സാക്കറിൻ
ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കൾക്ക് മധുരം നൽകുന്നതിന് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു കൃത്രിമ മധുരപദാർത്ഥം ആണ് സാക്കറിൻ (saccharin). ഇതൊരു ഊർജ്ജദായക പദാർത്ഥമല്ല . സൂക്രോസിനെ അപേക്ഷിച്ച് നാനൂറ് മടങ്ങ് വരെ മാധുര്യം നൽകുന്നു. എന്നാൽ, അളവ് കൂടിയാൽ കയ്പ് അല്ലെങ്കിൽ ലോഹ രുചിയുണ്ടാക്കുന്നു. ശീതളപാനീയങ്ങൾ, കാൻഡി, മിഠായി, മരുന്നുകൾ എന്നിവയ്ക്ക് മാധുര്യം നൽകാൻ ഇത് ഉപയോഗിക്കുന്നു[3].
| |
| |
| Names | |
|---|---|
| IUPAC name
1,1-dioxo-1,2-benzothiazol-3-one
[2]
| |
| Other names
Benzoic sulfimide
| |
| Identifiers | |
3D model (JSmol)
|
|
| ChEBI | |
| ChEMBL | |
| ChemSpider | |
| ECHA InfoCard | 100.001.202 |
| E number | E954 (glazing agents, ...) |
| KEGG | |
PubChem CID
|
|
| UNII | |
CompTox Dashboard (EPA)
|
|
| InChI | |
| SMILES | |
| Properties | |
| തന്മാത്രാ വാക്യം | |
| Molar mass | 0 g mol−1 |
| Appearance | White crystalline solid |
| സാന്ദ്രത | 0.828 g/cm3 |
| ദ്രവണാങ്കം | |
| 1 g per 290 mL | |
| അമ്ലത്വം (pKa) | 1.6 |
Except where otherwise noted, data are given for materials in their standard state (at 25 °C [77 °F], 100 kPa).
| |
പേരിന് പിന്നിൽ
തിരുത്തുക"Unpleasantly over-polite" എന്ന അർത്ഥം വരുന്ന, ഗ്രീക്ക് ഭാഷയിലെ σάκχαρον (sakkharon) എന്ന പദത്തിൽ നിന്നാണ് സാക്കറിൻ എന്ന പേര് വന്നത്[4],[5].
സവിശേഷതകൾ
തിരുത്തുക
സാക്കറിൻ താപമേൽക്കുമ്പോൾ സ്ഥിരത കാണിക്കുന്നു[6]. മറ്റ് ഭക്ഷ്യഘടകങ്ങളുമായി രാസപ്രവർത്തനത്തിലേർപ്പെടുന്നില്ല. ഈ സവിശേഷതകൾ ഉള്ളതിനാൽ, മറ്റ് മധുര പദാർത്ഥങ്ങളോടൊപ്പം ചേർത്ത് ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്.
ആരോഗ്യ പ്രശ്നങ്ങൾ
തിരുത്തുക1970 കാലഘട്ടത്തിൽ, എലികളിൽ നടത്തിയ പരീക്ഷണങ്ങളിൽ, സാക്കറിൻ രോഗകാരിയെന്ന നിഗമനത്തിലെത്തിയിരുന്നു. ബ്ലാഡർ കാൻസർ ഉണ്ടാകാൻ ഇതിന്റെ ഉപയോഗം കാരണമാകുന്നു എന്നായിരുന്നു കണ്ടെത്തൽ.[7] എന്നാൽ പിൽക്കാല ഗവേഷണങ്ങളിൽ സാക്കറിൻ മനുഷ്യരിൽ കാൻസറുണ്ടാക്കാൻ കാരണമാകുന്നില്ല എന്ന നിഗമനങ്ങളിലെത്തി[7] .[7][8],[9] സാക്കറിൻ ഊർജ്ജദായകമമോ പോഷകസമ്പന്നമോ അല്ല. അതിനാൽത്തന്നെ ഡയബറ്റിസ് രോഗികൾക്ക് ഇത് ഉപയോഗപ്രദമാകുന്നു[10],[11][12]
ചരിത്രം
തിരുത്തുക
1879 ൽ, കോൺസ്റ്റാന്റിൻ ഫാൽബെർഗ് എന്ന രസതന്ത്രജ്ഞനാണ് സാക്കറിൻ ആദ്യമായി നിർമ്മിച്ചത്. ഹോപ്കിൻസ് സർവകലാശാലയിൽ, ഇറാ റെംസണിന്റെ പരീക്ഷണശാലയിൽ ആയിരുന്നു ഗവേഷണം . ബെൻസോയിക് സൾഫിമൈഡ് ഉപയോഗിച്ച് പരീക്ഷണങ്ങൾ തുടരവേ, കയ്യിൽ പുരണ്ട ഒരു പദാർത്ഥത്തിന്റെ മാധുര്യമാണ് പ്രത്യേക ശ്രദ്ധയ്ക്ക് കാരണം. ഈ കണ്ടുപിടിത്തത്തിന്റെ പേറ്റന്റ് നേടിയ ഫാൽബെർഗ്, സാക്കറിൻ നിർമ്മാണത്തിലൂടെ അതിസമ്പന്നനായി[13][14]
രസതന്ത്രം
തിരുത്തുകനിർമ്മാണം
തിരുത്തുകപല മാർഗ്ഗങ്ങളിലൂടെയും സാക്കറിൻ നിർമ്മിക്കുന്നു[15] ടൊളുവിൻ ഉപയോഗിച്ചാണ് പ്രധാനമായും സാക്കറിൻ നിർമ്മിക്കുന്നത്.[16]
In 1950ൽ മറ്റൊരു മാർഗ്ഗത്തിലും സാക്കറിൻ നിർമ്മിച്ചു. മീഥൈൽ ആന്ത്രാനിലേറ്റ് നൈട്രസ് ആസിഡുമായി പ്രവർത്തിപ്പിച്ചാണ് ഇത് ചെയ്തത്.
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ Merck Index (11th ed.). p. 8282.
- ↑ "IUPAC-Name". PubChem. Archived from the original on 2017-08-28.
- ↑ "Saccharin (Inactive Ingredient)". drugs.com. Archived from the original on 2017-12-16.
- ↑ "Saccharine". reference.com. Archived from the original on 2007-03-03.
- ↑ "Saccharine". etymonline.com. Archived from the original on 2006-03-23.
- ↑ "Sweetener Comparisons". Food Ingredient Series. NCSU. 2006. Archived from the original on 2019-01-20.
- ↑ 7.0 7.1 7.2 "Artificial Sweeteners and Cancer". National Cancer Institute. Archived from the original on 2015-12-08.
- ↑ Weihrauch, M. R.; Diehl, V. (2004). "Artificial sweeteners—do they bear a carcinogenic risk?". Annals of Oncology. 15 (10): 1460–1465. doi:10.1093/annonc/mdh256. PMID 15367404. Archived from the original on 2012-02-02.
- ↑ "Saccharin: FDA Agencies". University of Minnesota, Environmental Health Sciences. Archived from the original on 2016-02-27.
- ↑ "Common Terms: S–Z". American Diabetes Association. Archived from the original on 2015-11-28.
- ↑ "Low-Calorie Sweeteners: What's News, What's New". American Diabetes Association. Archived from the original on 2016-03-04.
- ↑ "Are Artificial Sweeteners Safe for People With Diabetes?". Cleveland Clinic. Archived from the original on 2016-10-02.
- ↑ Fahlberg's account of how he discovered the sweetness of saccharin appears in: Anon. (July 17, 1886). "The inventor of saccharine". Scientific American. new series. 60 (3): 36. Archived from the original on 2017-03-14.
{{cite journal}}: Italic or bold markup not allowed in:|journal=(help) - ↑ Myers, Rusty L.; Myers, Richard L. (2007). The 100 Most Important Chemical Compounds: A Reference Guide. Westport, CT: Greenwood Press. pp. 241. ISBN 978-0-313-33758-1.
- ↑ Ager, D. J.; Pantaleone, D. P.; Henderson, Scott A.; Katritzky, A. R.; Prakash, I.; Walters, D. E. (1998). "Commercial, Synthetic Nonnutritive Sweeteners". Angewandte Chemie International Edition. 37 (13–24): 1802–1823. doi:10.1002/(SICI)1521-3773(19980803)37:13/14<1802::AID-ANIE1802>3.0.CO;2-9.
- ↑ Bungard, G. (1967). "Die Süßstoffe" [Sweeteners]. Der Deutscher Apotheker. 19: 150.