എഡ്വേർഡ് മങ്ക്
നോർവീജിയൻ ചിത്രകാരനായ എഡ്വേർഡ് മങ്ക്(Edvard Munch) 1863 ഡിസംബർ 12ന് ജനിച്ചു. മനശാസ്ത്രപരമായ ആശയങ്ങളോട് അതിയായ താല്പര്യം പുലർത്തിയിരുന്ന മങ്ക് ചിത്രകലയിലെ ഒരു സങ്കേതമായ എക്സ്പ്രഷണിസത്താൽ ഏറെ ആകർഷിക്കപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറെ പ്രസിദ്ധമായ ദി സ്ക്രീം(നിലവിളി) (The Scream-1893) എന്ന ചിത്രം ആധുനിക ലോകത്തെ വൈകാരിക സംഘർഷങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ഏറ്റവും നല്ല ചിത്രമായി വിലയിരുത്തപ്പെട്ടു. 1912 മെയ് 2ന് ഇത് 119,922,500 അമേരിക്കൻ ഡോളറിന് വില്പന നടത്തി ലോകത്തിൽ തന്നെ ഏറ്റവും കൂടിയ വിലയ്ക്കു വിൽക്കപ്പെടുന്ന ചിത്രമെന്ന ഖ്യാതി നേടി. മഡോണ മറ്റൊരു പ്രശസ്തചിത്രമാണ്.
Edvard Munch | |
|---|---|
 Munch in 1921 | |
| ജനനം | 12 ഡിസംബർ 1863 |
| മരണം | 23 ജനുവരി 1944 (പ്രായം 80) Oslo, Norway |
| ദേശീയത | Norwegian |
| അറിയപ്പെടുന്നത് | Painting |
അറിയപ്പെടുന്ന കൃതി | The Scream |
| പ്രസ്ഥാനം | Expressionism, Symbolism |
അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുട്ടിക്കാലം അസുഖം, വിയോഗം, കുടുംബത്തിൽ ഓടുന്ന ഒരു മാനസികാവസ്ഥ പാരമ്പര്യമായി ലഭിക്കാനുള്ള ഭയം എന്നിവയാൽ നിഴലിച്ചു. ക്രിസ്റ്റ്യാനിയയിലെ (ഇന്നത്തെ ഓസ്ലോ) റോയൽ സ്കൂൾ ഓഫ് ആർട്ട് ആൻഡ് ഡിസൈനിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ, മങ്ക് നിഹിലിസ്റ്റ് ഹാൻസ് ജോഗറിന്റെ സ്വാധീനത്തിൽ ഒരു ബോഹെമിയൻ ജീവിതം നയിക്കാൻ തുടങ്ങി, അദ്ദേഹം സ്വന്തം വൈകാരികവും മാനസികവുമായ അവസ്ഥ വരയ്ക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു ('സോൾ പെയിന്റിംഗ്'). ഇതിൽ നിന്നാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വേറിട്ട ശൈലി ഉടലെടുത്തത്. യാത്രകൾ പുതിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തി. പാരീസിൽ, പോൾ ഗൗഗിൻ, വിൻസെന്റ് വാൻ ഗോഗ്, ഹെൻറി ഡി ടൗലൗസ്-ലോട്രെക്ക് എന്നിവരിൽ നിന്ന്, പ്രത്യേകിച്ച് അവരുടെ വർണ്ണ ഉപയോഗം, എന്നിവയിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹം ധാരാളം പഠിച്ചു. ബെർലിനിൽ, അദ്ദേഹം വരച്ച സ്വീഡിഷ് നാടകകൃത്ത് ഓഗസ്റ്റ് സ്ട്രിൻഡ്ബെർഗിനെ കണ്ടുമുട്ടി, തന്റെ പ്രധാന കാനോൻ ദി ഫ്രൈസ് ഓഫ് ലൈഫ് ആരംഭിക്കുമ്പോൾ, സ്നേഹം, ഉത്കണ്ഠ, അസൂയ, വിശ്വാസവഞ്ചന തുടങ്ങിയ ആഴത്തിലുള്ള വികാരങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പര ചിത്രീകരിക്കുന്നു.
ക്രിസ്റ്റ്യാനിയയിലാണ് പ്രസിദ്ധമായ ദി സ്ക്രീം വിഭാവനം ചെയ്തത്. മഞ്ചിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, സൂര്യാസ്തമയ സമയത്ത് അദ്ദേഹം പുറത്തേക്ക് നടക്കുകയായിരുന്നു, 'പ്രകൃതിയുടെ അതിശയകരമായ, അനന്തമായ നിലവിളി അദ്ദേഹം കേട്ടു'. പെയിന്റിംഗിന്റെ വേദനാജനകമായ മുഖം ആധുനിക വ്യക്തിയുടെ ഉത്കണ്ഠയുമായി വ്യാപകമായി തിരിച്ചറിയപ്പെടുന്നു. 1893 നും 1910 നും ഇടയിൽ, അദ്ദേഹം രണ്ട് പെയിന്റ് പതിപ്പുകളും രണ്ടെണ്ണം പാസ്റ്റലുകളും കൂടാതെ നിരവധി പ്രിന്റുകളും നിർമ്മിച്ചു. ലേലത്തിൽ ഒരു പെയിന്റിംഗിന് നൽകുന്ന നാലാമത്തെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന നാമമാത്ര വിലയാണ് പാസ്റ്റലുകളിലൊന്ന്.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രശസ്തിയും സമ്പത്തും വളർന്നപ്പോൾ, അവന്റെ വൈകാരികാവസ്ഥ അരക്ഷിതമായി തുടർന്നു. അവൻ ഹ്രസ്വമായി വിവാഹത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചു, പക്ഷേ സ്വയം സമർപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. 1908 -ലെ ഒരു തകർച്ച അദ്ദേഹത്തെ കടുത്ത മദ്യപാനം ഉപേക്ഷിക്കാൻ നിർബന്ധിതനാക്കി, ക്രിസ്റ്റ്യാനിയയിലെ ജനങ്ങളുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന സ്വീകാര്യതയും നഗരത്തിലെ മ്യൂസിയങ്ങളിലെ പ്രദർശനവും അദ്ദേഹത്തെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിന്നീടുള്ള വർഷങ്ങൾ സമാധാനത്തിലും സ്വകാര്യതയിലും പ്രവർത്തിച്ചു. നാസി ജർമ്മനിയിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതികൾ നിരോധിച്ചെങ്കിലും, അവയിൽ ഭൂരിഭാഗവും രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തെ അതിജീവിച്ചു.
പഠനങ്ങളും സ്വാധീനങ്ങളും
തിരുത്തുക1879 -ൽ മഞ്ച് എഞ്ചിനീയറിംഗ് പഠിക്കാൻ ഒരു സാങ്കേതിക കോളേജിൽ ചേർന്നു, അവിടെ അദ്ദേഹം ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിലും രസതന്ത്രത്തിലും ഗണിതത്തിലും മികവ് പുലർത്തി. അവൻ സ്കെയിൽഡ് ആൻഡ് പെർസ്പെക്റ്റീവ് ഡ്രോയിംഗ് പഠിച്ചു, പക്ഷേ പതിവ് രോഗങ്ങൾ അവന്റെ പഠനത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തി. [10] പിറ്റേ വർഷം, പിതാവിനെ ഏറെ നിരാശപ്പെടുത്തി, ഒരു ചിത്രകാരനാകാനുള്ള തീരുമാനത്തിൽ മഞ്ച് കോളേജ് വിട്ടു. അച്ഛൻ കലയെ ഒരു "അവിശുദ്ധ കച്ചവടമായി" വീക്ഷിച്ചു, അവന്റെ അയൽക്കാർ കഠിനമായി പ്രതികരിക്കുകയും അജ്ഞാത കത്തുകൾ അയയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. [11] പിതാവിന്റെ ക്രൂരമായ പൈറ്റിസത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, മഞ്ച് കലയോട് ഒരു വിവേകശൂന്യമായ നിലപാട് സ്വീകരിച്ചു. അദ്ദേഹം തന്റെ ഡയറിയിൽ തന്റെ ലക്ഷ്യം എഴുതി: "എന്റെ കലയിൽ ഞാൻ ജീവിതവും അതിന്റെ അർത്ഥവും സ്വയം വിശദീകരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു." [10]
1881 -ൽ, മഞ്ച് ക്രിസ്റ്റ്യാനിയയിലെ റോയൽ സ്കൂൾ ഓഫ് ആർട്ട് ആൻഡ് ഡിസൈനിൽ ചേർന്നു, അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്ഥാപകരിൽ ഒരാൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിദൂര ബന്ധുവായ ജേക്കബ് മഞ്ച് ആയിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അദ്ധ്യാപകർ ശിൽപി ജൂലിയസ് മിഡെൽത്തൂണും പ്രകൃതിദത്ത ചിത്രകാരൻ ക്രിസ്റ്റ്യൻ ക്രോഹും ആയിരുന്നു. [12] ആ വർഷം, മഞ്ച് തന്റെ ആദ്യ പോർട്രെയ്റ്റുകളിൽ അക്കാദമിയിലെ തന്റെ ഫിഗർ ട്രെയിനിംഗിന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള ആഗിരണം പ്രകടമാക്കി, അതിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു അച്ഛനും ആദ്യത്തെ സ്വയം ഛായാചിത്രവും ഉൾപ്പെടുന്നു. 1883 -ൽ മഞ്ച് തന്റെ ആദ്യ പൊതു പ്രദർശനത്തിൽ പങ്കെടുക്കുകയും മറ്റ് വിദ്യാർത്ഥികളുമായി ഒരു സ്റ്റുഡിയോ പങ്കിടുകയും ചെയ്തു. കാൾ ജെൻസൻ-ഹെജൽ എന്ന മുഴുനീള പോർട്രെയ്റ്റ്, കുപ്രസിദ്ധമായ ഒരു ബൊഹീമിയൻ-ടൗൺ, ഒരു നിരൂപകന്റെ നിരാശാജനകമായ പ്രതികരണം നേടി: "ഇത് ഇംപ്രഷനിസത്തെ അങ്ങേയറ്റം കൊണ്ടുപോയി. ഇത് കലയുടെ ഒരു പരിഹാസമാണ്." [14] ഇതിൽ നിന്നുള്ള മഞ്ചിന്റെ നഗ്നചിത്രങ്ങൾ സ്റ്റാൻഡിംഗ് ന്യൂഡ് (1887) ഒഴികെ സ്കെച്ചുകളിൽ മാത്രമേ കാലഘട്ടം നിലനിൽക്കൂ. അവന്റെ പിതാവ് അവരെ കണ്ടുകെട്ടിയിരിക്കാം.
ചെറുപ്പം മുതലേ മഞ്ച് എഡ്യൂവാർഡ് മാനെറ്റ് പോലുള്ള ഇംപ്രഷനിസ്റ്റുകളെയും പിന്നീട് വിൻസന്റ് വാൻ ഗോഗ്, പോൾ ഗൗഗിൻ എന്നിവരടങ്ങിയ പോസ്റ്റ്-ഇംപ്രഷനിസം കലാകാരന്മാരെയും സ്വാധീനിച്ചു. ഈ ആദ്യ വർഷങ്ങളിൽ, പ്രകൃതിവാദവും ഇംപ്രഷനിസവും ഉൾപ്പെടെ നിരവധി ശൈലികൾ അദ്ദേഹം പരീക്ഷിച്ചു. ചില ആദ്യകാല കൃതികൾ മാനെറ്റിനെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നു. ഈ ശ്രമങ്ങളിൽ പലതും അദ്ദേഹത്തെ പത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രതികൂലമായി വിമർശിക്കുകയും അവന്റെ പിതാവിന്റെ നിരന്തരമായ ശാസനകൾ നേടുകയും ചെയ്തു, എന്നിരുന്നാലും ജീവിതച്ചെലവിനായി ചെറിയ തുകകൾ നൽകി. എന്നിരുന്നാലും, ഒരു ഘട്ടത്തിൽ, മഞ്ചിന്റെ പിതാവ്, മഞ്ചിന്റെ കസിൻ എഡ്വാർഡ് ഡിറിക്സിന്റെ (ഒരു സ്ഥാപിതനായ, പരമ്പരാഗത ചിത്രകാരൻ) നിഷേധാത്മക അഭിപ്രായത്താൽ, ഒരു പെയിന്റിംഗെങ്കിലും നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടു (ഒരു നഗ്നനാകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്) കൂടാതെ കലാസാമഗ്രികൾക്കായി കൂടുതൽ പണം മുന്നോട്ട് വയ്ക്കാൻ വിസമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു. നശിപ്പിക്കാനുള്ള അഭിനിവേശവും ഒരു സർഗ്ഗാത്മക അഭിനിവേശമാണ്" എന്ന കോഡ് അനുസരിച്ച് ജീവിക്കുകയും, സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ആത്യന്തിക മാർഗമായി ആത്മഹത്യയെ വാദിക്കുകയും ചെയ്ത ഹാൻസ് ജാഗറുമായുള്ള ബന്ധത്തിന് മഞ്ചിന് തന്റെ പിതാവിന്റെ കോപവും ലഭിച്ചു. [18] മഞ്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദുഷിച്ച, സ്ഥാപന വിരുദ്ധ മന്ത്രവാദത്തിന് കീഴിലായി. "എന്റെ ആശയങ്ങൾ ബൊഹീമിയക്കാരുടെ സ്വാധീനത്തിലോ ഹാൻസ് ജാഗറിന്റെയോ കീഴിലാണ് വികസിച്ചത്. എന്റെ ആശയങ്ങൾ സ്ട്രിൻഡ്ബെർഗിന്റെയും ജർമ്മനിയുടെയും സ്വാധീനത്തിലാണ് രൂപപ്പെട്ടതെന്ന് പലരും തെറ്റിദ്ധരിച്ചു ... പക്ഷേ അത് തെറ്റാണ്. അപ്പോഴേക്കും അവ രൂപപ്പെട്ടിരുന്നു." ആ സമയത്ത്, മറ്റ് പല ബൊഹീമിയൻമാരിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി, മഞ്ച് ഇപ്പോഴും സ്ത്രീകളെ ബഹുമാനിക്കുകയും സംവരണം ചെയ്യുകയും നല്ല പെരുമാറ്റവും പുലർത്തുകയും ചെയ്തിരുന്നു, എന്നാൽ അവൻ തന്റെ സർക്കിളിന്റെ അമിതമായ മദ്യപാനത്തിനും വഴക്കിനും വഴങ്ങാൻ തുടങ്ങി. അക്കാലത്ത് നടന്ന ലൈംഗിക വിപ്ലവവും ചുറ്റുമുള്ള സ്വതന്ത്ര സ്ത്രീകളും അദ്ദേഹത്തെ അസ്വസ്ഥനാക്കി. പിന്നീട് അദ്ദേഹം ലൈംഗിക കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് വിനയായി മാറി, അദ്ദേഹത്തിന്റെ പെരുമാറ്റത്തിലും കലയിലും മാത്രമല്ല, അദ്ദേഹത്തിന്റെ രചനകളിലും പ്രകടിപ്പിച്ചു, ഒരു ഉദാഹരണം ദ ഫ്രീ ലവ് സിറ്റി എന്ന നീണ്ട കവിതയാണ്. തന്റെ പല ഭക്ഷണത്തിനും ഇപ്പോഴും കുടുംബത്തെ ആശ്രയിച്ചിരുന്നതിനാൽ, മഞ്ചിന്റെ അച്ഛനുമായുള്ള ബന്ധം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബൊഹീമിയൻ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഉത്കണ്ഠയെത്തുടർന്ന് പിരിമുറുക്കമായിരുന്നു.
നിരവധി പരീക്ഷണങ്ങൾക്ക് ശേഷം, മതിപ്പ് പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ഇംപ്രഷനിസ്റ്റ് ശൈലി അനുവദിച്ചില്ലെന്ന് മഞ്ച് നിഗമനം ചെയ്തു. അദ്ദേഹം അത് ഉപരിപ്ലവവും ശാസ്ത്രീയ പരീക്ഷണങ്ങൾക്ക് സമാനവുമാണ്. വൈകാരികമായ ഉള്ളടക്കവും പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന .ർജ്ജവും നിറഞ്ഞ സാഹചര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യണമെന്ന് അയാൾക്ക് തോന്നി. മഞ്ച് "തന്റെ ജീവിതം എഴുതണം" എന്ന ജഗറിന്റെ ആജ്ഞ പ്രകാരം, മഞ്ച് സ്വന്തം വൈകാരികവും മാനസികവുമായ അവസ്ഥ അന്വേഷിക്കണം എന്നർത്ഥം, യുവ കലാകാരൻ തന്റെ "ആത്മാവിന്റെ ഡയറി" യിൽ തന്റെ ചിന്തകൾ രേഖപ്പെടുത്തി, പ്രതിഫലനത്തിന്റെയും ആത്മപരിശോധനയുടെയും ഒരു കാലഘട്ടം ആരംഭിച്ചു. ഈ ആഴത്തിലുള്ള കാഴ്ചപ്പാട് അദ്ദേഹത്തെ തന്റെ കലയുടെ പുതിയ കാഴ്ചപ്പാടിലേക്ക് നയിച്ചു. സഹോദരിയുടെ മരണത്തെ ആസ്പദമാക്കിയുള്ള തന്റെ ദ സിക്ക് ചൈൽഡ് (1886) എന്ന പെയിന്റിംഗ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ "സോൾ പെയിന്റിംഗ്" ആണെന്നും ഇംപ്രഷനിസത്തിൽ നിന്നുള്ള ആദ്യ ഇടവേളയാണെന്നും അദ്ദേഹം എഴുതി. ഈ ചിത്രത്തിന് വിമർശകരിൽ നിന്നും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബത്തിൽ നിന്നും നിഷേധാത്മകമായ പ്രതികരണം ലഭിക്കുകയും സമൂഹത്തിൽ നിന്ന് മറ്റൊരു "ധാർമ്മിക രോഷം" ഉണ്ടാകുകയും ചെയ്തു.
ദി സ്ക്രീം.
തിരുത്തുകനിലവിളി നാല് പതിപ്പുകളിലുണ്ട്: രണ്ട് പാസ്റ്റലുകൾ (1893, 1895), രണ്ട് പെയിന്റിംഗുകൾ (1893, 1910). ദി സ്ക്രീമിന്റെ (1895 ഉം അതിനുശേഷവും) നിരവധി ലിത്തോഗ്രാഫുകളും ഉണ്ട്.
1895 പാസ്തൽ 2012 മെയ് 2 ന് ലേലത്തിൽ 119,922,500 യുഎസ് ഡോളറിന് കമ്മീഷൻ ഉൾപ്പെടെ വിറ്റു. ഇത് പതിപ്പുകളിൽ ഏറ്റവും വർണ്ണാഭമായതാണ്, അതിന്റെ പശ്ചാത്തല ചിത്രങ്ങളിലൊന്നിന്റെ താഴേക്ക് നോക്കുന്ന നിലയ്ക്ക് ഇത് സവിശേഷമാണ്. ഒരു നോർവീജിയൻ മ്യൂസിയം കൈവശം വയ്ക്കാത്ത ഒരേയൊരു പതിപ്പ് കൂടിയാണിത്. 1994 ൽ ഓസ്ലോയിലെ നാഷണൽ ഗാലറിയിൽ നിന്ന് 1893 പതിപ്പ് മോഷ്ടിക്കുകയും വീണ്ടെടുക്കുകയും ചെയ്തു. 1910 ലെ പെയിന്റിംഗ് 2004 ൽ ഓസ്ലോയിലെ മങ്ക് മ്യൂസിയത്തിൽ നിന്ന് മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു, പക്ഷേ പരിമിതമായ കേടുപാടുകളോടെ 2006 ൽ വീണ്ടെടുത്തു. ദി സ്ക്രീം മഞ്ചിന്റെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ സൃഷ്ടിയാണ്, കൂടാതെ എല്ലാ കലകളിലും ഏറ്റവും തിരിച്ചറിയാവുന്ന ചിത്രങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്. ആധുനിക മനുഷ്യന്റെ സാർവത്രിക ഉത്കണ്ഠയെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നതായി ഇത് വ്യാപകമായി വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടുന്നു. [49] വിശാലമായ നിറവും വളരെ ലളിതവൽക്കരിച്ച രൂപങ്ങളും കൊണ്ട് വരച്ചതും ഉയർന്ന വീക്ഷണകോണിൽ ഉപയോഗിച്ചതും, അത് ഒരു വൈകാരിക പ്രതിസന്ധിയുടെ മൂർദ്ധന്യാവസ്ഥയിൽ വേദനയേറിയ തലയോട്ടിയെ കുറയ്ക്കുന്നു.
ഈ ചിത്രരചനയിലൂടെ, മഞ്ച് തന്റെ പ്രഖ്യാപിത ലക്ഷ്യമായ "ആത്മാവിനെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനം, അതായത് എന്റെ സ്വന്തം പഠനത്തെക്കുറിച്ചാണ് പറയുന്നത്". പെയിന്റിംഗ് എങ്ങനെയാണ് ഉണ്ടായതെന്ന് മഞ്ച് എഴുതി: "സൂര്യൻ അസ്തമിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കളോടൊപ്പം റോഡിലൂടെ നടക്കുകയായിരുന്നു; പെട്ടെന്ന്, ആകാശം രക്തം പോലെ ചുവന്നു. ഞാൻ നിർത്തി, വേലിയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു, പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്ത ക്ഷീണം അനുഭവപ്പെട്ടു. തീയുടെ നാവുകൾ നീലകലർന്ന കറുത്ത ഫ്ജോർഡിന്മേൽ രക്തം പരന്നു. ഞാൻ ഭയന്ന് വിറച്ചുകൊണ്ട് പിന്നിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ നടന്നുപോയി. അപ്പോൾ പ്രകൃതിയുടെ അതിശയകരമായ, അനന്തമായ നിലവിളി ഞാൻ കേട്ടു. " കുറേ വർഷങ്ങളായി എനിക്ക് ഏതാണ്ട് ഭ്രാന്തായിരുന്നു ... എന്റെ ചിത്രം, 'നിലവിളി?' ഞാൻ പരിധി വരെ നീട്ടി -പ്രകൃതി എന്റെ രക്തത്തിൽ അലറിക്കൊണ്ടിരുന്നു ... അതിനുശേഷം വീണ്ടും സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന പ്രതീക്ഷ ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ചു
അധിക വായനയ്ക്ക്
തിരുത്തുക- Black, Peter; Bruteig, Magne, eds. (2009). Edvard Munch: Prints. London: Philip Wilson. ISBN 0-85667-677-2. Catalogue of exhibition at the Hunterian Museum and Art Gallery, University of Glasgow and the National Gallery of Ireland, Dublin
- Dolnick, Edward (2005). The Rescue Artist: A True Story of Art, Thieves, and the Hunt for a Missing Masterpiece. New York, NY: Harper Collins Publishers. ISBN 0-06-053118-5. Recounts the 1994 theft of The Scream from Norway's National Gallery in Oslo, and its eventual recovery
- Heller, Reinhold, ed. (1984). Munch: His Life and Work. London: Murray. ISBN 0-7195-4116-6.
- Holland, J. Gill (2005). The Private Journals of Edvard Munch: We Are Flames Which Pour Out of the Earth. Madison, Wis: University of Wisconsin Press. ISBN 0-299-19814-6.
- Schiefler, Gustav (1907). Verzeichnis Des Graphischen Werks Edvard Munchs Bis 1906 (in ജർമ്മൻ). Berlin: B. Cassirer. OCLC 39789318.
- Schiefler, Gustav (1927). Das Graphische Werk Von Edvard Munch: 1906-1926 (in ജർമ്മൻ). Berlin: Euphorion Verlag. OCLC 638113186.
- Woll, Gerd (2009). Edvard Munch: Complete Paintings: Catalogue Raisonné. Vol. 4v. London: Thames & Hudson. ISBN 0-500-09345-8.
അവലംബം
തിരുത്തുകപുറം കണ്ണികൾ
തിരുത്തുക
- എഡ്വേർഡ് മങ്ക് at the Museum of Modern Art
- Oslo goes high on ‘Old Munch
- Edvard Munch Archived 2010-02-11 at the Wayback Machine.
- The Dance of Life Site Archived 2011-09-04 at the Wayback Machine.
- Edvard Munch works and Bio Archived 2014-05-18 at the Wayback Machine.
- Edvard Munch Catalogue Raisonné Archived 2009-03-10 at the Wayback Machine.
- Munch at Olga's Gallery Archived 2007-08-31 at the Wayback Machine. — large online collection of Munch's works (over 200 paintings)
- Munch at artcyclopedia
- Edvard Munch at WikiGallery.org Archived 2020-09-29 at the Wayback Machine.
- Exhibition "Edvard Munch L'oeil moderne" – Centre Pompidou, Paris 2011
- Edvard Munch at Norway's National Museum of Art, Architecture and Design