ശാന്തി ഘോഷ്
ഒരു ഇന്ത്യൻ വനിതാ വിപ്ലവകാരിയായിരുന്നു ശാന്തി ഘോഷ് (1916 നവംബർ 22 - 1989).[1] ഇവർ ശാന്തി ഗോസ് എന്ന പേരിലും അറിയപ്പെടുന്നു. പതിനഞ്ചാം വയസ്സിൽ സുനീതി ചൗധരിയുമായി ചേർന്ന് ഒരു ബ്രിട്ടീഷ് ജില്ലാ മജിസ്ട്രേറ്റിനെ കൊലപ്പെടുത്തി.[1][2][3][2] വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം ജയിൽ മോചിതയായ ശാന്തി ഇന്ത്യൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയിലും ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ കോൺഗ്രസ്സിലും പ്രവർത്തിച്ചു. പശ്ചിമ ബംഗാൾ നിയമനിർമ്മാണ സഭയിലും സമിതിയിലും അംഗമായിരുന്നു.
ശാന്തി ഘോഷ് | |
|---|---|
 Sri Shanti Ghosh | |
| ജനനം | 22 നവംബർ 1916 കൊൽക്കത്ത, ഇന്ത്യ |
| മരണം | 1989 |
| മറ്റ് പേരുകൾ | ശാന്തി ഗോസ് |
| കലാലയം | ബംഗാളി വനിതാ കോളേജജ് |
| അറിയപ്പെടുന്നത് | 15-ാം വയസ്സിൽ ഒരു ബ്രിട്ടീഷ് മജിസ്ട്രേറ്റിനെ കൊലപ്പെടുത്തി. |
ആദ്യകാല ജീവിതം
തിരുത്തുക1916 നവംബർ 22-ന് കൊൽക്കത്തയിലാണ് ശാന്തി ഗോഷ് ജനിച്ചത്.[2] കിഴക്കൻ ബംഗാളിലെ കോമില്ല വിക്ടോറിയ കോളേജിലെ പ്രൊഫസറും ദേശീയവാദിയുമായിരുന്ന ദേബേന്ദ്രനാഥ് ഗോസ് ആണ് ശാന്തിയുടെ പിതാവ്.[2]
1931-ൽ ഛാത്രി സംഘ (ഗേൾസ് സ്റ്റുഡന്റ്സ് അസോസിയേഷൻ) സ്ഥാപിതമായപ്പോൾ ശാന്തി ഘോഷ് ആയിരുന്നു സെക്രട്ടറി.[2] കോമില്ലയിലെ ഫൈസുന്നിസ ഗേൾസ് ഹൈ സ്കൂളിലെ വിദ്യാർത്ഥി പ്രഭുല്ലനന്ദിനി ബ്രഹ്മയുടെ ആശയങ്ങളിൽ ആകൃഷ്ടയായ ശാന്തി യുഗാന്തർ പാർട്ടിയിൽ ചേർന്നു.[2] ബ്രിട്ടീഷ് കൊളോണിയൽ ഭരണം അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിനായി കൊലപാതകങ്ങൾ ചെയ്യാൻ പോലും തയ്യാറായവരുടെ ഒരു വിപ്ലവ സംഘടനയായിരുന്നു അത്.[4] ഈ സംഘടനയിൽ നിന്നാണ് വാളുകളും മറ്റും ഉപയോഗിച്ചുള്ള സ്വയം പ്രതിരോധ മാർഗ്ഗങ്ങൾ ശാന്തി അഭ്യസിച്ചത്.[2]
ചാൾസ് സ്റ്റീവൻസ് വധം
തിരുത്തുക1931 ഡിസംബർ 14-ന് പതിനഞ്ചു വയസ്സുള്ള ശാന്തി ഘോഷും പതിനാലുകാരിയായ സുനീതി ചൗധരിയും കോമില്ല ജില്ലാ മജ്സ്ട്രേറ്റായിരുന്ന ചാൾസ് സ്റ്റീവൻസിന്റെ ഔദ്യോഗിക വസതിയിലെത്തി. തങ്ങളുടെ സഹപാഠികളെ പങ്കെടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു നീന്തൽ മത്സരം സംഘടിപ്പിക്കുന്നതിന് അനുമതി ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഒരു നിവേദനവുമായാണ് അവർ മജിസ്ട്രേറ്റിനു മുമ്പിൽ എത്തിയത്.[2] ചാൾസ് സ്റ്റീവൻസ് നിവേദനം പരിശോധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ശാന്തിയും സുനീതിയും തങ്ങളുടെ ഷോളിനുള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ചിരുന്ന തോക്ക് പുറത്തെടുക്കുകയും ചാൾസിനു നേരെ നിറയൊഴിക്കുകയും ചെയ്തു. തൽക്ഷണം തന്നെ അദ്ദേഹം മരണമടഞ്ഞു.[2]
വിചാരണയും ശിക്ഷയും
തിരുത്തുകചാൾസ് സ്റ്റീവൻസിനെ കൊല ചെയ്ത കുറ്റത്തിന് ശാന്തിയെയും സുനീതിയെയും പോലീസ് അറസ്റ്റു ചെയ്തു ജയിലിലടച്ചു.[2] 1932 ഫെബ്രുവരിയിൽ ഇരുവരെയും കൊൽക്കത്താ കോടതിയിൽ ഹാജരാക്കി. രണ്ടുപേരെയും ആജീവനാന്തം നാടുകടത്തണമെന്നായിരുന്നു കോടതി വിധി.[4][5] "ഒരു കുതിരാലയത്തിൽ ജീവിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത് മരിക്കുന്നതാണ്" എന്ന് പിന്നീട് ഒരു അഭിമുഖത്തിൽ ശാന്തിയും സുനീതിയും പ്രഖ്യാപിച്ചു."[4][5] വധശിക്ഷ ലഭിക്കാഞ്ഞതിൽ നിരാശയുണ്ടെന്ന് ശാന്തി അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.[2] ജയിലിൽ കഴിയുന്ന കാലത്ത് ശാന്തിക്കു നേരെ ക്രൂരമായ അതിക്രമങ്ങളുണ്ടായി.[2] ഏഴു വർഷത്തെ കഠിനതടവിനു ശേഷം 1939-ൽ ശാന്തി ജയിൽമോചിതയായി. ഗാന്ധിജിയും ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാരുമായി നടത്തിയ ചർച്ചകളാണ് ശാന്തിയുടെ മോചനത്തിലേക്കു നയിച്ചത്.[2]
ജനങ്ങളുടെയും മാധ്യമങ്ങളുടെയും പ്രതികരണം
തിരുത്തുകഇന്ത്യാക്കാരുടെ അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യം ഉൾപ്പെടെയുള്ള അവകാശങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കിക്കൊണ്ട് വെല്ലിംഗ്ടൺ പ്രഭു പുറത്തിറക്കിയ ഒരു ഓർഡിനൻസിനെതിരെയുള്ള പ്രതിഷേധമാണ് ചാൾസ് സ്റ്റീവൻസ് വധമെന്ന് പാശ്ചാത്യ മാധ്യമങ്ങൾ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു.[2] എന്നാൽ അധികാര ദുർവിനിയോഗം നടത്തി ഇന്ത്യൻ സ്ത്രീകളെ ബലാത്സംഗം ചെയ്ത ബ്രിട്ടീഷ് ജില്ലാ മജിസ്ട്രേറ്റുമാരോടുള്ള പ്രതിഷേധമാണ് ചാൾസ് സ്റ്റീവൻസ് വധത്തിൽ കലാശിച്ചതെന്ന് ഇന്ത്യൻ മാധ്യമങ്ങളും റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു.[2] കോടതി വിധി വന്ന ദിവസം ശാന്തിയെയും സുനീതിയെയും ദേശീയ നായികമാരായാണ് പലരും കണക്കാക്കിയത്.[4] ഇരുവരെയും പിന്തുണച്ചുകൊണ്ടുള്ള പോസ്റ്ററുകൾ അന്ന് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടിരുന്നു.
പിന്നീടുള്ള ജീവിതം
തിരുത്തുകജയിൽ മോചിതയായ ശേഷം ബംഗാളി വിമെൻസ് കോളേജിൽ പഠനത്തിനു ചേർന്ന ശാന്തി ഘോഷ് ഇന്ത്യൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിൽ ആകൃഷ്ടയായി അതിൽ പ്രവർത്തിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.[2] പിന്നീട് അവർ ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ കോൺഗ്രസിൽ ചേർന്നു.[2] 1942-ൽ പ്രൊഫസർ ചിത്തരഞ്ജൻ ദാസിനെ വിവാഹം കഴിച്ചു.[2] 1952–62-ലും 1967–68-ലും പശ്ചിമ ബംഗാൾ ലെജിസ്ലേറ്റീവ് കൗൺസിലിൽ അംഗമായിരുന്നു.[2] 1962–64 കാലഘട്ടത്തിൽ പശ്ചിമ ബംഗാൾ നിയമനിർമ്മാണ സഭയിലും പ്രവർത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്.[2] അരുൺ ബാഹ്നി എന്ന പേരിൽ ഒരു പുസ്തകവും ശാന്തി രചിച്ചിട്ടുണ്ട്.[2] 1989-ൽ അന്തരിച്ചു.[2]
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ 1.0 1.1 Forbes, Geraldine. Indian Women and the Freedom Movement: A Historian's Perspective.
- ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 2.11 2.12 2.13 2.14 2.15 2.16 2.17 2.18 2.19 2.20 2.21 Smith, Bonnie G. (2008). The Oxford Encyclopedia of Women in World History. Oxford University Press, USA. pp. 377–8. ISBN 978-0-19-514890-9.
- ↑ Smith, Bonnie G. (2005). Women's History in Global Perspective, Volume 2. University of Illinois Press.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 The Bangladesh Reader: History, Culture, Politics.
- ↑ 5.0 5.1 "INDIA: I & My Government". Time. 1932-02-08. ISSN 0040-781X. Retrieved 2016-04-12.