ബംഗാൾ ക്ഷാമം (1770)
എ.ഡി 1769 - 1770 കാലഘട്ടത്തിൽ ബീഹാറിലും ബംഗാളിലും ഉണ്ടായ ക്ഷാമമാണ് 1770-ലെ ബംഗാൾ ക്ഷാമം എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്നത്. ( Great Bengal Famine of 1770 ) മൂന്ന് കോടിയോളം ജനങ്ങളെ ബാധിച്ച ഈ ക്ഷാമം അക്കാലത്ത് ആ പ്രദേശത്തിൽ നിവസിച്ചിരുന്ന മൂന്നിൽ ഒരാളെ ബാധിച്ചുലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil). അക്കാലത്ത് ഈ പ്രദേശം ബ്രിട്ടീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യ കമ്പനിയുടേയും മുഗൾ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെയും സംയുക്ത ഭരണത്തിൻ കീഴിൽ ആയിരുന്നു. ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യ കമ്പനിക്ക് കരം പിരിക്കാനുള്ള അധികാരം മുഗളർ അനുവദിച്ചിരുന്നതിനു ശേഷമാണ് ഈ ക്ഷാമം ആരംഭിച്ചത്ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil)ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil), പക്ഷേ സിവിൽ ഭരണം മുഗൾ ഗവർണ്ണർ ആയ ബംഗാൾ ഗവർണ്ണറിൽ (നസാം ഉൾ ദൗള1765-72) തന്നെ നിക്ഷിപ്തമായിരുന്നു .ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil)
| Great Bengal famine of 1770 | |
|---|---|
 India in 1765, showing the major towns in Bengal and the years in which they had been annexed by the British | |
| Country | British India (Company Rule) |
| Location | Bengal |
| Period | 1769–1771 |
| Total deaths | 7-10 million (conventional estimates) |
| Relief | Attempts to stop exportation and hoarding or monopolising grain; 15,000 expended in importation of grains. |
| Impact on demographics | Population of Bengal declined by around a third |
| Consequences | East India Company took over full administration of Bengal |
1768-ലെ ശരത്കാലത്തിലും 1769-ലെ വേനൽക്കാലത്തിലും സംഭവിച്ച വിളനാശവും അക്കാലത്തു് പടർന്ന് പിടിച്ച വസൂരിയും ഈ ക്ഷാമത്തിന്റെ പ്രധാന കാരണങ്ങളായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil)ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil)[1][2] പരിശീലം ലഭിച്ച ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാരുടെ അഭാവം കാരണം നികുതി പിരിക്കൽ കാര്യക്ഷമമായി നടത്താൻ ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യ കമ്പനിക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ധാന്യക്കച്ചവടക്കാർ കർഷകർക്ക് മുൻകൂറായി പണം നൽകിയിരുന്നത് നിർത്തലാക്കിയെങ്കിലും മറ്റ് പ്രദേശങ്ങളിലേക്ക് ധാന്യങ്ങൾ കയറ്റുമതി നടത്തുന്നത് തുടർന്നു. ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യ കമ്പനി പട്ടാളക്കാർക്ക് വേണ്ടി വളരേയധികം അരി വാങ്ങിച്ചുകൂട്ടി, കമ്പനിയുടെ ആ പ്രദേശത്തിലെ ജോലിക്കാരും അവരുടെ ഗുമസ്തന്മാരും പ്രദേശികമായി ധാന്യസംഭരണത്തിന്റെ കുത്തകകളായിലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil) 1769-ന്റെ അവസാനത്തോടെ ഇരട്ടിയായ അരിവില 1770-ൽ മൂന്നിരട്ടിയായി വർദ്ധിച്ചു. നിരന്തരമായ സൈന്യനീക്കം ബീഹാറിലെ വരൾച്ചാബാധിത പ്രദേശങ്ങളിലെ അവസ്ഥ കൂടുതൽ ഗുരുതരമാക്കി.[3] ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനി വരൾച്ചാബാധിതരെ സഹായിക്കാൻ പ്രത്യക്ഷമയി ഒന്നും ചെയ്തില്ല എന്നത് കൂടാതെ ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil) നികുതി കുറക്കാനും തുനിഞ്ഞില്ല .[4]
1770-ലെ വേനൽക്കാലമായതോടെ ആ പ്രദേശങ്ങളിൽ എമ്പാടുമായി ആളുകൾ മരിച്ച് വീഴാൻ തുടങ്ങി. തുടർന്നുണ്ടായ മൺസൂൺ കാലത്ത് വേണ്ടത്ര മഴ ലഭിച്ചെങ്കിലും, ക്ഷാമം കാരണം നേരത്തേ തന്നെ അവശരായ ആളുകൾ, മഴക്കാലത്ത് പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ട സാംക്രമിക രോഗങ്ങൾക്ക് എളുപ്പം കീഴടങ്ങി. പിന്നീടുള്ള പല വർഷങ്ങളിൽ ഹൂഗ്ലീ നദീതട പ്രദേശത്ത് തസ്കര ശല്യം വളരേയധികം വർദ്ധിച്ചിരുന്നു. ആളുകൾ ഒഴിഞ്ഞു പോയതും കാട് പിടിച്ചതുമായ ഗ്രാമങ്ങൾ സർവ്വ സാധാരണമായി കാണപ്പെട്ടു.[5][6] ഉത്തര ബംഗാളിലും ബീഹാറിലും ജനസംഖ്യയിൽ ഗണ്യമായ കുറവുണ്ടായെങ്കിലും മദ്ധ്യ ബംഗാളിലെ സ്ഥിതി കുറച്ചു കൂടി മെച്ചമായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും തെക്ക് പടിഞ്ഞാറൻ ബംഗാളിലും കിഴക്കൻ ബംഗാളിലും ജനസംഖ്യയിൽ കാര്യമായ കുറവ് അനുഭവപ്പെട്ടില്ല.[7] കിഴക്കൻ ബംഗാൾ ഡെൽറ്റ ജലസമൃദ്ധമായിരുന്നതിനാൽ, പെട്ടെന്നുതന്നെ വർൾച്ചയിൽ നിന്നും മുക്തി നേടാൻ കഴിഞ്ഞു.[8]
ബംഗാൾ പ്രസിഡൻസിയിലെ ജനസംഖ്യയുടെ കാൽ ഭാഗത്തിനും മൂന്നിലൊന്ന് ഭാഗത്തിനും ഇടയിൽ, എഴുപത് ലക്ഷത്തിനും ഒരു കോടിക്കും ഇടയിൽ ജനങ്ങൾക്ക് ജീവഹാനിയുണ്ടായതായി കരുതപ്പെടുന്നു.ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil)ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil)ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil)ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil)[9][10][11]
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ Roy, Tirthankar (2019), How British Rule Changed India's Economy: The Paradox of the Raj, Springer, pp. 117–, ISBN 978-3-030-17708-9,
The 1769-1770 famine in Bengal followed two years of erratic rainfall worsened by a smallpox epidemic.
- ↑ McLane, John R. (2002), Land and Local Kingship in Eighteenth-Century Bengal, Cambridge University Press, pp. 195–, ISBN 978-0-521-52654-8,
Although the rains were lighter than normal in late 1768, the tragedy for many families in eastern Bihar, north-western and central Bengal, and the normally drier sections of far-western Bengal began when the summer rains of 1769 failed entirely through much of that area. The result was that the aman crop, which is harvested in November, December, and January, and provided roughly 70 percent of Bengal's rice, was negligible. Rains in February 1770 induced many cultivators to plough but the following dry spell withered the crops. The monsoon of June 1770 was good. However, by this time food supplies had long been exhausted and heavy mortality continued at least until the aus harvest in September.
- ↑ ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil): "The 1770 famine owed to a combination of harvest failures and the diversion of food for the troops. Western Bengal and drier regions suffered more. Recovery was quicker in the more water-rich eastern Bengal delta. In the winter of 1768, rains were scantier than usual in Bengal. The monsoon of 1769 started well but stopped abruptly and so thoroughly that the main autumn rice crop was scorched. The winter rains failed again. In the Bihar countryside, the repeated passage of armies through villages already short of food worsened the effects of harvest failure."
- ↑ ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil): "The situation meant that those who had the money did not have local intelligence. The standard custom was a tax holiday for the secondary landlord, expecting the benefit would be passed on to the primary landlord and onwards to the affected peasants. However, the Company neither knew nor commanded the secondary landlords' loyalty and distrusted the Nawab's officers' information on what was going on. Consequently, there was resistance to using this option, yet no other instruments were available to the Company to deal with the famine."
- ↑ ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil) "Through the summer months of 1770, death was everywhere. The rains were heavy in the monsoon of 1770, but that brought little cheer among survivors. Emaciated and without shelter from the rains, roving groups and families fell victim to the infections common during and after the rains. Large areas depopulated due to death, disease, and desertion. For several years after the famine, deserted villages, and villages engulfed in forests, were a common sight, and piracy and robbery in the Hooghly river delta became more frequent."
- ↑ Marshall, P. J. (2006), Bengal: The British Bridgehead: Eastern India 1740-1828, Cambridge University Press, p. 18, ISBN 978-0-521-02822-6,
In 1769 the rains failed over most of Bihar and Bengal. By the early months of 1770 mortality in western Bengal was very high. People died of starvation or in a debilitated state were mowed down by diseases which spread especially where the starving congregated to be fed.
- ↑ Irschick, Eugene F. (2018), A History of the New India: Past and Present, Routledge, pp. 73–, ISBN 978-1-317-43617-1,
Our evidence, however, indicates that depopulation was most severe in north Bengal and in Bihar, moderately severe in central Bengal, and slight in southwest and eastern Bengal.
- ↑ ലുവ പിഴവ് ഘടകം:Footnotes-ൽ 80 വരിയിൽ : bad argument #1 to 'ipairs' (table expected, got nil): "Recovery was quicker in the more water-rich eastern Bengal delta."
- ↑ Grove, Richard; Adamson, George (2017), El Niño in World History, Palgrave Macmillan UK, pp. 81–, ISBN 978-1-137-45740-0,
it is not until 1776 that we start to have access to long runs of instrumental data for El Niño events in South Asia. Just prior to this, in 1766–1771, India, and particularly north-eastern India, experienced droughts that led to a mortality of up to 10 million people. Partial crop failure in Bengal and Bihar was experienced in 1768, while by September 1769 'the fields of rice [became] like fields of dried straw'. In Purnia, in Bihar, the district supervisor estimated that the famine of 1770 killed half the population of the district; many of the surviving peasants migrated to Nepal (where the state was less confiscatory than the East India Company). More than a third of the entire population of Bengal died between 1769 and 1770, while the loss in cultivation was estimated as 'closer to one-half'. Charles Blair, writing in 1874, estimated that the episode affected up to 30 million people in a 130,000 square mile region of the Indo-Gangetic plain and killed up to 10 million, perhaps the most serious economic blow to any region of India since the events of 1628–1631 in Gujarat.
- ↑ Damodaran, Vinita (2014), "The East India Company, Famine and Ecological Conditions in Eighteenth-Century Bengal", in V. Damodaran; A. Winterbottom; A. Lester (eds.), The East India Company and the Natural World, Palgrave Macmillan UK, pp. 80–101, 89, ISBN 978-1-137-42727-4,
Before the end of May 1770, one third of the population was calculated to have disappeared, in June the deaths were returned as six out of sixteen of the whole population, and it was estimated that 'one half of the cultivators and payers of revenue will perish with hunger'. During the rains (July–October) the depopulation became so evident that the government wrote to the court of directors in alarm about the number of 'industrious peasants and manufacturers destroyed by the famine'. It was not till cultivation commenced for the following year 1771 that the practical consequences began to be felt. It was then discovered that the remnant of the population would not suffice to till the land. The areas affected by the famine continued to fall and were put out of tillage. Warren Hastings' account, written in 1772, also stated the loss as one third of the inhabitants and this figure has often been cited by subsequent historians. The failure of a single crop, following a year of scarcity, had wiped out an estimated 10 million human beings according to some accounts. The monsoon was on time in the next few years but the economy of Bengal had been drastically transformed, as the records of the next thirty years attest.
- ↑ Sen, Amartya (1983), Poverty and Famines: An Essay on Entitlement and Deprivation, Oxford University Press, pp. 39–, ISBN 978-0-19-103743-6,
Starvation is a normal feature in many parts of the world, but this phenomenon of 'regular' starvation has to be distinguished from violent outbursts of famines. It isn't just regular starvation that one sees ... in 1770 in India, when the best estimates point to ten million deaths.