ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ യുണൈറ്റഡ് കിംഗ്ഡത്തിലെ സ്ത്രീകളുടെ വോട്ടവകാശത്തിനുവേണ്ടി പോരാടിയ ഒരു വനിതയായിരുന്നു എമിലി വൈൽഡിംഗ് ഡേവിസൺ (ജീവിതകാലം: 11 ഒക്ടോബർ 1872 - 8 ജൂൺ 1913). വനിതാ സാമൂഹിക രാഷ്ട്രീയ സംഘടനയിലെ (WSPU) അംഗവും ഒരു പോരാളിയുമായിരുന്ന അവർ ഒൻപത് തവണ അറസ്റ്റിലാവുകയും ഏഴു തവണ ഉപവാസ സമരം നടത്തുകയും ചെയ്തിരുന്നു. നാല്പത്തൊൻപത് സന്ദർഭങ്ങളിൽ അവരെ നിർബന്ധിതമായി ഭക്ഷണം കഴിപ്പിക്കേണ്ടിവന്നിട്ടുണ്ട്. 1913-ൽ എപ്സ്സം ഡെർബി റേസ് സമയത്ത് ട്രാക്കിൽ കൂടി നടന്നുപോകവേ കിങ് ജോർജ് V ന്റെ അൻമർ എന്ന കുതിര തട്ടി അവർ മരിക്കാനിടയായി.

എമിലി ഡേവിസൺ
എമിലി ഡേവിസൺ , c. 1910–1912
ജനനം11 ഒക്ടോബർ 1872
മരണം8 ജൂൺ 1913
ദേശീയതയുണൈറ്റഡ് കിങ്ഡം
അറിയപ്പെടുന്നത്പ്രമുഖ ഫെമിനിസ്റ്റ്

ഒരു മധ്യവർഗ്ഗ കുടുംബത്തിൽ വളർന്ന ഡേവിസൺ ലണ്ടനിലെ റോയൽ ഹോളോവേ കോളേജിലും ഓക്സ്ഫോർഡിലെ സെന്റ് ഹ്യൂസ് കോളേജിലും ചേർന്ന് പഠിച്ചു. ജോലി ലഭിക്കുന്നതിനുമുമ്പ് കുട്ടികൾക്ക് വീട്ടിൽ ചെന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്ന ട്യൂഷൻ റ്റീച്ചർ ആയി എമിലി പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നു. 1906 നവംബറിൽ ഡബ്ല്യു.എസ്.പി.യു.വിലെ (Women's Social and Political Union) അംഗമായി ചേർന്ന് സംഘടനയുടെ ഒരു ഓഫീസറും മുഖ്യ ഉപദേഷ്ടാവുമായി മാറി. അവർ വളരെ പെട്ടെന്നുതന്നെ സംഘടനയിലെ ധൈര്യശാലിയായ ഒരു തീവ്രവാദിയായി പ്രസിദ്ധയാകുകയും ചെയ്തു. അവരുടെ തന്ത്രങ്ങളിൽ ബ്രേക്കിംഗ് വിൻഡോകൾ ഉൾപ്പെടുന്നു. 1911 രാത്രികളിലെ സെൻസസിൽ കല്ലുകൾ എറിയുക, പോസ്റ്റ്ബോക്സുകളിലേക്ക് തീ വെക്കുക എന്നിവ കൂടാതെ മൂന്നു തവണ വെസ്റ്റ്മിൻസ്റ്റർ പാലസ് കൊട്ടാരത്തിൽ അവർക്ക് ഒളിവിൽ കഴിയേണ്ടിയും വന്നു.

1913 ജൂൺ 14 നാണ് അവരുടെ ശവസംസ്കാര ചടങ്ങുകൾ സംഘടിപ്പിക്കപ്പെട്ടത്. 5000 സഫ്റാഗെറ്റുകളും അവരുടെ അനുയായികളും ആ ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുത്തു. 50,000 ആളുകൾ ഡേവിസന്റെ ശവപ്പെട്ടിയുമായി ലണ്ടൻ നഗരത്തിലൂടെ യാത്ര ചെയ്തു. ശവപ്പെട്ടിയോടൊപ്പം അവളുടെ കുടുംബവും ട്രെയിനിൽ നോർമ്പെർലാൻഡിലെ മോർപേത്തിലേയ്ക്ക് പോകുകയുണ്ടായി.

ഡേവിസൺ ശക്തയായ ഒരു ഫെമിനിസ്റ്റും, ക്രിസ്ത്യൻ ചിന്താഗതിക്കാരിയും ആയിരുന്നു. സോഷ്യലിസം ജന നന്മയ്ക്കായുള്ളതാണെന്നും ധാർമികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ഒരു ശക്തിയാണെന്നും കരുതി അവർ പ്രവർത്തിച്ചു. അവരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ പലഭാഗങ്ങളും മരണത്തിന്റെ ഭാഗങ്ങളായി വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെട്ടു. അവർ ഡെർബിയിൽ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ തീരുമാനിക്കുന്നതിനുമുൻപ് ഒന്നും മുൻകൂട്ടി വിശദീകരിച്ചിട്ടുമില്ല. അവരുടെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങളുടെ അനിശ്ചിതത്വവും ചരിത്രം എങ്ങനെ വിലയിരുത്തുന്നുവെന്നതിനെ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ മരണം അബദ്ധം, ആത്മഹത്യ അല്ലെങ്കിൽ സഫ്റാഗെറ്റിന്റെ ബാനർ രാജാവിന്റെ കുതിരയിൽ ഉടക്കിയത് പിൻവലിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതാകാം തുടങ്ങിയ നിരവധി സിദ്ധാന്തങ്ങൾ മുന്നോട്ടുവെയ്ക്കപ്പെട്ടു. ഒന്നും തെളിയിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല.


ജീവചരിത്രം തിരുത്തുക

 
Davison in 1908

എമിലി വൈൽഡിംഗ് ഡേവിസൺ 1872 ഒക്ടോബർ 11-ന് തെക്ക്-കിഴക്കൻ ലണ്ടനിലെ റിച്ചർബർഗ് ഹൗസിൽ ഗ്രീൻവിച്ച് എന്ന സ്ഥലത്ത് ജനിച്ചു. മോർപത്, നോർത്തേമ്പർലാൻഡിലെ റിട്ടയേഡ് വ്യാപാരിയായ ചാൾസ് ഡേവിസൺ, മാർഗരറ്റ്,നീ കെയ്സ്ലി എന്നിവർ അവരുടെ മാതാപിതാക്കൾ ആയിരുന്നു.[1] 1868-ൽ മാർഗരറ്റിന്റെ വിവാഹസമയത്ത് ചാൾസിന് 45 വയസ്സും മാർഗരറ്റിന് 19 വയസ്സും ആയിരുന്നു പ്രായം.[2] ദമ്പതികൾക്ക് ജനിച്ച നാലു മക്കളിൽ മൂന്നാമത്തവളായിരുന്നു എമിലി. 1880-ൽ ആറ് വയസ്സുള്ളപ്പോഴാണ് അവരുടെ ഇളയ സഹോദരി ഡിഫ്തീരിയ ബാധിച്ച് മരിക്കാനിടയായത്.[3][4][5] ചാൾസിൻറെ രണ്ടാമത്തെ വിവാഹമായിരുന്നു മാർഗരറ്റ്.1866-ൽ ആദ്യ ഭാര്യയുടെ മരണത്തിനു മുൻപ് ഒൻപത് കുട്ടികളെ അദ്ദേഹത്തിന് ആദ്യ വിവാഹത്തിൽ ലഭിച്ചിരുന്നു. [1]

 
ഡേവിസൺ പ്ലക്ക് എപ്സം ഡൗൺസ് റേസ്കോഴ്സ്
 
നിർബന്ധിച്ച് ആഹാരം നൽകുന്നു ഹോളോവേ ജയിൽ, c.  1911
 
ഡേവിസൺ 1912 അല്ലെങ്കിൽ 1913 ൽ
നിന്ന് ന്യൂസ്റെൽ ഫൂട്ടേജ് പാത്ത് ന്യൂസ്. ഡേവിസൺ പങ്കെടുക്കുന്ന സംഭവങ്ങൾ 5:51 മുതൽ 6:15 വരെയാണ്.
 
ടിക്കറ്റിന്റെ റിട്ടേൺ സ്റ്റബ് എപ്പിസോമിന്റെ യാത്രയിൽ ഡേവിസൺ ഉപയോഗിച്ചു. ബിസ്റ്റാൻഡേർമാർ ട്രാക്കിലേക്ക് ഓടുകയും ഡേവിസൺ, ജോൺസ് എന്നിവരെ സമീപത്തുള്ള എപ്സ് കൊട്ടേജ് ഹോസ്പിറ്റൽ വരെ കൊണ്ടു പോകുന്നതുവരെ ശ്രമിച്ചു.
 
മോർപത്, നോർത്തേംബർലാൻഡ്-ലെ ഡേവിസൺ ശവസംസ്കാര ചടങ്ങിലെ ഒരു ഭാഗം
 
ഡേവിസൺ തന്റെ ജീവിതാവസാനം വരെ നടത്തിയ നിരാഹാര സമരം, നിർബന്ധിത ഭക്ഷണം തുടങ്ങിയവയുടെ ഫലങ്ങളും കാണിക്കുന്നു.[6]

ഡേവിസന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത് ഈ കുടുംബം സേർബ്രിഡ്ജവർത്ത്, ഹെർട്ട്ഫോർഡ്ഷയർ എന്നിവിടങ്ങളിലേക്ക് മാറി. 11 വയസ്സ് വരെ അവൾ വീട്ടിൽ നിന്നു തന്നെ പഠിച്ചു. മാതാപിതാക്കളോടൊപ്പം ലണ്ടനിൽ നിന്ന് തിരികെ പോയപ്പോൾ അവൾ ഒരു ഡേ സ്കൂളിൽ പോയി. ഒരു വർഷത്തോളം ഫ്രാൻസിലെ ഡങ്കിർക്കിൽ പഠിച്ചു. [7] 13 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ അവർ കെൻസിങ്ടൺ ഹൈസ്കൂളിൽ ചേർന്നു. പിന്നീട് 1891-ൽ സാഹിത്യം പഠിക്കാൻ റോയൽ ഹോളോവേ കോളേജിൽ ചേരുകയും ഒരു ബർസറി കരസ്ഥമാക്കുകയും ചെയ്തു. 1893-ന്റെ തുടക്കത്തിൽ പിതാവ് മരിക്കുകയും അവളുടെ പഠനം അവസാനിപ്പിക്കാൻ നിർബന്ധിതയാകുകയും ചെയ്തു. കാരണം അമ്മക്ക് 20 പൗണ്ട് ഫീസായി നൽകാൻ ബുദ്ധിമുട്ടിയിരുന്നു.[8]


ഡേവിസൺ ഹോളോവേയ് വിട്ടുപോകുന്നതിനിടയിൽ, സ്വകാര്യ ഭവനങ്ങളിൽ കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുകയും വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ പഠനം തുടരുകയും ചെയ്തു. [9] ഓക്സ്ഫോർഡ് സെന്റ് ഹ്യൂസ് കോളേജിൽ ചേരുന്നതിന് മതിയായ പണം അവൾ സമ്പാദിച്ചു. ഒടുവിൽ ഇംഗ്ലീഷിൽ ഒരു ഫസ്റ്റ് ക്ലാസ് ബഹുമതി നേടി.[10] പക്ഷേ ഒാക്സ്ഫോർഡിൽ നിന്നുള്ള ബിരുദം അവൾക്ക് നേടാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. അക്കാലത്ത് സ്ത്രീകൾക്ക് ഒാക്സ്ഫോർഡിൽ നിന്നും ബിരുദം നൽകിയിരുന്നില്ല.[11] 1895 നും 1896 നും ഇടക്ക് അവർ എഡ്ഗ്ബാസ്റ്റണിലെ ഒരു പള്ളി സ്കൂളിൽ ജോലി ചെയ്തു. എന്നാൽ സീബറിയിലേയ്ക്ക് പോകുന്നത് കൂടുതൽ ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്ന് കണ്ടെത്തുകയും തുടർന്ന് കൂടുതൽ സുരക്ഷിതമായ വോർത്തിങ്ങിലെ ഒരു സ്വകാര്യ വിദ്യാലയത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നു.1898 -ൽ അവൾ നഗരം ഉപേക്ഷിച്ച് നോർമാംടൺഷയറിലെ ഒരു കുടുംബത്തിലെ സ്വകാര്യ അധ്യാപികയായി.[11][12][13] 1902-ൽ ലണ്ടൻ സർവകലാശാലയിൽ ബിരുദാനന്തര ബിരുദ പഠനം ആരംഭിച്ചു. 1908-ൽ മൂന്നാം ക്ലാസ് ലഭിക്കുകയും ചെയ്തു.[14]

ശവസംസ്കാരം തിരുത്തുക

1913 ജൂൺ 14-ന് ഡേവിസന്റെ ശരീരം എപ്സോം മുതൽ ലണ്ടനിലേക്ക് വിലാപയാത്രയോടു കൂടി കൊണ്ടുപോയി. അവളുടെ ശവപ്പെട്ടിയിൽ എഴുതിച്ചേർത്തിരുന്നു "യുദ്ധം ചെയ്യുക, ദൈവം വിജയം നൽകും."[15] 5000 സ്ത്രീകൾ ചേർന്ന് ശവഘോഷ വിലാപയാത്ര ആരംഭിച്ചു. തുടർന്ന് വിക്ടോറിയ, കിംഗ്സ് ക്രോസ് സ്റ്റേഷനുകൾക്കിടയിലൂടെ ശവശരീരം പിടിച്ചു കൊണ്ട് നൂറുകണക്കിന് പുരുഷന്മാർ പിന്തുണച്ചു. ബ്ലൂംസ് ബെറി, സെന്റ് ജോർജസ് എന്നീ സ്ഥലങ്ങളിൽ ഘോഷയാത്ര നിറുത്തി.[16] വെളുപ്പും പർപ്പിൾ നിറത്തിലുമുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ച സഫ്രാഗെറ്റ് സ്ത്രീകൾ മാർച്ചു ചെയ്തിരുന്നു. മാഞ്ചെസ്റ്റർ ഗാർഡിയൻ ഒരു "സൈനിക ശവകുടീരത്തിന്റെ ബോധപൂർവമായ ശ്രേഷ്ഠത" യെക്കുറിച്ച് വിവരിക്കുകയുണ്ടായി. [16] ഈ വഴിയിലൂടെ 50,000 ആൾക്കാർ വരിവരിയായി സഞ്ചരിച്ചു. ഡേവിസന്റെ ജീവചരിത്രകാരനായ ജൂൺ പർവിസാണ് ഈ സംഭവം വിവരിക്കുന്നത്. ഈ വഴിയിൽ 50,000 പേർ വരിവരിയായി പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ജൂൺ പർവിസ് ഈ സംഭവത്തെ "മഹത്തായ സഫ്രാഗെറ്റിന്റെ അവസാന കാഴ്ചയായി വിവരിക്കുന്നു. [17][18] "കാറ്റ് ആൻഡ് മൗസ്" നിയമപ്രകാരം (1913) ജയിലിൽ തിരിച്ചെത്തുന്നതിന് മുമ്പ് എമ്മാലിൻ പാൻകുർസ്റ്റ് ആഘോഷ പരിപാടിയുടെ ഭാഗമായിരിക്കാൻ പദ്ധതിയിട്ടെങ്കിലും രാവിലെ അവളെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ടു.[19][16]

യാത്രയ്ക്കായി ശവപ്പെട്ടി ട്രെയിനിൽ ന്യൂകാസ്റ്റിൽ നിന്ന് ടൈനിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോയി. ജനക്കൂട്ടം ട്രെയിനിന്റെ നിർദ്ദിഷ്ട സ്റ്റോപ്പുകളിൽ വച്ച് കണ്ടുമുട്ടി. മോർപേതിലേക്ക് കൊണ്ടു പോകുന്നതിനു മുൻപ് നഗരത്തിലെ സെൻട്രൽ സ്റ്റേഷനിൽവച്ചാണ് ശവപ്പെട്ടിയുടെ ഘോഷയാത്ര അവസാനിപ്പിച്ചത്. നൂറോളം സഫ്രാഗെറ്റുകൾ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് സെന്റ് മേരി വിർജിൻ പള്ളി വരെ ശവപ്പെട്ടിയ്ക്കൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. ആയിരക്കണക്കിന് ആളുകൾ ആ ദൃശ്യം കാണുകയുണ്ടായി. സേവനവും ഇന്റർനെറ്റുകളും സ്വകാര്യമായിരുന്നതിനാൽ ഏതാനും സഫ്രാഗെറ്റുകൾക്കു മാത്രമേ പള്ളിയിൽ പ്രവേശിക്കാൻ സാധിച്ചുള്ളൂ. [16][20] ഡേവിസന്റെ സ്മാരകശിലയിൽ ഡബ്ല്യു.എസ്.പി.യു. (WSPU) മുദ്രാവാക്യം കൊത്തിവച്ചു "കർമ്മങ്ങൾക്ക് വാക്കുകളില്ല "" .[21]

ശ്രോതസ്സുകൾ തിരുത്തുക

അവലംബം തിരുത്തുക

  1. 1.0 1.1 San Vito 2008.
  2. Sleight 1988, പുറങ്ങൾ. 22–23.
  3. Howes 2013, 410–422.
  4. Sleight 1988, പുറങ്ങൾ. 22–24.
  5. Tanner 2013, പുറം. 156.
  6. Tanner 2013, facing p. 172.
  7. Colmore 1988, പുറങ്ങൾ. 5, 9.
  8. Sleight 1988, പുറങ്ങൾ. 26–27.
  9. Colmore 1988, പുറം. 15.
  10. Abrams 2003, പുറം. 161.
  11. 11.0 11.1 Crawford 2003, പുറം. 159.
  12. Tanner 2013, പുറം. 160.
  13. Sleight 1988, പുറങ്ങൾ. 28–30.
  14. Tanner 2013, പുറം. 161.
  15. "The Funeral of Miss Davison", The Times.
  16. 16.0 16.1 16.2 16.3 "Miss Davison's Funeral", The Manchester Guardian.
  17. Purvis 2013a, പുറം. 358.
  18. Sleight 1988, പുറം. 84.
  19. "The Suffragist Outrage at the Derby", The Times.
  20. "Miss Davison's Funeral", Votes for Women.
  21. Sleight 1988, പുറം. 100.

പുറത്തേയ്ക്കുള്ള കണ്ണികൾ തിരുത്തുക

"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=എമിലി_ഡേവിസൺ&oldid=4072989" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്