പ്രസവം ഇന്ത്യയിൽ
ഹിന്ദുമതത്തിന്റെ വ്യാപനവും [1] കൂട്ടുകുടുംബ ജീവിതവും, ഇന്ത്യയിലെ യുവജന ശരാശരി ജനസംഖ്യ, കുറഞ്ഞ ദേശീയ ശരാശരി വിവാഹപ്രായം, സാമൂഹിക നിലയിലും സ്ത്രീപുരുഷന്മാർക്കിടയിലുള്ള സാക്ഷരതയിലും ഉള്ള അസമത്വങ്ങൾ എന്നിവയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് ഇന്ത്യയിലെ പ്രസവ സമ്പ്രദായങ്ങൾ രൂപപ്പെടുന്നത്. ഇന്ത്യയിലെ മാതൃ ആരോഗ്യ പരിപാലന സേവനങ്ങളുടെ അപര്യാപ്തത, മോശം സംഘാടനത്തിന്റെയും വലിയ ഗ്രാമ-നഗര വിഭജനത്തിന്റെയും വലിയ അന്തർസംസ്ഥാന അസമത്വങ്ങളുടെയും കടുത്ത സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക സാംസ്കാരിക പരിമിതികളുടെയും ഫലമാണ്. [2]
സാമൂഹിക ഘടനയും സംഘടനയും തിരുത്തുക
ഹൈന്ദവ സാമൂഹിക സംഘടനയുടെ അടിസ്ഥാന സവിശേഷതകളിലൊന്നാണ് സംയുക്ത-കുടുംബ വ്യവസ്ഥ . അതിനാൽ, ഇന്ത്യയിൽ ഹിന്ദുമതം പ്രാഥമികമായി ആചരിക്കുന്ന മതമായതിനാൽ, ഇന്ത്യയിലെ ഭൂരിഭാഗം കുടുംബ ഘടനകളും സംയുക്ത-കുടുംബ വ്യവസ്ഥയാണ്. [3] സംയുക്ത-കുടുംബ വ്യവസ്ഥയെ ഇനിപ്പറയുന്ന രീതിയിൽ വിവരിക്കുന്നു: “ഘടനയിൽ, അതിൽ മൂന്ന് തലമുറകൾക്കുള്ളിലെ വിവാഹിതനായ പുരുഷൻ, അവന്റെ പിതാവ്, അവന്റെ മുത്തച്ഛൻ, അവന്റെ സ്വത്തുക്കൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. വ്യത്യസ്‌ത ബന്ധുക്കൾ അവരുടെ ഇണകൾക്കും കുട്ടികൾക്കും ഒപ്പം ഒരേ വാസസ്ഥലത്ത് വസിക്കുന്നു, ഒരുമിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, ഒപ്പം പൊതുവായി സ്വത്ത് സമ്പാദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവർ സാമ്പത്തിക പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ സഹകരിക്കുന്നു, അംഗങ്ങൾ തൊഴിൽപരമായി വ്യത്യസ്തരാണെങ്കിലും, അവരുടെ വരുമാനം സമാഹരിക്കുന്നു. സംയുക്ത-കുടുംബം രോഗികൾക്കും ദുരിതമനുഭവിക്കുന്നവർക്കും നഴ്സിംഗ് പരിചരണം, തൊഴിൽരഹിതർക്ക് സാമൂഹിക സുരക്ഷ, പ്രായമായവർക്ക് പിന്തുണ എന്നിവ നൽകുന്നു” [3] “സാമൂഹിക ജീവിതത്തിന്റെ വിവിധ ദിനചര്യകളും പ്രശ്നങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും അവർ പങ്കിടുന്നു, പരസ്പര ബാധ്യതയുടെ ശക്തമായ വികാരങ്ങളുണ്ട്. പ്രതിസന്ധികൾ, കുടുംബക്ഷേമത്തിന് സമാനമായി സ്വാർത്ഥതാൽപര്യങ്ങളെ പരിഗണിക്കുക. മൂത്ത പുരുഷന്റെ ജ്ഞാനത്തോടും നീതിയോടുമുള്ള അവരുടെ ബഹുമാനം, യൂണിറ്റിലെ ഓരോ അംഗത്തെയും ബാധിക്കുന്ന തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കാൻ അവനെയും അവന്റെ ഇണയെയും അനുവദിക്കുന്നു” [3]
വിവാഹം തിരുത്തുക
“ മധ്യേന്ത്യയിലെ സ്ത്രീകളുടെയും പുരുഷന്മാരുടെയും വിവാഹത്തിന്റെ ശരാശരി പ്രായം ദേശീയ ശരാശരിയേക്കാൾ അല്പം കുറവാണ്. പ്രത്യേകിച്ച് ഗ്രാമങ്ങളിലും ഹിന്ദു, ബുദ്ധ മതങ്ങളിൽ പെട്ട ദമ്പതികൾക്കിടയിലും വിവാഹത്തിന്റെ ചെറുപ്രായം വ്യാപകമാണ്. [4] കൂടാതെ, ഇന്ത്യയിൽ ആണും പെണ്ണും വിവാഹിതരാകുന്ന പ്രായം നിരവധി പതിറ്റാണ്ടുകളായി സ്ഥിരമായി തുടരുന്നു. 1960-കളിൽ, ഇന്ത്യയിലെ വിവാഹത്തിന്റെ ശരാശരി പ്രായം നഗരങ്ങളിലെ സ്ത്രീകൾക്ക് 16.4 വയസും ഗ്രാമീണ സ്ത്രീകൾക്ക് 14.6 വയസും നഗരങ്ങളിലെ പുരുഷന്മാർക്ക് 23.0 വയസും ഗ്രാമീണ പുരുഷന്മാർക്ക് 20.2 വർഷവുമാണ്. [4]
സാക്ഷരത തിരുത്തുക
ഇന്ത്യയിലെ സാക്ഷരതാ നിരക്ക് കാലക്രമേണ ഗണ്യമായി മെച്ചപ്പെട്ടു. 1981-ൽ 43.56 ശതമാനമായിരുന്ന നിരക്ക് 1991 [5] ൽ 52.11 ശതമാനമായി ഉയർന്നു. രാജ്യത്തിന്റെ വിവിധ പ്രദേശങ്ങൾക്കിടയിൽ സാക്ഷരതാ നിരക്ക് ഗണ്യമായി വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, സാക്ഷരതാ നിരക്ക് വടക്കേയേക്കാൾ ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ കൂടുതലാണ്. കൂടാതെ, പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും തമ്മിൽ സാക്ഷരതയിൽ കാര്യമായ വിടവ് നിലനിൽക്കുന്നു. 1991-ൽ പുരുഷന്മാരുടെ സാക്ഷരതാ നിരക്ക് 62.86 ശതമാനത്തിലെത്തി, സ്ത്രീ സാക്ഷരതാ നിരക്ക് 39.42 ശതമാനമായിരുന്നു. [5]
ഗർഭധാരണ രീതികളും വിശ്വാസങ്ങളും തിരുത്തുക
പ്രസവത്തിനു മുമ്പുള്ള പരിചരണം തിരുത്തുക
സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക നില, ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ സ്ഥാനം, മാതൃ വിദ്യാഭ്യാസം, സ്വയംഭരണം എന്നിവയെയാണ് പ്രസവത്തിനു മുമ്പുള്ള പരിചരണവും ഉപയോഗവും പ്രധാനമായും ബാധിക്കുന്നത്. 1992 മുതൽ 2006 വരെ പ്രസവത്തിനു മുമ്പുള്ള പരിചരണത്തിന്റെ ഉപയോഗം 12 ശതമാനം വർദ്ധിച്ചു, എന്നാൽ ഈ വർദ്ധനവ് ദരിദ്രരല്ലാത്ത സ്ത്രീകൾ കൂടുതലായി ഉപയോഗിച്ചതാണ്. ഗർഭകാല പരിചരണത്തിന്റെ പാവപ്പെട്ട സ്ത്രീകളുടെ ഉപയോഗം താരതമ്യേന നിശ്ചലമായി, 6.3 ശതമാനം മാത്രം. ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായി, ചില ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഗർഭകാല പരിചരണത്തിന്റെ നിരക്ക് വളരെ കുറവാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, ഉത്തർപ്രദേശിലെ 2006-ലെ പഠനമനുസരിച്ച്, 9 ശതമാനം സ്ത്രീകൾക്ക് മാത്രമേ ഗർഭകാല പരിചരണം ലഭിക്കുന്നുള്ളൂ, തമിഴ്നാട്ടിൽ ഇത് 72 ശതമാനമാണ്. [6] തമിഴ്നാട്ടിൽ ഉയർന്ന നിരക്കുകൾ ജനനി സുരക്ഷാ യോജന പരിപാടിയുടെ ഫലമായിരിക്കാം, ഇത് ഒരു ആരോഗ്യ കേന്ദ്രത്തിൽ പ്രസവിക്കാനും 1 മുതൽ 2 വരെ പ്രസവങ്ങൾക്ക് ശേഷം ട്യൂബൽ ലിഗേഷൻ സ്വീകരിക്കാനും സ്ത്രീകൾക്ക് സാമ്പത്തിക പ്രോത്സാഹനം നൽകുന്നു. [7] ഈ പരിപാടി കുറഞ്ഞ മാതൃമരണ നിരക്ക് (MMR), കുറഞ്ഞ ഫെർട്ടിലിറ്റി നിരക്ക്, ഉയർന്ന സ്ത്രീ സാക്ഷരതാ നിരക്ക് എന്നിവയ്ക്കും കാരണമായി.
റഫറൻസുകൾ തിരുത്തുക
- ↑ Aiyar, M. S. (2007). Politics and Religion in India. India International Centre Quarterly, 34, 1st ser., 42–50. Retrieved from https://www.jstor.org/stable/23006045
- ↑ Pathak, P. K., Singh, A., & Subramanian, S. V. (2010). Economic Inequalities in Maternal Health Care: Prenatal Care and Skilled Birth Attendance in India, 1992–2006. PLoS ONE, 5(10). doi:10.1371/journal.pone.0013593
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Driver, E. D. (1963). Differential fertility in Central India. Princeton: Princeton Univ. Press.
- ↑ 4.0 4.1 Driver, E. D. (1963). Differential fertility in Central India. Princeton: Princeton Univ. Press.
- ↑ 5.0 5.1 Dutt, A. K., & Sen, A. (n.d.). Provisional census of India 1991
- ↑ Pathak, P. K., Singh, A., & Subramanian, S. V. (2010). Economic Inequalities in Maternal Health Care: Prenatal Care and Skilled Birth Attendance in India, 1992–2006. PLoS ONE, 5(10). doi:10.1371/journal.pone.0013593
- ↑ Corbett, C. A., & Callister, L. C. (2012). Giving Birth. MCN, The American Journal of Maternal/Child Nursing, 37(5), 298-305. doi:10.1097/nmc.0b013e318252ba4d