സാരാംശ്
അനുപം ഖേർ, രോഹിണി ഹട്ടങ്കടി, മദൻ ജെയിൻ, നിലു ഫൂലെ, സുഹാസ് ഭലേക്കർ കൂടാതെ സോണി റസ്ദാൻ എന്നിവർ അഭിനയിച്ച മഹേഷ് ഭട്ട് സംവിധാനം ചെയ്ത് 1984-ൽ പുറത്തിറങ്ങിയ ഒരു ഇന്ത്യൻ ഹിന്ദി നാടക ചിത്രമാണ് സാരാംശ് [1] . മുംബൈയിൽ താമസിക്കുന്ന മഹാരാഷ്ട്രക്കാരായ വൃദ്ധ ദമ്പതികൾ തങ്ങളുടെ ഏക മകന്റെ വേർപാടുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നതിനെക്കുറിച്ചാണ്[2]. അനുപം ഖേറിന്റെ അരങ്ങേറ്റ ചിത്രമായിരുന്നു ഇത്. ചിത്രത്തിന് അജിത് വർമൻ സംഗീതവും വസന്ത് ദേവ് വരികളും ഉണ്ടായിരുന്നു. രാജശ്രീ പ്രൊഡക്ഷൻസാണ് വിതരണം ചെയ്തത്.
| സാരാംശ് | |
|---|---|
 Film poster | |
| സംവിധാനം | മഹേഷ് ഭട്ട് |
| നിർമ്മാണം | താരാചന്ദ് ബർജയ്യ |
| രചന | മഹേഷ് ഭട്ട് (screenplay & dialogue) സുജിത് സേൻ (screenplay & dialogue) അമിത് ഖന്ന (dialogue) |
| കഥ | മഹേഷ് ഭട്ട് |
| അഭിനേതാക്കൾ | അനുപം ഖേർ രോഹിണി ഹട്ടങ്കടി സോണി റസ്ദാൻ മദൻ ജെയിൻ നിലു ഫൂലെ |
| സംഗീതം | അജിത് വർമൻ |
| ഛായാഗ്രഹണം | അദീപ് തണ്ടൻ |
| ചിത്രസംയോജനം | ഡേവിഡ് ധവാൻ |
| വിതരണം | രാജശ്രീ പ്രൊഡക്ഷൻസ് |
| റിലീസിങ് തീയതി |
|
| രാജ്യം | ഇന്ത്യ |
| ഭാഷ | ഹിന്ദി |
| സമയദൈർഘ്യം | 137 minutes |
മികച്ച വിദേശ ഭാഷാ ചിത്രത്തിനുള്ള 1985-ലെ അക്കാദമി അവാർഡിനുള്ള ഇന്ത്യയുടെ ഔദ്യോഗിക എൻട്രിയായി ഇത് തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു, നാമനിർദ്ദേശം ചെയ്യപ്പെട്ടില്ല.
കഥ തിരുത്തുക
ന്യൂയോർക്കിൽ താമസിക്കുന്ന മകൻ അജയ്‌ക്ക് കത്തെഴുതാൻ ബിവി പ്രധാൻ (അനുപം ഖേർ) അതിരാവിലെ എഴുന്നേൽക്കുന്നിടത്താണ് സിനിമ ആരംഭിക്കുന്നത്. കത്തിന്റെ നടുവിൽ, പ്രധാന് ദാരുണമായ യാഥാർത്ഥ്യം ഓർക്കുന്നു: ന്യൂയോർക്കിൽ നടന്ന ഒരു കവർച്ചയിൽ അജയ് കൊല്ലപ്പെട്ടുവെന്ന് അജയന്റെ ഒരു സുഹൃത്തിൽ നിന്ന് പ്രധാനിന് ഒരു കോൾ ലഭിച്ചു. മൂന്ന് മാസമായിട്ടും തന്റെ ഏക മകന്റെ വിയോഗത്തിൽ പ്രധാന് ഇതുവരെ പൂർണമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടു എന്നതിൽ പ്രധാനിന്റെ ഉറ്റ സുഹൃത്ത് വിശ്വനാഥും പ്രധാനിന്റെ ഭാര്യ പാർവതിയും (രോഹിണി ഹട്ടങ്കടി) വിഷമിക്കുന്നു. മകൻ നഷ്ടപ്പെട്ടതിന് ശേഷം തനിക്ക് ഇനി ജീവിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹമില്ലെന്ന് പ്രധാൻ വിശ്വനാഥിനോട് സമ്മതിച്ചു.
മകന്റെ മരണത്തെത്തുടർന്ന് പ്രധാനിന് വരുമാന മാർഗമില്ല, അതിനാൽ അവർ തങ്ങളുടെ ശിവാജി പാർക്ക് (മുംബൈ) അപ്പാർട്ട്മെന്റിന്റെ ഒരു മുറി വളർന്നുവരുന്ന ബോളിവുഡ് നടിയായ സുജാത സുമന് (സോണി റസ്ദാൻ) വാടകയ്ക്ക് നൽകി. സ്വാധീനമുള്ള രാഷ്ട്രീയക്കാരനായ ഗജാനൻ ചിത്രേയുടെ (നിലു ഫൂലെ) ഏക മകനായ വിലാസുമായി (മദൻ ജെയിൻ) സുജാത പ്രണയത്തിലാകുന്നു. വിലാസ് സുജാതയെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഭീരുത്വത്താൽ സുജാതയെ കുറിച്ച് പിതാവിനോട് പറയാതെ അവരുടെ വിവാഹ ആലോചനകൾ മാറ്റിവയ്ക്കുന്നു.
അതിനിടെ, തന്റെ മകന്റെ ചിതാഭസ്മവും മറ്റ് ചില സാധനങ്ങളും (ഒരു ടിവി, വിസിആർ, ഒരു റഫ്രിജറേറ്റർ മുതലായവ) യുഎസ്എയിൽ നിന്ന് ഇന്ത്യയിലേക്ക് എത്തിയതായി പ്രധാന് ഒരു രജിസ്റ്റർ ചെയ്ത കത്ത് ലഭിക്കുന്നു. പ്രധാൻ അവ ശേഖരിക്കാൻ കസ്റ്റംസ് ഓഫീസിൽ പോകുമ്പോൾ, അദ്ദേഹത്തിന് ബഹുമാനമില്ല, പബ്ലിക് റിലേഷൻസ് ഓഫീസറിൽ നിന്ന് ഒരു സഹായവും ലഭിക്കുന്നില്ല. വികാരാധീനനും രോഷാകുലനുമായ പ്രധാൻ, കസ്റ്റംസ് ഡിപ്പാർട്ട്‌മെന്റിന്റെ പ്രധാന മേധാവിയുടെ ഓഫീസിൽ ബലമായി കടന്നുചെല്ലുകയും താൻ വന്നിരിക്കുന്നത് തന്റെ മകന്റെ ചിതാഭസ്മം എടുക്കാൻ മാത്രമാണെന്നും മറ്റ് ഭൗതിക വസ്തുക്കളൊന്നും എടുക്കാനല്ലെന്നും വിശദീകരിക്കുന്നു. തന്റെ മകന്റെ ചിതാഭസ്മം ഉടനടി തനിക്ക് കൈമാറണമെന്ന് പ്രധാൻ ആവശ്യപ്പെടുകയും കരഞ്ഞുവീഴുകയും ചെയ്തു, ഓഫീസർ പ്രധാനനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും അവന്റെ അഭ്യർത്ഥനയോട് അനുതപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അസൗകര്യത്തിൽ ക്ഷമ ചോദിക്കുന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥൻ, ശേഷിക്കുന്ന സാധനങ്ങൾ എത്രയും വേഗം പ്രധാൻ കൈമാറുമെന്ന് പ്രധാന് ഉറപ്പുനൽകുന്നു.
നിരീശ്വരവാദിയായ പ്രധാൻ തന്റെ മകന്റെ ചിതാഭസ്മം പാർവതിക്ക് നൽകുന്നു, അവൾ തന്റെ ചിതാഭസ്മം ഒരു പണ്ഡിറ്റിന് (അലോക് നാഥ്) കൊണ്ടുപോകുന്നു. പണ്ഡിറ്റ് പ്രധാനിനോടും പാർവതിയോടും അജയ് ഉടൻ തന്നെ ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ രൂപത്തിൽ പുനർജന്മം ചെയ്യുമെന്ന് പറയുന്നു. നിരാശനായ പ്രധാൻ അജയന്റെ ചിതാഭസ്മം എടുത്ത് അടുത്തുള്ള കിഡ്‌സ് പാർക്കിലെ പാർക്ക് ബെഞ്ചിന് സമീപം വിതറി. തന്റെ വേദനാജനകമായ ജീവിതത്തിന്റെ നിരർത്ഥകത മനസ്സിലാക്കിയ പ്രധാൻ, വിജയിച്ചില്ലെങ്കിലും, അമിത വേഗതയിലെത്തിയ കാറിനടിയിൽ മുങ്ങി ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. അവന്റെ മനസ്സ് മാറ്റാൻ പാർവതി അവനോട് അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു, പക്ഷേ പ്രധാൻ വഴങ്ങിയില്ല. ഒടുവിൽ ഇരുവരും ഒരുമിച്ച് വിഷം കഴിച്ച് ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിക്കുന്നു.
പ്രധാനും പാർവതിയും ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ പോകുമ്പോൾ, താൻ ഗർഭിണിയാണെന്ന് സുജാത വിലാസ് അറിയിക്കുന്നു. സുജാതയെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നതിൽ വിലാസ് ഇപ്പോഴും അനിശ്ചിതത്വം കാണിക്കുമ്പോൾ, അവൾ അവനെ ഭീരു എന്ന് വിളിച്ച് പുറത്താക്കുന്നു. പ്രധാനൻ അറിഞ്ഞപ്പോൾ, സുജാതയെയും വിലാസിനെയും വിവാഹം കഴിക്കാൻ അനുവദിക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ ഗജാനനെ കാണാൻ സുജാതയെ കൊണ്ടുപോകാൻ അദ്ദേഹം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു. സുജാത തന്റെ കുഞ്ഞിനെ ചുമക്കുന്നുവെന്ന് വിലാസ് അംഗീകരിക്കാൻ വിസമ്മതിച്ചപ്പോൾ, വിലാസ് കള്ളം പറയുകയാണെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും ഗജാനൻ അവരുടെ നിർദ്ദേശം നിരസിക്കുകയും സുജാത കുട്ടിയെ ഗർഭച്ഛിദ്രം ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ ഗുരുതരമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ നേരിടേണ്ടിവരുമെന്ന് പ്രധാനനേയും സുജാതയെയും ഭീഷണിപ്പെടുത്തി മറ്റൊരു നഗരത്തിലേക്ക് പോകുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, പ്രധാൻ, തത്ത്വത്തിൽ, നിസ്സഹായയായ ഒരു സുജാതയെ പോകാൻ അനുവദിക്കാതെ, അവൾക്ക് തന്റെ വീട്ടിൽ ഒരു സുരക്ഷിത താവളമൊരുക്കുന്നു. സുജാത ഒരു കുഞ്ഞിനോടൊപ്പമുണ്ടെന്ന് കേട്ട പാർവതി, സുജാതയുടെ ഉദരത്തിലുള്ള കുഞ്ഞ്, വാസ്തവത്തിൽ, അജയന്റെ പുനർജന്മമാകുമെന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു. അവൾ സുജാതയെ പരിപാലിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു, അജയ് പുനർജന്മത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവളുടെ വിശ്വാസങ്ങൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ കൂടുതൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്നു.
കുഞ്ഞ് ജനിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് സുജാതയെ പിന്തിരിപ്പിക്കാൻ ഗജാനൻ കച്ചവടത്തിന്റെ എല്ലാ തന്ത്രങ്ങളും പരീക്ഷിക്കുന്നു: അവന്റെ ഗുണ്ടകൾ പ്രധാനനെ കൈക്കൂലി നൽകാൻ ശ്രമിക്കുന്നു, അവർ പ്രധാനനെ ഉപദ്രവിക്കുകയും അവന്റെ വീടിന്റെ വൈദ്യുതി വിച്ഛേദിക്കുകയും വിശ്വനാഥിനെ മർദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു (അതുവഴി പ്രധാനന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പാൽ നൽകുന്നത് തടയുന്നു) അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗുണ്ടകൾ പ്രധാനന്റെ വീട്ടിലേക്ക് കത്തിച്ച പടക്കം പോലും എറിഞ്ഞു. ഗജാനൻ തന്നെ ഒരു പ്രാദേശിക ഡോക്ടറെ തന്റെ ക്ലിനിക്കിൽ വെച്ച് സുജാതയുടെ കുഞ്ഞിന്റെ ഗർഭഛിദ്രം നിയമവിരുദ്ധമായി നടത്താൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു (അവിടെ സുജാതയെ ചെക്കപ്പിന് നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നു). മറ്റെല്ലാം പരാജയപ്പെടുമ്പോൾ, ഗജാനൻ, വിലാസ് വഴി (അച്ഛന്റെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് അറിയാത്ത) പ്രധാനനെ ഒരു വേശ്യാവൃത്തി സംഘത്തെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വ്യാജ കുംഭകോണത്തിൽ (അനധികൃതമായി അടയാളപ്പെടുത്തിയ ബില്ലുകൾ ഉൾപ്പെടുന്നു) കുടുക്കുന്നു. പ്രധാൻ പോലീസ് കമ്മീഷണറെ സഹായത്തിനായി വിളിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു, പക്ഷേ റെഡ് ടാപ്പിസം കാരണം തടഞ്ഞു. പ്രകോപിതനായ പ്രധാൻ മഹാരാഷ്ട്ര മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ ഓഫീസായ മന്ത്രാലയയിലേക്ക് ഇരച്ചുകയറി. സി.എം. പ്രധാനിന്റെ മുൻ വിദ്യാർത്ഥികളിലൊരാളായ ശശികാന്തിന്റെ ആളാണ്. സി.എം. ഉടൻ തന്നെ സുജാതയെ കസ്റ്റഡിയിൽ പാർപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന റിമാൻഡ് ഹോമിലെ പോലീസ് കമ്മീഷണറെ വിളിക്കുകയും നീതി കൃത്യമായി ഉറപ്പാക്കാൻ ഗജാനൻ ചിത്രയെ ഹാജരാക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
സുജാതയുടെ കുഞ്ഞായി അജയ് പുനർജനിക്കുമെന്ന പാർവതിയുടെ ഉറച്ച വിശ്വാസം അവർക്കും സുജാതയ്ക്കും വിലാസിനും പ്രശ്‌നമുണ്ടാക്കുമെന്ന് പ്രധാന് മനസ്സിലാക്കുന്നു, അതിനാൽ രാത്രിയുടെ കാലത്ത് നഗരം വിട്ട് മറ്റൊരിടത്തേക്ക് സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കാൻ അവൻ അവരോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ഒടുവിൽ കസ്റ്റംസ് ഓഫീസിൽ നിന്ന് പ്രധാനിന് കൈമാറിയ അജയന്റെ സാധനങ്ങൾ അയാൾ അവർക്ക് സമ്മാനിച്ചു. എങ്കിലും പാർവതിയെ അവസാനമായി ഒന്നു കാണണമെന്ന് സുജാത അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു. വിലാസിനെയും സുജാതയെയും പോകാൻ പാർവതി വിസമ്മതിച്ചപ്പോൾ, പ്രധാന് അവളെ നിയന്ത്രിച്ച് അവരെ പോകാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു. പാർവതി ഞെട്ടിപ്പോയി, ഹൃദയം തകർന്നിരിക്കുന്നു, പക്ഷേ അജയ് മരിച്ചുവെന്നും ഇനി ഒരിക്കലും തിരിച്ചുവരില്ലെന്നും മനസ്സിലാക്കാൻ പ്രധാന് അവളെ സഹായിക്കുന്നു. രണ്ടുപേരും ഒരുമിച്ച് വിഷം കഴിക്കണമെന്ന് പാർവതി പറയുമ്പോൾ, തന്റെ ജീവിതത്തിലെ സാരാംശം അവളുടെ സുന്ദരമായ ചുളിവുകളിലാണെന്ന് താൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞുവെന്ന് പറഞ്ഞ് പ്രധാന് നിരസിക്കുന്നു, പ്രശ്‌നങ്ങൾക്കിടയിലും സുജാതയുടെ കുഞ്ഞിനെ അതിജീവിക്കാൻ ഇരുവരും ഒരു നല്ല പ്രവൃത്തി ചെയ്തു.
പ്രധാൻ പാർവതിയെയും കൂട്ടി അടുത്തുള്ള കിഡ്‌സ് പാർക്കിലേക്ക് അതിരാവിലെ നടക്കാൻ പോകുന്നതോടെ സിനിമ അവസാനിക്കുന്നു. പ്രധാൻ ഒരിക്കൽ അജയന്റെ ചിതാഭസ്മം വിതറിയ സ്ഥലത്ത് മനോഹരമായ പൂക്കൾ വിരിഞ്ഞതായി അവർ അവിടെ കാണുന്നു. ജീവിതത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ സൗന്ദര്യം നാമെല്ലാവരും മർത്യരാണ്, പക്ഷേ ജീവിതം മുന്നോട്ട് പോകുന്നു എന്നതാണ് പ്രധാന് പിന്നീട് പാർവതിയോട് പറയുന്നത്.
അഭിനേതാക്കൾ തിരുത്തുക
- അനുപം ഖേർ ബി.വി.പ്രധാനായി
- രോഹിണി ഹട്ടങ്കടി പാർവതി പ്രധാനായി
- സോണി റസ്ദാൻ സുജാത സുമനായി
- മദൻ ജെയിൻ വിലാസ് ചിത്രേ ആയി
- സുഹാസ് ഭലേക്കർ വിശ്വനാഥായി
- അലോക് നാഥ് പണ്ഡിറ്റ് / ജ്യോതിഷിയായി
- ആകാശ് ഖുറാന മുഖ്യമന്ത്രി ശശികാന്ത് (ആകാശ് ഖുറാനയായി)
- വിജയ് കശ്യപ് ഡോ. ഭട്ടായി
- കിഷോർ ജരിവാല
- സുരേഷ് ചത്വാൾ പോലീസ് ഇൻസ്പെക്ടറായി
- സലിം ഗൗസ് ഗജാനൻ ചിത്രേയുടെ ഗുണ്ടയായി (ആസിഡിനൊപ്പം)
- അരുൺ ബക്ഷി ഗജാനൻ ചിത്രേയുടെ ഗുണ്ടയായി
- ഹൈദർ അലി
- നിലു ഫൂലെ ഗജാനൻ ചിത്രേ ആയി
നിർമ്മാണം തിരുത്തുക
അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിരൂപക പ്രശംസ നേടിയ ആർത്ത് (1982) എന്ന ചിത്രത്തിന് ശേഷം നിർമ്മിച്ച ഈ ചിത്രം, കുമ്പസാര സിനിമയുടെ വിഭാഗത്തിലേക്ക് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുന്നേറ്റം മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോയി. മഹേഷ് ഭട്ടിന്റെ ആത്മീയ ഗുരുവായ യു.ജി. കൃഷ്ണമൂർത്തിയുടെ കാൻസർ രോഗബാധിതനായ ഒരു മകന്റെ മരണവും പിന്നീട് ന്യൂയോർക്കിൽ വെച്ച് ഏകമകൻ കൊല്ലപ്പെട്ട ഒരു മഹാരാഷ്ട്രക്കാരൻ ദമ്പതിമാരുമാണ് ഇതിന് പ്രചോദനമായത്[3].
തുടക്കത്തിൽ ഷിംലയിൽ നിന്നുള്ള നാഷണൽ സ്കൂൾ ഓഫ് ഡ്രാമ പൂർവ്വ വിദ്യാർത്ഥിയുമായ അനുപം ഖേറിനെയാണ് നായക കഥാപാത്രമായി തിരഞ്ഞെടുത്തത്. പിന്നീട് നിർമ്മാതാക്കളായ രാജശ്രീ പ്രൊഡക്ഷൻസ് സഞ്ജീവ് കുമാറിനെ ഈ കഥാപാത്രത്തിനായി എടുക്കാൻ നിർബന്ധിച്ചു. അങ്ങനെ, പ്രധാന ഫോട്ടോഗ്രാഫി ആരംഭിക്കുന്നതിന് രണ്ടാഴ്ച മുമ്പ്, തന്റെ അരങ്ങേറ്റത്തിനായി ഏകദേശം ആറാം മാസമായി തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്ന ഖേറിന് വാർത്ത ലഭിച്ചു. ഭട്ട് മാറ്റം സ്ഥിരീകരിച്ചപ്പോൾ ബാഗുകൾ പാക്ക് ചെയ്ത് നഗരം വിട്ടു. എങ്കിലും പോകുന്നതിന് മുമ്പ് അദ്ദേഹം ഭട്ടിനെ കണ്ട് നിരാശ പ്രകടിപ്പിച്ചു. തുടർന്ന്, ഭട്ട് അദ്ദേഹത്തെ നായകനായി നിലനിർത്തി, നിർമ്മാതാക്കൾ സമ്മതിച്ചു[4][5].
1984 ജനുവരി 1 ന് ന്യൂയോർക്കിൽ നിന്ന് ഫോൺ കോൾ സ്വീകരിക്കുന്ന ഖേർ അവതരിപ്പിച്ച പ്രധാനിന്റെ ആദ്യ രംഗത്തോടെയാണ് ചിത്രം ആരംഭിച്ചത്[5]. വിരമിച്ച പിടിവാശിക്കാരനായ ഒരു വൃദ്ധന്റെ വേഷം ചെയ്യുമ്പോൾ ഖേറിന് 28 വയസ്സ് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. മകന്റെ ചിതാഭസ്മം വീണ്ടെടുക്കാൻ കസ്റ്റംസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരുമായി വിലപേശേണ്ടി വന്ന നിർണായക രംഗം. അത്തരം ഒരു സാഹചര്യത്തെക്കുറിച്ച് ഖേറിന് പരാമർശമില്ല, വൈകാരിക പോയിന്റിലെത്താൻ മുംബൈയിൽ പോരാടുന്ന നടൻ എന്ന നിലയിൽ തന്റെ എല്ലാ ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഖേറിന് എടുത്തു. മുംബൈയിലെ ഫിലിം സിറ്റിയിലെ ഓഫീസ് സ്‌പെയ്‌സിൽ ചിത്രീകരിച്ച ഈ രംഗം റിഹേഴ്‌സലോ ഗ്ലിസറിനോ ഉപയോഗിക്കാതെ ഒറ്റ ടേക്കിൽ പൂർത്തിയാക്കി. തന്റെ പ്രകടനത്തിന് മികച്ച നടനുള്ള ഫിലിംഫെയർ അവാർഡ് അദ്ദേഹം നേടി. രോഹിണി ഹട്ടങ്ങാടിക്ക് അന്ന് 28 വയസ്സ് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, എന്നാൽ 60-ലധികം പ്രായമുള്ള വീട്ടമ്മയായി അവളുടെ പ്രകടനം ഇപ്പോഴും എല്ലാവരുടെയും ഓർമ്മയിൽ മായാതെ കിടക്കുന്നു[5].
ഇതിവൃത്തം തിരുത്തുക
സ്വേച്ഛാപരമായ അക്രമത്തിന് ഇരയായ ഏകമകന്റെ മരണശേഷം വാർദ്ധക്യത്തിന്റെ ഏകാന്തതയെയും ഉത്കണ്ഠകളെയും ജീവിതത്തിന്റെ തീർത്തും ലക്ഷ്യമില്ലാത്ത അവസ്ഥയെയും ദമ്പതികൾ എങ്ങനെ നേരിടുന്നു എന്ന് സാരൻഷ് അന്വേഷിക്കുന്നു. പ്രധാനാധ്യാപകന്റെ ഭാര്യ മതത്തിലും വിശ്വാസത്തിലും അഭയം തേടുമ്പോൾ, പ്രധാനാധ്യാപകൻ തന്റെ മകന്റെ ഓർമ്മകളിൽ ധിക്കാരനായി തുടരുന്നു. മരിച്ചുപോയ മകനെ സമീപിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിൽ, അവൻ എല്ലാ ദിവസവും കത്തുകൾ എഴുതാൻ തുടങ്ങുന്നു, അവ കീറിക്കളയാൻ മാത്രം[6] . പ്രായഭേദമന്യേ ജീവിതത്തിൽ പുതിയ അർത്ഥവും ലക്ഷ്യവും കണ്ടെത്തേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യത്തിലും ഇത് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു[7][8].
ഇത് സ്പർശിക്കുന്ന മറ്റ് വിഷയങ്ങൾ കസ്റ്റം ഉദ്യോഗസ്ഥരുമായും പോലീസുമായും പ്രധാൻ നടത്തിയ ഇടപെടലുകളിലൂടെയാണ് - അഴിമതി, രാഷ്ട്രീയ-കുറ്റകൃത്യ ബന്ധവും ബ്യൂറോക്രാറ്റിക് കാലതാമസം, വ്യാപകമായ കൈക്കൂലി, റെഡ് ടാപ്പിസം[9].
സംഗീതം തിരുത്തുക
വസന്ത് ദേവിന്റെ വരികൾക്ക് അജിത് വർമ്മനാണ് സംഗീതം നൽകിയിരിക്കുന്നത്.
- "അന്ധിയാര ഗഹ്രായ സുന പാൻ ഫിർ ആയ" - ഭൂപീന്ദർ സിംഗ്
- "ഹർ ഘടി ധൽ രാഹി ഷാം ഹേ സിന്ദഗി" - അമിത് കുമാർ
സ്വീകരണം തിരുത്തുക
എൻസൈക്ലോപീഡിയ ബ്രിട്ടാനിക്കയുടെ "എൻസൈക്ലോപീഡിയ ഓഫ് ഹിന്ദി സിനിമയുടെ" സരൻഷിനെ മഹേഷ് ഭട്ടിന്റെ "ഏറ്റവും മികച്ച സിനിമ - ചലിക്കുന്നതും, മൃദുവായതും, പക്വതയുള്ളതും - പ്രായമായ ദമ്പതികളുടെ വേദനയും നിരാശയും കാഴ്ചക്കാരന് അനുഭവപ്പെടുന്നതിനാൽ..."[10]
പ്രധാന ജോഡികളായ അനുപം ഖേറും രോഹിണി ഹട്ടങ്ങാടിയും അവരുടെ ചിത്രീകരണത്തിന് പ്രശംസിക്കപ്പെട്ടു, ദി ട്രിബ്യൂൺ "അനശ്വര പ്രകടനങ്ങൾ" എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു[11] . ആർത്തിന്റെ (1982) വിജയത്തിന് ശേഷം വന്ന സരൻഷിന്റെ നിരൂപക പ്രശംസ ഭട്ടിനെ പ്രശസ്തനായ സംവിധായകനായി ഉയർത്തി[12]. ഇന്നും, 1980-കളിലെ ഹിന്ദി സിനിമയിലെ "മധ്യ-റോഡ്" സിനിമകളിൽ വേറിട്ടുനിൽക്കുന്ന ചുരുക്കം ചില ചിത്രങ്ങളിൽ ഒന്നായി ഇത് നിലകൊള്ളുന്നു, ഇത് മുഖ്യധാരാ സിനിമയിലെ ഉള്ളടക്കത്തിന്റെ ഒരു ദശാബ്ദമായി കാണപ്പെട്ടു[13][14].
1984-ലെ ഇന്റർനാഷണൽ ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവൽ ഓഫ് ഇന്ത്യയുടെ (ഐഎഫ്എഫ്ഐ) പനോരമ വിഭാഗത്തിൽ സാരൻഷ് ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്[15] . അവസാന റണ്ണിൽ എത്തിയില്ലെങ്കിലും മികച്ച വിദേശ ഭാഷാ ചിത്രത്തിനുള്ള അക്കാദമി അവാർഡിനുള്ള ഇന്ത്യയുടെ ഔദ്യോഗിക സമർപ്പണമായിരുന്നു ഇത്. മറ്റ് അവാർഡുകൾക്കൊപ്പം, 14-ാമത് മോസ്കോ ഇന്റർനാഷണൽ ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവലിൽ ഭട്ടിന് ഒരു പ്രത്യേക സമ്മാനം ലഭിച്ചു, കൂടാതെ ഗോൾഡൻ പ്രൈസിന് നാമനിർദ്ദേശം ചെയ്യപ്പെട്ടു[16].
അവാർഡുകൾ തിരുത്തുക
32-ാമത് ദേശീയ ചലച്ചിത്ര അവാർഡുകൾ:
മികച്ച വരികൾ - വസന്ത് ദേവ് 32-ാമത് ഫിലിംഫെയർ അവാർഡുകൾ: ജയിച്ചു
- മികച്ച നടൻ - അനുപം ഖേർ
- മികച്ച കഥ - മഹേഷ് ഭട്ട്
- മികച്ച കലാസംവിധാനം - മധുകർ ഷിൻഡെ
നാമനിർദ്ദേശം ചെയ്യപ്പെട്ടു
- മികച്ച ചിത്രം - താരാചന്ദ് ബർജാത്യ
- മികച്ച സംവിധായകൻ- മഹേഷ് ഭട്ട്
- മികച്ച നടി - രോഹിണി ഹട്ടങ്ങാടി
- മികച്ച സഹനടി - സോണി റസ്ദാൻ
ഗ്രന്ഥസൂചിക തിരുത്തുക
- DIFF (1985). Indian Cinema. Directorate of Film Festivals, Ministry of Information and Broadcasting.
- Garga, Bhagwan Das (1996). So many cinemas: the motion picture in India. Eminence Designs. ISBN 978-81-900602-1-9.
- Spinelli, Italo (2002). Indian Summer: Films, Filmmakers and Stars Between Ray and Bollywood. Edizioni Oliveras. ISBN 9788885982680.
- Chandrasekhar, Indira; Seel, Peter C. (2003). Body city: siting contemporary culture in India. Haus Der Kulturen Der Welt. ISBN 978-81-85229-76-8.
- Gulzar; Nihalani, Govind; Chatterjee, Saibal (2003). Encyclopaedia of Hindi Cinema. Popular Prakashan. ISBN 978-81-7991-066-5.
- Ray, Bibekananda; Joshi, Naveen (2005). Conscience of the race: India's offbeat cinema. Publications Division, Ministry of Information and Broadcasting, Government of India. ISBN 978-81-230-1298-8.
- Sommaya, Bhawana; Kothari, Jigna; Madangarli, Supriya (2013). Mother Maiden Mistress. HarperCollins Publishers. ISBN 978-93-5029-485-7.
- Dasgupta, Koral (2014). Power of a Common Man Connecting with Consumers The SRK Way. Westland. ISBN 978-93-84030-15-5.[പ്രവർത്തിക്കാത്ത കണ്ണി]
- Bajaj, J.K. (2014). On & Behind the Indian Cinema. Diamond Pocket Books Pvt Ltd. ISBN 978-93-5083-621-7.
പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ തിരുത്തുക
അവലംബം തിരുത്തുക
- ↑ DIFF 1985, പുറം. 103.
- ↑ Saaransh, retrieved 2019-04-27
- ↑ "Interview with Mahesh Bhatt: Stories of His Life". IndiaWest. 2 ജൂലൈ 2012. Archived from the original on 13 മേയ് 2014. Retrieved 11 മേയ് 2014.
- ↑ Bajaj 2014, പുറം. 2036.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 "Anupam Kher talks about how Mahesh Bhatt's Saaransh changed his life". The Times of India. 18 February 2014. Retrieved 11 May 2014.
- ↑ Ray & Joshi 2005, പുറം. 69.
- ↑ Garga 1996, പുറം. 265.
- ↑ Chandrasekhar & Seel 2003, പുറം. 352.
- ↑ Dasgupta 2014, പുറം. 76.
- ↑ Gulzar, Nihalani & Chatterjee 2003, പുറം. 108.
- ↑ Dhawan, M.L (28 April 2002). "When content was the king". The Tribune. Retrieved 24 February 2011.
- ↑ Gulzar, Nihalani & Chatterjee 2003, പുറം. 531.
- ↑ Sommaya, Kothari & Madangarli 2013, പുറം. 1986.
- ↑ Spinelli 2002, പുറം. 80.
- ↑ DIFF 1985, പുറം. 3.
- ↑ "14th Moscow International Film Festival (1985)". MIFF. Archived from the original on 16 മാർച്ച് 2013. Retrieved 10 ഫെബ്രുവരി 2013.