"നളിനി" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

കളിക്കൂട്ടുകാരും സഹപാഠികളുമായിരുന്നു നളിനിയും ദിവാകരനും. കൗമാരപ്രായത്തിൽത്തന്നെ സന്യാസത്തിൽ തല്പരനായ ദിവാകരൻ നാടുവിടുന്നു. ദിവാകരനെ പ്രണയിച്ച നളിനി, ഒരാശ്രമത്തിൽ തപസ്വിനിയായി ജീവിതമാരംഭിച്ച് വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി. അങ്ങനെയിരിക്കെ ഹിമാലയത്തിനുസമീപംവച്ച് നളിനിയും ദിവാകരനും യാദൃച്ഛികമായിക്കണ്ടുമുട്ടുന്നു. നളിനിയുടെ ജീവിതാഭിലാഷംതന്നെ ദിവാകരനെക്കാണുകയെന്നതായിരുന്നു. ആ പ്രാർത്ഥനയോടെയാണ് അവരന്നുവരെഅവൾ അന്ന് വരെ ജീവിച്ചത്. ദിവാകരൻ, തന്നെയോർക്കുന്നുണ്ടോ ഇല്ലയോയെന്ന് അവൾക്കറിയില്ല. എങ്കിലും ദിവാകരനെക്കാണുകയെന്ന ആഗ്രഹംസാധിച്ചതിനാൽ ജീവിതം ധന്യമായെന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു.