"ഹെയ്ൻറിച്ച് ഹിംലർ" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

No edit summary
No edit summary
വരി 106:
1933 മാർച്ചിൽ, നാസികൾ അധികാരത്തിൽ വന്നു മൂന്നുമാസത്തിനുള്ളിൽ ഹിംലർ ഡാകാവുവിൽ ആദ്യത്തെ തടങ്കൽപ്പാളയം സ്ഥാപിച്ചു.{{sfn|Evans|2003|p=344}} ഇത് സാധാരണപോലെ മറ്റൊരു ജയിലോ തടങ്കൽപ്പാളയമോ ആകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ലെന്ന് ഹിറ്റ്‌ലർ വ്യക്തമാക്കിയിരുന്നു. ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ട കുറ്റവാളിയും തീവ്ര നാസിയുമായ തിയോഡോർ ഐക്കിനെ 1933 ജൂണിൽ ക്യാമ്പ് നടത്താൻ ഹിംലർ നിയമിച്ചു.{{sfn|McNab|2009|pp=136, 137}} ജർമ്മനിയിലുടനീളമുള്ള ഭാവി ക്യാമ്പുകൾക്ക് മാതൃകയായ ഒരു രീതി ഐക്ക് അവിടെ ആവിഷ്കരിച്ചു.{{sfn|Evans|2005|p=84}} ഇരകളെ പുറം ലോകത്തിൽ നിന്ന് ഒറ്റപ്പെടുത്തൽ, വിശാലമായ റോൾ കോളുകളും ജോലികളുടെ വിശദാംശങ്ങളും, കൃത്യമായ അനുസരണത്തിന് ബലപ്രയോഗവും വധശിക്ഷയും, കാവൽക്കാർക്ക് കർശനമായ അച്ചടക്കമാർഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ എന്നിവ ഇതിന്റെ സവിശേഷതകളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. തടവുകാർക്കും കാവൽക്കാർക്കും ഒരുപോലെ യൂണിഫോം നൽകി; കാവൽക്കാരുടെ യൂണിഫോമിൽ അവരുടെ കോളറുകളിൽ പ്രത്യേക ടോട്ടൻകോപ് (Totenkopf) ചിഹ്നം ഉണ്ടായിരുന്നു. എസ്എസ്-ടോട്ടൻകോപ്ഫെർബെൻഡെ (SS-Totenkopfverbände)‌ എന്നൊരു പ്രത്യേക ഡിവിഷൻ ഉണ്ടാക്കി 1934 അവസാനത്തോടെ, എസ്എസിന്റെ ആഭിമുഖ്യത്തിൽ ക്യാമ്പുകളുടെ നിയന്ത്രണം ഹിംലർ ഏറ്റെടുത്തു.{{sfn|Longerich|2012|pp=151–153}}{{sfn|Evans|2005|pp=84–85}}
 
തുടക്കത്തിൽ ക്യാമ്പുകൾ രാഷ്ട്രീയഎതിരാളികളെ പാർപ്പിക്കാനായിരുന്നു ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. കാലക്രമേണ, ജർമ്മൻ സമൂഹത്തിലെ അഭികാമ്യമല്ലാത്ത അംഗങ്ങളെ - കുറ്റവാളികൾ, അലഞ്ഞുതിരിയുന്നവർ, അസന്മാർഗികൾ എന്നിവരെ ക്യാമ്പുകളിൽ അടച്ചു. 1937 ഡിസംബറിൽ ഹിറ്റ്‌ലർ പുറപ്പെടുവിച്ച ഒരു ഉത്തരവുപ്രകാരം സമൂഹത്തിലെ അഭികാമ്യമല്ലെന്നു തോന്നുന്ന ആരെയും തടവിലാക്കാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നു.{{sfn|Evans|2005|p=87}} ഇതിൽ ജൂതന്മാർ, ജിപ്‌സികൾ, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകൾ, മറ്റേതെങ്കിലും സാംസ്കാരിക, വംശീയ, രാഷ്ട്രീയ, മതപരമായ ബന്ധമുള്ള വ്യക്തികൾ അല്ലെങ്കിൽ സമ്പൂർണ്ണമനുഷ്യർ (Untermensch - sub-human) അല്ലെന്നു നാസികൾ കരുതിയ ഏവരും ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ ഈ ക്യാമ്പുകൾ സാമൂഹികവും വംശീയവുമായ പരീക്ഷണങ്ങൾക്കുള്ള ഒരു സംവിധാനമായി മാറി. 1939 ലെ ശരത്കാലത്ത് രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ട സമയത്ത് ആറ് ക്യാമ്പുകളിലായി 27,000 തടവുകാരോളം ഉണ്ടായിരുന്നു. ക്യാമ്പുകളിലെ മരണസംഖ്യ വളരെയേറെയായിരുന്നു.{{sfn|Evans|2005|pp=86–90}}
Initially the camps housed political opponents; over time, undesirable members of German society—criminals, vagrants, deviants—were placed in the camps as well. A Hitler decree issued in December 1937 allowed for the incarceration of anyone deemed by the regime to be an undesirable member of society.{{sfn|Evans|2005|p=87}} This included Jews, [[Romani people|Gypsies]], communists, and those persons of any other cultural, [[Race (classification of human beings)|racial]], political, or religious affiliation deemed by the Nazis to be ''[[Untermensch]]'' (sub-human). Thus, the camps became a mechanism for social and racial engineering. By the outbreak of World War II in autumn 1939, there were six camps housing some 27,000 inmates. Death tolls were high.{{sfn|Evans|2005|pp=86–90}}
 
==അവലംബം==
"https://ml.wikipedia.org/wiki/ഹെയ്ൻറിച്ച്_ഹിംലർ" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്