വിക്കിപീഡിയ

മെയിൻഹാർഡ് മൈക്കൽ മോസർ

ഓസ്ട്രിയൻ മൈക്കോളജിസ്റ്റായിരുന്നു മെയിൻഹാർഡ് മൈക്കൽ മോസർ (13 മാർച്ച് 1924 - 30 സെപ്റ്റംബർ 2002). ഗിൽഡ് കൂണിന്റെ (അഗറിക്കേൽസ്), പ്രത്യേകിച്ച് കോർട്ടിനാറിയസ് ജനുസ്സിന്റെ ടാക്സോണമി, കെമിസ്ട്രി, ടോക്സിസിറ്റി, ഇക്കോളജി ഓഫ് എക്ടോമൈകോറിസൽ റിലേഷൻഷിപ്സ് എന്നിവ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതികളിൽ പ്രധാനമായും ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നു. ക്ലൈൻ ക്രിപ്‌റ്റോഗമെൻഫ്ലോറ വോൺ മിറ്റെലൂറോപ്പ പരമ്പരയിലെ മൈക്കോളജിക്കൽ ഗൈഡ്ബുക്കുകളിൽ അദ്ദേഹം നൽകിയ സംഭാവനകളെ നന്നായി പരിഗണിക്കുകയും വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്തു. പ്രത്യേകിച്ചും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ 1953 ലെ ബ്ലട്ടർ-അൻഡ് ബൗച്ച്പിൽസ് (അഗറിക്കേൽസ് അൻഡ് ഗ്യാസ്ട്രോമിസെറ്റ്സ്) [ദി ഗിൽഡ് ആൻഡ് ഗ്യാസ്ട്രോയിഡ് ഫംഗസ് (അഗറിക്കേൽസ് , ഗ്യാസ്ട്രോമിസെറ്റ്സ്)], ലളിതമായി "മോസർ" എന്നറിയപ്പെട്ടു. ഇത് ആദ്യകാല ജർമ്മൻ ഭാഷയിലും വിവർത്തനത്തിലും നിരവധി പതിപ്പുകൾ ഉണ്ടായി. മറ്റ് പ്രധാന കൃതികളിൽ 1960 ലെ ഫ്ലെഗ്മാസിയം (ഇപ്പോൾ കോർട്ടിനേറിയസിന്റെ ഭാഗമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു) എന്ന മോണോഗ്രാഫും തെക്കേ അമേരിക്കയിലെ കോർട്ടിനേറിയസ്, ഡെർമോസിബ്, സ്റ്റെഫനോപ്പസ് എന്നിവയിലെ അംഗങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ളതും സഹ-രചയിതാവ് മൈക്കോളജിസ്റ്റ് എഗോൺ ഹൊറാക്കിനൊപ്പം 1975 ലെ പഠനവും ഉൾപ്പെടുന്നു.

Meinhard Michael Moser
A middle-aged man stood in scrubland
Moser, c.
ജനനം(1924-03-13)13 മാർച്ച് 1924
Innsbruck, Austria
മരണം30 സെപ്റ്റംബർ 2002(2002-09-30) (പ്രായം 78)
Innsbruck, Austria
ദേശീയതAustrian
കലാലയംUniversity of Innsbruck
ശാസ്ത്രീയ ജീവിതം
പ്രവർത്തനതലംMycology
സ്ഥാപനങ്ങൾUniversity of Innsbruck
സ്വാധീനങ്ങൾRolf Singer
രചയിതാവ് abbrev. (botany)M.M.Moser[1]

ചെറുപ്പത്തിൽ പ്രകൃതി ശാസ്ത്രത്തിൽ താൽപര്യം പ്രകടിപ്പിച്ച മോസർ ഇൻസ്ബ്രൂക്ക് സർവകലാശാലയിൽ പഠിച്ചു. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധസമയത്താണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ യൂണിവേഴ്സിറ്റി ജീവിതം ആരംഭിച്ചത്. താമസിയാതെ സൈനിക സേവനം തടസ്സപ്പെട്ടു. കിഴക്കൻ യൂറോപ്പിൽ ഒരു പരിഭാഷകനായി നിലയുറപ്പിച്ച അദ്ദേഹത്തെ പിടികൂടി യുദ്ധത്തടവുകാരനായി പാർപ്പിച്ചു. 1948-ൽ മോചിതനായ അദ്ദേഹം പിന്നീട് പഠനം പൂർത്തിയാക്കാനായി ഇൻ‌സ്ബ്രൂക്കിലേക്ക് മടങ്ങി. 1950 ൽ ഡോക്ടറേറ്റ് പൂർത്തിയാക്കിയ ശേഷം മോസർ ആറുമാസം ഇംഗ്ലണ്ടിൽ ജോലി ചെയ്തു, സസ്യങ്ങളും ഫംഗസും തമ്മിലുള്ള സഹജമായ ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഗവേഷണം നടത്തി. ഓസ്ട്രിയയിൽ തിരിച്ചെത്തിയ അദ്ദേഹം ഫെഡറൽ ഫോറസ്ട്രി റിസർച്ച് ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ ചേർന്നു. 1968 വരെ അദ്ദേഹം അവിടെ തുടർന്നു. വനപുനഃസ്ഥാപനത്തിൽ മൈകോറിസൽ ഫംഗസ് ഉപയോഗിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ശക്തമായ ഗവേഷണം നടത്തി. 1956 ൽ ഇൻ‌സ്ബ്രൂക്ക് സർവകലാശാലയിൽ പ്രഭാഷണം ആരംഭിച്ചു, 1972-ൽ ഓസ്ട്രിയയിലെ ആദ്യത്തെ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് മൈക്രോബയോളജിയുടെ ഉദ്ഘാടന തലവനായി. 1991-ൽ വിരമിക്കുന്നതുവരെ അദ്ദേഹം ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ തുടർന്നു. 2002-ൽ മരണം വരെ ശാസ്ത്രീയ പഠനങ്ങൾ തുടർന്നു. അഞ്ഞൂറോളം പുതിയ ടാക്സകളെക്കുറിച്ച് വിവരിച്ച സ്വാധീനമുള്ള ഒരു മൈക്കോളജിസ്റ്റ് ആയ മോസറിന് ജീവിതത്തിലുടനീളം അവാർഡുകൾ ലഭിച്ചു. കൂടാതെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബഹുമാനാർത്ഥം നിരവധി ഫംഗസ് ടാക്സകളും നൽകിയിട്ടുണ്ട്.

ജീവിതവും കരിയറും

തിരുത്തുക
 
 
 
 
Moser was introduced to the complexities of Cortinarius as a young man. Pictured (clockwise from top right) are some of the species in the genus that were first described by Moser: Cortinarius aureofulvus (M.M. Moser 1952), Cortinarius psittacinus (M.M. Moser 1970), Cortinarius betuletorum (M.M. Moser ex M.M. Moser 1967), and Cortinarius canabarba (M.M. Moser 1976).

ആദ്യകാല ജീവിതം, സർവ്വകലാശാല, സൈനിക സേവനം

തിരുത്തുക

1924 മാർച്ച് 13 ന് ഓസ്ട്രിയയിലെ ഇൻ‌സ്ബ്രൂക്കിൽ മാർഗരേതയുടെയും ജോസഫ് മോസറിന്റെയും മകനായി മെയിൻഹാർഡ് മൈക്കൽ മോസർ ജനിച്ചു. പിതാവ് നഗരത്തിലെ ഒരു സാങ്കേതിക കോളേജിൽ അദ്ധ്യാപകനായിരുന്നു. അമ്മ സസ്യശാസ്ത്രജ്ഞനായ എമിൽ ജോഹാൻ ലാംബർട്ട് ഹെൻ‌റിചറുടെ മകളായിരുന്നു.[2]മോസർ നഗരത്തിലെ പ്രൈമറി സ്കൂളിലും ഗ്രാമ്മർസ്കൂളിലും പഠിച്ചു. പ്രകൃതിശാസ്ത്രത്തോടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ താത്പര്യം ചെറുപ്പം മുതലേ ഹെൻ‌റിചർ വളർത്തിയെടുത്തു. മോസർ വരച്ച കൂണുകളെക്കുറിച്ചുള്ള ആദ്യകാല ചിത്രങ്ങൾ 1935-ൽ 11 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ ആയിരുന്നു.[3]

1942-ൽ മോസർ ഇൻ‌സ്ബ്രൂക്ക് സർവകലാശാലയിൽ ചേർന്നു, സസ്യശാസ്ത്രം, സുവോളജി, ജിയോളജി, ഫിസിക്സ്, കെമിസ്ട്രി എന്നിവയിൽ ക്ലാസെടുത്തു. ഈ സമയത്ത് ഓസ്ട്രിയ നാസി ജർമ്മനിയുടെ നിയന്ത്രണത്തിലായിരുന്നു. ഒരു സ്വതന്ത്ര രാഷ്ട്രമായി നിലനിന്നിരുന്നില്ല. മോസർ ഒരു “അംഗീകൃത മഷ്റൂം കൺട്രോളറും ഇൻസ്ട്രക്ടറുമായി” മാറി, ജർമ്മനിയിലും ഓസ്ട്രിയയിലും ചുറ്റുമുള്ള മൈക്കോളജിക്കൽ സെമിനാറുകളിൽ പങ്കെടുക്കാൻ നിർദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടു. ഈ സെമിനാറുകളിൽ, കോർണിനേറിയസ് എന്ന വലിയ ജനുസ്സും അതിന്റെ ശാസ്ത്രീയ വെല്ലുവിളികളും മോസറിനെ പരിചയപ്പെടുത്തിയ ഏണസ്റ്റ് തിറിംഗ് ഉൾപ്പെടെയുള്ള പ്രമുഖ മൈക്കോളജിസ്റ്റുകളെ അദ്ദേഹം കണ്ടുമുട്ടി. ഇത് ജീവിതകാലം മുഴുവൻ മോസറുടെ താൽപ്പര്യമായി തുടർന്നു. [3]

1943-ൽ, 19 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ, ഇൻ‌സ്ബ്രൂക്കിൽ മൂന്ന് തവണ മാത്രം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ പഠനം സൈനിക സേവനം തടസ്സപ്പെടുത്തി. ഭാഷകളിൽ നേരത്തെയുള്ള യോഗ്യാതാസൂചന കാണിച്ചതിനാൽ വിവർത്തകനായി പരിശീലനം നേടി. തുടർന്ന് ബാൽക്കൻ ഉപദ്വീപിലേക്ക് അയച്ചു. മൈക്കോളജിയിൽ അദ്ദേഹത്തിന് സജീവമായ താത്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. കൂൺ ശേഖരിക്കുകയും തിരിച്ചറിയുകയും മൈക്കോളജിസ്റ്റ് റോൾഫ് സിംഗറുടെ ദാസ് സിസ്റ്റം ഡെർ അഗറിക്കിൾസ് [ദി അഗറിക്കിൾസ് ഇൻ മോഡേൺ ടാക്സോണമി] വായിക്കുകയും ചെയ്തു. [3]

1945-ൽ, മോസറിന് 21 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ, സജീവമായ സൈനികസേവനം നടത്തിയിരുന്നപ്പോൾ, [2] അദ്ദേഹത്തെ ചെക്കോസ്ലോവാക്യയിൽ സോവിയറ്റ് പട്ടാളക്കാർ പിടികൂടി യുദ്ധത്തടവുകാരനാക്കി. ക്രിമിയയിലെ ലേബർ ക്യാമ്പിൽ ജയിലിലടയ്ക്കപ്പെട്ടു.[4]തടവുകാരനായിരിക്കെ, സെവാസ്റ്റോപോളിലെ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് ബയോളജി ഓഫ് സതേൺ സീസ് റിപ്പയർ ചെയ്യുന്നതിൽ അദ്ദേഹം ഏർപ്പെട്ടിരുന്നു.[5] ക്യാമ്പിൽ നിർമ്മാണത്തിൽ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന അദ്ദേഹത്തിന് ശാരീരിക പരിമിതികൾക്കനുസൃതമായി അധ്വാനിക്കേണ്ടിവന്നു. കൂടാതെ ഗുരുതരമായ ഒരു അപകടത്തിൽ പെടുകയും അത് മറ്റ് നിരവധി തടവുകാരെ വധിക്കാനിടയാക്കുകയും ചെയ്തു.[3]മോസർ 1948-ൽ മോചിതനായി. [3] തുടർന്ന് ഇൻസ്ബ്രൂക്ക് സർവകലാശാലയിലെ പഠനത്തിലേക്ക് മടങ്ങാൻ തീരുമാനിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യ പ്രസിദ്ധീകരണം 1949-ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. "Über das Massenauftreten von Formen der Gattung Morchella auf Waldbrandflächen" ["Mass-fruiting of forms of the genus Morchella on forest-fire areas"] സിഡോവിയ ജേണലിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.[6]1950-ൽ, സസ്യശാസ്ത്രജ്ഞനായ ആർതർ പിസെക്കിന്റെ മേൽനോട്ടത്തിൽ, മോസർ തന്റെ ഡോക്ടറൽ തീസിസ് Zur Wasserökologie der höheren Pilze, mit besonderer Berücksichtigung von Waldbrandflächen [Water Ecology in Higher Fungi with Special Emphasis on Forest-Fire Areas] പൂർത്തിയാക്കി.[2] യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് അദ്ദേഹം സൊസൈറ്റി മൈക്കോളജിക് ഡി ഫ്രാൻസിലും ബ്രിട്ടീഷ് മൈക്കോളജിക്കൽ സൊസൈറ്റിയിലും അംഗമായി.[7]യുദ്ധസമയത്ത് പ്രമുഖ ജർമ്മൻ മൈക്കോളജിസ്റ്റുകളുമായി ചങ്ങാത്തത്തിലായ അദ്ദേഹം, [8]സംഘർഷ പരിഹാരത്തിന് ശേഷമുള്ള വർഷങ്ങളിൽ യൂറോപ്പിലുടനീളം അക്കാദമിക് ബന്ധങ്ങൾ പുനഃസ്ഥാപിക്കാൻ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.[7]

ഇംഗ്ലണ്ടും ഫെഡറൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഫോർ ഫോറസ്ട്രി റിസർച്ചും

തിരുത്തുക

ഡോക്ടറൽ ജോലിയുടെ സ്വഭാവം കാരണം മോസറിന് ബ്രിട്ടീഷ് കൗൺസിലിൽ നിന്ന് ഒരു ഗ്രാന്റ് ലഭിച്ചു. 1951-ൽ ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്ക് മാറി. അവിടെ അദ്ദേഹം ആറുമാസം താമസിച്ചു. വിദേശത്തായിരുന്നപ്പോൾ, ഓക്സ്ഫോർഡിലെ ഫോറസ്റ്റ് സയന്റിസ്റ്റ് ജാക്ക് ഹാർലിയുടെ ലബോറട്ടറിയിൽ അദ്ദേഹം ഫംഗസും വനവൃക്ഷങ്ങളും തമ്മിലുള്ള സഹവർത്തിത്വം പരിശോധിക്കുകയും ക്യൂവിലെ റോയൽ ബൊട്ടാണിക് ഗാർഡനിൽ വർഗ്ഗീകരണശാസ്ത്രത്തിലും പഠനങ്ങൾ നടത്തുകയും ചെയ്തു.[9]1952-ൽ ഓസ്ട്രിയയിലേക്ക് മടങ്ങിയ ശേഷം ഇംസ്റ്റിലെ ഫെഡറൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഫോർ ഫോറസ്ട്രി റിസർച്ചിൽ ഒരു തസ്തിക വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. അവിടെ, ഫംഗസ്, മരങ്ങൾ എന്നിവയുടെ സഹവർത്തിത്വത്തെക്കുറിച്ച് താൻ പഠിച്ച കാര്യങ്ങൾ ആൽപ്‌സിലെ വനനശീകരണത്തിന്റെ പ്രായോഗിക വിഷയത്തിൽ പ്രയോഗിച്ചു. വൃക്ഷങ്ങളുടെ "മരം ഒട്ടിക്കൽ" പ്രക്രിയയിൽ എക്ടോമൈകോർറിസൽ ഫംഗസ് ഉപയോഗിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു രീതി വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു. ഇത് പിന്നീട് ലോകമെമ്പാടും സാധാരണ പരിശീലനമായി മാറി.[10]മോസർ 1968 വരെ ഫെഡറൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ തുടർന്നു.[7]

ഫെഡറൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ മോസർ ടാക്സോണമിക് പഠനം തുടർന്നു. 1953-ൽ അദ്ദേഹം മധ്യ യൂറോപ്പിലെ അഗറിക്കേൽസ്, ഗ്യാസ്ട്രോമിസെറ്റ്സ് എന്നിവയുടെ മോണോഗ്രാഫിക് ആവിഷ്‌ക്കാരശൈലി ഡൈ ബ്ലട്ടർ അൻഡ് ബൗച്ച്പിൽസെയുടെ (Agaricales und Gastromycetes) [The Gilled and Gasteroid Fungi (Agaricales and Gastromycetes)] ആദ്യ പതിപ്പ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.[10]പുസ്തകം 3150 ടാക്സ പട്ടികപ്പെടുത്തി.[11]മൈക്കോളജിസ്റ്റ് അഡാൽബെർട്ട് റിക്കന്റെ 1918-ലെ വാഡെമകം ഫോർ പിൽസ്ഫ്രൂണ്ടെ [മഷ്റൂം വേട്ടക്കാർക്കുള്ള ഹാൻഡ്‌ബുക്ക്] എന്ന അപ്‌ഡേറ്റായി ഇത് പ്രവർത്തിച്ചു. മോസറിന്റെ ടാക്‌സോണമിക് കാഴ്ചപ്പാടുകളെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നുവെങ്കിലും സിംഗർ വളരെയധികം സ്വാധീനിച്ചു.[11] സസ്യശാസ്ത്രജ്ഞനായ ഹെൽമറ്റ് ഗാംസ് എഡിറ്റുചെയ്ത ക്ലീൻ ക്രിപ്‌റ്റോഗമെൻഫ്ലോറ വോൺ മിറ്റെലൂറോപ്പ എന്ന പരമ്പരയുടെ ഭാഗമായിരുന്നു ഈ പുസ്തകം.[10]"മോസർ" എന്ന് ലളിതമായി അറിയപ്പെടുന്ന ഈ കൃതി തുടർന്നുള്ള ദശകങ്ങളിൽ നിരവധി തവണ അപ്‌ഡേറ്റ് ചെയ്യുകയും വീണ്ടും പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇറ്റാലിയൻ, ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷകളിലേക്ക് വിവർത്തനം ചെയ്തത്[11] പ്രകൃതിശാസ്ത്രജ്ഞനായ റോജർ ഫിലിപ്സ് ആണ്.[12]പുസ്തകത്തിന്റെ പിന്നീടുള്ള ചില പതിപ്പുകൾ‌ക്ക് വ്യത്യസ്‌ത ഫോക്കസ് ഉണ്ടായിരുന്നു. മൈക്കോളജിസ്റ്റ് റെനെ പോമെർലിയോ 1967 ലെ ഒരു പതിപ്പായ റോഹ്ലിംഗ് അൻഡ് ബ്ലൂട്ടർപിൽസ് [പോറഡ് ആൻഡ് ഗിൽഡ് മഷ്റൂംസ്] വിവരിച്ചു. അതിൽ 2547 ഇനങ്ങളുടെ വിവരണങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. "മധ്യ യൂറോപ്പിലുള്ള ഈ കൂട്ടം ഫംഗസുകളുടെ ഏറ്റവും പൂർണ്ണവും കാലികവുമായ വിവരണ സസ്യങ്ങൾ" എന്ന് വിവരിക്കുന്നു.[13]യൂറോപ്പിലും പുറത്തും ജൈവവൈവിധ്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനത്തിന് ഡൈ ബ്ലട്ടർ അൻഡ് ബൗച്ച്പിൽസ് (അഗറിക്കിൾസ് അൻഡ് ഗ്യാസ്ട്രോമിസെറ്റ്സ്) പ്രധാനമായിത്തീർന്നു. [10] സിംഗർ ഈ പുസ്തകത്തെ "വളരെയധികം ഉപയോഗിച്ചതും വിലമതിക്കപ്പെടുന്നതുമായ ഫീൽഡ് മാനുവൽ" എന്ന് വിളിക്കുന്നു.[14]ഈ കൃതി നിരവധി പതിറ്റാണ്ടുകളായി ഒരു സ്റ്റാൻഡേർഡ് റഫറൻസായി ഉപയോഗിച്ചു; 1981 ൽ, മൈക്കോളജിസ്റ്റ് റിച്ചാർഡ് പി. കോർഫിന്റെ വാക്കുകളിൽ, "വലിയ യൂറോപ്യൻ മാംസളമായ ഫംഗസുകളെക്കുറിച്ച് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഉപയോഗിച്ചതും ആധികാരികവുമായ കൈപ്പുസ്തകം" ആയിരുന്നു അത്.[15]

ഇൻ‌സ്ബ്രൂക്ക് സർവകലാശാല

തിരുത്തുക
 
 
 
 
Among the hundreds of taxa first described by Moser, including around 420 Cortinarius species, are (clockwise from top left) Cortinarius serratissimus (M.M. Moser 1968), Psilocybe serbica (M.M. Moser & E. Horak 1969), Tricholoma viridilutescens (M.M. Moser 1978), and Cortinarius lilacinocolossus (M.M. Moser 2000).

1956-ൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ ഗവേഷകനായിരിക്കെ, [16] മോസർ ഇൻസ്ബ്രൂക്ക് സർവകലാശാലയിൽ മൈക്രോബയോളജിയിൽ പ്രിവറ്റ്ഡോസെന്റ് എന്ന തലക്കെട്ടോടെ പ്രഭാഷണം ആരംഭിച്ചു.[11]പഠിപ്പിക്കുന്നതിനിടയിൽ അദ്ദേഹം പ്രസിദ്ധീകരണം തുടർന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മോണോഗ്രാഫ് ഡൈ ഗാറ്റുംഗ് ഫ്ലെഗ്മാസിയം (ഷ്ലൈംകോപ്) [ജനുസ്സ് ഫ്ലെഗ്മാസിയം (സ്ലിംഹെഡ്സ്)] ഫ്ലെഗ്മാസിയത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്തു. അക്കാലത്ത് അത് ഒരു ജനുസ്സായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നുവെങ്കിലും ഇപ്പോൾ കോർട്ടിനേറിയസിന്റെ ഭാഗമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. 1960-ൽ ഡൈ പിൽസ് മിറ്റെലൂറോപാസ് [മധ്യ യൂറോപ്പിലെ ഫംഗസ്]എന്ന പരമ്പരയുടെ ഭാഗമായി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.[17] ജർമ്മൻ എഴുത്തുകാർ എഴുതിയ ഈ പരമ്പരയിലെ മുമ്പത്തെ മൂന്ന് പുസ്തകങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ഈ കൃതി അമച്വർ മൈക്കോളജിസ്റ്റുകൾക്ക് താൽപ്പര്യമില്ലാത്ത കൂൺ അഭിസംബോധന ചെയ്തു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഭക്ഷ്യയോഗ്യമായ ഏതെങ്കിലും ഇനം ഫ്ലെഗ്മാസിയത്തിൽ അടങ്ങിയിട്ടില്ല. മൈക്കോറിസൽ ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള മോസറിന്റെ വൈദഗ്ദ്ധ്യം ഈ പുസ്തകത്തിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. ചില "എക്സോട്ടിക്" ടാക്സകൾ ഉൾപ്പെടെ 166 ഇനങ്ങളെ പട്ടികപ്പെടുത്തി. ലിസ്റ്റുചെയ്ത ചില സ്പീഷീസുകളെ ആ വോള്യത്തിൽ ആദ്യമായി വിവരിച്ചു.[14] നിറമുള്ള ഫലകങ്ങളുടെ രൂപത്തിൽ വന്ന ചിത്രീകരണങ്ങൾ, [18] കൂടുതലും മോസറിന്റെ സ്വന്തം സൃഷ്ടികളായിരുന്നു; പുസ്തകത്തിന്റെ അവലോകനത്തിൽ സിംഗർ ഇവയെ വിശേഷിപ്പിച്ചത് "യഥാർത്ഥ നിർവ്വഹണത്തിലും പുനരുൽപാദനത്തിലും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതിൽ ഏറ്റവും മികച്ചവ" എന്നാണ്.[19]പുസ്തകം മൊത്തത്തിൽ ചർച്ച ചെയ്തുകൊണ്ട് സിംഗർ പറഞ്ഞു, “നല്ല അച്ചടി, ആകർഷകമായ രൂപം, രസകരമായ ഉള്ളടക്കങ്ങൾ എന്നിവയ്ക്കായി ശ്രദ്ധേയമായ വോളിയം. ഇത് എല്ലാ മൈക്കോളജിക്കൽ ലൈബ്രറിയിലും ഉണ്ടായിരിക്കണം”.[19]

1963-ൽ മോസർ ക്ലൈൻ ക്രിപ്‌റ്റോഗമെൻഫ്ലോറ വോൺ മിറ്റെലൂറോപ്പയിൽ രണ്ടാമത്തെ കൃതി അസ്കോമൈസെറ്റൻ (ഷ്ലാച്ച്പിൽസ്) [അസ്കോമിക്കോട്ട (സാക് ഫംഗി)] പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. [11] Ascomyceten (Schlauchpilze) [Ascomycota (Sac Fungi)].[20]ഈ കൃതി "ഡിസ്കോമിസെറ്റുകളെ" കേന്ദ്രീകരിച്ച് അസ്കോമിക്കോട്ടയിലെ ഒരു മോണോഗ്രാഫായിരുന്നു.[20]അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യകാല പുസ്തകം പോലെ അറിയപ്പെടുന്നില്ലെങ്കിലും [11] ഇത് കുമിൾ ശാസ്‌ത്ര സമൂഹത്തിൽ നല്ല സ്വീകാര്യത നേടി. മൈക്കോളജിയയുടെ സൃഷ്ടികൾ അവലോകനം ചെയ്ത കോർഫ്, "ഈ പുസ്തകം യൂറോപ്പിലെ എല്ലാ മൈക്കോളജിക്കൽ ലൈബ്രറിയുടെയും അലമാരയിലാണ്", "നിരകൾ, കുടുംബങ്ങൾ, വംശങ്ങൾ, യൂറോപ്യൻ സ്പീഷീസുകൾ എന്നിവയ്ക്കുള്ള മികച്ചതും പ്രവർത്തിക്കാവുന്നതുമായ കീകളെ" പ്രശംസിച്ചു. കോർഫ് എഴുതി, "[i] ഒരൊറ്റ തെറ്റ് കണ്ടെത്താൻ കഴിയും, അത് തീർച്ചയായും നൽകിയിട്ടുള്ള ഡോക്യുമെന്റേഷന്റെ അഭാവമാണ്".[20]എന്നിരുന്നാലും, സമയക്കുറവും മോസറിന്റെ അസ്കോമിസെറ്റുകളിലെ താരതമ്യക്കുറവും ആണ് ഈ കൃതിയുടെ തുടർന്നുള്ള പതിപ്പുകളെ തടഞ്ഞത്.[11]

മോസറിനെ അസോസിയേറ്റ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി പ്രൊഫസറായി 1964-ൽ സ്ഥാനക്കയറ്റം നൽകി. [16] രണ്ട് വർഷത്തിന് ശേഷം ഇൻ‌സ്ബ്രൂക്കിലെ ബൊട്ടാണിക്കൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ മൈക്രോബയോളജിയുടെ പ്രൊഫസർ ആകണമെന്ന് ഇൻ‌സ്ബ്രൂക്ക് സർവകലാശാലയിലെ സയൻസ് ഫാക്കൽറ്റി ശുപാർശ ചെയ്തു. ഫെഡറൽ വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രാലയം ശുപാർശ അംഗീകരിച്ചു. 1967-ൽ നിരവധി പ്രമുഖ യൂറോപ്യൻ സസ്യശാസ്ത്രജ്ഞരും മൈക്കോളജിസ്റ്റുകളും മോസറിനെ ഏകകണ്ഠമായി നാമനിർദ്ദേശം ചെയ്തു.[10]അടുത്ത വർഷം മോസറിന് സ്ഥാനക്കയറ്റം ലഭിച്ചു.[16]

1970 മുതൽ ഓസ്ട്രിയൻ മൈക്കോളജിക്കൽ സൊസൈറ്റിയുടെ പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനം മോസർ മുൻ പോസ്റ്റ് ഹോൾഡർ മൈക്കോളജിസ്റ്റ് കുർട്ട് ലോവാഗിന്റെ മരണശേഷം ഏറ്റെടുത്തു. മുമ്പ് ഈ സ്ഥാനം ആ വർഷം ആദ്യം തിറിംഗിന്റെ മരണശേഷം കുർട്ട് ലോവാഗ് ഏറ്റെടുത്തിരുന്നു.[21]മോസർ 21 വർഷം സൊസൈറ്റിയുടെ പ്രസിഡന്റായി തുടർന്നു.[22] 1972-ൽ മോസർ ഇൻ‌സ്ബ്രൂക്കിൽ പുതുതായി സ്ഥാപിതമായ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് മൈക്രോബയോളജിയുടെ തലവനായി. ഓസ്ട്രിയയിൽ ഇത്തരത്തിലുള്ളത് ആദ്യത്തേത് ആയിരുന്നു.[10]വിരമിക്കുന്നതുവരെ അദ്ദേഹം ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ ചുമതല വഹിച്ചു. ഫംഗസിന്റെ ടാക്സോണമി, ഫംഗസിന്റെ പരിസ്ഥിതിശാസ്ത്രം, മൈകോജിയോഗ്രാഫി, ബാക്ടീരിയോളജി, വൈറോളജി കെമോടാക്സോണമി, മോളിക്യുലർ ജനിറ്റിക്സ്, മൈക്രോബിയൽ ടോക്സിക്കോളജി, ഇമ്മ്യൂണോളജി, സിംബയോസിസ് തുടങ്ങി നിരവധി വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം പഠിപ്പിച്ചു. യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ ഔദ്യോഗിക ജീവിതത്തിൽ ഡിപ്ലോമ തീസിസിനുപുറമെ 60 ഓളം ഡോക്ടറൽ തീസിസുകളുടെ മേൽനോട്ടവും അദ്ദേഹം വഹിച്ചു.[11]

Cortinarius Fr. und nahe verwandte Gattungen in Südamerika [Cortinarius Fr. and Closely Related Genera in South America] 1975-ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.[note 1][10]മൈക്കോളജിസ്റ്റ് എഗോൺ ഹൊറാക്കിനൊപ്പം മോസർ സഹ രചയിതാവ് ആയി.[24]ഇത് സിംഗറിനായി സമർപ്പിച്ചു. ഈ കൃതി 276 പുതിയ സ്പീഷീസുകളുടെ വിവരണങ്ങൾ അടങ്ങിയ ഡെർമോസൈബ് ടാക്സയും ആദ്യമായി വിവരിച്ച ഒരു ജനുസ്സ് ആയ തെക്കേ അമേരിക്കൻ കോർട്ടിനാറിയസ് സ്റ്റെഫാനോപ്പസിന്റെ പഠനവുമായിരുന്നു.[24]"ഫ്ലെഗ്മാസിയം" എന്ന മുൻ മോണോഗ്രാഫിനൊപ്പം, ഇത് മോസറിന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കൃതിയാണെന്ന് തെളിഞ്ഞു. കോർട്ടിനേറിയസിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ മറ്റ് മൈക്കോളജിസ്റ്റുകളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിന് ഇത് സഹായിച്ചു.[10] മൈക്കോളജിസ്റ്റ് അലക്സാണ്ടർ എച്ച്. സ്മിത്ത് ഈ കൃതിയുടെ പ്രാധാന്യം ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു. "കോർട്ടിനാറിയസിന്റെ സിസ്റ്റമാറ്റിക്സിൽ പ്രവർത്തിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ആർക്കും ഉയർന്ന ഫംഗസുകളുടെ വിതരണത്തിന്റെയും സവിശേഷതയുടെയും പൊതുവായ വിഷയത്തിൽ ഈ സൃഷ്ടിയുടെ വ്യാപ്തിയും പ്രാധാന്യവും പൂർണ്ണമായി വിലമതിക്കാനാവില്ല."[25]

1983-ൽ, വരാനിരിക്കുന്ന അറുപതാം ജന്മദിനത്തോടനുബന്ധിച്ച്, മോസറിനായി സമർപ്പിച്ച ഒരു ലേഖനം സിഡോവിയയിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. മൈക്രോബയോളജിസ്റ്റ് ഫ്രാൻസ് ഷിന്നർ, മൈക്കോളജിസ്റ്റ് കുനോ ഫ്യൂറർ-സിയോഗാസ്, ഹൊറാക്ക് എന്നിവർ ചേർന്ന് സമാഹരിച്ച ഈ രചനയിൽ മോസറിന്റെ വിശദമായ ജീവചരിത്രവും 1949 നും 1983 നും ഇടയിൽ അദ്ദേഹം രചിച്ചതോ സഹരചയിതാവായതോ ആയ 116 ഗവേഷണ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളുടെ പൂർണ്ണ ഗ്രന്ഥസൂചികയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.[26]വാൾട്ടർ ജാലിച്ചിനൊപ്പം എഴുതിയ മോസർ 1985-ൽ Farbatlas der Basidiomyzeten [Colour Atlas of the Basidiomycytes] എന്ന പുസ്തക പരമ്പരയുടെ ആദ്യ വാല്യം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. വിവിധ ബേസിഡിയോമിക്കോട്ട ടാക്സകളുടെ മാതൃകകൾ അതിൽ അവതരിപ്പിച്ചു. മോസറിന്റെ മരണസമയത്ത്, 19 വാല്യങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. [27] മരണാനന്തരം പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ചില വാല്യങ്ങളും മോസറിനെ ഒരു എഴുത്തുകാരനായി പട്ടികപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. [28]

വിരമിക്കലും മരണവും

തിരുത്തുക

ഭരണപരമായ ഭാരം ഒഴിവാക്കുന്നതിനും കോർട്ടിനാറിയസ്, അനുബന്ധ ജനീറകൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള ഗവേഷണങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിനുമായി 1991-ൽ മോസർ അദ്ധ്യാപക സ്ഥാനത്ത് നിന്ന് വിരമിച്ചു.[10]വിരമിച്ച ശേഷം, പുലർച്ചെ 5 മണി മുതൽ അദ്ദേഹം കഠിനാധ്വാനം തുടർന്നു.[29] 1992-ൽ അദ്ദേഹം ക്രിമിയൻ പർവതനിരകളിലെ അഗറിക്കലേസിന്റെ സാന്നിധ്യം അന്വേഷിച്ചു. ഈ പ്രദേശത്ത് രേഖപ്പെടുത്താത്ത (അല്ലെങ്കിൽ വളരെ അപൂർവമായ) 70 ഇനങ്ങളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവയിൽ ചിലത് ശാസ്ത്രത്തിൽ പുതിയതാണ്.[30] സിഡോവിയയുടെ അനുബന്ധ വാല്യമായി 1995-ൽ മോസറിന്റെ ബഹുമാനാർത്ഥം ഒരു ഫെസ്റ്റ്‌ക്രിഫ്റ്റ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. അതിൽ മോസറിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ലേഖനവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ 70-ാം ജന്മദിനത്തിനായി 16 മൈക്കോളജിക്കൽ ലേഖനങ്ങളും സമർപ്പിച്ചു. [31]

2002 സെപ്റ്റംബർ 30 ന് മോസർ അന്തരിച്ചു. ഇന്റർനാഷണൽ മൈക്കോളജിക്കൽ അസോസിയേഷന്റെ ഏഴാമത് ഇന്റർനാഷണൽ മൈക്കോളജിക്കൽ കോൺഗ്രസിൽ അദ്ദേഹം പങ്കെടുത്തിരുന്നു, അവിടെ നാല് വ്യത്യസ്ത അവതരണങ്ങൾക്കായി ഒരു എഴുത്തുകാരനോ സഹ-രചയിതാവോ ആയി പട്ടികപ്പെടുത്തി.[note 2] ഓഗസ്റ്റ് 11 മുതൽ 17 വരെ നോർവേയിലെ ഓസ്ലോയിലാണ് ഇത് നടന്നത്. [35]നാട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തിയ അദ്ദേഹത്തിന് തുടർച്ചയായ ഹൃദയാഘാതം സംഭവിച്ചു. അദ്ദേഹത്തെ ആശുപത്രിയിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചെങ്കിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ നില അതിവേഗം ബലഹീനമാകുകയും മരണത്തിൽ കലാശിക്കുകയും ചെയ്തു.[29] മരണവാർത്തകൾ ഉൾപ്പെടെ മൈക്കോളജിക്കൽ പ്രോഗ്രസ്, [36] മൈക്കോളജിക്കൽ റിസർച്ച്, [37] സിഡോവിയ, [38] Österreichische Zeitschrift für Pilzkunde,[39] and Berichte des Naturwissenschaftlichen-medizinischen Verein Innsbruck [40] തുടങ്ങിയ വിവിധ അക്കാദമിക് ജേണലുകളിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ഹൊറാക്കും സഹപ്രവർത്തകരും ഒന്നിൽ എഴുതി, മോസറിന്റെ മരണം "മൈക്കോളജിക്കൽ സയൻസിന്റെ അന്താരാഷ്ട്ര സമൂഹത്തിന് നികത്താനാവാത്ത നഷ്ടം ആണ്" [41] മറ്റൊന്നിൽ, "മൈക്കോളജിക്കൽ ലോകത്തിന് അഗ്രിക്കുകൾക്കും ബോളറ്റുകൾക്കുമായി ടാക്സോണമിയിലെ ഒരു സ്തംഭം നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഇൻ‌സ്ബ്രൂക്ക് സർവകലാശാലയിലെ മൈക്രോബയോളജിക്കൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുൻ വിദ്യാർത്ഥികളും സഹായികളും സഹകാരികളും ലോകമെമ്പാടുമുള്ള മൈക്കോളജിക്കൽ കമ്മ്യൂണിറ്റിയിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രൊഫഷണൽ സഹപ്രവർത്തകരും നിരവധി സുഹൃത്തുക്കളും ഒരു വിശിഷ്ട ഗവേഷകൻ, അധ്യാപകൻ, നേതാവ്, ഉപദേഷ്ടാവ് എന്നിവയുടെ നഷ്ടത്തിൽ ഖേദിച്ചു.[42]ആർട്ടിക്-ആൽപൈൻ മൈക്കോളജിയെക്കുറിച്ചുള്ള എട്ടാമത് ഇന്റർനാഷണൽ സിമ്പോസിയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവരുടെ റിപ്പോർട്ടിന്റെ ഭാഗമായി ഒരു ഹ്രസ്വ ചരമക്കുറിപ്പിൽ, മൈക്കോളജിസ്റ്റുകളായ കാതി ക്രിപ്സ്, ജോ അമ്മിരാട്ടി എന്നിവർ മോസറിനെ "തുണ്ട്രയ്ക്ക് കുറുകെ പല ശാന്തമായ വഴികളിലൂടെയും ഞങ്ങളെ നയിച്ച" "മാന്യനായ ഒരു പണ്ഡിതൻ" എന്ന് വിളിച്ചു.[43]

ഗവേഷണം

തിരുത്തുക
 
 
Among the South American species named by Moser and Horak is Cortinarius rubrobasalis (M.M. Moser & E. Horak 1975) (left), while a subalpine species described by Moser is Suillus subalpinus (M.M. Moser 1997) (right).

ഔദ്യോഗിക ജീവിതത്തിനിടയിൽ മോസർ 25,000 ലധികം മൈക്കോളജിക്കൽ മാതൃകകൾ ശേഖരിച്ചു. 420 കോർട്ടിനാറിയസ് ഇനങ്ങളെയും അഗരിക്സും ബോലറ്റുകളും ഉൾപ്പെടെ 80 ഓളം ഇനങ്ങളെയും അദ്ദേഹം ആദ്യമായി വിവരിച്ചു. അദ്ദേഹം സിംഗെറോമൈസിസ് (1966), സ്റ്റെഫനോപ്പസ് (1975), അനാമിക (2002) തുടങ്ങി മൂന്ന് പുതിയ ജനീറകളുടെ ടാക്സോണിനെ നിർവചിച്ചു.[44]ക്ലാസിക്കൽ മോർഫോടോക്സോണമി, ഓർഡറിലെ കീമോടോക്സോണമി, ഓർഡറിലെ അംഗങ്ങളുടെ രാസഘടകങ്ങളുടെ വിഷാംശം എന്നിവ ഉൾപ്പെടെയുള്ള അഗറിക്കലിനെക്കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗവേഷണങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും. എക്റ്റോമൈകോർറിസൽ സിംബയോസിസിന്റെ പരിസ്ഥിതിശാസ്ത്രമായിരുന്നു പ്രധാനമായും കൂടുതൽ ഗവേഷണം നടത്തിയിരുന്നത്.[45]

ഔദ്യോഗിക ജീവിതത്തിന്റെ ആദ്യ ദശകങ്ങളിൽ, മോസർ യൂറോപ്യൻ ഫംഗസിന്റെ ടാക്സോണമിക് ഐഡന്റിറ്റി വ്യക്തമാക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് മൈക്കോളജിസ്റ്റ് ഏലിയാസ് മാഗ്നസ് ഫ്രൈസ് പഠിച്ച പ്രദേശങ്ങളിലെ നിയോടൈപ്പുകളായി വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്ന മാതൃകകൾ ശേഖരിച്ചു. 1981-ൽ പ്രാബല്യത്തിൽ വന്ന നാമകരണ നിയമങ്ങളിൽ മാറ്റം വരുത്തിയതിനുശേഷം ഇത് ആവശ്യമില്ല. അഗറിക്കലുകളിൽ, മോസറിന്റെ താൽപര്യം പ്രധാനമായും കോർട്ടിനേറിയസ് എന്ന സങ്കീർണ്ണ ജനുസ്സിലായിരുന്നു. യൂറോപ്പിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ കോർട്ടിനേറിയസ് ടാക്സയെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന പുസ്തക ദൈർഘ്യമുള്ള കൃതികൾ അദ്ദേഹം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു, കൂടാതെ തെക്കേ അമേരിക്കയിലെ ഹൊറാക്കിനൊപ്പം ചേർന്ന് എഴുതി.[46] അമ്മിരാട്ടിക്കൊപ്പം പ്രവർത്തിച്ച മോസർ, വടക്കേ അമേരിക്കയിലെ ജനുസ്സിലെ ഗവേഷണത്തിന് സംഭാവന നൽകി. [12] കൂടാതെ ഏഷ്യൻ, ഓസ്‌ട്രേലിയൻ ടാക്സകളും പരിശോധിച്ചു. ആർട്ടിക്-ആൽപൈൻ ആവാസവ്യവസ്ഥകളിൽ അദ്ദേഹത്തിന് പ്രത്യേക താത്പര്യമുണ്ടായിരുന്നു, കൂടാതെ ലോകമെമ്പാടുമുള്ള മറ്റ് സൈറ്റുകളിലെയും ശേഖരങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം ഡോക്യുമെന്റ് ചെയ്യുകയും പെയിന്റ് ചെയ്യുകയും പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.[46]അഗറിക്കിൾസിന്റെ തന്മാത്രാ ഫൈലോജെനെറ്റിക് വിശകലനത്തിന്റെ ഉപയോഗത്തെക്കുറിച്ച് മോസർ തുടക്കത്തിൽ സംശയിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും പിന്നീട് ഈ മേഖലയിലെ ഗവേഷണത്തിന് സംഭാവന നൽകി.[47]

കോർട്ടിനേറിയസ് കൂൺ പലപ്പോഴും വർണ്ണാഭമായതാണ്. ടാക്സയെ വേർതിരിക്കുന്നതിനുള്ള മാനദണ്ഡങ്ങൾ കണ്ടെത്താമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ മോസർ ഈ കൂണുകളിലെ പിഗ്മെന്റുകൾ പഠിക്കുന്നതിൽ പെട്ടെന്നു തന്നെ പുരോഗതി കൈവരിച്ചു. കൂടാതെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചില ഡോക്ടറൽ വിദ്യാർത്ഥികൾ ഈ ഘടകങ്ങളെക്കുറിച്ച് ആഴത്തിൽ പഠിച്ചു. ബയോകെമിസ്റ്റുകളുമായി സഹകരിച്ച് അദ്ദേഹം പിഗ്മെന്റുകളുടെ ബയോസിന്തസിസിനെക്കുറിച്ച് സുപ്രധാനമായ കൃതികൾ നിർമ്മിച്ചു.[48]അഗറിക്കിൾസിന്റെ വിഷാംശത്തെക്കുറിച്ചും മോസറിന് താൽപ്പര്യമുണ്ടായിരുന്നു, ഒപ്പം തന്റെ വിദ്യാർത്ഥികളോടൊപ്പം ഓറല്ലനൈൻ എന്ന വിഷവസ്തുവിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഗവേഷണത്തിലും ഏർപ്പെട്ടു.[48]

എക്റ്റോമൈകോർറിസൽ ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള മോസറിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ടാക്സോണമിക് പ്രവർത്തനത്തെക്കുറിച്ച് പരിചയമുള്ള പല ഗവേഷകർക്കും അജ്ഞാതമായിരുന്നിട്ടും, ഈ ബന്ധത്തിലെ ഫംഗസ് സഹകാരികളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചതിനാൽ ശ്രദ്ധേയമായി. സബ്ആൽപൈനും ആൽപൈൻ ആവാസ വ്യവസ്ഥകൾക്കുമിടയിലുള്ള പരിവർത്തന മേഖലയിലെ വനഭൂമിയെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം ധാരാളം ഗവേഷണങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഫലങ്ങളിൽ പുതിയ ടാക്സയുടെ വിവരണം ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.[49]1960 ൽ സിംഗർ മോസറിനെ "അടിസ്ഥാനപരവും പ്രായോഗികവുമായ മൈകോറിസ ഗവേഷണത്തിന്റെ തുടക്കക്കാരിൽ ഒരാളായി" പരാമർശിച്ചു.[14]

സ്വകാര്യ ജീവിതം

തിരുത്തുക

ജീവിതാവസാനം, മോസർ ഇൻ‌സ്ബ്രൂക്കിന്റെ ഭാഗമായ വിൽ ഗ്രാമത്തിൽ താമസിച്ചു.[50]പൊതുസ്ഥലങ്ങളിലും പരിപാടികളിലും മോസർ താരതമ്യേന മിതഭാഷിയായും ഔപചാരികവുമായിരുന്നു. ശാന്തമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ സുഹൃത്തുക്കൾക്കും സഹപ്രവർത്തകർക്കും ഇടയിൽ അദ്ദേഹം കൂടുതൽ തുറന്നതും വിവേകവും നല്ല നർമ്മബോധവും പ്രകടിപ്പിച്ചു.[51]മൈക്കോളജിക്കൽ റിസേർച്ച്, മൈക്കോളജിക്കൽ എഡ്യൂക്കേഷൻ എന്നിവയിൽ അദ്ദേഹത്തിന് പ്രതിബദ്ധത ഉണ്ടായിരുന്നു. [52] ജർമൻ - റഷ്യൻ, സ്വീഡിഷ് എന്നിവയ്‌ക്ക് പുറമേ നിരവധി ഭാഷകളിൽ അദ്ദേഹത്തിന് പ്രാവീണ്യമുണ്ടായിരുന്നു.[8]മികച്ച കല, ശാസ്ത്രീയ സംഗീതം, സാഹിത്യം, പര്യവേക്ഷണം, ഭൂമിശാസ്ത്രം, സസ്യശാസ്ത്രം എന്നിവയിൽ താൽപ്പര്യമുള്ള അദ്ദേഹം ബുദ്ധിജീവിയും വിശാലമായ വായനക്കാരനുമായി അറിയപ്പെട്ടു.[53] വായനയ്ക്കും നടത്തത്തിനും പുറമേ സ്റ്റാമ്പ് ശേഖരണവും ഗവേഷണ യാത്രകളിൽ അദ്ദേഹം ശേഖരിച്ച വിത്തുകളിൽ നിന്ന് സസ്യങ്ങൾ വളർത്തുന്നതും അദ്ദേഹം ആസ്വദിച്ചു.[50] കഴിവുള്ള ഒരു പാചകക്കാരനായിരുന്നു അദ്ദേഹം, പലപ്പോഴും അതിഥികൾക്കായി കൂൺ അധിഷ്ഠിത വിഭവങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചിരുന്നു, എന്നിരുന്നാലും ഒരു ഘട്ടത്തിൽ ഫയോലെപിയോട്ട ഓറിയ (ഗോൾഡൻ ബൂട്ട്ലെഗ്), അഗറിക്കസ് കൂൺ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്ന "ഗ്യാസ്ട്രോണമിക് പരീക്ഷണങ്ങളിൽ" വിഷം കഴിച്ചിരുന്നു.[48]ചാൻ‌ടെറെൽ‌ സ്‌നാപ്പുകൾ‌ ഉണ്ടാക്കാനും ഇത്‌ വിദ്യാർത്ഥികളുമായി കുടിക്കാനും സഹപ്രവർത്തകരുമായി പാചകക്കുറിപ്പ് പങ്കിടാനും അദ്ദേഹം അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു.[12]

അംഗീകാരം

തിരുത്തുക
 
 
Among the species named in honour of Moser are Tricholoma moseri (Singer 1989) (left) and Psilocybe moseri (Guzmán 1995) (right).

ഹംഗേറിയൻ മൈക്കോളജിക്കൽ സൊസൈറ്റിയുടെ ക്ലൂസിയസ് മെഡലും (ബുഡാപെസ്റ്റ്, 1978), വിയന്നയിലെ അതിരൂപതയുടെ കാർഡിനൽ-ഇന്നിറ്റ്‌സർ-പ്രീസ് (വിയന്ന, 1985) എന്നിവയുൾപ്പെടെ മോസറിന് തന്റെ കരിയറിൽ ഉടനീളം അവാർഡുകൾ ലഭിച്ചു. 1986-ൽ ഓസ്ട്രിയൻ അക്കാദമി ഓഫ് സയൻസസിൽ അംഗമായി.[54]ഉക്രേനിയൻ ബൊട്ടാണിക്കൽ സൊസൈറ്റിയുടെ ഓണററി അംഗമായി ഇതിനകം തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. 1992-ൽ ഉക്രേനിയൻ അക്കാദമി ഓഫ് സയൻസസിൽ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ആദ്യത്തെ മൈക്കോളജിസ്റ്റ് ആകുകയും ഒരു വിദേശ അംഗമാകുകയും ചെയ്തു. [30]മൈക്കോളജിക്കൽ സൊസൈറ്റികളിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് അന്താരാഷ്ട്ര അംഗീകാരം ലഭിച്ചു. [54] 1987-ൽ മൈക്കോളജിക്കൽ സൊസൈറ്റി ഓഫ് അമേരിക്കയുടെ ഓണററി അംഗമായി. [55] 1996-ൽ ബ്രിട്ടീഷ് മൈക്കോളജിക്കൽ സൊസൈറ്റിയുടെ സെഞ്ച്വറി ഫെലോയും ആയി.[54]1984-ൽ ലിയോൺ സർവകലാശാലയിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് ഓണററി ഡോക്ടറേറ്റും ലഭിച്ചു. 1990-ൽ ഇറ്റലിയിലെ ബൊർഗോട്ടാരോയുടെ ഓണററി പൗരത്വം ലഭിച്ചു.[54]

മോസറല്ല (പെഡെർ & സ്‌കീയർ 1994), ക്രോമോസെറ (റെഡ്ഹെഡ്, അമ്മിരാട്ടി, നോർവെൽ 1995) എന്നീ ഇനങ്ങളെ മോസറിന്റെ ബഹുമാനാർത്ഥം നാമകരണം ചെയ്തു. കൂടാതെ കോനോസിബ് മോസെറി (വാട്‌ലിംഗ് 1980), കോർട്ടിനേറിയസ് മോസേറിയാനസ് (ബോഹസ് 1970), കോർട്ടിനേറിയസ് മോസേരി ((ഇ. ഹൊറാക്ക്) ഇ. ഹൊറാക്ക് 2001), കോർട്ടിനേറിയസ് മെയിൻഹാർഡി (ബോൺ 1986), Entoloma moserianumഎന്റലോമ മൊസേറിയാനം]] (നോർഡെൽ. 1983), ജെറോനെമ മോസെറി (സിങർ 1983), ജിംനോപ്പസ് മോസേരി (അന്റോണൻ & നോർഡൽ. 1997), ഹെബലോമ മോസെറി (സിങർ 1969), ഹൈഡ്രോപസ് മൊസേറിയാനസ് (ബാസ് 1983), ഹൈഗ്രോസിബ് മോസേരി (ബോൺ 1976), ലാക്റ്റേറിയസ് മോസേരി (ഹർമജ 1985), ഹിൽ‌ബെറിന മൊസേരി ((ഒ. ഹിൽ‌ബർ‌) ഹുൻ‌ഡോർഫ് & എ. മിൽ‌. 2014), ല്യൂകോഗാരിക്കസ് മോസെറി ((വാസർ) വാസർ 1978), പെസിസ മൊസേരി (അവിസ്-ഹെർഷ്. & നെംലിച് 1974), ഫിയോകോളിബിയ മോസേരി (ബന്ദാല & ഗുസ്മാൻ 1996), സൈലോസിബ് മോസെറി (ഗുസ്മാൻ 1995), പിക്സിഡിയോഫോറ മോസെറി ((ടി. മജ്യൂസ്കി & ജെ. വിസ്ൻ.) എൻ. ലണ്ട്ക്. 1980), തക്‌സ്റ്റീരിയോള മോസേരി (ടി. മജ്യൂസ്‌കി & ജെ. വിസ്ൻ. 1978), ട്രൈക്കോളോമ മോസെറി (സിങർ 1989), ട്രൈക്കോളോമ മൊസേറിയം (ബോൺ 1990), ടുബാരിയ മൊസേരി (റൈത്തൽ. 1974), വാർഡോമൈസിസ് മോസെറി (ഡബ്ല്യൂ. ഗാംസ് 1995) എന്നീ സ്പീഷീസുകളെയും നാമകരണം ചെയ്തു.[29]

കുറിപ്പുകൾ

തിരുത്തുക
  1. ↑ The work was published as an issue of Nova Hedwigia Beiheft, a supplement to Nova Hedwigia.[23]
  2. ↑ He was the sole author for "How alpine are 'alpine' fungi?"[32] and "Distribution of Cortinarius in the world flora and their relations to phanerogams. An update".[33] He co-authored "Cortinarius favrei: an example for phylogenetic, morphological, and ecological species concepts in alpine fungi"[32] and "Multiple-gene phylogenies indicate a recent radiation of Cortinarius".[34]

അവലംബം

തിരുത്തുക

Citations

തിരുത്തുക
  1. ↑ "Moser, Meinhard Michael". International Plant Names Index. Retrieved 27 December 2010.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 Horak et al. 2003a, p. 506
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Horak et al. 2002, p. 331
  4. ↑ Horak et al. 2002, p. 331; Wasser 1995, p. 2
  5. ↑ Wasser 1995, p. 3
  6. ↑ Horak et al. 2002, pp. 331, 508
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 Moser et al. 2003b, p. 2
  8. ↑ 8.0 8.1 Horak et al. 2003b, p. 1
  9. ↑ Horak et al. 2003a, pp. 506–07
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 10.3 10.4 10.5 10.6 10.7 10.8 Horak et al. 2003a, p. 507
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 11.3 11.4 11.5 11.6 11.7 Horak et al. 2002, p. 332
  12. ↑ 12.0 12.1 12.2 Kibby 2003, p. 16
  13. ↑ Pomerleau 1968, p. 1126
  14. ↑ 14.0 14.1 14.2 Singer 1960, p. 824
  15. ↑ Korf 1981
  16. ↑ 16.0 16.1 16.2 Horak et al. 2003b, p. 3
  17. ↑ Horak et al. 2003a, p. 507; Singer 1960, p. 823
  18. ↑ Singer 1960, p. 823
  19. ↑ 19.0 19.1 Singer 1960, p. 825
  20. ↑ 20.0 20.1 20.2 Korf 1964
  21. ↑ Krisai-Greilhuber and Moser 1999, p. 102
  22. ↑ Hausknecht 2003, p. 210
  23. ↑ Moser and Horak 1975
  24. ↑ 24.0 24.1 Smith 1975, p. 1078
  25. ↑ Smith 1975, p. 1079
  26. ↑ Schinner et al. 1983
  27. ↑ Horak et al. 2003b, pp. 5, 8
  28. ↑ Benkert 2004; Benkert 2005; Benkert 2006
  29. ↑ 29.0 29.1 29.2 Horak et al. 2002, p. 334
  30. ↑ 30.0 30.1 Wasser 1995, p. 2
  31. ↑ Petrini 1995
  32. ↑ 32.0 32.1 IMA 2002, p. 16
  33. ↑ IMA 2002, p. 125
  34. ↑ IMA 2002, p. 124
  35. ↑ Horak et al. 2002, p. 334; IMA 2002
  36. ↑ Horak et al. 2002
  37. ↑ Horak et al. 2003a
  38. ↑ Horak et al. 2003b
  39. ↑ Hausknecht 2003
  40. ↑ Pöder and Peintner 2003
  41. ↑ Horak et al. 2003a, p. 508
  42. ↑ Horak et al. 2003b, p. 8
  43. ↑ Cripps and Ammirari 2010, p. 8
  44. ↑ Horak et al. 2003b, p. 5
  45. ↑ Horak et al. 2003b, pp. 3–7
  46. ↑ 46.0 46.1 Horak et al. 2003b, p. 4
  47. ↑ Horak et al. 2003b, pp. 4–5
  48. ↑ 48.0 48.1 48.2 Horak et al. 2003b, p. 6
  49. ↑ Horak et al. 2003b, pp. 5–6
  50. ↑ 50.0 50.1 Horak et al. 2003b, p. 7
  51. ↑ Horak et al. 2003b, p. 7; cf. Kibby 2003, p. 15
  52. ↑ Wasser 1995, p. 1
  53. ↑ Horak et al. 2003b, p. 7; Wasser 1995, p. 4
  54. ↑ 54.0 54.1 54.2 54.3 Horak et al. 2003a, pp. 507–08
  55. ↑ "Honorary members". Mycological Society of America. Archived from the original on 2 February 2016. Retrieved 25 January 2016.

Cited texts

തിരുത്തുക

ബാഹ്യ ലിങ്കുകൾ

തിരുത്തുക
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=മെയിൻഹാർഡ്_മൈക്കൽ_മോസർ&oldid=4077810" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്