമ്പടി പ്രകാരം കിഴക്കൻ അർമേനിയ ഇറാനിയൻ സാമ്രാജ്യത്തിനും പടിഞ്ഞാറൻ അർമേനിയ ഒട്ടോമൻ സാമ്രാജ്യത്തിനുമായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടു.[6] തുർക്കിയുടെ അധീശത്വം അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ട് കപ്പം നൽകിക്കൊള്ളാമെന്ന്[7] അംഗീകരിച്ചതോടെ പടിഞ്ഞാറൻ അർമേനിയക്കാരെ കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിളിലെ പാത്രിയാർക്കീസിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ അർദ്ധസ്വയംഭരണാധികാരമുള്ള മില്ലറ്റ് ആയി ഒട്ടോമൻ അധികാരികൾ അംഗീകരിച്ചു.[8] തുർക്കികൾ ഇവരെ പൊതുവെ വിശ്വസ്തരായി കണക്കാക്കിയിരുന്നില്ല[9].

  1. Dilip Hiro (2009). "Chapter 1 Turkey : From militant secularism to Grassroots of Isam". Inside Central Asia - A political history of Uzbekistan, Turkmenistan, Kazakhstan, Kyrgistan, Tajikistan, Turkey and Iran. New York: Overlook Duckworth. p. 70. ISBN 978-1-59020-221-0. {{cite book}}: Cite has empty unknown parameter: |coauthors= (help)
  2. Suny 2015, p. xviii.
  3. Suny 1993, pp. 3, 30.
  4. Suny 2015, p. xiv.
  5. Payaslian 2007, pp. 34–35.
  6. Payaslian 2007, pp. 105–106.
  7. Suny 2015, pp. 5, 7.
  8. Suny 2015, p. 11.
  9. Suny 2015, p. 132.

സ്രോതസ്സുകൾ

തിരുത്തുക

പുസ്തകങ്ങൾ

തിരുത്തുക

അധ്യായങ്ങൾ

തിരുത്തുക
  • Anderson, Margaret Lavinia (2011). "Who Still Talked about the Extermination of the Armenians?". In Suny, Ronald Grigor; Göçek, Fatma Müge; Naimark, Norman M. (eds.). A Question of Genocide: Armenians and Turks at the End of the Ottoman Empire (in ഇംഗ്ലീഷ്). Oxford University Press. pp. 199–217. ISBN 978-0-19-979276-4.
  • Astourian, Stephan (2011). "The Silence of the Land: Agrarian Relations, Ethnicity, and Power". In Suny, Ronald Grigor; Göçek, Fatma Müge; Naimark, Norman M. (eds.). A Question of Genocide: Armenians and Turks at the End of the Ottoman Empire. Oxford University Press. pp. 55–81. ISBN 978-0-19-979276-4.
  • Bijak, Jakub; Lubman, Sarah (2016). "The Disputed Numbers: In Search of the Demographic Basis for Studies of Armenian Population Losses, 1915–1923". The Armenian Genocide Legacy (in ഇംഗ്ലീഷ്). Palgrave Macmillan UK. pp. 26–43. ISBN 978-1-137-56163-3.
  • Chorbajian, Levon (2016). "'They Brought It on Themselves and It Never Happened': Denial to 1939". The Armenian Genocide Legacy (in ഇംഗ്ലീഷ്). Palgrave Macmillan UK. pp. 167–182. ISBN 978-1-137-56163-3.
  • Der Mugrdechian, Barlow (2016). "The Theme of Genocide in Armenian Literature". The Armenian Genocide Legacy (in ഇംഗ്ലീഷ്). Palgrave Macmillan UK. pp. 273–286. ISBN 978-1-137-56163-3.
  • Dündar, Fuat (2011). "Pouring a People into the Desert: The "Definitive Solution" of the Unionists to the Armenian Question". In Suny, Ronald Grigor; Göçek, Fatma Müge; Naimark, Norman M. (eds.). A Question of Genocide: Armenians and Turks at the End of the Ottoman Empire (in ഇംഗ്ലീഷ്). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-979276-4.
  • Göçek, Fatma Müge (2011). "Reading Genocide: Turkish Historiography on 1915". In Suny, Ronald Grigor; Göçek, Fatma Müge; Naimark, Norman M. (eds.). A Question of Genocide: Armenians and Turks at the End of the Ottoman Empire. Oxford University Press. pp. 42–52. ISBN 978-0-19-979276-4.
  • Kaiser, Hilmar (2010). "Genocide at the Twilight of the Ottoman Empire". In Bloxham, Donald; Moses, A. Dirk (eds.). The Oxford Handbook of Genocide Studies (in ഇംഗ്ലീഷ്). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-923211-6.
  • Kaligian, Dikran (2017). "Convulsions at the End of Empire: Thrace, Asia Minor, and the Aegean". In Shirinian, George N. (ed.). Genocide in the Ottoman Empire: Armenians, Assyrians, and Greeks, 1913-1923 (in ഇംഗ്ലീഷ്). Berghahn Books. pp. 82–104. ISBN 978-1-78533-433-7.
  • Kévorkian, Raymond (2014). "Earth, Fire, Water: or How to Make the Armenian Corpses Disappear". In Anstett, Elisabeth; Dreyfus, Jean-Marc (eds.). Destruction and Human Remains: Disposal and Concealment in Genocide and Mass Violence (in ഇംഗ്ലീഷ്). Manchester University Press. pp. 89–116. ISBN 978-1-84779-906-7.
  • Kévorkian, Raymond (2020). "The Final Phase: The Cleansing of Armenian and Greek Survivors, 1919–1922". In Astourian, Stephan; Kévorkian, Raymond (eds.). Collective and State Violence in Turkey: The Construction of a National Identity from Empire to Nation-State (in ഇംഗ്ലീഷ്). Berghahn Books. pp. 147–173. ISBN 978-1-78920-451-3.
  • Koinova, Maria (2017). "Conflict and Cooperation in Armenian Diaspora Mobilisation for Genocide Recognition". Diaspora as Cultures of Cooperation: Global and Local Perspectives (in ഇംഗ്ലീഷ്). Springer International Publishing. pp. 111–129. ISBN 978-3-319-32892-8.
  • Maksudyan, Nazan (2020). "The Orphan Nation: Gendered Humanitarianism for Armenian Survivor Children in Istanbul, 1919–1922". Gendering Global Humanitarianism in the Twentieth Century: Practice, Politics and the Power of Representation (in ഇംഗ്ലീഷ്). Springer International Publishing. pp. 117–142. ISBN 978-3-030-44630-7.
  • Mouradian, Khatchig (2018). "Internment and destruction Concentration camps during the Armenian genocide, 1915–16". In Manz, Stefan; Panayi, Panikos; Stibbe, Matthew (eds.). Internment during the First World War: A Mass Global Phenomenon (in ഇംഗ്ലീഷ്). Routledge. pp. 145–161. ISBN 978-1-351-84835-0.
  • Üngör, Uğur Ümit (2012). "The Armenian Genocide, 1915". Holocaust and Other Genocides (PDF) (in ഇംഗ്ലീഷ്). NIOD Institute for War, Holocaust and Genocide Studies / Amsterdam University Press. pp. 45–72. ISBN 978-90-4851-528-8. Archived from the original (PDF) on 2021-04-25. Retrieved 2021-03-28.
  • Üngör, Uğur Ümit (2015). "Explaining Regional Variations in the Armenian Genocide". In Kieser, Hans-Lukas; Öktem, Kerem; Reinkowski, Maurus (eds.). World War I and the End of the Ottomans: From the Balkan Wars to the Armenian Genocide (in ഇംഗ്ലീഷ്). Bloomsbury Publishing. pp. 240–261. ISBN 978-0-85772-744-2.
  • Üngör, Uğur Ümit (2016). "The Armenian Genocide in the Context of 20th-Century Paramilitarism". The Armenian Genocide Legacy (in ഇംഗ്ലീഷ്). Palgrave Macmillan UK. pp. 11–25. ISBN 978-1-137-56163-3.
  • Zürcher, Erik Jan (2011). "Renewal and Silence: Postwar Unionist and Kemalist Rhetoric on the Armenian Genocide". In Suny, Ronald Grigor; Göçek, Fatma Müge; Naimark, Norman M. (eds.). A Question of Genocide: Armenians and Turks at the End of the Ottoman Empire. Oxford University Press. pp. 306–316. ISBN 978-0-19-979276-4.

ജേണൽ ലേഖനങ്ങൾ

തിരുത്തുക


"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=അർമേനിയൻ_വംശഹത്യ&oldid=3865028" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്