വിക്കിപീഡിയ

മൈകോപ്ലാസ്മ ഹോമിനിസ്

മൈകോപ്ലാസ്മ ജനുസ്സിലെ ഒരു തരം ബാക്ടീരിയയാണ് മൈകോപ്ലാസ്മ ഹോമിനിസ് . എം. മനുഷ്യകോശങ്ങളുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കാനുള്ള കഴിവ് ഹോമിനിസിനുണ്ട് . [1] യൂറിയപ്ലാസ്മകൾക്കൊപ്പം, അറിയപ്പെടുന്ന ഏറ്റവും ചെറിയ സ്വതന്ത്ര ജീവികളാണ് മൈകോപ്ലാസ്മകൾ.

മൈകോപ്ലാസ്മ ഹോമിനിസ്
Scientific classification edit
Domain: Bacteria
Phylum: Mycoplasmatota
Class: Mollicutes
Order: Mycoplasmatales
Family: Mycoplasmataceae
Genus: Mycoplasma
Species:
M. hominis
Binomial name
Mycoplasma hominis

(Freundt 1953) Edward 1955

അവയ്ക്ക് കോശഭിത്തി ഇല്ലാത്തതിനാൽ ഗ്രാം കറ ഇല്ല. [2]

മൈകോപ്ലാസ്മ ഹോമിനിസ് പെൽവിക് ഇൻഫ്ലമേറ്ററി ഡിസീസ് [3] [4] ബാക്ടീരിയ വാഗിനോസിസ് എന്നിവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. [5] ഇത് പുരുഷ വന്ധ്യതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. [6] ഈ ഇനം ലൈംഗികമായി പകരുന്ന രോഗത്തിന് കാരണമാകുന്നു. [7] ഇത് ക്ലിൻഡാമൈസിൻ എന്ന ആൻറിബയോട്ടിക്കിന് വിധേയമാണ്. [8]

24-48 മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഗ്ലൂക്കോസ് അഗർ മീഡിയത്തിൽ "വറുത്ത മുട്ട" കോളനികൾ വളരുന്നത് മൈകോപ്ലാസ്മ ഹോമിനിസിന്റെ സ്വഭാവമാണ്. 

ഈ രോഗകാരി ഗർഭിണികളുടെ കോറിയോണിക് വില്ലി ടിഷ്യൂകളെ സമീപകാലത്ത് ബാധിക്കുകയും അതുവഴി ഗർഭധാരണത്തെ ബാധിക്കുകയും ചെയ്യും. [9]


ബയോളജിയും ബയോകെമിസ്ട്രിയും

തിരുത്തുക

തരവും രൂപവും

തിരുത്തുക

താഴത്തെ യുറോജെനിറ്റൽ ലഘുലേഖയിൽ വസിക്കുന്ന അവസരവാദിയായ ഹ്യൂമൻ മൈകോപ്ലാസ്മ ഇനമാണ് മൈകോപ്ലാസ്മ ഹോമിനിസ് . [10] കോശഭിത്തി ഇല്ലാത്ത ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യ യുറോജെനിറ്റൽ മൈകോപ്ലാസ്മ ഇനമാണ് ഇത്. കോശഭിത്തിയുടെ അഭാവം മൂലം, കോശഭിത്തിയെ ലക്ഷ്യം വയ്ക്കുന്ന എല്ലാ ആൻറിബയോട്ടിക്കുകളോടും β- ലാക്റ്റമിനോടും M. ഹോമിനിസ് സഹജമായി തന്നെ പ്രതിരോധിക്കും. [11] കൂടാതെ, അറിയപ്പെടുന്ന ഏറ്റവും ലളിതമായി സ്വയം പകർത്തുന്ന സൂക്ഷ്മജീവിയാണ് ഇത്. [12] ലൈറ്റ് മൈക്രോസ്കോപ്പി വഴി കണ്ടെത്താനുള്ള അഭാവം, സങ്കീർണ്ണമായ പോഷകാഹാര ആവശ്യകതകൾ തുടങ്ങിയ അനന്തരഫലങ്ങൾ ഇത് കൊയ്യുന്നു. [11] കോശഭിത്തി ഇല്ലാത്തതിനാൽ, മൈകോപ്ലാസ്മ ഹോമിനിസ് ഗ്രാം സ്റ്റെയിൻ ഇല്ല [13] എങ്കിലും അത് പലപ്പോഴും ഗ്രാം നെഗറ്റീവ് എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.

80mµ മുതൽ 100mµ വരെ വ്യാസമുള്ള പ്രാഥമിക ശരീരത്തിൽ നിന്ന് വരുന്ന ഏറ്റവും ചെറിയ രൂപം പോലെ, രൂപഘടന തികച്ചും വേരിയബിൾ ആണ്, ഭാഗികമായി സംസ്കാരത്തിന്റെ പ്രായത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. [14] കൊക്കോയ്ഡ് കോശങ്ങൾ മുതൽ ഫിലമെന്റുകൾ വരെ വ്യത്യസ്തമായ കോശ രൂപങ്ങളും ക്രമരഹിതമായ ആകൃതിയിലുള്ള ഘടനകളും കൊക്കോയ്ഡ് രൂപങ്ങളും മോതിരം അല്ലെങ്കിൽ ഡിസ്ക് ആകൃതിയിലുള്ള കോശങ്ങളും പ്രബലമായി കാണപ്പെടുന്നു. [15] ഈ ഇനത്തിന്റെ കോക്കൽ രൂപങ്ങൾ ബൈനറി വിഘടനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അതേസമയം വിഘടിത ഫിലമെന്റുകളും വളർന്നുവരുന്ന കോശങ്ങളും കണ്ടുമുട്ടി. ഈ വസ്തുതയ്‌ക്കൊപ്പം, വ്യത്യസ്ത ലാബുകളിൽ, ഒരേ സ്‌ട്രെയിനുകൾ വ്യത്യസ്ത നിരക്കുകളിൽ വളർന്നു എന്ന വസ്തുതയ്‌ക്കൊപ്പം, സാംസ്‌കാരിക സാഹചര്യങ്ങൾ ഈ ഇനത്തിലെ ഡിവിഷൻ നിരക്കിനെയും സെല്ലുലാർ രൂപഘടനയെയും സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന നിഗമനത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. [16]

സ്പീഷിസിലെ വളരെ വലിയ കോശങ്ങളുടെ ആന്തരിക ഘടകങ്ങളും വേരിയബിൾ ആണ്. ഈ കോശങ്ങളിൽ റൈബോസോം പോലുള്ള തരികൾ, നെറ്റ്‌ലൈക്ക് സ്ട്രോണ്ടുകളുടെ ന്യൂക്ലിയർ ഏരിയകൾ, ഇടതൂർന്ന സൈറ്റോപ്ലാസ്മിക് ബോഡികൾ, വലിയ വാക്യൂളുകൾ എന്നിങ്ങനെ വ്യത്യസ്ത ഘടനകൾ അടങ്ങിയിരിക്കാം. ഈ നിരീക്ഷണങ്ങൾ ഈ ജീവിയുടെ പുനരുൽപാദനത്തിന്റെ ഒന്നിലധികം രീതികളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. [17]

പരിണാമം

തിരുത്തുക

M. hominis PG21 ജീനോം സീക്വൻസിൻറെ വിശകലനം കാണിക്കുന്നത് ഈ ജീവി സ്വയം പകർത്തുന്ന സ്വതന്ത്ര ജീവജാലങ്ങളിൽ രണ്ടാമത്തെ ഏറ്റവും ചെറിയ ജീനോമാണെന്നാണ്. [18] അവയുടെ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ജീനോമുകൾ കാരണം, M. ഹോമിനികൾക്ക് ഉപാപചയ ശേഷി കുറയുന്നു, അവ പ്രത്യേക ഊർജ്ജം ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്ന പാതകളാൽ സവിശേഷതയാണ്. എം ഹോമിനിസിന് കടന്നുപോകാൻ കഴിയുന്ന മൂന്ന് ഊർജ്ജ പാതകൾ എംബ്ഡൻ-മെയർഹോഫ്-പർണാസ് (EMP), അർജിനൈൻ ഡൈഹൈഡ്രോളേസ്, റൈബോഫ്ലേവിൻ മെറ്റബോളിസം എന്നിവയാണ്.

സംസ്കാര വളർച്ച

തിരുത്തുക

ബാച്ച് കൾച്ചറുകളിൽ നിന്ന് തയ്യാറാക്കിയ എം. ഹോമിനിസിന്റെ കോശങ്ങൾ ഏകീകൃതമായ എക്‌സ്‌പോണൻഷ്യൽ വളർച്ച കാണിക്കുകയും ബൈനറി ഫിഷൻ പ്രക്രിയയിലൂടെ വിഭജിക്കുകയും കൂടുതൽ ഇൻകുബേഷനിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന പ്ലോമോർഫിക് രൂപങ്ങൾ കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. [19] സമാനമായ സ്വഭാവം മറ്റൊരു ലബോറട്ടറി-അഡാപ്റ്റഡ് സ്‌ട്രെയിനും മറ്റ് മൂന്ന് ക്ലിനിക്കൽ ഐസൊലേറ്റുകളും പ്രകടമാക്കി, ഇത് ഈ ഇനത്തിന്റെ സവിശേഷതയാണെന്ന് തോന്നുന്നു. [19] എം. ഹോമിനിസ് അർജിനൈൻ ചാറു പോലെയുള്ള വിവിധ ലബോറട്ടറി മാധ്യമങ്ങളിൽ വളരുന്നു, കൂടാതെ വെള്ളത്തിലും കൃഷി ചെയ്യാം. [20] ഈ ഇനത്തിലെ വളർച്ചയും അതുപോലെ എല്ലാ ഇനം മൈകോപ്ലാസ്മകളും വായുരഹിത ശ്വസനത്താൽ നയിക്കപ്പെടുന്നു. [21]

രോഗത്തിൽ പങ്ക്

തിരുത്തുക

പ്രാദേശികവൽക്കരണത്തിന്റെ സൈറ്റ്

തിരുത്തുക

എം. ഹോമിനിസിന്റെ പ്രാദേശികവൽക്കരണത്തിന്റെ പ്രാഥമിക സ്ഥലങ്ങൾ ഓറോഫറിനക്സും പോസിറ്റീവ് രോഗകാരികളുള്ള ജനിതകവ്യവസ്ഥയുമാണ്. [22] മനുഷ്യരിലും മനുഷ്യരല്ലാത്ത പ്രൈമേറ്റുകളിലും രോഗം പകർത്താൻ ഇതിന് കഴിവുണ്ട്. [23]

മൈകോപ്ലാസ്മ ഹോമിനിസ് വിവിധ രോഗങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടാൻ സാധ്യത കൂടുതലാണ്, എന്നാൽ മിക്കവർക്കും അതിന്റെ പങ്ക് വ്യക്തമല്ല. എം. ഹോമിനിസ് പെൽവിക് ഇൻഫ്ലമേറ്ററി രോഗത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, ഇത് എക്ടോപിക് ഗർഭധാരണത്തിന് കാരണമാകും. [23] ബാക്ടീരിയൽ വാഗിനോസിസിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന മറ്റ് ഗ്രാം നെഗറ്റീവ് ബാക്ടീരിയകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്ന അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഇത് അഭിവൃദ്ധിപ്പെടുന്നു, ഇത് അകാലത്തിൽ ഉള്ള പ്രസവത്തിനും ഗർഭം അലസലിനും കാരണമാകാം. പ്രസവാനന്തര പനിയിൽ ഇത് ഉൾപ്പെടുന്നു, കാരണം ഇത് എൻഡോമെട്രിറ്റിസിന് കാരണമാകാം. കൺജങ്ക്റ്റിവിറ്റിസ്, ശ്വാസതടസ്സം, പനി, മെനിഞ്ചൈറ്റിസ്, കുരുക്കൾ, ജന്മനായുള്ള ന്യുമോണിയ തുടങ്ങിയ നവജാത ശിശുക്കളുടെ അണുബാധകൾക്കും എം. ഹോമിനിസ് കാരണമാണെന്ന് സംശയിക്കുന്നു. [23] മുതിർന്നവരിൽ, pharyngitis, septicaemia, ശ്വാസകോശ അണുബാധകൾ, കേന്ദ്ര നാഡീവ്യൂഹം അണുബാധകൾ, മറ്റ് ശ്വാസകോശ ലഘുലേഖ അണുബാധകൾ, സന്ധി അണുബാധകൾ, മുറിവ് അണുബാധകൾ എന്നിവയിൽ M. ഹോമിനിസ് ഉൾപ്പെട്ടേക്കാം. M. ഹോമിനിസ് അണുബാധ സാധാരണയായി ആരോഗ്യമുള്ള മുതിർന്നവരിൽ കാണാറില്ല. [23]

ഇൻക്യുബേഷൻ കാലയളവ്

തിരുത്തുക

എം ഹോമിനിസിന്റെ ഇൻകുബേഷൻ കാലഘട്ടം അജ്ഞാതമാണ്. 

ചികിത്സ

തിരുത്തുക

പല ആൻറിബയോട്ടിക്കുകളും ആ ഭിത്തികളെ ദുർബലപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ ബാക്ടീരിയകളെ കൊല്ലുന്നു, എന്നാൽ മൈകോപ്ലാസ്മ ബാക്ടീരിയകൾക്ക് അവ ഇല്ലാത്തതിനാൽ, പെൻസിലിൻ പോലുള്ള ചില ആൻറിബയോട്ടിക്കുകൾ അവയ്‌ക്കെതിരെ പ്രവർത്തിക്കില്ല. [24]

എം. ഹോമിനിസ് മൂലമുണ്ടാകുന്ന യുറോജെനിറ്റൽ, സിസ്റ്റമിക് അണുബാധകൾക്കെതിരെ ഉപയോഗിക്കുന്നതിന് ഓറൽ ടെട്രാസൈക്ലിനുകൾ ചരിത്രപരമായി തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന മരുന്നുകളാണ്. [11] ടെട്രാസൈക്ലിൻ പ്രതിരോധം അല്ലെങ്കിൽ ചികിത്സാ പരാജയങ്ങൾ സാധാരണമായ സ്ഥലങ്ങളിലും രോഗികളുടെ ജനസംഖ്യയിലും, ഫ്ലൂറോക്വിനോലോണുകൾ പോലുള്ള മറ്റ് മരുന്നുകൾ സാധ്യമാകുമ്പോൾ ഇൻ വിട്രോ സസെപ്റ്റബിലിറ്റി ഡാറ്റ വഴി നയിക്കപ്പെടുന്നതായി കണക്കാക്കണം. [11]

ചില അണുബാധകൾ ഒരൊറ്റ ആൻറിബയോട്ടിക്കിലൂടെ ചികിത്സിക്കാം. [11] പ്രതിരോധശേഷി കുറഞ്ഞ രോഗികളിൽ സംഭവിക്കുന്ന ഗുരുതരമായ എം. ഹോമിനിസ് അണുബാധ പോലുള്ള മറ്റ് സന്ദർഭങ്ങളിൽ, മൈകോപ്ലാസ്മയ്‌ക്കെതിരെ സാധാരണയായി സജീവമായ മരുന്നുകൾ സംയോജിപ്പിക്കാൻ ശുപാർശ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ, ഒപ്റ്റിമൽ തെറാപ്പിക്കുള്ള മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്. നിലവിലെ ചികിത്സാ പരിഗണനകൾ കേസ് റിപ്പോർട്ടുകളെ മാത്രം അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. [11]

പ്രതിരോധം

തിരുത്തുക

ഈ ബാക്ടീരിയ പലപ്പോഴും ലൈംഗികതയിലൂടെ കടന്നുപോകുകയും പടരുകയും ചെയ്യുന്നു, അതിനാൽ ഈ അണുബാധയെ അകറ്റാൻ സഹായിക്കുന്നതിന്, സുരക്ഷിതമായ ലൈംഗിക രീതികൾ ഉപയോഗിക്കണം. [24]

ജീനോം പഠനം

തിരുത്തുക

എം. ഹോമിനിസിന് ഡിഎൻഎ സീക്വൻസ് ഡാറ്റ അപൂർണ്ണമാണ്. എം. ഹോമിനിസ്, അർജിനൈനിന്റെ അപചയത്തെ ആശ്രയിച്ച്, ഒരു വിഭിന്ന ഊർജ്ജ ഉപാപചയം ഉപയോഗിക്കുന്നു. മറ്റ് മൈകോപ്ലാസ്മകൾക്ക് ഈ സ്വഭാവം ഇല്ല. ജീനോം നിർണ്ണയിക്കുന്നത് ഉപാപചയ പുനർനിർമ്മാണത്തെക്കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന വിവരങ്ങൾ നൽകും. [25]

റഫറൻസുകൾ

തിരുത്തുക
  1. ↑ "Mycoplasma hominis PG21". Site du Genoscope. 2013-10-19. Archived from the original on 2015-09-23. Retrieved 2015-08-30.
  2. ↑ "Gram Staining Rules". www.atsu.edu. Retrieved 2020-08-02.
  3. ↑ Taylor-Robinson, D (Oct 1996). "Infections due to species of Mycoplasma and Ureaplasma: an update". Clin Infect Dis. 23 (4): 671–82. doi:10.1093/clinids/23.4.671. PMID 8909826.
  4. ↑ Ljubin-Sternak, Suncanica; Mestrovic, Tomislav (2014). "Review: Chlamydia trachomatis and Genital Mycoplasmias: Pathogens with an Impact on Human Reproductive Health". Journal of Pathogens. 2014 (183167): 183167. doi:10.1155/2014/183167. PMC 4295611. PMID 25614838.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)
  5. ↑ Mastromarino, Paola; Vitali, Beatrice; Mosca, Luciana (2013). "Bacterial vaginosis: a review on clinical trials with probiotics" (PDF). New Microbiologica. 36 (3): 229–238. PMID 23912864.
  6. ↑ C. Huang; H.L. Zhu; K.R. Xu; S.Y. Wang; L.Q. Fan; W.B. Zhu (September 2015). "Mycoplasma and ureaplasma infection and male infertility: a systematic review and meta-analysis". Andrology. 3 (5): 809–816. doi:10.1111/andr.12078. PMID 26311339.
  7. ↑ Sternak, പുറം. 1.
  8. ↑ "Clindamycin" (PDF). FA Davis Company. 2017. Archived from the original (PDF) on 2017-11-14. Retrieved 15 December 2017.
  9. ↑ "Investigation on silent bacterial infections in specimens from pregnant women affected by spontaneous miscarriage". J Cell Physiol. 234 (1): 100–9107. 2018. doi:10.1002/jcp.26952. PMID 30078192.
  10. ↑ Pereyre, Sabine; Sirand-Pugnet, Pascal; Beven, Laure; Charron, Alain; Renaudin, Hélène; Barré, Aurélien; Avenaud, Philippe; Jacob, Daniel; Couloux, Arnaud (October 2009). "Life on arginine for Mycoplasma hominis: clues from its minimal genome and comparison with other human urogenital mycoplasmas". PLOS Genetics. 5 (10): e1000677. doi:10.1371/journal.pgen.1000677. ISSN 1553-7404. PMC 2751442. PMID 19816563.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 11.3 11.4 11.5 Pereyre, Sabine. “Mycoplasma Hominis, M. Genitalium and Ureaplasma Spp.” Mycoplasma Species (M. Hominis, M. Genitalium, M. Fermentans) - Infectious Disease and Antimicrobial Agents, 2002, www.antimicrobe.org/m06.asp.
  12. ↑ Shyh-Ching Lo, Richard Y.-H. Wang, Teresa Grandinetti, Nianxiang Zou, Christine L.-D. Haley, Michael M. Hayes, Douglas J. Wear, James W.-K. Shih, Mycoplasma hominis Lipid-Associated Membrane Protein Antigens for Effective Detection of M. hominis-Specific Antibodies in Humans, Clinical Infectious Diseases, Volume 36, Issue 10, 15 May 2003, Pages 1246–1253, https://doi.org/10.1086/374851
  13. ↑ "Gram Staining Rules". www.atsu.edu. Retrieved 2020-08-02."Gram Staining Rules". www.atsu.edu. Retrieved 2020-08-02.
  14. ↑ Anderson, D. R.; Barile, M. F. (July 1965). "Ultrastructure of Mycoplasma hominis". Journal of Bacteriology. 90 (1): 180–192. doi:10.1128/JB.90.1.180-192.1965. ISSN 0021-9193. PMC 315612. PMID 16562016.
  15. ↑ Bredt, W. 1971. Cellular Morphology of Newly Isolated Mycoplasma hominis Strains. Journal of Bacteriology 105:1 449. < http://jb.asm.org/content/105/1/449.full.pdf>.
  16. ↑ Robertson, J & Alfa, Michelle & Boatman, E. (1983). Morphology of the cells and colonies of Mycoplasma hominis. Sexually transmitted diseases. 10. 232-9.
  17. ↑ Anderson, D. R.; Barile, M. F. (July 1965). "Ultrastructure of Mycoplasma hominis". Journal of Bacteriology. 90 (1): 180–192. doi:10.1128/JB.90.1.180-192.1965. ISSN 0021-9193. PMC 315612. PMID 16562016.Anderson, D. R.; Barile, M. F. (July 1965). "Ultrastructure of Mycoplasma hominis". Journal of Bacteriology. 90 (1): 180–192. doi:10.1128/JB.90.1.180-192.1965. ISSN 0021-9193. PMC 315612. PMID 16562016.
  18. ↑ Pereyre, Sabine; Sirand-Pugnet, Pascal; Beven, Laure; Charron, Alain; Renaudin, Hélène; Barré, Aurélien; Avenaud, Philippe; Jacob, Daniel; Couloux, Arnaud (October 2009). "Life on arginine for Mycoplasma hominis: clues from its minimal genome and comparison with other human urogenital mycoplasmas". PLOS Genetics. 5 (10): e1000677. doi:10.1371/journal.pgen.1000677. ISSN 1553-7404. PMC 2751442. PMID 19816563.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)Pereyre, Sabine; Sirand-Pugnet, Pascal; Beven, Laure; Charron, Alain; Renaudin, Hélène; Barré, Aurélien; Avenaud, Philippe; Jacob, Daniel; Couloux, Arnaud; Barbe, Valérie; de Daruvar, Antoine (October 2009). "Life on arginine for Mycoplasma hominis: clues from its minimal genome and comparison with other human urogenital mycoplasmas". PLOS Genetics. 5 (10): e1000677. doi:10.1371/journal.pgen.1000677. ISSN 1553-7404. PMC 2751442. PMID 19816563.
  19. ↑ 19.0 19.1 Robertson, J.; Gomersall, M.; Gill, P. (November 1975). "Mycoplasma hominis: growth, reproduction, and isolation of small viable cells". Journal of Bacteriology. 124 (2): 1007–1018. doi:10.1128/JB.124.2.1007-1018.1975. ISSN 0021-9193. PMC 235991. PMID 1102522.
  20. ↑ Ball, H. J.; Neill, S. D.; Reid, L. R. (January 1982). "Use of arginine aminopeptidase activity in characterization of arginine-utilizing mycoplasmas". Journal of Clinical Microbiology. 15 (1): 28–34. doi:10.1128/JCM.15.1.28-34.1982. ISSN 0095-1137. PMC 272017. PMID 6764773.
  21. ↑ Mayer, Gene. Mycoplasma and Ureaplasma, The MicrobeLibrary, www.microbiologybook.org/mayer/myco.htm#:~:text=The mycoplasmas are facultative anaerobes,pear shaped and even filamentous.
  22. ↑ Clongen.com, www.clongen.com/mycoplasma-hominis/#:~:text=The incubation period is two,for years in hypogammaglobulinemic patients.
  23. ↑ 23.0 23.1 23.2 23.3 “Mycoplasma Hominis.” MSDSonline, www.msdsonline.com/resources/sds-resources/free-safety-data-sheet-index/mycoplasma-hominis/.
  24. ↑ 24.0 24.1 Felson, Sabrina. “Mycoplasma Infections: Symptoms, Treatment, and Prevention.” WebMD, WebMD, 28 Mar. 2020, www.webmd.com/a-to-z-guides/mycoplasma-infections#1.
  25. ↑ "Mycoplasma hominis PG21". Site du Genoscope. 2013-10-19. Archived from the original on 2015-09-23. Retrieved 2015-08-30.

കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്

തിരുത്തുക
  • Song, Tiejun; Ye, Aiqing; Xie, Xinyou; Huang, Jun; Ruan, Zhi; Kong, Yingying; Song, Jingjuan; Wang, Yue; Chen, Jianzhong (September 2014). "Epidemiological investigation and antimicrobial susceptibility analysis of ureaplasma species and Mycoplasma hominis in outpatients with genital manifestations". Journal of Clinical Pathology. 67 (9): 817–820. doi:10.1136/jclinpath-2014-202248. PMID 24982440.
  • Hasebe, Akira; Mu, Hong-Hua; Cole, Barry C (September 2014). "A Potential Pathogenic Factor from Mycoplasma hominisis a TLR2-Dependent, Macrophage-Activating, P50-Related Adhesin". American Journal of Reproductive Immunology. 72 (3): 285–295. doi:10.1111/aji.12279. PMID 24938999.
  • Pignanelli S, Pulcrano G, Schiavone P, Iula VD, Catania MR. In vitro antimicrobial susceptibility of Mycoplasma hominis genital isolates. Indian J Dermatol Venereol Leprol. 2015 May-Jun;81(3):286-8. doi: 10.4103/0378-6323.153520.

ബാഹ്യ ലിങ്കുകൾ

തിരുത്തുക
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=മൈകോപ്ലാസ്മ_ഹോമിനിസ്&oldid=3979579" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്