വിക്കിപീഡിയ

വിന്റർ പാലസ്

1732 മുതൽ 1917 വരെ റഷ്യൻ ചക്രവർത്തിമാരുടെ ഔദ്യോഗിക വസതി

1732 മുതൽ 1917 വരെ റഷ്യൻ ചക്രവർത്തിമാരുടെ ഔദ്യോഗിക വസതിയായിരുന്നു വിന്റർ പാലസ്.(Russian: Зимний дворец, tr. Zimnij dvorets, IPA: [ˈzʲimnʲɪj dvɐˈrʲɛts]) ഇന്ന്, കൊട്ടാരവും അതിന്റെ പരിസരങ്ങളും ഹെർമിറ്റേജ് മ്യൂസിയമായി മാറ്റിയിരിക്കുന്നു. സെന്റ് പീറ്റേഴ്‌സ്ബർഗിലെ പാലസ് എൻബാങ്ക്മെന്റിനും പാലസ് സ്‌ക്വയറിനുമിടയിൽ, പീറ്റർ ദി ഗ്രേറ്റിന്റെ ആദ്യത്തെ വിന്റർ പാലസിനോട് ചേർന്നാണ് മ്യൂസിയം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. നിലവിലുള്ളതും നാലാമത്തേതുമായ വിന്റർ പാലസ് തീപിടിച്ച് ഗുരുതരമായ കേടുപാടുകൾ സംഭവിക്കുകയും ഉടൻ പുനർനിർമ്മിക്കുകയും 1730 കളുടെ അവസാനത്തിനും 1837 നും ഇടയിൽ നിരന്തരം നിർമ്മിക്കുകയും മാറ്റുകയും ചെയ്തു. [1] സോവിയറ്റ് പ്രചാരണ കലയിലും സെർജി ഐസൻ‌സ്റ്റൈന്റെ 1927-ലെ സിനിമയിലും ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ 1917-ൽ കൊട്ടാരത്തിലെ കൊടുങ്കാറ്റ് റഷ്യൻ വിപ്ലവത്തിന്റെ പ്രതീകമായി മാറി.

പാലസ് സ്ക്വയറിൽ നിന്നുള്ള വിന്റർ പാലസ്
വിന്റർ പാലസ്, പാലസ് എംബാങ്ക്മെന്റിൽ നിന്ന്
മുകളിൽ നിന്ന് വിന്റർ പാലസ്

ഇംപീരിയൽ റഷ്യയുടെ ശക്തിയും പ്രതിഫലിപ്പിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണ് ഈ കൊട്ടാരം. കൊട്ടാരത്തിൽ നിന്ന്, സാർ[2] 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ 22,400,000 ചതുരശ്ര കിലോമീറ്ററും (8,600,000 ചതുരശ്ര മൈൽ) (ഭൂമിയുടെ ഏകദേശം 1/6 ഭൂപ്രദേശവും) 125 ദശലക്ഷത്തിലധികം പ്രജകളെയും ഭരിച്ചു. എലിസബത്തൻ ബറോക്ക് ശൈലിയിൽ പല ആർക്കിടെക്റ്റുകളും പ്രത്യേകിച്ച് ബാർട്ടലോമിയോ റാസ്ട്രെല്ലി ഇത് രൂപകൽപ്പന ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പച്ചയും വെള്ളയും കൊട്ടാരത്തിന് നീളമേറിയ ദീർഘചതുരത്തിന്റെ ആകൃതിയുണ്ട്. ഇതിന്റെ പ്രധാന മുഖം 215 മീറ്റർ (705 അടി) നീളവും 30 മീറ്റർ (98 അടി) ഉയരവുമാണ്. വിന്റർ പാലസിൽ 1,786 വാതിലുകൾ, 1,945 വിൻഡോകൾ, 1,500 മുറികൾ, 117 സ്റ്റെയർകെയ്‌സുകൾ എന്നിവ കണക്കിൽപ്പെടുന്നു. ഗുരുതരമായ തീപ്പിടുത്തത്തെത്തുടർന്ന്, 1837 ലെ കൊട്ടാരത്തിന്റെ പുനർനിർമ്മാണത്തിൽ ബാഹ്യഭാഗത്തിന് മാറ്റമൊന്നും വരുത്തിയില്ല, എന്നാൽ അകവശം വലിയ ഭാഗങ്ങൾ പലതരം അഭിരുചികളിലും ശൈലികളിലും പുനർരൂപകൽപ്പന ചെയ്തു. കൊട്ടാരത്തെ "റോക്കോകോ ശൈലിയിലെ ഒരു മോഡലിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ കൊട്ടാരം" എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു. [3]

1905-ൽ ബ്ലഡി സൺഡേ കൂട്ടക്കൊല നടന്നത് പ്രകടനക്കാർ വിന്റർ കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് മാർച്ച് ചെയ്തപ്പോഴാണ്. എന്നാൽ അപ്പോഴേക്കും സാമ്രാജ്യകുടുംബം സാർസ്‌കോ സെലോയിലെ കൂടുതൽ സുരക്ഷിതവും ആളൊഴിഞ്ഞതുമായ അലക്സാണ്ടർ കൊട്ടാരത്തിൽ താമസിക്കാൻ തിരഞ്ഞെടുത്തു. ഔപചാരികവും സംസ്ഥാനപരവുമായുള്ള സന്ദർഭങ്ങളിൽ മാത്രം വിന്റർ കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് മടങ്ങുകയും ചെയ്തു. 1917 ഫെബ്രുവരി വിപ്ലവത്തെത്തുടർന്ന്, കൊട്ടാരം അലക്സാണ്ടർ കെറൻസ്കിയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള റഷ്യൻ താൽക്കാലിക ഗവൺമെന്റിന്റെ ഇരിപ്പിടമായിരുന്നു. അതേ വർഷം അവസാനം, റെഡ് ആർമി സൈനികരുടെയും നാവികരുടെയും ഒരു സംഘം കൊട്ടാരം ആക്രമിച്ചു. സോവിയറ്റ് ഭരണകൂടത്തിന്റെ ജനനത്തിന്റെ നിർണ്ണായക നിമിഷം ആയി ഇത് മാറി.

പീറ്റർ ദി ഗ്രേറ്റ്സ് വിന്റർ പാലസ് (1711-1753)

തിരുത്തുക
 
ഡൊമെനിക്കോ ട്രെസ്സിനി 1711-ൽ പീറ്റർ ദി ഗ്രേറ്റിനായി രൂപകൽപ്പന ചെയ്ത ആദ്യത്തെ വിന്റർ പാലസ് മൂന്നാമത്തെ വിന്റർ പാലസ് 16 വർഷത്തിനുശേഷം രൂപകൽപ്പന ചെയ്യുകയായിരുന്നു.

1698-ൽ തന്റെ ഗ്രാൻഡ് എംബസിയിൽ നിന്ന് മടങ്ങിയെത്തിയ റഷ്യയിലെ പീറ്റർ ഒന്നാമൻ പാശ്ചാത്യവൽക്കരണത്തിന്റെയും റഷ്യയുടെ സാർഡോമിനെ റഷ്യൻ സാമ്രാജ്യമായും ഒരു പ്രധാന യൂറോപ്യൻ ശക്തിയായും മാറ്റുന്നതിനുള്ള വിപുലീകരണത്തിന്റെയും നയത്തിന് തുടക്കം കുറിച്ചു. [4] 1703-ൽ സെന്റ് പീറ്റേഴ്‌സ്ബർഗ് എന്ന പുതിയ നഗരം സൃഷ്ടിച്ചതിലൂടെ ഈ നയം ഇഷ്ടികയിലും കുമ്മായക്കൂട്ടിലും പ്രകടമായി. [5] യൂറോപ്പിലെ മഹാനഗരങ്ങളിൽ നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ക്ലാസിക്കൽ പ്രചോദിത വാസ്തുവിദ്യയ്ക്ക് അനുകൂലമായി അന്നത്തെ ഫാഷനബിൾ നാരിഷ്കിൻ ബറോക്ക് പോലുള്ളവ പരമ്പരാഗത ബൈസന്റൈൻ സ്വാധീനമുള്ള റഷ്യൻ വാസ്തുവിദ്യയെ ബോധപൂർവ്വം നിരസിക്കുന്നതിനാണ് പുതിയ നഗരത്തിന്റെ സംസ്കാരവും രൂപകൽപ്പനയും ഉദ്ദേശിച്ചത്. തന്റെ പുതിയ നഗരം ഫ്ലെമിഷ് നവോത്ഥാന ശൈലിയിൽ രൂപകൽപ്പന ചെയ്യപ്പെടുമെന്ന് സാർ ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നു. പിന്നീട് ഇത് പെട്രൈൻ ബറോക്ക് എന്നറിയപ്പെട്ടു. നഗരത്തിലെ തന്റെ പുതിയ കൊട്ടാരത്തിനായി അദ്ദേഹം തിരഞ്ഞെടുത്ത രീതിയാണിത്. സൈറ്റിലെ ആദ്യത്തെ രാജകീയ വസതി 1704-ൽ നിർമ്മിച്ച ഡൊമിക് പെട്രാ I എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരു ലോഗ് ക്യാബിൻ ആയിരുന്നു. അത് നെവാ നദിയെ അഭിമുഖീകരിച്ചു. 1711-ൽ ഇത് പെട്രോവ്സ്കയ നബെറെഹ്നയയിലേക്ക് മാറ്റി. [6]], അത് ഇപ്പോഴും അവിടെ നിലനിൽക്കുന്നു. [7]നിർദിഷ്ടസ്ഥലം ശുദ്ധീകരിച്ചതോടെ സാർ 1711 നും 1712 നും ഇടയിൽ ഒരു വലിയ വീട് പണിയാൻ തുടങ്ങി. ഇന്ന് ആദ്യത്തെ വിന്റർ പാലസ് എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഈ വീട് രൂപകൽപ്പന ചെയ്തത് ഡൊമെനിക്കോ ട്രെസ്സിനി ആണ്. [8]

കുറിപ്പുകൾ

തിരുത്തുക
  1. ↑ The numbering of the Winter Palaces varies. Most referees used in the writing of this page refer to the present palace as the fourth. That is: Trezzini, 1711 (I); Mattarnovy, 1721 (II); Trezzini, 1727 (III) and Rastrelli, 1732 (IV). Thus, to agree with the majority and because these four versions were "palaces" each differing from the last rather than recreations, this will be the numbering used here. However, other sources count the log cabin of Peter the Great as the first palace, while others discount Trezzini's 1727 rebuilding and others count the 1837 reconstruction as a 5th Winter palace. One source (not used here) numbers a temporary wooden structure erected to house the court during the building of the present palace.
  2. ↑ In 1721, Tsar Peter I received the title of Emperor from the Governing Senate. Scholars use the titles of "Tsar" and "Emperor" (and their feminine forms) interchangeably.
  3. ↑ Budberg, p. 200.
  4. ↑ Massie 1981, pp. 234–243
  5. ↑ Massie 1981, pp. 355–366
  6. ↑ Peter's Quay on the St Petersburg Website
  7. ↑ Petrakova
  8. ↑ Swiss Architecture on the Neva. Trezzini, catalogue of works. 1711

അവലംബം

തിരുത്തുക
  • Budberg, Moura (1969). Great Palaces (The Winter Palace). London: Hamlyn Publishing Group Ltd. pp. 194–201. ISBN 978-0-600-01682-3.
  • Cowles, Virginia (1971). The Romanovs. London: William Collins,Sons & Company Ltd. ISBN 978-0002117241.
  • de Custine, Marquis (1854). Russia (Abridged from the French). London: Longman, Brown, Green and Longmans.
  • "Explorations in Saint Petersburg". interKnowledge Corp. 1996–2005. Retrieved 20 April 2008.
  • Faber, Tony (2008). Faberge's Eggs: One Man's Masterpieces and the End of an Empire. ISBN 978-0230713963.
  • Hughes, Lindsey (1998). Russia in the Age of Peter the Great. New Haven, CN: Yale University Press. ISBN 978-0-300-07539-7.
  • Klyuchevsky, Vasily (1926). A History of Russia (transl. C.J. Hogarth). London: Dent.
  • King, Greg (2006). The Court of the Last Tsar. John Wiley & Sons. ISBN 978-0-471-72763-7.
  • Kurth, Peter (1995). Tsar: The Lost World of Nicholas and Alexandra. London: Little, Brown and Company. ISBN 978-0-316-50787-5.
  • Malone, Richard (2009). Analysing The Russian Revolution (2 ed.). Australia: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-76608-1.
  • Andrei Maylunas, Sergei Mironenko (1996). A Lifelong Passion. London: Orian Publishing Group Ltd. ISBN 978-0-297-81520-4.
  • Norman, Geraldine (1998). The Hermitage: The Biography of a Great Museum. New York: Fromm International Publishing. ISBN 978-0-88064-190-6.
  • Massie, Robert K. (1967). Nicholas and Alexandra. New York: Atheneum.
  • Massie, Robert K. (October 1981). Peter the Great: His Life and World. New York: Ballantine Books. ISBN 978-0-345-29806-5.
  • Radziwill, Princess Catherine (1931). Nicholas II, The Last of the Czars. London: Cassell.
  • The Russian Revolution A Gallery Of Photos Archived 2010-04-17 at the Wayback Machine. Retrieved 16 October 2008. Published by Oksanas's Ltd. 2006.
  • The State Hermitage Museum Archived 2007-02-08 at the Wayback Machine. retrieved 23 September 2008. Published by The State Hermitage Museum.
  • Mackenzie Stuart, Amanda (2005). Consuelo and Alva. Harper Collins. ISBN 978-0-00-721687-1.
  • Petrakova, A. (October 3, 2001). "Palace of Fedor Matveevich Apraksin". The Russian Antique. Archived from the original on December 12, 2008. Retrieved March 24, 2019. {{cite web}}: |archive-date= / |archive-url= timestamp mismatch; ഡിസംബർ 16, 2008 suggested (help); Invalid |ref=harv (help)
  • Stuart, D. (1982). Dear Duchess: Millicent, Duchess of Sutherland (1867–1955). London: Victor Gollancz Ltd. ISBN 978-0-575-03020-6.
  • Vorres, Ian (1985). The Last Grand Duchess (3 ed.). London: Finedawn Publishers. ASIN B0007BI2NE.

പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ

തിരുത്തുക

59°56′25″N 30°18′50″E / 59.9404°N 30.3139°E / 59.9404; 30.3139

"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=വിന്റർ_പാലസ്&oldid=3981052" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്