ദി ലെക്ചർ ഓഫ് എമിലി വെർഹെരെൻ
ബെൽജിയൻ ചിത്രകാരനായ തിയോ വാൻ റൈസൽബർഗെ വരച്ച എണ്ണച്ചായാചിത്രമാണ് ദി ലെക്ചർ ഓഫ് എമിലി വെർഹെരെൻ. 1903 ൽ പെയിന്റ് ചെയ്ത ഈ ചിത്രം നിലവിൽ ഗെന്റിലെ മ്യൂസിയം ഓഫ് ഫൈൻ ആർട്സിൽ ആണ് പ്രദർശിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. [2][3]
| The Lecture of Emile Verhaeren | |
|---|---|
.jpg) | |
| കലാകാരൻ | Théo van Rysselberghe |
| വർഷം | 1892[1] |
| Medium | Oil on canvas |
| അളവുകൾ | 181 cm × 241 cm (71.2 in × 94.9 in) |
| സ്ഥാനം | Museum of Fine Arts, Ghent |
ചിതരചന
തിരുത്തുകസെന്റ് ക്ലൗഡിലെ എമിലി വെർഹെറന്റെ അപ്പാർട്ട്മെന്റിൽ ഒരു സാങ്കൽപ്പിക മീറ്റിംഗിലാണ് ഈ രംഗം സജ്ജീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതിൽ കവി സ്വന്തം കലാസൃഷ്ടിയിൽ നിന്ന് ഒരു ഭാഗം വായിക്കുന്നു. [2][3]
പ്രേക്ഷകർ ഇടത്തുനിന്ന് വലത്തോട്ട്, ഫെലിക്സ് ലെ ഡാന്റെക്, ഫ്രാൻസിസ് വീൽ-ഗ്രിഫിൻ, ഫെലിക്സ് ഫെനിയോൺ, ഹെൻറി ഘിയോൺ, ആൻഡ്രെ ഗൈഡ്, മൗറീസ് മീറ്റെർലിങ്ക്, ഹെൻറി-എഡ്മണ്ട് ക്രോസ് എന്നിവർ ഉൾപ്പെടുന്നു. [2][4][3]
മുറിയുടെ താരതമ്യേന മിതമായ ഫർണിച്ചറുകൾ ഗ്രൂപ്പിന്റെ പ്രാധാന്യം പ്രശംസിക്കാതെ അവരുടെ ബൗദ്ധികവും കലാപരവുമായ സ്വഭാവത്തെ ഊന്നിപ്പറയുന്നു. ചുവടെ ഇടത് ഭാഗത്ത് പൂർണ്ണമായും നിറഞ്ഞ പുസ്‌തകപ്പെട്ടി ഉണ്ട് (പ്രവർത്തനം ആരംഭിക്കുന്നിടത്ത്); ചുമരിൽ ബെൽജിയൻ ചിത്രകാരനായ ആൽഫ്രഡ് സ്റ്റീവൻസിന്റെ ഉറ്റസുഹൃത്തായ ജെയിംസ് അബോട്ട് മക്നീൽ വിസ്‌ലർ വരച്ച ചിത്രവും [5] ജോർജസ് മിന്നെയുടെ ഒരു പ്രതിമയും ഫെനിയോണിന്റെ പിന്നിൽ ഇരിക്കുന്നു.[3][2] പെയിന്റിംഗിന്റെ മറ്റേ അറ്റത്ത് നിറഞ്ഞ മറ്റൊരു പുസ്‌തകപ്പെട്ടി ദൃശ്യമാകുന്നു. ഒരു തിരശ്ശീല കൊണ്ട് മറച്ചിരിക്കുന്ന അത് പുസ്തക അലമാരയെ ഭാഗികമായി മൂടുന്നു. [3][2]
ഇടത് വശത്താണ് വെർ‌ഹെറെൻ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. പുറകിലേക്ക് കാഴ്ചക്കാരിലേക്ക് തിരിയുന്ന അദ്ദേഹം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ പെയിന്റിംഗിലെ കേന്ദ്ര വസ്‌തുവോ അതിന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ഘടകമോ ആണെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. എന്നിരുന്നാലും, അദ്ദേഹം ചുവപ്പ് നിറത്തിലുള്ള വസ്ത്രം ധരിച്ചിരിക്കുന്നു (അതിൽ അദ്ദേഹം പതിവായി ധരിക്കുന്ന നിറത്തിലുള്ള വസ്ത്രം [3]), ഇത് മറ്റ് ഗ്രൂപ്പ് അംഗങ്ങളുടെ വസ്ത്രങ്ങളുടെ മങ്ങിയ നീലയുമായി വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. മറ്റെല്ലാ കലാകാരന്മാരും, അവരുടെ മുഖത്ത് സമാനമായ രൂപഭാവത്തോടെ, വെർ‌ഹെറെൻ പറയുന്നത് നിഷ്ക്രിയമായി കേൾക്കുന്നു. രണ്ടാമത്തേത് സജീവമാണ്. ചുവന്ന വസ്ത്രത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കവിത ഉച്ചത്തിൽ വായിക്കുന്നു.[3][2]
വെർഹാരന്റെ പുറകിലെ ചെരിവ് ചലനാത്മകമാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈ ഭാവപ്രകടനപരവും എളുപ്പത്തിൽ സ്വാധീനിക്കാവുന്നതുമാണ്. അത് പെയിന്റിംഗിന്റെ മധ്യഭാഗത്ത് എത്തുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ ഇത് വെർഹാരെനെ ചിത്രത്തിന്റെ കേന്ദ്രത്തിലേക്കും നമ്മുടെ ശ്രദ്ധയിലേക്കും തിരികെ കൊണ്ടുവരുന്നു. വെർഹാരന്റെ വായ ദൃശ്യമല്ല അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈ അദ്ദേഹത്തിനുവേണ്ടി സംസാരിക്കുന്നതുപോലെ. പെയിന്റിംഗിന്റെ മുഴുവൻ ചലനാത്മകതയും വെർഹാരെന്റെ പ്രത്യേക സ്ഥാനവും ഹൈപ്പോടെനൂസൽ ഉപയോഗിച്ച് ഉയർത്തി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജാക്കറ്റിന്റെ ഊർജ്ജസ്വലമായ ചുവപ്പ് പെയിന്റിംഗിനുള്ളിൽ കവിയുടെ ചലനാത്മക പങ്കും സ്ഥാനവും വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. [3][2]
അതിനാൽ, വാൻ റൈസൽ‌ബെർ‌ഗെ വെർ‌ഹെറനോടുള്ള ആദരവ് പലവിധത്തിൽ ദി ലെക്ചർ ഓഫ് എമിലി വെർഹെരെനിൽ സൂചിപ്പിച്ചു. കൂടാതെ കവിയുടെ കൈയ്ക്ക് പ്രഭുത്വ സ്വഭാവമുണ്ട്. വിരലുകൾ കൊണ്ട് രണ്ട് ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. [3][2]
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ Bertrand, Olivier (2006). Théo van Rysselberghe. Mercatorfonds. p. 257.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 "Théo Van Rysselberghe The Lecture by Emile Verhaeren, 1903". Museum of Fine Arts of Ghent. Retrieved 12 September 2020.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 3.7 3.8 Théo van Rysselberghe, catalogue raisonné. FÉditions de l'amateur. 2003. pp. 91–95. ISBN 9782859173890.
{{cite book}}: Unknown parameter|authors=ignored (help) - ↑ The Passion of George Sarton A Modern Marriage and Its Discipline. American Philosophical Society. 2003. p. 83.
{{cite book}}: Unknown parameter|authors=ignored (help) - ↑ Richard Dorment (1971). From Realism to Symbolism: Whistler and His World. New York: Columbia University.
ഉറവിടങ്ങൾ
തിരുത്തുക- "Théo Van Rysselberghe The Lecture by Emile Verhaeren, 1903". Museum of Fine Arts of Ghent. Retrieved 12 September 2020.
- Ronald Feltkamp (2003). Théo van Rysselberghe, catalogue raisonné. Éditions de l'amateur. pp. 91–95. ISBN 9782859173890.