സുമാത്രൻ കാണ്ടാമൃഗം
കാണ്ടാമൃഗങ്ങളിൽ ഒരിനമാണ് സുമാത്രൻ കാണ്ടാമൃഗം അഥവാ സുമാത്രൻ റൈനോസറസ് (ശാസ്ത്രീയനാമം: Dicerorhinus sumatrensis). ഇവ ഗുരുതരമായ വംശനാശഭീഷണി നേരിടുന്നു എന്ന് ഐ.യു.സി.എന്റെ കണക്കുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു[2]. കച്ചവടതാത്പര്യങ്ങൾക്കായി കൊമ്പുകൾ മുറിച്ചെടുക്കാൻ നിരവധി സുമാത്രൻ കാണ്ടാമൃഗങ്ങളെ കൊന്നൊടുക്കിയതിനാൽ ഇന്ന് നിലവിലുള്ള സുമാത്രൻ കാണ്ടാമൃഗങ്ങളുടെ എണ്ണം നൂറിൽത്താഴെ മാത്രമാണ്.[5] മൃഗശാലകളിലും മറ്റും സംരക്ഷിക്കുന്നത് പത്തെണ്ണം മാത്രം. രണ്ടു കൊമ്പുകളുള്ള ഇവ വലിപ്പം കൊണ്ട് ഏറ്റവും ചെറിയ ഇനമാണ്. കണക്കുപ്രകാരം 275 എണ്ണം മാത്രമാണ് ജീവിച്ചിരിക്കുന്നത്[2]. പരമാവധി 1000 കിലോഗ്രാം വരെ ഭാരം വയ്ക്കുന്നു. ഇവയ്ക്ക് ചുവന്ന ബ്രൗൺ നിറമാണ്. മൺ മറഞ്ഞുപോയ വൂളി റൈനോസേഴ്സ് ആണ് ഇവയുമായി ഏറ്റവും അടുത്ത ബന്ധം ഉള്ള കാണ്ടാമൃഗം.
| സുമാത്രൻ കാണ്ടാമൃഗം Sumatran rhinoceros[1] | |
|---|---|
| |
| Sumatran rhinos Emi and Harapan in the Cincinnati Zoo | |
| ശാസ്ത്രീയ വർഗ്ഗീകരണം | |
| കിങ്ഡം: | |
| Phylum: | |
| Class: | |
| Order: | |
| Family: | |
| Genus: | Dicerorhinus
|
| Species: | D. sumatrensis
|
| Binomial name | |
| Dicerorhinus sumatrensis | |
| Subspecies | |
|
Dicerorhinus sumatrensis harrissoni | |
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ Grubb, Peter (16 November 2005). "Order Perissodactyla (pp. 629-636)". In Wilson, Don E., and Reeder, DeeAnn M., eds (ed.). [http://google.com/books?id=JgAMbNSt8ikC&pg=PA635 Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference] (3rd ed.). Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2 vols. (2142 pp.). p. 635. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
{{cite book}}:|editor=has generic name (help); External link in|title= - ↑ 2.0 2.1 2.2 "Dicerorhinus sumatrensis". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2008. International Union for Conservation of Nature. 2008. Retrieved 28 November 2008.
{{cite web}}: Cite has empty unknown parameter:|last-author-amp=(help); Invalid|ref=harv(help); Unknown parameter|authors=ignored (help) - ↑ Rookmaaker, L.C. (1984). "The taxonomic history of the recent forms of Sumatran Rhinoceros (Dicerorhinus sumatrensis)". Journal of the Malayan Branch of the Royal Asiatic Society. 57 (1): 12–25.
- ↑ Derived from range maps in:
- Foose, Thomas J. and van Strien, Nico (1997). Asian Rhinos – Status Survey and Conservation Action Plan. IUCN, Gland, Switzerland, and Cambridge, UK. ISBN 2-8317-0336-0.
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
and - Dinerstein, Eric (2003). The Return of the Unicorns; The Natural History and Conservation of the Greater One-Horned Rhinoceros. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-08450-1.
This map does not include unconfirmed historical sightings in Laos and Vietnam or possible remaining populations in Burma.
- Foose, Thomas J. and van Strien, Nico (1997). Asian Rhinos – Status Survey and Conservation Action Plan. IUCN, Gland, Switzerland, and Cambridge, UK. ISBN 2-8317-0336-0.
- ↑ "വംശം നിലനിർത്താൻ, ഇതല്ലാതെ..." മെട്രോ വാർത്ത. ജൂലൈ 28, 2013. Archived from the original (പത്രലേഖനം) on 2013-07-31 14:33:07. Retrieved 2014 മാർച്ച് 12.
{{cite news}}: Check date values in:|accessdate=and|archivedate=(help)
പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ
തിരുത്തുക
- Sumatran Rhino Info Archived 2009-02-18 at the Wayback Machine. & Sumatran Rhino Pictures Archived 2016-03-06 at the Wayback Machine. on the Rhino Resource Center
- Sumatran Rhino Archived 2007-11-11 at the Wayback Machine. at Arkive.
- Information on the Sumatran Rhino Archived 2007-10-11 at the Wayback Machine. from the International Rhino Foundation Archived 2007-10-11 at the Wayback Machine.
- Rhino and Forest Fund
- Borneo Rhino Alliance