ഫ്യൂഡലിസം

മധ്യകാല യുറോപ്പിൽ 5 നൂറ്റാണ്ടിനും പതിനഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിനും ഇടയിൽ രൂപം കൊണ്ട ഒരു കൂട്ടം നിയമപരവും, സൈനികപരവുമായ അധികാര രൂപങ്ങളെ പൊതുവായി വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന പേരാണ് ഫ്യൂഡലിസം ( Feudalism). ഫ്യൂഡലിസം എന്ന പദത്തിന്റെ ഉത്ഭവം feodum/feudum (fief) എന്ന ലാറ്റിൻ വാക്കിൽ നിന്നുമാണ്.

ഫ്രാൻകൊസ് ലൂയീസ് ഗൻഷോഫിന്റെ (François-Louis Ganshof) നിർവചനപ്രകാരം, ഒരു നാടുവാഴിയും അയാൾ കരമൊഴിവായി നൽകുന്ന ഭൂമി കൈവശം വെക്കുന്ന ഫ്യൂഡൽ പ്രഭുക്കൻമാർ അതിന്റെ പ്രതിഫലമായി നാടുവാഴിയെ യുദ്ധത്തിൽ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സംവിധാനമാണിത്. കുറേക്കൂടി വിശാലമായ അർത്ഥത്തിൽ, അതു ഒരു സൈനികമായ മേൽക്കോയ്മ അംഗീകരിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഒരു സമുദായം മാത്രമല്ല; മറിച്ച്, കാർഷിക പ്രവൃത്തി പ്രധാന ഉപജീവന മാർഗ്ഗമായി സ്വീകരിച്ച സവിശേഷമായ ഉത്പാദന ബന്ധങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു വ്യവസ്ഥിതിയാണ്. ചെറുകിട കാർഷിക ഉത്പാദനത്തിൽ ഊന്നിയ ആ വ്യവസ്ഥിതിയിൽ, ഒരോ വ്യക്തിയും പരമ്പരാഗത തൊഴിലു ചെയ്തു ഉപജീവനം നടത്തിപോരുകയാണു ചെയ്യുന്നത്. വ്യക്തിയുടെ അവകാശവും, ഉത്തരവാദിത്തവും ആ വ്യക്തി ജനിക്കുന്ന കുടുംബത്തെ അടിസഥാനപ്പെടുത്തിയാണ്. ഒരു കൊല്ലപ്പണിക്കാരൻറെ പുത്രൻ കൊല്ലപ്പണി ചെയ്തും, ഒരു വെളുത്താടൻറെ പുത്രൻ തുണി അലക്കിയും, ചെത്തുകാരന്റെ പുത്രൻ ചെത്തുപണി ചെയ്തും ജീവിതം നയിക്കുന്നു. സമൂഹത്തിന്റെ വികാസ പരിണാമത്തിലെ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ ഈ വ്യവസ്ഥിതിയിൽ കൂടെ ലോകത്തിലെ മിക്ക സംസ്കാരവും കടന്നു പോയിട്ടുള്ളതായി കാണാം.

തന്റെ രാഷ്ട്രീയ - സാമ്പത്തിക വിശകലനത്തിൽ കാൾ മാർക്സും ഈ പദം ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. മുതലാളിത്തത്തിന്റെ ഉദയത്തിനുമുമ്പുള്ള സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥയായിട്ടാണ് മാർക്സ് ഫ്യൂഡലിസത്തെ വിശദീകരിക്കുന്നത്. മാർക്സിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഫ്യൂഡലിസമെന്നത്; കൃഷിയോഗ്യമായ ഭൂമിയുടെ നിയന്ത്രണം കയ്യാളുന്ന ഒരു ഭരണവർഗ്ഗം (കുലീനർ) ആ കൃഷിയിടങ്ങളിൽ പണിയെടുക്കുന്ന കുടിയാന്മാരെ അടിമസമാനമായ രീതിയിൽ ചൂഷണം ചെയ്യുകവഴി നിലനിർത്തുന്ന വർഗ്ഗസമൂഹമാണ്.

ആശ്രിതാവസ്ഥ

ഒരു രാജാവ് ആർക്കെങ്കിലും ഭൂമി നൽകുന്നതിന് മുമ്പ് (ഒരു ഫൈഫ് എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നു), അയാൾ ആദ്യം ആ വ്യക്തിയെ ഒരു സാമന്തനാക്കേണ്ടതായിരുന്നു. അനുമോദന ചടങ്ങ് എന്ന പ്രത്യേക ചടങ്ങോടെയാണ് നടന്നിരുന്നത്. ഈ ചടങ്ങിന് രണ്ട് ഭാഗങ്ങളുണ്ട്: ആദരാഞ്ജലിയും സത്യപ്രതിജ്ഞയും. ആദരാഞ്ജലിയായി, ആവശ്യമുള്ളപ്പോഴെല്ലാം തമ്പുരാന് വേണ്ടി യുദ്ധം ചെയ്യുമെന്ന് ആശ്രിതൻ(വാസ്സൽ) വാഗ്ദാനം ചെയ്യണം. തമ്പുരാൻ വാസലിനെയും സംരക്ഷിക്കുമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. വാസവൻ തമ്പുരാനോട് വിശ്വസ്തനായിരിക്കുമെന്ന വാഗ്ദാനമായിരുന്നു സത്യപ്രതിജ്ഞ.. ചടങ്ങിനുശേഷം, പ്രത്യേക ചുമതലകളുമായി തമ്പുരാനും വസനും പ്രത്യേക ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. തമ്പുരാൻ നൽകിയ ഭൂമിയിൽ നിന്നുള്ള വിഭവങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന് സൈനിക സഹായം നൽകുക എന്നതായിരുന്നു വാസലിൻ്റെ പ്രധാന ചുമതല. രാജാവിന് ഈ സൈനിക പിന്തുണ ആവശ്യമായിരുന്നു, അതാണ് അവരുടെ കരാറിൻ്റെ പ്രധാന കാരണം. ഉപദേശം നൽകാനോ യുദ്ധപ്രഖ്യാപനം പോലുള്ള സുപ്രധാന തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കാനോ സഹായിക്കുന്നതിന് പ്രഭുവിൻറെ കോടതിയിൽ ഹാജരാകുന്നത് പോലെയുള്ള മറ്റ് ചുമതലകളും വാസലിന് ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഫ്രാങ്ക്‌സ് ഉൾപ്പെടെയുള്ള ജർമ്മൻ ജനത അനുഷ്ഠിച്ചിരുന്നതുപോലെ 'വാസലേജ്' എന്ന സംവിധാനത്തിലൂടെയാണ് ഫ്രാൻസിലെ രാജാക്കന്മാർ ജനങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നത്. പ്രഭുക്കന്മാർ എന്നറിയപ്പെടുന്ന വലിയ ഭൂവുടമകൾ രാജാവിൻ്റെ സാമന്തന്മാരായിരുന്നു, കർഷകർ ഭൂവുടമകളുടെ സാമന്തന്മാരായിരുന്നു. ഒരു കുലീനൻ രാജാവിനെ തൻ്റെ യജമാനനായി സ്വീകരിച്ചു, അവർ പരസ്പര വാഗ്ദത്തം ചെയ്തു: യജമാനൻ അവനോട് വിശ്വസ്തത പുലർത്തുന്ന വാസലിനെ സംരക്ഷിക്കും. ഈ ബന്ധത്തിൽ വിപുലമായ ആചാരങ്ങളും ഒരു പള്ളിയിൽ ബൈബിളിൽ എടുത്ത നേർച്ചകളുടെ കൈമാറ്റവും ഉൾപ്പെടുന്നു. ഈ ചടങ്ങിനിടെ, തൻ്റെ യജമാനൻ നൽകിയ ഭൂമിയുടെ പ്രതീകമായി ഒരു രേഖാമൂലമുള്ള ചാർട്ടറോ, ഒരു വടിയോ, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു മൺകട്ടയോ പോലും വാസലിന് ലഭിച്ചു.

പ്രഭുക്കന്മാർ ഒരു പ്രത്യേക പദവി ആസ്വദിച്ചു. അവരുടെ സ്വത്തുക്കളുടെ മേൽ അവർക്ക് എന്നെന്നേക്കുമായി പൂർണ്ണ നിയന്ത്രണം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവർക്ക് 'ഫ്യൂഡൽ ലെവികൾ' എന്ന പേരിൽ സൈന്യത്തെ ഉയർത്താനാവുമായിരുന്നു. സ്വന്തം നീതിന്യായ കോടതികൾ നടത്താനും, സ്വന്തം പണം പോലും അച്ചടിക്കാനും പ്രഭുക്കർക്ക് കഴിഞ്ഞു. പ്രഭുവിന്റെ പ്രദേശത്ത് വസിക്കുന്ന എല്ലാവരുടെയും നാഥനായിരുന്നു അവൻ. സ്വന്തം വീട്, സ്വകാര്യ വയലുകൾ, മേച്ചിൽപ്പുറങ്ങൾ, കുടിയാൻ-കർഷകരുടെ വീടുകളും വയലുകളും ഉൾപ്പെടുന്ന വലിയ ഭൂപ്രദേശങ്ങൾ അവർക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു. പ്രഭുവിന്റെ വീട് 'മാനർ' എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ സ്വകാര്യ ഭൂമിയിൽ കൃഷി ചെയ്തിരുന്നത് കർഷകരാണ്, അവർ സ്വന്തം കൃഷിയിടങ്ങളിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നതിനൊപ്പം ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ യുദ്ധത്തിൽ കാലാൾക്കാരായി സേവിക്കുമെന്നും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു.

പ്രഭുവിന്റെ വീടും ചുറ്റുപാടുകളും

ഒരു പ്രഭുവിന് സ്വന്തമായി ഒരു വീടും കർഷകർ താമസിക്കുന്ന നിയന്ത്രിത ഗ്രാമങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. ചില പ്രഭുക്കന്മാർ നൂറുകണക്കിന് ഗ്രാമങ്ങൾ നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നു. ഒരു ചെറിയ എസ്റ്റേറ്റിൽ ഒരു ഡസൻ കുടുംബങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കാം, വലിയവയ്ക്ക് അമ്പതോ അറുപതോ കുടുംബങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കാം. ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന് ആവശ്യമായ മിക്കവാറും എല്ലാം എസ്റ്റേറ്റിൽ തന്നെ ലഭ്യമായിരുന്നു.വയലുകളിൽ ധാന്യം വളർത്തി, കരുവാന്മാരും മരപ്പണിക്കാരും ഇക്കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്നു.

ഉപകരണങ്ങളുടെ നിർമ്മാണവും അറ്റകുറ്റപ്പണികളും അവർ തന്നെ ചെയ്തുപോന്നു. കല്ലുവേലക്കാർ കെട്ടിടങ്ങളുടെ സംരക്ഷണം ഏറ്റെടുത്തു. സ്ത്രീകൾ തുണി നൂലും നെയ്യും ചെയ്തു, കുട്ടികൾ വീഞ്ഞ് നിർമ്മാണ ജോലികളിൽ ഏർപ്പെട്ടു. എസ്റ്റേറ്റിൽ വേട്ടയാടാൻ വലിയ വനങ്ങളും വനങ്ങളും കന്നുകാലികൾക്കും കുതിരകൾക്കും മേച്ചിൽപ്പുറങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. പ്രതിരോധത്തിനായി ഒരു പള്ളിയും കോട്ടയുംഉണ്ടായിരുന്നു.പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ, ചില കോട്ടകൾ ഒരു നൈറ്റിൻ്റെ കുടുംബത്തെ പാർപ്പിക്കാൻ വികസിപ്പിച്ചു. ഇംഗ്ലണ്ടിൽ, നോർമൻ അധിനിവേശത്തിന് മുമ്പ് കോട്ടകൾ അപൂർവമായിരുന്നു, പിന്നീട് ഫ്യൂഡൽ സമ്പ്രദായത്തിന് കീഴിലുള്ള രാഷ്ട്രീയ, സൈനിക ശക്തികളുടെ കേന്ദ്രങ്ങളായി ഇവ മാറി.ഉപ്പ്, മിൽക്കല്ല്, ലോഹസാമഗ്രികൾ തുടങ്ങിയ സാധനങ്ങൾ പുറത്ത് നിന്ന് വാങ്ങേണ്ടി വന്നതിനാൽ മനോറിയൽ ഏസ്റ്റേറ്റ് പൂർണമായി സ്വയംപര്യാപ്തമായിരുന്നില്ല. ആഡംബരപൂർണമായ ജീവിതശൈലിയും സമ്പന്നമായ ഫർണിച്ചറുകൾ, സംഗീതോപകരണങ്ങൾ, ആഭരണങ്ങൾ തുടങ്ങിയ ഫാൻസി ഇനങ്ങളും ആഗ്രഹിക്കുന്ന പ്രഭുക്കന്മാർക്ക് മറ്റ് സ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്ന് അവ വാങ്ങേണ്ടി വന്നു എന്നത് ഇവയുടെ പരിമിതിയായിരുന്നു.

നൈറ്റുകൾ(യോദ്ധാക്കൾ)

പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ജർമ്മൻ നൈറ്റ് ഹാർട്ട്മാൻ വോൺ ഓയുടെ 14-ആം നൂറ്റാണ്ടിലെ കോഡെക്സ് മാനെസെയിൽ നിന്നുള്ള ഒരു ചിത്രീകരണം

ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ യൂറോപ്പിൽ നിരവധി ചെറിയ യുദ്ധങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇതിന് സാധാരണ കർഷക-പടയാളികൾ മതിയായിരുന്നില്ല. നല്ല കുതിരപ്പടയാളികൾ ആവശ്യമായിരുന്നു. ഇത് നൈറ്റുകൾ എന്ന സംഘത്തിന്റെ ഉദയത്തിന് കാരണമായി. രാജാവുമായി ബന്ധമുള്ള പ്രഭുക്കന്മാരുമായി നൈറ്റ്സ് ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നു. ഒരു തമ്പുരാൻ ഒരു കുതിരക്കാരന് 'ഫിഫ്' എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഒരു ഭൂമി നൽകുകയും അത് സംരക്ഷിക്കാമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.അതെസമയം നൈറ്റ്സ് തന്റെ പ്രഭുവിന് നിശ്ചിത ഫീസ് നൽകണമായിരുന്നു.യുദ്ധസമയത്ത് തന്റെ യജമാനന് നൈറ്റ് സേവനം ചെയ്യേണ്ടതുമുണ്ട്. എന്നാൽ പ്രഭൂവിൽ നിന്ന് തിട്ടിയ ഭൂമി അഥവാ ഫൈഫ് നൈറ്റിൻ്റെ കുട്ടികൾക്ക് കൈമാറാമായിരുന്നു. ഇത് സാധാരണയായി 1,000 മുതൽ 2,000 ഏക്കർ വരെ ആയിരുന്നു, അതിൽ നൈറ്റിനും കുടുംബത്തിനും ഒരു വീട്, ഒരു പള്ളി, അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ തൊഴിലാളികൾക്കുള്ള കെട്ടിടങ്ങൾ, ഒരു വാട്ടർ മിൽ, ഒരു വീഞ്ഞ് പ്രസ്സ് എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. കർഷകർ ഭൂമിയിൽ കൃഷി ചെയ്തു. പകരമായി, നൈറ്റ് പ്രഭുവിന് പ്രതിഫലം നൽകുകയും യുദ്ധങ്ങളിൽ അവനുവേണ്ടി പോരാടുമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. നൈറ്റ്‌സ് എല്ലാ ദിവസവും അവരുടെ യുദ്ധ പരിശീലനങ്ങൾ നടത്തിപ്പോന്നു.ഒരു കുതിരക്കാരന് ഒന്നിലധികം പ്രഭുക്കളെ സേവിക്കാൻ കഴിയും, എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ പ്രധാന വിശ്വസ്തത സ്വന്തം യജമാനനോടായിരുന്നു.ഫ്രാൻസിൽ, പന്ത്രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ, ധീരരായ രാജാക്കന്മാരെയും നൈറ്റ്സിനെയും കുറിച്ചുള്ള ഗാനങ്ങൾ ആലപിച്ചുകൊണ്ട് മിനിസ്ട്രലുകൾ മാനറിൽ നിന്ന് മാനറിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു. ഈ ഗാനങ്ങൾ ഭാഗികമായി ചരിത്രപരവും ഭാഗികമായി നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടവയുമാണ്. പലർക്കും വായിക്കാൻ അറിയാത്തതിനാലും പുസ്തകങ്ങൾ കുറവായതിനാലും ഈ സഞ്ചാരഗായകർ വളരെ ജനപ്രിയരായിരുന്നു. ആളുകൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന പ്രധാന ഹാളിന് മുകളിൽ പല മാനേജുകളിലും ഒരു ചെറിയ ബാൽക്കണി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇത് മിൻസ്ട്രെൽസ് ഗാലറി എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ടു, അവിടെ ഗായകർ പ്രഭുക്കന്മാർ ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ അവരെ രസിപ്പിച്ചിരുന്നു.

മൂന്നാമത്തെ വിഭാഗം

മധ്യകാല ഫ്യൂഡൽ സമൂഹത്തിൽ രണ്ട് തരത്തിലുള്ള കർഷകർ ഉണ്ടായിരുന്നു: സ്വതന്ത്ര കർഷകരും സെർഫുകളും.

സ്വതന്ത്ര കർഷകർ

സൗജന്യ കർഷകർ അവരുടെ കൃഷിയിടങ്ങൾ ഒരു പ്രഭുവിൽ നിന്ന് ഭൂമി പാട്ടത്തിനെടുത്ത് കൃഷി ചെയ്തു. ഓരോ വർഷവും കുറഞ്ഞത് നാൽപ്പത് ദിവസമെങ്കിലും പുരുഷന്മാർക്ക് സൈന്യത്തിൽ സേവനമനുഷ്ഠിക്കണം. കർഷകകുടുംബങ്ങൾക്കും ഓരോ ആഴ്‌ചയും ഏതാനും ദിവസം തമ്പുരാൻ്റെ എസ്റ്റേറ്റിൽ ജോലി ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. ലേബർ-റെൻ്റ് എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഈ ജോലിയുടെ ഫലം പ്രഭുവിനാണ് ലഭിച്ചിരുന്നത്. കിടങ്ങുകൾ കുഴിക്കുക, വിറക് ശേഖരിക്കുക, വേലി കെട്ടുക, റോഡുകളും കെട്ടിടങ്ങളും നന്നാക്കുക തുടങ്ങിയ കൂലിയില്ലാത്ത മറ്റു ജോലികളും അവർക്ക് ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. സ്ത്രീകളും കുട്ടികളും നൂൽ നൂൽക്കുകയും തുണി നെയ്‌ക്കുകയും മെഴുകുതിരികൾ ഉണ്ടാക്കുകയും മുന്തിരിപ്പഴം അമർത്തിയും പ്രഭുവിന് വീഞ്ഞുണ്ടാക്കാൻ സഹായിച്ചുപോന്നു. എന്നാൽ രാജാക്കന്മാർ കർഷകരിൽ നിന്ന് നേരിട്ട് പിരിച്ചെടുക്കുന്ന നികുതി ഉണ്ടായിരുന്നു. 'ടെയ്‌ലി' എന്നായിരുന്നു അതിന്റെ പേര്. പുരോഹിതന്മാരും പ്രഭുക്കന്മാരും അത് നൽകേണ്ടതില്ല.

സെർഫുകൾ

രണ്ടാമത്തെ വിഭാഗം സെർഫുകൾ എന്നറിയപ്പെട്ടു. പ്രഭുവിൻ്റേതായ ഭൂമിയിൽ സെർഫുകൾ ജോലി ചെയ്തു. തങ്ങൾ വളർത്തിയതിൻ്റെ ഭൂരിഭാഗവും തമ്പുരാന് കൊടുക്കേണ്ടി വന്നു. തമ്പുരാൻ്റെ സ്വന്തം ഭൂമിയിലും അവർ പണിയെടുത്തു. സെർഫുകൾക്ക് ശമ്പളം ലഭിച്ചില്ല, പ്രഭൂവിന്റെ അനുമതിയില്ലാതെ എസ്റ്റേറ്റ് വിട്ടുപോകാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. പ്രഭൂവിന്റെ സേവകർക്ക് പല നിയമങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവർക്ക് മാവു പൊടിക്കാൻ തമ്പുരാൻ്റെ മില്ലും റൊട്ടി ചുടാൻ അവൻ്റെ അടുപ്പും വീഞ്ഞും ബിയറും ഉണ്ടാക്കാൻ അവൻ്റെ വൈൻ പ്രസ്സ് മാത്രമേ ഉപയോഗിക്കാമായിരുന്നു. ഒരു സെർഫ് ആരെ വിവാഹം കഴിക്കാം അല്ലെങ്കിൽ അവരുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പിന് അംഗീകാരം നൽകാമെന്ന് പ്രഭുവിന് തീരുമാനിക്കാമായിരുന്നു, എന്നാൽ സെർഫ് ഇതിന് ഫീസ് നൽകണമായിരുന്നു

ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ഫ്യൂഡലിസത്തിന്റെ ആരംഭം

പതിനൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടോടെയാണ് ഇംഗ്ലണ്ടിൽ ഫ്യൂഡലിസം ആരംഭിച്ചത്.ആറാം നൂറ്റാണ്ടിൽ മധ്യ യൂറോപ്പിൽ നിന്നുള്ള ആംഗിളുകളും സാക്സണുകളും ഇംഗ്ലണ്ടിൽ സ്ഥിരതാമസമാക്കുന്നതടെയാണ് ഇതിന് തുടക്കം കുറിക്കുന്നത്. കോണുകളെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന "ആംഗിൾ-ലാൻഡ്" എന്നതിൽ നിന്നാണ് "ഇംഗ്ലണ്ട്" എന്ന പേര് വന്നത്. പതിനൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ നോർമണ്ടിയിലെ പ്രഭുവായ വില്യം തൻ്റെ സൈന്യത്തോടൊപ്പം ഇംഗ്ലീഷ് ചാനൽ കടന്ന് സാക്സൺ രാജാവിനെ പരാജയപ്പെടുത്തി. ഇതോടെയാണ് ഇംഗ്ലണ്ടും ഫ്രാൻസും തമ്മിലുള്ള ഭൂമിയുടെയും വ്യാപാരത്തിൻ്റെയും പേരിൽ യുദ്ധങ്ങൾക്ക് തുടക്കമാകുന്നത്. വില്യം ഒന്നാമൻ ഭൂമിയെ ഭാഗങ്ങളായി വിഭജിച്ച് തന്നോടൊപ്പം വന്ന 180 നോർമൻ പ്രഭുക്കന്മാർക്ക് നൽകി. ഈ പ്രഭുക്കന്മാർ രാജാവിൻ്റെ പ്രധാന കുടിയാന്മാരായിത്തീർന്നു, അദ്ദേഹത്തിന് സൈനിക പിന്തുണ നൽകേണ്ടിവന്നു. രാജാവിനെ സേവിക്കുന്നതുപോലെ തങ്ങളെ സേവിക്കുന്ന നൈറ്റ്‌മാർക്ക് പ്രഭുക്കന്മാർ അവരുടെ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് കുറച്ച് നൽകാൻ തുടങ്ങി. എന്നിരുന്നാലും, ഇംഗ്ലണ്ടിൽ ഇത് അനുവദനീയമല്ലാത്തതിനാൽ അവർക്ക് അവരുടെ നൈറ്റ്സിനെ സ്വകാര്യ യുദ്ധങ്ങൾക്കായി ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.ഒടുവിൽ ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ കർഷകർ വിവിധ തലങ്ങളിലുള്ള ഭൂവുടമകൾക്ക് കീഴിൽ കുടിയാന്മാരായി.