വിക്കിപീഡിയ

സ്റ്റെഫൈലോകോക്കസ് ഓറിയസ്

(Staphylococcus aureus എന്ന താളിൽ നിന്നും തിരിച്ചുവിട്ടതു പ്രകാരം)

വൃത്താകൃതിയിലുള്ള ഗ്രാം പോസിറ്റീവ് ബാക്ടീരിയയാണ് സ്റ്റെഫൈലോകോക്കസ് ഓറിയസ്. ഫാർമിക്യൂട്ടുകളിൽ അംഗമായ ഈ ബാക്റ്റീരിയ ശരീരത്തിലെ മൈക്രോബയോട്ടയിലെ ഒരു സാധാരണ അംഗവുമാണ്. ഇത് ശ്വാസകോശത്തിനു മുകളിലുള്ള നാളികളും ചർമ്മത്തിലും സാധാരണയായി കാണപ്പെടുന്നു. കാറ്റലെയ്സ്, നൈട്രേറ്റ് റിഡക്ഷൻ എന്നീ പരീക്ഷണങ്ങളിലും ഇത് പലപ്പോഴും പോസിറ്റീവ്ഫലം ആണ് കാണിക്കുന്നത്. കൂടാതെ ഓക്സിജന്റെ ആവശ്യമില്ലാതെ വളരാൻ കഴിയുന്ന ഒരു ഫാക്കൽറ്റീവ് അനറോബാണ് ഇത്.[1]

സ്റ്റെഫൈലോകോക്കസ് ഓറിയസ്
Scanning electron micrograph of "S. aureus"; false color added
Scanning electron micrograph of S. aureus; false color added
ശാസ്ത്രീയ വർഗ്ഗീകരണം edit
Domain: Bacteria
Phylum: Firmicutes
Class: Bacilli
Order: Bacillales
Family: Staphylococcaceae
Genus: Staphylococcus
Species:
S. aureus
Binomial name
Staphylococcus aureus
Staphylococcus aureus
മറ്റ് പേരുകൾStaph aureus, S. aureus
സ്പെഷ്യാലിറ്റിInfectious disease
Staphylococcus aureus on basic cultivation media.
Hemolysis on blood agar, DNase activity, clumping factor, latex agglutination, growth on mannitol-salt and Baird-Parker agar, hyaluronidase production.

എസ്. ഓറിയസ് സാധാരണയായി മനുഷ്യന്റെ മൈക്രോബയോട്ടയുമായി സഹഭോജിയായി പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഇത് അവസരവാദ രോഗകാരിയാകാം. ഇവ ചർമ്മത്തിലെ അണുബാധകൾ, കുരുക്കൾ, സൈനസൈറ്റിസ് പോലുള്ള ശ്വാസകോശ സംബന്ധമായ അണുബാധകൾ, ഭക്ഷ്യവിഷബാധ എന്നിവയ്ക്കുള്ള ഒരു പൊതുവായ കാരണമാണ്. രോഗകാരികൾ പ്രോട്ടീൻ വിഷവസ്തുക്കളായ വൈറലൻസ് ഘടകങ്ങൾ ഉൽ‌പാദിപ്പിക്കുകയും ആന്റിബോഡികളെ ബന്ധിപ്പിക്കുകയും നിർജ്ജീവമാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു സെൽ-ഉപരിതല പ്രോട്ടീന്റെ ആവിഷ്കാരം പലപ്പോഴും അണുബാധയെ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. എസ്. ഓറിയസിന്റെ ആന്റിബയോട്ടിക് പ്രതിരോധശേഷിയുടെ ഫലമായി ക്ലിനിക്കൽ മെഡിസിനിലെ ലോകമെമ്പാടുമുള്ള പ്രശ്നത്തിന് കാരണക്കാരനായ മെത്തിസിലിൻ-റെസിസ്റ്റന്റ് എസ്. ഓറിയസ് (MRSA) ആവിർഭവിക്കുന്നു. വളരെയധികം ഗവേഷണവും വികാസവും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, S. ഓറിയസിനുള്ള വാക്സിനുകൾ അംഗീകരിച്ചിട്ടില്ല.

മനുഷ്യ ജനസംഖ്യയുടെ 20% മുതൽ 30% വരെ എസ്. ഓറിയസിന്റെ ദീർഘകാല വാഹകരാണ്.[2][3] ഇത് സാധാരണ ത്വക്ക് ഫ്ലോറയുടെ ഭാഗമായും, മൂക്കിലും,[2][4] സ്ത്രീകളുടെ യോനീനാളങ്ങളിലെയും ഒരു നിവാസിയായും കണ്ടെത്താൻ കഴിയും.[5][6]S. ഓറിയസ് ചെറിയ ചർമ്മ അണുബാധകൾ മുതൽ മുഖക്കുരു,[7] ഇംപെറ്റിഗോ, പൊള്ളലുകൾ, സെല്ലുലൈറ്റിസ്, ഫോളികുലൈറ്റിസ്, കാർബങ്കിൾ, സ്കാൾഡെഡ് സ്കിൻ സിൻഡ്രോം, കുരു എന്നിവയും ന്യൂമോണിയ, മെനിഞ്ചൈറ്റിസ്, ഓസ്റ്റിയോമെയിലൈറ്റിസ്, എൻഡോകാർഡിറ്റിസ്, ടോക്സിക് ഷോക്ക് സിൻഡ്രോം, ബാക്ട്രീമിയ, സെപ്‌സിസ് എന്നിവ പോലുള്ള ജീവൻ അപകടപ്പെടുത്തുന്ന നിരവധി രോഗങ്ങൾക്കും കാരണമാകുന്നു. ആശുപത്രി ഏറ്റെടുക്കുന്ന അണുബാധയുടെ ഏറ്റവും സാധാരണമായ അഞ്ച് കാരണങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് ഇത്. മാത്രമല്ല ശസ്ത്രക്രിയയെത്തുടർന്നുണ്ടാകുന്ന മുറിവുകളുടെ അണുബാധയ്ക്കും ഇത് കാരണമാകുന്നു. ഓരോ വർഷവും, യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിലെ ആശുപത്രികളിലെ 500,000 ത്തോളം രോഗികൾക്ക് സ്റ്റാഫൈലോകോക്കൽ അണുബാധയുണ്ടാകുന്നു, പ്രധാനമായും എസ്. ഓറിയസ്.[8]യു‌എസ്‌എയിൽ ഓരോ വർഷവും 50,000 മരണങ്ങൾ വരെ S. ഓറിയസ് അണുബാധയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.[9]

ചരിത്രം

തിരുത്തുക

കണ്ടെത്തൽ

തിരുത്തുക

1881-ൽ സർ അലക്സാണ്ടർ ഓഗ്സ്റ്റൺ എന്ന സ്കോട്ടിഷ് സർജൻ, അദ്ദേഹം നടത്തിയിരുന്ന ശസ്ത്രക്രിയകൾക്കിടയിൽ ശസ്ത്രക്രിയാ കുരുയിൽ നിന്ന് പഴുപ്പുള്ള ബാക്ടീരിയകളുടെ ഗ്രൂപ്പുകൾ ശ്രദ്ധിച്ച ശേഷം സ്റ്റാഫൈലോകോക്കസ് മുറിവുകളിൽ അണുബാധയുണ്ടാക്കുമെന്ന് കണ്ടെത്തി. മൈക്രോസ്കോപ്പിനടിയിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട ക്ലസ്റ്റേർഡ് രൂപത്തിന് അദ്ദേഹം സ്റ്റാഫൈലോകോക്കസ് എന്ന് നാമകരണം ചെയ്തു. 1884-ൽ ജർമ്മൻ ശാസ്ത്രജ്ഞനായ ഫ്രീഡ്രിക്ക് ജൂലിയസ് റോസെൻ‌ബാക്ക് സ്റ്റാഫൈലോകോക്കസ് ഓറിയസിനെ തിരിച്ചറിയുകയും ഈ ബാക്ടീരിയയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സ്റ്റാഫൈലോകോക്കസ് ആൽബസിൽ നിന്ന് വിവേചിച്ചറിയുകയും വേർതിരിക്കുകയും ചെയ്തു. 1930 കളുടെ തുടക്കത്തിൽ, ഡോക്ടർമാർ എസ്. ഓറിയസ് അണുബാധയുടെ സാന്നിധ്യം കൊയാഗുലേസ് പരീക്ഷണം വഴി കണ്ടെത്തുന്നതിന് കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമായ പരിശോധന ഉപയോഗിക്കാൻ തുടങ്ങി, ഇത് ബാക്ടീരിയം ഉൽ‌പാദിപ്പിക്കുന്ന ഒരു എൻസൈമിനെ കണ്ടെത്താൻ സഹായിക്കുന്നു. 1940 കൾക്ക് മുമ്പ്, ഭൂരിഭാഗം രോഗികളിലും S. ഓറിയസ് അണുബാധ മാരകമായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, പെൻസിലിൻ ഉപയോഗിക്കുന്നത് S. ഓറിയസ് അണുബാധയെ ഭേദമാക്കുമെന്ന് ഡോക്ടർമാർ കണ്ടെത്തി. നിർഭാഗ്യവശാൽ, 1940 കളുടെ അവസാനത്തോടെ, ഈ ബാക്ടീരിയ ജനസംഖ്യയ്ക്കിടയിൽ പെൻസിലിൻ പ്രതിരോധം വ്യാപകമാവുകയും പെൻസിലിന്റെ പ്രതിരോധശേഷി തകർക്കുകയും ചെയ്തു.[10]

പരിണാമം

തിരുത്തുക

സ്റ്റാഫൈലോകോക്കസ് ഓറിയസ് മനുഷ്യനെ ബാധിക്കുന്ന പത്ത് ബാക്ടീരിയകളിൽ പ്രബലമായ വംശമായി തരംതിരിക്കുന്നു. നിരവധി ചെറിയ വംശപരമ്പരകളും ഉണ്ട്. എന്നാൽ ഇവ പലപ്പോഴും ജനസംഖ്യയുടെ കൂട്ടത്തിൽ കാണുന്നില്ല. മൊബൈൽ ജനിതക ഘടകങ്ങൾ ഒഴികെ ഒരേ വംശത്തിനുള്ളിലെ ബാക്ടീരിയയുടെ ജീനോമുകൾ കൂടുതലും സംരക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു. എസ്. ഓറിയസിൽ സാധാരണ കാണുന്ന മൊബൈൽ ജനിതക ഘടകങ്ങളിൽ ബാക്ടീരിയോഫേജുകൾ, പാത്തോജെനിസിറ്റി ഐലാൻഡ്സ്, പ്ലാസ്മിഡുകൾ, ട്രാൻസ്പോസണുകൾ, സ്റ്റാഫൈലോകോക്കൽ കാസറ്റ് ക്രോമസോമുകൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഈ ഘടകങ്ങൾ എസ്. ഓറിയസിനെ നിരന്തരം വളരാനും പുതിയ സ്വഭാവവിശേഷങ്ങൾ നേടാനും പ്രാപ്തമാക്കുന്നു. S. ഓറിയസ് സ്പീഷിസിനുള്ളിൽ വളരെയധികം ജനിതക വ്യതിയാനങ്ങൾ കാണപ്പെടുന്നു. ഫിറ്റ്‌സ്‌ജെറാൾഡ് തുടങ്ങിയവർ നടത്തിയ പഠനം. (2001) എസ്. ഓറിയസ് ജീനോമിന്റെ ഏകദേശം 22% കോഡിംഗ് അല്ലാത്തവയാണെന്നും അതിനാൽ രോഗാണുവിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേയ്ക്ക് വ്യത്യാസപ്പെടാമെന്നും വെളിപ്പെടുത്തി. ഈ വ്യത്യാസത്തിന്റെ ഒരു ഉദാഹരണം സ്പീഷിസ് വൈറലൻസിൽ കാണപ്പെടുന്നു. S. ഓറിയസിന്റെ ഏതാനും ഘടകങ്ങൾ മാത്രമാണ് മനുഷ്യരിൽ അണുബാധയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടത്. സ്പീഷിസിനുള്ളിൽ പകർച്ചവ്യാധികളുടെ ഒരു വലിയ ശ്രേണി ഉണ്ടെന്ന് ഇത് തെളിയിക്കുന്നു.[11]

ഹെറ്റെറോജീനസുകളെ ആശ്രയിക്കുന്നതാണ് ഈ സ്പീഷിസിന് അണുബാധ ഉണ്ടാകാൻ സാധ്യതയുള്ള ഒരു കാരണം എന്ന് നിർദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നു. വ്യത്യസ്ത തരത്തിലുള്ള ഒന്നിലധികം എസ്. ഓറിയസ് ഒരു ഹോസ്റ്റിനുള്ളിൽ അണുബാധയുണ്ടാക്കുമ്പോൾ ഇത് സംഭവിക്കുന്നു. വ്യത്യസ്ത കാരണങ്ങൾ വ്യത്യസ്ത എൻസൈമുകൾ സ്രവിക്കാനോ വ്യത്യസ്ത ആൻറിബയോട്ടിക് പ്രതിരോധം ഗ്രൂപ്പിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാനോ കഴിയും, ഇത് അതിന്റെ രോഗകാരി കഴിവ് വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. [12] അതിനാൽ, മൊബൈൽ ജനിതക ഘടകങ്ങളുടെ ഏറ്റെടുക്കലും, ധാരാളം മ്യൂട്ടേഷനുകളും ആവശ്യമാണ്.

എസ്. ഓറിയസ് സ്പീഷിസിലെ മറ്റൊരു ശ്രദ്ധേയമായ പരിണാമ പ്രക്രിയ അതിന്റെ മനുഷ്യ ഹോസ്റ്റുകളുമായുള്ള സഹ-പരിണാമമാണ്. ഈ സവിശേഷത അധിക സമയം, ഈ പരാന്നഭോജികളുമായുള്ള ബന്ധം രോഗലക്ഷണങ്ങളോ അണുബാധയോ ഉണ്ടാക്കാതെ മനുഷ്യരുടെ നാസോഫാരിൻക്സിൽ ബാക്ടീരിയയെ വഹിക്കുന്നു. ഇത് മനുഷ്യ ജനസംഖ്യയിലുടനീളം കടന്നുപോകുന്നതിലൂടെ ഒരു സ്പീഷിസെന്ന നിലയിൽ അതിന്റെ ശാരീരികക്ഷമത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.[13]എന്നിരുന്നാലും, മനുഷ്യ ജനസംഖ്യയുടെ ഏകദേശം 50% മാത്രമാണ് എസ്. ഓറിയസിന്റെ വാഹകർ. 20% തുടർച്ചയായ വാഹകരും 30% ഇടവിട്ടുള്ളവയുമാണ്. ഒരു വ്യക്തിയുടെ പ്രത്യേകമായ ഘടകങ്ങൾ ഉൾപ്പെടെ, എസ്. ഓറിയസ് മനുഷ്യരിൽ പ്രകടമായ ലക്ഷണങ്ങളില്ലാതെ കൊണ്ടുപോകുന്നുണ്ടോ എന്ന് നിർണ്ണയിക്കുന്ന നിരവധി ഘടകങ്ങളുണ്ടെന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഹോഫ്മാനെപോലുള്ള മറ്റുള്ളവരുടെയും 1995-ലെ ഒരു പഠനമനുസരിച്ച്, ഈ ഘടകങ്ങളിൽ പ്രായം, ലിംഗം, പ്രമേഹം, പുകവലി എന്നിവ ഉൾപ്പെടാമെന്ന് കണ്ടെത്തുന്നു. ഹോഫ്മാൻ et al. 1995 ലെ ഒരു പഠനമനുസരിച്ച്, ഈ ഘടകങ്ങളിൽ പ്രായം, ലിംഗം, പ്രമേഹം, പുകവലി എന്നിവ ഉൾപ്പെടാം. മനുഷ്യരിൽ ചില ജനിതക വ്യതിയാനങ്ങളും അവർ നിർണ്ണയിച്ചു. എസ്. ഓറിയസിന് കോളനിവത്കരിക്കാനുള്ള കഴിവ് വർദ്ധിക്കുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് ഗ്ലൂക്കോകോർട്ടിക്കോയിഡ് റിസപ്റ്റർ ജീനിലെ പോളിമോർഫിസം, വലിയ കോർട്ടികോയിഡ് ഉത്പാദനത്തിന് കാരണമാകുന്നു. ഉപസംഹാരമായി, ഈ ബാക്ടീരിയയുടെ ഏതെങ്കിലും സമ്മർദ്ദം ആക്രമണാത്മകമാകുമെന്നതിന് തെളിവുകളുണ്ട്, കാരണം ഇത് മനുഷ്യ ഘടകങ്ങളെ വളരെയധികം ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു.[14]

എസ്. ഓറിയസിന് പെട്ടെന്നുള്ള പ്രത്യുൽപാദന, സൂക്ഷ്മ പരിണാമ നിരക്ക് ഉണ്ടെങ്കിലും, സ്പീഷീസുകളുമായുള്ള പരിണാമത്തെ തടയുന്ന ഒന്നിലധികം പ്രതിബന്ധങ്ങളുണ്ട്. അത്തരമൊരു തടസ്സം ബാക്ടീരിയയ്ക്കുള്ളിലെ ആഗോള ആക്സസറി ജീൻ റെഗുലേറ്ററായ എജിആർ ആണ്. അത്തരം റെഗുലേറ്റർ ബാക്ടീരിയയുടെ വൈറലൻസ് നിലയുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ ജീനിനുള്ളിലെ ഫംഗ്ഷൻ മ്യൂട്ടേഷനുകൾ നഷ്ടപ്പെടുന്നത് അതിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന ബാക്ടീരിയയുടെ ഫിറ്റ്നസ് വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതായി കണ്ടെത്തി. അതിനാൽ, ഒരു ഇനമെന്ന നിലയിൽ അവരുടെ വിജയം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിന് S. ഓറിയസ് തുല്യത പുലർത്താൻ വേണ്ടിയുള്ള കൈമാറ്റം നടത്തണം. വർദ്ധിച്ച ഔഷധ പ്രതിരോധത്തിനായി വൈറലൻസ് കുറച്ചുകൊണ്ട് കൈമാറ്റം ചെയ്യുന്നു. പരിണാമത്തിനുള്ള മറ്റൊരു തടസ്സം സൗ 1 ടൈപ്പ് I നിയന്ത്രണ പരിഷ്കരണ (ആർ‌എം) സംവിധാനമാണ്. ബാക്ടീരിയയെ വിദേശ ഡിഎൻ‌എയിൽ നിന്ന് ആഗിരണം ചെയ്ത് സംരക്ഷിക്കാൻ ഈ സംവിധാനം നിലനിൽക്കുന്നു. ഒരേ എൻ‌സൈമുകൾ‌ ഉള്ളതിനാലും ആർ‌എം സിസ്റ്റം പുതിയ ഡി‌എൻ‌എയെ വിദേശിയാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാത്തതിനാലും ഒരേ വംശങ്ങൾ‌ക്കിടയിലുള്ള ഡി‌എൻ‌എ കൈമാറ്റം തടഞ്ഞിട്ടില്ല. പക്ഷേ വംശങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള കൈമാറ്റം തടഞ്ഞു.[12]

മൈക്രോബയോളജി

തിരുത്തുക
 
Gram stain of S. saprophyticus cells which typically occur in clusters: The cell wall readily absorbs the crystal violet stain.
 
Yellow colonies of S. aureus on a blood agar plate, note regions of clearing around colonies caused by lysis of red cells in the agar (beta hemolysis)

എസ്. ഓറിയസ് (/ˌstæfɪləˈkɒkəs ˈɔːriəs, -loʊ-/,[15][16]ഗ്രീക്ക് σταφυλόκοκκος, "grape-cluster berry", ലാറ്റിൻ ഓറിയസ് , "ഗോൾഡൻ" )"ഗോൾഡൻ സ്റ്റാഫ്", "ഓറോ സ്റ്റാഫിറ" എന്നും അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു ഫാകൽറ്റീവ് എയറോബിക്, ഗ്രാം പോസിറ്റീവ് കോക്കൽ (വൃത്താകൃതിയിലുള്ള) ബാക്ടീരിയയാണ്. S. ഓറിയസ് നോൺ‌മോട്ടൈൽ ആണ്. മാത്രമല്ല ബീജങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നില്ല.[17]മെഡിക്കൽ സാഹിത്യത്തിൽ, ബാക്ടീരിയയെ S. ഓറിയസ്, സ്റ്റാഫ് ഓറിയസ് അല്ലെങ്കിൽ സ്റ്റാഫ് എ എന്നുപരാമർശിക്കുന്നു.[18]എസ്. ഓറിയസ് സ്റ്റാഫൈലോകോക്കി (മുന്തിരി പോലുള്ള ക്ലസ്റ്ററുകൾ) ആയി കാണപ്പെടുന്നു. വലിയ വൃത്താകൃതിയിലുള്ള സ്വർണ്ണ-മഞ്ഞ കോളനികളായി ഒരു മൈക്രോസ്കോപ്പിലൂടെ നോക്കുമ്പോൾ കാണപ്പെടുന്നു. കൂടാതെ പലപ്പോഴും രക്ത അഗർ പ്ലേറ്റുകളിൽ വളരുമ്പോൾ ഹീമോലൈസിസ് ഉണ്ടാകുന്നു.[19]S. ഓറിയസ് അലൈംഗികപ്രത്യൂല്പ്പാദനം ആയ ബൈനറി വിഭജനം വഴി പുനർനിർമ്മിക്കുന്നു.[20]

എസ്. ഓറിയസ് കാറ്റലേസ് പോസിറ്റീവ് ആണ് (ഇതിനർത്ഥം കാറ്റലേസ് എന്ന എൻസൈം ഉത്പാദിപ്പിക്കാൻ കഴിയും). കാറ്റലേസ് ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡിനെ (H
2O
2) ജലമായും ഓക്സിജനായും പരിവർത്തനം ചെയ്യുന്നു. എന്ററോകോക്കി, സ്ട്രെപ്റ്റോകോക്കി എന്നിവയിൽ നിന്ന് സ്റ്റാഫിലോകോക്കിയെ വേർതിരിച്ചറിയാൻ കാറ്റലേസ്-ആക്റ്റിവിറ്റി ടെസ്റ്റുകൾ ചിലപ്പോൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു. മുമ്പ്, എസ്. ഓറിയസ് മറ്റ് സ്റ്റാഫൈലോകോക്കികളിൽ നിന്ന് കൊയാഗുലേസ് ടെസ്റ്റ് വഴി വേർതിരിച്ചിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, എല്ലാ S. ഓറിയസ് സ്ട്രെയിനുകൾ കൊയാഗുലേസ് പോസിറ്റീവ് അല്ല.[19][21]ഇനം തെറ്റായി തിരിച്ചറിയൽ ഫലപ്രദമായ ചികിത്സയെയും നിയന്ത്രണ നടപടികളെയും ബാധിക്കും.[22]

സമാനമായ പേരിലുള്ളതും വൈദ്യശാസ്ത്രപരമായി പ്രസക്തവുമായ സ്ട്രെപ്റ്റോകോക്കസ് ജനുസ്സിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ് സ്റ്റാഫൈലോകോക്കസ്.

സ്വാഭാവിക ജനിതക പരിവർത്തനം എന്നത് ഒരു പുനരുൽപാദന പ്രക്രിയയാണ്. അതിൽ ഇടപെടുന്ന മാധ്യമത്തിലൂടെ ഡിഎൻഎ ഒരു ബാക്ടീരിയയിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക് കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. കൂടാതെ ഹോമോലോഗസ് റീകോമ്പിനേഷൻ വഴി ദാതാവിന്റെ ശ്രേണി സ്വീകർത്താവിന്റെ ജീനോമിലേക്ക് സമന്വയിപ്പിച്ച് പുനഃസംയോജനം നടത്തുന്നു. S. ഓറിയസ് സ്വാഭാവിക ജനിതക പരിവർത്തനത്തിന് കഴിവുള്ളതാണെന്ന് കണ്ടെത്തി, പക്ഷേ പരീക്ഷണാത്മക സാഹചര്യങ്ങളിൽ കുറഞ്ഞ ആവൃത്തിയിൽ മാത്രമാണ്.[23]കൂടുതൽ പഠനങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് സ്വാഭാവിക ജനിതക പരിവർത്തനത്തിനുള്ള കഴിവ് വികസിപ്പിക്കുന്നത് ഉചിതമായ സാഹചര്യങ്ങളിൽ ഗണ്യമായി ഉയർന്നതാണെങ്കിലും ഇനിയും കണ്ടെത്താനായിട്ടില്ല.[24]

ആരോഗ്യത്തിലെ പങ്ക്

തിരുത്തുക

മനുഷ്യരിൽ, എസ്. ഓറിയസ് മുകളിലെ ശ്വാസകോശ നാളികളിലെ മൈക്രോബയോട്ടയുടെ ഭാഗമല്ല, മറിച്ച് ഇത് ചർമ്മത്തിലും കുടൽ മ്യൂക്കോസയിലും[25] കാണപ്പെടുന്ന ഒരു കോളനിവൽക്കരണമാണ്.[26]

എസ്. ഓറിയസ്, സമാനമായ സ്പീഷീസുകൾക്കൊപ്പം കോളനിവത്കരിക്കാനും സഹവർത്തിത്വത്തോടെ പ്രവർത്തിക്കാനും കഴിയും. എന്നാൽ അവ കോളനിവത്കരിക്കപ്പെട്ട ടിഷ്യൂകൾ ഏറ്റെടുക്കാൻ തുടങ്ങിയാൽ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് ടിഷ്യുകളെ ആക്രമിക്കാൻ തുടങ്ങിയാൽ രോഗമുണ്ടാക്കാം. അവയെ "രോഗകാരികൾ" എന്ന് വിളിക്കുന്നു.[26]

രോഗത്തിന്റെ പങ്ക്

തിരുത്തുക
കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾക്ക്: Coagulase-positive staphylococcal infection
 
This 2005 scanning electron micrograph (SEM) depicts numerous clumps of methicillin-resistant S. aureus (MRSA) bacteria.

എസ്. ഓറിയസ് സാധാരണയായി ഒരു സഹഭോജി ബാക്ടീരിയയായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. 30% മനുഷ്യ ജനസംഖ്യയിൽ പ്രകടമായ ലക്ഷണങ്ങളില്ലാതെ കോളനിവത്കരിക്കുന്നു. ഇത് ചിലപ്പോൾ രോഗത്തിന് കാരണമാകാറുമുണ്ട്.[3]പ്രത്യേകിച്ചും, ബാക്ട്രീമിയ, അണുബാധയുള്ള എൻഡോകാർഡിറ്റിസ് എന്നിവയുടെ ഏറ്റവും സാധാരണമായ കാരണങ്ങളിലൊന്നാണ് എസ്. ഓറിയസ്. കൂടാതെ, ഇത് വിവിധ ചർമ്മത്തിലെ മൃദുവായ ശരീരകലകളുടെ അണുബാധകൾക്ക് കാരണമാകും. പ്രത്യേകിച്ചും ചർമ്മം അല്ലെങ്കിൽ മ്യൂക്കോസൽ രോഗപ്രതിരോധത്തിന് തടസ്സം വരുമ്പോൾ.

അവലംബം

തിരുത്തുക
  1. ↑ Masalha M, Borovok I, Schreiber R, Aharonowitz Y, Cohen G (December 2001). "Analysis of transcription of the Staphylococcus aureus aerobic class Ib and anaerobic class III ribonucleotide reductase genes in response to oxygen". Journal of Bacteriology. 183 (24): 7260–72. doi:10.1128/JB.183.24.7260-7272.2001. PMC 95576. PMID 11717286.
  2. ↑ 2.0 2.1 Kluytmans J, van Belkum A, Verbrugh H (July 1997). "Nasal carriage of Staphylococcus aureus: epidemiology, underlying mechanisms, and associated risks". Clinical Microbiology Reviews. 10 (3): 505–20. doi:10.1128/CMR.10.3.505. PMC 172932. PMID 9227864.
  3. ↑ 3.0 3.1 Tong SY, Davis JS, Eichenberger E, Holland TL, Fowler VG (July 2015). "Staphylococcus aureus infections: epidemiology, pathophysiology, clinical manifestations, and management". Clinical Microbiology Reviews. 28 (3): 603–61. doi:10.1128/CMR.00134-14. PMC 4451395. PMID 26016486.
  4. ↑ Cole AM, Tahk S, Oren A, Yoshioka D, Kim YH, Park A, Ganz T (November 2001). "Determinants of Staphylococcus aureus nasal carriage". Clinical and Diagnostic Laboratory Immunology. 8 (6): 1064–9. doi:10.1128/CDLI.8.6.1064-1069.2001. PMC 96227. PMID 11687441.
  5. ↑ Senok AC, Verstraelen H, Temmerman M, Botta GA (October 2009). "Probiotics for the treatment of bacterial vaginosis". The Cochrane Database of Systematic Reviews (4): CD006289. doi:10.1002/14651858.CD006289.pub2. PMID 19821358.
  6. ↑ Hoffman, Barbara (2012). Williams gynecology, 2nd edition. New York: McGraw-Hill Medical. p. 65. ISBN 978-0071716727.
  7. ↑ "Staphylococcal Infections". MedlinePlus [Internet]. Bethesda, MD: National Library of Medicine, USA. Skin infections are the most common. They can look like pimples or boils.
  8. ↑ Bowersox, John (27 May 1999). "Experimental Staph Vaccine Broadly Protective in Animal Studies". NIH. Archived from the original on 5 May 2007. Retrieved 28 July 2007.
  9. ↑ Schlecht LM, Peters BM, Krom BP, Freiberg JA, Hänsch GM, Filler SG, Jabra-Rizk MA, Shirtliff ME (January 2015). "Systemic Staphylococcus aureus infection mediated by Candida albicans hyphal invasion of mucosal tissue". Microbiology. 161 (Pt 1): 168–181. doi:10.1099/mic.0.083485-0. PMC 4274785. PMID 25332378.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)
  10. ↑ Orent, W (2006). "A Brief History of Staph". Proto Magazine.
  11. ↑ Fitzgerald JR, Sturdevant DE, Mackie SM, Gill SR, Musser JM (2001). "Evolutionary genomics of Staphylococcus aureus: insights into the origin of methicillin resistant strains and the toxic shock syndrome epidemic". Proceedings of the National Academy of Sciences. 98 (15): 8821–8826. Bibcode:2001PNAS...98.8821F. doi:10.1073/pnas.161098098. PMC 37519. PMID 11447287.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  12. ↑ 12.0 12.1 Lindsay JA (2010). "Genomic variation and evolution of Staphylococcus aureus". International Journal of Medical Microbiology. 300 (2–3): 98–103. doi:10.1016/j.ijmm.2009.08.013. PMID 19811948.
  13. ↑ Fitzgerald JR (2014). "Evolution of Staphylococcus aureus during human colonization and infection". Infection, Genetics and Evolution. 21: 542–547. doi:10.1016/j.meegid.2013.04.020. PMID 23624187.
  14. ↑ Van B, Melles D, Nouwen J, Van L, Van W, Vos M, Verbrugh H (2009). "Co-evolutionary aspects of human colonisation and infection by Staphylococcus aureus". Infection, Genetics and Evolution. 9 (1): 32–47. doi:10.1016/j.meegid.2008.09.012. PMID 19000784.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  15. ↑ "Staphylococcus". Dictionary.com Unabridged (Online). n.d. "aureus". Dictionary.com Unabridged (Online). n.d.
  16. ↑ "staphylococcus - definition of staphylococcus in English from the Oxford dictionary". OxfordDictionaries.com. Archived from the original on 2015-12-12. Retrieved 2016-01-20. "aureus - definition of aureus in English from the Oxford dictionary". OxfordDictionaries.com. Archived from the original on 2016-03-07. Retrieved 2016-01-20.
  17. ↑ "PATHOGEN SAFETY DATA SHEET - INFECTIOUS SUBSTANCES." Staphylococcus cells have a diameter of 0.7-1.2 um. Staphylococcus Aureus. Public Health Agency of Canada, 2011. Web
  18. ↑ "Canadian Centre for Occupational Health and Safety". Retrieved 8 April 2016.
  19. ↑ 19.0 19.1 Ryan KJ, Ray CG, eds. (2004). Sherris Medical Microbiology (4th ed.). McGraw Hill. ISBN 978-0-8385-8529-0.
  20. ↑ Varrone JJ, de Mesy Bentley KL, Bello-Irizarry SN, Nishitani K, Mack S, Hunter JG, Kates SL, Daiss JL, Schwarz EM (October 2014). "Passive immunization with anti-glucosaminidase monoclonal antibodies protects mice from implant-associated osteomyelitis by mediating opsonophagocytosis of Staphylococcus aureus megaclusters". Journal of Orthopaedic Research. 32 (10): 1389–96. doi:10.1002/jor.22672. PMC 4234088. PMID 24992290.
  21. ↑ PreTest, Surgery, 12th ed., p.88
  22. ↑ Matthews KR, Roberson J, Gillespie BE, Luther DA, Oliver SP (1997). "Identification and Differentiation of Coagulase-Negative Staphylococcus aureus by Polymerase Chain Reaction". Journal of Food Protection. 60 (6): 686–8. doi:10.4315/0362-028X-60.6.686. PMID 31195568.
  23. ↑ Morikawa K, Takemura AJ, Inose Y, Tsai M, Nguyen T, Ohta T, Msadek T (2012). "Expression of a cryptic secondary sigma factor gene unveils natural competence for DNA transformation in Staphylococcus aureus". PLoS Pathogens. 8 (11): e1003003. doi:10.1371/journal.ppat.1003003. PMC 3486894. PMID 23133387.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)
  24. ↑ Fagerlund A, Granum PE, Håvarstein LS (November 2014). "Staphylococcus aureus competence genes: mapping of the SigH, ComK1 and ComK2 regulons by transcriptome sequencing". Molecular Microbiology. 94 (3): 557–79. doi:10.1111/mmi.12767. PMID 25155269.
  25. ↑ Wollina U (2017). "Microbiome in atopic dermatitis". Clinical, Cosmetic and Investigational Dermatology. 10: 51–56. doi:10.2147/CCID.S130013. PMC 5327846. PMID 28260936.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)
  26. ↑ 26.0 26.1 Schenck LP, Surette MG, Bowdish DM (November 2016). "Composition and immunological significance of the upper respiratory tract microbiota". FEBS Letters. 590 (21): 3705–3720. doi:10.1002/1873-3468.12455. PMID 27730630.

കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്

തിരുത്തുക

പുറം കണ്ണികൾ

തിരുത്തുക
Classification
 
Wikimedia Commons has media related to Staphylococcus aureus.
 
വിക്കിസ്പീഷിസിൽ Staphylococcus aureus എന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ ലഭ്യമാണ്.
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=സ്റ്റെഫൈലോകോക്കസ്_ഓറിയസ്&oldid=4108216" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്