വിക്കിപീഡിയ

ഷാങ്ഹായ് അന്താരാഷ്ട്ര സെറ്റിൽമെൻറ്

1863-ൽ ഷാങ്ഹായ് ബ്രിട്ടീഷ്, അമേരിക്കൻ ഭാഗങ്ങളിൽ ലയിച്ചിരുന്നതിൽ നിന്നാണ് ഷാങ്ഹായ് അന്താരാഷ്ട്ര സെറ്റിൽമെൻറ് (Chinese: 上海公共租界; pinyin: Shànghǎi Gōnggòng Zūjiè; Shanghainese: Zånhae Konkun Tsyga) ഉദ്ഭവിച്ചത്. ക്വിങ് സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഭാഗങ്ങൾ അസമത്വ ഉടമ്പടികളുടെ ഒരു പരമ്പരയുടെ പരിധിക്കുള്ളിലായി.

Shanghai International Settlement
上海公共租界
International Settlement
1863–1941
Flag of Shanghai International Settlement
Flag
Coat of arms of Shanghai International Settlement
Coat of arms

Location of Shanghai International Settlement (in red) relative to the French Concession (yellow) and the Chinese zone (grey)
Area 
• 1925
22.59 കി.m2 (8.72 ച മൈ)
Population 
• 1910
501561
• 1925
1137298
ചരിത്രം
ഗവണ്മെന്റ്
 • MottoOmnia Juncta in Uno  (Latin)
"All Joined into One"
ചരിത്രം 
• സ്ഥാപിതം
1863
• Disestablished
1941
മുൻപ്		 ശേഷം
British Concession (Shanghai)
American Concession (Shanghai)
Reorganized National Government of the Republic of China
Today part of People's Republic of China
അന്താരാഷ്ട്ര സെറ്റിൽമെന്റിലെ നാൻകിംഗ് റോഡ്, ഷാങ്ഹായ്.
1935 ഷാങ്ങ്ഹായ് മാപ്പ്.

ഒന്നാം കറുപ്പ് യുദ്ധത്തിൽ[1] (1839-1842) ബ്രിട്ടീഷുകാർ ക്വിങ് സൈന്യം പരാജയപ്പെട്ടതിനെത്തുടർന്നാണ് ഈ കുടിയേറ്റം ആരംഭിച്ചത്. നാൻകിംഗ് ഉടമ്പടി[2] പ്രകാരം ഷാങ്ങ്ഹായ് ഉൾപ്പെടെയുള്ള അഞ്ചു കരാർ തുറമുഖങ്ങൾ വിദേശ വ്യാപാരികൾക്ക് തുറന്നു നൽകി. കാന്റൻ സംവിധാനത്തിന്റെ കീഴിലുള്ള തെക്കൻ തുറമുഖമായ കാന്റോൻ[3] (ഗ്വാങ്ജോ) കൈവശമുള്ള കുത്തകയെ മറികടന്ന് ദക്ഷിണ പോർട്ട് ഓഫ് കാന്റൺ പിടിച്ചടക്കുകയായിരുന്നു. ഹോങ്കോങ്ങിൽ ബ്രിട്ടീഷുകാർ ഒരു അടിത്തറ സ്ഥാപിച്ചു. ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ ഇടപെടലിനെ തുടർന്ന് അമേരിക്കയും ഫ്രഞ്ചും ഇടപെട്ട് ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ തൊട്ടടുത്തായി തുടർന്നു. അവരുടെ ഭാഗങ്ങൾ യഥാക്രമം വടക്കും തെക്കും സ്ഥാപിച്ചു.

ഹോങ്കോങ്ങിന്റെയും മക്കൗവിന്റെയും കോളനികളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി ഗ്രേറ്റ് ബ്രിട്ടനും പോർച്ചുഗലും ശാശ്വതമായി പൂർണ്ണ പരമാധികാരം ആസ്വദിച്ചിരുന്നു. ചൈനയിൽ വിദേശ ആനുകൂല്യങ്ങൾ ചൈനയുടെ പരമാധികാരത്തിൻ കീഴിൽ ആയിരുന്നു. 1854-ൽ, ഷാങ്ഹായ് മുനിസിപ്പൽ കൗൺസിൽ അവരുടെ എല്ലാ താൽപര്യങ്ങൾക്കും വേണ്ടി പ്രവർത്തിച്ചു. എന്നാൽ, 1862-ൽ ഫ്രഞ്ചുകാർ കരാർ ഉപേക്ഷിച്ചു. അടുത്ത വർഷം ഷാങ്ങ്ഹായ് അന്താരാഷ്ട്ര സെറ്റിൽമെന്റ് ഉണ്ടാക്കാനായി ബ്രിട്ടീഷ്, അമേരിക്കൻ കോളനികൾ ഔപചാരികമായി ഐക്യപ്പെട്ടു. കൂടുതൽ വിദേശ ശക്തികൾ ചൈനയുമായുള്ള ഉടമ്പടിബന്ധത്തിൽ പ്രവേശിച്ചതോടെ അവരുടെ ദേശസാൽക്കാരത്തിന്റെ ഭാഗമായിത്തീർന്നു. എന്നാൽ 1930 കളുടെ അവസാനത്തിൽ ജപ്പാനിലെ ഇടപെടൽ വരെ ഇത് ഒരു പ്രധാന പ്രശ്നമായിരുന്നില്ല.

1941 ഡിസംബറിൽ പേൾ ഹാർബർ ആക്രമണത്തെ [4] തുടർന്ന് ജപ്പാൻ സൈന്യം അടിയന്തരമായി ആക്രമണം നടത്തിയപ്പോൾ അന്താരാഷ്ട്ര ഉടമ്പടി പെട്ടെന്നു അവസാനിച്ചു. 1943-ന്റെ തുടക്കത്തിൽ ചിയാങ് കെയ്ഷെക്കിൻറെ റിപ്പബ്ലിക്കൻ ഗവൺമെൻറ്[5] ഒപ്പുവച്ച പുതിയ ഉടമ്പടികൾ അമേരിക്കക്കാരും ബ്രിട്ടനുമടങ്ങുന്ന കടന്നുകയറ്റത്തെ ഔദ്യോഗികമായി അവസാനിപ്പിച്ചു. 1945-ൽ ജപ്പാൻ കീഴടങ്ങുന്നതുവരെ ഷാങ്ങ്ഹായി വീണ്ടെടുക്കപ്പെടുന്നതുവരെ ഇത് നടപ്പിലാക്കിയിരുന്നു.

ചരിത്രം

തിരുത്തുക

അമേരിക്കക്കാർ, ബ്രിട്ടീഷുകാർ, മറ്റ് യൂറോപ്യന്മാർ എന്നിവരുടെ വരവ്

തിരുത്തുക

യൂറോപ്യൻക്കാർ ഷാങ്ഹായ്നേക്കാൾ വാണിജ്യാടിസ്ഥാനത്തിൽ മുൻപന്തിയിൽ കാന്റണിൽ കൂടുതൽ താൽപ്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും ബ്രിട്ടീഷ് താൽപര്യങ്ങൾക്ക് തുറമുഖത്തിന്റെ തന്ത്രപ്രധാന സ്ഥാനം ഉണ്ടായിരുന്നു. 1839-ൽ ചൈനയ്ക്കെതിരെ ദ്വീപ് ദേശം യുദ്ധമുന്നണി പ്രഖ്യാപിക്കുകയുണ്ടായി. ബ്രിട്ടീഷ് താൽപര്യങ്ങൾക്ക് പോർട്ട് നയതന്ത്രബന്ധം പ്രധാനമായിരുന്നു. പിന്നീട് ഇത് ഒന്നാം ആംഗ്ലോ-ചൈനീസ് കറുപ്പ് യുദ്ധം എന്നറിയപ്പെട്ടു. [6] ഷാങ്ഹായിലെ വിദേശികളായിട്ടുള്ള ആദ്യ കുടിയേറ്റക്കാർ ബ്രിട്ടീഷുകാരായിരുന്നു. വിദേശികൾ ഷാംഗ്ഹായിലെ ആദ്യ കുടിയേറ്റം 1843-ൽ നാങ്കിങ് ഉടമ്പടി[7] പ്രകാരം ബ്രിട്ടീഷുകാർ ആരംഭിച്ചു. യൂറോപ്യൻ വ്യാപാര പങ്കാളികളോട് എതിർക്കുന്ന നിരവധി അസമത്വമായ കരാറുകളിൽ ഒന്ന് ആയിരുന്നു ഇത്.[8]

1843 നവംബർ 8-ന് ഹോങ്കോങിലെ ആദ്യ ഗവർണർ ജനറലായ സർ ഹെൻട്രി പോട്ടിങറിന്റെ കല്പനപ്രകാരം, ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനിയുടെ മദ്രാസ് ആർട്ടിലറിയുടെ ക്യാപ്റ്റൻ ജോർജ് ബൽഫർ ഷാങ്ഹായിലെ ബ്രിട്ടനിലെ ആദ്യ കോൺസൽ ആയി 1843 നവംബർ 8-ന് മെഡോസയിൽ എത്തി.[9]അടുത്തദിവസം രാവിലെ ബാൽഫോർ ഷാങ്ങ്ഹായിലെ സർക്യൂട്ട് ഇന്റൻന്റ്[10][11] ആയി ഗോർഗ് മുജിയുവിലേക്ക്(പിന്നീട് കുംഗ് മൂ-ജൂൻ) യാത്രതിരിച്ചു. ജീവിക്കാനായി ഒരു വീട് കണ്ടെത്താൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നതായും ഒരു മീറ്റിംഗ് നടത്താനും അദ്ദേഹം ആവശ്യപ്പെട്ടു. തുടക്കത്തിൽ ബാൽഫൌറിനു യാതൊരുവിധ സ്വത്തും ലഭ്യമായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ യോഗം വിട്ടുപോകുമ്പോൾ, നഗരത്തിനകത്ത് വർഷത്തിലൊരിക്കൽ നാനൂറു ഡോളർ വീതം വാടകയ്ക്ക് എടുക്കാൻ യാവോ എന്ന ബ്രിട്ടീഷ് കന്റോണീസ് ജനത നൽകിയ സമ്മാനം അദ്ദേഹത്തിനു ലഭിച്ചു. ബാൽഫോർ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ വ്യാഖ്യാതൻ വാൾട്ടർ ഹെൻരി മെഡ്ഹെർസ്റ്റ്, ഡോക്ടർ ഹേൽ ആൻഡ് ക്ലർക്ക് എ. എഫ്. സ്ട്രാച്ചൻ എന്നിവർ ആഡംബരത്വമുള്ള 52 മുറികളുള്ള വീടിനകത്തേക്ക് മാറി.[12]

കുറിപ്പുകൾ

തിരുത്തുക

അവലംബം

തിരുത്തുക
  1. ↑ McPherson, Duncan, Carruthers, Bob, "The First Opium War, The Chinese Expedition 1840–1842, the illustrated edition", Coda Books Ltd (2013). ISBN 978-1781583609.
  2. ↑ Hoe, Susanna; Roebuck, Derek (1999). The Taking of Hong Kong: Charles and Clara Elliot in China Waters. Routledge. p. 203. ISBN 0-7007-1145-7.
  3. ↑ "Guangzhou (China) Archived 2010-10-08 at the Wayback Machine.". Encyclopædia Britannica. Accessed September 12, 2010.
  4. ↑ Morison 2001, pp. 101, 120, 250
  5. ↑ "Chiang Kai-shek". Random House Webster's Unabridged Dictionary.
  6. ↑ Perdue, Peter C., "The First Opium War: The Anglo-Chinese War of 1839–1842: Hostilities" (Cambridge, Massachusetts: Massachusetts Institute of Technology, 2011. MIT Visualizing Cultures).
  7. ↑ Wood, R. Derek (May 1996). "The Treaty of Nanking: Form and the Foreign Office, 1842–43". The Journal of Imperial and Commonwealth History 24 (2): 181–196.
  8. ↑ Darwent, Charles Ewart. Shanghai; a handbook for travellers and residents to the chief objects of interest in and around the foreign settlements and native city. Shanghai, Hongkong: Kelly and Walsh [date of publication not identified].
  9. ↑ Hawkes, Francis Lister (4 March 2007), A Short History of Shanghai, Institute of Modern History, Chinese Academy of Social Sciences, retrieved 10 March 2014
  10. ↑ Murakami, Ei (December 2013), "A Comparison of the End of the Canton and Nagasaki Trade Control Systems", Itinerario, Vol. 37, No. 3, Leiden: Leiden University, pp. 39–48.
  11. ↑ Fox, Josephine (Autumn 2000), "Common Sense in Shanghai: The Shanghai General Chamber of Commerce and Political Legitimacy in Republican China", History Workshop Journal, No. 50, pp. 22–44.
  12. ↑ Hauser 1940, p. 10.

Citations

തിരുത്തുക

ഉറവിടങ്ങൾ

തിരുത്തുക
  • Bergere, Marie-Claire (2010). Shanghai: China's Gateway to Modernity (in ഇംഗ്ലീഷ്). Stanford: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-4905-3. Transl. from French by Janet Lloyd. {{cite book}}: |access-date= requires |url= (help)
  • Bickers, Robert, "Empire Made Me: An Englishman Adrift in Shanghai", Allen Lane History.
  • Hauser, Ernest O. (1940). Shanghai: City for Sale. New York: Harcourt, Brace & Co. {{cite book}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Earnshaw, Graham (2012). Tales of Old Shanghai. Earnshaw Books. ISBN 9789881762115.
  • Haan, J. H. (1982). "ORIGIN AND DEVELOPMENT OF THE POLITICAL SYSTEM IN THE SHANGHAI INTERNATIONAL SETTLEMENT" (PDF). Journal of the Hong Kong Branch of the Royal Asiatic Society. 22: 31–64. JSTOR 23889659. Retrieved 8 September 2018.
  • Haan, J.H. (1984). "THE SHANGHAI MUNICIPAL COUNCIL, 1850-1865: SOME BIOGRAPHICAL NOTES" (PDF). Journal of the Hong Kong Branch of the Royal Asiatic Society. 24: 207–229. JSTOR 23902774. Retrieved 8 September 2018.

ഇതും കാണുക

തിരുത്തുക

ബാഹ്യ ലിങ്കുകൾ

തിരുത്തുക
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ഷാങ്ഹായ്_അന്താരാഷ്ട്ര_സെറ്റിൽമെൻറ്&oldid=3778032" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്