ഹോര്യൂ-ജി

Hōryū-ji
法隆寺
Hōryū-ji; 法隆寺
അടിസ്ഥാന വിവരങ്ങൾ
സ്ഥലം	1-1 Hōryū-ji Sannai, Ikaruga-chō, Ikoma-gun, Nara Prefecture
മതവിഭാഗം	Shōtoku
ആരാധനാമൂർത്തി	Shaka Nyorai (Śākyamuni)
രാജ്യം	Japan
വെബ്സൈറ്റ്	http://www.horyuji.or.jp/
വാസ്തുവിദ്യാ വിവരങ്ങൾ
സ്ഥാപകൻ	Empress Suiko, Prince Shōtoku
പൂർത്തിയാക്കിയ വർഷം	607

ജപ്പാനിലെ നാര പ്രിഫെക്ചറിലെ ഇകരുഗയിലെ ഒരു കാലത്തെ ശക്തമായ ഏഴ് മഹാക്ഷേത്രങ്ങളിലൊന്നായിരുന്ന ബുദ്ധക്ഷേത്രം ആണ് ഹോര്യൂ-ജി. ഹോര്യൂ ഗാകുമോഞ്ചി (法隆学問寺),അല്ലെങ്കിൽ ലേർണിംഗ് ടെമ്പിൾ ഓഫ് ദി ഫ്ലറിഷിംഗ് ലാ ഇതിന്റെ പൂർണ്ണനാമം ആണ്. സമുച്ചയം ഒരു വൈദികപാഠശാല, സന്ന്യാസിമഠം എന്നിവയായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന തടികൊണ്ടുള്ള കെട്ടിടമാണിതെന്ന് ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പഗോഡ പരക്കെ അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നു. ജപ്പാനിലെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ ക്ഷേത്രങ്ങളിലൊന്നായി ഹോര്യൂ-ജിയുടെ സ്ഥാനം അടിവരയിടുന്നു.^[1]^[2] 1993-ൽ ഹോക്കി-ജിയുമായി ഹോര്യൂ-ജി ആലേഖനം ചെയ്യുകയും ഇത് ഹോര്യൂ-ജി പ്രദേശത്തെ ബുദ്ധ സ്മാരകങ്ങൾ എന്ന പേരിൽ യുനെസ്കോയുടെ ലോക പൈതൃക കേന്ദ്രവും ആണ്. ജാപ്പനീസ് സർക്കാർ അതിന്റെ നിരവധി ഘടനകൾ, ശിൽപങ്ങൾ, കരകൗശല വസ്തുക്കൾ എന്നിവ ദേശീയ നിധികളായി പട്ടികപ്പെടുത്തുന്നു. 2001-ൽ അതിന്റെ ഷിൻബാഷിറയെക്കുറിച്ച് നടത്തിയ പഠനത്തിൽ, Tō, യ്ക്കുള്ളിൽ ഏതാണ്ട് താൽക്കാലികമായി നിർത്തിവച്ചിരിക്കുന്ന മധ്യ തടി നിര കെട്ടിടം മുമ്പ് അനുമാനിച്ചിരുന്നതിലും ഒരു നൂറ്റാണ്ട് പഴക്കമുള്ളതാണെന്ന് കണ്ടെത്തിയിരുന്നു.

ചരിത്രം

Shichidō garan

ഷോട്ടോകു രാജകുമാരനാണ് ഈ ക്ഷേത്രം ആദ്യം നിർമ്മാണത്തിനായി നിയോഗിച്ചത്; അക്കാലത്ത് ഇതിനെ വകകുസദേര എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. ഇപ്പോഴും ചിലപ്പോൾ ഈ പേര് ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്.^[3]ആദ്യത്തെ ഈ ക്ഷേത്രം 607 ഓടെ പൂർത്തിയായതായി കരുതപ്പെടുന്നു.^[4] രാജകുമാരന്റെ പിതാവിന്റെ ബഹുമാനാർത്ഥം ഹോര്യൂ-ജി രോഗശാന്തിയുടെ ബുദ്ധനായ യാകുഷി നൊറോയിക്ക് സമർപ്പിച്ചു.^[2]1939-ൽ നടത്തിയ ഖനനത്തിലൂടെ, ഷോട്ടോകു രാജകുമാരന്റെ കൊട്ടാരം ഇകരുഗ-നോ-മിയ (斑鳩宮) സ്ഥിരീകരിക്കുകയും ഇന്ന് ടു-ഇൻ (東院) ഇരിക്കുന്ന നിലവിലെ ക്ഷേത്ര സമുച്ചയത്തിന്റെ കിഴക്കൻ ഭാഗം കൈവശപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.^[5]രാജകുമാരന്റെ കൊട്ടാരത്തിന്റെ തെക്കുപടിഞ്ഞാറായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഒരു ക്ഷേത്ര സമുച്ചയത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങളും കണ്ടെത്തിയെങ്കിലും അത് പൂർണ്ണമായും ഇപ്പോഴത്തെ ക്ഷേത്ര സമുച്ചയത്തിനകത്തായിരുന്നില്ല.^[5]ആധുനിക ചരിത്രകാരന്മാരും പുരാവസ്തു ഗവേഷകരും വകകുസ-ഗാരൻ (若草伽藍) എന്ന് നാമകരണം ചെയ്ത ആദ്യകാലത്തെ ക്ഷേത്രം 670-ൽ ഇടിമിന്നലേറ്റ് നിലംപതിച്ചു. 711 ഓടെ പുനർനിർമ്മാണത്തിലൂടെ പണി പൂർത്തിയായതായി കരുതുന്ന ഈ ക്ഷേത്രം വടക്കുപടിഞ്ഞാറൻ സ്ഥാനത്ത് അല്പം കൂടി പുനഃക്രമീകരിച്ചു.^[6] പന്ത്രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ 1374 ലും 1603 ലും ഈ ക്ഷേത്രം നന്നാക്കുകയും വീണ്ടും കൂട്ടിച്ചേർക്കുകയും ചെയ്തു.^[7]

കാമാകുര കാലഘട്ടത്തിൽ, ജപ്പാനിൽ ഷാറ്റോകു ആരാധന പ്രചാരത്തിലായപ്പോൾ, ഹോര്യൂ-ജി ദീർഘനാളായി മരിച്ചുപോയ രാജകുമാരനെ ആരാധിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു പ്രധാന സ്ഥലമായി മാറി. ഷാറ്റോകു രാജകുമാരന് സമർപ്പിച്ച ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ ഈ സമയത്ത് വർദ്ധിച്ചു. പന്ത്രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ഹോര്യൂ-ജിയിൽ നടന്ന ഒരു വാർഷിക പരിപാടിയായി രാജകുമാരനുവേണ്ടിയുള്ള ഒരു അനുസ്മരണ ശുശ്രൂഷനടത്തി. ഷോട്ടോകു രാജകുമാരനുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ക്ഷേത്രത്തിലും മറ്റ് ക്ഷേത്രങ്ങളിലും ഇന്നും ഇത് നടക്കുന്നുണ്ട്. കാമകുര കാലഘട്ടത്തിലും ആദ്യകാല ഹിയാൻ കാലഘട്ടത്തിലും ഹോര്യൂ-ജിയിൽ പുതിയ കൂട്ടിച്ചേർക്കലുകൾ വരുത്തി. കിഴക്കും പടിഞ്ഞാറൻ സംയുക്തങ്ങളിലുമുള്ള നിരവധി പുതിയ ഹാളുകൾ ബോധിസത്വ കന്നോണിന്റെ അവതാരമായി രാജകുമാരനെ ആരാധിക്കുന്നതിനായി സമർപ്പിച്ചു.^[8]ഏഴാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ ഷാറ്റോകു ആരാധനയുടെ വളർച്ച ജപ്പാനിലെ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു ക്ഷേത്രമായി ഹോര്യൂ-ജി ഉയരാൻ കാരണമായി. 1800 കളുടെ മധ്യത്തിൽ ടോക്കുഗാവ ഭരണം അവസാനിച്ചപ്പോഴേക്കും ഈ ക്ഷേത്രത്തിന് ഷോഗുനേറ്റിൽ നിന്ന് നിരന്തരം വിപുലമായ ഫണ്ട് ലഭിച്ചിരുന്നു. എഡോ കാലഘട്ടത്തിലുടനീളം ക്ഷേത്രം വളരുകയും ഹോസെ വിഭാഗവുമായി അടുത്ത ബന്ധം പുലർത്തുകയും ചെയ്തു.^[9]

ചിത്രശാല

കുഡാരകൺ'നോണ്ടോ
കോണ്ടോയും പഗോഡയും
വെങ്കല വിളക്ക്
യുമെഡോനോ' മേൽക്കൂര അലങ്കാരം
ഗാർഡിയൻ പ്രതിമ
റീഡും ടോയിന്റെ ക്ലോയിസ്റ്ററും
ഒനിഗവാര മേൽക്കൂര ടൈൽ
മേൽക്കൂരയിൽ ഡ്രാഗൺ അലങ്കാരങ്ങൾ
ഹൊര്യു-ജി സമുച്ചയം
പരിദർശനം

അവലംബം

↑ "Buddhist Monuments in the Horyu-ji Area, UNESCO World Heritage". Retrieved 2007-04-02.
↑ ^2.0 ^2.1 June Kinoshita; Nicholas Palevsky (1998). Gateway to Japan, "A Japanese Prince and his temple". Kodansha International. ISBN 9784770020185. Retrieved 2007-04-02.
↑ Mason, Penelope (2005). History of Japanese Art (Second ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson. p. 61. ISBN 0-13-117601-3.
↑ Buswell, R.E.J. (2013). The Princeton Dictionary of Buddhism. Princeton, NJ: Princeton University Press.
↑ ^5.0 ^5.1 John Whitney Hall (1988). The Cambridge history of Japan "The Asuka Enlightenment" p.175. Cambridge University. ISBN 9780521223522. Retrieved 2007-04-03.
↑ Web Japan, sponsored by the Ministry of Foreign Affairs, Japan. "One hundred years older than supposed?: World Heritage Pagoda". Retrieved 2007-04-04.{{cite web}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
↑ Marstein, Nils; Knut Einar Larsen (2000). Conservation of Historic Timber Structures: an ecological approach. Elsevier. p. 22. ISBN 978-0-7506-3434-2.
↑ Pradel, Chari (2008). "SHŌKŌ MANDARA AND THE CULT OF PRINCE SHŌTOKU IN THE KAMAKURA PERIOD". Artibus Asiae. 68 (2): 215–246. JSTOR 40599600.
↑ McDermott, Hiroko (Autumn 2006). "The Hōryūji Treasures and Early Meiji Cultural Policy". Monumenta Nipponica. 61 (3): 342. doi:10.1353/mni.2006.0033.